Αλλαγή πλεύσης του Ιστολογίου “ΡΟΔΟΣυλλέκτης”

Το Ιστολόγιο του ΡΟΔΟΣυλλέκτη, απευθύνεται σε όσους αγαπούν τον τόπο τους… εδώ είναι λοιπόν και περιμένει τα δελτία για τις εκδηλώσεις και τις δράσεις των Πολιτιστικών Συλλόγων αλλά και ότι αφορά τον τόπο μας – ακόμα και την πολιτική… Το Email μας είναι: r.telxinas@yahoo.gr

Κυριακή 14 Αυγούστου 2016

Παναγία «Καθολική»: Το στολίδι της Κρεμαστής

Παναγία «Καθολική»


Αρχιμ. Μελίτωνος Μπέλλου

Ναός στην ελληνική γλώσσα σημαίνει το κατοικητήριο, το εσώτατο μέρος του ιερού, το άδυτο. Στην ιωνική έχουμε τη γενική «του νηός», στην αττική «του νεώς» εκ του «ναίω». Το ρήμα αυτό, όπως και το «νεύω», καθώς και η λέξη «νους» δείχνουν ροή και πληρότητα. Ενδιαφέρον η λέξη παρουσιάζει ότι στη δωρική και αττική ποιητική η γενική της λέξης «ναός» είναι νάϋς» δηλαδή το πλοίο. Αν ανατρέξουμε και στο συγγενικό ρήμα «νάω» (ρέω, τρέχω), θα βρούμε ως παράγωγό του τη λέξη «νάμα», που σημαίνει πηγή». Έτσι, ενώ το κατοικητήριο υποδηλώνει ένα σταθερό και ακίνητο σημείο, αρκετά παράγωγά της λέξης «ναός» μας δημιουργούν την αίσθηση της κίνησης και της διαρκούς ροής. 
Ο ιερός ναός της Παναγίας Καθολικής αποτελεί για την αποστολοβάδιστο και αγιοτόκο Ρόδο το καύχημά της, ως το μέγα θεομητορικό προσκύνημα, που, σε πείσμα των καιρών και των χρόνων, των αντιξοοτήτων και δυσχερειών της ιστορίας, παραμένει σε κίνηση και διαρκή ροή ορθόδοξης μαρτυρίας. Το διαχρονικό αυτό γεγονός είναι απόσταγμα δοξολογικής αναφοράς του εκκλησιαστικού σώματος, το οποίο «κρύβει όλο τον πλούτο του έναστρου ουρανού, που διηγιέται την δόξα του Κυρίου Θεού» (Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη, «Προς Εκκλησιασμό» σ. 34).
Κατά τον άγιο Γερμανό, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ο ναός είναι, πρωτίστως, «εκκλησία, οίκος θεϊκός, ένθα η μυστική ζωοθυσία γέγονεν και τα ένδον του ιερατείου, το άγιον σπήλαιον, ένθα ο τάφος και η τράπεζα η ψυχοτρόφος και ζωοποιός και οι εν αυτώ μαργαρίται, τα θεία διδάγματα της διδασκαλίας του Κυρίου προς τους μαθητάς Αυτού» (Migne Ρ. G. 98 σελ. 384 - 385). 
Η συνισταμένη όλων αυτών των πραγματικοτήτων για το ναό της Παναγίας Καθολικής αναμφισβήτητα είναι η ιερή εικόνα της Θεοτόκου, η οποία βρίσκεται στον ίδιο χώρο και τόπο εδώ και αιώνες πλέκοντας θρύλους και ιστορία για την προσέλευση και για τα πολλά και εξαίσια θαύματά της. 
Η επιβλητική φορητή εικόνα δεσπόζει σε ημικυκλικό σχήμα μεγάλων διαστάσεων, στο ιδιαίτερο παρεκκλήσιο του ιερού ναού, άλλοτε χώρο του προγενέστερου ναού, δίχως να υποστεί μετακίνηση. Εικονίζει τη Θεοτόκο στο φυσιογνωμικό τύπο της ένθρονης μετωπικής παράστασης. Κρατά κατ' αυτό τον τρόπο το μικρό Ιησού Χριστό, τον οποίο και προβάλλει έντονα. Τις δυό άλλες μορφές πλαισιώνουν οι δυό σεβίζοντες άγγελοι. 
Τα προσωπογραφικά χαρακτηριστικά της Παναγίας, αν και έχουν υποστεί επιζωγραφίσεις σε κάποια σημεία, δείχνουν απόδοση των φωτοσκιάσεων του προσώπου με αβρότητα, ώστε οι ειδικοί να καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η εικόνα συνδέεται με έργα των αρχών, πιθανόν, του 15ου αιώνα. 
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αργυροεπίχρυση επένδυση της ιερής εικόνας. Η συνήθεια να ενδύονται οι ιερές εικόνες η άλλα ιερά αντικείμενα με πολύτιμα μέταλλα, έχει τις ρίζες της στη μακραίωνη παράδοση της βυζαντινής τέχνης, η οποία φτάνει μέχρι την παλαιοχριστιανική περίοδο. 
Η εικόνα της Παναγίας της Καθολικής, σύμφωνα με την αναγραφόμενη ημερομηνία, επενδύθηκε το 1926. Είναι έργο εξαίσιας τέχνης με ανεικονικά (φυσικά και γεωμετρικά) θέματα και πιθανόν να προέρχεται από εργαστήρι της Σμύρνης, αφού υπάρχουν και άλλα παραδείγματα στο νησί από τη συγκεκριμένη μικρασιατική περιοχή. Η φορητή αυτή εικόνα αντικατέστησε προϋπάρχουσα τοιχογραφημένη στον ίδιο χώρο εικόνα, η οποία δεν άντεξε στις ιστορικές και φυσικές συνθήκες. Η πρώτη αυτή εικόνα με το προσωνύμιο «Καθολική», που σημαίνει την οικουμενική - καθολική αποδοχή του προσώπου της Θεομήτορος, παρέμεινε στη μνήμη του ευσεβούς λαού, ως «κτητόρισσα».
Ο αγιασμένος χώρος και τόπος από τη χάρη της Θεοτόκου, κατά καιρούς και σύμφωνα με τις εκάστοτε ιστορικές επιβεβλημένες ανάγκες, αλλάζει μορφή, δίχως ωστόσο η ιερά εικόνα να μετακινείται από τη θέση της. Ο υπάρχων ιερός ναός αντικατέστησε προγενέστερό του ναό, που κατασκευάσθηκε το 1839, σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή. Ο ναός αυτός αρχιτεκτονικά δε διέφερε από τους άλλους ναούς της Ρόδου. Ήταν θολωτή μονόκλιτη βασιλική. Το ιδιαίτερο όμως χαρακτηριστικό του ιερού προσκυνήματος κατά την περίοδο αυτή είναι η μοναστηριακή μορφή, που έχει εξωτερικά. Πλήθος κελιών σχηματίζουν περιμετρικά του ναού ένα τεράστιο συγκρότημα παρουσιάζοντας τον ιερό ναό, ως «καθολικό» ιεράς Μονής. Στους χώρους αυτούς φιλοξενούνταν κατά την περίοδο της κατοχής, και μετά απ' αυτήν, ενδεείς από τα γειτονικά με τη Ρόδο νησιά, αλλά και οι πολυάριθμοι προσκυνητές κατά την περίοδο της πανηγύρεως, τον Αύγουστο. 
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η συγκεκριμένη αρχιτεκτονική διάταξη του μοναστηριακού συγκροτήματος ενθυμίζει και υποδηλώνει, με τον πλέον ακραιφνή και πνευματικό τρόπο, την ενότητα και τη σωτηρία των πάντων, που μυσταγωγείται και τελεσιουργείται στην Εκκλησία. Αυτή «οικονομεί» τον άνθρωπο ακόμα και στις βιοτικές του αντιξοότητες. 
Τα δεδομένα των αναγκών, που δημιουργούνται από την αυξανόμενη συρροή των προσκυνητών, λόγω των πολλών θαυμάτων της Θεομήτορος, έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία του νέου ιερού ναού. Αυτός πλέον καταλαμβάνει το χώρο του παλαιού. 
Ο ναός ανήκει στο ρυθμό της βασιλικής σταυροειδούς μετά τρούλου. Είναι τρίκλιτος με τα κλίτη αφιερωμένα στους αγίους Σπυρίδωνα και Σάββα τον ηγιασμένο. Η αρχιτεκτονική του ναού, όπως όλες οι εκκλησιαστικές τέχνες, που συνδυάζονται μ' αυτόν, παραμένει εύγλωττο μνημείο και ζωντανή έκφραση της παραδόσεως και της ζωής, που διέσωσε η Ορθοδοξία.
Η συμμετοχή του ευσεβούς λαού, με προσωπική εργασία στην ανοικοδόμηση του κατοικητηρίου της Θεομήτορος, δηλώνει αφ' ενός μία υπαρξιακή σχέση με το λατρευτικό κέντρο της τοπικής εκκλησιαστικής κοινότητας και αφ' ετέρου διαλογική σχέση με το θείο, με τον άνθρωπο και με την ύλη. Έχουμε εδώ την προσωπική συνάντηση και σχέση του ανθρώπου με το λόγο της αγάπης και της σοφίας του Θεού, που αποκαλύπτεται στην υλική κτίση (Ι. Μ. Σταυρονικήτα, Άγιον Όρος σ. 62). 
Ο αρχοντικός και επιβλητικός ναός της Παναγίας της Καθολικής έχει κατορθώσει ως κτίσμα, ανήκοντας στην άλογη δημιουργία, να «λογοποιηθεί» και να κατασταθεί, ως έναρθρος λόγος και δοχείο της χάριτος του Θεού με τις μεσιτείες της περιπύστου εικόνος της στη ζωή των ανθρώπων. 
Οι εκφάνσεις του Αγίου Πνεύματος, οι οποίες βιώνονται ως δωρεές και θαύματα με τη μεσιτεία της Παναγίας της Καθολικής, είναι συνεχείς στο χώρο του ιερού ναού. Το θαύμα δεν καταπατεί την ελευθερία του ανθρώπου, αλλά την αναδεικνύει, ως τη μόνη δυναμική για την ένωση κτιστού και ακτίστου. Σωστά παρατηρεί ο Ρώσος διηγηματογράφος Ντοστογέφσκυ στους «αδελφούς Καραμαζόφ»: «το θαύμα, η αυθεντία και το μυστήριο δε σώζουν τον άνθρωπο, αλλά η ελευθερία» («Ο Μ. Ιεροεξεταστής» σ. 39 , εκδόσεις Πατάκη). 
Η πίστη στην ελευθερία του προσώπου η η ελευθερία της πίστεως ως παράδοση της ζωής δίχως όρους «Χριστώ τω Θεώ» επαναφέρει τον άνθρωπο στη φυσική του κατάσταση, που είναι η «χριστοποίηση» της φύσεως. Ιάσεις τυφλών, καρκινοπαθών, κωφαλάλων, παραλυτικών, χειμαζόμενων υπό χαλεπών ασθενειών, αποκαμωμένων από τις παγίδες και τα βέλη του πονηρού, που κατατιτρώσκουν την καρδιά του ανθρώπου, είναι τα ορατά σημεία της επεμβάσεως της θεομήτορος «κατά την εκάστου χρείαν και σωτηρίαν». 
«Προς τίνα καταφύγω άλλην αγνήν; Ασθενεί μου το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή» (Εκ των παρακλητικών Κανόνων της Υπεραγίας Θεοτόκου). Στη θεραπεία της ανθρώπινης υπάρξεως , κατ' επέκταση, μπορούν να νοηθούν και τα κατά καιρούς εκκλησιαστικά ιστορικά γεγονότα, που διαδραματίστηκαν στον ιερό χώρο της Παναγίας της Καθολικής. Και αυτό, διότι η Εκκλησία είναι εκείνη που θεραπεύει την ανθρώπινη φύση με τρόπους, που της υποδεικνύει ο Παράκλητος.
Η έναρξη του θεολογικού διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξου και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και το πολυαρχιερατικό συλλείτουργο των εκπροσώπων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, παρουσία αντιπροσωπείας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, στον πάνσεπτο ιερό ναό της Παναγίας της Καθολικής, αναμφισβήτητα σηματοδοτεί την απαρχή της θεραπείας της διαιρεμένης χριστιανοσύνης. Η διαίρεση αυτή έχει ως υπόβαθρο την ασθενή φύση του ανθρώπου, ο οποίος αρνείται τη διαλλαγή και τη συνύπαρξη «εν ορθοπραξία» μετά των συνανθρώπων του. 
Στην ίδια λογική βρίσκεται η επίσημη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ο οποίος ενίσχυσε δια των θερμών του λόγων και της παρουσίας του την Εκκλησία της Δωδεκανήσου. Αυτή, χάρις στην ανύστακτη μέριμνα του σεπτού Οικουμενικού Θρόνου, παρέμεινε μέσα στους αιώνες ορθόδοξη. 
Ιδιαίτερης όμως σημασίας τυγχάνει και το πρόσφατο μεγάλο ιστορικό γεγονός της ελεύσεως της Τιμίας και Πανακηράτου Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου από την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους, όπου και φυλάσσεται. Χιλιάδες προσκυνητών κατέκλυσαν τον Ιερό Ναό της Θεομήτορος και για πρώτη φορά στην ιστορία της Δωδεκανήσου είχαν την ευκαιρία να προσκυνήσουν το τιμιότερο και αμεσότερο κειμήλιο, που σχετίζεται με την Παναγία. Αυτό απέδειξε την πίστη και την προσήλωσή τους στην ορθόδοξη παράδοση, που είναι ζωή και εμπειρία εκκλησιαστική. 
Το ιερό προσκύνημα της υπεραγίας Θεοτόκου για την αποστολική Μητρόπολη της Ρόδου αποτελεί το «νάμα», την αστείρευτη πηγή της πίστεως και των θείων ενεργειών. Η ακαταίσχυντη ελπίδα της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους , η Δέσποινα του κόσμου, η Παναγία η Καθολική, «η των αιωνίων πρόξενος, η ρίζα των απορρήτων αγαθών και παντός αγίου κορυφή και τελείωσις», κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, (Γρηγορίου Παλαμά, ομιλία 53,25. Εκδόσεις Σ. Οικονόμου, Αθήνησι 1861 σ. 162) με τρόπους, που εκείνη γνωρίζει, φανερώνει μέσα στο διάβα των αιώνων την ευαρέσκειά της για τον τόπο αυτό, ο οποίος γίνεται φάρος τηλαυγής, που φωτίζει, μαζί με τ' άλλα προσκυνήματα της Δωδεκανήσου καθολικά τον κόσμο και τον καλεί σε καθολική-οικουμενική μεταμόρφωση και ανακαίνιση, διότι «αυτή (η Θεοτόκος) είναι η καρδιά του κόσμου, ακόμα κι αν ο κόσμος αγνοεί την καρδιά του». (Ολιβιέ Κλεμάν, «Οι καιροί που καλούν την Εκκλησία». Θεολογικό Αλφαβητάρι 3. Εκδόσεις Μαΐστρος) 


