Τα νησιά του Νοτίου Αιγαίου: Χάλκη

Χάλκη 

Φανταστείτε έναν νησί, πολύ κοντά στην κοσμοπολίτικη Ρόδο, αλλά εντελώς διαφορετικό. Φανταστείτε ένα νησί που το γυρνάς όλο με τα πόδια σε 4 ώρες! Με κάστρα, αρχαία ερείπια, ξωκλήσια και ανεμόμυλους. Με παραλίες χωρίς θαλάσσια σπορ, και δρόμους χωρίς αυτοκίνητα. Με μια Χώρα απαράμιλλης αισθητικής. Φανταστείτε ένα νησί προορισμένο για άλλους βιορυθμούς, για εκείνους τους χαλαρότερους που πάντα τους προλαβαίνεις. 

Αυτός ο τόπος, «ο μικρός, ο μέγας», υπάρχει. Και ονομάζεται Χάλκη. 

Οι αρχαιολογικές μαρτυρίες για τους Προϊστορικούς χρόνους στο νησί της Χάλκης περιορίζονται σε επιφανειακά ευρήματα στην Τραχεία και στον Πόνταμο που περιλαμβάνουν όστρακα από αγγεία και οψιανό. Στα δυτικά του σημερινού Χωριού που βρισκόταν ο ομώνυμος μεσαιωνικός οικισμός, υπάρχουν τα ίχνη του αρχαίου οικισμού της Χάλκης με την οχυρωμένη ακρόπολη. 

Η Χάλκη αναφέρεται πρώτη φορά στους ιστορικούς χρόνους σαν μέλος της Α’ Αθηναϊκής Συμμαχίας καταβάλλοντας όπως τα άλλα νησιά συμμαχικό φόρο. Σύμφωνα πάντα με τον Θουκυδίδη πήρε μέρος στον Πελοποννησιακό Πόλεμο (412 π.Χ.), προσφέροντας ασφαλές καταφύγιο για τον ελλιμενισμό του στόλου της Αθήνας, όταν εκείνος εκστράτευσε εναντίον της Ρόδου που είχε συμμαχήσει με τους Σπαρτιάτες. Η Χάλκη τον 4ο αιώνα π.Χ. έζησε χρόνια ανεξαρτησίας και ακμής, διατηρώντας σχέσεις με την Αθήνα, τη Ρόδο και τη Θάσο. Στην ελληνιστική περίοδο, όπως κατέγραψε ο Θεόφραστος, βρέθηκε κάτω από την επιρροή της θαλασσοκράτειρας Ρόδου.

Το νησί συναριθμείται κατά τον 3ο αιώνα π.Χ. στους δήμους της Καμείρου, και άρχοντές του συγκαταλέγονταν στους καταλόγους της πόλης. Η μοίρα της την εποχή αυτή ταυτίστηκε με εκείνη της Ρόδου, αφού διέθετε το ασφαλές λιμάνι του Εμπορειού, και είχε σημαντική στρατηγική θέση σε ένα οργανωμένο δίκτυο ναυτικών παρατηρητήριων που εξασφάλιζαν την τον ακίνδυνο διάπλου των ροδιακών πλοίων. Η στενή σχέση με την Ρόδο συνεχίστηκε και κατά την ρωμαιοκρατία όπως μαρτυρεί μια τιμητική επιγραφή για έναν «ιεροποιό» από την Χάλκη, που φρόντιζε για τις τελετές και τις θυσίες, και η οποία βρέθηκε στην Κάμειρο. 

Η αρχαιολογική έρευνα εντόπισε παλαιοχριστιανικό ναό στο σημείο που σήμερα βρίσκεται ο μεσαιωνικός ναός του Αγίου Νικολάου στο Κάστρο. Επίσης βρέθηκε ένα σπάραγμα από ψηφιδωτό δάπεδο κοντά στον ναό του Αγίου Νικολάου στο Εμπορειό. Όλα τα στοιχεία συγκλίνουν στην πρώιμη διάδοση του Χριστιανισμού στο νησί, πιθανόν κατά τον 3ο αιώνα. Πάντως η Χάλκη ανέκαθεν τιμούσε σαν προστάτη της τον Άγιο Νικόλα, και σύμφωνα με μια τοπική παράδοση που διέσωσε τον 15ο αιώνα ο περιηγητής Buedelmonti, ο Αϊ Νικόλας κήρυξε στο νησί το Ευαγγέλιο του Χριστού. 

Διοικητικά η Χάλκη τους βυζαντινούς χρόνους αρχικά ανήκε στην Επαρχία των Νήσων, και αργότερα από τον 7ο αιώνα στο Θέμα των Κυβηραιωτών. Κατά τον 9ο αιώνα μαζί με τα γειτονικά νησιά δέχθηκε αραβικές πειρατικές επιδρομές που ανάγκασαν τους λιγοστούς κατοίκους είτε να εγκαταλείψουν το νησί, είτε να αποτραβηχτούν στην ενδοχώρα του. Τα ασκηταριά με τις τοιχογραφίες στην απόκρημνη βορειοανατολική πλευρά χρονολογούνται από εκείνη την εποχή. 

Η ιστορία του νησιού κάτω από την εξουσία των Ιωαννιτών ιπποτών (1309-1522) αντανακλάται στις τοιχογραφίες διαφόρων ναών της εποχής εκείνης, με χαρακτηριστικό τον αγιογραφικό διάκοσμο της Παναγίας Οδηγήτριας στα Κοίλα. Μετά την άλωση της Πόλης η Χάλκη δέχθηκε επώδυνα πειρατικά πλήγματα από οθωμανούς πειρατές που ανάγκασαν τους κατοίκους με εντολή των Ιωαννιτών το 1474 και 1479 να την εγκαταλείψουν. Το εντοιχισμένο στο Κάστρο οικόσημο του Μεγάλου Μάγιστρου Pierre d’ Aubusson μαρτυρεί την ανακατασκευή του ανάμεσα στα 1476 και 1480. Η εποχή της πρώιμης τουρκοκρατίας παραμένει σκοτεινή εξαιτίας της έλλειψης ιστορικών πηγών. Πάντως η Χάλκη τον 17ο αιώνα φαίνεται να ανακάμπτει πληθυσμιακά όπως μαρτυρείται από την ανέγερση του ευρύχωρου ναού της Παναγίας στο Χωριό. Ο οικισμός αυτός κάτω από το Κάστρο συγκεντρώνει τους κατοίκους του νησιού κατά τον 18ο αιώνα. 

Το νησί κατά τον 19ο αιώνα γνώρισε περίοδο μεγάλης ακμής με τη δημιουργία του καινούριου οικισμού του Εμπορειού ή (Ν)ημπορειού με τα δίπατα πετρόχτιστα σπίτια του. Οι Χαλκίτες στην πλειοψηφία τους ασχολούνταν με τη ναυτιλία και την προσοδοφόρο σπογγαλιεία χρησιμοποιώντας αποκλειστικά σκάφανδρο. Ο πλούτος που εισέρεε στο νησί αποτυπώνεται στα τάματα των νεόκτιστων ναών από τους μηχανικούς και «εκκινητές» των σπογγαλιευτικών μηχανών. Η πορεία όμως αυτή ανακόπηκε όταν η Οθωμανική αυτοκρατορία απαγόρευσε τη χρήση των σκαφάνδρων για την αλιεία των σπόγγων εξαιτίας της υπερεκμετάλλευσης των βυθών. Πάντως στο νησί το 1912, όταν καταλήφθηκε από τους Ιταλούς, κατοικούσαν 3215 ψυχές -ο μεγαλύτερος πληθυσμός που γνώρισε ποτέ η Χάλκη. Ακολούθησαν αλλεπάλληλα μεταναστευτικά ρεύματα που ενισχύθηκαν εξαιτίας της πολιτικής εξιταλισμού του νησιού από το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι. Μετά τον πόλεμο και την ενσωμάτωση το 1948 του νησιού στην Ελλάδα, πολλοί από τους 768 κατοίκους που απέμειναν έφυγαν για τη Ρόδο, την Αθήνα αλλά και την Αμερική. 

Την δεκαετία του 1980 το νησί ανακηρύχτηκε «Νησί ειρήνης και φιλίας» και ένα πρόγραμμα ήπιας τουριστικής ανάπτυξης οδήγησε στην αποκατάσταση των πέτρινων σπιτιών του Εμπορειού, την δημιουργία υποδομών και την ανάδειξη της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής του οικισμού. 

ΠΗΓΗ: http://www.aegeanislands.gr/

Η Χάλκη είναι ο πιο μικρός παράδεισος των Δωδεκανήσων 

Μπορεί η Σύμη να είναι ο πιο μικρός και μαγικός προορισμός των Δωδεκανήσων, όμως η Χάλκη είναι ο πραγματικός επίγειος παράδεισος. Το νησί αυτό μπορεί να μην είναι ένας από τους δημοφιλέστερους καλοκαιρινούς προορισμούς ανάμεσα στις επιλογές των Ελλήνων και μη ταξιδιωτών, όμως κρύβει μερικούς πανέμορφα αληθινούς θησαυρούς. Διότι, ο χαλαρός ρυθμός των ανθρώπων της Χάλκης θα σας βοηθήσει να βρείτε την ηρεμία που αναζητάτε την περίοδο των διακοπών σας. 

Μόλις αντικρύσετε το λιμάνι του νησιού και τον πανέμορφο οικισμό του, θα αντιληφθείτε πως εκεί θα περάσετε τις πιο ωραίες διακοπές της ζωής σας, ενώ η απουσία οχημάτων θα σας βοηθήσει να ηρεμήσετε και να αποσυνδεθείτε από τον έξω κόσμο. 

Το Νημποριό και οι πανέμορφες παραλίες της Χάλκης 

Ο πιο γνωστός οικισμός στο νησί, είναι το Νημποριό. Αυτά τα γραφικά και λουσμένα στο φως σπιτάκια που βρίσκονται στο λιμάνι της Χάλκης είναι σαν ζωγραφιά που περιμένει να σας απορροφήσει στο λεπτό και για πάντα. Περιηγηθείτε στα σοκάκια και απολαύστε τις μυρωδιές του νησιού, διότι κάθε σπίτι διαθέτει και από έναν φούρνο που ψήνει το ωραιότερο ψωμί των Δωδεκανήσων αλλά και τα παραδοσιακά και φημισμένα χαλκίτικα μακαρούνια. Θα δείτε αμέσως τους νησιώτες στα παράθυρα ή τις αυλές, ενώ ένα ζητήσετε να δοκιμάσετε κάτι από τα παραπάνω, θα σας το προσφέρουν με μεγάλη χαρά. Με μια και μόνο βόλτα σας στο Νημποριό, θα νιώσετε αμέσως την καρδιά σας να κυριεύεται από ηρεμία, γαλήνη και ευτυχία. 

Ακόμη πιο όμορφα, θα καταφέρετε να νιώσετε μόλις κάνετε την πρώτη βουτιά στα υπέροχα νερά και τις βοτσαλωτές αλλά και κατάλευκες παραλίες των Δωδεκανήσων. Ο Πόνταμος είναι η πιο πολυσύχναστη παραλία του νησιού με τη χρυσαφένια αμμουδιά, ενώ η Κάνια είναι η πιο γνωστή παραλία με βότσαλο, μαζί με το Γιάλι, τη Φτενάγια και την Αρέτα οι οποίες μοιάζουν μαγικές με τα κρυστάλλινα γαλαζοπράσινα νερά τους. 

Η τέλεια απόδραση στη νησίδα Αλιμιά 

Εάν έχετε επισκεφτεί τη Χάλκη με το δικό σας σκάφος, μπορείτε να μεταβείτε με μεγάλη ευκολία στην νησίδα Αλιμιά για μια μονοήμερη εκδρομή. Εάν πάλι, έχετε επισκεφτεί το νησί με το πλοίο της γραμμής, τότε αξίζει να πάτε στην Αλιμιά, με ένα καΐκι από το Νημποριό. Στη μεγάλη παραλία θα απολαύσετε τον ήλιο και θα ευχαριστηθείτε κολύμπι σε καταγάλανα νερά. 

Το Χωριό, το Κάστρο των Ιπποτών και η απίστευτη θέα του Καρπάθιου πελάγους 

Περίπου δυόμιση χιλιόμετρα μακριά από το λιμάνι βρίσκεται το Χωριό της Χάλκης. Η παλιά πρωτεύουσα του νησιού, κάπου ανάμεσα στα χαλάσματα των ερειπωμένων σπιτιών κρύβεται η παλιά του δόξα. Από το Φρούριο του Κάστρου αξίζει να θαυμάσετε την υπέροχη θέα στο Καρπάθιο Πέλαγο, αλλά και να κατέβετε σε όποια από τις φανταστικές παραλίες θα δείτε από εκεί. Το καλύτερο πράγμα σε αυτό το νησί, είναι πως όλες οι αποστάσεις είναι πολύ μικρές. 

ΠΗΓΗ: https://www.cnn.gr/taksidi/ellada/story/138745/h-xalki-einai-o-pio-mikros-paradeisos-ton-dodekanisonhttps://www.cnn.gr/taksidi/ellada/story/138745/h-xalki-einai-o-pio-mikros-paradeisos-ton-dodekanison

Χάλκη Δωδεκανήσου 

Η Χάλκη είναι ελληνικό νησί του νοτιοανατολικού Αιγαίου στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Δωδεκανήσων[1] με 478 κατοίκους (απογραφή 2011)[2]. Βρίσκεται 5 μίλια δυτικά από το ακρωτήριο Αρμενιστής της Ρόδου, ΝΑ. της Τήλου στο ΒΑ. Καρπάθιο πέλαγος. Η επιφάνεια του νησιού είναι 28 τ.χλμ. με ανάπτυγμα ακτής 34 χιλιομέτρων. Για την προέλευση της ονομασίας του νησιού υπάρχουν δύο εκδοχές: ονομάστηκε έτσι είτε από τα ορυχεία και τα εργαστήρια επεξεργασίας χαλκού που υπήρχαν στο νησί κατά την αρχαιότητα, είτε από τη φοινικική λέξη "κάρκι" ή "κάλχι" που σημαίνει "πορφύρα", το όστρακο που υπήρχε άφθονο στις ακτές του νησιού τότε και το οποίο εμπορεύονταν οι Φοίνικες[1], εκδοχή που είναι και η πιθανότερη Η Χάλκη έχει ανακηρυχθεί "Διεθνές κέντρο ειρήνης και φιλίας νέων"[3] και αυτό έχει ως αποτέλεσμα το νησί να το επισκέπτεται μεγάλος αριθμός νέων.Τα τελευταία χρόνια όμως είναι μεγαλύτερος ο αριθμός από επισκέπτες της τρίτης ηλικίας. 

Γεωγραφία[ 

Γενικά το έδαφος της Χάλκης είναι ημιορεινό και άγονο. Υψηλότερες κορυφές είναι το Μεροβίγλι (593 μ.) στο ΒΑ. τμήμα της νήσου και ο Προφήτης Ηλίας (578 μ.) στο κεντρικό τμήμα. Οι δε ακτές είναι επί το πλείστον απότομες και βραχώδεις με μικρές παραλίες με άμμο και κροκάλες κυρίως στο βόρειο και νότιο τμήμα της νήσου.Τα νερά της θάλασσας γύρω από το νησί, είναι τα πιο καθαρά που έχει δει ποτέ κανείς! 

Στο ΝΑ. άκρο σχηματίζεται το ακρωτήριο Κρεβάτι, βόρεια του οποίου εκτείνεται ο όρμος Εμπορειό στο μυχό του οποίου βρίσκεται και το ομώνυμο χωριό Χάλκη, ή Νημποριό, ή Ιμποριό (εκ παραφθοράς "Νέο Εμποριό"). Ο οικισμός είναι πανέμορφος, με κατοικίες νεοκλασικής αρχιτεκτονικής, που φανερώνουν μεγαλείο αλλοτινών καιρών. Το ΒΑ. άκρο καταλήγει στο ακρωτήριο Λιμανάρι, ενώ στο ΒΔ. άκρο σχηματίζεται μικρή χερσόνησος που καταλήγει στο ακρωτήριο Κέφαλος. 

Η γενική όψη της Χάλκης χαρακτηρίζεται ως ορεινή πλην όμως τα ορεινά συγκροτήματα διακόπτονται από πεδινές μικρές ή μεγάλες εκτάσεις, όπως η κοιλάδα των Ζιών, του Ποντάνου, το Λεντάκι, του Κισσού κλπ. Σε αυτές τις κοιλάδες υπήρξε κατά την αρχαιότητα πλούσια παραγωγή δημητριακών η οποία ευνοούνταν από το έδαφος αλλά και το εύκρατο μεσημβρινό κλίμα της Χάλκης. Σύμφωνα με το βιβλίο "η Χάλκη της Δωδεκανήσου" του Κ. Ηλιάδη, η καρπερότητα του εδάφους της Χάλκης είχε εκθειαστεί από αρχαίους συγγραφείς, όπως ο Θεόφραστος στο έργο του "Περί φυτών και ιστορίας". 

Σημειώνεται ότι μεταξύ Χάλκης και Ρόδου υφίστανται πολλές μικρές νησίδες, βραχονησίδες και ύφαλοι που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής. Μεγαλύτερη αυτών των νησίδων είναι η Αλιμιά. Στον δε πορθμό Χάλκης - Τήλου υφίσταται η Αντίτηλος. 

Ιστορία 

Οι ιστορικές μαρτυρίες για τη Χάλκη είναι ελάχιστες. Το νησί διαβαίνει τους αιώνες στη σκιά της Ρόδου κι η ιστορία του μπορεί να σκιαγραφηθεί στα βασικά της σημεία μόνο σε συσχετισμό με την ιστορία της Ρόδου και της ευρύτερης περιοχής του νοτιοανατολικού Αιγαίου.

Η Χάλκη κατοικείται από την προϊστορική εποχή. Στους ιστορικούς χρόνους η Χάλκη φέρεται κατά καιρούς ως υποτελής της Καμείρου, ενώ αναφέρεται ως "σύμμαχος" των Αθηναίων στους ετήσιους "φορολογικούς καταλόγους της Δηλιακής Συμμαχίας, πράγμα που σημαίνει ότι είχε περιέλθει στη διοικητική εξάρτηση της "Αθηναϊκής δημοκρατίας" εκείνη τη χρονική περίοδο. Αργότερα φαίνεται να εξαρτάται και πάλι από την Κάμειρο. Κι ακολουθεί την ακμή και την παρακμή της Ρόδου στους αιώνες που ακολουθούν. Κατά το 14ο αιώνα οι Ιππότες της Ρόδου παραχώρησαν τη Χάλκη ως φέουδο στην οικογένεια Assanti από την Ίσκια. Τότε έχτισαν και το Κάστρο τους πάνω στα ερείπια της αρχαίας ακρόπολης. Ανάμεσα στα οικόσημα σώζεται το οικόσημο του Μεγάλου Μαγίστρου Pierre d’ Aubusson (1476-1530), ο οποίος αναστήλωσε το φρούριο μετά από καταστροφική επιδρομή που δέχτηκε η Χάλκη από τους Βενετούς[4]. Στο κάστρο κατέφευγε ο πληθυσμός σε περίπτωση επιδρομής. 

Από τα μέσα του 19ου αιώνα η τουρκοκρατούμενη Χάλκη φτάνει στο απόγειο της ακμής της. Μαζί με τη Σύμη, την Κάλυμνο, το Καστελόριζο, αναπτύσσουν το εμπόριο και τη σπογγαλιεία[4]. Ιδρύονται σχολεία και το μορφωτικό επίπεδο του πληθυσμού σημειώνει κατακόρυφη άνοδο. 

Στα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας και κατά την ιταλοκρατία τα πατροπαράδοτα προνόμια καταργούνται, πλήττεται το εμπόριο κι η σπογγαλιεία κι αρχίζει η αιμορραγία της μετανάστευσης. Η Χάλκη που μπορεί να θεωρηθεί ως ένας από τους "τελευταίους φάρους της παράδοσης", πιθανώς να πήρε το όνομά της από τα ορυχεία επεξεργασίας χαλκού που υπήρχαν στην αρχαιότητα. Σύμφωνα με τη μυθολογία, οι Τιτάνες ήταν οι πρώτοι κάτοικοι. Οι Πελασγοί έζησαν στο νησί για πολλά χρόνια, αφήνοντας πίσω τους πολλά χτίσματα[1]. Τους διαδέχθηκαν οι Κάρες, οι Δωριείς και αργότερα οι Φοίνικες. Η βασίλισσα της Χάλκης η Αρετάνασσα, έζησε στη Χάλκη και μετά την εξόρισαν στην Κάρπαθο όπου αυτοκτόνησε όταν έμαθε για το θάνατο του συζύγου της[5]. Απομεινάρια 3 ναών προς τιμήν του θεού Απόλλωνα υπάρχουν ακόμα στην τοποθεσία Πευκιά. Κατά την εποχή της ακμής του Αθηναϊκού κράτους, βρίσκουμε τη Χάλκη να πληρώνει κι αυτή το συμμαχικό φόρο. Τον 7ο αιώνα το νησί κυριεύουν οι Άραβες μέχρι το 825 οπότε και απελευθερώνετε. Οι Βενετοί και Γενοβέζοι καταφτάνουν το 1204 και επισκευάζουν την αρχαία ακρόπολη, χτίζοντας ταυτόχρονα φρούριο στο νησάκι της Αλιμιάς. Το 1523 τη Χάλκη την κυριεύουν οι Τούρκοι. Παίρνει μέρος στην επανάσταση του 1821. Κυριεύεται από τους Ιταλούς το 1912, όπως κι όλα τα Δωδεκάνησα, περιέρχεται υπό ιταλική κυριαρχία, στρατιωτική αρχικά και πολιτική μετά το 1923[1]. 

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου η Χάλκη δοξάστηκε χάρη στους αγώνες και το αίμα άξιων τέκνων της, όπως ο υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος και ο λοχαγός Διογένης Φανουράκης. 

Παραλίες 

Η Χάλκη στολίζεται γύρω γύρω από πανέμορφες παραλίες, πολλές είναι προσβάσιμες με τα πόδια, άλλες πάλι με καΐκια. Οι πέντε παραλίες που μπορείτε εύκολα να πάτε με τα πόδια είναι ο Πόνταμος, τα Φτενάγια, τα Κάνια, το Γιάλι και η Αρέτα. 1) Ο Πόνταμος είναι η μόνη αμμώδης παραλία, στο νότιο τμήμα της νήσου, η μορφολογία και το μέγεθος της οποία αλλάζει συχνά το χειμώνα, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες. Με τα πόδια ξεκινώντας από το λιμάνι, τον Ιμπορείο, είσαι εκεί σε δέκα λεπτά. Ο δρόμος είναι με άσφαλτο. Πάνω από την παραλία έχει ταβέρνα, καντίνα και ομπρέλες για ηλιοθεραπεία. 

2) Τα Φτενάγια είναι από την πλευρά του ξενοδοχείου, πίσω από το εκκλησάκι της Αγίας Αικατερίνης. Αν φτάσετε μέχρι το εκκλησάκι, κατηφορίστε τα βράχια από την πίσω πλευρά και θα δείτε την παραλία. Η παραλία είναι μία βραχώδης μικρή παραλία, η οποία είναι με τα πόδια περίπου 15 λεπτά. Η παραλία αυτή είναι προσβάσιμη και με αμάξι από δρόμο ο οποίος περνάει κάτω από τους ανεμόμυλους, όχι όμως με άσφαλτο. Λειτουργεί ταβέρνα και υπάρχουν ομπρέλες για ηλιοθεραπεία. 3) Η παραλία στα Κάνια βρίσκεται βόρεια από το κέντρο του νησιού, το Ιμπορειό, κοντά στις ιχθυοκαλλιέργειες. Είναι προσβάσιμη με τα πόδια σε 25 λεπτά περίπου, αλλά και με όχημα, αφού ο δρόμος είναι με άσφαλτο. Ο δρόμος ξεκινάει από το Ιμπορείο και στρίβει δεξιά στο δεύτερο στενάκι μετά το σχολείο. Εκεί υπάρχει μια καντίνα αλλά και ομπρέλες, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. 4) Στην παραλία του Γιάλι, ή Γυαλοί, εκεί θα δείτε μία μικρή και βοτσαλωτή παραλία, στη νότια πλευρά του νησιού. Τα βότσαλα είναι άσπρα και μεγάλα. Για να πάτε εκεί πρέπει να φτάσετε στο Χωριό και συνεχίζετε κατηφορίζοντας το δρόμο που είναι μπροστά από το Χωριό. Σ’ αυτή την παραλία δεν υπάρχει τίποτα για να σας προμηθεύσει αναψυκτικά κ.α. γι’ αυτό θα πρέπει να μεριμνήσετε.

Η παραλία αυτή είναι προσβάσιμη με τα πόδια, με αμάξι, αλλά και με καΐκι. 5) Μια όμορφη παραλία είναι και η Αρέτα που είναι διπλή παραλία πιο πέρα από τον Πόνταμο. Η πρόσβασή της γίνεται με καΐκι. Είναι ένα κομμάτι ξηράς που κυριολεκτικά εισχωρεί στη θάλασσα δημιουργώντας 2 παραλίες. 6) Η Τραχειά στη νότια πλευρά του νησιού. 

ΠΗΓΗ: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%AC%CE%BB%CE%BA%CE%B7_%CE%94%CF%89%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85