ΡΟΔΟΣ Το πρώτο πολίτευμα της Ρόδου ήταν δημοκρατικό

Ρόδος . Η πόλη της Ρόδου οφείλει την ύπαρξή της στον Δωριέα, γιο του ολυμπιονίκη Διαγόρα, που πρότεινε την ίδρυσή της για να συμπεριλάβει κατοίκους της Ιαλυσού, της Λίνδου και της Καμίρου.
Η πόλη άρχισε να χτίζεται το 408 π.Χ. σύμφωνα με σχέδιο του Μιλήσιου αρχιτέκτονα Ιππόδαμου και περιβλήθηκε με ισχυρό τείχος 15 περίπου χιλιομέτρων.
Το γεγονός ότι δεν προήλθε από τυχαία επέκταση κάποιου οικισμού αλλά σχεδιάστηκε εξ αρχής τής επέτρεψε να έχει εξαίρετη ρυμοτομία και να διαθέτει πολύ καλά δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης. Τα πλεονεκτήματα αυτά, σε συνδυασμό με την καλή γεωγραφική της θέση και την παρουσία πέντε λιμένων, της επέτρεψαν να αναπτυχθεί ταχύτατα και να γίνει μία από τις πλουσιότερες ελληνικές πόλεις.
Το πρώτο πολίτευμα της Ρόδου ήταν δημοκρατικό και οι άρχοντες (πρυτάνεις ή μάστροι) αιρετοί, το 358 όμως μετατράπηκε σε ολιγαρχικό. Η πόλη αναγκάστηκε να δεχτεί μακεδονική φρουρά το 334 π.Χ., την οποία έδιωξε μόνη της μετά το θάνατο του Αλέξανδρου. Διατήρησε την ανεξαρτησία της παρά την επίθεση που δέχτηκε από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή (305 π.Χ.) και σύμβολο της συνεχώς αυξανόμενης δύναμής της κατά τα ελληνιστικά χρόνια έγινε το κολοσσιαίο χάλκινο άγαλμα του Ήλιου (ο Κολοσσός της Ρόδου) που καταστράφηκε από σεισμό το 227 π.Χ.
Όταν η Ρώμη έκανε αισθητή την παρουσία της στη Μεσόγειο, οι Ρόδιοι γενικά ακολούθησαν την πολιτική της, αλλά φρόντισαν πριν απ' όλα να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Κατά τις τελευταίες όμως προ Χριστού δεκαετίες η δύναμη της πόλης περιορίστηκε πολύ και σταδιακά περιήλθε σε σχετική παρακμή. - Μεταξύ του 470 και του 807 μ.Χ. η Ρόδος δέχτηκε πολλές επιδρομές και λεηλασίες (Ίσαυροι, Πέρσες, Σαρακηνοί), ενώ από τον 11ο αιώνα προσήλκυσε το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων.
Το 1082 οι Ενετοί εγκατέστησαν στη Ρόδο εμπορικό σταθμό και το 1097 την κατέλαβαν οι Σταυροφόροι. Όταν το 1204 η Κωνσταντινούπολη αλώθηκε από τους Σταυροφόρους, ο τοπικός διοικητής Λέων Γαβαλάς αυτοανακηρύχθηκε δεσπότης και διοίκησε τη Ρόδο υπό την εξουσία του αυτοκράτορα της Νίκαιας. Οι Βυζαντινοί ανέκτησαν τη Ρόδο, αλλά σε γενικές γραμμές η κεντρική εξουσία παρέμεινε χαλαρή.
Νέα περίοδο μεγάλης ακμής γνώρισε η Ρόδος στα χέρια των Ιωαννιτών μοναχών-ιπποτών (1309-1522). Το πολυεθνικό αυτό τάγμα φέρθηκε ευνοϊκά προς τον ορθόδοξο πληθυσμό, οχύρωσε την πόλη με εκπληκτικά οχυρωματικά έργα και μετέτρεψε τη Ρόδο σε οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο της ανατολικής Μεσογείου επί διακόσια δεκατρία χρόνια. Το 1522 όμως οι Τούρκοι κατέλαβαν την πόλη μετά από μακρά πολιορκία και (πράγμα ασυνήθιστο για την εποχή) ύστερα από συνθήκη που επέτρεψε στους ιππότες να φύγουν με τιμές. - Το 1912 η Ρόδος πέρασε σε ιταλική κατοχή που διήρκεσε έως το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά τον οποίο (1947) τα Δωδεκάνησα ενώθηκαν με την Ελλάδα

ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΕΛΑΦΙΩΝ:
Φυσική Ιστορία του πλατωνιού της Ρόδου και των Σποδνυλωτών της Δωδεκανήσου
Έκδοση: Δήμος Ροδίων – Οργανισμός Περιβάλλοντος. Ρόδος 2002. 224 σελίδεςMarco Masseti (επιμελητής έκδοσης).Ο Marco Masseti εργάζεται στο Τμήμα Βιολογίας και Γενετικής Ζώων στο Εργαστήριο Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας. Συνηθίζει για μια σερά ετών να επικεντρώνει την έρευνά του σε συγκεκριμένες περιοχές τις οποίες εξετάζει από πλευράς ζωολογίας και της σχέσης που αυτή έχει με την ανθρώπινη ιστορία εκεί. Παλαιότερα αφιέρωσε αρκετά χρόνια στη Μέση Ανατολή. Πιο πρόσφατα, και σχεδόν για δέκα χρόνια μέσα στη δεκαετία του 1990 δούλεψε κυρίως στο χώρο του Αιγαίου. Είναι βασικός υποστηρικτής της θεωρίας ότι τα περισσότερα νησιά της Μεσογείου στερούνται αυτόχθονων χερσαίων θηλαστικών και πως ότι βλέπουμε σε αυτά σήμερα (π.χ. όλα τα θηλαστικά της Κρήτης) τα έχουν εισάγει οι άνθρωποι, έστω και πριν από χιλιάδες χρόνια.Μια από τις πολλές δουλειές που δημοσίευσε είναι αυτή η επιμελημένη, σε μεγάλο μέγεθος και δεκάδες έγχρωμες φωτογραφίες, έκδοση του Δήμου Ροδίων. Φυσικά αναφέρεται kυρίως στο Πλατώνι (Dama dama), το σύμβολο της Ρόδου. Φυσικά επιμένει ότι έχει εισαχθεί, όμως αυτό συνέβει στην αρχαιότητα και ο πληθυσμός αυτός (λίγες δεκάδες άτομα) έχει μεγάλη αξία για προστασία. Το μισό περίπου βιβλίο (11 κεφάλαια) αναφέρεται στο Πλατώνι και καλύπτει σχεδόν τα πάντα γύρω από αυτό (βιολογία – οικολογία, προστασία, ιστορία, λαογραφία, ταξινομική – γεννετική, κατανομή στην Ελλάδα και τον κόσμο κλπ.).Το άλλο μισό είναι αφιερωμένο στα υπόλοιπα σπονδυλωτά της Ρόδου και των Δωδεκανήσων. Υπάρχουν κεφάλαια για θηλαστικά, ερπετά, για το θαλάσσιο περιβάλλον, τη φώκια, την παλαιοντολογία της περιοχής. Ανάμεσα στα άλλα διαβάζουμε και για τους περίφημους νάνους ελέφαντες της Τήλου που χάθηκαν για να τους αντικαταστήσουν τα κοινά θηλαστικά που έφερε ο άνθρωπος. Αξιοσημείωτο είναι ότι αυτά τα απίστευτα ζώα ζούσαν μέχρι πολύ πρόσφατα, ίσως και μέχρι πριν 4.000 χρόνια έτσι ώστε ο συγγραφέας να ισχυσρίζεται ότι μπορεί να τους πήγαιναν και ως ένα παράξενο δώρο στους φαραώ της Αιγύπτου.Φυσικά υπάρχει και ένα κεφάλαιο (20 σελίδες) για τα πουλιά της Ρόδου και των Δωδεκανήσων που γράφτηκε με ευθύνη της ΕΟΕ. Εκεί παρουσιάζεται μια ορνιθολογική ανασκόπηση της περιοχής με αναφορά στα σημαντικά είδη και τις περιοχές προτεραιότητας για προστασία. Ένα ακόμη ορνιθολογικό άρθρο γράφτηκε από τον ίδιο τον Masseti και παρουσιάζει την κατάσταση του Πράσινου Παπαγάλου στη Ρόδο και τα Δωδεκάνησα (Psitacula krameri) ο οποίος εκτός από την Αθήνα έχει εγκατασταθεί σαν άγριο πλέον πουλί και σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας.Στα θετικά της έκδοσης περιλαμβάνεται η πρωτοτυπία στις πληροφορίες, οι πολλές ενδιαφέρουσες φωτογραφίες και η συλλογική δουλειά. Στα αρνητικά η ανομοιογένεια στα κεφάλαια και η κακή ποιότητα κάποιων φωτογραφιών που επηρεάζουν τη συνολική εικόνα.Αποτελεί μια έκδοση πολύτιμη για όσους ενδιαφγέρονται για τη Ρόδο και τα Δωδεκάνησα και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για τους υπόλοιπους.
http://www.ornithologiki.gr/