Ραδίκι: Το καλύτερο φάρμακο της φύσης

Ραδίκι το θαυματουργό!

Ο όρος «χόρτα» χρησιμοποιείται για τα πράσινα ποώδη φυτά. Χρησιμοποιείται επίσης στη μαγειρική για να περιγράψει τα βρώσιμα χόρτα. Τα χόρτα είτε καλλιεργούνται, είτε μπορεί να τα μαζέψει κανείς από ακαλλιέργητες εκτάσεις, στις οποίες φυτρώνουν. Άλλα από αυτά είναι βρώσιμα για τον άνθρωπο και τα ζώα, όπως ραδίκια (άγρια ραδίκια), τα αντίδια (ήμερα ραδίκια), τα βλίτα, η γλιστρίδα, η καυκαλήθρα, οι βρούβες, η ζοχιά, το μάραθο και λέγονται χορταρικά.

Όπως επισημαίνει ο διαιτολόγος- διατροφολόγος, Δημήτρης Τζιράρκας, το ραδίκι είναι γνωστό από τους αρχαίους χρόνους και αναφέρεται στον πάπυρο του Ebers 4.000 χρόνια π.Χ.. Ο Θεόφραστος, ο Διοσκουρίδης και ο Πλίνιος αναφέρονται στο είδος αυτό με τις ονομασίες κιχόρη ή κιχόριον, ήμερος Σέρις, πικρίδα κ.ά.. Ο Γαληνός το ονομάζει «φίλο του συκωτιού».

Τα ραδίκια ανήκουν στην κατηγορία cichorium και διακρίνονται σε πάρα πολλά είδη όπως το άγριο, το ήμερο (ή αλλιώς αντίδι), το σταμναγκάθι, το ιταλικό, το ραντίκιο, το Witloof ή Βρυξελλών μέχρι και ραδίκι για την παραγωγή υποκατάστατου του καφέ υπάρχει. Και μιλάμε για αυτά που καλλιεργούνται όχι για τα αυτοφυή. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η πικρή τους γεύση που τους δίνει και ιδιαίτερη νοστιμάδα.

Τα ραδίκια είναι χειμερινά φυτά τα οποία αρχίζουμε να τα βλέπουμε από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη. Υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη, βόρεια Αμερική και την βόρεια Ασία, γενικά στο βόρειο ημισφαίριο, αν και πλέον έχουν αποικήσει παντού σχεδόν στο κόσμο.

Τα άγρια ραδίκια έχουν πικρή γεύση και έχουν στενά φύλλα. Από την άλλη, τα ήμερα ραδίκια (αντίδια) καλλιεργούνται κατά την διάρκεια όλου του χρόνου και είναι πλατύφυλλα, με γλυκύτερη γεύση από τα άγρια ραδίκια.

Σύσταση ανά 100 γραμμάρια βρασμένων ραδικιών:

Θερμίδες 33 

Λιπαρά 0,6 γρ.

Πρωτεΐνες 2 γρ.

Υδατάνθρακες 3,6 γρ.

Νερό 100 γρ.

Κάλιο 12 mg

Νάτριο 92,4 mg

Σίδηρος 9,9 mg

Ασβέστιο 35 mg

Φώσφορο 26 mg.

Τα ραδίκια είναι πλούσια σε βιταμίνες C, Α, Β1, Β2 και καροτενοειδή καθώς και σε ανόργανα στοιχεία όπως σίδηρο, κάλιο, νάτριο, φώσφορο και μαγνήσιο.
Το φυτό περιέχει ένα λευκό γαλακτώδη χυμό (Latex).Η ρίζα και ο γαλακτώδης χυμός περιέχουν μια πικρή ουσία: τη λακτουπικρίνη (τερπενική λακτόνη), λακτουκίνη καθώς και τανίνες, ινουλίνη, καουτσούκ, τριτερπένια, κουμαρίνες, καροτενοειδή και άλλα.

Παλιότερα, οι λαϊκοί θεραπευτές χρησιμοποιούσαν τα ραδίκια για την θεραπεία ασθενειών του ήπατος και της χολής. Πλέον έχει φανεί από κλινικές έρευνες πως ένα συστατικό που περιέχεται, το κιχώριο, έχει όντως ηπατοπροστατευτική δράση.

Η αφθονία τους σε β- καροτίνη θωρακίζει τον οργανισμό και προλαμβάνει την ανάπτυξη των «ελεύθερων ριζών», συμβάλλοντας στην προστασία από καρδιαγγειακά νοσήματα.

Το ραδίκι θεωρείται ένα εξαιρετικό διουρητικό. Επίσης είναι πολύ καλό τονωτικό, χωνευτικό και αποτοξινωτικό. Ιδανικό για τον καθαρισμό του αίματος, είναι χολαγωγό, υπακτικό, τονωτικό, αντιρευματικό. Ελαττώνει τη χοληστερίνη και το αφέψημα των φύλλων χρησιμοποιείται κατά του διαβήτη και της παχυσαρκίας. Δρα ευεργετικά σε ότι αφορά τη λειτουργία των αδένων, βοηθάει στην καταπολέμηση της κατακράτησης υγρών κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως (δυσμηνόρροια). Ως χολαγωγό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη φλεγμονή ή τη συμφόρηση του ήπατος και της χοληδόχου κύστεως. Σε περίπτωση χολολιθίασης, αν οι πέτρες είναι μεγάλες ή αν ακολουθείτε φαρμακευτική αγωγή, συμβουλευτείτε τον γιατρό σας προτού το χρησιμοποιήσετε.
Ο κατάλογος των ευεργετικών ιδιοτήτων του είναι ευρύς: χρησιμοποιείται κατά των χρόνιων δερματικών παθήσεων, είναι τονωτικό του στομάχου και το γάλα που βγαίνει όταν το κόβουμε θεραπεύει σπυριά, κρεατοελιές, ακόμη και τους κάλους.

Επίσης χρησιμοποιήθηκε παραδοσιακά στον διαβήτη, για τον έλεγχο των επιπέδων ζαχάρου στο αίμα. Η υπογλυκαιμική του δράση έχει επιβεβαιωθεί σε πειραματόζωα.

Ο Ησίοδος είχε πει: «να φας τσουκνίδα για να προστατευτείς από όλες τις ασθένειες του έτους». Αιώνες αργότερα, αποδείχτηκε ότι τα λόγια αυτά δεν έκρυβαν καμία υπερβολή.

Τι πρέπει να προσέξω:

Μην ξαφνιαστείτε αν τα άγρια ιταλικά ραδίκια σας δεν κοκκινίσουν πολύ γρήγορα, το χρώμα γίνετε πιο έντονο με το κρύο.

Πότε μαζεύω και πώς:

Μαζεύονται από το φθινόπωρο με τις πρώτες βροχές έως την άνοιξη. Συγκομίζονται όλα μαζί ή τμηματικά όταν έχουν αναπτυχθεί αρκετά σε μέγεθος. Αν δεν θέλετε να τα προμηθευτείτε από τις λαϊκές αγορές ή από τον μανάβη της γειτονιά σας, μπορείτε να κόψετε τα φυτά, όταν ο καιρός είναι καλός, ανάλογα με τις ανάγκες σας, όταν αυτά θα είναι πλέον αρκετά συμπαγείς. Όταν τα συλλέγουμε, το μαχαίρι μπαίνει λίγο πιο βαθιά στο έδαφος, αλλιώς θα μας μείνουν όλα τα φύλλα στο χέρι, εν αντιθέσει με την πρακτική που κάνουμε στα άλλα είδη ραδικιού , όπου για προστασία της χλωρίδας τα κόβουμε ψηλά στη ρίζα, ώστε μετά να τα πετάξουμε ξανά.

Χρήση μαγειρική: 

Καταναλώστε τα άμεσα ,αφού η θρεπτική τους αξία χάνεται πολύ γρήγορα. Τρώγονται ωμά σε σαλάτες συχνά ανακατεμένα με άλλα σαλατικά ή βραστά με λάδι και λεμόνι. Μαγειρεύονται όμως και με κρέας, γίνονται σούπες ή αποτελούν τη γέμιση για χορτόπιτες.Επίσης χρησιμοποιούνται οι ρίζες αποξηραμένες, μόνες τους ή μαζί με το φυτό. Εκτός από τη βοτανοθεραπευτική της δράση τις χρησιμοποιούν και σαν υποκατάστατο του καφέ (μετά από ξήρανση).

Βασικοί κανόνες συντήρησης μέχρι την κατανάλωση

Αν δεν βραστούν την ίδια ημέρα, είναι απαραίτητο να φυλαχθούν στο κάτω μέρος του ψυγείου, κλεισμένα σε αεροστεγείς πλαστικές σακούλες, κατάλληλες για τρόφιμα, από τις οποίες θα αφαιρεθεί ο περισσότερος αέρας, συμπιέζοντάς τις. Επίσης, είναι απαραίτητο να γίνεται καθαρισμός, χωρίς να πλυθούν, γιατί η υγρασία ευνοεί τον πολλαπλασιασμό των μικροοργανισμών που υπάρχουν σ' αυτά, με αποτέλεσμα να χαλάσουν.

Το πλύσιμο των χόρτων γίνεται σε κρύο νερό. Δεν πρέπει να αφήνουμε τα χόρτα να μουσκεύουν για πολύ ώρα, γιατί πολλά συστατικά τους διαλύονται στο νερό και έτσι μειώνεται η θρεπτική αξία τους. Το πλύσιμο θα πρέπει να γίνεται όσο το δυνατόν πιο προσεκτικά.

Αν τα χόρτα που θα φάμε υποψιαζόμαστε ότι προέρχονται από βοσκότοπους ή τα έχουν επισκεφτεί σκυλιά και είναι πιθανόν να έχουν κολλήσει πάνω τους αβγά παράσιτων (τσιμπούρια, αχινόκοκκος), καλό είναι να τα μουσκεύουμε πρώτα σε ξιδόνερο, για να διευκολύνουμε την αποκόλληση των απορριμμάτων.
Το πλύσιμο που θα ακολουθήσει, θα είναι προσεκτικότερο. Με αυτόν τον τρόπο θα περιοριστεί ο κίνδυνος μόλυνσης μας.

Πηγή: diatrofi.gr

Επιμέλεια: Δήμητρα Μπιλάλη

http://www.zougla.gr/ygeia/article/radiki-to-8avmatourgo

*****

Το καλύτερο φάρμακο της φύσης είναι το ταπεινό ραδίκι

Άλλα ονόματα: 

Πικροράδικο

Ταραξάτο

Πικραλίδα

Πικρομάρουλο

Παπουλιά

Κιχώριο

Πίκρα

Πικρόκολλα

Ραδίκι ή αλλιώς ταραξάτο. Φύεται παντού.

Taraxacum offocinalis

Χρήσιμα μέρη: 

Ρίζες, φύλλα, άνθη.

Ασθένειες: 

Ρευματόπονους

πονεμένα μάτια

ερεθισμούς δέρματος

καούρες στο στομάχι

ψαμμίαση

χολολιθίαση

πόνους στη σπλήνα

ουρική αθρίτιδα

ρευματισμοί

δυσκοιλιότητα

πυρετό

Θεραπευτικές Ιδιότητες: 

Το ραδίκι είτε το άγριο του βουνού , είτε το ήμερο είναι περιζήτητο για τις δαιτητικές και θεραπευτικές ιδιότητές του. Η ευεργετική του επίδραση δεν φαίνεται αμέσως αλλά ύστερα από μακρά χρήση του. Τα φύλλα του ραδικιού τονώνουν την πέψη μετά από πυρετό και στομαχικές διαταραχές. Είναι ευεργετικά στο συκώτι, την χολή και τα εντόστια. Είναι καθαρτικά στις ληχείνες του δέρματος και στις κοκκινίλες. Είναι αντιπυρετικά και ηπακτικά. Καταπολεμά την δυσκοιλιότητα

Τρόποι χρήσης: 

Σαν έγχυμα για τις πέτρες στην ουροδόχο κύστη και στα νεφρά. Το πίνουμε πρωί βράδυ. Δύο κουταλάκια του γλυκού ρίζα ραδικιού σε δύο λίτρα νερό.

