Αλλαγή πλεύσης του Ιστολογίου “ΡΟΔΟΣυλλέκτης”

Το Ιστολόγιο του ΡΟΔΟΣυλλέκτη, απευθύνεται σε όσους αγαπούν τον τόπο τους… εδώ είναι λοιπόν και περιμένει τα δελτία για τις εκδηλώσεις και τις δράσεις των Πολιτιστικών Συλλόγων αλλά και ότι αφορά τον τόπο μας – ακόμα και την πολιτική… Το Email μας είναι: r.telxinas@yahoo.gr

Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2020

Περδικάκι Πολύτιμο βότανο αλλά και επικίνδυνο φυτό που βρίσκεται διάσπαρτο σε όλη την Ελλάδα.

(Σημείωση: Αρκετές από τις φωτογραφίες είναι από φυτά που βρίσκονται στις ρωγμές του κάστρου της Ρόδου!)

Το περδικάκι (Parietaria judaica - Ελξίνη η ιουδαϊκή) είναι ποώδες πολυετές φυτό το οποίο ανήκει στην οικογένεια Κνιδοειδή, την οικογένεια της τσουκνίδας. Κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας και χάρη σε μορφολογικούς μηχανισμούς των ανθέων τους, απελευθερώνουν άφθονη γύρη με μορφή νέφους. Είναι χαρακτηριστικό ότι αναπτύσσεται σε τοίχους και σε τούβλα. Η γύρη αυτού του φυτού είναι έντονα αλλεργιογόνος. Τα άνθη είναι δίοικα. Το φυτό είναι ιθαγενές στην δυτική και νότια Ευρώπη. 

Χρήσεις 
Το περδικάκι είναι γνωστό από την αρχαιότητα για την διουρητική δράση του, ως καταπραϋντικό για τον βήχα και ως βάλσαμο για τα τραύματα και τα εγκαύματα. Σύμφωνα με τον Πλίνιο, το περδικάκι συνδέεται με τον Περικλή και την κατασκευή του Παρθενώνα. Όταν ένας εργάτης που δούλευε στην Ακρόπολη Αθηνών έπεσε από τον βράχο και τραυματίστηκε σοβαρά, η Αθηνά υπέδειξε στον Περικλή ένα περδικάκι για να περιποιηθεί τον εργάτη. Πράγματι, ο Περικλής γιάτρεψε τις πληγές βάζοντας πάνω τους φύλλα του φυτού. Επίσης, στην παραδοσιακή ιατρική της Ευρώπης χρησιμοποιείται για την τόνωση της νεφρικής λειτουργίας. Το φυτό χρησιμοποιείται είτε φρέσκο είτε αποξηραμένο. 

Περδικάκι: Γνωστό από την αρχαιότητα!
Διάσπαρτο σε όλη την Κρήτη βρίσκεται αυτήν την περίοδο και ως το τέλος του Καλοκαιριού, ένα φυτό που αν και αποτελεί πολύτιμο βότανο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία πολλών ασθενειών ωστόσο μπορεί να δημιουργήσει και αρκετά προβλήματα σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν αλλεργίες. Πρόκειται για την Παριετάρια ή όπως απλά ονομάζουμε το φυτό το περδικάκι το οποίο φυτρώνει παντού από τους βράχους της θάλασσας, ως τις άκρες των δρόμων και ανάμεσα σε πέτρες, ενώ στην Κρήτη το βρίσκουμε ακόμα και σε πάρκα αλλά και σε συστάδες φυτών στις διαχωριστικές νησίδες των δρόμων. 
Είναι ποώδες πολυετές φυτό το οποίο ανήκει στην οικογένεια Κνιδοειδή, την οικογένεια της τσουκνίδας. Κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας και χάρη σε μορφολογικούς μηχανισμούς των ανθέων τους, απελευθερώνουν άφθονη γύρη με μορφή νέφους. 
Σύμφωνα με τους αλλεργιολόγους πλήττει το 50% των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν προβλήματα αλλεργίες και αποτελεί το πιο αλλεργιογόνο φυτό όλης της λεκάνης της Μεσογείου. 

Γνωστό από την αρχαιότητα 
Το περδικάκι είναι γνωστό από την αρχαιότητα για την διουρητική δράση του, ως καταπραϋντικό για τον βήχα και ως βάλσαμο για τα τραύματα και τα εγκαύματα. Σύμφωνα με τον Πλίνιο, το περδικάκι συνδέεται με τον Περικλή και την κατασκευή του Παρθενώνα. Όταν ένας εργάτης που δούλευε στην Ακρόπολη Αθηνών έπεσε από τον βράχο και τραυματίστηκε σοβαρά, η Αθηνά υπέδειξε στον Περικλή ένα περδικάκι για να περιποιηθεί τον εργάτη. Πράγματι, ο Περικλής γιάτρεψε τις πληγές βάζοντας πάνω τους φύλλα του φυτού. 
Την Parietaria officinalis τη συναντούμε με τα ονόματα Ελξίνη, Περδικάκι, Ανεμογλέντι, Ανεμόχορτο, Ανεμοκλείδι ή Κολλητρίδα. Ο Διοσκουρίδης την αναφέρει με το όνομα Περιαλλόκαυλον το Αρουραίον. 

Θεραπευτικές ιδιότητες 
Όσον αφορά στις θεραπευτικές του ιδότητες μέσω του νιτρικού καλίου που περιέχει (σε συνεργασία με άλλες ουσίες του φυτού, γιατί το νιτρικό κάλιο δεν έχει δεν δίνει τα ίδια αποτελέσματα μόνο του) το φυτό έχει έντονες διουρητικές ιδιότητες. Έχει επίσης μαλακτικές, επουλωτικές και καταπραϋντικές ιδιότητες που το καθιστούν πολύτιμο βότανο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία κάθε φλεγμονής του ουροποιητικού συστήματος, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που χρειάζεται μαλακτική δράση. Είναι χρήσιμο σε περιπτώσεις κυστίτιδας και πυελίτιδας. Είναι καλό γενικό διουρητικό και χρησιμοποιείται για την απαλλαγή από την κατακράτηση υγρών, όταν αυτή οφείλεται σε αίτια που έχουν σχέση με τα νεφρά. Το τσάι του φυτού είναι κατά του κρυολογήματος και του βήχα και είναι ακόνη ευεργετικό για τις παθήσεις του λαιμού και τους ρευματισμούς. Εξωτερικά δρα κατά των φλογώσεων και της στηθάγχης. Τα φύλλα ή το τσάι τους πάνω σε κοψίματα, έλκη, πληγές και στα αυτιά είναι καθαριστικά και κατά των μολύνσεων. 

Βότανα του Βερμίου: 14. Περδικάκι 
Η Άνοιξη, με τη φύση να οργιάζει, είναι η πιο όμορφη εποχή του χρόνου και μια βόλτα στο δάσος αποτελεί πραγματική απόλαυση, μια ξεκούραση πνευματική και σωματική. Όμως για αρκετούς η άνοιξη αποτελεί μαρτύριο. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι πάσχουν από κάποιο 
πρόβλημα αλλεργίας και η επαφή με τα ανθισμένα φυτά είναι μια δύσκολη δοκιμασία. Το περδικάκι θεωρείται ως ένα από τα πιο αλλεργιογόνα φυτά. Περίπου το 50% των αλλεργιών οφείλεται σ’ αυτό το συνηθισμένο βότανο, που θα το συναντήσουμε όχι μόνο στο βουνό μας, αλλά κυριολεκτικά σε κάθε βήμα μας. 
Το περδικάκι λοιπόν είναι ένα αγριόχορτο. Φέρει το επιστημονικό όνομα Ελξίνη η Ιουδαϊκή (Parietaria judaica) και μαζί με την τσουκνίδα ανήκει στην οικογένεια Κνιδοειδή. Είναι φυτό πολυετές και πάρα πολύ ανθεκτικό. Φυτρώνει οπουδήποτε, στις άκρες των δρόμων, ακόμη και πάνω στους τοίχους. Έχει σκληρή ρίζα και βλαστό από τον οποίο βγαίνουν τα πράσινα φύλλα του που μοιάζουν με μακρουλές καρδούλες. Στις μασχάλες των φύλλων βγαίνουν τα μικρά χνουδωτά πράσινα δίοικα άνθη, που μοιάζουν με της τσουκνίδας. Ανθίζει από τον Μάρτιο μέχρι το Νοέμβριο και παράγει σε μεγάλες ποσότητες γύρη, η οποία σαν σύννεφο απλώνεται σε μεγάλη έκταση προκαλώντας τα προβλήματα αλλεργίας. Το ύψος του μπορεί να ξεπεράσει το μισό μέτρο. Το συναντούμε στις χώρες της Μεσογείου και της Δυτικής Ευρώπης. 
Το περδικάκι μπορεί να θεωρείται αλλεργιογόνο, όμως παράλληλα έχει και πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες. Περιέχει τανίνη, θείο, νιτρικό κάλιο και άλλες χημικές ουσίες. Είναι γνωστό ήδη από την αρχαιότητα και μάλιστα πιστεύεται ότι με αυτό ο Περικλής, κατόπιν υπόδειξης της Αθηνάς, θεράπευσε τις πληγές ενός εργάτη που έπεσε από την Ακρόπολη. Σήμερα χρησιμοποιούνται κυρίως οι ρίζες και τα φύλλα του, νωπά ή αποξηραμένα, σε μορφή βάμματος για την επούλωση των τραυμάτων, εγκαυμάτων κ.λ.π. σε συνδυασμό με το πεντάνευρο, το βάλσαμο και άλλα βότανα. Επίσης με τα αποξηραμένα φύλλα του παρασκευάζεται ρόφημα που βοηθάει στην αντιμετώπιση ασθενειών του ουροποιητικού συστήματος, όπως η νεφρίτιδα, ο προστάτης, η κατακράτηση ούρων, η βλεννόρροια, η κυστίτιδα κ.λ.π. Ακόμη χρησιμοποιείται στα κρυολογήματα σαν μαλακτικό για τον βήχα, στην αρθρίτιδα, στη στηθάγχη και σε πολλές ακόμη παθήσεις. 
Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας το περδικάκι είναι γνωστό και σαν ανεμόχορτο και παλαιότερα το απέδιδαν μαγικές ιδιότητες. 
Το περδικάκι λοιπόν το θεωρούμε φυτό ασήμαντο, το συναντούμε παντού, το προσπερνάμε και το πατάμε ή το θεωρούμε υπεύθυνο για τις αλλεργίες μας και το ξεριζώνουμε. Όμως κι αυτό έχει γράψει την ιστορία του σαν φαρμακευτικό φυτό, συνδεδεμένο με θρύλους και παραδόσεις. 

Ωφέλιμα ζιζάνια. Περδικάκι Parietaria Judaica 
Η Ελξίνη ή παριετάρια η ιουδαϊκή, ή περδικάκι, είναι μια καλοκαιρινή ανθοφόρα τσουκνίδα που συντροφεύει τους ανθρώπους της πόλης και ένα από τα πιο ισχυρά αλλεργιογόνα. Είναι ένα ζιζάνιο ποώδες και πολυετές είδος τσουκνίδας χωρίς αγκάθια, από την οικογένεια Urticaceae.
Το φυτό κατάγεται από τη Μεσόγειο, αλλά έχει πολιτογραφηθεί σε όλο τον κόσμο, και βρίσκεται τόσο στην επαρχία όσο και μέσα στις πόλεις. Είναι τόσο κοινό, που ποτέ δεν του δίνουμε σημασία. Όμως, στολίζει τα χαλάσματα και τις ρωγμές των παλιών τοίχων κρύβοντας από τα μάτια μας τις φθορές. Παρόμοιο είδος με το περδικάκι που συχνά συγχέονται είναι η παριετάρια η φαρμακευτική (Parietaria officinalis L.), η λεγόμενη και " τσουκνίδα του τοίχου". Ένα χαρακτηριστικό της είναι ότι αναπτύσσεται στις ρωγμές των τοίχων χωρίς να λογαριάζει τη βαρύτητα. 
Το περδικάκι(ελξίνη) έχει ροζ - κοκκινωπούς τριχωτούς βλαστούς και πράσινα φύλλα, ενώ η τσουκνίδα του τοίχου είναι ολόκληρη πράσινη. Και τα δυο θεωρούνται ζιζάνια, αλλά είναι βρώσιμα και ωφέλιμα φυτά. Διώχνουν τα έντομα και είναι τροφή για τα μικρά πουλιά.
Βρώσιμες χρήσεις:Στην κουζίνα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα τρυφερά βλαστάρια με τα φύλλα, ωμά ή μαγειρεμένα, αν τα έχουμε βρει σε καθαρό σημείο. Μπορούν να προστεθούν σε ανάμεικτες σαλάτες, σε πίτες, να γίνουν χυμός, να μαγειρευτούν με άλλα χόρτα και να γίνουν σούπα. Δεν είναι σπουδαίο φυτό σε γεύση αλλά διαθέτει βιταμίνες ,πολύ χλωροφύλλη που βοηθά όλα τα συστήματα, και φαρμακευτικές ιδιότητες που εκτιμούνται από την αρχαιότητα. 
Φυσικά έτσι που καλομάθαμε θα έλεγε κανείς ότι είναι περισσότερο ένα τρόφιμο πείνας.
Οφέλη για την υγεία 
Το περδικάκι είναι γνωστό από την αρχαιότητα ως βάλσαμο για τα τραύματα και τα εγκαύματα, για την διουρητική του δράση, και σαν καταπραϋντικό στο βήχα το κρυολόγημα και τον πονόλαιμο. 
Σύμφωνα με τον Πλίνιο, το φυτό το υπέδειξε η θεά Αθηνά στον Περικλή για να περιποιηθεί έναν εργάτη που έπεσε από τον βράχο της Ακρόπολης και τραυματίστηκε σοβαρά κατά το χτίσιμο του Παρθενώνα. Την αναφορά αυτή κάνει ο Έλμουτ Μπάουμαν στο έργο του «Η ελληνική χλωρίδα στο μύθο, στην τέχνη, στην λογοτεχνία». 
Το φυτό είναι μαλακτικό, διουρητικό, καθαρτικό, χολαγωγό, ψυκτικό και επουλωτικό.
Στην παράδοση της Ευρώπης χρησιμοποιείται για την τόνωση της νεφρικής λειτουργίας, θεωρείται μια αποτελεσματική θεραπεία για τις πέτρες των νεφρών και της κύστης, και τις λοιμώξεις του ουροποιητικού. Χρησιμοποιείται φρέσκο ή αποξηραμένο. 
Τα φύλλα είναι καταπραυντικά και μπορούν να χρησιμοποιηθούν εξωτερικά σαν κατάπλασμα σε πληγές, εγκαύματα και δερματίτιδες, φρέσκα ή αποξηραμένα. 
Το περδικάκι το γνώριζαν και το μεταχειρίζονταν παλιότερα σε διάφορες δερματοπάθειες στα νησιά του Αιγαίου(με καθημερινές επαλείψεις των φύλλων του). 
Ολόκληρο το φυτό συγκομίζεται κατά την ανθοφορία, στις αρχές του καλοκαιριού.
Προφυλάξεις: τα αλλεργικά άτομα θα πρέπει να χρησιμοποιούν το φυτό μετά από υπόδειξη γιατρού. 

Αλλεργικές ευαισθησίες. 
Τα Κνιδώδη εμπεριέχουν 2 γένη με σημαντικό αλλεργιολογικό ενδιαφέρον στην περιοχή μας, την Τσουκνίδα και το Περδικάκι. Αλλεργιολογικά, εξαιτίας της αυξημένης παραγωγής γυρεοκόκκων και μάλιστα στο αστικό περιβάλλον, φαίνεται ότι η οικογένεια Urticaceae δημιουργεί ιδιαίτερα σημαντικό πρόβλημα για τις χώρες της Μεσογείου.
Αυτά τα είδη αναπτύσσονται σε εδάφη πλούσια σε άζωτο εξαιτίας ατμοσφαιρικής ρύπανσης και σε σωρούς απορριμάτων (Τσουκνίδα), καθώς και σε τοίχους σπιτιών από τούβλα και γενικά κοντά σε εγκαταστάσεις ανθρώπων (Περδικάκι). Κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας απελευθερώνουν άφθονη γύρη με μορφή νέφους. 
Η κυκλοφορία των γυρεοκόκκων των Κνιδωδών στην περιοχή μας (Θεσσαλονίκη)αρχίζει από τον Απρίλιο, παρουσιάζει το υψηλότερο επίπεδο συγκέντρωσης στις αρχές Μαΐου και συνεχίζει να υπάρχει σε σημαντικές πυκνότητες στην ατμόσφαιρα μέχρι και το τέλος Ιουνίου. Περισσότερα εδώ: http://www.aeroallergen.gr/Urticaceae.asp
(1) http://www.hanfranke.com/aegina/plants/speciesMP/Parietaria.htm 
Σημειώσεις: οι πληροφορίες και οι εικόνες που παρέχονται εδώ είναι μόνο για ενημερωτικούς λόγους και σαν μοναδικό στόχο έχουν να δημιουργήσουν το ερέθισμα στον αναγνώστη να γνωρίσει τις χρήσιμες ιδιότητες κάποιων φυτών. Η αναφορά στις φαρμακευτικές τους ιδιότητες είναι μόνο ενδεικτική και δεν αποτελεί συμβουλή. Ακόμη πρέπει να θυμόμαστε πως δεν είναι ασφαλές να συλλέγουμε από τη φύση φυτά που γνωρίζουμε μόνο από εικόνες. Η σωστή ταυτοποίηση ενός φυτού απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις και εμπειρία, και η ταξινόμησή του απαιτεί σύγκριση με καλά τεκμηριωμένο υλικό. 

Αλλεργίες: Το περδικάκι πλήττει το 50% των αλλεργικών 
Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Εταιρίας Αλλεργιολογίας και Κλινικής Ανοσολογίας (ΕΕΑΚΑ), οι βασικές αναπνευστικές αλλεργίες που πλήττουν σήμερα τον ελληνικό πληθυσμό είναι η αλλεργική ρινίτιδα και η αλλεργική επιπεφυκίτιδα. Η αλλεργική ρινίτιδα έχει ως κύρια συμπτώματα το μπούκωμα των ρινικών κοιλοτήτων, την καταρροή, το φτέρνισμα καθώς και τον κνησμό της μύτης. Τα κύρια συμπτώματα της αλλεργικής επιπεφυκίτιδας είναι η ερυθρότητα, το οίδημα, ο κνησμός, το «αίσθημα ξένου σώματος», η δακρύρροια, καθώς και η φωτοφοβία. Οι παθήσεις αυτές μπορούν σταδιακά να οδηγήσουν στην δημιουργία αλλεργικού άσθματος που καταλήγει συνήθως σε ξηρό βήχα, δύσπνοια, συριγμό και σφίξιμο του στήθους. 
Ως κύρια αίτια των αλλεργικών παθήσεων εποχικού χαρακτήρα αναφέρονται συνήθως οι γύρεις αλλεργιογόνων φυτών, που μεταφέρονται με τον άνεμο από αποστάσεις ακόμα και έως 300 χιλιόμετρων. Τα μικροσωματίδια, αφού διεισδύσουν στο βλεννογόνο των οργάνων-στόχων, όπως τα μάτια, η μύτη και το κατώτερο αναπνευστικό σύστημα, ενεργοποιούν το ανοσοποιητικό σύστημα με αποτέλεσμα να εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα. 
Σύμφωνα με την Πανελλήνια Ένωση Αλλεργιολόγων, μείζονα αλλεργιογόνα στον ελλαδικό χώρο είναι η παριετάρια (περδικάκι) που πλήττει σχεδόν το 50% των αλλεργικών καθώς και οι αγρώστιδες, όπως το γρασίδι και τα δημητριακά που πλήττουν το 45% των αλλεργικών. Ακολουθούν η ελιά (40%), τα ακάρεα σκόνης, όταν υπάρχει αυξημένη σχετική υγρασία στην ατμόσφαιρα (35%), οι κυπαρισσίδες (8%) και το πεύκο (5%). 
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως τα τελευταία χρόνια η συχνότητα των αλλεργικών νοσημάτων στις ανεπτυγμένες δυτικές κοινωνίες, όπως και στην Ελλάδα, αυξάνει δραματικά. «Σήμερα ένα στα πέντε άτομα παρουσιάζουν αλλεργικά νοσήματα. Επιδημιολογικές μελέτες δείχνουν πως το 15 έως 20% του γενικού πληθυσμού πάσχει από αλλεργική ρινίτιδα, ενώ 15 έως 20% του παιδικού πληθυσμού και 4 με 7% των ενηλίκων πάσχουν από άσθμα», τονίζει η πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αλλεργιολόγων, Ζωή Δεμέστιχα. «Συγκριτικές μελέτες που έχουν γίνει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια δείχνουν τριπλασιασμό (+300% αύξηση) της συχνότητας των αλλεργικών νοσημάτων του ανώτερου και κατώτερου αναπνευστικού συστήματος τα τελευταία δέκα έτη», υπογραμμίζει η κ. Δεμέστιχα. 
Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι βασικές αιτίες της συνεχούς αυξητικής τάσης εμφάνισης αλλεργιών και της γενικότερης «ανοσοποιητικής ευαισθητοποίησης» είναι κυρίως οι κλιματολογικές αλλαγές, περιβαλλοντικοί παράγοντες που χαρακτηρίζουν τον λεγόμενο «δυτικό τρόπο ζωής», αλλά και σε πιο περιορισμένο βαθμό, η κληρονομικότητα. Αναφορικά με την κληρονομικότητα, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΕΑΚΑ, όταν ο ένας γονέας είναι αλλεργικός τότε η πιθανότητα τού να γεννηθεί παιδί που θα εμφανίσει αλλεργική νόσο είναι περίπου 25 με 30% (λίγο μεγαλύτερη από του γενικού πληθυσμού), όταν είναι και οι δύο γονείς αλλεργικοί τότε η πιθανότητα υπερβαίνει το 50% και στη περίπτωση που πάσχουν και οι δύο γονείς από την ίδια αλλεργική νόσο, τότε η πιθανότητα ξεπερνά το 65%. 
Αναφορικά με τους κλιματικούς παράγοντες, η πρώιμη άνοιξη και οι εναλλαγές βροχής και ζέστης (τροπικού χαρακτήρα) τροποποιούν και κυρίως, επιμηκύνουν τον χρόνο ανθοφορίας πολλών φυτών. Οι σχετικές μελέτες συγκλίνουν στο ότι οι ατμοσφαιρικοί ρύποι ενσωματώνονται με τις αλλεργιογόνες γύρεις με αποτέλεσμα οι τελευταίες να γίνονται πιο δραστικές, πιο επιθετικές και πιο διεισδυτικές. «Σταδιακά οδηγούμαστε στην αύξηση της βαρύτητας των αλλεργικών συμπτωμάτων, κάτι που επιβεβαιώνεται στην καθημερινή κλινική πράξη», αναφέρει η πρόεδρος των Ελλήνων Αλλεργιολόγων. 
Άλλοι «σύγχρονοι» αλλεργιογόνοι παράγοντες είναι το άγχος, η καθιστική ζωή, οι μη υγιείς διατροφικές συνήθειες, η απουσία άσκησης του σώματος, αλλά και η υπερβολική προστασία κατά μικροβιακών παραγόντων, μέσω των συνεχών (υπερβολικών) εμβολιασμών. 
Κυριότερο και πιο ενδεδειγμένο «όπλο» κατά των αλλεργιών εποχικής μορφής παραμένει η έγκαιρη διάγνωση και η έναρξη θεραπευτικής αγωγής. «Δεδομένου ότι περίπου το 45% όσων πάσχουν από αλλεργική ρινίτιδα θα εμφανίσουν στο μέλλον αλλεργικό άσθμα, η έγκαιρη διάγνωση είναι πολύ σημαντικό στοιχείο της αποτελεσματικής αντιμετώπισης της αλλεργίας», αναφέρει η κα Δεμέστιχα. «Η συμπτωματική αγωγή που συνιστούν οι αλλεργιολόγοι αλλά και η ανοσοθεραπεία μέσω της οποίας επιτυγχάνεται η απευαισθητοποίηση του ασθενούς από το ενοχοποιημένο αλλεργιογόνο συνιστούν στην βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς και στον οριστικό έλεγχο της αλλεργικής νόσου». 
Ως πρακτικές συμβουλές για την αντιμετώπιση των εποχικών αλλεργιών οι ειδικοί ιατροί συστήνουν την αποφυγή της άμεσης επαφής με αεροαλλεργογόνες γύρεις και την αποχή από δραστηριότητες, όπως η κοπή φυτών και οι περίπατοι σε ελαιώνες κατά την ανθοφορία των δέντρων. Συστήνεται επίσης και ο αερισμός των δωματίων τις πρώτες πρωινές ώρες έως τις 9 το πρωί, η οδήγηση με κλειστά παράθυρα, η χρήση γυαλιών και κράνους για τους οδηγούς δικύκλων και βεβαίως, η χρήση φαρμακευτικής αγωγής όταν αυτή συσταθεί από τον εξειδικευμένο αλλεργιολόγο. 

Πηγή φωτογραφιών: Ρουβήμ Καρασάββας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η Ρόδος στην Ιταλοκρατία 1ο μέρος.

Η Ρόδος στην Ιταλοκρατία 2ο μέρος.

Η Ρόδος στην Ιταλοκρατία 3ο μέρος.

Η Ρόδος επί Ιταλοκρατίας 1920 – 1940

Εγω σωπαίνω....Φτύνω!!!

Μου μιλούν για δικαιοσύνη....οι δικαστές, Μου μιλούν για ηθική...οι αγύρτες, Μου μιλούν για ζωή...οι δολοφόνοι, Μου μιλούν για όνειρα...οι έμποροι, Μου μιλούν για ισότητα...τα αφεντικά, Μου μιλούν για φαντασία...οι υπάλληλοι, Μου μιλούν για ανθρωπιά...οι στρατοκράτες, Εγω σωπάινω....Φτύνω.


ΡΟΔΟΣυλλέκτης: e-mail r.telxinas@yahoo.gr
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στον ΝΕΟ ΡΟΔΟΣυλλέκτη: http://rouvim.blogspot.com

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΙΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: http://rouvim.blogspot.com/
ΚΡΗΤΗΝΙΑ: http://www.kritinia.gr/
ΙΣΤΡΙΟΣ: http://istrio.blogspot.com/
ΣΟΡΩΝΗ: http://www.ampernalli.gr/
Dj news: http://fanenos.blogspot.com/
ΠΑΛΜΟΣ: http://www.palmos-fm.gr/
ΕΚΟΦΙΛΜ: http://www.ecofilms.gr/
ΡΑΔΙΟ1: http://www.radio1.gr/
http://www.ksipnistere.blogspot.com/
ΣΦΕΝΤΟΝΑ: http://gipas.blogspot.com/
ΡΟΔΟΣυλλέκτης: http://www.rodosillektis.com/
Η Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Ρόδου: http://opsrodou.gr/
ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ: http://www.hamogelo.gr
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ – ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ: http://rodosillektis.blogspot.gr/
Ιστοσελίδα του ΡΟΔΟΣυλλέκτη: http://www.rodosillektis.com/
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ: http://www.pnai.gov.gr
ΔΗΜΟΣ ΡΟΔΟΥ: http://www.rodos.gr/el/

Αρχειοθήκη ιστολογίου