Ρόδος: Η αρχόντισσα της Δωδεκανήσου

Δωδεκάνησα: Τα… μαργαριτάρια του Αιγαίου

Στο ΝΑ Αιγαίο, αντίκρυ στις ακτές της Μ. Ασίας, βρίσκονται τα Δωδεκάνησα, οι Νότιες Σποράδες κατά τους αρχαίους γεωγράφους. Σαν μαργαριτάρια από πολύτιμο περιδέραιο τα Δωδεκάνησα λικνίζονται στα κρυστάλλινα νερά του Αιγαίου αρχιπελάγους και μαγεύουν τον επισκέπτη με τα ανυπέρβλητα φυσικά τοπία, τις μαγευτικές παραλίες, την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά και τον παραδοσιακό τρόπο ζωής.

Η Ρόδος είναι η πρωτεύουσα των Δωδεκανήσων αλλά και το κέντρο τους καθώς με αφετηρία την Ρόδο μπορείτε να σχεδιάσετε επισκέψεις σε όλα τα Δωδεκάνησα:

1.     Πάτμος,

2.     Λειψοί,

3.     Αρκοί,

4.     Λέρος,

5.     Κάλυμνος,

6.     Ψέριμος,

7.     Κως,

8.     Νίσυρος,

9.     Αστυπάλαια,

10.  Τήλος,

11.  Χάλκη,

12.  Σύμη,

13.  Κάσος,

14.  Κάρπαθος,

15.  Καστελόριζο,

16.  Αγαθονήσι.

Αλλά και στα μικρότερα:

1.     Ίμια,

2.     Καλαβρός, η Καλόλιμνος,

3.     Μαυροπινάκι,

4.     Νερά,

5.     Πλάτη,

6.     Σαφονήδι,

7.     Χτένι,

8.     Αρμάθια,

9.     Αρχάγγελος,

10.  Βελόνα,

11.  Γλάρος,

12.  Κίναρος, η Μαύρα,

13.  Πηγανούσσα,

14.  Πλάκα,

15.  Στρογγυλή,

16.  Τρυπητή,

17.  Άγιος Γεώργιος,

18.  Αγριέλαια,

19.  Πολύφαδος,

20.  Ρω,

21.  Στρογγυλή,

22.  Ψωμί,

23.  Ψωραδιά,

24.  Κανδελιούσσα,

25.  Άγιος Αντώνιος,

26.  Παχειά,

27.  Περγούσσα,

28.  Αγκαθονήσι,

29.  Ζούκα,

30.  Αγρελούσσα,

31.  Άνυδρο,

32.  Καλόβολος,

33.  Κόμαρος,

34.  Μακρονήσι,

35.  Μάραθος,

36.  Τραγονήσι,

37.  Χιλιομόδι,

38.  Γιαλεσίνο,

39.  Διαβάτες,

40.  Κουλούνδρος,

41.  Μαρμαράς,

42.  Σεσκλίον,

43.  Γάιδαρος,

44.  Αντίτηλος,

45.  Άγιος Θεόδωρος,

46.  Κρεβάτια,

47.  Τραγούσα,

48.  Γλάρος,

49.  το Κουνέλι,

50.  Ψαθονήσι,

51.  Αστακίδα,

52.  Ατσακιδόπουλο,

53.  Διβούνια,

54.  Χαμηλή,

55.  Αλιμιά,

56.  Λέβιθα,

57.  Σαριά,

58.  Σύρνα,

59.  Γυαλί,

60.  Νίμος,

61.  Τέλενδος,

62.  Φαρμακονήσι.

63.  Χήνα,

64.  Αγία Κυριακή,

65.  Αυγό,

66.  Γλυνό,

67.  Ζαφοράς,

68.  Κουνούποι,

69.  Κουτσομύτι,

70.  Μεσονήσι,

71.  Πλακίδα,

72.  Ποντικούσα,

73.  Στεφάνια,

74.  Χονδρονήσι.

Τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα 
Τα Δωδεκάνησα (για την ακρίβεια είναι 14) ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων δεμένα με τις τύχες του Ελληνισμού. Εν τούτοις, μόλις το 1947 ενσωματώθηκαν στο ελληνικό κράτος. Ύστερα από μια μακρά περίοδο αγώνων ικανοποιήθηκε το αίτημα για ένωση με την Ελλάδα γεγονός που συνοδεύτηκε με πανηγυρισμούς σε ολόκληρη τη χώρα. Εξαιτίας της σημαντικής γεωγραφικής τους θέσης βρέθηκαν πάντοτε στο επίκεντρο διαμάχης για τον έλεγχο τους από τους Πέρσες, τους Σαρακηνούς, τους Βενετούς, τους Γενουάτες, τους Σταυροφόρους και τους Τούρκους. Το 1309 περιήλθαν στην εξουσία των Ιωαννιτών Ιπποτών. Το 1522 καταλήφθηκαν από τους Οθωμανούς Τούρκους. Κατά την επανάσταση του 1821, οι Δωδεκανήσιοι ξεσηκώθηκαν όμως το 1830 δόθηκαν μαζί με τη Σάμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, με αντάλλαγμα την Εύβοια, η οποία ενσωματώθηκε στο ελεύθερο ελληνικό κράτος. Η κατάληψη των Δωδεκανήσων από τους Ιταλούς το 1912 αναθέρμανε τις ελπίδες των κατοίκων τους ότι πλησίαζε η ώρα που θα ενωνόταν με την Ελλάδα. Με τη συνθήκη των Σεβρών στις 10 Αυγούστου 1920 τα Δωδεκάνησα παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα, εκτός από τη Ρόδο που έμεινε στην κατοχή της Ιταλίας. Ύστερα από την αποτυχία της μικρασιατικής εκστρατείας οι Ιταλοί άλλαξαν γνώμη και με την άνοδο του Μουσολίνι στην εξουσία θέλησαν να τα διατηρήσουν στην ιταλική επικράτεια. Όταν όμως οι Ιταλοί παραδόθηκαν στους Γερμανούς οι τελευταίοι κύριοι των νησιών

τα οποία το μετά την παράδοση της Χιτλερικής Γερμανίας το Μάιος 1945 πέρασαν στη Μεγάλη Βρετανία. Τώρα πια το πάγιο αίτημα της Ένωσης τον εθνικό κορμό θα λυνόταν οριστικά από τη Διάσκεψη Ειρήνης των νικητριών δυνάμεων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που θα συνερχόταν στο Παρίσι. Στις 27 Ιουνίου 1946, στο Παρίσι και στο Συμβούλιο των Υπουργών των Εξωτερικών των τεσσάρων νικητριών Δυνάμεων, αποφασίζεται να περιέλθουν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Πρόκειται για απόφαση- σταθμό στην πορεία του δωδεκανησιακού λαού προς την ένωσή του με τη μητέρα Ελλάδα. Στις 10 Φεβρουαρίου 1947, υπογράφτηκε και πάλι στο Παρίσι συν- θήκη ειρήνης μεταξύ των συμμάχων και των συνασπισμένων Δυνάμεων (και Ελλάδας) και της Ιταλίας, σύμφωνα με την οποία η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα με πλήρη κυριαρχία τα νησιά της Δωδεκανήσου και τις παρακείμενες νησίδες. Η επίσημη τελετή της ενσωμάτωσης έγινε στις 7 Μαρτίου του 1948. Το 1955 η Δωδεκάνησος έγινε νομός με πρωτεύουσα τη Ρόδο.

