Μια μικρή ιστορία (μου) του στρατού με εικόνες… Τρίπολη, Σέρρες, ΕΛΔΥΚ Κύπρος.

Αυτή είναι μια μικρή ιστορία (μου) από τους 24 μήνες και 4 ημέρες της θητείας μου στον στρατό…

Γράφοντας τα παρακάτω ήρθαν στο νου μου αμέτρητες ιστορίες… όμορφες και άσχημες στιγμές… ίσως μια άλλη φορά να αποφασίσω να γράψω κάτι για όλα αυτά…

Χρόνια ξεκινούσα να γράψω κάτι αλλά πάντα έσχιζα τα γραφτά μου… αυτό το αποθήκευσα και πιστεύω να το ανεβάσω στο ιστολόγιο μου…

Αν κάποιοι φίλοι, δουν τις φωτογραφίες τους η δουν κάποιον που γνωρίζουν θα ήθελα να μου γράψουν. Θα χαρώ πολύ!! 

Εικόνα 1. (Τρίπολη) 21 Ιουλίου 1969: Όταν ο πρώτος άνθρωπος (Νιλ Άρμστρονγκ) πατούσε στο φεγγάρι, εμείς περιμέναμε έξω από το στρατόπεδο του 11^ου Συντάγματος στην Τρίπολη για κατάταξη... 

Εικόνα 2. (Τρίπολη) Πρώτη μέρα στο στρατό… κούρεμα με την ψιλή…

Εικόνα 3. (Τρίπολη) Η πρώτη φωτογραφία – ενθύμιο - για τους φίλους και τους συγγενείς…

Εικόνα 4. (Τρίπολη) Με τις καραβάνες στα χέρια και… μελιτζάνες μπλούμ… ένα μαύρο πράγμα άγνωστης προέλευσης… αν και αυτό το φαγητό δεν το έφαγα ποτέ, κάποιοι φίλοι έψαχναν με το κιάλι να βρουν μελιτζάνα…

Εικόνα 5. (Τρίπολη) Όταν άκουσα από τα μεγάφωνα ότι ψάχνουν ράπτη  ανέβηκα στο γραφείο – γνώριζα ότι είχε και άλλους ραφτάδες αλλά πήγα μόνο εγώ, οι άλλοι δεν ήθελαν - και μου ανέθεσαν το ραφείο του Συντάγματος. Μετά πήρα και την ειδικότητα του ράπτη και όπως έμαθα αργότερα, ήμουν ένας από τους δυο τρεις που είχε ο στρατός…

Εικόνα 6. (Τρίπολη) Με τον καλύτερο μου φίλο Δημήτρη Παπανδρέου σε ένα διάλειμμα από την εκπαίδευση στη σκοπευτική ομάδα.

Με τον Δημήτρη ήμασταν μαζί σε όλη τη θητεία – Τρίπολη, Σέρρες, Κύπρο -.

Με την ευκαιρία να πω και δυο πράγματα για τη συμπεριφορά κάποιων αξιωματικών…

Όταν πήραμε – με τον Δημήτρη – την μετάθεση για τις Σέρρες, παρουσιαστήκαμε στον λόχο Διοικήσεως. Στην αναφορά, ο Δημήτρης φώναξε το γνωστό “Στρατιώτης Δημήτριος Παπανδρέου… ” Εκεί έγινε το έλα να δεις… Ο λοχαγός - φανατικός υποστηριχτής της χούντας - στο άκουσμα του ονόματος Παπανδρέου, έβγαλε σπυράκια!!! Άστραψε και βρόντηξε!!! “Εδώ αυτό το όνομα να μην το ξαναπείς!!! Ακούς; Από εδώ και στο εξής θα είσαι Ανδρέου!!!...”

Εγώ πάλι, όταν ήμουν στην Τρίπολη έπλυνα τρεις μέρες τα καζάνια γιατί λέει είχα πολύ αλληλογραφία!!! Ζητούσα από τους δικούς μου να μου στέλνουν φωτογραφίες της Ρόδου… και μια ξαδέλφη μου, μου έστειλε πάνω από δέκα φωτογραφίες αλλά σε διαφορετικά φακελα!!! Ο δεκανέας – ένα ανθρωπάκι ένα και δέκα με τα χέρια στην ανάταση – θεώρησε σωστό να με τιμωρήσει…

Εικόνα 7. (Τρίπολη) Με φίλους στολισμένοι γυαλισμένοι έτοιμοι για επιθεώρηση για την έξοδο στη Τρίπολη!!!

Εικόνα 8. (Τρίπολη) Πάλι με την καραβάνα… και πάλι νηστικός… (Τρίπολη)

Εικόνα 9. (Τρίπολη) Με ένα φίλο Ροδίτη μπροστά στην πόρτα του λόχου μας.

Εικόνα 10. (Τρίπολη) Σε έξοδο με τον ίδιο φίλο.

Εικόνα 11. (Τρίπολη) Σε άσκηση του λόχου…

Στο κέντρο διακρίνεται και ο επιλοχίας Γιαννούλης, ένας εξαίρετος άνθρωπος!!

Εικόνα 12. (Τρίπολη) Ο λόχος σε πορεία.

Εικόνα 13. (Τρίπολη) Με τον φίλο μου Δημήτρη και τη ψυχούλα του λόχου – ένας φίλος που όμως δεν θυμάμαι το όνομα του…

Εικόνα 14. (Τρίπολη) Σε άσκηση.

Εικόνα 15. (Τρίπολη) Φίλοι στο θάλαμο… στο κέντρο ο μεγαλύτερος σε ηλικία στρατιώτης, ο παππούς του λόχου ίσως και του συντάγματος… ήταν πάνω από 35 χρονών… ζούσε στη Βουλγαρία και όταν επέστρεψε στη Ελλάδα τον έντυσαν στο χακί…

Εικόνα 16. (Τρίπολη) Με τον επιλοχία Γιαννούλη.

Εικόνα 17. (Σέρρες) Με φίλους μου έξω από το ραφείο του στρατοπέδου.

Εικόνα 18. (Σέρρες) Σε έξοδο με φίλο.

Εικόνα 19. (Σέρρες) Με φίλο σε εκδήλωση του λόχου.

Εικόνα 20. (Σέρρες) Σε έξοδο με τον αείμνηστο φίλο μου Νίκο Ατσίδη από τη Ρόδο.

Εικόνα 21 (Κεχριές Λουτράκι) Στα αντίσκηνα με τον φίλο μου Δημήτρη Παπανδρέου σε αναμονή για το ταξίδι μας στην Κύπρο (ΕΛΔΥΚ) Το ταξίδι αυτό ήταν αφορμή να κάνω πάνω από 20 χρόνια να ξαναμπώ σε καράβι αφού – όπως μας είπαν τότε – το αρματαγωγό έκανε τρεις φορές το γύρο του νησιού για να αποφύγει κάποιο Τούρκικο υποβρύχιο… Κλεισμένοι στο αμπάρι, ο ένας πάνω στον άλλο με τα τρόφιμα να έχουν εξαντληθεί αλλά κυρίως η βρώμα από τους εμετούς των στρατιωτών, με έκαναν να μην μπορώ ούτε να πλησιάσω καράβι…

Εικόνα 22. (ΕΛΔΥΚ Κύπρος) Οι πρώτες έγχρωμες φωτογραφίες για την εποχή εκείνη… Με φίλους στον όρχο οχημάτων.

Σε ένα από τα χαντάκια που υπήρχαν εκεί για να πετούν τα λάδια, βούτηξαν ένα βράδυ τον ρουφιάνο του λόχου και τον πασάλειψαν με χώμα!!!

Εικόνα 23. (ΕΛΔΥΚ Κύπρος) Ανάπαυλα από τις ασκήσεις στην ομάδα επιδείξεων.

Εικόνα 24. (ΕΛΔΥΚ Κύπρος) Πάσχα του 1970… Αρνιά στη σούβλα περιμένοντας τον Μακάριο…

Τη μέρα αυτή θα τη θυμούμαι μέχρι να πεθάνω… Είχα πάει στα μαγειρεία να δω τον φίλο μου μάγειρα (Διακουράκης από την Ρόδο) και έκανα την εξυπνάδα να πω στα παιδιά που ήταν εκεί και καθάριζαν τα έντερα ότι εγώ δεν θα μπορούσα να αντέξω αυτή τη βρωμιά!!!

Κάπου όμως εκεί κοντά ήταν ένας λοχαγός… “Ποιος το είπε αυτό” ρώτησε. “Εγώ” του απάντησα… “Έξω όλοι” φώναξε… “Αυτός θα καθαρίσει τα έντερα!!!”

Καθάρισα πάνω από εκατό αρνιών τα έντερα…

Εικόνα 25. (ΕΛΔΥΚ Κύπρος) Έξω από το ραφείο του στρατοπέδου.

Εικόνα 26. (ΕΛΔΥΚ Κύπρος) Ο Θρασύβουλος Γιοβάνης – ήταν αυτός που στην εξέγερση του πολυτεχνείου έδωσε την εντολή στο άρμα να μπει μέσα – Εδώ σε μια… χορευτική φιγούρα σε μια εκδήλωση του στρατοπέδου… νομίζω ότι ήταν το Πάσχα του 1970…