Αλλαγή πλεύσης του Ιστολογίου “ΡΟΔΟΣυλλέκτης”

Το Ιστολόγιο του ΡΟΔΟΣυλλέκτη, απευθύνεται σε όσους αγαπούν τον τόπο τους… εδώ είναι λοιπόν και περιμένει τα δελτία για τις εκδηλώσεις και τις δράσεις των Πολιτιστικών Συλλόγων αλλά και ότι αφορά τον τόπο μας – ακόμα και την πολιτική… Το Email μας είναι: r.telxinas@yahoo.gr

Σάββατο 13 Μαΐου 2017

Κάππαρις η ακανθώδης: Ο καρπός του βράχου!!! (Όλα για την κάπαρη)

Κάππαρις η ακανθώδης
Η Κάππαρις η ακανθώδης (Λατινική ονομασία: Capparis spinosa, στα Αγγλικά caper bush [κυριολ. θάμνος κάππαρης], που ονομάζεται επίσης Flinders rose [κυριολ. θρύμματα τριαντάφυλλου]), είναι πολυετές (perennial) φυτό που φέρει στρογγυλεμένα, σαρκώδη φύλλα και μεγάλα λευκά προς ροζ-λευκά άνθη.
Το φυτό είναι γνωστό για τους βρώσιμους ανθοφόρους οφθαλμούς (μπουμπούκια) (κάππαρη), που χρησιμοποιούνται συχνά ως καρύκευμα και τους καρπούς (μούρα κάππαρης), από τα οποία και τα δύο συνήθως καταναλώνονται τουρσί. Άλλα είδη του είδους Κάππαρις (Capparis), επίσης συλλέγονται μαζί όπως η Κ. η ακανθώδης (C. spinosa) για τους βρώσιμους ανθοφόρους οφθαλμούς και τους καρπούς τους. Άλλα μέρη του είδους Κάππαρις (Capparis), χρησιμοποιούνται στην παρασκευή φαρμάκων και καλλυντικών.
Η Κάππαρις η ακανθώδης (Capparis spinosa), έχει βρεθεί σε άγρια κατάσταση στη Μεσόγειο, Ανατολική Αφρική, Μαδαγασκάρη, Νότιο-Δυτική και Κεντρική Ασία, Ιμαλάια, Νησιά του Ειρηνικού, Ινδοϊμαλάια και Αυστραλία. Είναι παρούσα σε όλες σχεδόν τις χώρες της λεκάνης της Μεσογείου και περιλαμβάνεται στη χλωρίδα των περισσοτέρων εξ αυτών, αλλά αν είναι αυτόχθονη στην περιοχή αυτή είναι αβέβαιο. Αν και η χλωρίδα της περιοχής της Μεσογείου έχει σημαντικό ενδημισμό, ο θάμνος κάππαρης θα μπορούσε να προέρχεται από τις τροπικές περιοχές και να έχει εγκλιματιστεί αργότερα στη λεκάνη της Μεσογείου.
Η ταξινομική κατάσταση στα είδη είναι αμφιλεγόμενη και αδιακανόνιστη. Τα είδη εντός του γένους Κάππαρις (Capparis), είναι εξαιρετικά μεταβλητά και άλλα είδη υβριδίων ήταν κοινά σε όλη την εξελικτική ιστορία του γένους. Ως αποτέλεσμα, ορισμένοι συγγραφείς έχουν θεωρήσει την C. spinosa να αποτελείται από πολλαπλά διακριτά είδη, άλλοι, ότι η ταξινομική βαθμίδα είναι ένα μόνο είδος με πολλαπλές ποικιλίες ή υποείδη[8][9] ή ότι η ταξινομική βαθμίδα C. spinosa είναι ένα υβρίδιο μεταξύ της C. orientalis και C. sicula.

Φυτό

Το θαμνώδες φυτό έχει πολλές διακλαδώσεις, με εναλλασσόμενα φύλλα, παχιά και γυαλιστερά, στρογγυλά προς ωοειδή. Τα άνθη είναι πλήρη, γλυκά αρωματικά και επιδεικτικά, με τέσσερα σέπαλα (sepals) και τέσσερα λευκά προς ροζ-λευκά πέταλα (petals) και πολλούς μεγάλους βιολετί χρώματος στήμονες (stamen)[ και ένα ενιαίο στίγμα (stigma) που συνήθως αναρτάται πολύ πάνω από τους στήμονες.
Περιβαλλοντικές απαιτήσεις
Ο θάμνος της κάππαρης απαιτεί ημίξηρο ή ξηρό κλίμα. Ο θάμνος κάππαρης έχει αναπτύξει μια σειρά από μηχανισμούς που μειώνει κατά την καλλιεργητική του περίοδο, τις επιπτώσεις των υψηλών επιπέδων ακτινοβολίας, την υψηλή ημερήσια θερμοκρασία και την ανεπάρκεια του νερού στο έδαφος.
Ο θάμνος κάππαρης έχει μια περίεργη αντίδραση στις αιφνίδιες αυξήσεις στην υγρασία· σχηματίζει σε όλη την επιφάνεια του φύλλου θύλακες με σημάδια σαν-κονδυλώματα. Αυτό είναι φαινομενικά ακίνδυνο, καθώς το φυτό προσαρμόζεται γρήγορα στις νέες συνθήκες και παράγει ανεπηρέαστα φύλλα.
Δείχνει επίσης τα χαρακτηριστικά ενός φυτού προσαρμοσμένου σε φτωχά εδάφη.

Αυτός ο θάμνος έχει υψηλή αναλογία ρίζας / βλαστού και η παρουσία του μυκόρριζων χρησιμεύει στην μεγιστοποιήσει της απορρόφησης των μετάλλων στα φτωχά εδάφη. Διαφορετικά άζωτο στερεωματικά βακτηριακά στελέχη έχουν απομονωθεί από την ριζόσφαιρα του θάμνου κάππαρης, παίζοντας ένα ρόλο στη διατήρηση των υψηλών αποθεμάτων του εν λόγω στοιχείου που περιορίζει την ανάπτυξη…
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ: «Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια» https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%80%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%82_%CE%B7_%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%8E%CE%B4%CE%B7%CF%82
******************
Κάπαρη: ο καρπός του βράχου!
Του Δημήτρη Αντωνέλλου

Ποιος δεν έχει προσέξει έναν καταπράσινο θάμνο να φυτρώνει σχεδόν παντού, ακόμα και σε σημεία που δεν υπάρχει καθόλου χώμα, όπως σε βράχους, ή και σε μια χαραμάδα του τσιμέντου; Αυτό το φυτό δεν είναι άλλο από την «κάπαρη». Η Άνδρος θεωρείται τόπος ευλογημένος για όσους αγαπούν την κάπαρη. Κι ο λόγος είαι ότι φυτρώνει σχεδόν παντού. Κυρίως όμως στο νότιο μέρος της!
Η κάπαρη ανήκει στην οικογένεια των Καπαριδών (Capparaceae) και η επιστημονική της ονομασία είναι Capparisspinosa. Είναι τρυφερός, πολυετής θάμνος, αυτοφυής, που μεγαλώνει πολύ γρήγορα, και σε μήκος και σε πλάτος, ειδικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Οι ρίζες της διακλαδίζονται πολύ και είναι κυρίως επιφανειακές.
Φυτρώνει σχεδόν σε όλον τον κόσμο, από την Ινδία και ολόκληρη την Μεσόγειο μέχρι την Αμερική. Η Άνδρος με υπέδαφος από σχιστόλιθο, που συγκρατεί αρκετή υγρασία, είναι ένας ιδανικός τόπος για την ανάπτυξή της, συντελώντας στην ιδιαίτερη ποιότητα των καρπών της, λόγω της αυτοφυούς της ιδιότητας (στις περισσότερες χώρες του κόσμου είναι προϊόν οργανωμένης καλλιέργειας) καθώς και της μικρής απόστασης των φυτών από τη θάλασσα.
Είναι γνωστή από την αρχαιότητα ως ορεκτικό, αλλά και για τις θεραπευτικές της ιδιότητες. Συναντάται κυρίως στα Κυκλαδονήσια, και η συγκομιδή της γίνεται τους μήνες Μάιο έως και Ιούλιο, όταν ακόμη τα μπουμπούκια της δεν έχουν ανοίξει. Τα μπουμπούκια της (πριν ανοίξουν) χρησιμοποιούνται σε πολλές συνταγές, σαλάτες και ορεκτικά, ποτέ όμως χωρίς επεξεργασία. Το πιο σύνηθες είναι να γίνονται τουρσί.
Η συγκομιδή της είναι αρκετά κουραστική διαδικασία και γίνεται καθημερινά ή κάθε δυο μέρες σε διάφορα στάδια της ανάπτυξής της. Συλλέγονται τα μπουμπούκια, οι καρποί της, τα «αγγουράκια» όπως λέγονται στην Άνδρο, (τα οποία είναι το αποτέλεσμα των μπουμπουκιών) και τα φύλλα (όσα είναι τρυφερά).
Το μπουμπούκι, το οποίο είναι και το πιο αγαπημένο και διαδεδομένο, πρέπει να είναι συμπαγές και σε μέγεθος τριπλάσιο τουλάχιστον από αυτό της φακής. Όταν είναι μαλακό, αυτό σημαίνει ότι είναι σε στάδιο ακριβώς πριν ανθίσει, οπότε δεν είναι καλό να μαζευτεί. Τα κλαδιά βγάζουν συνεχώς μπουμπούκια στις άκρες τους και μεγαλώνουν κατά μήκος, οπότε πρέπει να προσέχουμε να μην τις σπάμε γιατί έτσι σταματάμε την ανάπτυξή τους και μειώνουμε την παραγωγή των καρπών.
Σύμφωνα με το βιβλίο «100 βότανα 2000 θεραπείες», του Κ. Μπαζαίου, η κάπαρη έχει ελάχιστη θερμιδική αξία, μόνο 2 θερμίδες ανά 1 κουτάλι της σούπας . Από την άλλη, διαθέτει πληθώρα αντιοξειδωτικών και βιταμινών, με τονωτική, διουρητική, αντι-αρτηριοσκληρωτική, αλλά και αφροδισιακή δράση. Μάλιστα αναφέρεται ότι στην αρχαιότητα τα φύλλα και η ρίζα της κάπαρης χρησιμοποιούνταν για την καταπολέμηση οιδημάτων. Το παραδοξο είναι πως ακόμη δεν είναι ξεκάθαρο το πώς αναπαράγεται και πολλαπλασιάζεται. Ίσως κι αυτό να την κάνει πιο ιδιαίτερη, πέρα από την γεύση της!

Η διατροφική αξία της αναλυτικά είναι:
Πρωτεΐνη ( 2γρ ανά κουταλιά σούπας)
Βιταμίνες Α,Ε, C,K, Νιασίνη, Ριβοφλαβίνη & Φολικό οξύ
Ασβέστιο, Μαγγάνιο, Σίδηρο & Χαλκό
Λιπαρά Οξέα (κυρίως Λινολεϊκό οξύ)
Σιναπέλαιο (αυτό προσδίδει την πικάντικη γεύση της)
Φλαβονοειδή
Νάτριο (λόγω της επεξεργασίας της με το αλάτι-ίσως και το μοναδικό της μειονέκτημα)
Καπρικό οξύ (δημιουργείται κατά την επεξεργασία με το αλάτι, και έχει αυτήν την πικρή γεύση)

Συνταγή για «κάπαρη τουρσί»
Συλλέγουμε την κάπαρη (τα μπουμπούκια, τα φύλλα και τα αγγουράκια) και τα καθαρίζουμε αφαιρώντας το κοτσάνι, τα πλένουμε καλά με νερό και τα βάζουμε σε ένα σουρωτήρι.
Φροντίζουμε οι καρποί να είναι συμπαγείς και να μην έχουν τρύπες (τα μυρμήγκια αρέσκονται στους καρπούς της κάπαρης και συχνά δημιουργούν τρύπες για να εισχωρήσουν στο εσωτερικό της).
Αλατίζουμε με χοντρό αλάτι και τα αφήνουμε 5-7 ημέρες να «ψηθούν» σε εσωτερικό και δροσερό μέρος. Η έλλειψη επαφής με το ηλιακό φως, διατηρεί το πράσινο χρώμα της, καθ’ όλη τη διάρκεια της επεξεργασίας. Καλό είναι το σουρωτήρι να μην έχει πολλές τρύπες για να μην αφυδατωθούν γρήγορα. Σε αυτήν την περίπτωση ίσως χρειαστεί να προσθέσουμε αλάτι. 
Μια δοκιμή μετά από μερικές μέρες μπορεί να μας δείξει αν έχει ολοκληρωθεί το πρώτο στάδιο της επεξεργασίας. Αν διαπιστώσουμε ότι είναι έτοιμη, την πλένουμε και την τοποθετούμε σε γυάλινα βάζα προσθέτοντας ελαφρύ ξύδι. Μετά από 10 ημέρες είναι έτοιμη για χρήση.
Όταν έχουμε μαζέψει αρκετή ποσότητα, μετά το στάδιο επεξεργασίας με το αλάτι, μπορούμε να την αποθηκεύσουμε σε δοχεία, γεμάτα μέχρι πάνω, στο ψυγείο. Για να την καταναλώσουμε επαναλαμβάνουμε την διαδικασία με το ξύδι.
Τρώγεται σκέτη, σε σαλάτες (ταιριάζει πάρα πολύ με το αγγούρι!), σε κροκέτες (καπαροκεφτέδες) και σε άλλες συνταγές. Στην Σαντορίνη και σε άλλα νησιά, την στεγνώνουν-ξεραίνουν στον ήλιο, αντί να χρησιμοποιούν αλάτι. Αποφεύγονται τα αρνητικά του αλατιού, αλλά το χρώμα της γίνεται πιο κίτρινο. Στην Άνδρο μπορείτε να την προμηθευτείτε από καταστήματα με τοπικά προϊόντα και σε όλα σχεδόν τα καταστήματα τροφίμων (μπακάλικα, mini-Markets,κ.α).
*****************
Όλα για την κάπαρη
των Αγλαΐας Κρεμέζη, Κώστα Μωραΐτη

Στα ελληνικά νησιά μα και σε όλη τη Μεσόγειο συναντάμε αυτοφυείς θάμνους κάπαρης, «κρεμασμένους» σε απόκρημνα βράχια πάνω από τη θάλασσα. Μπορεί η κάπαρη να έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής πρόσφατα, αλλά φαίνεται πως ήταν ευρέως διαδεδομένη ήδη από την αρχαιότητα. 
Ο Διοσκουρίδης ο Πεδάνιος (40-90 μ.Χ.), ο μεγαλύτερος φαρμακολόγος της αρχαιότητας, είχε αναφερθεί πρώτος στις θεραπευτικές ιδιότητες της κάπαρης, οι οποίες πρόσφατα μελετήθηκαν αναλυτικά σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που συντάχθηκε από μία ομάδα Ιρανών επιστημόνων και δημοσιεύτηκε στη Διεθνή Εφημερίδα των Γεωργικών Επιστημών (IJACS).
Φαίνεται λοιπόν πως η κάπαρη μειώνει τον μετεωρισμό (φούσκωμα) και έχει σημαντική αντιρευματική δράση. Στην αγιουβερδική ιατρική (σύστημα εναλλακτικής, παραδοσιακής ιατρικής από την Ινδία) καταγράφεται ως ηπατικό διεγερτικό και προστατευτικό, που βελτιώνει τη λειτουργία του ήπατος. Υπάρχουν επίσης αρκετές αναφορές στη δράση της κατά της αρτηριοσκλήρωσης, ως διουρητικό, απολυμαντικό νεφρών και ανθελμινθικό (για καταπολέμηση παρασιτικών σκουληκιών). Στη δημοσίευση αυτή με τίτλο «Κάπαρη: το μυστικό του αιώνα μας» μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο ισχυρισμός Ιρανών επιστημόνων πως περιέχει σημαντικές ποσότητες από την αντι-οξειδωτική βιοφλαβίνη (bioflavinoid) ρουτίνη.
Πέρα από τα ωφέλη για την υγεία μας, ο κύριος λόγος που λατρεύουμε την κάπαρη και την προσθέτουμε σε σαλάτες ή κύρια πιάτα όλων των ειδών είναι το μοναδικό άρωμα και η πικάντικη γεύση της, που συμπληρώνουν έξοχα όλα τα φαγητά και ιδίως τα όσπρια, όπως την περίφημη φάβα Σαντορίνης. Στα περισσότερα βιβλία και blogs θα διαβάσετε πως καλύτερες θεωρούνται οι μικρές μπαλίτσες κάπαρης. Διαφωνώ κάθετα: προτιμώ τα μεγάλα μπουμπούκια, όπως οι περισσότεροι Έλληνες, γιατί έχουν πιο ισχυρή γεύση και πιο έντονο άρωμα.
Όταν συλλέγονται τα μπουμπούκια, οι βλαστοί, τα φύλλα ή τα αγγουράκια του θάμνου της είναι όλα τους πικρά. Η πικράδα αυτή πρέπει να μετριαστεί βάζοντάς τα άλμη με αλάτι και ξύδι.
Συνήθιζα να αγοράζω υπέροχο σπιτικό τουρσί κάπαρης σε μεγάλες ποσότητες από τη γειτονική Πάρο, όμως η γυναίκα που προσεκτικά την μάζευε και το παρασκεύαζε μεγάλωσε αρκετά για να συνεχίσει αυτή την απαιτητική διεργασία. Δυστυχώς δεν βρέθηκαν νεότεροι για να την βοηθήσουν. Οπότε φέτος, για πρώτη φορά, έπρεπε να ετοιμάσω το δικό μου τουρσί.
Επειδή δεν ήξερα πού μπορώ να βρω ανθισμένους θάμνους κάπαρης στην Τζια, ρώτησα τον τοπικό μας οδηγό ταξί, Γιάννη Δαρδάγο, ο οποίος ευγενικά μου προσέφερε δύο μεγάλες τσάντες γεμάτες από τρυφερούς βλαστούς, που αμέσως έκανα τουρσί. Είναι πιο εύκολο να συλλέξει κανείς τους βλαστούς της παρά τα κλειστά μπουμπούκια. Μπορούν να γίνουν εξίσου νόστιμοι αν λάβουμε υπόψη πόσο ευαίσθητοι είναι και δεν τους αφήσουμε να αλλοιωθούν σε άλμη με πολύ ξύδι.
Όσοι βρίσκεστε μακριά από ακτές και δεν μπορείτε να μαζέψετε τα δικά σας μπουμπούκια, μπορείτε να βρείτε κάπαρη ξυδάτη σχεδόν σε όλα τα σουπερμάρκετ. Σας προτείνω ωστόσο να προτιμήσετε την αλατισμένη, όπως αυτή της Παντελέρια, επειδή διατηρεί καλύτερα την αρχική της γεύση. Η αλατισμένη κάπαρη πρέπει, πριν χρησιμοποιηθεί, να πλυθεί καλά σε χλιαρό, τρεχούμενο νερό και να στεγνώσει σε απορροφητικό χαρτί. Σε πολλά ελληνικά νησιά τα μπουμπούκια της κάπαρης στεγνώνονται στον ήλιο.
Η αποξηραμένη κάπαρη πρέπει να μένει σε ζεστό νερό για περίπου τρεις ώρες και μετά να ζεματιστεί σε βραστό νερό, καθώς η γεύση της είναι πολύ έντονη. Οι καρποί των θάμνων της, τα αγγουράκια, μοιάζουν με μικρά, μακρουλά, πράσινα αμύγδαλα. Αυτά πρέπει να συντηρούνται επίσης σε ξύδι ενώ είναι πιο σαρκώδη και έχουν ηπιότερη γεύση από τα μπουμπούκια της. Στη Χίο και σε άλλα νησιά γεμίζονται με σκελίδες σκόρδου και σερβίρονται ως ορεκτικό. Τα κλωνάρια της κάπαρης και τα φύλλα της είθισται να προσφέρονται ως μεζές και φυσικά μπορούν να προστεθούν σε σαλάτες, μακαρονάδες, ψητά ψάρια και σε κάθε είδους πιάτο με λαχανικά.
Κάπαρη τουρσί
Πλένετε, στραγγίζετε και ζεματάτε τη φρέσκια κάπαρη σε βραστό νερό για περίπου 2 με 3 λεπτά, ανάλογα με το μέγεθός της. Δε χρειάζεται να μαλακώσει πολύ. Στη στυνέχεια την στραγγίζετε και την ξεπλένετε κάτω από χλιαρό, τρεχούμενο νερό.
Ξαναστραγγίζετε καλά και την μεταφέρετε σε ένα μεγάλο βάζο γεμίζοντας περίπου τα 2/3 του με τις μπαλίτσες και τους βλαστούς. Τα καλύπτετε με άλμη (δείτε οδηγίες παρακάτω) και τα αφήνετε για περίπου έναν μήνα ανακινώντας κάθε τόσο το βάζο. Κατά διαστήματα μπορείτε να δοκιμάζετε για να δείτε πότε έχει αποκτήσει τη γεύση που προτιμάτε. Μόλις είναι έτοιμη, στραγγίζετε προσεκτικά, πετάτε την άλμη και αποθηκεύετε τις μπαλίτσες, τους βλαστούς και τα φύλλα σε σακουλάκια zip-lock στο ψυγείο. Διατηρούνται για έναν χρόνο, ίσως και περισσότερο.
Για το μίγμα της άλμης θα χρειαστείτε σαλαμούρα (αλατόνερο) και λευκό ξίδι. Για τη σαλαμούρα η αναλογία είναι 4 κουταλιές της σούπας ημίχοντρο αλάτι για κάθε λίτρο νερού. Διαλύετε το αλάτι σε ζεστό νερό και το αφήνετε να κρυώσει. Όταν βάλετε στη γυάλα την κάπαρη, ρίχνετε ίσα μέρη από τη σαλαμούρα (αλατόνερο) και το λευκό ξίδι. Όση περισσέψει, την φυλάτε για επόμενα τουρσί.

Μεζές με κάπαρη και φρέσκα κρεμμυδάκια
Η ακόλουθη συνταγή βασίζεται σε έναν παραδοσιακό νηστήσιμο μεζέ από το νησί της Τήνου. Σερβίρεται ως ορεκτικό με φρέσκο, τραγανό ψωμί ή παξιμάδια ή γίνεται γευστικότατη σάλτσα που συνοδεύει πατάτες στον ατμό, κουνουπίδι ακόμα και σαλάτες ζυμαρικών για ένα δροσερό, καλοκαιρινό πιάτο. Βασικό ρόλο στη γεύση της παίζει σαφώς η ποιότητα της κάπαρης, γι'αυτό δε θα σας πρότεινα να χρησιμοποιήσετε τις κοινές που βρίσκετε στα σουπερμάρκετ αλλά ελληνικές ή ιταλικές διατηρημένες στο αλάτι.

Υλικά
1 φλιτζάνι κάπαρη, κατά προτίμηση διατηρημένη σε αλάτι, αφού ξεπλυθεί καλά κάτω από τρεχούμενο νερό
το λευκό μέρος από 4-5 χοντροκομμένα κρεμμυδάκια καθώς και αρκετό από το πράσινο τμήμα τους
3 ως 4 κουταλιές της σούπας φρέσκο ​​χυμό λεμονιού
1 φλιτζάνι κρύο πουρέ πατάτας
¼ φλιτζανιού έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
4 κλωνάρια άγριο μάραθο ή άνηθο
φρεσκοτριμμένο πιπέρι
***************
Κάπαρη: Αντιβακτηριδιακές ιδιότητες και αντιδιαβητική δράση!

Η Σαντορίνη και η Τήνος είναι δύο νησιά πραγματικά στολίδια του Αιγαίου. Πανέμορφες παραλίες, μοναδικά ηλιοβασιλέματα, φιλόξενοι άνθρωποι, ιστορικά και θρησκευτικά μνημεία, είναι λίγες μόνο από τις αναμνήσεις που μπορεί να έχει ο επισκέπτης αυτών των νησιών. Μία από τις σημαντικές «ψηφίδες» του ψηφιδωτού των αναμνήσεων από τους δύο αυτούς τόπους είναι σίγουρα και η απόλαυση των γευστικών ντόπιων σπεσιαλιτέ. Κεντρικό ρόλο σε αυτές τις απλές αλλά μοναδικές σπεσιαλιτέ έχει συχνά η κάππαρη. Μάλιστα, στην Τήνο και συγκεκριμένα στο παραδοσιακό χωριό Ποταμιά, διοργανώνεται κάθε χρόνο η γιορτή της κάππαρης, όπου εξαιρετικοί μεζέδες με βάση την κάππαρη προσφέρονται στους τυχερούς επισκέπτες.
Η ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ
Η κάππαρη είναι ένα μικρό ανυπότακτο φυτό που σε πείσμα των συνθηκών φυτρώνει πάνω σε βραχώδη εδάφη, κυρίως δίπλα στη θάλασσα. Στις χώρες της Μεσογείου απαντά το είδος Κάππαρις η κοινή (ή Κάππαρις η ακανθώδης, Capparis spinosa), ένας έρπων θάμνος με μικρά αγκαθάκια και βλαστούς που διακλαδίζονται και απλώνονται στο έδαφος. Τα όμορφα υπόλευκα άνθη της με τους μοβ στήμονες φύονται μεμονωμένα. Τα άνθη πριν ανοίξουν, στο στάδιο που είναι ακόμα μπουμπούκια, αποτελούν τη γνωστή κάππαρη του εμπορίου. Στη χώρα μας. εκτός από τα πεντανόστιμα μπουμπούκια, καταναλώνουμε και τον καρπό της (αγγουράκι) αλλά και τα φύλλα του φυτού.
Η κάππαρη, εκτός από την ξεχωριστή της γεύση, διαθέτει φαρμακευτικές ιδιότητες αλλά και σημαντική διατροφική αξία.
Η ΚΑΠΠΑΡΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
0 Γαληνός, ο διασημότερος ίσως ιατρός της αρχαιότητας μετά τον Ιπποκράτη και πατέρας της Πειραματικής Φυσιολογίας, στο έργο του Περί τροφών δυνάμεως. κάνει εκτεταμένη αναφορά στην κάππαρη, τη θρεπτική της αξία, αλλά και στον τρόπο επεξεργασίας της ώστε να γίνει βρώσιμη. Το φυτό μαζί με τις τρυφερές του άκρες, για να διατηρηθεί, τοποθετείται σε αλατόνερο ή ξίδι. Όταν ξεπλυθεί από το αλάτι, σερβίρεται με ξιδόμελο (οξόμελι) ή λαδόξιδο (οξέλαιον).
Ιατρικές χρήσεις της κάππαρης ή του εκχυλίσματος διαφόρων τμημάτων του φυτού αναφέρονται και από τον Διοσκουρίδη, ο οποίος τη συστήνει ως φάρμακο για διάφορες παθήσεις. Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι τη χρησιμοποιούσαν σαν φάρμακο για το μετεωρισμό αλλά και κατά των ρευματικών παθήσεων. Άλλες ιδιότητες που έχουν αποδοθεί στην κάππαρη είναι ηπατοπροστατευτικές, διουρητικές και τονωτικές.
ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΑΞΙΑ
Η κάππαρη αποδίδει πολύ λίγες θερμίδες (23 Kcal/100 γρ.) και αποτελεί πηγή αρκετών μετάλλων και ιχνοστοιχείων, όπως ο χαλκός, ο σίδηρος και το σελήνιο. Τα μπουμπούκια της κάππαρης περιέχουν βιταμίνες του συμπλέγματος Β. βιταμίνες A, C, Ε, Κ. ω-3 λιπαρά, καθώς και φυτοστερόλες (σε μικρότερες ποσότητες).
Η βρώσιμη κάππαρη, η οποία έχει υποστεί επεξεργασία με άλμη, περιέχει αρκετό νάτριο, γι' αυτό και προτείνεται το καλό της ξέπλυμα σε τρεχούμενο νερό πριν την κατανάλωση.
Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό που καθιστά την κάππαρη σπουδαία τροφή είναι η υψηλή περιεκτικότητά της σε φλαβονοειδή (ουσίες με έντονη αντιοξειδωτική -και όχι μόνο- δράση), όπως η κερκετίνη, η ρουτίνη και η καμφερόλη.
ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΡΩΣΙΜΕΣ ΠΗΓΕΣ ΚΕΡΚΕΤΙΝΗΣ*, Η ΚΑΠΠΑΡΗ ΕΙΝΑΙ ΙΣΩΣ Η ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΑ ΠΗΓΗ1·2 ΣΤΗ ΦΥΣΗ.
Μελέτες3 δείχνουν ότι η κερκετίνη δρα σαν αντιισταμινικό (υποβοηθώντας έτσι σε καταστάσεις αλλεργίας), ενώ παράλληλα παρουσιάζει αντιβακτηριδιακές. αντιυπερτασικές, αναλγητικές, ανπκαρκινικές και ανπφλεγμονώδεις ιδιότητες.
Στις τροφές, η «μαγική» κερκετίνη απαντά κυρίως σε μια μορφή (γλυκοζίτες κερκετίνης) που αυτούσια δεν απορροφάται καλά. Επειδή όμως κατά τη μάσηση και την πέψη της τροφής υδρολύεται από αντίστοιχα ένζυμα και βακτήρια του στόματος και του εντέρου, τελικά μετα- τρέπεται σε μια καλά απορροφήσιμη μορφή (αγλυκόνη κερκετίνης)!
Αξιοσημείωτο είναι επίσης πως η κερκετίνη εμφανίζει4 ισχυρότερη δράση συγκριτικά με την ταμοξιφαίνη (φάρμακο ευρέως διαδεδομένο σε γυναίκες με ορμονοευαίσθητο καρκίνο) ως αναστολέας αύξησης συγκεκριμένης κυτταρικής σειράς του καρκίνου του μαστού (αναφερόμαστε πάντα σε εργαστηριακά δεδομένα).
Όσον αφορά τη ρουτίνη5 η οποία εμπεριέχει στη δομή της την κερκετίνη που είδαμε πιο πάνω, φαίνεται πως έχει την ικανότητα να ευεργετεί τα τριχοειδή αγγεία, παρεμποδίζοντας το σχηματισμό συσσωματωμάτων και μειώνοντας τη διαπερατότητά τους.
Επίσης, η ρουτίνη φαίνεται να ασκεί θετική επίδραση σε περιπτώσεις γλαυκώματος και καταρράκτη, αλλά και αιμορροΐδων, κιρσών, καθώς και αιμορραγικών καταστάσεων, όπως η αιμορροφιλία.
Για την καμφερόλη6 αρκετές επιδημιολογικές μελέτες δείχνουν θετική συσχέτιση μεταξύ κατανάλωσης τροφών πλούσιων σε καμφερόλη και μείωσης του ενδεχομένου εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων και καρκίνου, ενώ εργαστηριακές έρευνες δείχνουν πως το φλαβονοειδές αυτό έχει αντιφλεγμονώδεις, αναλγητικές και αντι- ισταμινικές επιδράσεις. Ας σημειωθεί πάντως πως η καμφερόλη παρουσιάζει χαμηλή βιοδιαθεσιμότητα (απορρόφηση και αξιοποίηση) στον άνθρωπο, κάτι που σημαίνει πως απαιτούνται μεγάλες ποσότητες κατανάλωσης διαμέσου των τροφών, προκειμένου να επιτευχθεί το όποιο θεραπευτικό αποτέλεσμα.
'Αλλα φλαβονοειδή της κάππαρης, πέρα από αυτά που αναφέραμε. φαίνεται7 να αναχαιτίζουν την ενεργοποίηση ενός πολύ σημαντικού παράγοντα στην ανθρώπινη υγεία (παράγοντας NF-kB). 0 παράγοντας αυτός εμπλέκεται στην καταστολή της απόπτωσης (του προγραμματισμένου δηλαδή κυτταρικού θανάτου), στην κυτταρική επιβίωση, στη δημιουργία και εξέλιξη φλεγμονής, καθώς και στη δημιουργία όγκων και στη μετάσταση.
Τέλος, αξιοσημείωτη είναι η περιεκτικότητα της κάππαρης και σε ισοθειοκυανικά άλατα. Οι ουσίες αυτές που εμπεριέχονται σε σημαντικές ποσότητες και στα σταυρανθή (μπρόκολο, κουνουπίδι, λαχανάκια Βρυξελλών) ασκούν προφυλακτική επίδραση8-9 έναντι του καρκίνου του μαστού, μέσω της εμπλοκής τους στο μεταβολισμό των οιστρογόνων και της ενίσχυσης των ενδογενών αντιοξειδωτικών μηχανισμών του ανθρώπινου οργανισμού.
ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΑ ΟΦΕΛΗ
ΜΕΛΕΤΕΣ ΜΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΤΗΝ ΚΑΠΠΑΡΗ
Εργαστηριακές μελέτες10 αναδεικνύουν τη δράση της κάππαρης ενάντια σε βακτηρίδια και μύκητες. Ακόμα και οι ρίζες της κάππαρης φαίνεται να έχουν σημαντικές αντιβακτηριδιακές ιδιότητες.
Επιστημονική μελέτη" σε συγκεκριμένες κυτταρικές σειρές έδειξε ότι το εκχύλισμα των μπουμπουκιών της κάππαρης φαίνεται να έχει χονδροπροστατευτική δράση. Μάλιστα, το συγκεκριμένο εκχύλισμα φαίνεται να προσφέρει μεγαλύτερη προστασία απ' ό.τι η ινδομεθακίνη, φαρμακευτική ουσία που χρησιμοποιείται σε παθήσεις των αρθρώσεων. Έτσι, εκχύλισμα κάππαρης πιθανόν να μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αποκατάσταση βλαβών του χόνδρου σε περιπτώσεις φλεγμονωδών παθήσεων, όπως σε διάφορες μορφές αρθρίτιδας.