Για τον ίκτερο βράζουμε φρέσκια φύλλα και πίνουμε μισό ποτήρι δυό τρίς φορές τη μέρα. Αν έχουμε δυκοιλιότητα προσθέτουμε μια στάλα σόδα και το πίνουμε.

Άμα πονάνε τα μάτια μας από ερεθισμό παίρνουμε λουλούδια και τα βάζουμε μαζί με νερό σε ένα μίξερ. Τα λιώνουμε και τα στραγγίζουμε όσο να γίνει υγρό. Αυτό το νερό από άνθη κάνει καλό στα μάτια.

Αν έχετε σκουλικάκια στο έντερό σας βάζουμε φύλλα στον αποχυμωτή και το πίνουμε μαζί με ζάχαρη ή μέλι.

Τέλος , αν έχετε δυνατούς πόνους στο συκώτι ή δυνατό βήχα πάρτε ρίζες απο άγριο ραδίκι .Τις ξεραίνετε και τις κοπανάτε σε γουδί. Θα βγεί ένα άσπρο ζουμί.Το βάζουμε σε ένα τουλουπάνι να στραγγίξει. Το αφήνουμε σε ένα ανοιχτό γυάλινο δοχείο να ξεραθεί και να γίνει μια κίτρινη σκόνη.Από αυτή την σκόνη δίνουμε στον άρρωστο 2-3 φορές την μέρα από μισό κουταλάκι γλυκού.

Προφυλάξεις: 

Αν τρώμε πολύ συχνά πικρά ραδίκια μπορεί να πονέσει το στομάχι μας και η κοιλιά μας.

Παρενέργειες: 

Δεν έχουν αναφερθεί δηλητηριάσεις από ραδίκια

Δραστικές Ουσίες: 

ινουλίνη

ασκορβουτικό οξύ

χλωροφύλλη

ταννίνη

φώσφορο

νάτριο

ασβέστιο

βιταμίνη C

Ιδιότητες: 

δυναμωτικό

αποτοξινωτικό

διουρητικό

ανακουφιστικό

χωνευτικό

καθαρτικό

Tags: 

ραδίκι του βουνού

σαλάτες από ραδίκι

Οικογένεια: 

συνθέτων

Τρόποι Χρήσης: 

κατάπλασμα

αφέψημα

εγχυμα

σιρόπι

- See more at:

http://www.matzounia.com/%CE%B2%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%BF/%CF%81%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B9#sthash.B88f3TdF.dpuf

*****

Ραδίκια : Οι θαυματουργές τους ιδιότητες

Άλλα ονόματα :

Ταράξακο,

Πικραλίδα,

Πικροράδικα,

Πικρομάγουλα,

Πικροφάλι,

Πικρόκολλα,

Πίκρα,

Κιχώρι,

Παπουλιά

Eπιστημονικές ονομασίες :

Cichorium Intibus,

Taraxacum afficinalis

Ιστορίες για τα ραδίκια

Πρώτα από όλα, υπάρχουν αρκετά είδη και ποικιλίες χόρτων με το όνομα αυτό. Εδώ όμως περιγράφω τις φαρμακευτικές και άλλες ιδιότητες που έχουν τα πικροράδικα, τα άγρια ραδίκια, οι πικραλίδες, το κιχώρι, το ταράξακο, σαν να είναι το ίδιο φυτό (είναι και δεν είναι).

Τα ραδίκια ήταν πολύ γνωστά στους αρχαίους Έλληνες, Αιγυπτίους και Ρωμαίους (ο Βιργίλιος, ο Οράτιος, ο Οβίδιος και ο Πλίνιος το ανέφεραν. Και ο Γαληνός τα χαρακτήριζε ως φίλο του συκωτιού και του στομαχιού). Τα έτρωγαν όπως και εμείς σήμερα, βραστά και ωμά το χειμώνα και ο Διοσκουρίδης τα συνιστούσε ως χωνευτικά. 

Οι κινέζοι γιατροί συνιστούσαν από τους αρχαίους χρόνους αγριοραδίκι για θεραπεία κρυολογημάτων, πνευμονίας, ηπατίτιδας, δοθιήνων, ελκών και παχυσαρκίας. Οι παραδοσιακοί Ινδοί γιατροί της Αγιουρβέδα χρησιμοποιούσαν ένα κατάπλασμα από λεπτοκομμένο αγριοραδίκι για τη θεραπεία του καρκίνου του μαστού.

Οι Άραβες γιατροί του  10ου αιώνα, ήταν οι πρώτοι που αναγνώρισαν ότι το αγριοραδίκι είναιδιουρητικό. Στην διάρκεια του Μεσαίωνα, οι Ευρωπαίοι, πίστευαν στην ιδέα ότι η εξωτερική εμφάνιση του φυτού αποκαλύπτει και την θεραπευτική του αξία. Δηλαδή οτιδήποτε κίτρινο συνδέονταν με την κίτρινη χολή του ήπατος και θεωρούνταν φάρμακό της. Έτσι το αγριοραδίκι θεωρήθηκε στην Ευρώπη ως φάρμακο για τον ίκτερο και τους χολόλιθους. 

Οι σύγχρονοι βοτανοθεραπευτές συνιστούν το αγριοραδίκι ως διουρητικό, για την απώλεια βάρους, τις εμμηνορροικές δυσφορίες και την υψηλή πίεση αίματος. 

Ο Οργανισμός Φαρμάκων και Τροφίμων (FDA) των ΗΠΑ θεωρεί ότι το αγριοραδίκι είναι απλώς ένα ζιζάνιο, αν και ζιζάνιο είναι, κατά τον Ράλφ Έμερσον, ένα φυτό που οι αρετές του δεν έχουν ακόμη ανακαλυφτεί.

Μελέτες σε πειραματόζωα έδειξαν ότι πράγματι το αγριοραδίκι έχει διουρητική δράση και μπορεί να ανακουφίσει το αίσθημα φουσκώματος του προ-εμμηνορροικού συνδρόμου. Και ότι τα ζώα που έτρωγαν αγριοραδίκι, έχασαν μέχρι 30% του βάρους τους. Μόνο που το βάρος που χάνεται με την χρήση διουρητικών επιστρέφει, επειδή ο οργανισμός αντιλαμβάνεται έλλειψη υγρών και τη ρυθμίζει μειώνοντας την αποβολή ούρων. Και επειδή η χρόνια χρήση διουρητικών εξαντλεί τον οργανισμό από κάλιο, όποιος παίρνει διουρητικά, πρέπει να τρώει πλούσιες τροφές σε κάλιο όπως οι μπανάνες και το πεπόνι.

Μία μερίδα ωμά φύλλα αγριοραδικιών, περιέχει πολύ περισσότερες διεθνείς μονάδες βιτ Α από τη Συνιστώμενη Διατροφική Δόση και η βιτ Α είναι αντιοξειδωτική δηλαδή βοηθά στην πρόληψη των κυτταρικών βλαβών που τελικά προκαλούν καρκίνο. 

Μία άλλη μελέτη δείχνει ότι τα αγριοραδίκια προλαβαίνουν την ανάπτυξη του μύκητα Candida albicans που ευθύνεται για τις κολπικές μυκητιάσεις.

Όμως, πάνω από όλα, τα πικροράδικα θεωρούνται ένα από τα καλύτερα χολαγωγά φάρμακα. Και δύο γερμανικές μελέτες δείχνουν ότι το αγριοραδίκι διεγείρει τη ροή της χολή που βοηθά την πέψη των λιπαρών. Στη Γερμανία, που είναι πιο διαδεδομένη η βοτανική ιατρική, πολλοί γιατροί χρησιμοποιούν αγριοραδίκι για να βοηθήσουν στη διέγερση της ροής της χολής και να προλάβουν τους χολόλιθους με το σκεύασμα Chol-Grandelat που είναι συνδυασμός αγριοραδικιού-ραβεντιού-milk thistle. Σήμερα, εκτός από τις άλλες χρήσεις τους, οι ρίζες ενός ειδικού τύπου ραδικιού καβουρντίζονται και μας δίνουν καφέδες τσίκωρι ή κιχώρι χωρίς καφείνη.