************** 

Η εκκλησία: «Η Κρεμαστή της Ρόδου» 

Η Κρεμαστενή, η Μεγαλόχαρη Παναγιά, το στολίδι της Κρεμαστής, από πολύ παλιά καθιερώθηκε με το όνομα «καθολική». 

Η Κρεμαστενή, η Μεγαλόχαρη Παναγιά, το στολίδι της Κρεμαστής, από πολύ παλιά καθιερώθηκε με το όνομα «καθολική», γιατί θεωρείται η Προστάτιδα όλων των χριστιανών που τιμούν και προσκυνούν τη χάρη της. Κατά κάποιο τρόπο αποτελεί την πολιούχο όλου του νησιού και η προσωνυμία αυτή συναντάται και σ’ άλλες εκκλησίες της Ρόδου (Αφάντου, Λάρδο).
Ο ναός της Παναγιάς υψώνεται σε περίοπτη θέση της κεντρικής πλατείας του χωριού. Είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και είναι πασίγνωστος στο φιλόθρησκο κοινό της Ελλάδας, αφού αποτελεί από τα παλιά χρόνια παραδοσιακό και πανδωδεκανησιακό προσκύνημα. Ο σημερινός ναός είναι ο τρίτος, που χτίζεται κατά σειρά στον ίδιο χώρο. Η αύξηση του πληθυσμού του χωριού κάθε φορά, δημιουργεί την αναγκαιότητα για ανέγερση νέου ναού.
Ο πρώτος ναός ευρισκόμενος 400 περίπου μέτρα μακριά από τον οικισμό, στα χρόνια της Φραγκοκρατίας και της Τουρκοκρατίας, αποτελεί μοναστήρι. Στον περίβολό του, λειτουργούσε μέχρι τα χρόνια του μεσοπολέμου, το νεκροταφείο του χωριού. Σε αυτό το ναό ανήκει και η θαυματουργή εικόνα της Παναγιάς, η οποία χρονολογείται από τον 15ο αιώνα και είναι ζωγραφισμένη επάνω σε ξύλο σχήματος ημικυκλικού. Η εικόνα παριστάνει τη Θεοτόκο να έχει στην αγκαλιά της το Χριστό, ο οποίος ευλογεί τους πιστούς. Δεξιά και αριστερά στέκονται άγγελοι που υποκλίνονται ευλαβικά, ενώ στο μεσοδιάστημα των αγγέλων και του στέμματος της Θεοτόκου καλύπτουν τα γράμματα ΜΗΡ Θ.Χ. Τα μεγάλα και εκφραστικά μάτια της Παναγιάς είναι η αιτία που πολλοί πιστοί της απέδωσαν το προσωνύμιο «Μαυρομάτα».
Η θρησκευτική λαϊκή αντίληψη, η οποία έχει σίγουρα ρίζες στην αρχαία μυθολογία και έχει ειδωλολατρική προέλευση, θεωρεί την Παναγιά της Κρεμαστής χρησμοδότρα. Για το λόγο αυτό πολλοί πιστοί επικολλούν σε κάποιο μέρος της εικόνας διάφορα νομίσματα, προσδοκώντας να εκπληρωθεί η παράκλησή τους.
Η συχνή επανάληψη της επικόλλησης κερμάτων, φθείρει την εικόνα, γι’ αυτό και ολόκληρη σχεδόν επαργυρώνεται και τοποθετείται σε προστατευτική γυάλινη προσθήκη.
Μπροστά στην εικόνα κρέμονται τα τάματα των πιστών, που έχουν σκοπό να εξευμενίσουν την Παναγιά ή να την ευχαριστήσουν για τη βοήθειά της.
Πολλές φορές οι πιστοί ζητούν την βοήθειά της, για προβλήματα που τους απασχολούν, όπως η υγεία, ο γάμος, η στειρότητα, ο έρωτας κ.α.
Λέγεται ότι η θαυματουργή εικόνα της Παναγιάς είναι ακριβές αντίγραφο της «Κτητόρισσας» Παναγιά, η οποία βρίσκεται σε τοιχογραφία πίσω από την υπάρχουσα, η οποία και αποκαλύφθηκε κατά την πυρκαγιά του 1935. πάνω στην εικόνα υπάρχουν δύο εμφανή κτυπήματα σκαπάνης. Επίσης λέγεται, ότι όταν κατεδαφιζόταν ο παλαιός ναός, για να κτισθεί ο νέος, η σκαπάνη των εργατών έσπασε μετά το δεύτερο κτύπημα. Το γεγονός θεωρήθηκε σαν άρνηση της Μεγαλόχαρης να μετακινηθεί από τη θέση της και έτσι ο τοίχος, ενσωματώθηκε στο νέο ναό και τηρήθηκε η θεία βούλησή της.
Ο νέος ναός περατώθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1839 σύμφωνα με τη μαρμάρινη πλάκα που εντοιχίσθηκε δίπλα στην είσοδο.
Στις 24 Νοεμβρίου 1935 εκδηλώθηκε στο ναό νέα πυρκαγιά, από αναμμένο καντήλι. Η φωτιά κατέκαψε τα ξύλινα στηρίγματα της εικόνας και το ξύλινο εικονοστάσι, χωρίς όμως οι φλόγες να αγγίξουν τη μαυρομάτα Παναγιά Καθολική, που διασώζεται στη θέση της στηριζόμενη στα αποκαϊδια. (Γιώργος Παν.Ποπόρης). 
Το 1959 λόγω ανεπάρκειας του χώρου, γεννήθηκε η αναγκαιότητα να ανεγερθεί νέος μεγαλύτερος ναός. Σχεδόν όλο το χωριό προσφέρθηκε για την τμηματική ανέγερσή του. Η νέα εκκλησία ολοκληρώθηκε και εγκαινιάστηκε στις 26 Ιουνίου 1960.
Η εκκλησία έπαιξε πολύ σπουδαίο ρόλο στη ζωή του χωριού και ολόκληρου του νησιού.
Κατά την Τουρκοκρατία και Ιταλοκρατία η εκκλησία ήταν το ανάχωμα σε κάθε εθνολογική, γλωσσική και πολιτισμική αλλοτρίωση, του πολύπαθου λαού. Μέσα στα χρόνια της τυραννίας αναδείχθηκε σε χώρο κοινωνικής πρόνοιας, οικονομίας, πολιτισμού και πάνω από όλα εκπαιδευτικής αντίληψης και φυλακτήριο ορθόδοξης πίστης και ιστορικής συνείδησης. 
Τα έσοδα της εκκλησίας, έδωσαν το δικαίωμα στους διαχειριστές της περιουσίας της να αναπτύξουν έντονη δραστηριότητα. Στο παρελθόν πληρώνονταν τα «δεσποτικά», τα συμβόλαια των δασκάλων του χωριού, του Ιατρού, της μαίας, των Ιεροψαλτών, αλλά πάνω από όλα δόθηκε η δυνατότητα να συμβάλλει στον φιλανθρωπικό τομέα. Πολλές φορές ενίσχυσε άπορες οικογένειες, περιέθαλψε ασθενείς, προικοδότησε φτωχά και ορφανά κορίτσια, παρείχε φιλοξενία σε προσκυνητές και οδοιπόρους. Μοίραζε σε χαμηλές τιμές στους χωρικούς λάδι και παλαιότερα δάνειζε σ’ αυτούς χρηματικά ποσά.(Χ.Ι.Παπαχριστοδούλου)
Μεγάλη όμως είναι και η προσφορά της εκκλησίας στον πολιτιστικό τομέα. Εκτός από τα μουσειακά εκθέματα, ξεχωρίζουμε την συμβολή της στην ανάπτυξη της Βυζαντινής μουσικής, με τη δημιουργία Σχολής και την ίδρυση Βυζαντινής Χορωδίας.
Η μεγαλύτερη όμως προσφορά της εκκλησίας στο χωριό, είναι η συμβολή στην ανάπτυξη και την πρόοδο του, με την δωρεά παροχή ή την παραχώρηση, με μικρό χρηματικό αντίτιμο, στην τοπική αυτοδιοίκηση κτημάτων, κτιρίων, οικοπέδων, για την κατασκευή έργων κοινής ωφελείας.
Η βιβλιοθήκη, τα Σχολείο, το Γυμνάσιο, το Κοινοτικό Κατάστημα, το γήπεδο, Ο Γεωργικός Συνεταιρισμός, τα κοινοτικά κέντρα αναψυχής, ο χώρος της Πανελλήνιας έκθεσης χειροτεχνίας κ.α. κάποτε ήταν εκκλησιαστική περιουσία. Πολλά ταμεία Συλλόγων και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, μέχρι σήμερα ενισχύονται από την εκκλησία.
Η Παναγιά της Κρεμαστής γιορτάζει τη μεγαλοπρέπειά της στις 15 Αυγούστου, ημέρα της Κοίμησης της Θεοτόκου και στις 23 του ιδίου μήνα (γιορτή Απόδοσης της Κοίμησης της Θεοτόκου ή Εννιάμερα). Ολόκληρο το μήνα οι πιστοί προσέρχονται στη Μεγαλόχαρη για να προσευχηθούν. Χιλιάδες, κυρίως γυναίκες, κάθε ηλικίας, διανύουν χιλιάδες χιλιόμετρα με τα πόδια αψηφώντας κινητικά προβλήματα ή άλλα προβλήματα υγείας για να εκπληρώσουν το «τάμα» τους. Πλήθη κόσμου έρχονται να προσκυνήσουν την Παναγιά. Από παλιά, έφταναν με κάθε μέσο, κυρίως με ζώα, διανυκτέρευαν στο πλατύ ή στα κελιά και τα σπίτια των χωρικών, για να κάνουν το «νιάμερο». Στα χρόνια της σκλαβιάς τα δύο πανηγύρια ήταν η ευκαιρία για να τονωθεί το θρησκευτικό και εθνικό συναίσθημα των πολιτών και παράλληλα να συναφθούν αξιόλογες εμπορικές συμφωνίες.
Οι συνθήκες, από την Ενσωμάτωση μέχρι σήμερα, άλλαξαν. Τώρα όσο κι αν προσπαθούν οι πολιτιστικοί φορείς του Δήμου Πεταλούδων, δεν ακούγονται λύρες, σαντούρια, και δεν γίνονται οι χοροί στο Πλατύ της εκκλησίας και στα καφενεία του χωριού. Οι «γιαρένηες» (χωρικοί) έχουν φύγει για πάντα μαζί με τις συνήθειες τα ήθη και τα έθιμα του τόπου. Το πανηγύρι της Κρεμαστής, παρ’ όλα αυτά, διατηρεί την δική του μεγαλοπρέπεια. 
Ο πολιτιστικός οργανισμός του Δήμου Πεταλούδων, προετοιμάζεται σχεδόν ολόκληρο το χρόνο και προσφέρει πολλές εκδηλώσεις για όλα τα γούστα των επισκεπτών. Λαϊκά τραγούδια από αυθεντικές λαϊκές ορχήστρες, παραδοσιακά τοπικά φολκλορικά συγκροτήματα, μοντέρνα συγκροτήματα έντεχνου τραγουδιού και ροκ συγκροτημάτων, αθλητικοί αγώνες, πνευματικές εκδηλώσεις, εκθέσεις έργων τέχνης , έκθεση πρωτότυπων δημιουργημάτων, ειδών λαϊκής τέχνης και πολλές άλλες εκδηλώσεις είναι ενταγμένες στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων. Μια παράδοση που συνεχίζεται πολλά χρόνια και δίνει την ευκαιρία συνεύρεσης χιλιάδων πιστών στον ίδιο χώρο. 
Ο αγνός προσκυνητής όταν ανάβει το κερί του στη Μεγαλόχαρη, θεωρεί ότι επιτέλεσε το χρέος του, που πρέπει την επόμενη χρονιά να επαναλάβει.
Έτσι απλά παίρνει δύναμη και δυναμώνει μέσα του την πίστη, που χρειάζεται για να ξεπεράσει τις αντιξοότητες της ζωής του.

* Του Νίκου Κωνσταντινίδη
Οικονομολόγος, Κοινωνιολόγος, Συγγραφέας 

************** 

ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ, ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΘΕΟΜΗΤΟΡΟΣ, ΚΡΕΜΑΣΤΗ ΡΟΔΟΥ 

Κοντά στην Φιλέρημο, στα ερείπια της αρχαίας Ιαλυσού, είναι κτισμένη η Κρεμαστή, ο καθεδρικός ναός της οποίας τιμάται το όνομα της Παναγίας της Καθολικής. Ειναι κτισμένος στα θεμέλια βυζαντινής εκκλησίας, όπως μαρτυρούν δύο κιονόκρανα και όπως φαίνεται από την επιγραφή στη θύρα του νάρθηκα, ανακαινίστηκε το 1839. Η θαυματουργή εικόνα ονομάστηκε '' Καθολική'' από τα χρόνια της κυριαρχίας στο νησί των Ιωαννιτών ιπποτών λόγω της καθολικής τιμής και οικουμενικής αποδοχής, που απολάμβανε από Ορθόδοξους και Λατίνους.
Η φορητή εικόνα είναι μεγάλων διαστάσεων και μάλλον των αρχών του 15ου αι. Εικονίζει τη Θεοτόκο σε θρόνο, να κρατά τον Ιησού βρέφος, στο ίδιο σημείο, το οποίο έχει υποδείξει με θαυματουργό τρόπο η ίδια η Μητέρα του Θεού η οποία επέτρεψε να βρεθεί εκεί η πρώτη εικόνα της, εκδοχή την οποία ενίσχυσαν πρόσφατες εργασίες συντήρησης της εικόνας. 
Η πρώτη εικόνα παρέμεινε στη μνήμη των πιστών ως '' κτητόρισσα'' 
Στις 25 Νοεμβρίου 1935, όπως αναφέρουν οι κάτοικοι της Κρεμαστής, το προσκυνητάρι της εικόνας αποτεφρώθηκε, από πυρκαγιά που προκλήθηκε από άγνωστη αιτία. Όταν με θαυματουργό τρόπο και χωρίς ανθρώπινο χέρι άρχισαν να κτυπούν οι καμπάνες μέσα στη νύχτα και οι πιστοί έσπευσαν στο ναό να δουν τι συμβαίνει, αντίκρισαν την εικόνα της Θεοτόκου πάνω στα αναμμένα κάρβουνα. Όταν την σήκωσαν διαπίστωσαν ότι αν και το ξύλο στο πίσω μέρος είχε καεί, τα χρώματά της παρέμειναν αναλλοίωτα, κάτι που επιβεβαιώνουν και οι συντηρητές της. Η εικόνα της Παναγίας της Καθολικής, σύμφωνα με την αναγραφόμενη ημερομηνία, επενδύθηκε το 1926. Στην πανήγυρη της Παναγίας Καθολικής, στις 23 Αυγούστου οι Ροδίτες τραγουδούν όμορφα δίστιχα, που αναφέρονται στη Μεγαλόχαρη. 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Ρουβήμ (ΡΟΔΟΣυλλέκτης) 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η Ρόδος στην Ιταλοκρατία 1ο μέρος.

Η Ρόδος στην Ιταλοκρατία 2ο μέρος.

Η Ρόδος στην Ιταλοκρατία 3ο μέρος.

Η Ρόδος επί Ιταλοκρατίας 1920 – 1940

Εγω σωπαίνω....Φτύνω!!!

Μου μιλούν για δικαιοσύνη....οι δικαστές, Μου μιλούν για ηθική...οι αγύρτες, Μου μιλούν για ζωή...οι δολοφόνοι, Μου μιλούν για όνειρα...οι έμποροι, Μου μιλούν για ισότητα...τα αφεντικά, Μου μιλούν για φαντασία...οι υπάλληλοι, Μου μιλούν για ανθρωπιά...οι στρατοκράτες, Εγω σωπάινω....Φτύνω.


ΡΟΔΟΣυλλέκτης: e-mail r.telxinas@yahoo.gr
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στον ΝΕΟ ΡΟΔΟΣυλλέκτη: http://rouvim.blogspot.com

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΙΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: http://rouvim.blogspot.com/
ΚΡΗΤΗΝΙΑ: http://www.kritinia.gr/
ΙΣΤΡΙΟΣ: http://istrio.blogspot.com/
ΣΟΡΩΝΗ: http://www.ampernalli.gr/
Dj news: http://fanenos.blogspot.com/
ΠΑΛΜΟΣ: http://www.palmos-fm.gr/
ΕΚΟΦΙΛΜ: http://www.ecofilms.gr/
ΡΑΔΙΟ1: http://www.radio1.gr/
http://www.ksipnistere.blogspot.com/
ΣΦΕΝΤΟΝΑ: http://gipas.blogspot.com/
ΡΟΔΟΣυλλέκτης: http://www.rodosillektis.com/
Η Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Ρόδου: http://opsrodou.gr/
ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ: http://www.hamogelo.gr
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ – ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ: http://rodosillektis.blogspot.gr/
Ιστοσελίδα του ΡΟΔΟΣυλλέκτη: http://www.rodosillektis.com/
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ: http://www.pnai.gov.gr
ΔΗΜΟΣ ΡΟΔΟΥ: http://www.rodos.gr/el/

Αρχειοθήκη ιστολογίου