Δωδεκάνησα: Τα... μαργαριτάρια του Αιγαίου

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ

Ρόδος: Την αποκαλούν «Νύμφη του Ήλιου» ή «το νησί τον ιπποτών». 
Αυτό που σίγουρα την προσδιορίζει είναι το επίθετο «αρχόντισσα» και αντιθέτως δεν περιμένει κανέναν ευγενή ιππότη να τη συνεπάρει, αλλά προσδοκεί τον κάθε ταξιδιώτη να την εξερευνήσει. Η Ρόδος είναι όντως ένα μαγευτικό νησί κι ένας προορισμός που κρύβει ειδυλλιακές εικόνες και εκπλήξεις. Το μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσου

(έκταση 1.401 45 τ. χμ.) και το τέταρτο σε μέγεθος νησί της Ελληνικής επικράτειας μετά την Κρήτη την Εύβοια και τη Λέσβο. Έχει 117.007 κατοίκους και είναι η πρωτεύουσα και το διοικητικό κέντρο του Νομού Δωδεκανήσου. Νησί με φυσικό περιβάλλον ιδιαίτερης αισθητικής αξίας με χαρακτηριστικότερα το Φυσικό Δάσος κυπαρισσιού στον Εμπωνα περιοχή που έχει χαρακτηριστεί ως διατηρητέο μνημείο της φύσης την κοιλάδα των Πεταλούδων όπου από τον Ιούνιο μέχρι και τον Σεπτέμβριο χιλιάδες πεταλούδες Panaxia Quandripunctaria κατακλύζουν αυτόν τον σημαντικό βιότοπο. Ιστορία Ρόδος, η κόρη του ήλιου, το νησί των Ιπποτών, η αρχόντισσα του Αιγαίου. Από τις υπέροχες διηγήσεις της ελληνικής μυθολογίας, μέχρι τα νεότερα ιστορικά χρόνια, είναι πάντα πρωταγωνίστρια. Με μια ιστορία αληθινή και παραμυθένια… Μυθολογία Πολλοί μύθοι έχουν συνδεθεί με τη δημιουργία της Ρόδου.

Σύμφωνα με τον Πίνδαρο, όταν ο Δίας επικράτησε των Γιγάντων, αποφάσισε να μοιράσει τη γη στους Ολύμπιους Θεούς. Ο Ήλιος όμως, έλειπε από τη μοιρασιά κι έμεινε χωρίς γη. Ο Δίας για να μην τον αδικήσει του είπε ότι η γη που θα αναδύονταν από τη θάλασσα θα ήταν δική του. Τότε αναδύθηκε ένα πανέμορφο και καταπράσινο νησί, η Ρόδος. Ο Ήλιος συνεπαρμένος από την ομορφιά της την έλουσε με τις ακτίνες του. Από τότε η Ρόδος είναι το νησί του Ήλιου, το πιο φωτεινό και λαμπερό. Ένας άλλος μύθος αναφέρει ότι η Ρόδος ήταν κόρη του Ήλιου και της νύμφης Ρόδου. Αρχαία χρόνια Σαν πρώτοι κάτοικοι του νησιού αναφέρονται οι Κάρες, που προ- έρχονταν από την Μικρά Ασία. Ακολούθησαν οι Φοίνικες και οι Μινωίτες, από τη γειτονική Κρήτη, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Ιαλυσού το 1500π.Χ. και συνέβαλαν στην οικονομική άνθηση του νησιού. Αργότερα το 1100 π.Χ. οι Δωριείς κυριαρχούν στο νησί και ιδρύουν τις τρεις μεγάλες πόλεις: Λίνδο, Κάμιρο και Ιαλυσό. Κατά την περίοδο της μακεδονικής κυριαρχίας οι Ροδίτες συμμάχησαν με τους Μακεδόνες. Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου συμμάχησαν με τους Πτολεμαίους της Αιγύπτου. Το 305 π.Χ. η Ροδίτες αντιμετώπισαν τον Δημήτριο τον Πολιορκητή. Για να θυμούνται τη μεγάλη τους νίκη δημιούργησαν τον Κολοσσό της Ρόδου που αποτέλεσε ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Ρωμαϊκή κυριαρχία Από τα τέλη του 3ου αιώνα π.Χ. η Ρώμη αρχίζει να κυριαρχεί στη Μεσόγειο, ως η νέα δύναμη της εποχής. Οι Ροδίτες κατά τη διάρκεια του Β’ Μακεδονικού πολέμου συμμάχησαν με τους Ρωμαίους. Το 164π.Χ. οι Ρωμαίοι αναγκάζουν τους Ροδίτες να υπογράψουν νέα συνθήκη, σύμφωνα με την οποία θα είχαν κοινούς φίλους και εχθρούς. Το αποτέλεσμα ήταν η Ρόδος να γνωρίσει μεγάλες καταστροφές, καθώς βρέθηκε στο στόχαστρο του Κάσιου, ο οποίος για να εκδικηθεί τον Καίσαρα λεηλάτησε τη Ρόδο. Βυζαντινά χρόνια Η Ρόδος ήταν από τα πρώτα Ελληνικά νησιά που ασπάστηκαν το Χριστιανισμό. Το 57 ο Απόστολος Παύλος έμεινε στη Ρόδο και συγκεκριμένα στη Λίνδο και δίδαξε στους κατοίκους τη νέα θρησκεία. Το 395 η Ρόδος γίνεται επαρχεία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και η πόλη της Ρόδου ορίζεται πρωτεύουσα του νησιού.

Το 620 το νησί γνωρίζει την Περσική κυριαρχία. Ακολουθούν επιδρομές από Σαρακηνούς και Σελτζούκους κατά τις οποίες η Ρόδος γνωρίζει μεγάλες καταστροφές. Το 1204, μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, η Ρόδος όπως και πολλά άλλα Ελληνικά νησιά παραχωρήθηκε στους Ενετούς. Το 1261 το νησί περνά στη κυριαρχία των Γενουατών ναυάρχων. Ενετοκρατία Το 1306 η Ρόδος, η Κως και η Λέρος πωλούνται στους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη. Μια νέα εποχή ξεκινά για τη Ρόδο καθώς αναδεικνύεται σε μεγάλη στρατιωτική, οικονομική και εμπορική δύναμη. Οι Ιππότες που ήρθαν απ’ όλες τις καθολικές χώρες, κατάφεραν να συνάψουν συμφωνίες με τις μεγάλες δυνάμεις της Δυτικής Ευρώπης, με σκοπό να αποδυναμώσουν τις μουσουλμανικές δυνάμεις που είχαν αρχίσει να επεκτείνονται. Στα χρόνια της ενετικής κυριαρχίας η Ρόδος αποτέλεσε ισχυρό εμπορικό κέντρο και αναδείχθηκε σε μεγάλη πολεμική δύναμη. Είναι περίοδος ακμής για το νησί. Τότε κτίστηκε η Μεσαιωνική πόλη, που παραμένει ζωντανή ως τις μέρες μας και όλα τα σημαντικά κάστρα, οι οχυρώσεις των πόλεων, καθώς και πολλά μοναστήρια και εκκλησίες. Στο νησί ανθίζουν οι τέχνες και τα γράμματα και οι κάτοικοι επηρεασμένοι από τους Ενετούς διαμορφώνουν ένα τρόπο ζωής και μια κουλτούρα που τους χαρακτηρίζει ως σήμερα. Οθωμανική κυριαρχία Το 1522, μετά από έξι μήνες πολιορκίας η Ρόδος πέφτει στα χέρια των Τούρκων και στην κυριαρχία του Σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς. Για τέσσερις περίπου αιώνες οι Οθωμανοί κατείχαν τη Ρόδο. Οι Ροδίτες δεν συμμετείχαν στην Επανάσταση του 1821 και όπως όλα τα Δωδεκάνησα δεν συμπεριλήφθησαν στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος, αλλά παρέμειναν υπό την Οθωμανική κατοχή. Νεότερα χρόνια Το 1912 η Ρόδος πέρασε στην Ιταλική κυριαρχία, όπου και παρέμεινε ως το 1945. Τον Μάρτιο του 1948 με την υπογραφή της συνθήκης των Παρισίων, η Ρόδος και όλα τα Δωδεκάνησα ενσωματώθηκαν με την Ελλάδα. Σήμερα, η Ρόδος εκμεταλλευόμενη τις μοναδικές ομορφιές της και τα σημαντικά ιστορικά μνημεία που διαθέτει, έχει εξελιχθεί σε ένα παγκοσμίως γνωστό τουριστικό θέρετρο. Ο Κολοσσός της Ρόδου Κατά την αρχαία μυθολογία, το νησί της Ρόδου ήταν το νησί του θεού Ήλιου. Όταν ο ελληνικός στόλος προσπάθησε να εισβάλει στο νησί, το 304 π.Χ., οι κάτοικοι του νησιού προέβαλαν τέτοια ισχυρή αντίσταση που ο Έλληνας στρατηγός -ο Δημήτριος ο Πολιορκητής- αναγκάστηκε να παραδοθεί και να αιχμαλωτιστεί ο στόλος του. Οι Ροδίτες ως ενθύμιο της νίκης τους, χτίσανε το τεράστιο άγαλμα στον προστάτη τους, Θεό Ήλιο (Απόλλωνα). Έλιωσαν τον μπρούτζο και τα άλλα μέταλλα από τους μηχανισμούς που άφησε ο Δημήτριος για να φτιάξουν το εξωτερικό του Κολοσσού, και η τεράστια σκαλωσιά από τον πολεμικό μηχανισμό του έγινε η σκαλωσιά για την κατασκευή του αγάλματος. Η έναρξη των εργασιών σύμφωνα με τους ιστορικούς, υπολογίζεται γύρω στο 304 π.Χ., και κατά τον ιστορικό Πλίνιο, περατώθηκε σε 12 έτη. Ο γλύπτης Χάρις της Λίνδου ο οποίος μάλιστα πολέμησε για την υπεράσπιση της Ρόδου από τον Δημήτριο, επιμελήθηκε το έργο.

Ο Χάρις ήταν μαθητής του Λυσσίπου, και δεν είχε ξαναφτιάξει άγαλμα παρομοίου μεγέθους. Πιθανόν άρχισε φτιάχνοντας ένα μικρό άγαλμα για να πειραματιστεί για το δέσιμο των υλικών και την τελική μορφή του έργου. Το άγαλμα είχε ύψος 33 μέτρα, ήταν γυμνό, στο κεφάλι φορούσε στέμμα σαν τις ακτίνες του ηλίου (όπως το άγαλμα της Ελευθερίας στην Νέα Υόρκη). Εικάζεται ότι με το δεξί χέρι προστάτευε τα μάτια από τον ήλιο και με το αριστερό κρατούσε έναν χιτώνα. Φτιάχτηκαν πρώτα τα πόδια του αγάλματος και η κατασκευή ανέβαινε σταδιακά, καθώς το χάλκινο σχήμα ενισχυόταν εσωτερικά με σιδερένια δοκάρια και πέτρινες κολόνες. (Η τεχνική αντιγράφηκε για την κατασκευή του αγάλματος της Ελευθερίας της Νέας Υόρκης, στο οποίο χύθηκε χαλκός πάνω από ατσάλινο «σκελετό»). Χρειάστηκε πολύ δουλειά για να εφαρμόζουν απόλυτα ο εσωτερικός σκελετός (σίδερα και πέτρες) με το χάλκινο «δέρμα» εξωτερικά. Η βάση του αγάλματος ήταν από λευκό μάρμαρο. Ο Πίλων του Βυζαντίου αναφέρει ότι χρησιμοποιήθηκαν 15 τόνοι από μπρούτζο και 9 τόνοι σιδήρου, όμως και υπολογίζεται ότι οι αληθινές ποσότητες ήσαν πολύ μεγαλύτερες. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι το άγαλμα της Ελευθερίας στην Νέα Υόρκη έχει το ίδιο περίπου μέγεθος και βάρος 225 τόνους, ο Κολοσσός πρέπει να είχε ανάλογο βάρος. Το 226 π.Χ. το άγαλμα καταστράφηκε ολοσχερώς από μεγάλο σεισμό, ο οποίος κατέστρεψε την πόλη.

Ο Πτολεμαίος ΙΙΙ ο Ευεργέτης προσέφερε την χρηματοδότηση για αναστήλωση του κατεστραμμένου έργου. Όμως, σύμφωνα με έναν χρησμό, απαγορεύτηκε η αναστήλωση του Κολοσσού, γιατί θεωρήθηκε ότι ο Θεός Ήλιος . Ο ιστορικός Πλίνιος έζησε αιώνες μετά την καταστροφή του αγάλματος, κι ανέφερε ότι ακόμα και πεσμένο, τραβούσε τον θαυμασμό των ανθρώπων. Καθώς το άγαλμα στην εποχή του ήταν σπασμένο σε κομμάτια, ο Πλίνιος είχε την ευκαιρία να μελετήσει το εσωτερικό του. Έτσι, μας δίνει χρήσιμες πληροφορίες για τα υλικά και την τεχνική δόμησης του αγάλματος, Για να περιγράψει το μέγεθος του αγάλματος αναφέρει ότι λίγοι άνθρωποι μπορούσαν να κλείσουν στην αγκαλιά τους τον αντίχειρα του Κολοσσού με τα χέρια τους. Για πολλές εκατοντάδες χρόνια τα συντρίμμια βρίσκονταν στον βυθό του λιμανιού της Ρόδου, ως που τ ο 654 μ.Χ., οι Άραβες κατέλαβαν την Ρόδο. Λέγεται ότι αποσυναρμολόγησαν τα κομμάτια του αγάλματος και τα πούλησαν στην Συρία. Μάλιστα, χρειάστηκαν 900 κα- μήλες για την μεταφορά των κομματιών από τα παράλια της Μικράς Ασίας απέναντι από την Ρόδο, ως την Συρία. Ενώ παλαιότερα πιστευόταν ότι ο Κολοσσός στεκόταν στην είσοδο του λιμανιού (σημερινό Μανδράκι), οι αρχαιολόγοι σήμερα θεωρούν ότι αυτό είναι αδύνατον λόγω του μεγάλου ύψους του αγάλματος και του σχετικά μικρού πλάτους του λιμανιού. Πρόσφατες μελέτες υπολογίζουν την τοποθεσία του αγάλματος λίγο πιο έξω από το Μανδράκι. Ο Κολοσσός της Ρόδου δεν ήταν μόνο ένα έργο απαράμιλλης τέχνης κι αισθητικής. Χτίστηκε ως ευγνωμοσύνη προς τον Θεό Ήλιο, προστάτη του νησιού, και συμβόλιζε την ελευθερία κι ανεξαρτησία των Ροδίων.

Παρ' όλο που το έργο καταστράφηκε 56 χρόνια μετά από την κατασκευή του, η φήμη του πέρασε τα όρια της χώρας μας, κι έμεινε στην ιστορία ως ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Μέχρι σήμερα στα Ελληνικά αλλά και σε όλες τις Λατινογενείς γλώσσες (Αγγλικά και Γερμανικά: Colosseum, Γαλλικά: Colisée και Colosse, Ιταλικά: Colosseo, κλπ.) «Κολοσσιαίο» σημαίνει ένα μεγάλου μεγέθους, εντυπωσιακό έργο. Έτσι, το θέατρο της Αρχαίας Ρώμης (80 π.Χ.) ονομάστηκε Κολοσσαίο (Colosseo). Λίνδος Σύμφωνα με τα ευρήματα αρχαιολογικών ερευνών ενάμιση αιώνα, η Λίνδος πρέπει να είχε κατοικηθεί ήδη από τη νεολιθική εποχή και δεν έπαψε ποτέ να κατοικείται. Στα αρχαϊκά χρόνια συνέστησε «ομοσπονδία» μαζί με τις άλλες ισχυρές δωρικές πόλεις - κράτη, την Ιαλυσό και την Κάμειρο, αποτελώντας την ισχυρότερη, και διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία του νησιού. Η Λίνδος ίδρυσε αποικίες, έκοψε δικό της νόμισμα και σημείωσε μεγάλη άνθηση στο εμπόριο και την ναυτιλία. Η «χρυσή εποχή» για την πόλη της Λίνδου ήρθε στις αρχές του 6ου ει. π.Χ. και κυρίως κατά τα χρόνια της διακυβέρνησης της από τον τύραννο Κλεόβουλο το Ρόδιο. Στα σαράντα χρόνια της εξουσίας του, ανάμεσα σε διάφορα άλλα έργα, ανοικοδομήθηκε και ο ναός της Αθηνάς πάνω στα ερείπια προϋπάρχοντος ιερού της γεωμετρικής εποχής. Ο ναός αποτεφρώθηκε το 342 π.Χ. και ξαναχτίστηκε με το ίδιο σχέδιο της εποχής του Κλεόβουλου. Κατά τους ελληνιστικούς χρόνους έγιναν και άλλα έργα στο χώρο και η ακρόπολη πήρε την οριστική της μορφή. Αργότερα κατά τον Μεσαίωνα, ενισχύθηκε με νέα χτίσματα από τους Βυζαντινούς και στη συνέχεια από τους Ιππότες. Κατά την Ιπποτοκρατία μάλιστα υπήρξε ένα από τα ισχυρότερα και καλύτερα οχυρωμένα φρούρια του νησιού. Το μεγαλύτερο σωζόμενο τμήμα του κάστρου ανήκει στο Μεσαίωνα. Ακρόπολη της Λίνδου: Η Ακρόπολη βρίσκεται σε λόφο, προσβάσιμο με τα πόδια ή με γαϊδουράκι. Μετά τα τελευταία σπίτια του χωριού, υπάρχει πλάτωμα μέχρι την εξωτερική σκάλα του κάστρου, όπου βρίσκεται ένα ανάγλυφο λαξευμένο πάνω στο βράχο, που παριστάνει πρύμνη καραβιού και χρησίμευε ως βάθρο για τον ανδριάντα του Ναυάρχου Αγησάνδρου. Ανεβαίνοντας τη σκάλα, βρίσκεται το Διοικητήριο και μετά ο χώρος του αρχαίου ιερού. Δίπλα στο μεσαιωνικό Διοικητήριο υπάρχουν λείψανα της Βυζαντινής εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου (13ος αι.). Σε πλάτωμα υποβασταζόμενο από καμάρες εκτείνεται η μεγάλη δωρική στοά (200 π.Χ. περίπου). Από τους 42 δωρικού ρυθμού κίονες της σήμερα σώζονται μόνο οι 20. Πίσω από τους μεσαίους κίονες της στοάς υπάρχει η μνημειώδης Σκάλα με τα 34 σκαλοπάτια που οδηγεί στα προπύλαια, από τα οποία σήμερα σώζονται μόνο τα θεμέλια. Ναός Λινδίας Αθηνάς (β’ μισό 4ου αι. π.Χ.): Το σπουδαιότερο μνημείο της Ακρόπολης Λίνδου. Είναι δωρικός τετράστυλος, αμφιπρόστυλος και σώζεται σε αρκετά καλή κατάσταση. Ο ναός είναι χτισμένος στο υψηλότερο επίπεδο του βράχου (ύψος 116 μ.) με εκπληκτική θέα προς τ’ άλλα μνημεία της ακρόπολης και τους γύρω κολπίσκους. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, υπήρχε χρυσελεφάντινο άγαλμα της θεάς, όπως και στον Παρθενώνα της Αθήνας, το οποίο δεν σώζεται σήμερα. Η περιοχή έξω από την ακρόπολη παρουσιάζει επίσης μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Τα σπουδαιότερα μνημεία και ευρήματα είναι:

Ρόδος: Η αρχόντισσα της Δωδεκανήσου

Θέατρο (Λίνδος, νοτιοδυτική πλευρά λόφου, κάτω από ναό Αθηνάς): Η κυκλική ορχήστρα και το κοίλο για τους θεατές ήταν λαξευμένα στην πλαγιά του λόφου. Σώζονται οι προεδρίες, ειδικά δηλαδή καθίσματα γύρω από την ορχήστρα για τους επίσημους. Το κοίλον αποτελείτο από 19 σειρές καθισμάτων κάτω από το διάζωμα και επτά σειρές πάνω από το διάζωμα. Από τις 9 κερκίδες σώζονται μόνο 5. Η χωρητικότητα του θεάτρου ανερχόταν στους 1800 θεατές. Τετράστιο κτήριο (Λίνδος, νοτιοδυτική πλευρά λόφου, κάτω από ναό Αθηνάς): Λείψανα τετράπλευρου κτηρίου σώζονται στην προ- έκταση της σκηνής του θεάτρου. Στο εσωτερικό υπάρχουν κίονες στις τέσσερις πλευρές, που στήριζαν δίρριχτη στέγη και περιέβαλαν υπαίθρια αυλή. Η είσοδος στη βορειοδυτική πλευρά του κτηρίου συμπληρώνεται με πρόσταση (σειρά κιόνων) που έφεραν επιστύλιο. Η χωρητικότητά του ανερχόταν στους 1500-1700 θεατές. Θα πρέπει να προοριζόταν για θρησκευτικές τελετές. Αργότερα στο χώρο κτίσθηκαν διαδοχικά τρεις χριστιανικές εκκλησίες. Βουκόπιον (Λίνδος, Βιγλί, βορειοανατολικά της ακρόπολης): Τόπος θυσιών. Στους γύρω βράχους σώζονται 38 επιγραφές που ταυτίζουν το χώρο. Σημαντικός για την επακριβή γνώση του Γεωμετρικού παρελθόντος της Λίνδου είναι ο ναΐσκος από μικρούς ακατέργαστους λίθους με πρόναο και είδος προθαλάμου που πιθανώς να προοριζόταν για τη φύλαξη αναθημάτων προς μια άγνωστη ως τώρα θεότητα (10ος - 9ος αι. π.Χ.). Στη γύρω περιοχή εκτείνονταν τα νεκροταφεία της αρχαίας Λίνδου, από τα οποία τα δύο σημαντικότερα ταφικά μνημεία είναι: Τάφος Κλεόβουλου (2ος-1ος αι. π.Χ.): Ταφικό μνημείο πλούσιας οικογένειας. Πρόκειται για κυκλικό κτίσμα, με επιμελημένη τοιχοδομία και θολωτή στέγη. Ίχνη τοιχογραφιών, όπως και το όνομα «Άγιος Αιμιλιανός» μαρτυρούν τη μεταγενέστερη μετατροπή του σε χριστιανικό ναό. Αρχοκράτειο (Λίνδος, θέση Καμπάνα Κράνας, λόφος δυτικά της ακρόπολης): Ταφικό μνημείο λαξευμένο στο βράχο. Στην πρόσοψη του ορόφου είχαν στηθεί επιτύμβιοι βωμοί με τα ονόματα των νεκρών στις βάσεις τους, ενώ στο εσωτερικό διάδρομος οδηγούσε σε χώρο ταφικών τελετών. Στις πλευρές του θαλάμου είναι λαξευμένοι 19 τάφοι. Η νεότερη ονομασία «Φραγκοκκλησιά» δημιουργεί την υπόθεση ότι κατά την Ιπποτοκρατία χρησιμοποιήθηκε ως ναός. Αρχαιολογικά ευρήματα (Κάλαθος): Η γύρω περιοχή και ιδιαίτερα κοντά στην παραλία Λώρυμα είναι κατάσπαρτη από αρχαιότητες. Ο αρχαίος Δήμος Κλασίων που ανήκε στο κράτος των Λινδίων επιβίωσε στη σημερινή γλώσσα παραφθαρμένος ως Κάλαθος. Ιπποτικό φρούριο (500 μ. από τη Λάρδο - αρχές 15ου αι.): Σήμερα ερειπωμένο.

Η Λάρδος είχε δοθεί στο Βινιόλο Βινιόλι και τους επιγόνους του μέχρι την τελική ανάκτησή της από τους Ιππότες το 1404. Στη βρύση του χωριού ένας ιπποτικός θυρεός υπενθυμίζει την περίοδο ακμής του. Στα περίχωρα εντοπίστηκαν ερείπια και άλλων μικρότερων φρουρίων, βίγλες - φρυκτωρίες και μια τουλάχιστον παλαιοχριστιανική βασιλική σε ερειπιώδη κατάσταση. Φυσικό Δάσος κυπαρισσιού στον Εμπωνα Το δάσος καταλαμβάνει έκταση 1.350 στρεμμάτων περίπου και εκτείνεται και από τις δύο πλευρές του επαρχιακού δρόμου Εμπωνας - Σιαννών, σε μια απόκρημνη, βραχώδη και δύσβατη πλαγιά του όρους Ατταβύρου, που είναι το μεγαλύτερο και ψηλότερο, με υψόμετρο 1.216 μέτρα, βουνό της Ρόδου Σε πολύ μικρό μέρος της έκτασης εμφανίζεται φλύσχης ενώ στο μεγαλύτερο ασβεστολιθικές μάζες, και ασβεστόλιθοι μεσοζωνικοί. Ασβεστολιθογενής ρεντζινές και ορφνά μεσογειακά εδάφη, ασυνεχή και αβαθή κατά το μεγαλύτερο μέρος σκελετικοί σχηματισμοί.

Ο ανώροφος του δάσους απαρτίζεται από αιωνόβια δέντρα μεσογειακού κυπαρισσιού (Cupressus sempervirens var. horizontalis), σε ποσοστό 90-95%, ενώ ένα μικρό ποσοστό καταλαμβάνει η τραχεία πεύκη (Pinus halepensis ssp. brutia). Η βλάστηση του υπορόφου αποτελείται από τα τυπικά είδη της ζώνης των αείφυλλων πλατύφυλλων και κυρίως από σχίνα, πουρνάρι, λιόπρινο, λίγο σπάρτο, λαδανιές, αλισφακιά, αφάνα, κ. λ. π. Πολλά είδη ποωδών φυτών και λουλουδιών όπως κίτρινες βιολέτες, είδη του γένους Orhrys και Orchis, ανεμώνες, κυκλάμινα και πολλά άλλα φυτρώνουν κατά θέσεις κυρίως σε ξέφωτα του δάσους και στις σχισμές των βράχων και ανθίζουν από τις αρχές Φεβρουαρίου μέχρι αργά την άνοιξη. Κοιλάδα με τις Πεταλούδες Η κοιλάδα των πεταλούδων εκτίνεται κοντά στο χωριό Θεολόγος σε απόσταση 23 χιλιόμετρα Νοτιοανατολικά από την πόλη της Ρόδου. Διασχίζεται από τον ποταμό Πελεκάνο και είναι κοντά στην Μονή της Καλοπέτρας.

Σύμφωνα με την παράδοση παλαιότερα η κοιλάδα ονομαζόταν Πελεκάνος, από το όνομα ενός δούλου του άρχοντα Αλέξανδρου Υψηλάντου. Ο άρχοντας έφερε την κόρη του που έπασχε από φυματίωση στην περιοχή για να την γιατρέψει το καλό κλίμα του τόπου και έκτισε το Μοναστήρι της Καλοπέτρας (1782) στα ερείπια παλιότερου και έβαλε τον δούλο του να την φυλάει. Η αρχοντοπούλα αγάπησε τον δούλο, αλλά ο άρχοντας Υψηλάντης αρνήθηκε να δώσει την κόρη του σε ένα δούλο. Τότε αυτός αυτοκτόνησε από την πίκρα και τον καημό του και έτσι ο τόπος πήρε το όνομά του. Η όμορφη αυτή πεταλούδα έχει πολλούς εχθρούς: βατράχους, σαύρες, καβούρια, αρκετά πουλιά, τον διώκτη της την νυκτερίδα και τον φοβερότερο εχθρό της: τον άνθρωπο. Πραγματικά, τα τελευταία χρόνια οι πολλοί τουρίστες, Έλληνες και ξένοι δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στις πεταλούδες, οι οποίες αναγκάζονται να αποσύρονται σε απόκρημνα μέρη για να αποφύγουν τους «φιλόζωους» ανθρώπους. Η πεταλούδα αυτή δεν ζει μόνο στην Ρόδο, αλλά σε όλη την Μεσόγειο, την Ευρώπη και την Δυτική Ασία. Στη Ρόδο έχει εντοπιστεί ο μεγαλύτερος πληθυσμός της, αλλά στον ελλαδικό χώρο την συναντάμε και στην Βοιωτία, την Κρήτη, την Αττική, πολλά νησιά και αλλού. Λέγεται πως κυριότερος λόγος, πέρα από τις άριστες κλιματολογικές συν- θήκες για την μεγάλη συγκέντρωση πεταλούδων στη Ρόδο είναι η ύπαρξη του πανέμορφου, όσο και σπάνιου δέντρου «Υγράμβαρη» με την αρωματική της ρητίνη. 
Δεν πρέπει να χάσουμε

• Πέριξ της Παλιάς Πόλης, το παλαιό ενυδρείο, που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1934, το ναό του Πύθιου Απόλλωνα, που βρίσκεται στο λόφο του Μόντε Σμιθ και προσφέρει εξαιρετική θέα, το εξαιρετικά ανακαινισμένο Ξενοδοχείο των Ρόδων στο Νιχώρι, χτισμένο την περίοδο της ιταλοκρατίας, στις αρχές της δεκαετίας του 1920, καθώς και έναν περίπατο στο πάρκο Ροδίνι.

• Στον όρμο της Καλλιθέας τα ανασκευασμένα ιαματικά λουτρά, όπως και τα παραδοσιακά σπίτια με τις πολύχρωμες

προσόψεις στo χωριό Κοσκινού.

• Την Κοιλάδα των Πεταλούδων, τον γνωστό βιότοπο, σπάνιας οικολογικής αξίας, όπου ζουν οι πεταλούδες της συνομοταξίας Panaxia quadripunctaria.

• Τους αγγειοπλάστες στον παραδοσιακό οικισμό του Αρχαγγέλου. Στην ευρύτερη περιοχή, τη Μονή της Παναγίας Τσαμπίκας, η οποία θεωρείται θαυματουργή για τις άτεκνες γυναίκες και γι’ αυτόν το λόγο θα δείτε δεκάδες κέρινα ομοιώματα μωρών ως αφιερώματα, αλλά και τις ειδυλλιακές Επτά Πηγές.

• Την «κυκλαδίτικη» Λίνδο με τα καπετανόσπιτα και την αρχαία ακρόπολη.

• Στην Κάμειρο τον αρχαιολογικό χώρο, το γραφικό λιμανάκι Φάνες, καθώς και τα παραδοσιακά -λιγότερο τουριστικά- χωριά Σάλακος και Ελεούσα.

Παραλίες

Η Ρόδος βραβεύθηκε το 2012 με 32 «Γαλάζιες Σημαίες», ένα διεθνές πρόγραμμα με συντονιστή την Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης. Η «Γαλάζια Σημαία» είναι ένα διεθνές σύμβολο περιβαλλοντικής ποιότητας παγκόσμια αναγνωρισμένο, που από το 1987 απονέμεται σε όσες ακτές και μαρίνες πληρούν τις αυστηρές προϋποθέσεις του. Ανάμεσα στα 32 συνολικά κριτήρια περιλαμβάνονται η ποιότητα των νερών κολύμβησης, η καθαριότητα, η οργάνωση, η πληροφόρηση, η ασφάλεια λουομένων και επισκεπτών και η προστασία του περιβάλλοντος της ακτής και του παράκτιου χώρου. Τα κριτήρια του διεθνούς προ- γράμματος συνοψίζονται στις εξής κατηγορίες:

• Καθαρότητα θάλασσας και ακτής (ποιότητα νερών κολύμβησης, μη απόρριψη στην περιοχή βιομηχανικών και αστικών λυμάτων, επαρκείς κάδοι απορριμμάτων, συνεχής περιοδικός καθαρισμός της ακτής).

• Οργάνωση ακτής (συνεχής πληροφόρηση του κοινού για την ποιότητα των νερών κολύμβησης, σχέδια δράσης για την αντιμετώπιση τυχόν θαλάσσιας ρύπανσης από ατύχημα, απαγόρευση της κίνησης οχημάτων και μοτοποδηλάτων στην ακτή, απαγόρευση της ελεύθερης κατασκήνωσης και επαρκείς εγκαταστάσεις υγιεινής με ελεγχόμενο σύστημα αποχέτευσης).

• Ασφάλεια επισκεπτών (εκπαιδευμένοι ναυαγοσώστες σε υπηρεσία, προσφορά υπηρεσιών για άτομα με ειδικές ανάγκες).

• Προστασία της φύσης και περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση (έντυπες πληροφορίες και οδηγίες συμπεριφοράς στην ακτή και για περιοχές με ευαίσθητο φυσικό περιβάλλον, αναφορά στην οργάνωση δραστηριοτήτων του διαχειριστή ακτής). Οι περισσότερες παραλίες του νησιού σύμφωνα με το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (Ειδική Γραμματεία Υδάτων) διαθέτουν εξαιρετικής ποιότητας νερά. Η Δημοτική Ενότητα με τις περισσότερες πανελλαδικά «γαλάζιες σημαίες» (συνολικά είκοσι τέσσερις) είναι η Δημοτική Ενότητα Καλλιθέας. Το Μάιο του 2012, ο ενιαίος Δήμος Ρόδου βραβεύθηκε με συνολικά 32 «Γαλάζιες Σημαίες». Πιο συγκεκριμένα, οι παραλίες της Ρόδου που έχουν βραβευθεί με «Γαλάζια Σημαία» για το έτος 2012 είναι οι εξής:

1.     Δημοτική Ενότητα Νότιας Ρόδου: Κιοτάρι 3

2.     Δημοτική Ενότητα Λινδίων: Λάρδος 1, Λάρδος 3

3.     Δημοτική Ενότητα Αφάντου: Αφάντου 2, Κολύμπια, Κολύμπια Α - Λιμανάκι

4.     Δημοτική Ενότητα Καλλιθέας: Αμμούδες- Φαληράκι, Βαγιές - Λαδικό, Βίγλα, Γούρνες, Καβουράκια, Καλλιθέα, Καταφύγιο, Κόκκινα, Λαδικό - Άντονι Κουίν, Λαδικό Β - Πλάκα, Μαντώματα, Μαύρος Κάβος, Τραουνού Σπηλιές, Φαληράκι - Καθαρά, Φαληράκι - Καστράκι, Φαληράκι - Τραουνού, Φαληράκι A, Φαληράκι B, Φαληράκι C, Φαληράκι 1, Φαληράκι 2, Φαληράκι 3, Φαληράκι 4, Φαληράκι 5

5.     Δημοτική Ενότητα Ρόδου: Ρένη 1

6.     Δημοτική Ενότητα Ιαλυσού: Ιξιά Β

Ο Δήμος Ρόδου έχει προγραμματίσει την πραγματοποίηση έργων που θα μετατρέψουν πολλές από τις παραλίες αυτές σε προσβάσιμες για άτομα με ειδικές ανάγκες. Ο εξοπλισμός για κάθε παραλία θα περιλαμβάνει ειδικό διάδρομο για την κίνηση των αμαξιδίων και την πρόσβαση των ατόμων με ειδικές ανάγκες, δύο αμφίβια αμαξίδια και ειδικά διαμορφωμένο αποδυτήριο τουαλέτα. Ο Δήμος Ρόδου θα συμμετέχει πιλοτικά ως «φορέας λειτουργίας» στις παραλίες Τσαμπίκα, Λίνδος (κεντρική παραλία), Φαληράκι (κεντρική παραλία),

Έλλη (κεντρική παραλία), κεντρική παραλία Ιαλυσού και Sunwing και θα έχει την υποχρέωση να τοποθετεί, να συν- τηρεί κατά τη διάρκεια της χρήσης του και να αποθηκεύει κατά τη χειμερινή περίοδο τον εξοπλισμό ενώ θα μεριμνήσει για την εξασφάλιση Ναυαγοσώστη ή Επόπτη. Αξιοσημείωτη είναι η συνδρομή φορέων όπως τα σωματεία ομπρελάδων, τα ξενοδοχεία, διάφοροι σύλλογοι, εθελοντές και σχολεία που συνδράμουν τα μέγιστα προς την κατεύθυνση αυτή. Για το 2012 θα υποβληθούν τέσσερις νέες υποψηφιότητες ακτών για βράβευση: η παραλία Έλλη, η παραλία Τσαμπίκα, η παραλία Βλυχά και η κεντρική παραλία της Λίνδου. Οι παραλίες θα ετοιμαστούν σύμφωνα με τις προδιαγραφές του προ- γράμματος, θα αναρτηθεί έντυπο υλικό στο οποίο θα αναγράφεται ότι είναι υποψήφιες για βράβευση, θα ελεγχθούν και ένα χρόνο μετά ευελπιστούμε να κυματίζει και σε αυτές η «Γαλάζια Σημαία».

Προτεινόμενες παραλίες

1. Αγάθη: Αμμώδης παραλία, απάνεμη. Βρίσκεται ανατολικά της πόλης της Ρόδου, δίπλα από το Χαράκι και απέχει τριάντα οκτώ χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου και δέκα χιλιόμετρα από τη Λίνδο. Για να φτάσει κανείς σε αυτήν πρέπει να διανύσει έναν καλό χωματόδρομο δέκα χιλιομέτρων. Διαθέτει ομπρέλες, ξαπλώστρες και καντίνες.

2. Άγιος Παύλος: Με βότσαλα, άμμο και πεντακάθαρα πράσινα νερά. Βρίσκεται σ’ έναν μικρό κόλπο με δύο μικρές αμμουδιές, πολύ κοντά στη Λίνδο και πενήντα χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου. Στη μία παραλία υπάρχουν ομπρέλες, ξαπλώστρες και καντίνα ενώ η άλλη είναι ερημική και ενδείκνυται για όσους θέλουν να απολαύσουν το μπάνιο τους με ηρεμία.

3. Άντονι Κουίν: Ιδανική για υποβρύχιες καταδύσεις λόγω της υποθαλάσσιας μορφολογίας της έγινε διάσημη από τα γυρίσματα της ταινίας «Τα κανόνια του Ναβαρόνε» που γυρίστηκαν εκεί με πρωταγωνιστή το διάσημο ηθοποιό Anthony Quinn. Περιβάλλεται από βράχια και διαθέτει πεντακάθαρα νερά. Διαθέτει μία μικρή προβλήτα που δίνει τη δυνατότητα σε σκάφη που την επισκέπτονται να αγκυροβολήσουν. Απέχει δέκα πέντε χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από την πόλη της Ρόδου και τρία χιλιόμετρα από το Φαληράκι. Έχει βραβευθεί με «Γαλάζια Σημαία».

4. Ασκληπιό: Κοντά στο χωριό Ασκληπιό, έχει καταγάλανα νερά και διακρίνεται για το δαντελένιο μήκος της. Απέχει από την πόλη της Ρόδου πενήντα χιλιόμετρα. Διαθέτει ομπρέλες, ξαπλώστρες και καντίνα.

5. Αφάντου: Μεγάλη σε μήκος, με μικρά βότσαλα και άμμο και θάλασσα που βαθαίνει απότομα. Διαθέτει πολλά οργανωμένα σημεία, με ομπρέλες, ξαπλώστρες και καντίνες. Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του νησιού και απέχει από την πόλη της Ρόδου είκοσι δύο χιλιόμετρα και από το χωριό Αφάντου μόλις δύο χιλιόμετρα. Διαθέτει εγκαταστάσεις για beach volley και beach soccer. Δίπλα της βρίσκεται το διάσημο Golf Αφάντου. Έχει βραβευθεί με «Γαλάζια Σημαία».

6. Βαγιές: Βρίσκεται τριάντα οκτώ χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου και πολύ κοντά στη Λίνδο. Διαθέτει χρυσή άμμο και γαλάζια νερά και δεν συγκαταλέγεται στις πολυσύχναστες παραλίες του νησιού. Έχει βραβευθεί με «Γαλάζια Ση- μαία».

7. Βλυχά: Αγαπημένη παραλία των ντόπιων κατοίκων. Η θάλασσα βαθαίνει αργά και για το λόγο αυτό προτιμάται κυρίως από οικογένειες. Απέχει από την πόλη της Ρόδου σαράντα επτά χιλιόμετρα και από τη Λίνδο τρία χιλιόμετρα. Διαθέτει ομπρέλες, ξαπλώστρες και καντίνες.

8. Γεννάδι: Μεγάλη σε έκταση παραλία με άμμο και ψιλό βότσαλο. Διαθέτει οργανωμένα και μη οργανωμένα σημεία. Βρίσκεται στο ανατολικό άκρο του νησιού και απέχει από την πόλη της Ρόδου εξήντα τρία χιλιόμετρα.

9. Γλύστρα: Παραλία με ψιλή άμμο. Ήρεμη παραλία, διαθέτει ομπρέλες, ξαπλώστρες και καντίνα. Απέχει πενήντα πέντε χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου.

10. Γλυφάδα: Βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού.

Απέχει από την πόλη της Ρόδου εβδομήντα χιλιόμετρα. Διαθέτει πράσινα κρυστάλλινα νερά και πεύκα που φτάνουν έως τα βράχια της θάλασσας.

11. Γούρνες: Κοσμοπολίτικη παραλία στην ανατολική ακτή του νησιού, με ομπρέλες, ξαπλώστρες και εστιατόριο. Απέχει δέκα περίπου χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου και τέσσερα από το Φαληράκι. Δίπλα από την παραλία Γούρνες υπάρχουν οι εξίσου διάσημες παραλίες του Νικόλα και η Όασης.

12. Έλλη: Θεωρείται ως η καλύτερη παραλία της Μεσογείου. Υποδέχεται κάθε χρόνο πλήθος επισκεπτών. Εκτείνεται κατά μήκος της πόλης και διαθέτει ομπρέλες, ξαπλώστρες και καντίνες.

13. Ιαλυσός: Είναι από τις πιο οργανωμένες του νησιού λόγω του ότι εκτείνεται κατά μήκος της λεωφόρου Ηρακλειδών όπου λειτουργούν μερικές από τις μεγαλύτερες ξενοδοχειακές μονάδες του νησιού. Αποτελείται από βότσαλα και άμμο ενώ τα νερά βαθαίνουν απότομα. Η παραλία αυτή ενδείκνυται για τους λάτρεις του surfing καθώς είναι ανοιχτή στους ανέμους. Απέχει από τη Ρόδο μόλις οκτώ χιλιόμετρα.

14. Ιξιά: Αποτελεί τη συνέχεια της παραλίας της Ρόδου. Οργανωμένη παραλία με εγκαταστάσεις θαλάσσιων σπορ και άνεμο που ευ- νοεί το surfing.

15. Κάλαθος: Μήκους τεσσάρων χιλιομέτρων με άμμο και ψιλό βότσαλο, διαθέτει σε πολλά σημεία της ομπρέλες, ξαπλώστρες και καντίνες. Βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού και απέχει από την πόλη της Ρόδου πενήντα χιλιόμετρα και από τη Λίνδο επτά χιλιόμετρα.

16. Καλλιθέα: Παραλία με πεύκα και φοίνικες. Κοντά στην παραλία βρίσκονται και οι θερμές ιαματικές πηγές της Καλλιθέας. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα του νησιού, σε απόσταση δέκα χιλιομέτρων από την πόλη της Ρόδου. Έχει βραβευθεί με «Γαλάζια Σημαία».

17. Κατσούνι: Ανάμεσα στη Λάρδο και την Κατταβιά, στην ανατολική ακτή του νησιού και πενήντα χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου, η παραλία Κατσούνι διαθέτει χρυσή άμμο, καθόλου πέτρες και ιδανικό περιβάλλον για οικογενειακά μπάνια.

18. Κιοτάρι: Μεγάλη σε μήκος, με ψιλή άμμο, ομπρέλες και ξαπλώστρες. Διαθέτει εγκαταστάσεις θαλασσίων σπορ και ταβερνάκια κατά μήκος του παρακείμενου παραλιακού δρόμου για γευστικό φαγητό. Απέχει από την πόλη της Ρόδου εξήντα χιλιόμετρα. Έχει βραβευθεί με «Γαλάζια Σημαία».

19. Κολύμπια: Ήσυχη παραλία με άμμο και ψιλό βότσαλο, με ομπρέλες, ξαπλώστρες και θαλάσσια ποδήλατα. Απέχει από την πόλη της Ρόδου είκοσι πέντε χιλιόμετρα. Έχει βραβευθεί με «Γαλάζια Ση- μαία».

20. Λαδικό: Με ψιλή άμμο, βραχάκια και ομπρέλες, απέχει δέκα πέντε χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου. Βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του νησιού. Έχει βραβευθεί με «Γαλάζια Σημαία».

21. Λάρδος: Βρίσκεται στην νοτιοανατολική πλευρά του νησιού μετά το χωριό Πεύκοι, εξήντα πέντε χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου και κοντά στο χωριό Λάρδος. Δια- θέτει βότσαλα και άμμο. Διαθέτει ομπρέλες, ξαπλώστρες, καντίνα, εστιατόρια και σημεία ενοικίασης εξοπλισμού θαλάσσιων σπορ. Είναι η μοναδική παραλία στη Ρόδο που έχει βραβευθεί με την ευρωπαϊκή «Γαλάζια Σημαία».

22. Λίνδος: Μία αμιγώς τουριστική παραλία που βρίσκεται κάτω από τον ομώνυμο οικισμό. Διαθέτει ήσυχα κρυστάλλινα νερά, δύο αμμουδιές με ομπρέλες, ξαπλώστρες και ταβέρνες. Απέχει εβδομήντα χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου.

23. Πεύκοι: Περιοχή με πολλές εξοχικές κατοικίες ντόπιων κατοίκων, διαθέτει οργανωμένη παραλία. Απέχει πενήντα έξι χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου.

24. Πρασονήσι: Παραλία με άμμο, βρίσκεται στο νοτιότερο σημείο του νησιού. Αποτελεί παράδεισο για τους windsurfers, καθώς στην περιοχή πνέουν ισχυροί άνεμοι, ειδικά τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο. Διαθέτει σημεία ενοικιάσεως εξοπλισμού windsurfing και ταβέρνες με ντόπιες λιχουδιές. Απέχει από την πόλη της Ρόδου ενενήντα δύο χιλιόμετρα.

25. Στεγνά: Παραλία με άμμο και βότσαλο, διαθέτει ομπρέλες, ξαπλώστρες, ταβέρνες ενώ παρέχει στους επισκέπτες της δυνατότητα για θαλάσσια σπορ. Απέχει από την πόλη της Ρόδου είκοσι εννέα χιλιόμετρα.

26. Τραγανού ή Τραουνού: Δεκαπέντε χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου και τέσσερα χιλιόμετρα από το Φαληράκι, η παραλία Τραγανού ή Τραουνού είναι γνωστή για τη σπηλιά στη μία της πλευρά. Σε κάποια σημεία της είναι οργανωμένη και διαθέτει ομπρέλες, ξαπλώστρες και καντίνα. Έχει βραβευθεί με «Γαλάζια Σημαία».

27. Τσαμπίκα: Είκοσι έξι χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από την πόλη της Ρόδου και κάτω από το βράχο που φιλοξενεί το διάσημο μοναστήρι της Παναγίας Τσαμπίκας της Ψιλής, η παραλία της Τσαμπίκας η παραλία της Τσαμπίκας με τη χρυσή άμμο διαθέτει ομπρέλες, ξαπλώστρες, καντίνες και εγκαταστάσεις για θαλάσσια σπορ.

28. Φαληράκι: Μήκους τεσσάρων χιλιομέτρων μία από τις πιο οργανωμένες παραλίες του νησιού, με εγκαταστάσεις θαλασσίων σπορ και bungee jumping, ομπρέλες, ξαπλώστρες, beach bars, εστιατόρια, καφέ, με water park, βρίσκεται δέκα τέσσερα χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης της Ρόδου ενώ απέχει δέκα χιλιόμετρα από το αεροδρόμιο «Διαγόρας» της Ρόδου. Έχει βραβευθεί με «Γαλάζια Ση- μαία».

29. Φούρνοι: Μικρή παραλία κοντά στο χωριό Μονόλιθος με βοτσαλάκια. Δεν είναι οργανωμένη αλλά ενδείκνυται για όσους επιθυμούν να απολαύσουν ένα ήρεμο μπάνιο μακριά από την πολυκοσμία. Εάν επιθυμείτε να προστατευθείτε από τον ήλιο, θα πρέπει να μεριμνήσετε για μία ομπρέλα.

30. Χαράκι: Παραλία την οποία επισκέπτονται κυρίως οικογένειες. Με βότσαλα και άμμο, σ’ ένα τμήμα της διαθέτει ομπρέλες και ξαπλώστρες. Στον παραλιακό δρόμο λειτουργούν εστιατόρια και καφέ. Απέχει τριάντα έξι χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου.

Πανηγύρια

Οι σημαντικότερες θρησκευτικές γιορτές - Δωδεκανησιακής εμβέλειας προσκύνημα στην Παναγιά της Κρεμαστής (πρώτο 15νθήμερο Αυγού- στου) με πλούσιες εκδηλώσεις πολιτισμού, της Παναγιάς Τσαμπίκας (8/9),

του Αγίου Σουλά σε μαγευτικό ορεινό περιβάλλον στην ομώνυμη Μονή στη Σορωνή (τέλος Ιουλίου),

της Παναγιάς Σκιαδενής στο χωριό Μεσαναγρός (Σάββατο του Λαζάρου - Κυριακή του Θωμά) με λιτανεία εικόνας που γίνεται με τελετουργικό τρόπο θυμίζοντας αρχαίο δρώμενο περνώντας από τα γύρω χωριά και καταλήγοντας στο καθολικό της Μεσαναγρού με επιστροφή πάλι στο Σκιάδι,

και της Παναγιάς Υψενής στη Λάρδο.

Πως θα πάτε Αεροπορικώς μέσω Αθηνών: Υπάρχει καθημερινή απευθείας αεροπορική σύνδεση µε προγραμματισμένες πτήσεις μεταξύ του Διεθνούς Αεροδρομίου Αθηνών Ελευθέριος Βενιζέλος και του αεροδρομίου Διαγόρας της Ρόδου. Απευθείας από τη Ρόδο εκτελούνται πτήσεις προς Κω, Λέρο, Μυτιλήνη, Κάρπαθο, Κάσο, Καστελλόριζο, Μύκονο, Σαντορίνη, Ηράκλειο Κρήτης και Θεσσαλονίκη. Ακτοπλοϊκώς: Μεγάλα οχηματαγωγά πλοία συνδέουν το λιμάνι του Πειραιά µε το λιμάνι της Ρόδου.

Τα πλοία κάνουν ενδιάµεσες στάσεις στα νησιά της Πάτµου, Λέρου, Καλύµνου και Κω. Το ταξίδι διαρκεί περίπου 12 ώρες. Υπάρχουν επίσης ακτοπλοϊκές συνδέσεις µε άλλα νησιά της Δωδεκανήσου και την Κρήτη. Και κάτι ακόμη: Από την Ρόδο αναχωρούν καραβάκια που πραγματοποιούν ημερήσιες εκδρομές στα κοντινά νησιά: Σύμη, Χάλκη, Καστελλόριζο και Τήλο! Που θα μείνετε Όπως γίνεται αντιληπτό η Ρόδος έχει πάρα - πάρα πολλά ξενοδοχεία. Εμείς θα ...αλλάξουμε και θα προτείνουμε ξενοδοχεία μέσα στην Παλιά Πόλη. Hotel Via Via (Πυθαγόρα 45, Τ/22410-77.027, www.hotel-viavia.com) Στην καρδιά της μεσαιωνικής πόλης, φιλόξενα και απλά διακοσμημένα δωμάτια. Μarco Polo Mansion (Αγίου Φαναρίου 42, 22410-25.562, www.marcopolomansion.gr). Ρομαντικός ξενώνας, με έντονα χρώματα και αντιθέσεις που δημιουργούν ένα εξαιρετικό αισθητικό αποτέλεσμα. Δια- θέτει επίσης αξιόλογο εστιατόριο. Nikos & Takis (Παναιτίου 26- 28, Τ/22410-70.773, www.nikostakishotel.com). Οι γνωστοί σχεδιαστές Νίκος και Τάκης αναπαλαίωσαν με το δικό τους γούστο το παλιό αρχοντικό ακριβώς πλάι στο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου. Έντονα χρώματα στα δωμάτια, φιλική ατμόσφαιρα και εσωτερική αυλή με θέα στα πολλά θετικά του. Spirit of the Knights (Αλεξανδρινού 14, T/22410-39.765, www.rhodesluxuryhotel.com). Έξι ευρύχωρες σουίτες, πολύ όμορφα διακοσμημένες - η μία εξ αυτών διαθέτει χαμάμ. Το πρωινό προσφέρεται σε μια εσωτερική αυλή με τρεχούμενα νερά. Η Αγγλίδα ιδιοκτήτρια προσφέρει μοναδική οικογενειακή φιλοξενία. Avalon (Xάρητος 9, Τ/22410- 31.438, www.avalonrhodes.gr). Σε ένα κτίριο της περιόδου των ιπποτών, οι καλαίσθητες ευρύχωρες σουίτες πλαισιώνονται από μια όμορφη εσωτερική αυλή για το πρωινό.

Χρήσιμα τηλέφωνα Δήμος Ρόδου 22413 61200

Νοσοκομείο Ρόδου: 22410 80000

Αστυνομία: 22410 23849 22410 44140

Τροχαία: 22410 44132 Τμήμα Τουρισμού: 2241027423

Λιμεναρχείο: 22410 22220 22410 28888

ΕΟΤ: 2241044330

Τελωνείο Ρόδου: 22410 27358

Δ.Ο.Υ. Ρόδου 22410 20855 22410 23852

ΠΗΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΘΝΗΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Σάββατο 29 - Κυριακή 30 Ιουνίου 2013 https://s3.amazonaws.com/ekpdf/periodiko/pdf/2013/0629/0629.pdf

Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο Ρουβήμ (ΡΟΔΟΣυλλέκτης)