Άρθρο του Μιχάλη Μιχαήλ (*)
Τρίτη, 25 Μαΐου 2021
Για να γίνουν προληπτικές παρεμβάσεις σε εκατομμύρια στρέμματα δασικής γης η πολιτεία «ξοδεύει» μόνο 1.700.000 ευρώ !!!
Πόση αλήθεια καταστροφή μπορεί να αντέξει ακόμη τούτος ο μικρός τόπος, αυτός ο πολύπαθος λαός;
Κοντά τρις δεκαετίες έχει γίνει σύνηθες φαινόμενο πλέον, κάθε αντιπυρική περίοδο να κατακλύζονται οι τηλεοπτικοί μας δέκτες με αποκαΐδια και θρήνο και κάθε φθινόπωρο με πλημυρισμένες περιουσίες και πνιγμένους συνανθρώπους μας και η λαϊκή αγανάκτηση για το ανάλγητο και «ανίκανο» κράτος, να καταλαγιάζει κάπου εκεί με τα πρώτα κρύα, μέχρι να έλθει πάλι η επόμενη αντιπυρική περίοδο για να γίνουμε θεατές σε ίδιες και χειρότερες καταστροφές.
Τα τραγικά αποτελέσματα της μεγάλης πυρκαγιάς που ξεκίνησε από τον Σχίνο Κορινθίας προϊδεάζει για το τι θα συμβεί στην συνέχεια και αυτό το καλοκαίρι. Άλλωστε για όσους γνωρίζουν πως έχει διαμορφωθεί εδώ και μία 25ετία τουλάχιστον, η πραγματική κατάσταση στην πυροπροστασία της χώρας και ποια είναι η στρατηγική όλων των κυβερνήσεων που κυβέρνησαν μέσα σ αυτό το διάστημα, για να στρώσουν το έδαφος στο επενδυτικό «πράσινο» γιουρούσι των επιχειρηματικών συμφερόντων, αποσαθρώνοντας προς διευκόλυνσή τους συστηματικά όλο το πλέγμα της πυρασφάλειας και της δασοπροστασία της χώρας, δεν προκαλεί έκπληξή η καταστροφή τέτοιου μεγέθους Μάη μήνα, αλλά αντιθέτως χαρακτηρίζεται ως προδιαγεγραμμένο και αναμενόμενο γεγονός !
Για την συγκεκριμένη στρατηγική και τις διαχρονικές της επιπτώσεις, καθώς και για το νέο δόγμα της Πολιτικής Προστασίας μετά την ψήφιση του Νόμου 4662/2020 και κατά πόσο ήταν και είναι προετοιμασμένη η κρατική μηχανή πυροπροστασίας, ειπώθηκαν αρκετά πράγματα από αυτήν την σελίδα κατά την διάρκεια σχετικής συζήτησης τον Ιούλιο του 2020.
Τα ίδια τα γεγονότα από πέρυσι μέχρι και φέτος όπως καταγράφηκαν από τα αποτελέσματα που έκλεισε η αντιπυρική περίοδο του 2020 και με τον τρόπο που ένοιωσαν οι πολίτες στην πλάτη τους τον μετασχηματισμό της πολιτικής προστασίας σε άτυπο κατασταλτικό μηχανισμό. Ένα μηχανισμό που ενώ στάθηκε ανύπαρκτος και αμήχανος για να αντιμετωπίσει τις ολέθριες συνέπειες των πλημμυρών στην Εύβοια και την Θεσσαλία και των χιονοπτώσεων στην Νότιο Ελλάδα, αλλά έδειξε όμως πολύ « αποτελεσματικός» όταν αξιοποιήθηκε ενάντια στον λαό που αντέδρασε για την μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης στα νησιά του Βορείου Αιγαίου και πανελλαδικά για τις αντιλαϊκές πολιτικές που προωθούσε σε συνθήκες πανδημίας με φαστ τρακ διαδικασίες.