Δραστικές ουσίες : Ινουλίνη, Ινταβίνη, σάκχαρα, Ασκορβικό οξύ, καουτσούκ, χλωροφύλλη, λακτουπικρίνη και τανίνες (πικρές ουσίες), φώσφορο, νάτριο, ασβέστιο, βιτ C & E.

Τέλος, καλό είναι να μην αντικαθιστούμε τις ιατρικές συμβουλές ή τα φάρμακα με  βότανα παρά μόνο αν συμφωνήσει και ο θεράπων ιατρός. Ειδικά σε επείγουσες καταστάσεις.

Ξανθίππη Κουσούλη

Διπλωματούχος Ρεφλεξολόγος, Μέλος Σωματείου Ελλήνων Ρεφλεξολόγων

Διπλωματούχος Ολιστική Αισθητικός, Θεραπεύτρια Rejuvance

www.rejuvance-reflexology.gr

http://www.filenades.gr/ViewArticle.aspx?Id=4084

*****

Τα άγρια χόρτα της ελληνικής γης

Μαθήματα διατροφής.

της Μαρίας Γκέκα

Ραδίκια, αντίδια, τσουκνίδα, σπανάκι, ρόκα, βλίτα, σπαράγγια, βρούβες, σέσκουλο…

Ο κατάλογος είναι µακρύς αν προσπαθήσουµε να απαριθµήσουµε τα χόρτα της Ελληνικής Γης! Τα χόρτα είναι πραγµατικά µία από τις πολυτιµότερες τροφές της παραδοσιακής µας διατροφής, γεγονός το οποίο πολλοί άνθρωποι και ιδιαίτερα νέοι αµελούν. Τα χόρτα ή λάχανα, όπως ονοµάζονται σε κάποιες περιοχές, είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά κι απολύτως απαραίτητα για τον οργανισµό.

Aπό τα βασικότερα τρόφιμα της μεσογειακής διατροφής και ξεχασμένα δυστυχώς από πολλούς είναι τα άγρια χόρτα. Τα φαγώσιμα αγριόχορτα φυτρώνουν σχεδόν παντού στην Ελλάδα και αυτό είναι ευλογία. Ακόμη και λίγα χιλιόμετρα έξω από τις πόλεις μπορούμε να βρούμε περιοχές όπου μπορούμε να μαζέψουμε άγρια χόρτα. Πόσο μάλλον όταν μετά από έρευνες διαπιστώθηκε ότι η καλή υγεία των μεσογειακών λαών και ιδιαίτερα των κατοίκων της Κρήτης οφείλεται και στην κατανάλωση άγριων χόρτων. Τα άγρια χόρτα περιέχουν μεγάλες ποσότητες σε φυτικές ίνες που συμβάλλουν στην ομαλή λειτουργία του εντέρου, δεν περιέχουν λίπη και έχουν ελάχιστες θερμίδες. Ακόμη ο κίνδυνος εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων φαίνεται πως είναι μικρότερος όταν καταναλώνονται συστηματικά χόρτα. Ας δούμε λοιπόν κάποια από  τα χόρτα αυτά, καθώς και τις ευεργετικές τους  ιδιότητες.

Ραδίκια

Από τα αγαπημένα άγρια χόρτα της Μεσογείου. Διακρίνονται στα άγρια και τα ήμερα ραδίκια ή αλλιώς αντίδια. Τα άγρια ραδίκια έχουν πικρή γεύση σε σχέση με τα ήμερα. Είναι πλούσια σε βιταμίνη Α και C, σίδηρο, κάλιο, μαγγάνιο. Η αφθονία τους σε Β-καροτένιο θωρακίζει τον οργανισμό και προλαμβάνει την ανάπτυξη των ελεύθερων ριζών, συμβάλλοντας στην προστασία από καρδιαγγειακά νοσήματα.

Η πικρή τους γεύση οφείλεται στις ουσίες λακτουκίνη, λακτουκοπικρίνη. Τρώγονται κυρίως βραστά, αλλά και ωμά σε σαλάτες. Το ραδίκι διαθέτει διουρητικές ιδιότητες και ο ζωμός του αποτελεί ένα τονωτικό αφέψημα για τον οργανισμό, ιδιαίτερα αν συνδυαστεί με λίγες σταγόνες λεμονιού.

http://www.naturanrg.gr/ta-agria-xorta-ths-ellhnikhs-ghs/

*****

Αν δείτε στον ύπνο σας ΡΑΔΙΚΙ :

Το ραδίκι συμβολίζει την τροφή και την δύναμη. Αν μια γυναίκα δει στον ύπνο της ότι μαζεύει ραδίκια σημαίνει ότι έχει τη δύναμη να αντιμετωπίσει με θάρρος τις δυσκολίες που θα παρουσιασθούν στη ζωή της. Ενώ, αν ένας άνδρας δει στον ύπνο του ότι μαζεύει ραδίκια σημαίνει ότι του λείπει η ομπρέλα προστασίας αλλά και η καθοδήγηση της μητέρας του. Ωστόσο, αν μια γυναίκα ή ένας άνδρας δει στον ύπνο του ότι τρώει ραδίκια σημαίνει ότι όσες δυσκολίες 

http://www.oroskopos.tv/1115/oneirokriths

*****

Φράσεις.

Βλέπει τα ραδίκια ανάποδα.

Θα δεις τα ραδίκια ανάποδα
*****

Συνταγή για μερακλήδες.

Τι χρειαζόμαστε:

• 1 μεγάλο πιάτο ραδίκια (καθαρισμένα και βρασμένα)
• 1 κρεμμύδι ξερό
• 1 σκελίδα σκόρδο
• 1/2 ποτήρι του κρασιού ξύδι
• αλάτι
• πιπέρι
• λίγο λάδι

Πώς το κάνουμε:

Έχουμε πλύνει και βράσει τα ραδίκια (όπως κάνουμε συνήθως). Τα στραγγίζουμε, αλλά προσέχουμε να κρατήσουν λίγη υγρασία, και τα τοποθετούμε σε ένα πιάτο.

Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο.

Βάζουμε λίγο λάδι στην κατσαρόλα (περίπου 2 κ.σ., εκτός και αν το θέλουμε πιο λαδερό), το αφήνουμε να κάψει και ρίχνουμε μέσα το ψιλοκομμένο κρεμμύδι και σκόρδο.

Αφού τσιγαριστούν λιγάκι, ρίχνουμε τα χόρτα και ανακατέβουμε συνεχώς.

Ρίχνουμε το αλάτι και το πιπέρι και συνεχίζουμε να ανακατέβουμε μέχρι να εξατμιστούν όλα τα υγρά.

Μόλις εξατμιστούν, τα σβήνουμε με το ξύδι και χαμηλώνουμε τη φωτιά (στο 1 της κουζίνας).

Ανακατέβουμε συχνά μέχρι να εξατμιστεί όλο το ξύδι και σερβίρουμε.

Λίγα μυστικά ακόμα

Μπορούμε εκτός από ραδίκια να βάλουμε και άλλα χόρτα, όμως με τα ραδίκια γίνεται πάρα πολύ νόστιμο. Συνοδεύει πάρα πολύ ωραία πατάτες τηγανιτές, βραστά αυγά, ψάρι τηγανιτό και τυρί. Η ποσότητα του ξυδιού μπορεί να αλλάξει ανάλογα τα γούστα.

https://www.sintagespareas.gr/sintages/radikia-ksidata.html

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Ρουβήμ (ΡΟΔΟΣυλλέκτης)