Τα νησιά του Νοτίου Αιγαίου: Αγαθονήσι.

Αγαθονήσι

Ένας μικρός ξεχασμένος παράδεισος είναι αυτό το νησί μαθημένο στην αναγκαστική του αυτάρκεια. Παραδοσιακός τρόπος ζωής και αυθεντική νησιώτικη φιλοξενία μέσα σε ένα τοπίο με ελάχιστη ανθρώπινη παρέμβαση που προσφέρεται για ξένοιαστες και εντελώς αντικομφορμιστικές διακοπές.

ΠΗΓΗ: http://www.aegeanislands.gr/

Αγαθονήσι Ιστορία 

Το Αγαθονήσι κατά την αρχαιότητα σύμφωνα με τους αρχαίους ιστορικούς, συγγραφείς και γεωγράφους ονομαζόταν ΥΕΤΟΥΣΣΑ. Ο Θουκυδίδης το ονομάζει Τραγαία, ο Στράβων Τραγαίαι νήσοι - καθώς το συμπεριλαμβάνει μαζί με τα παρακείμενα νησιά και βραχονησίδες που το περιβάλλουν (Κουνελονήσι, Κατσαγάνι, Νερονήσι, Στρογγυλή, Πίττα κ.α.) - ο Πλούταρχος

το αναφέρει ως Τραγιά και ο Στέφανος Βυζαντινός Τραγαιαί. Το όνομά του, κατά την πιθανότερη εκδοχή, σημαίνει νησί με αγκάθια (Αγκαθονήσι) και ως Agatonissi το αναφέρουν οι περιηγητές. Η σημερινή ονομασία του που χρησιμοποιείται τα τελευταία πενήντα περίπου χρόνια και το κείμενο της μετονομασίας του νησιού το υπόγραψαν όλοι οι κάτοικοι. Κατά την προελληνική περίοδο πρώτοι κάτοικοι της Τραγαίας (Αγαθονήσι) ήταν οι Κάρες. Κατά τους ιστορικούς χρόνους κατοικείται από Δωριείς οι οποίοι εκδιώχθηκαν με τη σειρά τους από τους ίωνες της Μιλήτου. Αυτό φαίνεται από τα λείψανα αρχαιοτάτων κτισμάτων και οικισμών των περιόδων αυτών. Η Τραγαία ήταν πατρίδα

του περιπατητή φιλοσόφου Θεογίτου του Τραγαιώτη, που υπήρξε μαθητής του Αριστοτέλη και δίδαξε στην περιπατητική φιλοσοφική σχολή της Αθήνας. Λόγω της γεωγραφικής θέσης του νησιού οι κάτοικοί του έγιναν μάρτυρες πολλών ναυμαχιών. Το 494 π.Χ. είδαν τη ναυμαχία της Λάδης μεταξύ του περσικού στόλου του Δαρείου και των επαναστατών Ιώνων βοηθούμενων από Αιολείς. Το 74 π.Χ., όπως μας λέει ο Πλούταρχος, ο Αυτοκράτορας της Ρώμης Ιούλιος Καίσαρ, πλέοντας από την Ιταλία προς τη Μικρά Ασία, πιάστηκε από πειρατές της Τραγαίας και 

μεταφέρθηκε στη νησίδα Φαρμακονήσι, όπου και κρατήθηκε. Το νησί γίνεται κτήμα του Βυζαντινού κράτους. Λόγω της καθαρότητας της Ελληνικής γλώσσας καθώς και από τα πολλά βυζαντινά ευρήματα, βγάζουμε το συμπέρασμα ότι οι σημερινοί κάτοικοι ίσως είναι απόγονοι πολιτικών βυζαντινών εξορίστων. Το 1087 το νησί περιέρχεται στη δικαιοδοσία της Πάτμου όταν με το χρυσόβουλο ο Όσιος Χριστόδουλος γίνεται κάτοχος των νησιών και κτίζει τη Μονή της Πάτμου. Η κατοίκηση του νησιού δεν ήταν πάντα συνεχής για αυτό και μέχρι τον 14ο αιώνα ήταν κρησφύγετο ληστοπειρατών. Το 1522 μαζί 

με τα άλλα Δωδεκάνησα περιέρχεται στην κυριαρχία των Τούρκων. Στις 29 Απριλίου του 1912 οι Ιταλοί διαδέχονται τους τούρκους. Στις 8-9-1943 οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το νησί που προσωρινά είχε ελευθερωθεί. Στις 7 Μαρτίου του 1948 γίνεται η επίσημη ενσωμάτωση με την Ελλάδα. Το 1954 το Αγαθονήσι γίνεται αυτόνομη κοινότητα, μέχρι τότε άνηκε διοικητικά στην Πάτμο. 

ΠΗΓΗ: http://www.dodecanese-islands.com/gr/

Τα πρώτα ίχνη εγκατάστασης ανθρώπων στον ελληνικό χώρο…

Διαβάστε:

·         Ελλάδα Ιστορία

·         Aγαθονήσι - Ιστορία

·         Ιστορία της Νισύρου

·         Λέρος - Ιστορία

·         Σύμη - Ιστορία

Τα πρώτα ίχνη εγκατάστασης ανθρώπων στον ελληνικό χώρο εμφανίζονται, ήδη, από την Παλαιολιθική εποχή (120.000 – 10.000 π.Χ. περίπου). Κατά την επόμενη, Νεολιθική εποχή (7.000 – 3.000 π.Χ. περίπου), ανθίζει στον ελληνικό χώρο πληθώρα νεολιθικών οικισμών. Οικήματα και νεκροταφεία έχουν ανακαλυφθεί στη Θεσσαλία (Σέσκλο, Διμήνι), στη Μακεδονία, στην Πελοπόννησο κ.α.

Η αρχή της εποχής του Χαλκού (3000-1100 π.Χ. περίπου), σηματοδοτείται από την εμφάνιση των πρώτων αστικών κέντρων στον αιγαιακό χώρο (Πολιόχνη Λήμνου). Ακμάζοντες οικισμοί εντοπίζονται στην Κρήτη, στην ηπειρωτική Ελλάδα, στις Κυκλάδες και στο Βορειοανατολικό Αιγαίο, περιοχές στις οποίες αναπτύσσονται χαρακτηριστικά πολιτισμικά μορφώματα. 

Στην αρχή της 2ης χιλιετίας π.Χ., εμφανίζονται στην μινωική Κρήτη οργανωμένες ανακτορικές κοινωνίες και ως συνακόλουθο τα πρώτα συστήματα γραφής. Οι Μινωίτες, με κέντρο το ανάκτορο της Κνωσού, δημιουργούν δίκτυο επαφών με λαούς της Ανατολικής Μεσογείου, υιοθετούν στοιχεία και επηρεάζουν με τη σειρά τους αποφασιστικά τους πολιτισμούς στην ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου.

Στην ηπειρωτική Ελλάδα, οι Μυκηναίοι Έλληνες, επωφελούμενοι από τις καταστροφές που προκάλεσε στην Κρήτη η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης (1500 π.Χ. περίπου), γίνονται κυρίαρχη δύναμη στον αιγαιακό χώρο κατά τους τελευταίους αιώνες της 2ης χιλιετίας π.Χ. Οι μυκηναϊκές ακροπόλεις σε Μυκήνες, Τίρυνθα, Πύλο, Θήβα, Γλα, Αθήνακαι Ιωλκό, αποτελούν τους πυρήνες γραφειοκρατικά οργανωμένων βασιλείων. Εκτεταμένες καταστροφές των μυκηναϊκών κέντρων, γύρω στο 1200 π.Χ., οδήγησαν σε παρακμή το μυκηναϊκό πολιτισμό και προκάλεσαν μετακινήσεις πληθυσμών προς τα μικρασιατικά παράλια και την Κύπρο (Α΄ Ελληνικός αποικισμός).

Μετά από δύο περίπου αιώνες οικονομικής και πολιτιστικής δυσπραγίας, που είναι γνωστοί και ως Σκοτεινοί Χρόνοι (1150 – 900 π.Χ.), ακολουθεί η Γεωμετρική περίοδος (9ος – 8ος αι. π.Χ.), κατά την οποία αρχίζει η ελληνική αναγέννηση. Σηματοδοτείται από τη μορφοποίηση των ελληνικών πόλεων-κρατών, τη δημιουργία του ελληνικού αλφαβήτου και τη σύνθεση των ομηρικών επών (τέλος 8ου αι. π.Χ.). 

Οι αρχαϊκοί χρόνοι που ακολουθούν (7ος – 6ος αι. π.Χ.), υπήρξαν εποχή μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών. Οι ελληνικές πόλεις-κράτη δημιουργούν αποικίες μέχρι την Ισπανία στα δυτικά, τη Μαύρη Θάλασσα στα βόρεια και τη Β. Αφρική στα νότια (Β΄ ελληνικός αποικισμός) και θέτουν τις βάσεις για την ακμή των κλασικών χρόνων. Οι κλασικοί χρόνοι (5ος – 4ος αι. π.Χ.), σφραγίζονται από την πνευματική και πολιτική κυριαρχία της Αθήνας, ώστε το δεύτερο μισό του 5ου αι. π.Χ. να αναφέρεται ως ο «Χρυσός Αιώνας» του Περικλή. Με το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου, το 404 π.Χ., η Αθήνα χάνει την ηγεμονική της θέση.

Νέες δυνάμεις αναδύονται κατά τον 4ο αι. π.Χ. Με το Φίλιππο το Β΄ και το γιο του Αλέξανδρο, οι Μακεδόνες αρχίζουν να παίζουν ηγετικό ρόλο στον ελληνικό χώρο. Η εκστρατεία του Αλεξάνδρου στην Ανατολή και η κατάκτηση εδαφών μέχρι τον Ινδό ποταμό αλλάζει άρδην τα δεδομένα του τότε γνωστού κόσμου. Με το θάνατο του Αλεξάνδρου τα εδάφη της αχανούς αυτοκρατορίας που δημιούργησε μοιράζονται μεταξύ των στρατηγών του και δημιουργούνται τα βασίλεια που θα κυριαρχήσουν κατά τους ελληνιστικούς χρόνους (3ος – 1ος αι. π.Χ.). 

Την εποχή αυτή οι ελληνικές πόλεις διατηρούν σχετική αυτονομία, αλλά δεν διαθέτουν την παλιά τους δύναμη και αίγλη. Η εμφάνιση των Ρωμαίων στο προσκήνιο και η οριστική κατάκτηση του ελληνικού χώρου το 146 π.Χ., μετέτρεψε την Ελλάδα σε τμήμα της αχανούς Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους (1ος αι. π.Χ. – 3ος αι. μ.Χ.), οι περισσότεροι Ρωμαίοι αυτοκράτορες, θαυμαστές του ελληνικού πολιτισμού, θα ευεργετήσουν τις ελληνικές πόλεις, κυρίως δε την Αθήνα. Με την περιοδεία του Αποστόλου Παύλου κατά τον 1ο αι. μ.Χ. διαδίδεται ο χριστιανισμός στον ελληνικό χώρο, η νέα θρησκεία που σταδιακά θα εκτοπίσει τη λατρεία του Δωδεκάθεου.

Ο σημερινός επισκέπτης της χώρας έχει την ευκαιρία να γνωρίσει τα «αποτυπώματα» της ελληνικής ιστορίας, από την Παλαιολιθική εποχή ως την Ρωμαϊκή περίοδο, στους εκατοντάδες αρχαιολογικούς χώρους, καθώς και τα αρχαιολογικά μουσεία και συλλογές, που βρίσκονται διάσπαρτα σ’ όλη την επικράτεια.

Η απόφαση του Μεγάλου Κωνσταντίνου να μεταφέρει την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη (324 μ.Χ.), οδήγησε στη μετατόπιση του κέντρου βάρους στο ανατολικό τμήμα της αυτοκρατορίας. Η μεταφορά αυτή σηματοδοτεί την αρχή των βυζαντινών χρόνων, κατά τους οποίους η Ελλάδα αποτελεί περιοχή της βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Μετά το 1204, έτος κατάληψης της Κωνσταντινούπολης από δυτικούς σταυροφόρους, τμήματα του ελληνικού χώρου μοιράζονται σε δυτικούς ηγεμόνες, ενώ οι Βενετοί καταλαμβάνουν καίριες θέσεις στον αιγαιακό χώρο (νησιά ή παράλιες πόλεις), προκειμένου να ελέγχουν τους εμπορικούς δρόμους. Η ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Βυζαντινούς το 1262, σηματοδοτεί την τελευταία φάση ζωής της αυτοκρατορίας. 

Οι Οθωμανοί αρχίζουν να καταλαμβάνουν σταδιακά τα εδάφη της από το 14ο αι. μ.Χ., για να ολοκληρώσουν την κατάλυση της αυτοκρατορίας με την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Η Κρήτη ήταν το τελευταίο τμήμα του ελληνικού χώρου που κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς, το 1669. Ακολουθούν τέσσερις περίπου αιώνες Οθωμανικής κυριαρχίας μέχρι την έναρξη της ελληνικής Επανάστασης το 1821.

Από τη βυζαντινή περίοδο και τους χρόνους της Οθωμανικής κυριαρχίας, σώζονται σήμερα αναρίθμητα μνημεία, όπως είναι οι βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες και μοναστήρια, οθωμανικά κτήρια, γοητευτικά βυζαντινά και φραγκικά κάστρα, ποικίλα άλλα μνημεία αλλά και παραδοσιακοί οικισμοί, αρκετοί από τους οποίους διατηρούν την οθωμανική και εν μέρει βυζαντινή διάρθρωσή τους.

Επακόλουθό της ελληνικής Επανάστασης ήταν η δημιουργία, το 1830, ανεξάρτητου ελληνικού βασιλείου, με περιορισμένη όμως επικράτεια. Νέα εδάφη με συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς θα ενταχθούν σταδιακά στο ελληνικό κράτος κατά τη διάρκεια του 19ου και στις αρχές του 20ου αι. Η Ελλάδα θα φτάσει στη μέγιστη έκτασή της μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, το 1920, με την ουσιαστική συμβολή του τότε πρωθυπουργού της Ελ. Βενιζέλου. Τη σημερινή του εδαφική μορφή έλαβε το ελληνικό κράτος μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων.

Το 1974, μετά από μια επταετή Δικτατορία, η Ελλάδα ανακηρύχθηκε με δημοψήφισμα από βασιλευόμενη σε προεδρευόμενη Δημοκρατία, ενώ από το 1981 αποτελεί μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

Aγαθονήσι - Ιστορία

Το «παρελθόν» του νησιού είναι ιδιαίτερα πλούσιο, καθώς κατοικήθηκε από τους αρχαίους χρόνους. Πρώτοι κάτοικοί του ήταν οι Κάρες, τους οποίους διαδέχθηκαν οι Δωριείς και στη συνέχεια οι Ίωνες. Στους ιστορικούς χρόνους, αναφέρεται με το όνομα Υετούσσα, αλλά και Τραγαία (Θουκυδίδης) ή Τραγιά (Πλούταρχος). Στους Ρωμαϊκούς χρόνους, το Αγαθονήσι αναφέρεται ως τόπος πειρατών, ενώ κατά τη Βυζαντική περίοδο χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας.

Το 1088, το νησί δόθηκε στη δικαιοδοσία της μονής της Πάτμου, με χρυσόβουλο του βυζαντινού αυτοκράτορα Αλεξίου Κομνηνού προς το μοναχό Χριστόδουλο το Λατρηνό, ιδρυτή της μονής. Από το 1522 περιήλθε στην κυριαρχία των Οθωμανών, για να περάσει σχεδόν τέσσερις αιώνες αργότερα, τον Απρίλιο του 1912, στους Ιταλούς μαζί με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα. Μετά την απελευθέρωση, στις 7 Μαρτίου 1948, το νησί ενσωματώθηκε, μαζί με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, στην Ελλάδα και το 1954 έγινε αυτόνομη κοινότητα.

Ιστορία της Νισύρου

Το όνομα του νησιού ανήκει πιθανότατα στα προελληνικά αιγαιακά τοπωνύμια. Οι πρώτοι κάτοικοι της Νισύρου ήταν Κάρες. Ακολούθησαν οι Αχαιοί της Κω και οι (Δωρικής καταγωγής) Ρόδιοι. Σύμφωνα με τον Όμηρο, οι Νισύριοι συγκαταλέγονταν μεταξύ των Ελλήνων που πολέμησαν στην Τροία. Τους Νισυρίους βρίσκουμε και στους φορολογικούς καταλόγους της αθηναϊκής συμμαχίας. Λάτρευαν τον Δελφίνιο Απόλλωνα, όπως και τον πελασγικό Ποσειδώνα, ιερό του οποίου υπήρχε στους σημερινούς Πάλους, όπου ευρίσκονταν κι οι παλιές θερμοπηγές του νησιού. 

Σωζόμενες αναθηματικές στήλες μας μιλούν για την εξαιρετική θέση που κατείχε στην λατρεία των αρχαίων κατοίκων ο Μιλείχιος Ζευς, η θεά Τύχη, ο Ερμής κλπ.

Οι ιστορικές τύχες της Νισύρου είναι κοινές με εκείνες των νησιών του Ν.Α. Αιγαίου. Ο 5ος και ο 4ος αιώνας π.Χ. αποτελούν την περίοδο της μεγάλης ακμής του νησιού. Κατά τους Μηδικούς πολέμους, η Νίσυρος ήταν υπόδουλη στην Αρτεμισία, τη βασίλισσα της Αλικαρνασσού η οποία συμπαθούσε τους Πέρσες. Αργότερα, για ένα μικρό διάστημα οι Νισύριοι συντάχθηκαν με τους Αθηναίους, ενώ στη συνέχεια παρέμειναν ανεξάρτητοι, μέχρι το 200 π.Χ., οπότε υποτάχθηκαν στη Ρόδο, την τύχη της οποίας από τότε ακολούθησαν πιστά.

Οι Ιωαννίτες ιππότες οχύρωσαν τη Νίσυρο το 1315 μ.Χ, χτίζοντας τα επόμενα χρόνια πέντε φρούρια σε στρατηγικής σημασίας τοποθεσίες του νησιού. Το 1422, μια σφοδρή έκρηξη του ηφαιστείου δημιούργησε το μεγάλο κρατήρα στο κέντρο του νησιού.

Οι Τούρκοι λεηλάτησαν τη Νίσυρο τουλάχιστον τέσσερις φορές, μέχρι το 1523, οπότε την υπέταξαν και, μαζί με τα άλλα νησιά, την υπήγαγαν στο ιδιότυπο προνομιακό καθεστώς των «μακτού». Κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, οι Νισύριοι ναυτικοί υποστήριξαν με τα σκάφη τους τις θαλάσσιες επιχειρήσεις των Ελλήνων, όμως η Νίσυρος έμεινε έξω από τη νεοσύστατη Ελλάδα.

Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, οι ανά τον κόσμο ξενιτεμένοι Νισύριοι πρόσφεραν πολλά στο νησί, το οποίο κατέλαβαν οι Ιταλοί το 1912. Το 1913 σημειώθηκε η τελευταία έκρηξη του ηφαιστείου. Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, το 1948, η Νίσυρος παραχωρήθηκε από τη Ιταλία στην Ελλάδα.

Λέρος - Ιστορία

Κάρες, Λέλεγες και Φοίνικες κατοίκησαν στο νησί, ενώ ακολούθησαν οι Κρήτες και οι Δωριείς. Αργότερα στο νησί εγκαταστάθηκαν Ίωνες από τη γειτονική μικρασιατική ακτή. Στην τρωική εκστρατεία έλαβε μέρος μαζί με την Κάλυμνο, όπως αναφέρει ο Όμηρος, υπό την αρχηγεία των εγγονών του Ηρακλή, Άντιφου και Φείδιππου.

Κατελήφθη από τους Πέρσες, το 494 π.Χ. και αργότερα συμμετείχε στην Αθηναϊκή Συμμαχία. H Λέρος ήταν τόπος καταγωγής του ιστορικού Φερεκύδη και του ποιητή Δημόδικου.

Στη Bυζαντινή εποχή η Λέρος ανήκε στο Θέμα της Σάμου. Το 1314 πέρασε στην κατοχή των Ιωαννιτών Ιπποτών. Τον 15ο αιώνα, το νησί δέχεται συνεχείς επιθέσεις από πειρατές. Το 1523 καταλαμβάνεται από τους Τούρκους. Η Λέρος έλαβε μέρος στην επανάσταση του 1821, αλλά δεν περιελήφθη στο νέο ελληνικό κράτος το 1830. Το 1912 κατελήφθη από τους Ιταλούς, όπως και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα. Ενσωματώθηκε στην Ελλάδα το 1948. Η Λέρος ήταν τόπος εξορίας κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Στο νησί πρωτολειτούργησε και το κρατικό ψυχιατρείο το 1957.

Σύμη - Ιστορία

Υπάρχουν διάφορες εκδοχές για την προέλευση της ονομασίας της Σύμης. Σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη πήρε το όνομά της από τη νύμφη Σύμη, η οποία απέκτησε με τον Ποσειδώνα ένα γιο, τον Χθόνιο, που έγινε αρχηγός των κατοίκων του νησιού. Επικρατέστερη όμως είναι η άποψη που υποστηρίζει ο Θεσσαλονίκης Ευστάθιος, ότι Σύμη ήταν το όνομα της συζύγου του Γλαύκου, πρώτου κατοίκου του νησιού. Σύμφωνα με το μύθο ο Γλαύκος ήταν άριστος κολυμβητής, ναυπηγός και ψαράς και είναι αυτός που κατασκεύασε την «Αργώ», το πλοίο της Αργοναυτικής εκστρατείας.

Το νησί ήταν γνωστό και με άλλα ονόματα: Καρική, Μεταποντίς, Αίγλη και Έλκουσα.

Η Σύμη αναφέρεται και από τον Όμηρο, στην Ιλιάδα, καθώς στον Τρωικό πόλεμο μετείχε και ο βασιλιάς της, Νηρέας, με 3 πλοία, εθεωρείτο δε, ο ωραιότερος άντρας της εκστρατείας.

Από το νησί πέρασαν οι Κάρες, Λέλεγες και Φοίνικες ενώ τον 11ο αιώνα εποικίστηκε από τους Δωριείς. Μετείχε στη Δωρική Αμφικτιονία, τη Δωρική Εξάπολη.

Στη Bυζαντινή περίοδο το νησί ανήκε στο θέμα των Κιβυρραιωτών με έδρα τα Κίβυρρα της Παμφυλίας και ήταν γνωστό για τους ικανούς ναυτικούς και τους ναυπηγούς του.

Το 1309 η Σύμη πέρασε στην κατοχή των Ιωαννιτών Ιπποτών και κατόρθωσε να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις των Τούρκων έως το 1522. Οι κάτοικοι της Σύμης εξασφάλισαν σημαντικά προνόμια για το νησί τους από τον Σουλεϊμάν τον Mεγαλοπρεπή. Οι Συμιακοί έλαβαν μέρος στην Eπανάσταση του 1821, το νησί όμως όπως και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα έμεινε έξω από την επικράτεια του ελληνικού κράτους. Το 1912 η Σύμη κατελήφθη από τους Ιταλούς. Παράλληλα η αντικατάσταση των ιστιοφόρων από τα ατμόπλοια και η παρακμή της σπογγαλιείας έπληξαν την οικονομία του νησιού. Πολλοί κάτοικοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, ενώ ο B’ Παγκόσμιος Πόλεμος έδωσε ένα ακόμη πλήγμα και μετά το τέλος του ακολούθησε νέο κύμα μετανάστευσης. Την περίοδο του πολέμου ανατινάξεις και βομβαρδισμοί κατέστρεψαν πολλά από τα αρχοντικά της Σύμης, τα οποία παρέμεναν μέχρι τα τελευταία χρόνια θλιβερά ερείπια που οι ντόπιοι ονομάζουν «Χαλατά».

ΠΗΓΗ: http://www.visitgreece.gr/el/history

Αγαθονήσι, Τραγαία νήσος: Η ιστορία του νησιού

Ιστορία 

Το Αγαθονήσι με τα γύρω μικρά νησιά αναφέρεται σε διάφορες φιλολογικές πηγές ως Τραγαία νήσος (Θουκιδίδης), Τραγαίαι νήσοι (Στράβων) δηλαδή νησί με πολλά κατσίκια και ως Υετούσα (νησί με πολλά νερά). Ανήκε στα λεγόμενα μηλισιακά νησιά που αποτελούσαν από τον 4ο π.Χ. αιώνα στρατιωτικές επανδρώσεις της ιωνικής μητρόπολης της Μιλήτου. 

Η Τραγαία είναι η πατρίδα του φιλοσόφου Θεογείτονος, μαθητού του Αριστοτέλη. Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού φαίνεται ότι ήταν οι Κάρες, που ζούσαν στα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας και τη Σάμο. Κατά τους ιστορικούς χρόνους μετά τους Κάρες, οι Δωριείς και οι ΄Ίωνες της Μιλήτου εποίκισαν διαδοχικά το νησί. Λόγω της γεωγραφικής του θέσης οι κάτοικοί του έγιναν μάρτυρες πολλών ναυμαχιών όπως η ναυμαχία της Λάδης το 494 π.Χ. μεταξύ του Περσικού που ηγείτο ο Δαρείος και του Ιωνικού στόλου, ενώ το 440 π.Χ. κοντά στο νησί ο Περικλής ναυμάχησε με το στόλο των Σαμίων. 

Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι το 74 π.Χ., ο Ιούλιος Καίσαρας, καθώς έπλεε από την Ιταλία προς τη Μικρά Ασία, πιάστηκε από πειρατές της Τραγαίας και κρατήθηκε στο Φαρμακονήσι. Βυζαντινή και μετα- Βυζαντινή περίοδος Κατά τη βυζαντινή περίοδο πιθανότατα εποικίστηκε από βυζαντινούς εξόριστους στους οποίους, λέγεται, οφείλεται και το σημερινό γλωσσικό ιδίωμα των κατοίκων του, μια ιδιαίτερα καθαρή ελληνική διάλεκτος. Το νησί εποικίστηκε και εγκαταλείφθηκε πολλές φορές από τους κατοίκους του, λόγω δυσμενών συνθηκών, με τελευταία εγκατάσταση αυτή Πατμίων και Φουρνιωτών, στις αρχές του 19ου αιώνα. 

Για πολλούς αιώνες οι πηγές σιωπούν. «Ακατοίκητο» χαρακτηρίζεται από τον φημισμένο Οθωμανό κουρσάρο Πιρί Ρέις στο σημαντικό λιμενοδείκτη και περίπλου, στο λεγόμενο Βιβλίο των Θαλασσών (1521), που συνέγραψε ο ίδιος, ενώ πολλοί είναι οι περιηγητές και χαρτογράφοι του Μεσαίωνα που διατυπώνουν την ίδια άποψη. Εξαιρετικά ενδιαφέροντα στοιχεία για την ιστορία του Αγαθονησίου περιείχε ο σήμερα χαμένος «Ισοκώδικας των Τραγίων» του 12ου – 13ου αι., που αναφερόταν σε έγγειες ιδιοκτησίες του νησιού και φυλασσόταν στο μοναστήρι Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο. 

Το 1087 το Αγαθονήσι περιήλθε στην κυριότητα της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο με το χρυσόβουλλο του αυτοκράτορα Αλεξίου Α΄ Κομνηνού, με το οποίο παραχωρούνταν στον ιδρυτή της Μονής, τον όσιο Χριστόδουλο το Λατρινό, η Πάτμος και τα γύρω νησιά. Για την αρχαιολογική κληρονομιά του Αγαθονησίου, σημαντικές πληροφορίες αντλούνται από τις σημειώσεις του αρχιμανδρίτη Γεράσιμου Σμυρνάκη στο πολύτιμο χειρόγραφό του «Η Μυστηριοφύλαξ Νήσος του Θεολόγου η Καλουμένη Πάτμος, καθώς και στον πολιτιστικό οδηγό «Αγαθονήσι» του Αγαθονησιώτη δασκάλου Κωνσταντίνου Κόττορου. 

Ο νεότερος εποικισμός στο νησί έγινε από Πάτμιους και Φουρνιώτες εποίκους στα μέσα του 19ου ου αιώνα. Τότε κτίσθηκε το Μικρό ή Παλαιό Χωριό χαρακτηριστικό δείγμα της τοπικής παραδοσιακής αρχιτεκτινικής. 

Μέχρι το 14ο αιώνα μ.Χ. ήταν κρησφύγετο πειρατών, ενώ το 1522 πέρασε κι αυτό στην κατοχή των Τούρκων. 

Στις 6 Αυγούστου 1824 κατέφυγε εδώ ο ηττημένος τουρκοαιγυπτιακός στόλος, ενώ στις 29 Αυγούστου 1824 , διεξήχθη στα ανατολικά του νησιού η ναυμαχία του Γέροντα. Το 1912, το Αγαθονήσι, ακολουθώντας τη μοίρα των Δωδεκανήσων, περιήλθε στην ιταλική κατοχή, το 1943 το κατέλαβαν οι Γερμανοί και ενσωματώθηκε οριστικά στην Ελλάδα στις 7 Μαρτίου 1948. Ιστορικοί χώροι- Μνημεία Επιφανειακές αρχαιολογικές έρευνες στο Αγαθονήσι επακολούθησαν κατά καιρούς από την Αρχαιολογική Υπηρεσία, στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Η συστηματική τοπογραφική αποτύπωση και κατόπιν διερεύνηση των αρχαιοτήτων άρχισε από τον δρ. Παύλο Τριανταφυλλίδη αρχαιολόγο το 2001 με τη βοήθεια Αγαθονησιωτών. 

Κατά τις έρευνες αυτές ο δρ. Παύλος Τριανταφυλλίδης εντόπισε παλαιότερες, και διαπίστωσε νέες αρχαιολογικές θέσεις, οι οποίες χρονολογούνται από την προϊστορική έως και την πρωτοβυζαντινή περίοδο. Συγκεκριμένα, οι θέσεις Κεφάλα και Καλύβια χρονολογούνται στην ύστερη 3η χιλιετία π.Χ., στους ιστορικούς χρόνους οι θέσεις Καρλαμπουκιά, Αλώνια, Άγιος Κωνσταντίνος, Κλεφτός, Μικρό Δαμάκι ή Δαμάκια, Μπενέτου, Πρεζιβόλια και Καβί, (ελληνιστική-ρωμαϊκή περίοδος) και στους παλαιοχριστιανικούς – πρωτοβαζαντινούς χρόνους οι θέσεις Τσαγγάρης, Άγιος Ιωάννης και Θόλοι. 

Από τα μνημεία των ιστορικών χρόνων ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει το υπαίθριο ελληνιστικό ιερό των ανατολικών θεοτήτων στη θέση Καβί, στο νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού, με εγχάρακτα αποτυπώματα πελμάτων και αφιερωματικών επιγραφών στο φυσικό αλάξευτο βράχο της περιοχής. Βορείως του οικισμού του Μεγάλου Χωριού, στη νότια και ανατολική κλιτύ του βουνού Κλεφτός – τοπωνύμιο που δηλώνει τη βιαστική απόκρυψη θησαυρών – εντοπίσθηκαν ορατά διάσπαρτα λείψανα αρχιτεκτονικών μελών από οικοδομικά κατάλοιπα, τα οποία σχετίζονται πιθανώς με τον αρχαίο οικισμό της Τραγαίας.

Οι έρευνες του δρ. Παύλου Τριανταφυλλίδη αποτελούν πολύτιμο υλικό για την ιστορία του ακριτικού νησιού. 

Στο βιβλίο του «ΤΟ ΑΚΡΙΤΙΚΟ ΑΓΑΘΟΝΗΣΙ. Η ΑΝΑΣΚΑΦΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΑΚΙ» (2006-2010) περιέχει πολύ σημαντικά στοιχεία και το οποίο αποτέλεσε πηγή μας. Το καστράκι Από το 2010, το μέχρι προ ολίγων ετών ανεξερεύνητο Αγαθονήσι, έχει στη θέση Καστράκι έναν εκτεταμένο αρχαιολογικό χώρο. 

Ένα αρχαίο λιμάνι με τις οχυρώσεις του, τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις του για τον ελλιμενισμό πολεμικών πλοίων, ένα ιερό, μια τεράστια μελισσοκομική μονάδα και ένα εργαστήριο πορφύρας. Και επειδή το ανασκαφικό υλικό είναι πλούσιο -πολλά κινητά ευρήματα έρχονται συνεχώς στο φως-, προγραμματίζεται να κτιστεί εκεί κι ένα μικρό μουσείο (300 τ.μ.). Όλα ξεκίνησαν το 2000, όταν ο αρχαιολόγος Παύλος Τριανταφυλλίδης, της ΚΒ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Ρόδου, κλήθηκε να πάει στο Αγαθονήσι για να ελέγξει τη θέση στην οποία επρόκειτο να εγκατασταθεί μια μονάδα αφαλάτωσης. 

Τότε, καθ’ υπόδειξιν του δημάρχου, πήγε να δει και τα σκόρπια αρχαία της βόρειας πλευράς. Δρόμος δεν υπήρχε. Τώρα υπάρχει. Πήρε μια μικρή βάρκα και πήγε διά θαλάσσης. «Τα αρχαία ήταν μέσα στα χόρτα, τα αγκάθια και τα σκίνα» θυμάται ο αρχαιολόγος. Ήταν ορατά οικοδομικά λείψανα, κυρίως οχυρωματικοί τοίχοι σε ένα βραχώδη λόφο και διάσπαρτα πάμπολλα επιφανειακά ευρήματα, όπως πήλινα και λίθινα αγγεία των ελληνιστικών και πρώιμων ρωμαϊκών χρόνων. 

Με τη συνδρομή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ιδιωτικές χορηγίες, το 2006 ξεκίνησε συστηματική ανασκαφή. Τα ευρήματα ήταν εντυπωσιακά. Το αγκάλιασε η πολιτεία και το υποστήριξε θερμά η Γ.Γ. Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη. 

Στον όρμο του Μαΐστρου έχει βρεθεί ένα λιμάνι των Ελληνιστικών χρόνων (ύστερος 4ος – πρώιμος 3ος αιώνας π.Χ.) που περικλείεται από ισχυρούς οχυρωματικούς τοίχους (πάχους 1,80 – 2,00 μ.). Το αρχαίο λιμάνι ήταν επανδρωμένο στρατιωτικά από τη Μίλητο. Ήταν ναυτική βάση της Μιλήτου, καθώς το Αγαθονήσι, η Λέρος, οι Λειψοί και η Πάτμος αποτελούσαν τα λεγόμενα Μιλησιακά νησιά. Δηλαδή τα νησιά που χρησιμοποιούσε η Μίλητος ως πέρασμα προς το Αιγαίο. Έχουν εντοπιστεί λαξεύματα στο βράχο που σχετίζονται με τις εγκαταστάσεις ελλιμενισμού των ευέλικτων πολεμικών, ελαφρών πλοίων. Και τι εστί Τραγαία; Είναι η αρχαία ονομασία του Αγαθονησιού. 

Το λιμάνι που έχει βρεθεί είναι το αρχαίο επίνειο της πόλης Τραγαίας, ενός παράκτιου οικισμού γνωστού μόνον από φιλολογικές πηγές. Η εικόνα του λιμανιού δεν είναι επίπεδη. Πρόκειται για ένα λόφο σκαλιστό σε τρία επίπεδα. Στο ανώτερο επίπεδο είναι ο Πύργος, στο μεσαίο το Ιερό του Διδυμαίου Απόλλωνος και Ανατολικών θεοτήτων και στο τρίτο μια μεγάλη μονάδα μελισσοκομίας και εργαστήρια πορφύρας. Ήταν οι μεγαλύτεροι προμηθευτές μελιού και πορφύρας στο Αιγαίο.

Έχουν βρεθεί 15.000 κυψέλες και έχουν ανιχνευθεί γηρεόκοκοι από άγριο πεύκο, που σημαίνει πως το νησί εκείνη την εποχή ήταν γεμάτο πεύκα και θυμάρι. Τώρα έχει μείνει μόνο το θυμάρι. Το μέλι χρησίμευε και ως σταθεροποιητικό στοιχείο στη βαφή των υφασμάτων με πορφύρα, μας εξηγεί ο κ. Τριανταφυλλίδης. 

Η πορφύρα βγαίνει από το ζωύφιο που υπάρχει σε ένα αγκαθωτό όστρακο. Πορφύρες υπάρχουν σε αφθονία ακόμη και σήμερα σ’ εκείνη την περιοχή. 

Το βαφείο συνίσταται σε δύο δεξαμενές σε δύο επίπεδα, που επικοινωνούσαν μεταξύ τους με το σύστημα της υπερχείλισης. Η στενή σχέση των κατοίκων του νησιού με τη Μίλητο αποδεικνύεται και από την ανεύρεση σημαντικού αριθμού χάλκινων και αργυρών νομισμάτων κοπής Μιλήτου και της Καρικής δυναστείας των Εκατομνιδών του 4ου αιώνα π.Χ. Έχουν βρεθεί επίσης πήλινα ειδώλια του τύπου της Ταναγραίας, του ύστερου 4ου αιώνα π.Χ., υφαντικά βάρη, ενσφράγιστες λαβές αμφορέων (ροδιακού και κνιδιακού τύπου), μεγάλες ποσότητες κεραμικής και σιδηρομεταλλευμάτων. 

Το πιο ενδιαφέρον όμως από τα ευρήματα είναι ένα πήλινο ενσφράγιστο κεραμίδι με την πρώτη επίσημη επιγραφή του Αγαθονησιού, του ύστερου 2ου και πρώιμου 1ου αιώνα π.Χ., που αναφέρεται σε πολεμική νίκη της Μιλησιακής μητρόπολης χάριν της οποίας ιδρύθηκε το παρόδιο ιερό, πιθανώς του Διός Λυκίου, στον οχυρωμένο παράκτιο οικισμό του νησιού. 

Ο οικισμός εγκαταλείφθηκε το πρώτο μισό του 2ου αιώνα μ.Χ., έπειτα από σεισμό (155/156 μ.Χ.) που συγκλόνισε τη Μ. Ασία και επέφερε ανεπανόρθωτες βλάβες στο οχυρό.

ΠΗΓΗ: http://agathonisi.gr/?page_id=11753

Προσωνυμίες της Παναγίας

Περισσότερο από κάθε άλλο ιερό πρόσωπο, ο λαός μας σέβεται και τιμά την Παναγία.

Την επικαλείται σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής, επειδή πιστεύει ότι η Παναγία μεσολαβεί στον Χριστό για το καλό των ανθρώπων. Έτσι, υπάρχει κατά τόπους ιδιαίτερα μεγάλος αριθμός από προσωνυμίες, που συνοδεύουν το όνομα της Παναγίας. Άλλωστε, το ίδιο το όνομα Παναγία αποτελεί λατρευτικό-κοσμητικό επίθετο της Μαριάμ (Μαρίας), της μητέρας του Ιησού Χριστού, που αποκαλείται Θεοτόκος, επειδή έφερε στον κόσμο τον Υιό του Θεού και Αειπάρθενος γιατί συνέλαβε εκ Πνεύματος Αγίου και γέννησε με υπερφυσικό τρόπο τον Θεάνθρωπο. 

A. Από τις ιδιότητες ή τα χαρίσματά Της 

Ελεούσα 

Αγία Λεχούσα (Σέρρες), προστάτρια των λεχώνων.​ 

Ελεημονήτρια (Χίος)​ 

Λεμονήτρα (Μύκονος, Τήνος), διαφορετικός τύπος της Ελεημονήτριας.​ 

Λεμονήτισσα (Σύμη), διαφορετικός τύπος της Ελεημονήτριας.​ 

Πονολύτρια​ 

Επήκοος (Άνδρος), προστάτιδα της ακοής.​ 

Παρηγορίτισσα (Άρτα)​ 

Περγιορίτσα, διαφορετικός τύπος της Παρηγορίτισσας. 

Παραμυθία (Πόντος), παρηγορήτρα. 

Βλεπούσα, βλέπει και προστατεύει. 

Ανοιχτοπορτούσα (Κωνσταντινούπολη), ανοίγει την πύλη της ευσπλαχνίας. 

Καλότυχη (Ήπειρος) 

Αματιστή (Κύπρος), ιαματική. 

Γιάτρισσα (Μάνη κ.α.) 

Γαιματούσα (Κύπρος), σταματά την αιμορραγία. 

Κουφή (Σαμοθράκη), θεραπεύει τους πόνους των αυτιών. 

Αρμενοκρατούσα (Σέρρες), που δηλώνει την προστασία της προς τις λεχώνες από το αρμένισμα, τον επιλόχειο πυρετό. 

Ανέμη (Σαμοθράκη), προστατεύει από τους δυνατούς ανέμους. Υπάρχει και σχετικό ξωκλήσι στο νησί. 

Κυρία 

Σωτήρα 

Γοργοεπήκοος, επειδή ακούει γρήγορα τις ικεσίες των ανθρώπων. 

Οδηγήτρια 

Ξεσκλαβώτρα 

Ελευθερώτρια 

Καψοδεματούσα, επειδή τιμωρεί όσους εργάζονται την ημέρα της γιορτής της. 

Β. Από τον τόπο ή τρόπο που βρέθηκε εικόνα της ή βρίσκεται ο ναός Της 

Μαλικαρού (Σκύρος), μελικάρι=νάρκισσος 

Καλαμού (Ξάνθη) 

Αμπελιώτισσα (Κρήτη) 

Καθαριώτισσα (Ιθάκη), κάθαρα=άγρια χόρτα 

Μυρτιδιώτισσα (Κύθηρα) 

Καλαμιώτισσα (Ανάφη) 

Θαλασσινή (Άνδρος) 

Θεοσκέπαστη, για εκκλησιές μέσα σε σπηλιές. 

Τρυπητή, για εκκλησιές σε βράχους. 

Σπηλαιώτισσα, για εκκλησιές μέσα σε σπηλιές. 

Κρημνιώτισσα (Σαμοθράκη), για εκκλησιές σε γκρεμούς. 

Πλατανιώτισσα (Καλάβρυτα), ναός σε κοίλωμα κορμού πελώριου πλατάνου. 

Λιθινιώτισσα (Λιθίνες Σητείας) 

Φοδελιώτισσα (Φόδελε Ηρακλείου) 

Μυριοκεφαλίτισσα (Μυριοκέφαλο Ρεθύμνου) 

Περδικολόγισσα (Κρήτη), παρουσιαζόταν μία πέρδικα σε βάτο για να υποδείξει τη θέση του κρυμμένου εικονίσματος. 

Πορταίτισσα της Μονής Ιβήρων, που ονομάστηκε έτσι με το θαύμα που έκανε η Παναγία να φανερώσει τη θέλησή της να παραμείνει στην είσοδο της Μονής ως θυρωρός, για να την προστατεύει. 

Φιδού, με τα ακίνδυνα φιδάκια που βγαίνουν στο πανηγύρι της. 

Βατοπεδινή 

Ξενοπούλα 

Πολίτισσα 

Αθηνιώτισσα 

Χρυσοκαστριώτισσα 

Σουμελά 

Χρυσοκαμαριώτισσα 

Χρυσοσκαλίτισσα (Κρήτη), σε κορυφή βράχου με 99 σκαλιά και ένα χρυσό που το βλέπουν μόνο οι ευσεβείς. 

Χρυσοσπηλαιώτισσα 

Καταπολιανή 

Χοζοβιώτισσα (από τη μονή Χοζεβά των Αγίων Τόπων) 

Παμμακάριστος (από μονή της Κωνσταντινούπολης) 

Τροοδίτισσα 

Κυκκώτισσα 

Μαλεβή (από το όρος Πάρνων, που λέγεται και Μαλεβός) 

Βλαχερνίτισσα 

Γ. Από την τεχνοτροπία του ναού Της 

Θολοσκέπαστη 

Μολυβδοσκέπαστη 

Πελεκητή 

Κρεμαστή 

Μαρμαριώτισσα 

Δ. Από τον εικονογραφικό τύπο παραστάσεώς Της Μεγαλόχαρη (Τήνος)

Φανερωμένη, αποδίδεται σε εικόνες οι οποίες φανέρωσαν με θαύμα την ύπαρξή τους σε κάποιο τόπο, όπου στη συνέχεια χτίστηκε ναός. 

Δεομένη 

Γλυκοφιλούσα 

Βρεφοκρατούσα 

Γαλακτοτραφούσα 

Θρηνούσα 

Αψηλοχερούσα, δεομένη με υψωμένα τα χέρια. 

Μαντηλούσα, με μαντήλι στο κεφάλι. 

Δεξιοχερούσα, κρατά το βρέφος με το δεξί της χέρι. 

Μεγαλομάτα 

Γουρλομάτα 

Παναγία του Χάρου, επειδή η Παναγία ιστορείται να κρατά τον Χριστό όχι ως βρέφος, αλλά εσταυρωμένο (Μοναστήρι στους Παξούς). 

Πλατυτέρα ή Πλατυτέρα των Ουρανών, αποδίδεται συνήθως καθισμένη σε θρόνο φέροντας στην αγκάλη της τον Ιησού Χριστό παιδίον, έχοντας ως υποπόδιο νέφος. Η ονομασία προέρχεται από τον χαρακτηριστικό στίχο του Ακάθιστου Ύμνου: «Χαίρε σκέπη του κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης». 

Τριχερούσα, το πήρε η εικόνα της Παναγίας από το ότι υπάρχει σε αυτήν ένα τρίτο χέρι, που συμβολίζει το θαύμα που συνέβη στον υμνητή και δογματίσαντα για την Παναγία, Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό. Το δεξί χέρι τού το έκοψαν Μουσουλμάνοι και θαυματουργικά αποκαταστάθηκε. 

Ρόδο το Αμάραντο 

Ε. Από την παλαιότητα της εικόνας Της 

Μαυριώτισσα 

Μαχαιρωμένη ή Εσφαγμένη. Ονομάστηκε έτσι γιατί κατά την παράδοση μοναχός θύμωσε μαζί της και με μαχαίρι χτύπησε την εικόνα της Παναγίας στο πρόσωπο. Τότε, από την εικόνα άρχισε να τρέχει αίμα, ενώ ο μοναχός τυφλώθηκε κι έκανε ως τρελός. Ο μοναχός ζήτησε συγγνώμη και συγχωρήθηκε, αλλά το χέρι που χτύπησε την Παναγία τιμωρήθηκε, αφού έμεινε άλιωτο μετά το θάνατο του μοναχού. 

Γερόντισσα 

Παναγία η Πυροβοληθείσα (στη Μονή Βατοπεδίου), επειδή την εικόνα της τη χτύπησαν με όπλο Τούρκοι. 

ΣΤ. Από την ομορφιά και το κάλλος Της 

Ηλιόκαλλη 

Κεχαριτωμένη 

Χρυσοπηγή 

Χρυσοδαφνιώτισσα 

Χρυσογαλούσα (Κύπρος) 

Χρυσομαλλούσα 

Χρυσολεούσα 

Χρυσοπαντάνασσα 

Ζ. Εγκωμιαστικά 

Χρυσοκελλαριά 

Χρυσοσπηλιώτισσα 

Χρυσοπηγή 

Χρυσογαλούσα 

Χρυσοποδαρίτισσα 

Χρυσοχεριά 

Αγγελόκτιστη 

Αερινή 

Αναφωνήτρα 

Παντάνασσα 

Τρανή 

Χιλιαρμενίτισσα 

Η. Από τον χρόνο που γιορτάζει η εκκλησία Της 

Δεκαπεντούσα (Σίφνος), Δεκαπενταύγουστο. 

Τριτιανή (Σαντορίνη), την τρίτη ημέρα μετά το Πάσχα. 

Βροντού (Σαλαμίνα), τότε που αρχίζουν τα πρωτοβρόχια με τις δυνατές βροντές (8 Σεπτεμβρίου). 

Σοτομπριανή (Πάρος), 8 Σεπτεμβρίου. 

Βρεχούσα (Ζάκυνθος), 8 Σεπτεμβρίου. 

Πολυσπορίτισσα (21 Νοεμβρίου). 

Φλεβαριανή (2 Φεβρουαρίου). 

Εικοσιπενταρούσσα (Σαμοθράκη), τη Μεσοπεντηκοστή. 

Ακαθή (Κρήτη και Σχοινούσα), επειδή γιορτάζει του Ακαθίστου Ύμνου (τελευταία Παρασκευή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής). 

ΠΗΓΗ: https://www.sansimera.gr/articles/657

Και φυσικά να μην ξεχνάμε και την Παναγιά Τσαμπίκα την Κυρά στον Αρχάγγελο της Ρόδου. 

Μια ματιά στα Δωδεκάνησα

Δωδεκάνησα

Αγαθονήσι
Το Αγαθονήσι είναι ένα νησί παρθένο με παραδοσιακή νησιώτικη κουλτούρα, μικρούς όρμους, λιμανάκια και αμμουδιές. Έχει τρεις οικισμούς- τον Άγιο Γεώργιο, το Μεγάλο και το Μικρό Χωριό. Το νησί κατοικείται από τα αρχαία χρόνια και σήμερα έχει 160 περίπου κατοίκους. Το σημαντικότερο αξιοθέατο είναι οι Θόλοι, βυζαντινά κτίσματα που χρησιμοποιούνταν ως αποθηκευτικοί χώροι τροφίμων. Πώς να πάτε Ακτοπλοϊκώς Το Αγαθονήσι συνδέεται ακτοπλοϊκώς με την Κάλυμνο, τη Λέρο, τους Λειψούς και τη Σάμο. Λιμεναρχείο Αγαθονησίου, τηλ. επικοινωνίας: 22470- 23.770

Αστυπάλαια

Η Αστυπάλαια είναι ένα νησί που εντυπωσιάζει για πολλούς λόγους. Ο ένας είναι ότι το νησί μοιάζει να κόβεται σε δύο κομμάτια, αφού στο κέντρο του η στεριά είναι πολύ μικρής έκτασης, περίπου 100 μέτρα μόνο. Επίσης η αρχιτεκτονική του συνδυάζει το ύφος ενός κυκλαδίτικου νησιού με την αρχιτεκτονική της Δωδεκανήσου, αλλά και το βενετσιάνικο ρυθμό. Η Χώρα της Αστυπάλαιας αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της αρχιτεκτονικής με το ενετικό κάστρο, τους ανεμόμυλους, τις εκκλησίες και τα άσπρα σπίτια.
Κάλυμνος

Η Κάλυμνος, το νησί των σφουγγαράδων έχει πολύ μεγάλη ιστορία από την αρχαιότητα που πρωτοκατοικήθηκε τη γεωμετρική εποχή από τους Κάρες της Μικράς Ασίας, την ενετοκρατία, την Ιταλική Κατοχή στους Βαλκανικούς πολέμους, μέχρι την ανεξαρτησία τους και προσάρτησή τους στο ελληνικό κράτος το 1948. Είναι το τέταρτο μεγαλύτερο νησί στη Δωδεκάνησο και αριθμεί περίπου 17.000 κατοίκους. Εκτός από τους δύτες σφουγγαριών, στην Κάλυμνο έχει αναπτυχθεί και ο αναρριχητικός τουρισμός, αφού τα βράχια της διευκολύνουν για αυτό. 
Κάρπαθος

Η Κάρπαθος είναι το δεύτερο σε μέγεθος νησί της Δωδεκανήσου και αυτό που βρίσκεται στο πιο νότιο σημείο του συμπλέγματος. Συνδυάζει βουνό και θάλασσα και αποτελεί μία πολύ καλή επιλογή προορισμού. Οι γραφικοί οικισμοί και η παραδοσιακή αρχιτεκτονική εντυπωσιάζουν και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη. Πώς να πάτε Ακτοπλοϊκώς Συνδέεται καθημερινά με το λιμάνι του Πειραιά, με την Κρήτη και με άλλα νησιά της Δωδεκανήσου και των Κυκλάδων. Λιμεναρχείο Καρπάθου, τηλ. επικοινωνίας: 22450-22.227 
Κάσος

Η Κάσος έχει μεγάλη ναυτική παράδοση και χαρακτηρίζεται από την ιδιαίτερη κουλτούρα της, επηρεασμένη τόσο από την Κάρπαθο όσο και την Κρήτη. Η Κάσος κατοικείται από τα αρχαία χρόνια και για το λόγο αυτό διαθέτει σημαντικά ιστορικά μνημεία αλλά και μεγάλη φυσική ομορφιά. Οι Κασιώτες έλαβαν μέρος στην Επανάσταση του 1821, ενώ το 1824, οι Τούρκοι έκαψαν ολόκληρο το νησί και σκότωσαν όλο τον πληθυσμό. Κάθε χρόνο, στην επέτειο του ολοκαυτώματος συγκεντρώνονται στο νησί Κασιώτες, από κάθε γωνιά του κόσμου.…
Καστελόριζο
Το Καστελόριζο ή αλλιώς Μεγίστη είναι το ανατολικότερο νησί του Αιγαίου και βρίσκεται πολύ κοντά στις νότιες ακτές της Τουρκίας. Το Καστελόριζο κατοικείται από τα προϊστορικά χρόνια και στις αρχές του 20ου αιώνα είχε 15.000 κατοίκους. Σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι αριθμούν τους 300, καθώς οι βομβαρδισμοί των δύο Παγκοσμίων πολέμων σταδιακά ερήμωσαν το νησί. Τα τελευταία χρόνια όμως, το Καστελόριζο αποτελεί ένα ανερχόμενο τουριστικό θέρετρο για όσους αναζητούν την ηρεμία και ήσυχες διακοπές. Σε αυτό συντέλεσε και η βραβευμένη με…
Κως

Η Κως είναι το τρίτο μεγαλύτερο νησί της Δωδεκανήσου. Είναι το νησί του πατέρα της ιατρικής Ιπποκράτη. Έχει πλούσια ιστορία από την αρχαιότητα (Ασκληπιείο), αλλά και πιο σύγχρονη με τους Ιππότες του τάγματος του Αγίου Ιωάννη και τους Ενετούς. Σήμερα, η Κως είναι φημισμένη για τη νυχτερινή ζωή της, την εξαιρετική τουριστική υποδομή, τους δρόμους με τους φοίνικες, τα παγκοσμίως γνωστά τουριστικά της θέρετρα (Καρδάμαινα, Κέφαλος, Μαστιχάρι, Τιγκάκι) και τις υπέροχες παραλίες της.
 Λειψοί

Οι Λειψοί είναι ένα μικρό νησί που οι λιγοστοί κάτοικοί του ασχολούνται με την αλιεία και τη γεωργία. Ο οικισμός είναι ιδιαίτερα γραφικός, με κάτασπρα σπίτια και διάσπαρτα εκκλησάκια, με πιο σημαντικό την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη. Γύρω από τους Λειψούς υπάρχουν μικρά ακατοίκητα νησάκια τα οποία φιλοξενούν σπάνια είδη πουλιών. Πώς να πάτε Ακτοπλοϊκώς Στους Λειψούς μπορείτε να φθάσετε ακτοπλοϊκώς από το λιμάνι του Πειραιά. Οι Λειψοί συνδέονται επίσης με αρκετά νησιά της Δωδεκανήσου.
Λέρος

Η Λέρος είναι ένα μοναδικό νησί που χαρακτηρίζεται από τις μοναδικές εναλλαγές στα τοπία του- τις παραλίες, τους κάμπους, τα χαμηλά βουνά γεμάτα πεύκα. Στα χρόνια του Βυζαντίου οικοδομήθηκε το Κάστρο, η Εκκλησία της Παναγίας του Κάστρου, το Κάστρο των Λεπίδων, και το Παλαιόκαστρο. Το 1314 το νησί κατέλαβαν οι Ιππότες του Αγίου Ιωάννη. Το 1522 πέρασε στην κυριαρχία των Τούρκων, και το 1912 στους Ιταλούς, ώσπου το 1948 ενσωματώθηκε, μαζί με όλα τα νησιά της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα.…
Νίσυρος
Η Νίσυρος εκτός από το ανενεργό πλέον ηφαίστειό της, έχει να προσφέρει στον επισκέπτη πολλά αξιόλογα μνημεία και τοπία. Οι ιαματικές πηγές του νησιού είναι πολύ γνωστές, καθώς και η κοιλάδα του Λακκιού που δημιουργήθηκε από εκρήξεις του ηφαιστείου. Πώς να πάτε Ακτοπλοϊκώς Η Νίσυρος συνδέεται ακτοπλοϊκώς με το λιμάνι του Πειραιά, τη Ρόδο και την Κω. Λιμεναρχείο Νισύρου, τηλ. επικοινωνίας: 22420-31.222 Τί να δείτε Νικειά. Μπορείτε να συνδυάσετε την επίσκεψή σας στο Νικειά με τα λαβυρινθώδη δρομάκια...

Πηγή: http://www.thatisgreece.com/proorismoi/dodekanisa

Εντοπισμός και διάσωση παράνομα εισελθόντων αλλοδαπών στο Αγαθονήσι και τη Σάμο

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΥΠΟΔΟΜΩΝ, ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ

ΑΡΧΗΓΕΙΟ ΛΙΜΕΝΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ – ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΚΤΟΦΥΛΑΚΗΣ

Σάββατο, 02 Μαΐου 2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Εντοπισμός και διάσωση παράνομα εισελθόντων αλλοδαπών στο Αγαθονήσι και τη Σάμο 

Στον εντοπισμό και τη διάσωση τριάντα οχτώ (38) παράνομα εισελθόντων αλλοδαπών προέβησαν, πρωινές ώρες σήμερα, στελέχη του Λιμενικού Σώματος - Ελληνικής Ακτοφυλακής.

Συγκεκριμένα, περιπολικό σκάφος Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ., κατόπιν ενημέρωσης από το στρατιωτικό φυλάκιο του Αγαθονησίου, εντόπισε στη θαλάσσια περιοχή νοτιοανατολικά της νήσου, πνευστή μηχανοκίνητη λέμβο με ικανό αριθμό αλλοδαπών επιβαινόντων.

Υπό το συντονισμό του Ενιαίου Κέντρου Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης, το πλήρωμα του περιπολικού σκάφους Λ.Σ-ΕΛ.ΑΚΤ. προέβη στην ασφαλή περισυλλογή και διάσωση των ανωτέρω παράνομα εισελθόντων αλλοδαπών, οι οποίοι αφού μεταφέρθηκαν στο λιμένα Αγαθονησίου, συνελήφθησαν, διότι στερούνταν ταξιδιωτικών εγγράφων.

Προανάκριση διενεργείται από το Α΄ Λιμενικό Τμήμα Πυθαγόρειου του Λιμεναρχείου Σάμου.

*****

Στον εντοπισμό και τη διάσωση τριάντα ενός (31) παράνομα εισελθόντων αλλοδαπών προέβησαν, πρωινές ώρες σήμερα, στελέχη του Λιμενικού Σώματος - Ελληνικής Ακτοφυλακής.

Συγκεκριμένα, περιπολικό σκάφος Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ., στα πλαίσια περιπολίας, εντόπισε στη θαλάσσια περιοχή νοτιοανατολικά του Αγαθονησίου, πνευστή μηχανοκίνητη λέμβο με ικανό αριθμό αλλοδαπών επιβαινόντων.

Υπό το συντονισμό του Ενιαίου Κέντρου Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης, το πλήρωμα του περιπολικού σκάφους Λ.Σ-ΕΛ.ΑΚΤ. προέβη στην ασφαλή περισυλλογή και διάσωση των ανωτέρω παράνομα εισελθόντων αλλοδαπών, οι οποίοι αφού μεταφέρθηκαν στο λιμένα Αγαθονησίου, συνελήφθησαν, διότι στερούνταν ταξιδιωτικών εγγράφων.

Προανάκριση διενεργείται από το Α΄ Λιμενικό Τμήμα Πυθαγόρειου του Λιμεναρχείου Σάμου.

*****

Στον εντοπισμό και τη διάσωση είκοσι τριών (23) παράνομα εισελθόντων αλλοδαπών προέβησαν, πρωινές ώρες σήμερα, στελέχη του Λιμενικού Σώματος - Ελληνικής Ακτοφυλακής.

Συγκεκριμένα, περιπολικό σκάφος Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. εντόπισε στη θαλάσσια περιοχή βορειοανατολικά της ν. Σάμου πνευστή μηχανοκίνητη λέμβο η οποία παρουσίαζε έντονη εισροή υδάτων, με ικανό αριθμό αλλοδαπών επιβαινόντων.

Υπό το συντονισμό του Ενιαίου Κέντρου Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης, το πλήρωμα του περιπολικού σκάφους Λ.Σ-ΕΛ.ΑΚΤ. προέβη στην ασφαλή περισυλλογή και διάσωση των ανωτέρω παράνομα εισελθόντων αλλοδαπών, οι οποίοι αφού μεταφέρθηκαν στο λιμένα Βαθέος Σάμου, συνελήφθησαν, διότι στερούνταν ταξιδιωτικών εγγράφων.

Προανάκριση διενεργείται από το Λιμεναρχείο Σάμου.

Εντοπισμός και διάσωση παράνομα εισελθόντων αλλοδαπών στη Μυτιλήνη και στο Αγαθονήσι.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΥΠΟΔΟΜΩΝ, ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ 

ΑΡΧΗΓΕΙΟ ΛΙΜΕΝΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ – ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΚΤΟΦΥΛΑΚΗΣ

Τρίτη, 21 Απριλίου 2015 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Εντοπισμός και διάσωση παράνομα εισελθόντων αλλοδαπών στη Μυτιλήνη και στο Αγαθονήσι – Συλλήψεις παράνομα εισελθόντων αλλοδαπών στη Χίο, στη Σάμο και στη Μυτιλήνη

Στον εντοπισμό και τη διάσωση σαράντα δύο (42) παράνομα εισελθόντων αλλοδαπών προέβησαν, πρωινές ώρες σήμερα, στελέχη του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής στη θαλάσσια περιοχή Αεροδρομίου Λέσβου.

Συγκεκριμένα, περιπολικό σκάφος Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. κατά τη διάρκεια περιπολίας στα πλαίσια της μεικτής ευρωπαϊκής επιχείρησης «ΠΟΣΕΙΔΩΝ 2015» και κατόπιν υπόδειξης επίγειας διόπτρας που χειρίζονταν στελέχη Κλιμακίου Ειδικών αποστολών της οικείας Λιμενικής Αρχής, εντόπισε στην ανωτέρω περιοχή, πνευστή λέμβο σε δυσχερή θέση με ικανό αριθμό επιβαινόντων.

Υπό το συντονισμό του Ενιαίου Κέντρου Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης, το πλήρωμα του περιπολικού σκάφους Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. προέβη στην ασφαλή περισυλλογή και διάσωση των ανωτέρω παράνομα εισελθόντων αλλοδαπών, οι οποίοι, αφού μεταφέρθηκαν στο λιμένα Μυτιλήνης, συνελήφθησαν διότι στερούνταν νόμιμων ταξιδιωτικών εγγράφων.

Προανάκριση διενεργείται από το Κεντρικό Λιμεναρχείο Μυτιλήνης, ενώ η ανωτέρω λέμβος βυθίστηκε. 

Επίσης, στον εντοπισμό και τη διάσωση σαράντα πέντε (45) παράνομα εισελθόντων αλλοδαπών προέβησαν, πρωινές ώρες σήμερα, στελέχη του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής στη ίδια θαλάσσια περιοχή .

Συγκεκριμένα, περιπολικό σκάφος Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. κατά τη διάρκεια περιπολίας στα πλαίσια της μεικτής ευρωπαϊκής επιχείρησης «ΠΟΣΕΙΔΩΝ 2015» και κατόπιν υπόδειξης επίγειας διόπτρας που χειρίζονταν στελέχη Κλιμακίου Ειδικών αποστολών της οικείας Λιμενικής Αρχής, εντόπισε στην ανωτέρω περιοχή, πνευστή λέμβο σε δυσχερή θέση με ικανό αριθμό επιβαινόντων.

Υπό το συντονισμό του Ενιαίου Κέντρου Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης, το πλήρωμα του περιπολικού σκάφους Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. καθώς και στελέχη του Κεντρικού Λιμεναρχείου Μυτιλήνης που μετέβησαν στην περιοχή με περιπολικά οχήματα Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. προέβησαν στην ασφαλή περισυλλογή και διάσωση των ανωτέρω παράνομα εισελθόντων αλλοδαπών, οι οποίοι, αφού μεταφέρθηκαν στο λιμένα Μυτιλήνης, συνελήφθησαν διότι στερούνταν νόμιμων ταξιδιωτικών εγγράφων.

Για προληπτικούς λόγους τρία (03) παιδιά μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Γ.Ν.Ν. Μυτιλήνης «ΒΟΣΤΑΝΕΙΟ»

Προανάκριση διενεργείται από το Κεντρικό Λιμεναρχείο Μυτιλήνης, ενώ η ανωτέρω λέμβος βυθίστηκε. 

*****

Στον εντοπισμό και τη διάσωση σαράντα δύο (42) παράνομα εισελθόντων αλλοδαπών προέβησαν, πρωινές ώρες σήμερα, στελέχη του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής στη θαλάσσια περιοχή νότιο ανατολικά του Αγαθονησίου.

Συγκεκριμένα, περιπολικό σκάφος Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. εντόπισε στη ανωτέρω περιοχή πνευστή λέμβο με ικανό αριθμό επιβαινόντων, οι οποίοι, στη θέα του σκάφους έσκισαν τη λέμβο.

Υπό το συντονισμό του Ενιαίου Κέντρου Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης, το πλήρωμα του περιπολικού σκάφους Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. προέβη στην ασφαλή περισυλλογή και διάσωση των ανωτέρω παράνομα εισελθόντων αλλοδαπών, οι οποίοι, αφού μεταφέρθηκαν στο λιμένα Πυθαγορείου, συνελήφθησαν, διότι στερούνταν νόμιμων ταξιδιωτικών εγγράφων.

Προανάκριση διενεργείται από τη Λιμενική Αρχή Πυθαγορείου, ενώ η ανωτέρω λέμβος βυθίστηκε. 

****** 

Σαράντα έξι (46) παράνομα εισελθόντες αλλοδαποί, εντοπίστηκαν και συνελήφθησαν πρωινές ώρες σήμερα στην περιοχή Παναγία Οινουσσών Χίου, από στελέχη του Λ.Σ-ΕΛ.ΑΚΤ.

Συγκεκριμένα, περιπολικό σκάφος Λ.Σ-ΕΛ.ΑΚΤ. κατά τη διάρκεια περιπολίας στα πλαίσια της μεικτής ευρωπαϊκής επιχείρησης «ΠΟΣΕΙΔΩΝ 2015» εντόπισε πνευστή μηχανοκίνητη λέμβο με ικανό αριθμό επιβαινόντων, οι οποίοι αποβιβάστηκαν στη ν. Παναγία Οινουσσών.

Άμεσα στο σημείο, κατέπλευσε το περιπολικό σκάφος Λ.Σ-ΕΛ.ΑΚΤ. το πλήρωμα του οποίου σε συνεργασία με το παρατηρητήριο της νήσου εντόπισαν και συνέλαβαν τους ανωτέρω παράνομα εισελθόντες αλλοδαπούς, στερούμενους νόμιμων ταξιδιωτικών εγγράφων.

Οι συλληφθέντες μεταφέρθηκαν στο Κεντρικό Λιμεναρχείο Χίου, ενώ πρόκειται να υποβληθούν σε προληπτικές ιατρικές εξετάσεις από εξειδικευμένη ιατρό του ΚΕΕΛΠΝΟ.

Προανάκριση διενεργείται από το Κεντρικό Λιμεναρχείο Χίου.

Επίσης, σαράντα τρεις (43) παράνομα εισελθόντες αλλοδαποί, εντοπίστηκαν και συνελήφθησαν πρωινές ώρες σήμερα στην περιοχή «ΛΑΓΚΑΔΑ» Χίου, από στελέχη του Λ.Σ-ΕΛ.ΑΚΤ.

Συγκεκριμένα, περιπολικό σκάφος Λ.Σ-ΕΛ.ΑΚΤ. κατά τη διάρκεια περιπολίας στα πλαίσια της μεικτής ευρωπαϊκής επιχείρησης «ΠΟΣΕΙΔΩΝ 2015» εντόπισε πνευστή μηχανοκίνητη λέμβο με ικανό αριθμό επιβαινόντων, οι οποίοι αποβιβάστηκαν στην παραλία του «ΑΓΙΟΥ ΙΣΙΔΩΡΟΥ» Λαγκαδά Χίου .

Άμεσα στο σημείο, μετέβησαν στελέχη της οικείας Λιμενικής Αρχής όπου εντόπισαν και συνέλαβαν τους ανωτέρω παράνομα εισελθόντες αλλοδαπούς, στερούμενους νόμιμων ταξιδιωτικών εγγράφων.

Οι συλληφθέντες μεταφέρθηκαν στο Κεντρικό Λιμεναρχείο Χίου, ενώ πρόκειται να υποβληθούν σε προληπτικές ιατρικές εξετάσεις από εξειδικευμένη ιατρό του ΚΕΕΛΠΝΟ.

Προανάκριση διενεργείται από το Κεντρικό Λιμεναρχείο Χίου.

*****

Πενήντα δύο (52) παράνομα εισελθόντες αλλοδαποί εντοπίστηκαν μεσημβρινές ώρες σήμερα, στην περιοχή ''ΠΑΛΑΙΟΚΑΣΤΡΟ'' ν. Σάμου, από στελέχη του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής. 

Οι ανωτέρω συνελήφθησαν διότι στερούνταν νόμιμων ταξιδιωτικών εγγράφων. 

Προανάκριση διενεργείται από το Λιμεναρχείο Σάμου. 

*****

Δεκατέσσερις (14) παράνομα εισελθόντες αλλοδαποί εντοπίστηκαν πρωινές ώρες σήμερα, στην επαρχιακή οδό «Μυτιλήνης – Παναγιούδας» ν. Λέσβου από στελέχη του Γραφείου Ασφαλείας της οικείας Λιμενικής Αρχής.

Οι ανωτέρω συνελήφθησαν, διότι στερούνταν νομίμων ταξιδιωτικών εγγράφων.

Προανάκριση διενεργείται από το Κεντρικό Λιμεναρχείο Μυτιλήνης.

Στο Αγαθονήσι, το 1ο «ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ».

Δελτίο Τύπου

Ο Τομέας Πολιτισμού της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρίας «Παραμεθόριος Δράση» διοργανώνει από τις 19-21 Ιουλίου στο Αγαθονήσι, το 1ο «ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ». Η πρώτη ημέρα του φεστιβάλ είναι αφιερωμένη στη μουσική παράδοση των ελληνικών συνοριακών περιοχών με τη συναυλία «Τα σύνορα χορεύουν» σε μουσική επιμέλεια του Γιώργου Κωτσίνη. Τη δεύτερη ημέρα θα παρουσιαστεί η μουσικοθεατρική παράσταση «Θάλασσα Τραγουδισμένη» υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια της Μαρίας Παναγιωτακοπούλου, ενώ το φεστιβάλ θα ολοκληρώσει το «Παιδικό Μουσικό Εργαστήρι», ένα ειδικά διαμορφωμένο μουσικοπαιδαγωγικό πρόγραμμα για τους μικρούς μας ακρίτες από την Νατάσα Κοτσοπούλου. Την καλλιτεχνική διεύθυνση του φεστιβάλ έχει ο Μανώλης Κόττορος. Με επίκεντρο τον άνθρωπο των συνόρων επιχειρείται μια γιορτή της ελληνικής παραμεθορίου, προσφέροντας σε όλους μια ξεχωριστή εμπειρία καλλιτεχνικής συνάντησης. Η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις του φεστιβάλ είναι ελεύθερη.

ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ:

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ (ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ/ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ)

ΔΗΜΟΣ ΑΓΑΘΟΝΗΣΙΟΥ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΞΩΡΑΪΣΤΙΚΟΣ  ΣΥΛΛΟΓΟΣ  ΑΓΑΘΟΝΗΣΙΟΥ <<ΥΕΤΟΥΣ

ΧΟΡΗΓΟΙ:

NEL LINES

ΑΝΕΚ

DODECANISOS SEA WAYS

EASY NET (ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ - ΡΟΔΟΣ)

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΥ & ΣΙΑ Ε.Ε. (ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ) ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΓΡΥΛΛΗΣ & ΓΡΥΛΛΗ ΣΤΥΛΙΑΝΗ Ο.Ε. (ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΑ ΥΛΙΚΑ&ΣΚΥΡΟΔΕΜΑ) - ΠΑΤΜΟΣ

ΓΑΜΠΙΕΡΑΚΗΣ Μ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ (ΞΥΛΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ "Η ΕΒΕΝΟΣ") - ΠΑΤΜΟΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΣΑΜΟΥ "ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ" Ν.Π.Ι.Δ.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΖΗΚΑΣ & ΣΙΑ Ε.Ε. (ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ) ΚΩΣ

SUPER MARKETS  ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ

ΕΝΩΣΗ ΟΙΝΟΠΟΙΗΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ ΣΑΜΟΥ

FORKYS A.E. (ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ - ΑΓΑΘΟΝΗΣΙ)

ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΗ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ "ΘΕΙΚΟΝ" - ΛΕΡΟΣ

ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ – ΠΑΤΜΟΣ

ΒΑΛΚΑΜΛΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ & ΣΙΑ Ο.Ε. (ΕΜΠΟΡΙΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΩΝ ΕΙΔΩΝ) ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟ ΣΑΜΟΥ

ΕΠΙΠΛΩΜΕΝΕΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΜΑΡΚΟΣ ΚΟΤΤΟΡΟΣ-ΑΓΑΘΟΝΗΣΙ

ΠΟΤΟΠΟΙΪΑ ΖΑΡΜΠΑΝΗΣ Ι. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΑΕΒΕ

ΖΩΟΘΡΕΠΤΙΚΗ ΣΑΜΟΥ Α.Β.Ε.Ε.- ΚΑΡΛΟΒΑΣΙ ΣΑΜΟΥ

ΒΟΥΡΕΞΑΚΗ ΜΑΡΙΑ (ΕΜΠΟΡΙΟ ΤΡΟΦΙΜΩΝ & ΠΟΤΩΝ) ΑΓΑΘΟΝΗΣΙ

MEMENTO CREPERI - CAFE (ΑΓΑΘΟΝΗΣΙ)

ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ:

ΠΑΤΜΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ

ΡΑΔΙΟ ΑΡΤΕΜΙΣ ΛΕΡΟΣ