Τα γεγονότα αυτά προσδιορίζουν για το τι έχει να περιμένει ο έλληνας πολίτης όχι μόνο την νέα αντιπυρική περίοδο αλλά και σε βάθος χρόνου από αυτόν τον λεγόμενο Εθνικό Μηχανισμό Διαχείρισης Κρίσεων, επαληθεύοντας στο ακέραιο τις εκτιμήσεις και τις προβλέψεις αυτής της συζήτησης καθώς:
Την περυσινή αντιπυρική περίοδο παρ ότι υπήρξαν ευνοϊκές καιρικές συνθήκες μέχρι αρχές Ιούλη με βροχοπτώσεις και χαμηλές για την εποχή θερμοκρασίες, παρ όλα αυτά έκλεισε με την εκδήλωση 11.798 αγροτοδασικών πυρκαγιών, γεγονός που φανερώνει την παντελή απουσία προληπτικών μέτρων για την αποτροπή εκδήλωσης τόσου μεγάλου αριθμού πυρκαγιών. Την απώλεια 203.374,1 στρεμμάτων καμένης γης, με τα 94.504,7 στρέμματα να είναι δάση και δασικές εκτάσεις, τα 45.280,4 στρέμματα αγροτικές εκτάσεις και τα 54.226,1 χορτολιβαδικές εκτάσεις και υπολείμματα καλλιεργειών. Με δεκάδες κατεστραμμένες λαϊκές περιουσίες στις μεγάλες πυρκαγιές της Κορίνθου, της Ηλείας και της Λακωνίας. Με εκδήλωση πυρκαγιών και καταστροφών ακόμη και μέσα σε αρχαιολογικούς χώρους. Καταστροφές που προέκυψαν παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις της κυβέρνησης για την ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού και τον « πρωτόγνωρο» σχεδιασμό που θα εφάρμοζε.
Τον Αύγουστο και αρχές Φθινοπώρου από τις καταστροφικές πλημμύρες στην Εύβοια και την Θεσσαλία πνίγηκαν 8 και 4 αντίστοιχα συνάνθρωποι μας και υπέστησαν ζημιές από τις πλημμύρες 2.500 σπίτια στην Εύβοιά και 5.000 κτήρια στην Θεσσαλία και εκτεταμένες καταστροφές στις δημόσιες υποδομές και τις αγροτικές καλλιέργειες. Και όλα αυτά σε μία περιοχή όπως η Κεντρική Εύβοια που ενώ είχε κτυπηθεί ξανά και ξανά από καταστροφικές πυρκαγιές, δεν πάρθηκε κανένα προληπτικό μέτρο για την αποτροπή εκδήλωσης και εξέλιξης μεγάλων πυρκαγιών και δεν έγινε κανένα ουσιαστικό αντιπλημμυρικό έργο, την στιγμή που ήταν βέβαιο πως θα ξεσπούσαν αυτού του είδους τα πλυμμυρικά φαινόμενα εξ αιτίας τις καταστροφής δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων δασικής έκτασης.
Τον φετινό χειμώνα από τις χιονοπτώσεις παρέλυσαν ολόκληρες περιοχές στην Αττική, την Στερεά και την Εύβοια. Πέθαναν 7 άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας και ξεπάγιασαν πάνω από 300.000 χιλιάδες νοικοκυριά εξ αιτίας των πολυήμερων διακοπών ρεύματος καθώς και του νερού, την εποχή που το « θαύμα » της πράσινης ανάπτυξης των ανεμογεννητριών και της « απελευθερωμένης » αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας κλείνεται σε όλες τις πτώσεις!
Τέλος τον φετινό Φεβρουάριο έχασε την ζωή του ανυποψίαστος σε παγίδα θανάτου από τις πλημμύρες στον Απαλό Αλεξανδρούπολης ακόμη ένας πυροσβέστης, ανεβάζοντας τις ανθρώπινες απώλειες από το 1993 και μετά σε 58 νεκρούς πυροσβέστες εν ώρα υπηρεσίας.
Ο μεγάλος αριθμός θανάτων πυροσβεστών συνυπολογιζόμενων και των 12 νεκρών πιλότων εναέριων μέσων κατάσβεσης ανεβάζει τον μακάβριο κατάλογο σε 70 θανάτους. Το γεγονός αυτό καθιστά απόλυτα σαφές ότι, οι εργασιακές συνθήκες στον μηχανισμό της πυροπροστασίας και δασοπροστασίας της χώρας επίγειο και εναέριο, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, διέπονται από καθεστώς ανασφάλειας, έλλειψης μέσων προστασίας και σχετικού θεσμικού πλαισίου. Τις χαρακτηρίζει η δίχως όρια εξουθενωτική και απλήρωτη υπερεργασία με έναν απαρχαιωμένο μηχανολογικό και πτητικό στόλο και οι μαζικές πολυήμερες μετακινήσεις των επίγειων δυνάμεων από το ένα άκρο της χώρας στο άλλο για να καλυφθούν οι μεγάλες ελλείψεις προσωπικού.
Ο μεγάλος όμως αριθμός θανάτων προσδιορίζει και τις εγκληματικές τους ευθύνες που δεν μερίμνησαν με τα ανάλογα μέτρα για την αποτροπή τους. Ευθύνες που ποτέ δεν αποδόθηκαν από καμία αρμόδια αρχή παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις όταν προσέφυγαν στην δικαιοσύνη οι οικογένειες των θανόντων και αντιμετωπίστηκαν στην συντριπτική τους πλειοψηφία ως ένα « φυσικό φαινόμενο » ακόμη και από τα ίδια τα συνδικαλιστικά τους όργανα που βάζουν πλάτη για την εφαρμογή των αντεργατικών πολιτικών!
«Ο πραγματικός προσανατολισμός του μηχανισμού της Πολιτικής Προστασίας»
Την στιγμή που όλα καταδεικνύουν την ανεπάρκεια της Πολιτικής Προστασίας για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των πυρκαγιών, των πλημμυρών, των χιονοπτώσεων, των τεχνολογικών ατυχημάτων κ.λπ., έρχεται η ίδια η κυβέρνηση μέσα από την ανάλυση των επιχειρημάτων της στην αποκαλούμενη Λευκή Βίβλο για την « προστασία » του πολίτη , να προσδιορίσει τον πραγματικό της ρόλο.
Μέσα από το άκρως αντιδραστικό της πόνημα που κύρια στοχοποιεί τις κοινωνικές αντιδράσεις και την ριζοσπαστικοποίηση και οι αναφορές στις 13 σελίδες του για την εγκληματικότητα που απασχολεί έντονα την ελληνική κοινωνία είναι άκρως ενδεικτικές και επιγραμματικές, καταβάλει προσπάθεια να υπερασπιστεί την διαλειτουργικότητα των υπηρεσιών που συμμετέχουν στην Πολιτική Προστασία ( Σώματα Ασφάλειας, Ένοπλες δυνάμεις κ.λπ. ) ως μέσο για την αντιμετώπιση του «εχθρού» λαού που αγωνίζεται.
Στην σελίδα 10 της Λευκής Βίβλου το ομολογεί ευθαρσώς ποιος ήταν ο πραγματικός στόχος της νομοθετικής της πρωτοβουλίας με τον Νόμο 4662/20202, αναφέροντας εκτός των άλλων ότι: « ……… σε αυτή την κατεύθυνση, το 2020 ξεκίνησε η μεταρρύθμιση του μηχανισμού και η ενίσχυση των δομών διαχείρισης κρίσεων. Με το ν. 4662/2020 δημιουργήθηκε ο Εθνικός Μηχανισμός Διαχείρισης Κρίσεων» !
Κάθε άλλο σχόλιο περιττεύει!
Να λοιπόν ποιες είναι οι πραγματικές της προτεραιότητες !
Τα πεπραγμένα της έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις φραστικές της διακηρύξεις για την ουσιαστική θωράκιση της πολιτικής προστασίας για την αποτελεσματική προστασία της χώρας και του λαού από τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες, τις φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές.
«Διαχρονικές πολιτικές ευθύνες για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα»
Μετά από όλες αυτές τις «επιτυχίες» της περυσινής χρονιάς, νάμαστε λοιπόν στην έναρξη της νέας αντιπυρικής περιόδου με την κυβέρνηση να έχει δηλώσει για ακόμη μία φορά πανέτοιμη, όπως το απαιτεί άλλωστε η τακτική του επικοινωνιακού εφησυχασμού που χρησιμοποίησαν όλες χωρίς καμία εξαίρεση οι κυβερνήσεις από το 1993 και δώθε.
Έλεγαν άραγε την αλήθεια;
Όχι βέβαια!
Το απέδειξε με τον πιο τραγικό τρόπο ή ίδια η ζωή τι είδους «αλήθειες» ξεστόμιζαν για την ετοιμότητα των μηχανισμών πυροπροστασίας οι κυβερνήσεις:
Του ΠΑΣΟΚ το 2000 με 1.559.820,7 συνολικά καμένες εκτάσεις και 5 νεκρούς.
Της Νέας Δημοκρατίας το 2007 με 2.644.083,1 συνολικά καμένες εκτάσεις και 89 νεκρούς.
Του ΣΥΡΙΖΑ το 2018 με 102 νεκρούς και συνολικά 193.816,3 καμένες εκτάσεις !
Το απέδειξαν τα συνολικά καταστροφικά αποτελέσματα των 28 χρόνων που μεσολάβησαν από το 1992 που γύρισαν την πλάτη όλα τα κόμματα πλην του ΚΚΕ, στην δυνατότητα που δημιουργήθηκε στην βάση της ομόφωνης πρότασης της διακομματικής επιτροπής της βουλής για να συσταθεί ο ενιαίος φορέας δασοπροστασίας, με τις όποιες αδυναμίες μπορούσε να διαπιστώσει κανείς σε αυτή την πρόταση. Οι αριθμοί που αποτυπώνουν τα ολέθρια αποτελέσματα είναι αδιάψευστοι μάρτυρες της αξιοπιστίας που είχαν οι διαβεβαιώσεις τους για το πόσο έτοιμοι ήταν όλες αυτές τις αντιπυρικές περιόδους:
Τα 7.170.444 στρεμμάτων καμένων δασικών εκτάσεων.
Οι 248 νεκροί συνάνθρωποι μας κατά την διάρκεια των αντιπυρικών περιόδων.
Οι 131 θάνατοι της τελευταίας 20ετίας εξ αιτίας των πλημμυρών που ακολουθούν ως συνέπεια των καταστροφικών πυρκαγιών και της έλλειψης αντιπλημμυρικών έργων.
Οι χιλιάδες κατεστραμμένες περιουσίες και δημόσιες υποδομές.
Τα υπέρ διπλάσια εκατομμύρια στρέμματα δασικών εκτάσεων που μετά από μία πυρκαγιά άλλαξαν χρήση, ή εκχερσώθηκαν ή καταπατήθηκαν με εργαλείο την πληθώρα των αντιδασικών νόμων και την τροποποίηση του άρθρου 24 του συντάγματος που όχι μόνο μένουν ακόμη σε ισχύ, αλλά συνεχώς εμπλουτίζονται.
«Η “ετοιμότητα” και για την νέα αντιπυρική περίοδο σε απόλυτους αριθμούς»
Αν αναλογιστούμε ότι η πρώτη μεγάλη καταστροφική πυρκαγιά αυτής της αντιπυρικής περιόδου που έπληξε την Κόρινθο και την Δυτική Αττική, έχει καταστρέψει σύμφωνα με εκτιμήσεις αρμόδιων φορέων 71.285 στρέμματα αγροτοδασικής και χορτολιβαδικής γης, δηλαδή τα 1/3 των αντίστοιχων εκτάσεων που κάηκαν συνολικά την περυσινή αντιπυρική περίοδο ( 194.011,2 ) και από αυτά τα στρέμματα η δασική έκταση που κάηκε ανέρχεται σε 41.400 στρέμματα, δηλαδή το 43,80% των αντίστοιχων συνολικών εκτάσεων της περυσινής περιόδου ( 94.504,7), μπορεί εύκολα κανείς να βγάλει τα συμπεράσματα για το τι πρόκειται να ακολουθήσει στην συνέχεια και όσο θα μπαίνουμε πιο βαθιά στην καρδιά του καλοκαιριού.
Το γεγονός αυτό έχει ήδη προκαλέσει έντονη ανησυχία και τροφοδοτεί μία συζήτηση στα Μ.Μ.Ε. από ειδικούς και μη ειδικούς, δημοσιογράφους, φορείς της τοπικής διοίκησης και κυβερνητικούς παράγοντες με στόχο να μετατοπιστεί το κέντρο βάρους της προσοχής στην αιτία της πυρκαγιάς, στις καιρικές συνθήκες και στην ατομική ευθύνη των πολιτών και όχι στην ουσία του προβλήματος που έχει καταστήσει χρόνια τώρα και κυρίως μετά το 1998 που μεταφέρθηκε η δασοπυρόσβεση στο πυροσβεστικό σώμα και απαξιώθηκε ο ρόλος της δασικής υπηρεσίας σε προληπτικό και κατασταλτικό επίπεδο, όλο το δασικό οικοσύστημα της χώρας μία συμπαγή συσσωρευμένη καύσιμη ύλη λόγω παντελούς ανυπαρξίας προληπτικών παρεμβάσεων.
Ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου σε μία τηλεοπτική τοποθέτηση του ανέφερε ως βασική αιτία την εγκατάλειψη της υπαίθρου από τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους.
Αυτή όμως είναι η μισή αλήθεια.
Η άλλη μισή που δεν ειπώθηκε, είναι το ποια πολιτική ευθύνεται για το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών και των κτηνοτρόφων που όντως οι δραστηριότητες τους στην ύπαιθρο σε συνδυασμό με τις συστηματικές παρεμβάσεις των δασαρχείων όταν υπήρχε μία κάποια χρηματοδότηση από τον προϋπολογισμό προστάτευαν τα δασικά οικοσυστήματα ;
Δεν είναι η αγροτική πολιτική της Ε.Ε. που εφαρμόστηκε ευλαβικά απ όλες τις κυβερνήσεις και οδήγησε σε μαρασμό με συστηματικό τρόπο την ύπαιθρο προς όφελος των μεγάλων ευρωπαϊκών και διεθνών μονοπωλιακών συμφερόντων μέσω της Κ.Α.Π. ;
Πως θα πραγματοποιηθεί η προτροπή που κατέθεσε ως λύση για την ανάπτυξη της υπαίθρου αν δεν υπάρξει απόρριψη αυτών των κατευθύνσεων και οριστική αποδέσμευση της χωρά από την Ε.Ε. των μονοπωλιακών συμφερόντων;
Την σκόπιμη και συστηματική εγκατάλειψη των δασικών συστημάτων από το κράτος δεν την είδε ο κύριος Περιφερειάρχης που ηγείται μίας περιφέρειας όπως είναι η Πελοπόννησος όπου κάθε αντιπυρική περίοδο πλήττεται από μεγάλες δασικές πυρκαγιές;
Το γεγονός ότι η Ε.Ε. δεν χρηματοδοτεί παρεμβάσεις για την αντιπυρική , αντιπλημμυρική και αντισεισμική προστασία δεν είναι μία ένδειξη για το τι μπορεί να περιμένει ο λαός μας από τέτοιου είδους πολιτικές που αγνοούν τις βασικές του ανάγκες για την προστασία της ζωής του , της περιουσίας του και του φυσικού περιβάλλοντος του τόπου μας ;
Η διατήρηση και ο συνεχής εμπλουτισμός του αντιδασικού νομοθετικού πλαισίου δεν είναι η βασική αιτία για να πυρπολούνται τα δασικά οικοσυστήματα της χώρας μας από οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα και κυρίως σε περιοχές με οικιστικό και επενδυτικό ενδιαφέρον όπως αυτές που καίγονται κάθε χρόνο στην περιφέρεια Πελοποννήσου ;
Τα ερωτήματα που εύλογα προκύπτουν από κάθε είδους απλουστευμένες προσπάθειες συγκάλυψης των πολιτικών ευθυνών είναι:
Προσδιορίζει και καθορίζει άραγε το μέγεθος της καταστροφής η αιτία έναρξης της πυρκαγιάς, όπως επιχειρείται από την πολιτική ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου να μετατοπιστεί σε αυτήν την παράμετρο η προσοχή της κοινής γνώμης, ή το ποιοι είναι οι αντικειμενικοί παράγοντες που συμβάλουν στην επιτάχυνση της πυρκαγιάς και στην αδυναμία της έγκαιρης και αποτελεσματικής αντιμετώπισης της;
Θα υπήρχε αυτή η διαχρονική δραματική εξέλιξη στα δασικά οικοσυστήματα και στις ζωές των δεκάδων ανθρώπων που χάθηκαν άδικα όπως ο αριθμός τους αποτυπώνεται με τα προαναφερόμενα στοιχεία αν δίνονταν βάρος στην πρόληψη και φρόντιζαν ώστε να :
Πραγματοποιούνται κάθε χρόνο και καθ όλη την διάρκεια του έτους συστηματικοί καθαρισμοί από τα εκατομμύρια τόνους πεσμένων κλαδιών, κορμών και την αποψίλωση ξηρών χόρτων και θάμνων που συσσωρεύονται χρόνια τώρα, παράλληλα με την προβλεπόμενη αραίωση των δασών όπως προβλέπει η δασική επιστήμη.
Δημιουργούσαν εκτενή και άμεσα προσβάσιμα δίκτυα δασικών και αγροτικών δρόμων και συντηρούσαν τα ήδη υπάρχοντα.
Μεριμνούσαν για την χάραξη αντιπυρικών ζωνών και την αποκατάσταση των υπαρχόντων.
Δημιουργούσαν πυροφυλάκια με πλήρη επόπτευση όλων των δασικών οικοσυστημάτων.
Τοποθετούσαν εκτενή υδροδοτικά δίκτυα με υδατοδεξαμενές κ.λ.π. με άμεση πρόσβαση για τα πυροσβεστικά οχήματα.
Όλα αυτά όμως για να πραγματοποιηθούν απαιτούν μία Δασική Υπηρεσία πλήρως στελεχωμένη και με αντίστοιχο εξοπλισμό και υποδομές. Απαιτούν αξιοποίηση του συνόλου του επιστημονικού προσωπικού της. Απαιτούν μία δασική υπηρεσία ενταγμένη μέσα σ έναν κεντρικό σχεδιασμό με συναρμόδιους φορείς με απόλυτα διακριτούς και καθορισμένους ρόλους και φυσικά με την αποκλειστική ευθύνη του κράτους!
Απαιτούν γενναία χρηματοδότηση για τις προληπτικές παρεμβάσεις, και όχι αυτή που φέτος έφθασε στο κατώτερο επίπεδο από κάθε άλλη φορά, αφού από τα 17.700.000 ευρώ που αιτούνταν το σύνολο των δασικών υπηρεσιών της χώρας, εγκρίθηκε λίγες μέρες πριν την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου από τις πιστώσεις του Ειδικού Φορέα Δασών του Πράσινου Ταμείου του έτους 2021, μόλις το 10% δηλαδή 1.700.000 ευρώ για την υλοποίηση έργων και εργασιών αντιπυρικής προστασίας και οδοποιίας σε μία έκταση εκατομμυρίων στρεμμάτων δασικών εκτάσεων!!
«Έχει και η υποκρισία τα όρια της»
Αυτά τα λίγα ψίχουλα του 1.700.000 ευρώ και το γεγονός ότι ακόμη και αυτές τις πενιχρές πιστώσεις που είχε διαθέσει πέρυσι η κυβέρνηση των 4.454.105 ευρώ για το σύνολο των δασαρχείων τις περιέκοψε κατά 62% φέτος, αποτελεί το πραγματικό κριτήριο για το πόσο άγγιξε την « ευαισθησία » και τα αντανακλαστικά της η τραγωδία στο ΜΑΤΙ και πόση βαρύτητα είχαν οι υποσχέσεις της ότι δεν θα ξαναζήσει παρόμοιες στιγμές η χώρα και ο λαός της!!
Δεν αποτελεί όμως το μοναδικό κριτήριο αξιοπιστίας της κυβέρνησης, η στάση της απέναντι στις πιστώσεις για την πρόληψη που αποτελεί το Α και το Ω σε συνδυασμό με την κατάργηση όλου του αντιδασικού νομοθετικού πλαισίου για την δασοπροστασία.
«Πάνω απ΄ όλα η ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων»
Η ίδια κατάσταση κυριαρχεί και στον βασικό κατασταλτικό μηχανισμό το πυροσβεστικό σώμα αφού για μία ακόμη φορά μεγάλο μέρος των πιστώσεων του προϋπολογισμού του δεν αξιοποιούνται για την συντήρηση, ανανέωση και γενικότερα την ενίσχυση του εναέριου και επίγειου κρατικού μηχανολογικού μηχανισμού, αλλά μεταφέρονται στους ιδιώτες μέσω της ενοικίασης εναέριων μέσων.
Σε αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε η κυβέρνηση και για τον προϋπολογισμό του 2021 και έτσι ενώ για της πάσης φύσεως λειτουργικές δαπάνες του Π.Σ. των μειζόνων κατηγοριών 24 και 31, η αύξηση των πιστώσεων είναι 22.673.491 ευρώ, τα 18.000.000 ευρώ είναι για την μίσθωση εναέριων μέσων και τα υπόλοιπα 4.673.491 ευρώ για το σύνολο των λειτουργικών του αναγκών!
Το αποτέλεσμα της πολιτικής που έχει ως θέσφατο στόχο την ενίσχυση των ιδιωτικών συμφερόντων σε βάρος του κρατικού μηχανισμού, καταγράφεται μέσα από την κλιμάκωση των πιστώσεων που διοχετεύονται για τον σκοπό αυτό. Έτσι παρατηρούμε ότι από τον προϋπολογισμό του 2019 που οι δαπάνες για την μίσθωση εναέριων μέσων ανέρχονταν σε 17.000.000 ευρώ, εκτοξεύτηκαν κλιμακωτά στα 40.800.000 ευρώ για το 2021.
Μία αύξηση δηλαδή κατά 23.800.000 ευρώ ή 58,00%, την ίδια στιγμή όπου:
Για την συντήρηση του συνόλου του μηχανολογικού εξοπλισμού των 3.250 περίπου
οχημάτων, δηλαδή την κινητήρια δύναμη του Π.Σ. και του βασικού πυροσβεστικού μέσου των επίγειων δυνάμεων, η αύξηση των πιστώσεων ανέρχεται μόνο σε 800.000 ευρώ, όταν η παλαιότητα του στόλου των οχημάτων πέραν της 10ετίας πλησιάζει το 80%.
Για να γίνουν προληπτικές παρεμβάσεις σε εκατομμύρια στρέμματα δασικής γης «ξοδεύει» μόνο 1.700.000 ευρώ !!!
«Εργασιακές συνθήκες μεσαίωνα η μόνη σταθερή «πετυχημένη» πολιτική στην πυροπροστασία»
Και όλα αυτά όταν η σωρευτική αποστέρηση σε βάθος 12ετιάς 1.216.558.131 ευρώ από το πυροσβεστικό σώμα, δημιούργησε αξεπέραστα προβλήματα στις δομές του και στην κατάσταση του συνόλου του εξοπλισμού του. Αυτοί οι αρνητικοί παράγοντες σε συνδυασμό με την συνεχή ανάθεση νέων αρμοδιοτήτων, έχει φέρει το σύνολο του προσωπικού και τον ίδιο τον μηχανισμό του Π.Σ. σε πολύ δυσχερή θέση με τα τραγικά αποτελέσματα που καταγράφονται σε κάθε αντιπυρική περίοδο.
Είναι κοινή διαπίστωση πλέον και κυρίως των ίδιων των υπάλληλων του πυροσβεστικού σώματος, μονίμων, πενταετών και εποχικών. Ότι την στιγμή που η κυβέρνηση χωρίς να κάνει τις απαραίτητες προσλήψεις και δεν προχωρά στην άμεση μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων πυροσβεστών, έχει σχεδιάσει από πέρυσι, την δημιουργία 80 εποχικών κλιμακίων και μία σειρά αερομεταφερόμενων και επιτελικών μονάδων, δεν έχουν να περιμένουν καμία ουσιαστική ενίσχυση σε μέσα και προσωπικό. Αντιθέτως η μεγάλη διασπορά του υπάρχοντος δυναμικού για την στελέχωση όλων αυτών των δομών, δημιουργεί εύλογη ανησυχία, έχοντας την τραγική εμπειρία της περιόδου 1998 – 2000. Είναι πεπεισμένοι ότι θα σηκώσουν στην πλάτη τους για ακόμη μία φορά όπως γίνεται εδώ και 23 χρόνια όλο το βάρος του επικίνδυνου από κάθε άποψη αντιπυρικού σχεδιασμού. Αυτό έχει αποδείξει η πείρα τους όλα αυτά τα χρόνια με τους δεκάδες νεκρούς και με τις βαριές αναπηρίες συναδέλφων τους.
Για αυτό ακριβώς τον λόγο η κυβέρνηση όχι μόνο συνεχίζει να τους απασχολεί μέσα από το αντεργατικό πλαίσιο που διατήρησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις με εκατοντάδες ώρες απλήρωτης εργασίας. Να διακόπτει στις μητέρες πυροσβέστριες κατά την αντιπυρική περίοδο την γονική άδεια. Να μην χορηγεί προγραμματισμένες ημερήσιες αναπαύσεις και να πετσοκόβει τις προγραμματισμένες κανονικές άδειες.
Προς ενίσχυση αυτού του αντεργατικού πλαισίου και προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες τις αντιπυρικής περιόδου και όχι μόνο από το υπάρχον προσωπικό, επέλεξε να τους επιβάλει και νόμιμα τις συνθήκες του εργασιακού μεσαίωνα, θεσμοθετώντας με τον Νόμο 4662/2020:
Την κατάργηση του αμετάθετού από τον τόπο συμφερόντων. Το συνεχόμενο ξεσπίτωμα με μεταθέσεις, αποσπάσεις , μετακινήσεις μέσα από έναν νέο, αντιδραστικό, άδικο και ρουσφετολογικό κανονισμό μεταθέσεων.
Την επιβολή προληπτικής επιφυλακής ακόμη και χωρίς συμβάντα παρά μόνο με αφορμή τις καιρικές συνθήκες , όπου επί της ουσίας η εξέλιξη αυτή σηματοδότησε και τυπικά το οριστικό τέλος του σταθερού χρόνου εργασίας των πυροσβεστών.
Να λοιπόν ποια είναι πραγματικά τα έργα και όχι τα λόγια « συμπάθειας » που εκφράζουν οι εκάστοτε πρωθυπουργοί και οι αρμόδιοι υπουργοί όλων των κυβερνήσεων για τους « Ήρωες » όπως τους αποκαλούν, για να προσπεράσουν ανέξοδα το γεγονός ότι πρώτα απ όλα οι πυροσβέστες είναι εργαζόμενοι. Σκληρά εργαζόμενοι που έχουν δικαίωμα και απαίτηση από το κράτος για ασφαλείς και σταθερές σχέσεις εργασίες και όχι μία γαλανόλευκη και ηχηρούς επικήδειους πάνω από τα φέρετρα των νεκρών τους που δημιουργούν οι αντεργατικές πολιτικές τους!
«Στρατηγικός στόχος»
Συμπυκνώνοντας στο τελικό συμπέρασμα, αυτό που επιβεβαιώνεται συνεχώς από τα ίδια τα επαναλαμβανόμενα τραγικά γεγονότα είναι ότι, τα πάντα υποτάσσονται στον στρατηγικό στόχο που πλέον αποκωδικοποιείται με ξεκάθαρο τρόπο μέσα από τις διατάξεις του Νόμου 4662/2020 και του πρόσφατου περιβαλλοντολογικού νομοθετικού πλαισίου με σαφή προσανατολισμό:
Την σημαντική μείωση των κρατικών δαπανών σχετικά με την οργάνωση της δασοπροστασίας και γενικότερα την πολιτικής προστασίας, την σταδιακή συρρίκνωση του κρατικού μηχανισμού και των υποδομών του και την μεταφορά αρμοδιοτήτων σε Δήμους, Περιφέρειες με βάση την ανταποδοτικότητα, αξιοποιώντας τις εθελοντικές οργανώσεις και τις Μ.Κ.Ο.
Την αξιοποίηση των μεγάλων καταστροφικών αποτελεσμάτων που προκαλούν συστηματικά οι αντιδασικές πολιτικές που συνειδητά εφαρμόζονται, για να στρώνεται το έδαφος στην λογική του αναποτελεσματικού κράτους, για την όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή των επιχειρηματικών ομίλων στην διαχείριση και εκμετάλλευση των δασικών οικοσυστημάτων και για να αρθούν τα κάθε λογής εμπόδια στις επενδυτικές βλέψεις επιχειρηματικών ομίλων στην « πράσινη » ανάπτυξη ( βλ. ανεμογεννήτριες κ.λ.π.).
Την εμπορευματοποίηση της πυρασφάλειας με παροχή ανταποδοτικών υπηρεσιών από το Πυροσβεστικό Σώμα σε ιδιώτες , φορείς και μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους ( βλ. Fraport , Ελευθέριος Βενιζέλος , Ιδιωτικοί οδικοί άξονες, παροχές με μπλοκάκι κ.λ.π. )
Την μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση τομέων της πυροπροστασίας ( βλ. ενοικιάσεις εναέριων μέσων, δημιουργία υποδομών κ.λπ. )
Την συγκαλυμμένη αξιοποίηση όλων των φορέων που συμμετέχουν στον Εθνικό Μηχανισμό Αντιμετώπισης Κρίσεων στους κατασταλτικούς μηχανισμούς για την αντιμετώπιση εσωτερικών κοινωνικών αντιδράσεων και πιο ενεργή συμμετοχή στους σχεδιασμούς ευρωενωσιακών κατασταλτικών μηχανισμών και του ΝΑΤΟ, χρηματοδοτούμενης από μυστικά κονδύλια.
Την πιο ενεργή συμμετοχή του πυροσβεστικού σώματος στους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Σε αυτήν την κατεύθυνση όχι μόνο διατηρείτε η στρατιωτικοποιημένη του δομή που έχει αποδειχθεί στην πράξη καταστροφική, αλλά επαναφέρεται και η οπλοφορία των στελεχών του που είχε εφαρμοστεί στην διάρκεια της δικτατορίας.
Είναι καιρός πλέον πριν να είναι πολύ αργά, να βγουν τα απαραίτητα συμπεράσματα και ο λαός να πάψει να είναι παθητικός θεατής απέναντι στο δράμα που εκτυλίσσεται κάθε φορά σε μία άλλη περιοχή σε κάποιους άλλους ανθρώπους.
Να γίνει ο ίδιος πρωταγωνιστής και να περάσει με τον οργανωμένο αγώνα μέσα από τα συνδικάτα και τους φορείς του στην αντεπίθεση. Να αμφισβητήσει την καταστροφική πολιτική που εφαρμόζεται διαχρονικά και να θέσει τους όρους του με κριτήριο τις δικές του ανάγκες για ένα ασφαλές και προστατευμένο φυσικό περιβάλλον. Για να μπορεί να ελπίζει ότι κάποια στιγμή θα καταφέρει να αποτινάξει οριστικά το μαύρο χρώμα της στάχτης και του θανάτου από την ζωή και την ψυχή του!
(*) Ο Μιχάλης Μιχαήλ είναι Ανθυποπυραγός ε.α.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου