Μέσω ταχυδρομείου έλαβα το παραπάνω έντυπο από υποψήφιο βουλευτή.
Το θεώρησα αρκετά έξυπνο – αυτός είναι και ο λόγος που το δημοσιεύω στο ιστολόγιο μου – αλλά αυτό που με εντυπωσίασε είναι ότι ο αποστολέας - υποψήφιος - έχει καταλάβει μάλλον ότι ο πολύς κόσμος δεν έχει διάθεση να μιλάει για πολιτική – δυστυχώς – και γι’ αυτό ίσως ξεκινάει την ‘επιστολή’ του με το ‘Να σου μιλήσω για πολιτική; Δεν ξέρω αν έχεις τη διάθεση.’
Και πιο κάτω παροτρύνει όσους έλαβαν την επιστολή, ‘Παίξε και νιώσε λίγο σαν παιδί και άρχισε να ονειρεύεσαι από την αρχή.’
Φίλε υποψήφιε. Πράγματι, δεν έχω πια τη διάθεση να ασχοληθώ με την πολιτική, αυτήν την πολιτική που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.
Αλλά ούτε και παιδί μπορώ να ξαναγίνω, γιατί κοντά σας, κοντά στους πολιτικούς, έχασα τη διάθεση και το κέφι που είχα όταν κάποτε – σχεδόν παιδί – αγωνιζόμουνα για κάτι διαφορετικό, κάτι όμορφο, κάτι πιο δίκαιο. Αυτό που κάποτε λέγαμε μαζί. Για μια κοινωνία ανθρώπινη…
Όσο για το αν πρέπει να ονειρευτώ… αυτό είναι που με φοβίζει… δεν θέλω πια να ξαναδώ εφιάλτες…
Σημείωση: από την επιστολή έχω αφαιρέσει το έμβλημα του κόμματος αλλά και το όνομα του αποστολέα όχι γιατί έχω κάποιο πρόβλημα, αλλά γιατί όποιο κόμμα η όποιος υποψήφιος και αν μου το έστελνε, τα αισθήματα μου θα ήτανε ίδια.
Δεύτερη σημείωση: Το ιστολόγιο μου δεν ασχολείται με την πολιτική και για τον λόγο αυτό, ζητώ συγνώμη από τους φίλους και τις φίλες που το επισκέπτονται.
Το θεώρησα αρκετά έξυπνο – αυτός είναι και ο λόγος που το δημοσιεύω στο ιστολόγιο μου – αλλά αυτό που με εντυπωσίασε είναι ότι ο αποστολέας - υποψήφιος - έχει καταλάβει μάλλον ότι ο πολύς κόσμος δεν έχει διάθεση να μιλάει για πολιτική – δυστυχώς – και γι’ αυτό ίσως ξεκινάει την ‘επιστολή’ του με το ‘Να σου μιλήσω για πολιτική; Δεν ξέρω αν έχεις τη διάθεση.’
Και πιο κάτω παροτρύνει όσους έλαβαν την επιστολή, ‘Παίξε και νιώσε λίγο σαν παιδί και άρχισε να ονειρεύεσαι από την αρχή.’
Φίλε υποψήφιε. Πράγματι, δεν έχω πια τη διάθεση να ασχοληθώ με την πολιτική, αυτήν την πολιτική που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.
Αλλά ούτε και παιδί μπορώ να ξαναγίνω, γιατί κοντά σας, κοντά στους πολιτικούς, έχασα τη διάθεση και το κέφι που είχα όταν κάποτε – σχεδόν παιδί – αγωνιζόμουνα για κάτι διαφορετικό, κάτι όμορφο, κάτι πιο δίκαιο. Αυτό που κάποτε λέγαμε μαζί. Για μια κοινωνία ανθρώπινη…
Όσο για το αν πρέπει να ονειρευτώ… αυτό είναι που με φοβίζει… δεν θέλω πια να ξαναδώ εφιάλτες…
Σημείωση: από την επιστολή έχω αφαιρέσει το έμβλημα του κόμματος αλλά και το όνομα του αποστολέα όχι γιατί έχω κάποιο πρόβλημα, αλλά γιατί όποιο κόμμα η όποιος υποψήφιος και αν μου το έστελνε, τα αισθήματα μου θα ήτανε ίδια.
Δεύτερη σημείωση: Το ιστολόγιο μου δεν ασχολείται με την πολιτική και για τον λόγο αυτό, ζητώ συγνώμη από τους φίλους και τις φίλες που το επισκέπτονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου