Ο ΓΥΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ "ΚΑΜΠΑΝΑΣ"

Δεν αμφιβάλω οι φίλοι μου

την φάτσα μου όταν δούνε,

λόγια καλά όχι κακά

πιστεύω όλοι θα πούνε.

Και όλες μου οι πελάτισσες

όσες ακόμα ζούνε,

του Καμπανά τα χωρατά

θα ξαναθυμηθούνε.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΠΑΠΑΣΤΑΜΑΤΙΟΥ (ΚΑΜΠΑΝΑΣ)

Δώδεκα ήταν οι γυρολόγοι πραματευτάδες στην παλιά Ρόδο που έπαιρναν βόλτες τα Μαράσια για να βολέψουν με τις πραμάτειες τους τις νοικοκυρές.

Ένας απ’ αυτούς ήτανε ο Μιχάλης Παπασταματίου περισσότερο γνωστός ως ‘Καμπανάς’ εξ’ αιτίας της καμπανας την οποία κτυπούσε για να τον ακούσουν οι νοικοκυρές και να τρέξουν ν’ αγοράσουν την πραμάτεια του.

Ο ‘Καμπανάς’ όμως δεν ήτανε μόνο γυρολόγος, ήτανε ένας λαϊκός ποιητής και πολλά από τα ποιήματα του τα δημοσίευσε σε ένα βιβλίο τριανταπέντε σελίδων με τίτλο ‘ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΠΡΑΜΑΤΕΥΤΗ’ το οποίο τυπώθηκε το 1981 στο τυπογραφείο ‘ΤΕΧΝΗ’.

Ένα από αυτά είναι αφιερωμένο στις Φάνες, το χωριό όπου έζησε κατά τη διάρκεια του πολέμου.

ΣΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ

Συναγερμοί, βομβαρδισμοί, τι κόλαση Θεέ μου,

με αγάπη ξεπεράσαμε την φρίκη του πολέμου.

Σαν γρύλιζε ο συναγερμός κλαίγαν παιδιά και μάνες,

το σπίτι εγκαταλείψαμε και πήγαμε στις Φανες.

Πήρα και τα υπόλοιπα από τη σιρμαγιά μου,

με τρόφιμα τ’ αντάλλασσα και ζούσε η φαμελιά μου.

Στις Φάνες εγεννήθηκε το τρίτο μου αγόρι,

μάταια η γυναίκα μου περίμενε την κόρη.

Ποχθήσαμε στον πόλεμο, άσπρισαν τα μαλλιά μας,

μα ζήσαμε, σωθήκαμε εμείς και τα παιδιά μας.

Τελείωσε ο χαλασμός η μπόρα η μεγάλη,

με την κουδούνα γύρναγα στους μαχαλάδες πάλι.

Με τι χαρά ξανάρθαμε και πάλι στο σπιτάκι μας,

μας καλωσόρισε η αυλή και το περιβολάκι μας.

Οι πόρτες, η κληματαριά, τα δέντρα, λες, μιλάνε,

καλωσορίσατε μας λεν κι όλα χαμογελάνε.

Βλέπαμε καμαρώναμε κι η τύχη η καλή μας,

που παίζον τα παιδάκια μας και πάλι στην αυλή μας.

Πολλές φουρτούνες πέρασα να θρέψω τα παιδιά μου,

τώρα οι αναστεναγμοί φώλιασαν στην καρδιά μου.