Η κάππαρη φαίνεται να βοηθά και στο διαβήτη.
Μετά από τρεις σημαντικές μελέτες1213·14 σε πειραματόζωα που έδειξαν όντως μια εξαιρετική αντιδιαβητική δράση συγκεκριμένων εκχυλισμάτων κάππαρης, ήρθε και η σειρά της μελέτης σε ανθρώπους.
Η συγκεκριμένη μελέτη, λοιπόν,15 που έγινε σε άτομα με διαβήτη τύπου 2, έδειξε ότι το εκχύλισμα κάππαρης, σε αντίθεση με το ψευδοφάρμακο που χορηγήθηκε, μπορεί να αποτελέσει σημαντικό αντι-υπεργλυκαιμικό και αντι-υπερτρι- γλυκεριδαιμικό παράγοντα στη θεραπεία ασθενών με διαβήτη τύπου 2.
Και για τους λάτρεις του κρέατος, μελέτη Ιταλών επιστημόνων16 έδειξε πως ακόμα και μια μικρή ποσότητα κάππαρης είναι ικανή να καταστείλει τπ δημιουργία παραπροϊόντων που προκύπτουν από την πέψη διαφόρων τύπων κρεάτων, τα οποία έχουν ενοχοποιηθεί για την αύξηοπ του ενδεχομένου εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων και καρκίνου.
Αυτή π δράση της κάππαρης δεν αποδίδεται σε κάποιο συγκεκριμένο συστατικό, αλλά στη συνεργιστική δράση διαφόρων ουοιών.
Επιπρόσθετα, τα συστατικά της κάππαρης βοηθούν στην επαναδραστηριοποίηση της βιταμίνης Ε, κάνοντάς την περισσότερο διαθέσιμη για τον οργανισμό.

ΧΡΗΣΕΙΣ
Στη χώρα μας, η διατήρηση της κάππαρης εξασφαλίζεται με το στέ- γνωμά της στον ήλιο μέχρι να σκληρύνει τελείως και να αποκτήσει «ξανθές ανταύγειες». Αργότερα, τοποθετείται σε δοχεία όπου συντηρείται σε άλμη, αλάτι ή και σε ελαιόλαδο.
Η κάππαρη μπορεί να προστεθεί ωμή σε σαλάτες, σε σάντουιτς, ή μπορεί να μαγειρευτεί με ψάρια, κρεατικά, ζυμαρικά και σχεδόν όλα τα τρόφιμα, χαρίζοντας μια πικάντικη και ιδιαίτερη γεύση.

ΣΥΝΤΑΓΗ από τον Σεφ Αλέξανδρο Παπανδρεου
ΨΗΤΟ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΜΕ ΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΠΠΑΡΗ
Χρόνος Προετοιμασίας: 5 λεπτά · Χρόνος Μαγειρέματος: 20 λεπτό · Για 2 άτομα

ΥΛΙΚΑ
2 φιλέτα στήθος κοτόπουλου 200 γρ. ντοματίνια. κομμένα στη μέση 50 γρ. ελιές μαύρες 2 κουταλιές ξύσμα από λεμόνι 2 κουταλιές κάππαρη 4 κουταλιές ελαιόλαδο αλάτι
φρεσκοτριμμένο πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ 
Σε ένα ξύλο κοπής απλώνουμε τα δύο φιλέτα, αλατίζουμε και πασπαλίζουμε με φρεσκοτριμ- μένο πιπέρι.
Τοποθετούμε τα φιλέτα σε ένα μικρό ταψί και τα ραντίζουμε με 2 κουταλιές ελαιόλαδο. Ψήνουμε τα φιλέτα οε φούρνο προθερμασμένο στους 180 βαθμούς για 10 λεπτά.
Μόλις ολοκληρωθούν τα 10 λεπτά, αποσύ- I ρουμε το ταψί από το φούρνο, γυρίζουμε τα φιλέτα και συνεχίζουμε το ψήσιμο για 5 λεπτά ακόμη.
Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατεύουμε τα κομμένα ντοματίνια. τις ελιές, το ξύσμα λεμονιού, την κάππαρη και το υπόλοιπο ελαιόλαδο.
Μόλις περάσουν τα 5 λεπτά ψησίματος, προσθέτουμε στο ταψί το μείγμα με τα ντοματίνια και ξαναβάζουμε τα φιλέτα στο φούρνο για 5 λεπτά ακόμη.
Σερβίρουμε με ψητά λαχανικά σχάρας ή πατάτες βραστές.
Ευχαριστούμε τις εκδόσεις διόπτρα.
Από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Ξένου & Αστερίας Σταματάκη “Γνωρίστε τα ελληνικά super foods"
******************
Βάλτε κάπαρη στο φαγητό σας. Είναι μεγάλης διατροφικής αξίας με πολλές θεραπευτικές ιδιότητες
της Αγγελικής Μήλιου, βιολόγος, medlabnews.gr

Η κάπαρη, το περίεργο αυτό φυτό με την αψιά μυρωδιά και τη γεύση, που ευδοκιμεί πάνω στις πέτρες, στα βράχια και τους γκρεμούς και φημίζεται για τις ευεργετικές ιδιότητες του που έχει στον ανθρώπινο οργανισμό, μας δίνει με τα μπουμπούκια, τους καρπούς και τα φύλλα του ένα εξαίσιο τουρσί.
Στα τέλη της άνοιξης και στις αρχές του καλοκαιριού, η κάπαρη κάνει την εμφάνισή της σε όλα τα ελληνικά νησιά, αλλά συναντάται κατά κύριο λόγο στα διάσπαρτα, ξερά νησιά των Κυκλάδων. Μπορεί κανείς να τις δει παντού να ξεφυτρώνουν από βράχους και τοίχους, να ανθίζουν κατά μήκος του δρόμου, περιμένοντας κάποιον να τις μαζέψει.
Η κάπαρη είναι γένος, αγγειόσπερμων, δικότυλων φυτών που ανήκει στην οικογένεια των Καππαροειδών και στην τάξη των Καππαρωδών, με 200 είδη θάμνων. Τα περισσότερα είδη φέρουν αγκάθια και βρίσκονται σε βραχώδεις και άνυδρες περιοχές των τροπικών και εύκρατων περιοχών της γης. Ορισμένα από τα είδη είναι έρποντα ή αναρριχητικά.
Η επίσημη ονομασία της είναι Capparis spinosa, και πρόκειται για έναν θάμνο, τα μπουμπούκια και τα φύλλα του οποίου, (καπαρόφυλλα), συλλέγονται, γίνονται τουρσί- και καταναλώνονται έτσι όλο τον χρόνο. Η συλλογή της κάπαρης γίνεται κατά τους μήνες Μάιο, Ιούνιο και Ιούλιο, όταν ακόμα τα μπουμπούκια της δεν έχουν ανοίξει. Τα μπουμπούκια της κάπαρης και τα καπαρόφυλλα χρησιμοποιούνται σε πολλές συνταγές κυρίως μέσα σε σαλάτες και κρύα ορεκτικά πιάτα.
Στην κάπαρη, αποδόθηκαν θεραπευτικές ιδιότητες. Ο φλοιός της ρίζας χρησιμοποιείται στη θεραπεία διαφόρων παθήσεων όπως αρθρίτιδες, ρευματισμοί, πονόδοντοι και σε παθήσεις του δέρματος. Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι το φυτό έχει θεραπευτικές αλλά και μαγικές ιδιότητες.
Ο αρχαίος γιατρός Διοσκουρίδης συνιστούσε τα φύλλα και τη ρίζα του φυτού για να εξαφανίζονται τα πρηξίματα.
Στη φαρμακευτική χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις αδυναμίας, ως διεγερτικό της κυκλοφορίας και των αναπνευστικών λειτουργιών.
Δίνεται στις έγκυες πριν από τη γέννα για να προκαλέσει συσπάσεις στη μήτρα. Σταματά τη διάρροια και τους σπασμούς στο στομάχι και το έντερο, ενώ χρησιμοποιείται και κατά της ανικανότητας. Τέλος, χρησιμοποιείται στα τσιμπήματα από σφήκες και στα δαγκώματα φιδιών.
Ανακουφίζει από πόνους στο στομάχι και φουσκώματα. Επιπλέον, αυτά τα πικάντικα μπουμπούκια τρώγονται για τη βελτίωση της όρεξης.

Βοηθά στη διατήρηση του διαβήτη υπό έλεγχο.
Είναι επίσης γνωστή για την πρόληψη της συμφόρησης στο στήθος.
Η κάπαρη βοηθά στον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα.
Τα οφέλη του δέρματος από την κάπαρη
Η κάπαρη είναι καλή για το ξηρό δέρμα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί άμεσα στο δέρμα για να το κρατήσει ενυδατωμένο.
Επίσης χρησιμοποιείται στη θεραπεία διαταραχών του δέρματος όπως η ερυθρότητα του δέρματος, τον ερεθισμό και σπυράκια. Ως εκ τούτου, η κάπαρη που χρησιμοποιείται στα προϊόντα φροντίδας του δέρματος. Επιπλέον βοηθά να επιβραδύνει τη διαδικασία γήρανσης, χάρη στις αντιοξειδωτικές του ιδιότητες.

Τα οφέλη των μαλλιών από την κάπαρη
Η κάπαρη χρησιμοποιείται ευρέως σε προϊόντα περιποίησης μαλλιών πάρα πολύ, δεδομένου ότι είναι πλούσια σε βιταμίνη Β και σίδηρο. Και οι δύο είναι γνωστές για την προώθηση της ανάπτυξης των μαλλιών. Η βιταμίνη Β βοηθά την κυκλοφορία του αίματος στο σώμα μας. Έτσι, στηρίζει τη συνολική υγεία των μαλλιών από την κυκλοφορία του αίματος που είναι βασική προϋπόθεση για υγιή και λαμπερά μαλλιά. Ο σίδηρος βοηθά στην πρόληψη της τριχόπτωσης.
Η κάπαρη έχει ελάχιστη θερμιδική αξία, μόνο 8 θερμίδες ανά 4 κ. Σούπας κάτι που την καθιστά υπέροχη τροφή για όσους θέλουν να χάσουν ή να διατηρήσουν τα κιλά τους. Αν και έχει τόσο λίγες θερμίδες, διαθέτει πληθώρα αντιοξειδωτικών και βιταμινών πολύ ωφέλιμων για την υγεία μας. Πιο συγκεκριμένα περιέχει:
Aρκετή ποσότητα πρωτεΐνης, (2 γρ. ανά κουταλιά σούπας)
Bιταμίνες Α, Ε, C, K, Nιασίνη, Ριβοφλαβίνη & Φολικό οξύ
Aσβέστιο,
μαγγάνιο,
σίδηρο,
μαγνήσιο & χαλκό και το σελήνιο
Λιπαρά οξέα,
κατά κύριο λόγο λινολεϊκό οξύ

Φλαβονοειδή: Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό που καθιστά την κάππαρη σπουδαία τροφή είναι η υψηλή περιεκτικότητά της σε φλαβονοειδή (ουσίες με έντονη αντιοξειδωτική -και όχι μόνο- δράση), όπως η κερκετίνη, η ρουτίνη και η καμφερόλη. Η κερκετίνη δρα σαν αντιισταμινικό (υποβοηθώντας έτσι σε καταστάσεις αλλεργίας), ενώ παράλληλα παρουσιάζει αντιβακτηριδιακές. αντιυπερτασικές, αναλγητικές, ανπκαρκινικές και ανπφλεγμονώδεις ιδιότητες. Τα αντιοξειδωτικά είναι γνωστά για την πρόληψη των ελεύθερων ριζών, οι οποίες μπορούν να προκαλέσουνκαρκίνο και ασθένειες που σχετίζονται με το δέρμα. Η ρουτίνη φαίνεται πως έχει την ικανότητα να ενδυναμώνει τα τριχοειδή αγγεία και να παρεμποδίζει τον σχηματισμό συσσωματωμάτων ,στα αιμοφόρα αγγεία. Έτσι, συμβάλλει στην ομαλή κυκλοφορία του αίματος στα πολύ μικράαγγεία.
Ερευνητικές μελέτες αναφέρουν ότι η κερσετίνη έχει αντιβακτηριδιακές, αναλγητικές , αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και πιθανόν, να συμβάλλει στην πρόληψη ορισμένων μορφών καρκίνου
Η καμπφερόλη (kaempferol) που εντοπίζεται στην κάππαρη. αναστέλλει την ενεργότητα του HIF-1 σε κύτταρα ηπατοκαρκινώματος. Αποτέλεσμα της αναστολής ήταν τα καρκινικά κύτταρα να μην μπορούν να επιβιώσουν σε συνθήκες υποξίας. Η δράση της στην αναστολή του HIF-1 είχε όντως το αναμενόμενο αποτέλεσμα, κάτι που αυξάνει τις ελπίδες τους για την ανάπτυξη φαρμακευτικής αγωγής για το λιπώδες ήπαρ.
Η κάπαρη είναι ισχυρή πηγή φυτικών ινών. Οι φυτικές ίνες βοηθούν στην δυσκοιλιότητα λόγω των ιδιοτήτων τους. Μια κουταλιά της σούπας κάπαρη περιέχει 0,3 γραμμάρια φυτικών ινών, περίπου 3 τοις εκατό της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης φυτικών ινών.
Νάτριο: Λόγω της επεξεργασίας της περιέχει αρκετό νάτριο (αλάτι) και αυτό θα έλεγα ότι είναι το μοναδικό μειονέκτημα αυτής της τροφής. Σε περίπτωση που θέλετε να μειώσετε το νάτριο που περιέχει ξεπλύνετέ την πριν την κατανάλωση ή αφαιρέστε το αλάτι ή μέρος του αλατιού από το φαγητό σας.
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ: http://medlabgr.blogspot.com/2015/06/Capparis-spinosa.html
********************
ΚΑΠΑΡΗ. Ιδιότητες, συλλογή ,παρασκευή τουρσί

Οι θεραπευτικές ιδιότητες της κάπαρης
Η κάπαρη αποτελεί μία από τις γαστριμαργικές απολαύσεις της Μεσογείου, που συναντάται από την Τουρκία μέχρι την Ισπανία και καταναλώνεται με μεγάλη ευχαρίστηση σε όλες τις χώρες που βρίσκονται στον ενδιάμεσο χώρο.
Η κάπαρη ανήκει στην οικογένεια των Καπαριδών (Capparaceae) και είναι πολύ γνωστή. Είναι τρυφερός, πολυετής θάμνος, που μπορεί να φτάσει το 1μ. ύψος και το 1,5μ. πλάτος. Οι ρίζες της δεν προχωρούν βαθιά στο έδαφος, διακλαδίζονται όμως πολύ.
Φυτρώνει σε πετρώδη, παραθαλάσσια ακαλλιέργητα μέρη και σε βράχους που συγκρατούν υγρασία.
Τα πολλά είδη και οι ποικιλίες της είναι εξαπλωμένες σε όλο σχεδόν τον κόσμο, από το Αφγανιστάν και τη Βόρεια Ινδία μέχρι τη Νοτιοδυτική Μεσόγειο και την Αμερική.
Στα τέλη της άνοιξης και στις αρχές του καλοκαιριού, η κάπαρη κάνει την εμφάνισή της σε όλα τα ελληνικά νησιά, αλλά συναντάται κατά κύριο λόγο στα διάσπαρτα, ξερά νησιά των Κυκλάδων. Μπορεί κανείς να τις δει παντού να ξεφυτρώνουν από βράχους και τοίχους, να ανθίζουν κατά μήκος του δρόμου, περιμένοντας κάποιον να τις μαζέψει.
Μετά τη συλλογή, είναι δυνατόν να δει κανείς να τη στεγνώνουν στις χαμηλές σκεπές παλιών σπιτιών σε νησιά.
Η κάπαρη αποτελεί μία από τις γαστριμαργικές απολαύσεις της Μεσογείου, που συναντάται από την Τουρκία μέχρι την Ισπανία και καταναλώνεται με μεγάλη ευχαρίστηση σε όλες τις χώρες που βρίσκονται στον ενδιάμεσο χώρο. Η ελληνική κάπαρη είναι σχεδόν πάντα αυτή που μεγαλώνει αυτοφυώς στη φύση, ενώ οι ποικιλίες που προέρχονται από άλλες περιοχές της Μεσογείου, δηλαδή την Ισπανία, τη νότια Γαλλία και την Τουρκία, είναι κατά κανόνα προϊόν καλλιέργειας.
Όποια και αν είναι η προέλευση της κάπαρης δεν καταναλώνεται ποτέ νωπή.
Η πικάντικη, αψιά (αυτό οφείλεται στην ύπαρξη του σιναπέλαιου που απελευθερώνεται απο τους ιστούς του φυτού) και υπέροχα πικρή γεύση της κάπαρης αναδεικνύεται μόνο αφού γίνει τουρσί, γιατί μόνο κάτω από την επίδραση της άρμης σχηματίζεται το καπρικό οξύ, που της δίνει τη χαρακτηριστική της γεύση.
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην οποία η διατήρηση της κάπαρης εξασφαλίζεται με διαφορετικό τρόπο, μέσω δηλαδή του στεγνώματός της στον ήλιο μέχρι να σκληρύνει τελείως και να αποκτήσει ένα ελαφρώς ξανθό χρώμα. Η κάπαρη που έχει υποστεί τέτοια επεξεργασία αποτελεί σπεσιαλιτέ της Σαντορίνης.
Όταν πρόκειται να καταναλωθεί, τη μουσκεύουν και τη συνδυάζουν κατά κανόνα με μια σάλτσα ντομάτας, ως συνοδευτικό της φάβας.
Η κάπαρη συλλέγεται σε διάφορα στάδια της ανάπτυξής της. Το πλέον αγαπητό τμήμα του φυτού είναι τα μπουμπούκια, τα οποία πρέπει να συλλεχθούν πριν αρχίσουν να ανοίγουν. Η εργασία που απαιτείται είναι κοπιαστική, αφού η συγκομιδή πρέπει να γίνει με γρήγορους ρυθμούς, συνήθως κατά τη διάρκεια της ημέρας την εποχή της ανθοφορίας, γιατί τα μπουμπούκια ανθίζουν γρήγορα.
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ: http://agroselida.blogspot.gr/2015/05/blog-post_31.html
*************
Πηγή φωτογραφιών: Ρουβήμ (ΡΟΔΟΣυλλέκτης)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η Ρόδος στην Ιταλοκρατία 1ο μέρος.

Η Ρόδος στην Ιταλοκρατία 2ο μέρος.

Η Ρόδος στην Ιταλοκρατία 3ο μέρος.

Η Ρόδος επί Ιταλοκρατίας 1920 – 1940

Εγω σωπαίνω....Φτύνω!!!

Μου μιλούν για δικαιοσύνη....οι δικαστές, Μου μιλούν για ηθική...οι αγύρτες, Μου μιλούν για ζωή...οι δολοφόνοι, Μου μιλούν για όνειρα...οι έμποροι, Μου μιλούν για ισότητα...τα αφεντικά, Μου μιλούν για φαντασία...οι υπάλληλοι, Μου μιλούν για ανθρωπιά...οι στρατοκράτες, Εγω σωπάινω....Φτύνω.


ΡΟΔΟΣυλλέκτης: e-mail r.telxinas@yahoo.gr
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στον ΝΕΟ ΡΟΔΟΣυλλέκτη: http://rouvim.blogspot.com

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΙΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: http://rouvim.blogspot.com/
ΚΡΗΤΗΝΙΑ: http://www.kritinia.gr/
ΙΣΤΡΙΟΣ: http://istrio.blogspot.com/
ΣΟΡΩΝΗ: http://www.ampernalli.gr/
Dj news: http://fanenos.blogspot.com/
ΠΑΛΜΟΣ: http://www.palmos-fm.gr/
ΕΚΟΦΙΛΜ: http://www.ecofilms.gr/
ΡΑΔΙΟ1: http://www.radio1.gr/
http://www.ksipnistere.blogspot.com/
ΣΦΕΝΤΟΝΑ: http://gipas.blogspot.com/
ΡΟΔΟΣυλλέκτης: http://www.rodosillektis.com/
Η Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Ρόδου: http://opsrodou.gr/
ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ: http://www.hamogelo.gr
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ – ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ: http://rodosillektis.blogspot.gr/
Ιστοσελίδα του ΡΟΔΟΣυλλέκτη: http://www.rodosillektis.com/
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ: http://www.pnai.gov.gr
ΔΗΜΟΣ ΡΟΔΟΥ: http://www.rodos.gr/el/

Αρχειοθήκη ιστολογίου