17/11/2016 4
«Η ενασχόληση με την τέχνη και
η καλλιέργεια της εσωτερικής γαλήνης, μας οδηγούν σ’ ένα μονοπάτι λιγότερο
περπατημένο: στο πνευματικό κόσμο, εκεί που οι σκέψεις μας χορεύουν στο φως.
Αυτή τη διαφορά κάνει το βιβλίο «Απ’ της ψυχής τ’ απόσταγμα», το νέκταρ του
οποίου απόλαυσα διαβάζοντας το, ή πίνοντας το, το ίδιο είναι. Γι αυτό είμαστε
σήμερα εδώ, για να κοινωνήσουμε τη σκέψη και τα συναισθήματα μιας επίμονης στην
αγάπη, φίλης μας. Η Λίτσα Μοσκιού δεν είναι φορτωμένη με πτυχία σε κορνίζες,
ούτε διεκδικεί την πνευματική της καταξίωση επικαλούμενη επιστημονικούς
τίτλους. Έχει το ένθεο χάρισμα, μέσα από τους στίχους της, να εισχωρεί στα
κατάβαθα της ψυχής της, αλλά και των συνανθρώπων της, και να μιλά ψιθυριστά με
το Θεό μέσα της»…
Με τα λόγια αυτά, ο συγγραφέας
και ποιητής Νίκος Κωνσταντινίδης, προλόγισε την ποιητική συλλογή της Λίτσας
Μοσκιού, στην παρουσίαση, που έγινε στο Νεστορίδειο. Μια παρουσίαση, που
πλαισιώθηκε από παιδιά της Εφηβικής Θεατρικής ομάδας του Ωδείου Δωδεκανήσου σε
δραματοποίηση και διδασκαλία της ηθοποιού
Σίσσυ Σιούλα. Οι μαθητές που έλαβαν μέρος ήταν οι: Μαίρη Διαμάντη,
Μιχάλης Δοντάς, Ζωή Μπακίρη, Θαρρενή Σταματά, Γιώργος Χατζηχριστοδούλου και
Ραφαέλλα Φαμιλιά.
Στην πρώτη θέση, ακριβώς
απέναντί της, ήταν η μητέρα της. Μα στο περιβάλλον, κυριάρχησε η μορφή του
ΠΑΤΕΡΑ της, στον οποίο αφιέρωσε την ποιητική συλλογή. Του προσώπου των
αναμνήσεων, που προκύπτουν από μία μορφή, έτσι όπως έχουμε πλάσει στο μυαλό μας
την προσωπικότητα του κάθε πατέρα. Του δυνατού, του αλάνθαστου, του ισχυρού,
του σοφού, του παντογνώστη. Της ήρεμης δύναμης. Του στυλοβάτη των αδυναμιών
μας. Του από Μηχανής Θεού. Και όταν αυτός εκλείψει από τη ζωή μας, αρνούμενοι
να αποδεχθούμε ότι δεν είμαστε πλέον κάτω από τις φτερούγες του, αξιοποιούμε
δίδοντας δύναμη, σε όσα έχουν τη μυρωδιά του: τις πυτζάμες του… τις παντόφλες
του…
Συγκλονιστικές σκηνές στα
βίντεο, που συνόδευαν τα ποιήματά της. Γραφήματα, γεμάτα αγάπη, έρωτα, μάννα,
πατέρα, θάλασσα, πατρίδα, προσφυγιά, ελευθερία, ανθρωπιά, καθημερινότητα,
ευαισθησία, σκέψεις, μοναξιά, αυτογνωσία, όνειρα, γενικώς, ό,τι μας προκαλεί το
συναίσθημα και μας προσκαλεί σε εσωτερισμό.
Η Ποίηση. Η τέχνη του λόγου. Η
συναισθηματική τέχνη των τεχνών. Πράξη ερωτική και συνάμα πράξη απόγνωσης. Η
πιο πυκνή μορφή προφορικής έκφρασης, που ριζώνει στην ανθρώπινη ανάσα.
Και ο ποιητής, ο αφοσιωμένος
της ζωής, ο εραστής της λιτής και ολιγόλογης περιγραφής, ο δραπέτης της
προσωπικότητάς του. Που γνωρίζει ότι τα ποιήματά του δεν ανήκουν στον ίδιο,
αλλά σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη. Που μπορεί να ενοχλεί τις λέξεις, χωρίς να
μιλά…
Βαθειά συγκινημένη, η
βραβευμένη ποιήτρια Λίτσα Μοσκιού, ευχαρίστησε τους συντελεστές της επιτυχίας
αυτής τη εξαιρετικής και γεμάτης
συγκίνηση βραδιάς. Τον πρόεδρο και το διοικητικό συμβούλιο του Νεστορίδειου
Μελάθρου, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, τον Πρόεδρο του Δ.Ο.Π.Α.Ρ. Σέργιο Αϊβάζη,
τη διευθύντρια του Ωδείου Δωδεκανήσου Νεκταρία Κασιώτη, το συγγραφέα Νίκο
Κωνσταντινίδη για την εκτενή αναφορά στο έργο, τη δημοσιογράφο Μαρία Βάλλα για
την παρουσίαση, τους χορηγούς επικοινωνίας, την ηθοποιό Σίσσυ Σιούλα για την
δραματοποίηση και παρουσίαση ποιημάτων, το Γιώργο Φουντούλη για τη μελοποίηση
του ποιήματος «Ωδή της Πολυμήδης» και τους παρευρισκόμενους που τίμησαν τη
βραδιά. Στο τέλος της βραδιάς, η ποιήτρια, χάρισε σε όσους τίμησαν με την
παρουσία τους, από ένα άρωμα, κλεισμένο μέσα σε ένα ρομαντικό μπουκαλάκι. Το
απόσταγμα της δικής της ψυχής…
Με την ποιητική συλλογή
«Απ΄της ψυχής τ΄Απόσταγμα» η Λίτσα Μοσκιού, προστίθεται στην τεράστια παγκόσμια
λίστα των δημιουργών ποιητών, συμμετέχοντας στη συγγραφή ενός Μεγάλου
Ποιήματος, αενάως εν εξελίξει…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου