Βόλτα στο (σχεδόν) έρημο τοπίο του κορονοϊού

13/04/20

Καλημέρα σας αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες και καλή (μεγαλο)βδομάδα 

Έφτασε και το σημερινό συνοδευτικό της πρωινής σας απόλαυσης, με την ενημέρωση για τον κόσμο της πανδημίας και ό,τι απορρέει από αυτή τη νέα και λίαν επικίνδυνη για την υγεία και την κοινωνία των πολιτών κατάσταση. Σκέφτηκα να ξεκινήσουμε τη μέρα μας με τις εντυπώσεις μου από τη βόλτα που έκανα το προηγούμενο Σάββατο. Προσπαθώντας να αποφύγω τον πονοκέφαλο (μέχρι ημικρανία) που με βασανίζει τα Σάββατα –μάλλον απόρροια της υψηλής έντασης όλης της εβδομάδας καθώς τρέχουμε να προλάβουμε προθεσμίες ασφυκτικές– είπα κι εγώ να βάλω 6 στο γνωστό μήνυμα στο 13033 και να επωφεληθώ από τον καλό καιρό από τη λιακάδα.

Θέλοντας να αποφύγω το πάρκο, που είναι κλειστό, και τους αθλούμενους που έχουν αυξηθεί στους χώρους πέριξ αυτού, ξεκίνησα μέσα από τους δρόμους τη μακρά βόλτα. Ο πολύβουος πεζόδρομος με τα νεανικά στέκια είχε νεκρώσει, τα καταστήματα εστίασης κλειδαμπαρωμένα, οι καφετέριες που υποδέχονταν κόσμο πολύ με τέτοιον καιρό ήταν τρομακτικά ερημωμένες, με τα καθίσματα μαζεμένα. Βουβά στέκια, σχεδόν έρημοι δρόμοι, γεμάτα σουπερμάρκετ. Θα μπορούσε να το περιγράψει κανείς ως μία εικόνα της οικονομίας την επόμενη μέρα από την πανδημία της Covid-19. Στους δρόμους συνάντησα μόνο ντιλιβεράδες, οδηγούς λεωφορείων, περιπατητές· απουσίαζαν οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα και εκείνοι που είναι στην πρώτη γραμμή αυτής της υγειονομικής μάχης.

Η επόμενη μέρα πόσα καταστήματα μικρεμπορίου και λιανεμπορίου θα βρει ανοιχτά; Πόσοι από αυτούς τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες έχουν να πληρώσουν οφειλές και διακανονισμούς για να ενταχθούν στα κριτήρια δανειοδότησης; Θα αλλάξουν χαρακτήρα όπως το παλιό ψιλικατζίδικο του κυρ Γιώργη στη Ρήγα Φεραίου που τώρα είδα ότι έχει γίνει κατάστημα ηλεκτρονικού τσιγάρου;

Το τοπίο που διαμορφώνεται στη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας μοιάζει σχεδόν με αυτό της Σαχάρας. Αναζητούνται οάσεις. Οι ευνοημένοι φαίνονται. Οι κινήσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη συνίστανται σε πακέτο που κατευθύνεται προς τον ιδιωτικό τομέα, στους μεσάζοντες ιδιώτες των κονδυλίων τα οποία θα πρέπει να φτάσουν στους πληττόμενους επαγγελματίες και μισθωτούς. Είναι ένα μοντέλο νεοφιλελεύθερης κοπής που φοριέται πολύ. Μοιάζει πολύ με αυτό που ζήσαμε και ζούμε. Η τρόικα δίνει δάνεια και υπαγορεύει την πολιτική στο πού θα κατευθυνθούν και πώς θα ξοδευτούν. Μοιάζει με τη χρηματοδότηση που παρέχει η Ευρωπαϊκή Ένωση για το προσφυγικό. Μη κυβερνητικές οργανώσεις χρηματοδοτούνται για να εκτελέσουν έργο το οποίο θα έπρεπε να είχαν αναλάβει οι κυβερνήσεις. Έτσι και τώρα, κλείνοντας το μάτι σε όσους είναι φίλοι και γνωστοί, το «επιτελικό κράτος» Μητσοτάκη βρίσκει μια διαφημιστική εταιρεία φίλα προσκείμενη και της αναθέτει το μοίρασμα του κονδυλίου των 11 εκατ. ευρώ, με το ανάλογο φυσικά αντίτιμο. Το ίδιο συμβαίνει και με τη διανομή των 600 ευρώ προς όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες: ιδιωτικά κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης με μία κοινή πλατφόρμα παίρνουν εκατομμύρια για να καταρτίσουν ιδιαίτερα καταρτισμένους επαγγελματίες!

Όλα αυτά δεν έχουν επίδραση μόνο στο επίπεδο της οικονομίας αλλά και σε αυτό της κοινωνίας των πολιτών και της δημοκρατίας. Πόσα από αυτά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, πολλά εκ των οποίων είναι «υπό του μηδενός» στις βαθμίδες των σχετικών καταλόγων αναγνωσιμότητας (το έχει ερευνήσει ο Νίκος Σπυρόπουλος), θα τολμήσουν να αντιπαρατεθούν, να ερευνήσουν, να ελέγξουν, να στηλιτεύσουν το χέρι που τους ταΐζει; Γι’ αυτό μας έχουν φλομώσει στα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ με το κούρεμα του κυβερνητικού εκπροσώπου. Αλήθεια, θα έπαιζε αν δεν ήταν κυβερνητικός εκπρόσωπος; Και γιατί σταθήκαμε στο κούρεμα κι όχι στην υπέροχη αυλή που διαθέτει; Είναι αυτή που… παρά τρίχα κάνει τη διαφορά ανάμεσα σε όσους έχουν διαμέρισμα και όσους έχουν βίλα. Γιατί οι νέοι ήρωες αυτής της πανδημίας να είναι ο Χαρδαλιάς των απαγορεύσεων και όχι οι γιατροί που δίνουν τη μάχη στην πρώτη γραμμή; 

Η δημοκρατία του κορονοϊόύ 

Το λέγαμε, το φοβόμασταν και το είδαμε να συμβαίνει μπροστά στις κάμερες στη διαμαρτυρία του προσωπικού του νοσοκομείου στον Ευαγγελισμό κατά την Παγκόσμια Ημέρα Υγείας στις 7 Απριλίου. Πολιτικές οργανώσεις διαμαρτύρονται ότι τις τελευταίες μέρες με πρόσχημα τα μέτρα έχουν πυκνώσει τα πρόστιμα σε πολίτες που υπερασπίζονται δικαιώματα αλλά και οι προσαγωγές. Πρόστιμα επιβλήθηκαν σε μέλη δημοτικής κίνησης του Ζωγράφου, σε γιατρούς που επισκέφτηκαν το αστυνομικό τμήμα Περιστερίου για να διαπιστώσουν σε ποια κατάσταση συνωστισμού είναι οι κρατούμενοι, σε αντιπροσωπεία αντιρατσιστικής οργάνωσης στη Γλυφάδα, σε συμπαραστάτες των υγειονομικών έξω από νοσοκομείο στην Καρδίτσα, στα Τρίκαλα, στη Λάρισα ακόμα στον Βόλο. Στη Νέα Σμύρνη δε, σύμφωνα με τις καταγγελίες, έγινε προσαγωγή για «παράνομη συγκέντρωση με ντουντούκα»! 

Από τη μία εργαλειοποιείται μια ψευδής εικόνα στην παραλία της Θεσσαλονίκης για να κλείσει η παραλία, από την άλλη σφραγίζουν με πρόστιμα την πόρτα του ελέγχου στους πολίτες και στις πολιτικές οργανώσεις. 

Και οι ευκαιρίες για πολιτικό παιχνίδι εν μέσω πανδημίας, που σημαίνει και γκρίζες ζώνες, αρχίζουν και εμφανίζονται πολλές. Η χρηματοδοτική κάνουλα ανοίγει για κορονοϊο-εκλογές μέσω δήμων και περιφερειών. Η Παναγιώτα Μπίτσικα περιγράφει το σχέδιο. Το Μαξίμου χρησιμοποιεί τους δήμους σαν όχημα για το πολιτικό σχέδιο της επόμενης μέρας, με την προοπτική 40.000 θέσεων εργασίας με, εννοείται, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ουσιαστικά για ανακύκλωση της ανεργίας. 

Αλλά και μια «τυπική» αλλαγή ονομασίας σε ένα πρόγραμμα στους ΟΤΑ κρύβει παγίδες: τον εξοβελισμό του ελέγχου. 

Άδωνη, εσύ, σουπερστάρ! 

Προκλητικός άλλη μία φορά ο υπουργός που έχει φροντίσει το ακαταδίωκτο διαφόρων καταγγελιών αισχροκέρδειας χρησιμοποιώντας τον φερετζέ της ελεύθερης αγοράς. Από τηλεοράσεως, που τόσο συμπαθεί, ο υπουργός Ανάπτυξης κατέκρινε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ (πρέπον, καθότι αντίπαλος, αλλά) χρησιμοποιώντας το παλιό καλό κόλπο του: αποδομούμε μία πρόταση φέρνοντάς τη στα δικά μας μέτρα, αφού της έχουμε κόψει χέρια, πόδια και κεφάλι. Στην πρόταση να μην επιδοτείται η ανεργία αλλά η εργασία και να δοθούν οικονομικά βοηθήματα οριζόντια σε όλους τους μισθωτούς, ο υπουργός της φαιογαλάζιας προπαγάνδας πέταξε το χυδαίο ευφυολόγημα: Τι να τα κάνετε τα λεφτά αφού μόνο τα σουπερμάρκετ είναι ανοιχτά. Θα γίνετε 300 κιλά! Ο κύριος υπουργός φαίνεται ότι δεν ψωνίζει συχνά από το σουπερμάρκετ ή έχει τόσα πολλά χρήματα που θεωρεί αμελητέα τα ποσά που ξοδεύει μία μέση ελληνική οικογένεια. Αν και πληρώνει ο ίδιος λογαριασμούς, σίγουρα ο μισθός του υπερκαλύπτει το κόστος σε ρεύμα, τηλέφωνο, νερό, ενοίκιο, φόρους, ρυθμίσεις, διακανονισμούς κ.ά.

Είναι ο ίδιος ο υπουργός που δίνει τα πάντα για την ανάπτυξη, από τις μπουλντόζες στο Ελληνικό μέχρι τη διαφήμιση ελληνικών αντισηπτικών αλλά και μία γενναία κρατική ενίσχυση για ένα «λαθροξενοδοχείο» που θα κρύψει την Ακρόπολη, διευκολύνοντας πελάτες του υπουργού Γεραπετρίτη. Για τον κύριο υπουργό η ανάπτυξη έρχεται μέσα από επιχειρηματικούς κύκλους, μιλώντας για υπεραξίες εκτάσεων και σχεδίων, αποφεύγοντας ευφυώς να μιλήσει για όσους θα τα κάνουν πράξη και κατά πόσο θα συμφέρει το Ελληνικό ή το «λαθροξενοδοχείο» την καθημερινότητά τους. Είναι αυτοί που εργάζονται ακόμα και τώρα για να μη μας λείψει τίποτα, για να είμαστε καθαροί, ακόμα για να σωθούμε από την επέλαση του ιού και οποίοι θα πάρουν... χάρισμα ένα επίδομα. Είναι ο υπουργός που βρίσκεται στην ίδια γραμμή της χορτάτης βόρειας Ευρώπης που κουνάει το δάχτυλο στον τσακισμένο από τα μνημόνια και την άγρια λιτότητα νότο. Όπως ήταν πάντοτε. 

Η «κρυφή» Μεγάλη Εβδομάδα 

Πατήστε το 6 για να ανάψετε κάποιο κερί, στείλτε το 2 και από το σουπερμάρκετ βρεθείτε στην εκκλησία, επιλέξτε το 3 και μετά την ανάληψη μετρητών στοιχηθείτε για τη θεία μετάληψη. Είναι η πιο κρίσιμη εβδομάδα, είναι το crash test μετά το κλείσιμο του ματιού της κυβέρνησης στην εκκλησία με τις δηλώσεις Πέτσα αλλά και το delivery Αγίου Φωτός εκείνου του δημάρχου Αργυρούπολης. Ήταν το τέλειο επιχείρημα για για την ιεραρχία προκειμένου να επιβάλει την άποψή της στην κοσμική εξουσία, αλλά οπισθοχώρησε (δύο βήματα πίσω για ένα μπρος;). Ο Κερκύρας Νεκτάριος παρότρυνε τους πιστούς του να βγάλουν άδεια για σωματική άσκηση και να πάνε στους ναούς να κοινωνήσουν. Είναι κρίσιμη εβδομάδα για όσους ξεθαρρέψουν κάτω από τον ανοιξιάτικο ουρανό. Είναι η εβδομάδα που θα κρίνει την πίστη στον άνθρωπο και στη λογική. Το άσβεστο φως της πίστης κρύβεται μέσα σε κάθε πιστό, όχι μέσα σε τρούλους. αγιογραφίες και εικονίσματα.

Ήδη πάντως τα ράσα βγήκαν στο αντάρτικο και εισαγγελέας ερευνά την «κρυφή» μετάληψη σε ναούς στο Κουκάκι κια στην Κέρκυρα. 

Έρευνα αλλά για ποιον; 

Σε αχαρτογράφητα νερά πλέουμε για να μάθουμε και να εξηγήσουμε τις αιτίες εξάπλωσης του απρόσβλητου ακόμη από την επιστήμη κορονοϊού. Για να τον τιθασεύσεις πρέπει να τον γνωρίζεις. Κι εμείς δεν τον έχουμε μάθει ακόμη. Δεν είναι τυχαίες οι αντικρουόμενες έρευνες και οι συμβουλές που δίνουν οι ειδικοί αυτό το διάστημα. Είναι χρήσιμα τα γάντια και οι μάσκες; Αυτό μας είχε απασχολήσει το προηγούμενο διάστημα, αλλά στέρεα λύση ακόμα δεν έχουμε βρει. Μεταδίδεται από τις συσκευασίες τροφίμων; Διασπείρεται μέσω του αέρα; Οι σόλες των παπουτσιών είναι αυτές που μεταφέρουν τον ιό και είναι επικίνδυνες όσο τα ποντίκια των υπολογιστών, οι σκουπιδοτενεκέδες, τα κρεβάτια και τα πόμολα στις πόρτες; Άραγε τι μπορεί να μας μείνει από τη μελέτη που δημοσιεύθηκε στη Νότια Κορέα για τον εντοπισμό του ιού σε αναρρώσαντες ασθενείς με Covid-19, Ποια η σχέση των καρδιαγγειακών νοσημάτων και ποια η αξιοπιστία των τεστ; Θα χρειαστεί άραγε να καταργήσουμε τις χειραψίες για να γλιτώσουμε από ιούς του αναπνευστικού συστήματος, όπως ακούσαμε να λέει ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας; Προσωπικά, δεν είμαι βέβαιος για τίποτα καθώς πολλές έρευνες είναι σε εξέλιξη και πρέπει να περάσει κάποιο διάστημα μέχρι να καταλήξουν οι ειδικοί (αυτούς εμπιστευόμαστε όλοι μας, δεν είμαστε εμείς ειδικοί) σε ασφαλή συμπεράσματα.

Εκείνο που οφείλουμε να επισημάνουμε όμως είναι η κατεύθυνση της έρευνας. Για ποιον γίνεται και ποιος ωφελείται. Στο τεύχος Ιουνίου του 2018, η επιθεώρηση του ΔΝΤ «Finance and Development» φιλοξένησε άρθρο του καθηγητή Οικονομικών και Δημογραφίας David E. Bloom και των βοηθών ερευνητών Daniel Cadarette και J.P. Sevilla, όλων από το Χάρβαρντ. Στο θέμα της συζήτησης «επιδημίες και οικονομία» αναπτύχθηκε προβληματισμός για την πρόληψη και την προετοιμασία των συστημάτων υγείας. Εκεί είχε τεθεί αυτό που ακούμε και σήμερα –και το βιώνουμε–, ότι οι επιδημίες στοιχίζουν σοβαρά και στην οικονομία, πέρα από ανθρώπινες ζωές. Έτσι έμπαινε το θέμα της ανάπτυξης εμβολίων, μόνο που αυτά ήταν… αντιπαραγωγικά, δεν είχαν το απαιτούμενο κέρδος μπροστά στο κόστος: «Λόγω της χαμηλής ζήτησης, του υψηλού κόστους έρευνας και ανάπτυξης εμβολίων και της αργής απόσβεσης, οι φαρμακευτικές βιομηχανίες δεν επενδύουν εύκολα» στην ανάπτυξη εμβολίων για συγκεκριμένους παθογενείς παράγοντες, που μπορεί να προκαλέσουν επιδημίες, αν και έχουν μικρές πιθανότητες εμφάνισης. «Το συμφέρον της κερδοφορίας δεν συμβαδίζει καλά με το κοινωνικό συμφέρον του περιορισμού του ρίσκου που αποτελούν τέτοιες αρρώστιες» αναφέρεται στο άρθρο. Λοιπόν, όλα για το κέρδος ή όλα για τον άνθρωπο;

Το περιβάλλον πάντως βρήκε έναν απροσδόκητο σύμμαχο. Πέρα από την ατμοσφαιρική ρύπανση, καθώς ο αέρας που αναπνέουμε στις πόλεις έχει γίνει πιο καθαρός, η άγρια ζωή στον πλανήτη και ειδικά στο θαλάσσιο περιβάλλον φαίνεται να είναι ευνοημένη, όπως αναφέρει ο Θανάσης Τσίκλιρας, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. 

Μάσκες αποκριάς ή προστασίας; 

Αφού εμφανίστηκαν απαγορευτικά δηλώσεων, καταγραφών, ανακοινώσεων προς τον Τύπο από το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των νοσοκομείων Λαϊκό και Ευαγγελισμός αλλά και από το νοσοκομείο Αττικόν, οι μάσκες πέφτουν και στον τομέα της επάρκειας του υλικού που διανέμεται. Η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) ζητεί τον εφοδιασμό των νοσοκομείων με επαρκή σε ποσότητα και κατάλληλα σε ποιότητα μέσα ατομικής προστασίας. Η ΟΕΝΓΕ θεωρεί απαράδεκτο η αρμόδια επιτροπή του υπουργείου Υγείας να διαβεβαιώνει ότι μία απλή χειρουργική μάσκα είναι αρκετή για να αντιμετωπιστεί η Covid-19. 

Μη χάσουμε γιατρούς και νοσηλευτές τώρα από τη μάχη, το ακούτε; 

Αν είσαι celebrity σώζεσαι, αλλιώς ας χαθείς 

Τρεις Έλληνες πολίτες βρίσκονται εγκλωβισμένοι στο Εκουαδόρ. Έχουν απευθυνθεί στις αρμόδιες κυβερνητικές υπηρεσίες, δηλαδή στον πρέσβη της Ελλάδας στη Λίμα, αλλά το υπουργείο Εξωτερικών ολιγωρεί στις διαδικασίες για τον επαναπατρισμό τους. Ένας από αυτούς είναι ο Λεωνίδας Οικονομάκης, μέλος του συγκροτήματος Social Waste που χθες έδωσε στο κοινό το νέο του άλμπουμ, ο οποίος είναι και μεταδιδακτορικός ερευνητής Ανθρωπολογίας και έχει βρεθεί εν μέσω της κρίσης του SARS-CoV-2 στο Εκουαδόρ μαζί με τον Βαγγέλη Δασκαλάκη και τον Ευάγγελο Δέλτα. Στις 23 Μαρτίου ζήτησαν επίσημα τον επαναπατρισμό τους και το υπουργείο Εξωτερικών ακόμη κωφεύει. Κατά τα άλλα ο Νίκος Χαρδαλιάς κουνάει το δάχτυλο σε όσους έτυχε να βρεθούν στο εξωτερικό. 

Αντίο στον Περικλή Κοροβέση 

«Ο Περικλής Κοροβέσης, πολυγραφότατος και πολιτικά δραστήριος μέχρι την τελευταία στιγμή, πέθανε σε νοσοκομείο της Αθήνας σε ηλικία 79 ετών»: Αυτό ήταν το μήνυμα της ΕΡΤ στο Twitter που συνόδευε την είδηση του θανάτου του Περικλή Κοροβέση. Και η επιτελική επικοινωνία του Μαξίμου πέτυχε διάνα: καμία αναφορά στον αγωνιστή, στον άγρια βασανισμένο από τη χούντα Κοροβέση – εντέχνως άλλη μία φορά το «επιτελικό κράτος» αποφεύγει την αναφορά σε οτιδήποτε έχει να κάνει με φασισμό, ναζισμό, δικτατορία, τις δύσκολες περιόδους που πέρασε ο ελληνικός λαός, και ωραιοποιεί την ιστορία. Δεν είναι τυχαία η χυδαία διαδικτυακή επίθεση που δέχτηκε η πρόεδρος της Δημοκρατίας επειδή στον αποχαιρετισμό της αναφέρθηκε στον Κοροβέση ως σύμβολο της αντίστασης στη δικτατορία. 

Το Documento σταχυολόγησε κάποια αποσπάσματα από συνεντεύξεις και κείμενα του πολιτικά ενεργού πολίτη Κοροβέση. 

Ο αναγνώστης μας Πάτροκλος Οικονομόπουλος έστειλε μία μικρή αλληλεπίδραση, όπως μας γράφει, με τον Περικλή Κοροβέση:

Πέρσι τέτοια εποχή, στη (σ.σ. θρυλική) φοιτητική κινηματογραφική λέσχη Ίριδα όπου είχε προβληθεί το «Nausicaa» της Ανιές Βαρντά, με αφορμή τον θάνατό της εκείνη την εβδομάδα.

Το θέμα της ήταν η ζωή των εκπατρισμένων Ελλήνων στο Παρίσι κατά την περίοδο της χούντας, καθώς και τη γνώμη που είχε ο γαλλικός λαός για τη δικτατορία στην Ελλάδα. 

Ο Κοροβέσης ήρθε για να δει κι αυτός την ταινία, καθότι εμφανίζεται σε αυτή (όπως και άλλες προσωπικότητες, ενώ πρωταγωνιστής είναι ο Σταύρος Τορνές), και για να μιλήσει για το ζεύγος Ανιές Βαρντά - Ζακ Ντεμί, τους οποίους θαύμαζε ως σκηνοθέτες και κατόρθωσε να σχετιστεί μαζί τους πολύ εύκολα, αφού ήταν εξαιρετικά φιλόξενοι (αναφέρθηκε στην ελευθεριότητα που χαρακτήριζε τη σχέση του ζευγαριού, κάτι που επηρέασε και τον ίδιο στις κατοπινές του σχέσεις).

Μετά το τέλος της ταινίας έγινε συζήτηση που κράτησε ως τη μιάμιση τη νύχτα. Ο Κοροβέσης ήταν διαυγέστατος και διεξοδικός, με το ουισκάκι του, ήρεμη δύναμη. Βρήκα κι εγώ την ευκαιρία και τον ρώτησα για κάτι που είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο του Ηλία Πετρόπουλου, ότι για τους αριστερούς οι δεκαετίες που προηγήθηκαν (Παπάγος, Καραμανλής) υπήρξαν δυσκολότερες από ό,τι η χούντα. Ο Κοροβέσης μου απάντησε πως ίσως παλιότερα να έπεφταν 50 βουρδουλιές, ενώ στη χούντα να έπεφταν 30, αλλά η σκληρότητα δεν κρίνεται έτσι. Οι προηγούμενες δεκαετίες απηχούσαν το μετεμφυλιακό κλίμα και ίσως η καταστολή να μπορεί να ερμηνευθεί ως απάντηση στην ένοπλη εμφυλιακή αντιπαράθεση. Στη χούντα αντίθετα ένοπλο δεν υπήρχε (όπως υπήρχε ως αντίδραση στις χούντες της Λατινικής Αμερικής) και από αυτήν την άποψη η δική μας δικτατορία ήταν από τις πλέον σκληρές. 

Πόσο μας λείπουν 

Σε μία τέτοια ζοφερή εποχή μάς λείπουν οι ποιητές που να προσκυνούν το χώμα που πατούν. Σίγουρα θα υπάρχουν, αλλά θα μας λείπει ο Θάνος να τους κάνει γνωστούς στους κατατρεγμένους, στην Άννα που κλαίει· να γυρίσει το ανεμολόγιο της ιστορίας, να μας τραγουδήσει την έρημη Σαλονίκη κάτω από φώτα κόκκινα· να μας πει για το μοναδικό κόκκινο μήλο των φτωχών, για τα παιχνίδια που είμαστε της κάθε μέρας, για των γραφειοκρατών τη φάρα, γι’ αυτούς που θεωρούν ταπεινό να μιλάς για το φαΐ· να μας παίξει ένα εμβατήριο για τα ανήσυχα παιδιά, να ανιχνεύσουμε της Αττικής το φαιό νταμάρι. Πώς να κοπάσει τούτη η τρικυμία;

Η τρικυμία ποτέ δε θα σβηστεί

για μιαν ανεξιχνίαστην αιτία

καρφώθηκα σε όμορφη εξορία

το πέλαγο καρφί μου και σφυρί.

Κάτι σκέψεις δικές μου κυριακάτικες, όταν ακούς τραγούδια που προβληματίζουν και εμπνέουν από έναν μοναδικό συνθέτη-πολίτη, που διαμόρφωσε τη ζωή μας με νότες για πιάνο και μπουζούκι, με φωνές για πάλκο και άριες.

Όπως μας λείπει πολύ ο Ουμπέρτο Έκο, αυτός ο ανατόμος της (μυθ)ιστορικής πραγματικότητας, που μας έπιανε από το χέρι και μας οδηγούσε στο παρελθόν μέσα από τα σκοτεινά στενοσόκακα της μεσαιωνικής, βικτοριανής, προπολεμικής, μεσοπολεμικής, μεταπολεμικής πλούσιας «μικρών κι ασήμαντων» γεγονότων ιστορίας. Πολύ θα ήθελα να έγραφε τώρα για την εποχή που ζούμε. Ας έγραφε για την εποχή του Μαύρου Θανάτου...

Ευχαριστίες 

Τα μηνύματά σας είναι συγκινητικά. Μας μεταφέρθηκε ένα συγχαρητήριο από έναν επώνυμο για το digital magazine με το αφιέρωμα για τον Μανώλη Γλέζο (και την ευχαριστούμε τη… γειτόνισσα), το οποίο βρέθηκε μεταξύ εκατοντάδων άλλων «ανώνυμων» αναγνωστών μας για τη νέα προσπάθεια που επιχειρήσαμε. Και από αυτήν εδώ τη γωνία θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τις δύο κόρες του αγωνιστή Απόστολου Σάντα, την Αλεξάνδρα και τη Γεωργία, που μας εμπιστεύτηκαν το αποχαιρετιστήριο μήνυμα της οικογένειας για τον σύντροφο του πατέρα τους στην «αποκοτιά» να κατεβάσουν την πολεμική σημαία της ναζιστικής Γερμανίας από την Ακρόπολη. Προσωπικά ευχαριστώ τον παλιό συμφοιτητή και καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθήνας Βαγγέλη Καραμανωλάκη για τη βοήθειά του (εύχομαι όταν βγούμε από αυτή τη «φυλακή» να βρεθούμε και να μιλήσουμε όχι για το χθες αλλά για το σήμερα και το αύριο). Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ πρέπει στον καθηγητή Ιστορίας και διευθυντή του μεταπτυχιακού Δημόσιας Ιστορίας του ΕΑΠ Χάρη Αθανασιάδη, στον ιστορικό και μεταφραστή Νίκο Σκοπλάκη και στον διδάκτορα Γλωσσολογίας Νίκο Μαθιουδάκη. Φυσικά η έκδοση δεν θα μπορούσε να βγει χωρίς τα κείμενα της ψυχής του Hot Doc History, Αρτέμη Ψαρομηλίγκου και Βασιλικής Λάζου, και των Δημήτρη Χατζηνικόλα και Παναγιώτας Μπίτσικα.

Και είμαστε μόνο στην αρχή... 

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καθένα ξεχωριστά από τους εκατοντάδες που μας έχουν στείλει μηνύματα αλλά είναι αδύνατο αυτή τη στιγμή. Αφήνω μία υπόσχεση στο μέλλον. 

Λέω να σας αποχαιρετήσω με μια «σφήνα» από τα φεϊσμπουκικώς «ατάκτως ερριμμένα» της αρθρογράφου μας Χρύσας Κακατσάκη (κάθε μέρα και μία θα σας προσφέρω):

«Ελλιπές το ρεπορτάζ του Ευαγγελάτου για το κούρεμα του Πέτσα. Ούτε τον Κουρέα της Σεβίλλης έβαλε για μουσική υπόκρουση ούτε πόσες τρίχες έκοψε η γυναίκα του μας είπε».

Παραμένουμε σε επαφή, περιμένοντας ιδέες σας, παρατηρήσεις, βελτιώσεις, διορθώσεις, προτάσεις και φυσική τη δική σας ενθάρρυνση στο hello@documentonews.gr και, αν το κρίνετε ικανοποιητικό για την ενημέρωσή σας, την προώθηση αυτού του newsletter σε όσους θεωρείτε ότι μπορούν να συμμετάσχουν σε αυτή την παρέα που μεγαλώνει συνέχεια.

Για το δωρεάν Newsletter, ώστε να μη σας λείψει η έγκυρη ενημέρωση καθημερινά, αρκεί μία απλή εγγραφή εδώ. Τα προηγούμενα δελτία μας είναι συγκεντρωμένα σε αυτό τον σύνδεσμο. 

Μέχρι να τα ξαναπούμε αύριο

Προσέξτε τον εαυτό σας και

στην υγειά σας! 

Θανάσης

ΠΗΓΗ: https://www.documentonews.gr/