Τα νησιά του Νοτίου Αιγαίου: Αγαθονήσι.

Αγαθονήσι

Ένας μικρός ξεχασμένος παράδεισος είναι αυτό το νησί μαθημένο στην αναγκαστική του αυτάρκεια. Παραδοσιακός τρόπος ζωής και αυθεντική νησιώτικη φιλοξενία μέσα σε ένα τοπίο με ελάχιστη ανθρώπινη παρέμβαση που προσφέρεται για ξένοιαστες και εντελώς αντικομφορμιστικές διακοπές.

ΠΗΓΗ: http://www.aegeanislands.gr/

Αγαθονήσι Ιστορία 

Το Αγαθονήσι κατά την αρχαιότητα σύμφωνα με τους αρχαίους ιστορικούς, συγγραφείς και γεωγράφους ονομαζόταν ΥΕΤΟΥΣΣΑ. Ο Θουκυδίδης το ονομάζει Τραγαία, ο Στράβων Τραγαίαι νήσοι - καθώς το συμπεριλαμβάνει μαζί με τα παρακείμενα νησιά και βραχονησίδες που το περιβάλλουν (Κουνελονήσι, Κατσαγάνι, Νερονήσι, Στρογγυλή, Πίττα κ.α.) - ο Πλούταρχος

το αναφέρει ως Τραγιά και ο Στέφανος Βυζαντινός Τραγαιαί. Το όνομά του, κατά την πιθανότερη εκδοχή, σημαίνει νησί με αγκάθια (Αγκαθονήσι) και ως Agatonissi το αναφέρουν οι περιηγητές. Η σημερινή ονομασία του που χρησιμοποιείται τα τελευταία πενήντα περίπου χρόνια και το κείμενο της μετονομασίας του νησιού το υπόγραψαν όλοι οι κάτοικοι. Κατά την προελληνική περίοδο πρώτοι κάτοικοι της Τραγαίας (Αγαθονήσι) ήταν οι Κάρες. Κατά τους ιστορικούς χρόνους κατοικείται από Δωριείς οι οποίοι εκδιώχθηκαν με τη σειρά τους από τους ίωνες της Μιλήτου. Αυτό φαίνεται από τα λείψανα αρχαιοτάτων κτισμάτων και οικισμών των περιόδων αυτών. Η Τραγαία ήταν πατρίδα

του περιπατητή φιλοσόφου Θεογίτου του Τραγαιώτη, που υπήρξε μαθητής του Αριστοτέλη και δίδαξε στην περιπατητική φιλοσοφική σχολή της Αθήνας. Λόγω της γεωγραφικής θέσης του νησιού οι κάτοικοί του έγιναν μάρτυρες πολλών ναυμαχιών. Το 494 π.Χ. είδαν τη ναυμαχία της Λάδης μεταξύ του περσικού στόλου του Δαρείου και των επαναστατών Ιώνων βοηθούμενων από Αιολείς. Το 74 π.Χ., όπως μας λέει ο Πλούταρχος, ο Αυτοκράτορας της Ρώμης Ιούλιος Καίσαρ, πλέοντας από την Ιταλία προς τη Μικρά Ασία, πιάστηκε από πειρατές της Τραγαίας και 

μεταφέρθηκε στη νησίδα Φαρμακονήσι, όπου και κρατήθηκε. Το νησί γίνεται κτήμα του Βυζαντινού κράτους. Λόγω της καθαρότητας της Ελληνικής γλώσσας καθώς και από τα πολλά βυζαντινά ευρήματα, βγάζουμε το συμπέρασμα ότι οι σημερινοί κάτοικοι ίσως είναι απόγονοι πολιτικών βυζαντινών εξορίστων. Το 1087 το νησί περιέρχεται στη δικαιοδοσία της Πάτμου όταν με το χρυσόβουλο ο Όσιος Χριστόδουλος γίνεται κάτοχος των νησιών και κτίζει τη Μονή της Πάτμου. Η κατοίκηση του νησιού δεν ήταν πάντα συνεχής για αυτό και μέχρι τον 14ο αιώνα ήταν κρησφύγετο ληστοπειρατών. Το 1522 μαζί 

με τα άλλα Δωδεκάνησα περιέρχεται στην κυριαρχία των Τούρκων. Στις 29 Απριλίου του 1912 οι Ιταλοί διαδέχονται τους τούρκους. Στις 8-9-1943 οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το νησί που προσωρινά είχε ελευθερωθεί. Στις 7 Μαρτίου του 1948 γίνεται η επίσημη ενσωμάτωση με την Ελλάδα. Το 1954 το Αγαθονήσι γίνεται αυτόνομη κοινότητα, μέχρι τότε άνηκε διοικητικά στην Πάτμο. 

ΠΗΓΗ: http://www.dodecanese-islands.com/gr/