Ζάλογγο:Το όνομά του συνδέθηκε με την προεπαναστατική περίοδο και ειδικότερα με τον Χορό του Ζαλόγγου.

Το Ζάλογγο, ή Ζάλογκο, είναι ένα από τα ιστορικά όρη της Ελλάδας. Βρίσκεται βόρεια της Πρέβεζας,πάνω από το χωρίο Καμαρίνα , και ανήκει στην οροσειρά των Κασωπαίων της Ηπείρου. Το όνομά του συνδέθηκε με την προεπαναστατική περίοδο του 1821 και ειδικότερα με τον θρυλούμενο Χορό του Ζαλόγγου.

Μετά τη συνθήκη που είχε συνάψει ο Αλή Πασάς με τους Σουλιώτες στις 12 Δεκεμβρίου τους 1803, οι κάτοικοι του Σουλίου έπρεπε να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Έτσι φεύγοντας αυτοί χωρίσθηκαν σε δύο ομάδες από τις οποίες η μεν μία με τις φάρες των Δαγκλή, Πάργα, ενώ η άλλη με τις φάρες των Κουτσονίκα, Μαλάμου, Μπότσαρη κ.ά. προς το Ζάλογγο. Τότε ο Αλής αθετώντας το λόγο του και τη συνθήκη διέταξε την καταδίωξη και την εξόντωση των Σουλιωτών. Από τις δύο ομάδες, η δεύτερη δεν κατόρθωσε να διαφύγει τον όλεθρο. Οι αποτελούντες την δεύτερη ομάδα είχαν φθάσει στο Ζάλογγο, που απείχε Σούλι περί τις οκτώ ώρες, όπου και το ομώνυμο χωριό με δέκα περίπου οικίες. Στη συνέχεια για περισσότερη ασφάλεια ανέβηκαν στη κορυφή όπου βρίσκεται και η ομώνυμη Μονή του Ζαλόγγου.

από το
Δράκου, Ζορμπά, Τζαβέλλα, Πανομάρα κ.ά. κατευθύνθηκε προς την

Στις 16 Δεκεμβρίου όταν έφθασε στους πρόποδες του Ζαλόγγου το πολυάριθμο ασκέρι του Αλή Πασά υπό τον Αλβανό διοικητή Μπεκήρ Τζιγαρώρο οι Σουλιώτες μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους οχυρώθηκαν μέσα στη Μονή απ΄ όπου και απέκρουσαν στις 16 και 17 του μήνα τις εφόδους του ασκεριού. Την επομένη όμως στις 18 Δεκεμβρίου ο μεν Κουτσονίκας και οι σύντροφοί του παραδόθηκαν, ενώ 53 γυναίκες με τα παιδιά

τους και 13 άνδρες κατέφυγαν σε παρακείμενο βράχο, καλούμενος σήμερα "Στεφάνι". Αντίθετα άλλοι, περίπου 147, υπό τον Κίτσο Μπότσαρη κατάφεραν με έφοδο να διασωθούν. Οι δε Αλβανοί όταν έφθασαν στη Μονή και την κατέλαβαν αιχμαλώτισαν και όλους όσοι βρίσκονταν εκεί. Τότε οι γυναίκες που είχαν καταφύγει στο βράχο προτίμησαν αντί της ατιμίας και της αιχμαλωσίας να ρίξουν τα τέκνα τους στο γκρεμό και στη συνέχεια να ριφθούν σ΄ αυτόν, χορεύοντας, η μία μετά την άλλη στο βάθος του βράχου ξέροντας ότι μέτρα τους χώριζαν από το θάνατο.

Βρυσούλας και της Κάτω Σκαφιδωτής, ενώ βόρεια και βορειοδυτικά του υψώματος Τρίκαστρου βρίσκεται η απότομη Χαράδρα του Αχέροντα, η διασημότερη πιθανώς μετά τοΦαράγγι της Σαμαριάς στην Κρήτη. Τα μέχρι σήμερα δεδομένα συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι η Ακρόπολη Τρίκαστρο αποτελεί την ορεινή έδρα του βασιλέα των Μολοσσών Πύρρου (312 - 272 π.Χ.), ενώ η διοικητική έδρα ήταν αρχικά η Πασσαρών Ιωαννίνων, και μετέπειτα η Αμβρακία (Άρτα). Η Αρχαία Βερενίκη (λόφοι Μιχαλιτσίου), χτισμένη από τον Πύρρο Α (Πύρρος Ι) προς τιμήν της Βερενίκης συζύγου του Πτολεμαίου βασιλέως της Αιγύπτου, ήταν το επίνειο, η πόλη πλησίον των λιμένων των θαλάσσιων δραστηριοτήτων του βασιλείου (Πρέβεζα).

πεθεράς του

Βιβλιογραφία

· Ιστοσελίδα :Hpeiros . gr

· Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

· Βιβλίο : «Ιστορία και Αρχαιότητες της Ηπείρου» 

· Ιστοσελίδα: prevezainfo . gr

· Φωτογραφίες: Φωτογραφικό αρχείο Ρουβήμ (ΡΟΔΟΣυλλέκτης)