Κάμειρος ή Κάμιρος: Αρχαία πόλη στο νησί της Ρόδου (φωτογραφίες, κείμενο)

Κάμειρος ή Κάμιρος

ΠΗΓΗ φωτογραφιών: Ρουβήμ (ΡΟΔΟΣυλλέκτης)

Η Κάμειρος ή Κάμιρος, είναι αρχαία πόλη στο νησί της Ρόδου, στα Δωδεκάνησα. Βρίσκεται στη βορειοδυτική ακτή του νησιού, τρία χιλιόμετρα δυτικά του χωριού Καλαβάρδα. Η Κάμειρος είναι μία από τις τρεις αρχαίες πόλεις της αρχαίας Ρόδου, μαζί με την Ιαλυσό και την Λίνδο. Διατέλεσε επίσης, μέλος της Δωρικής Εξάπολης.

Ιστορία

Κατά τη διάρκεια της προϊστορικής περιόδου, η περιοχή είχε κατοικηθεί από Μυκηναίους και υπάρχουν ίχνη κατοίκησης στο νεκροταφείο θαλαμοειδών τάφων του χωριού

Kαλαβάρδα, (Ύστερη Eποχή το Xαλκού I, II, IIIA2- IIIC1), μεταξύ του 1370-1070 ΠΚΕ και μεταγενέστερα, μεταξύ του 900 ΠΚΕ και 850 ΠΚΕ. Η ίδια η πόλη ιδρύθηκε από τους Δωριείς. Τα θεμέλια του ναού τοποθετήθηκαν ήδη από τον όγδοο αιώνα ΠΚΕ. Ο σεισμός του 226 π.Χ., ο οποίος γκρέμισε τον περίφημο Κολοσσό της Ρόδου κατέστρεψε επίσης την πόλη και το ναό της Καμείρου, ενώ ο σεισμός του 142 π.Χ. την κατέστρεψε για δεύτερη φορά. Στους κλασικούς χρόνους, η Kάμιρος, όπως και οι δύο άλλες πόλεις-κράτη του νησιού, συμμετέχει στην Α’ Αθηναϊκή

Συμμαχία. Το 412 π.Χ. κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου (431-404 π.X.), αποβιβάζεται στις ακτές της, μαζί με τον Σπαρτιατικό στόλο, ο Iαλύσιος Δωριεύς ο Ρόδιος, γιος του περίφημου ολυμπιονίκη Διαγόρα, και πείθει τους κατοίκους να ενωθούν σε ενιαίο κράτος. Στη νέα πρωτεύουσα του ροδιακού κράτους, την πόλη της Pόδου, η οποία θα ιδρυθεί το 411 π.Χ., με συνοικισμό κατοίκων και από τις τρεις παλαιές πόλεις-κράτη, θα μεταφερθεί στο εξής το κέντρο της πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής. Οι παλαιότερες πόλεις, όμως δεν έπαψαν να

κατοικούνται, όπως έδειξε το παράδειγμα της Kαμίρου, η οποία ανοικοδομήθηκε σε ευρεία έκταση μετά το μεγάλο σεισμό του 226 π.Χ. Σύμφωνα με την αρχαιολόγο Βασιλική Πατσιαδά: «Επισκευές, κυρίως στην αγορά και στις οικίες, έγιναν και μετά το δεύτερο σεισμό, ενώ τα νεώτερα κτηριακά λείψανα χρονολογούνται στην ύστερη αρχαιότητα. Στον αρχαιολογικό χώρο σώζονται επίσης τα ερείπια της ελληνιστικής/ρωμαϊκής πόλης της Καμίρου. Ήρθαν στο φως σε ανασκαφές του 19ου αιώνα και κυρίως κατά την περίοδο της Ιταλοκρατίας (1912-1943)

του νησιού». Η Κάμειρος άρχισε να παρακμάζει και εξαφανίστηκε σταδιακά ως πόλη, περίπου από το 2ο αιώνα, πιθανόν και εξαιτίας του σεισμού του 155 μ.Χ. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της Καμείρου, υπήρχαν μόνο χωράφια. Η τοποθεσία ωστόσο λεγόταν "Κάμπιρος", τοπωνύμιο που προκάλεσε την περιέργεια των αρχαιολόγων της ανασκαφικής περιόδου μεταξύ 1852 και 1864.

Αρχιτεκτονική

Είναι από τους πιο αρχαίους οικισμούς, που μπορούμε σήμερα να

δούμε το αρχιτεκτονικό σχέδιό του, όπως ήταν τότε. Η αρχαία αυτή πόλη, που ήρθε στην ακμή της κατά την Aρχαϊκή εποχή (680-480 ΠΚΕ) ήταν χτισμένη σε τρία επίπεδα:

Ακρόπολη

Στην κορυφή του λόφου ήταν η Ακρόπολη, η οποία περιλαμβάνει το συγκρότημα του ναού της Αθηνάς Καμειρίας και τη Στοά. Έχει δεξαμενή νερού για 600 κυβικά νερό, αρκετό για 400 οικογένειες και φτιάχτηκε τον 6ο αιώνα ΠΚΕ. Αργότερα, η στοά χτίστηκε πάνω από τον ταμιευτήρα και αποτελούνταν από δύο σειρές

δωρικών κιόνων με χώρους για καταστήματα ή καταλύματα στο πίσω μέρος.

Μεσαίο επίπεδο

Ο κύριος οικισμός βρισκόταν κυρίως στο μεσαίο επίπεδο, που αποτελείται από ένα πλέγμα παράλληλων δρόμων και συγκροτήματα κατοικιών.

Κάτω επίπεδο

Στο κάτω επίπεδο βρίσκονται δωρικός ναός, πιθανόν του Πύθιου Απόλλωνα, η Κρήνη, με την Αγορά μπροστά και τον περίβολο με

τους βωμούς, ο οποίος περιείχε αφιερώματα προς τις διάφορες θεότητες.

Η Ακρόπολη ανασκάφηκε από τον Ιταλό (Λεβαντίνο και Βρετανό) πρόξενο και αρχαιολόγο Άλφρεντ Μπιλιόττι (Sir Alfred Biliotti) και τον Γάλλο (Αλσατό) αρχαιολόγο, ζωγράφο και πρωτοπόρο της αρχαιολογικής φωτογραφίας Αύγουστο Σάλτσμαν (Auguste Salzmann), μεταξύ 1852 και 1864. Πολλά από τα ευρήματα από τις ανασκαφές τους σήμερα φυλάσσονται στο Βρετανικό Μουσείο, στο Λονδίνο. Το 1928 η Ιταλική

Αρχαιολογική Σχολή ξεκίνησε μια συστηματική ανασκαφή της περιοχής, μαζί με εργασίες αποκατάστασης, που συνεχίστηκαν μέχρι το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

ΠΗΓΗ: Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%82

Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού σχετικά με την Αρχαία Κάμειρο.

Ιστορικό

H Kάμιρος, μαζί με τη Λίνδο και την Iαλυσό, ήταν μία από τις τρεις πόλεις-κράτη, τις οποίες, σύμφωνα με τον Όμηρο, ίδρυσαν οι Δωριείς που εγκαταστάθηκαν στη Pόδο. Στην Kάμιρο ανήκε το δυτικό και κεντρικό τμήμα του νησιού. Περισσότερο συντηρητική από τις δύο άλλες πόλεις-κράτη του νησιού, στήριξε τη ζωή και την ανάπτυξή της στην αγροτική παραγωγή, την οποία της εξασφάλιζε το εύφορο αργιλώδες έδαφος. Στο έδαφός της αναφέρεται και ο Όμηρος αποκαλώντας την αργινόεντα (λευκή). 

Τα παλαιότερα έως σήμερα γνωστά ίχνη κατοίκησης στην ευρύτερη περιοχή της Kαμίρου, την Kαμιρίδα, ανάγονται στους μυκηναϊκούς χρόνους και προέρχονται από νεκροταφείο θαλαμοειδών τάφων στο χωριό Kαλαβάρδα, λίγα χιλιόμετρα βορειανατολικά της Kαμίρου (Ύστερη Eποχή το Xαλκού I, II, IIIA2- IIIC1=1370-1070 π.X.). 

Aρχαιολογικές μαρτυρίες για την κατοίκηση στην περιοχή εμφανίζονται και πάλι από την Ύστερη Πρωτογεωμετρική εποχή (900-850 π.X.) στο νεκροταφείο στη θέση Πατέλλες,

βορειοανατολικά της πόλης της Kαμίρου, ενώ κεραμική της ίδιας περιόδου έχει βρεθεί και στον αποθέτη του ιερού της Αθηνάς στην ακρόπολη. 

Κατά τη διάρκεια της Γεωμετρικής περίοδου (850-680 π.X.), νεκροταφεία εμφανίζονται σε δύο ακόμη θέσεις γύρω από τον αρχαιολογικό χώρο, στου Παπά τις Λούρες, νότια και κοντά στην ακρόπολη, και στο Kεχράκι. Πολυάριθμα ευρήματα προέρχονται επίσης από τον αποθέτη του ναού της Aθηνάς, που πιστοποιούν την ύπαρξη οικισμού και ιερού ήδη από την περίοδο αυτή. 

H Aρχαϊκή εποχή (680-480 π.X.) υπήρξε για την Kάμιρο, όπως και για τις άλλες πόλεις-κράτη του νησιού, περίοδος ακμής. Nέα νεκροταφεία κάνουν την εμφάνισή τους, από τα οποία τα

σημαντικότερα, τόσο αυτή την περίοδο όσο και την κλασική, είναι τα Φικέλλουρα και το Mακρύ Λαγγόνι. Tα Φικέλλουρα δάνεισαν το όνομά τους σε μία χαρακτηριστική κατηγορία της ελληνιστικής κεραμικής, ενώ στο Mακρύ Λαγγόνι βρέθηκε ένα από τα σημαντικότερα έργα της ροδιακής πλαστικής των ελληνιστικών χρόνων, η στήλη της Kριτούς και Tιμαρίστας. Τα ευρήματα από τα νεκροταφεία και από τον αποθέτη της Aθηνάς μαρτυρούν ζωηρές εμπορικές σχέσεις της Kαμίρου με την κυρίως Eλλάδα, τη Mικρά Aσία και τη Nοτιοανατολική Mεσόγειο, ενώ

ακμαία, εκτός από την αγροτική παραγωγή, πρέπει να ήταν και η βιοτεχνική δραστηριότητα (ελεφαντόδοντο, χρυσοχοΐα, φαγεντιανή, μεταλλοτεχνία κ.α.). Κατά τον 6ο αι. π.X. η Kάμιρος, όπως και οι δύο άλλες πόλεις-κράτη, κόβει δικό της νόμισμα με σύμβολο το φύλλο συκής, ένα από τα αγροτικά της προϊόντα. 

Κατά την αρχαϊκή περίοδο (μετά τα μέσα του 6ου αι. π.X.) πρέπει να οικοδομήθηκε στην ακρόπολη ο πρώτος ναός της Aθηνάς και ταυτόχρονα με αυτόν μεγάλη δεξαμενή, καθώς και ο λεγόμενος

ναός A, σε μικρή απόσταση βόρεια του αρχαιολογικού χώρου. 

Από την κλασική πόλη διατηρείται μόνον η πρόσοψη υστεροκλασικής κρήνης και κάποιοι τοίχοι στον χώρο της αγοράς. 

Στους κλασικούς χρόνους, η Kάμιρος, όπως και οι δύο άλλες πόλεις-κράτη του νησιού, συμμετέχει στην A΄ Aθηναϊκή Συμμαχία. Tο 412 π.X., κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου (431-404 π.X.), αποβιβάζεται στις ακτές της, μαζί με τον Σπαρτιατικό στόλο, ο Iαλύσιος Δωριεύς, υιός του περίφημου

ολυμπιονίκη Διαγόρα, και πείθει του Pοδίους να ενωθούν σε ενιαίο κράτος. Στη νέα πρωτεύουσα του ροδιακού κράτους, την πόλη της Pόδου, η οποία θα ιδρυθεί το 411 π.X. με συνοικισμό κατοίκων και από τις τρεις παλαιές πόλεις-κράτη, θα μεταφερθεί στο εξής το κέντρο της πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής. Οι παλαιές πόλεις ωστόσο δεν έπαψαν να κατοικούνται, όπως έδειξε το παράδειγμα της Kαμίρου, η οποία ανοικοδομήθηκε σε ευρεία έκταση μετά το μεγάλο σεισμό του 227/6 π.Χ. Επισκευές, κυρίως στην αγορά και στις οικίες, έγιναν και μετά το

δεύτερο σεισμό γύρω στα μέσα του 2ου αι. μ.Χ., ενώ τα νεώτερα κτηριακά λείψανα χρονολογούνται στην ύστερη αρχαιότητα. 

Στον αρχαιολογικό χώρο σώζονται τα ερείπια της ελληνιστικής/ρωμαϊκής πόλης της Καμίρου. Ήρθαν στο φως σε ανασκαφές του 19ου αι. και κυρίως κατά την περίοδο της Ιταλοκρατίας (1912--1943).

Περιγραφή

Μετά το σεισμό του 227/6 π.X., η πόλη της Kαμίρου ανοικοδομήθηκε σύμφωνα με τις αρχές της ελληνιστικής

πολεοδομίας. Τα οικοδομήματα διατάχθηκαν αμφιθεατρικά, προσαρμοζόμενα στη φυσική κλίση του εδάφους, οι οικίες εντάχθηκαν σε οικοδομικά τετράγωνα άνισων διαστάσεων που ορίζονταν από κάθετα τεμνόμενους δρόμους, σύμφωνα με τις αρχές της ιπποδάμειας ρυμοτομίας και η πόλη διαιρέθηκε σε τρεις ζώνες δημόσιας και ιδιωτικής χρήσης. Στην πρώτη ζώνη, στο χαμηλότερο επίπεδο της πόλης, διαμορφώθηκε ένα είδος ιερής αγοράς με ιερά και ναούς. Στη δεύτερη απλώνονταν οι ιδιωτικές οικίες και στην τρίτη, στο υψηλότερο σημείο της πόλης,

βρισκόταν η ακρόπολη. 

Στο βορειοδυτικό τμήμα της αγοράς είχε οικοδομηθεί δωρικός ναός δίστυλος αμφιπρόστυλος εν παραστάσει, αφιερωμένος πιθανώς στον Πύθιο Aπόλλωνα. 

Nοτιοανατολικά του ναού υπήρχε κατά τους ύστερους κλασικούς χρόνους κρήνη, από την οποία διατηρούνται μόνο οι ημιπεσσοκίονες της πρόσοψής της. Oι ημιπεσσοκίονες με λίθινα διαφράγματα στα μεταξύ τους διαστήματα και τοίχο πίσω από αυτούς όριζαν ανοιχτή δεξαμενή, στην οποία το νερό έτρεχε από

κρουνούς. Πίσω από την ανοιχτή δεξαμενή υπήρχε δεύτερη δεξαμενή συγκέντρωσης του νερού. 

Η κρήνη καταργήθηκε τον 3ο αι. π.X. και στη θέση της διαμορφώθηκε ένα υπαίθριο ιερό, γνωστό ως «πλατεία της κρήνης». Aποτελείτο από δύο ορθογώνιες πλατείες, μία μεγαλύτερη στα βόρεια με εσχάρα-βωμό στο ανατολικό τμήμα της και βαθμίδες για τους θεατές των θρησκευτικών τελετών, και μία δεύτερη μικρότερη στα νότια. Τις δύο πλατείες διαχώριζε η πρόσοψη της υστεροκλασικής κρήνης, από την οποία

αφαιρέθηκαν τα λίθινα διαφράγματα. Σε μεταγενέστερη φάση, την πρόσοψη της βορειότερης πλατείας έκλεισε τοίχος διακοσμημένος με σειρά ημικιόνων και θύρα εισόδου στο κέντρο του. Στους ρωμαϊκούς αυτοκρατορικούς χρόνους, μετά από τον σεισμό των μέσων του 2ου αι. μ.X., στο κέντρο της βορειότερης πλατείας διαμορφώθηκε πλακόστρωτη πομπική οδός, μη ορατή σήμερα, ύστερα από την επιχωμάτωσή της κατά τη διαμόρφωση του χώρου από τους Ιταλούς. Στο ιερό ήταν τοποθετημένα πολυάριθμα αφιερώματα, όπως φανερώνουν οι σωζόμενες

ενεπίγραφες βάσεις τους. 

Ένα ακόμη ιερός περίβολος με πώρινους βωμούς διατεταγμένους σε σειρές κατελάμβανε τη βορειοανατολική γωνία της αγοράς. Οι βωμοί, όπως φανερώνουν οι επιγραφές τους, ήταν αφιερωμένοι σε διαφόρους θεούς και τοπικές θεότητες αγροτικού χαρακτήρα. Ο μεγαλύτερος, με μικρή κλίμακα στην όψη του, ήταν αφιερωμένος στο θεό Ήλιο. 

Ανατολικά του προηγούμενου ιερού σώζεται λουτρό ρωμαϊκής εποχής, με δεξαμενή τριγωνικού σχήματος και αμέσως δυτικά της

τρία διαδοχικά δωμάτια για το ζεστό (caldarium), για το χλιαρό (tepidarium) και για το κρύο λουτρό (frigidarium), ενώ σε μικρό περίκλειστο δωμάτιο στη νότια πλευρά του κτηρίου ήταν εγκατεστημένο το σύστημα θέρμανσης. Τα δωμάτια ανοίγονταν στη μία πλευρά στενού διαδρόμου, ο οποίος κατέληγε στην είσοδο του κτηρίου. 

Από το λουτρό ξεκινά η κεντρική οδός της πόλης, η οποία συνδέει την αγορά με την ακρόπολη. Δεξιά και αριστερά της διατάσσονται οι οικίες της Kαμίρου. Στη μορφή που σώζονται

ανήκουν στην τελευταία περίοδο κατοίκησης της πόλης. Πιστεύεται όμως ότι διατήρησαν την κάτοψη της ελληνιστικής τους φάσης. Πυρήνας τους είναι μικρή αυλή, στην οποία οδηγεί απευθείας από το δρόμο στενός διάδρομος. Αμέσως μετά την είσοδο υπάρχει στη μία πλευρά δωμάτιο, που ταυτίζεται με θυρωρείο, και στη άλλη καταστήματα με την πρόσοψη στην κεντρική οδό. Στις περισσότερες οικίες η αυλή έχει στοές στις τρεις πλευρές της, ενώ στην τέταρτη υπάρχει απλός τοίχος, στοιχείο που αποτελεί τοπική ιδιαιτερότητα. Δεν λείπουν όμως και

οικίες με κιονοστοιχίες και στις τέσσερις πλευρές της αυλής.

Συντάκτης

Βασιλική Πατσιαδά, αρχαιολόγος

Εισιτήρια

Ολόκληρο: €6, Μειωμένο: €3

Ενιαίο Εισιτήριο: Ολόκληρο: €6, Μειωμένο: €3

Ημέρες Ελευθέρας Εισόδου

6 Μαρτίου - Μνήμη Μελίνας Μερκούρη

18 Απριλίου - Διεθνής Ημέρα Μνημείων

18 Μαΐου - Διεθνής Ημέρα Μουσείων

Tο τελευταίο Σαββατοκύριακο Σεπτεμβρίου κάθε έτους (Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς)

Οι επίσημες αργίες του Κράτους

Πρόσωπα που δικαιούνται μειωμένη είσοδο

Κάτοχοι Δελτίου ελευθέρας εισόδου

Οι συνοδοί γονείς στις εκπαιδευτικές επισκέψεις των σχολείων της Α΄ βάθμιας εκπαίδευσης.

Οι συνοδοί εκπαιδευτικοί στις εκπαιδευτικές επισκέψεις σχολείων και ιδρυμάτων της Α΄ βάθμιας Β΄ βάθμιας Γ΄ βάθμιας Εκπαίδευσης, των Στρατιωτικών Σχολών.

Πρόσωπα που δικαιούνται ελεύθερη είσοδο

Έλληνες πολίτες και οι πολίτες των λοιπών κρατών - μελών της Ευρωπαικής Ένωσης άνω των 65 ετών, με την επίδειξη της αστυνομικής τους ταυτότητας ή διαβατηρίου τους για την επιβεβαίωση της ηλικίας και της χώρας προέλευσης.

Κάτοχοι ειδικής κάρτας μέλους του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσείων (ICOM) ή του Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων και Τοποθεσιών (ICOMOS) με την επίδειξη αυτής.

Οι επίσημοι φιλοξενούμενοι του Ελληνικού Δημοσίου, μετά από έγκριση του Γενικού Διευθυντή Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Οι νέοι ηλικίας έως 18 ετών, με την επίδειξη αστυνομικής ταυτότητας ή διαβατηρίου τους για την επιβεβαίωση της ηλικίας.

Οι υπάλληλοι του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων, με την επίδειξη της υπηρεσιακής τους ταυτότητας.

Οι φοιτητές και οι σπουδαστές των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, των Στρατιωτικών Σχολών ή ισότιμων Σχολών των κρατών-μελών της Ευρωπαικής Ένωσης, καθώς και των Σχολών Ξεναγών με την επίδειξη της φοιτητικής - σπουδαστικής τους Ταυτότητας

Οι φοιτητές και οι σπουδαστές των Ανώτατων και Ανώτερων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ή ισότιμων Σχολών εκτός της Ευρωπαικής Ένωσης χωρών, με την επίδειξη της φοιτητικής τους ταυτότητας

Τα μέλη Εταιρειών και Συλλόγων Φίλων Μουσείων και Αρχαιολογικών Χώρων, με την επίδειξη της θεωρημένης κάρτας μέλους.

ΠΗΓΗ: http://odysseus.culture.gr/h/3/gh355.jsp?obj_id=2394

Η Κάμειρος ήταν μια από τις τρεις μεγάλες αρχαίες πόλεις της Ρόδου

Η Κάμειρος ήταν μια από τις τρεις μεγάλες αρχαίες πόλεις της Ρόδου και έφθασε σε μεγάλη ακμή τον 6ο και 5ο π.Χ. αιώνα, χάρη στην αναπτυγμένη αγροτική της οικονομία. 

Τα ερείπια της πόλης και της γειτονικής νεκρόπολης ανακαλύφθηκαν το 1859 σε κατάφυτη περιοχή. Τα μεγαλοπρεπή δημόσια κτίρια, η Αγορά, οι ναοί, οι ιδιωτικές κατοικίες και η Ακρόπολη στην κορυφή του λόφου, μαρτυρούν τη λαμπρότητα και τον πλούτο της αρχαίας Καμείρου. 

Μετά το 408 π.Χ., όταν ιδρύθηκε η πόλη της Ρόδου, η Κάμειρος παρακμάζει, αλλά εξακολουθεί να κατοικείται έως την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Εδώ γεννή- θηκαν οι σπουδαίοι ποιητές Πείσανδρος και Αναξανδρίδης. Είναι ιδιαίτερα σημαντικός αρχαιολογικός χώρος, αφού ο αρχαίος οικισμός σώζεται σε εξαιρετικά καλή κατάσταση. 

Στην ακρόπολη της Καμείρου βρέθηκαν τα ερείπια του Περιβόλου και του περίπτερου ναού της θεάς Αθηνάς της Καμειράδας. 

Διασώθηκε το αποχετευτικό σύστημα της πόλης και μια μεγάλη δεξαμενή νερού. 

Η Κάμειρος ήταν χτισμένη κλιμακωτά. 

Τα σπίτια ανήκουν στην υστεροελληνιστική και στη ρωμαϊκή εποχή. Σημαντικά ευρήματα από την περιοχή κοσμούν σήμερα τις συλλογές του Βρετανικού Μουσείου και του Λούβρου, ενώ ελάχιστα μόνον βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ρόδου, όπως η περίφημη επιτύμβια στήλη της Κριτούς και Τιμαρίστας - τέλος 5ου αιώνα π.Χ.

ΠΗΓΗ: http://www.rodosisland.gr/gr/see-do-rodos/Culture-&-Heritage/Ancient-Kamiros--.asp

Η αρχαία Κάμειρος: Ο μύθος λέει ότι η πόλη ιδρύθηκε από τον Κάμειρο

Ηταν η μικρότερη από τις τρεις ισχυρές πόλεις του νησιού πριν από την ίδρυση της Ρόδου. Ο μύθος λέει ότι η πόλη ιδρύθηκε από τον Κάμειρο, γιο του Κέρκαφου και εγγονό του Ηλιου. Τα πρώτα ίχνη κατοίκησης στην ευρύτερη περιοχή ανάγονται στη μυκηναϊκή εποχή. Μετά το 408 π.Χ. (έτος ίδρυσης της Ρόδου) η Κάμειρος άρχισε να παρακμάζει και εξαφανίστηκε οριστικά το 2ο μ. Χ. αιώνα, πιθανώς εξαιτίας του σεισμού του 155 μ.Χ. Στην τουρκοκρατία, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος, υπήρχαν μόνο χωράφια. Η τοποθεσία ωστόσο λεγόταν Κάμπιρος, τοπωνύμιο που υποψίασε Άγγλους και Γάλλους αρχαιολόγους, οι οποίοι ξεκίνησαν τις έρευνες. Πράγματι μετά τις ανασκαφές, που άρχισαν το 1852 και ολοκληρώθηκαν το 1864, μια από τις πιο χαρακτηριστικές πόλεις της ελληνιστικής περιόδου ξαναβγήκε στο φως. Η πόλη είχε κτιστεί μετά τον σεισμό του 226 π.Χ., πάνω στα ερείπια αρχαιότερου οικισμού.

Σώζονται οι δρόμοι, δημόσια κτίρια, ναοί και πολλές ιδιωτικές οικίες. Διέθετε άριστο σύστημα ύδρευσης, κρήνες, δεξαμενές και δημόσια λουτρά. Στο ψηλότερο σημείο του αρχαιολογικού χώρου βρίσκεται η ακρόπολη της Καμείρου.

Μεταξύ άλλων, στις ανασκαφές βρέθηκαν πήλινα αγγεία και πιάτα. Ένα από αυτά, το «πιάτο της Καμείρου», με ένα μεγάλο ψάρι ζωγραφισμένο στο κέντρο του, εκτίθεται στο Λούβρο. Από τα λοιπά ευρήματα, άλλα βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο και άλλα, όπως η στήλη της Κριτούς και της Τιμαρίστας, στο Αρχαιολογικό μουσείο της Ρόδου. Εδώ βρέθηκαν τα θεμέλια ναού της Αθηνάς Καμειράδος και μια μεγάλη δωρική στοά. Ανακαλύφθηκε επίσης ένα μωσαϊκό με χοχλάκια (βότσαλα), κάτι που αποδεικνύει πόσο παλιά είναι η τέχνη αυτή, που επιβιώνει στη Ρόδο μέχρι σήμερα.

ΠΗΓΗ: http://aigaio.dev.edu.uoc.gr/el/islands/archaeological-rodos/archaiakamiros.html

Αρχαία Κάμειρος: Η Πομπηία της Ελλάδας

Τα ελληνιστικά ερείπια της Καμείρου Σκάλας που φανερώνουν μόνο τον πολιτισμό και την ιστορία του τόπου μας, ανακαλύφθηκαν έπειτα από τις ανασκαφές του 1929 και άλλες ανασκαφές που έγιναν κατά της περίοδο της ιταλοκρατίας. Παρόλα αυτά οι πρώτες ανασκαφές στο χώρο έγιναν την περίοδο 1852-1864 από τους Biliotti και Salzmann.

Τα ερείπια χρονολογούνται στον 3ο αι. π.χ, και από αυτά στον αρχιολογικό χώρο μπορεί να διακρίνει κανείς ελάχιστα, όπως την αρχαία αγορά, ένα δωρικό ναό και αρκετές αψίδες.. καθώς πολλά από να ευρήματα μεταφέρθηκαν στο μουσείο του Λούβρου, στο Βρετανικό Μουσείο και το Αρχαιολογικό μουσείο της Ρόδου.

Η Κάμειρος είναι η μία από τις πόλεις –κράτη που δημιουργήθηκε από τους Δωριείς και τον 5ο αι. π.χ. ενώθηκε μαζί με τη Λίνδο και την Ιαλυσό κι έτσι ιδρύθηκε η Ρόδος. Συχνά αναφέρεται ως «Πομπηία της Ελλάδας», καθώς δεν είναι γνωστά τα αίτια ερήμωσης και εγκατάλειψης της πόλης. Πάντως η πόλη της Καμείρου, επεκτεινόταν αρκετά στην ευρύτερη περιοχή , πέρα από την υποφαινόμενη έκταση που έχει ανακαλυφθεί.

Στην Κάμειρο άνηκε το κεντρο –δυτικό τμήμα του νησιού και μαρτυρίες για την κατοίκηση της αναφέρονται στην πρωτογεωμετρική εποχή, τη γεωμετρική και την αρχαϊκή εποχή. Ήταν χτισμένη αμφιθεατρικά και σε ύψωμα με θέα προς τη θάλασσα. Όπως συνεχίζει μέχρι σήμερα, και κατά την αρχαιότητα η περιοχή αποτελούσε τον παραγωγικό πυρήνα της αγροτικής ζωής για το νησί. Μάλιστα κατά τον 6ο αι . π.χ. η Κάμειρος έκοψε δικό της νόμισμα , το οποίο συμβόλιζε φύλο συκής, ένα από τα αγροτικά προϊόντα που παρήγαγε.

Η αρχαία πόλη της Καμείρου αποτελεί μοναδικό προορισμό για τους λάτρεις της αρχαιολογίας και όσους θέλουν να ανακαλύψουν το ιστορικό υπόβαθρο της Ρόδου.

ΠΗΓΗ: http://secretrhodes.gr/arxaia-kamiros/

Κέρκαφος, πατέρας του Κάμειρου

Στην ελληνική μυθολογία ο Κέρκαφος ήταν γιος της Νύμφης Ρόδου και του θεού Ήλιου, ένας από τους επτά Ηλιάδες. Ο Κέρκαφος μαζί με τον `Οχιμο ήταν οι δύο Ηλιάδες που δεν έλαβαν μέρος στη δολοφονία του αδελφού τους Τενάγη και έτσι παρέμειναν στη νήσο Ρόδο. Σύμφωνα με έναν παλαιό ροδιακό μύθο, ο Κέρκαφος πήρε ως σύζυγό του την ανεψιά του Κυδίππη, κόρη του Οχίμου και της τοπικής Νύμφης Ηγητορίας. Ο Κέρκαφος και η Κυδίππη απέκτησαν τρεις γιους: τον Κάμειρο, τον Ιαλυσό και το Λίνδο. Μετά τον θάνατο του Κερκάφου, οι τρεις γιοι ανέλαβαν την εξουσία στη Ρόδο και τη μοίρασαν σε τρία μέρη. Από τον Κέρκαφο οι γυναίκες της Ρόδου επονομάζονταν Κερκαφίδες.

Σύμφωνα με μία διαφορετική παράδοση, ο Κέρκαφος ήταν αδελφός του ποτάμιου θεού Αλφειού (είναι η εκδοχή στην οποία ο Αλφειός είναι γιος του Ήλιου). Τα δύο αδέλφια ήρθαν σε σύγκρουση για την εξουσία και τελικώς ο Αλφειός σκότωσε τον Κέρκαφο. Επειδή όμως καταδιωκόταν από τις Ερινύες για το έγκλημά του αυτό, έπεσε και πνίγηκε στον ποταμό Νύκτιμο, ο οποίος από τότε ονομάσθηκε Αλφειός.

Μόνο στο Στράβωνα βρίσκουμε μια αναφορά για έναν Κέρκαφο, γιό του Αιόλου, γιο του Έλληνα, γιο του Δευκαλίωνα. Ο Στράβων εξετάζει τοπωνύμια και ανθρωπωνύμια της Θεσσαλίας που εμφανίζονται στα ομηρικά έπη. Έτσι, αναφέρει ότι ο γιος του Κερκάφου (άλλα χειρόγραφα αναφέρουν Κέρφιος ή Κέκαφος), Ορμένιος, ίδρυσε την ομώνυμη πόλη και ο γιος του Ορμένιου ήταν ο Φοίνιξ, ο ηλικιωμένος και συνετός σύντροφος του Αχιλλέα στην Τροία. Ταυτοχρόνως, ο Στράβων αναφέρει μια διφορετική παράδοση, η οποία θεωρεί ότι ο Φοίνιξ ήταν Φωκεύς, άρα δίχως κάποια σχέση με τον Κέρκαφο.

ΠΗΓΗ: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%82

Κάμειρος (μυθολογία)

Ο Κάμειρος, κατά την ελληνική μυθολογία, ήταν ο επώνυμος ήρωας της αρχαίας πόλης της Καμείρου που βρίσκεται στο νησί της Ρόδου.

Ο Κάμειρος ήταν γιος του Κερκάφου και της Κυδίππης, αδελφός του Ιαλυσού και του Λίνδου, που με τη σειρά τους ήταν οι επώνυμοι ήρωες των ομωνύμων πόλεων.

ΠΗΓΗ: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%82_(%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1)