Ίος
Η Ιος είναι ένα πανέμορφο νησί, με πολλά πρόσωπα. Ενα νησί γνωστό σε χώρες όπως η Αυστραλία, η Ιταλία, η Αυστρία, η Αμερική, η Αγγλία, η Γαλλία, η Σουηδία, η Γερμανία για τη βραδινή διασκέδαση που απολαμβάνουν οι επισκέπτες , αλλά και γεμάτο με τα ίχνη της μακραίωνης ιστορίας του. Με χρυσαφένιες αμμουδιές και παραλίες πολυσύχναστες ή πιο ερημικές και γαλήνιες. Με την κυκλαδίκτικη και αμφιθεατρικά κτισμένη Χώρα του που βρίσκεται στο σημείο όπου υπήρχε η αρχαία πόλη. Με πολλές εκκλησίες και δυο
μοναστήρια όπου οργανώνονται περίφημα πανηγύρια. Με πλήθος μονοπατιών που οδηγούν σε ονειρικές τοποθεσίες, το βυζαντινό Παλαιόκαστρο, τη μεσαιωνική Αγία Θεοδότη και τον ιδιαίτερα σημαντικό αρχαιολογικό χώρο του Σκάρκου. Με μια υπέροχη ακτογραμμή 87 χλμ., που θα απολαύσουν όσοι περιηγούνται το νησί με σκάφος, ή με τα πλοιαράκια που κάνουν τουριστικές εκδρομές. Για όλους αυτούς τους λόγους, σήμερα η Ιος δεν χαρακτηρίζεται μόνο από την έντονη διασκέδαση με την οποία έχει συνδεθεί, αλλά προσελκύει ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τον θρησκευτικό, τον περιπατητικό, τον αρχαιολογικό και τον θαλάσσιο τουρισμό.
Η τουριστική ανάπτυξη στην Ιο άρχισε το 1970 και κορυφώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Σήμερα στο διαδίκτυο υπάρχουν εκατοντάδες ιστοσελίδες αφιερωμένες αποκλειστικά σ΄αυτήν και νεαροί bloggers με πιστό κοινό εκδηλώνουν την επιθυμία τους να συμμετάσχουν σε ένα από τα Αυγουστιάτικα πάρτυ που οργανώνονται εδώ. Σε όποια κατηγορία και αν ανήκετε, εκείνους που απολαμβάνουν την ημέρα, ή τη νύχτα τους, πάντως ένα είναι βέβαιο: στην Ιο δεν θα πλήξετε ούτε στιγμή!
Ίος
Τα αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν ότι η εγκατάσταση στην Ιο χρονολογείται από την Πρωτοκυκλαδική εποχή και λόγω της γεωγραφικής θέσης της γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη κατά την 3η χιλιετία. Είναι γνωστό ότι την περίοδο της κλασικής εποχής ανήκε στην Αθηναϊκή Συμμαχία και πλήρωνε αρχικά ως φόρο υποτέλειας στους Αθηναίους ένα τάλαντο. Σύμφωνα με τις ενδείξεις που υπάρχουν η Ιος δεν πήρε μέρος στην συμμαχία εναντίον των Αθηναίων που είναι γνωστή ως «Κοινόν των Νησιωτών». Φαίνεται, όμως, ότι πήρε μέρος όταν επανιδρύθηκε την εποχή των Πτολεμαίων. Μια αναθηματική πλάκα προς τιμή της γυναίκας του Πτολεμαίου Β’ Φιλάδελφου, Αρσινόης, πιθανολογεί ότι πήρε το όνομα Αρσινόη την εποχή εκείνη
Κατά τη ρωμαιοκρατία, η Ιος υπαγόταν στην «επαρχία των Νησιών» (Provincia Insularum) και στο νησί στέλνονταν εξόριστοι. Καταλήφθηκε το 1207 από τον Μάρκο Σανούδο, ο οποίος και την προσάρτησε στο Δουκάτο της Νάξου. Το 1269 επανήλθε στην εξουσία των Βυζαντινών και το 1292 ανακαταλήφθηκε από τον Δομήνικο Σκιάβι με τη συνδρομή των γαλερών του Μάρκου Β’ Σανούδου. Η ηγεμονία του Σκιάβι διατηρήθηκε μέχρι το 1320, όταν παραχωρήθηκε σαν αποζημίωση στον Μάρκο Β΄Σανούδο.
Στο Δουκάτο της Νάξου έμεινε μέχρι το 1397, όταν μετά τον θάνατο του Φραγκίσκου Κρίσπι, δόθηκε στην εξουσία του Μάρκου Κρίσπι μαζί με το νησί Θηρασία. Εξαιτίας των αλλεπάλληλων πειρατικών επιδρομών ο πληθυσμός είχε ελαττωθεί και τότε ο Κρίσπι ευνόησε την εγκατάσταση αρβανιτών εποίκων από την Πελοπόννησο. Παράλληλα, έκτισε το κάστρο της Χώρας. Το 1450 στην ηγεμονία τον διαδέχθηκε ο πρωτότοκος γιός του Ιάκωβος, ο οποίος επειδή ήταν άτεκνος, το τιμάριο του νησιού ανάλαβε ο θείος του Φραγκίσκος Β΄ και αργότερα ο γιος του Μάρκος Γ΄. Αυτός έδωσε το νησί ως προίκα στην κόρη του Ανδριάνα που παντρεύτηκε το 1508 τον Βενετό ευγενή Ιωάννη- Λουδοβίκο, ή Αλοίσιο Πιζάνι. Ο οίκος των Πιζάνι παρέμεινε στην Ιο μέχρι το 1556 οπότε περιήλθε οριστικά στους Οθωμανούς. Πρέπει να σημειωθεί ότι την κατέλαβε ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα το 1537 και επέβαλε φόρο υποτέλειας. Επί τουρκοκρατίας ήταν γνωστό με το όνομα Ανζα, ή Αϊνέ.
Η Ιος δεινοπάθησε το 1558 από την επιδρομή 14 τουρκικών πειρατικών γαλλιωτών, το δε 1579 αποικίσθηκε ξανά από 200 αρβανίτες που κατέφθασαν εδώ με επικεφαλής τον ιερέα Ποθητό, με την υποστήριξη του μπεηλέρμπεη (ανώτερος στρατιωτικός αξιωματούχος) των νησιών. Οι ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι επί Οθωμανών ανήκε στον καζά (επαρχία) της Αθήνας και τη φορολογία είχαν εκμισθώσει από το 1550 και για μια τριετία στον Μεχμέτ Τουραλή έναντι του ποσού των 80.000 ακτζέδων.
Κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1768-1774) η Ιος κατελήφθη από τους Ρώσους και διοικείτο από τρεις Νιώτες συνδίκους. Μετά τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (1774) και μέχρι την Επανάσταση του 1821 επανήλθε στην τουρκική κυριαρχία.
Ο Παναγιώτης Αμοιράκης ύψωσε τη σημαία της Επανάστασης στο νησί και ζήτησε την αποστολή όπλων στο νησί με έγγραφό του στις 16 Μαϊου 1821. Σπουδαία μορφή της μετεπαναστατικής Ελλάδας αναδείχθηκε ο Σπυρίδων Ι. Βαλέτας, αρχικά μέλος της Φιλικής Εταιρείας, αργότερα υπουργός της Παιδείας και μεγάλος ευεργέτης του νησιού.
Ίος ένα κυκλαδίτικο νησί του Αιγαίου Πελάγους.
Η Ίος είναι ένα κυκλαδίτικο νησί του Αιγαίου Πελάγους. Ονομάζεται και «Νιός» από τους ντόπιους οι οποίοι αντίστοιχα ονομάζονται «Νιώτες».
Γεωγραφία
Η επιφάνεια της Ίου εκτιμάται στα 108,713 τ.χλμ., ενώ έχει μήκος ακτών 87 χιλιόμετρα. Βρίσκεται ανάμεσα στη Νάξο, τη Σίκινο και τη Θήρα. Οι σημαντικότεροι όρμοι του νησιού είναι ο Γιαλός, ο Μυλοπότας και το Μαγγανάρι.
Η Ίος απέχει 111 ν.μ. από το λιμάνι του Πειραιά, 72 ν.μ. από το Ηράκλειο και 55 ν.μ. από το λιμάνι της Ερμούπολης, της διοικητικής έδρας του νομού Κυκλάδων.
Παραλίες
Η πιο πολυσύχναστη παραλία του νησιού είναι ο Μυλοπότας, ο οποίος βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από την Χώρα, ενώ άλλες ωραίες παραλίες είναι το Μαγγανάρι, ο Γιαλός, το Κολιτσάνι, η Κουμπάρα, ο Κάλαμος, το Σαπουνόχωμα, η παραλία του Παπά, η παραλία της Ψάθης και η Αγία Θεοδότη. Επίσης υπάρχουν πολλές μικρότερες παραλίες, η πρόσβαση των οποίων είναι αρκετά δύσκολη. Ο επισκέπτης του νησιού μπορεί να κάνει θαλάσσια σπορ. Windsurfing, wake-boarding, τζετ - σκι, καταδύσεις, ακόμα και kitesurfing είναι κάποια από αυτά. Στο Μυλοπότα και το Μαγγανάρι αλλά και στο Λιμάνι, λειτουργούν οργανωμένες επιχειρήσεις τέτοιου είδους.
Δημογραφία
Η Ίος είχε πληθυσμό 1.838 άτομα στην απογραφή του 2001 και πρωτεύουσα του νησιού είναι η Χώρα ή Ίος με 1.632 κατοίκους. Στην απογραφή του 2011 η Ίος είχε πληθυσμό 2.030 άτομα. Εκτός από τη Χώρα άλλοι οικισμοί στο νησί είναι οι παραθαλάσσιοι Όρμος, Ψάθη, Αγία Θεοδότη, Μυλοπότας, το απομακρυσμένο Μαγγανάρι και ο Επάνω Κάμπος που βρίσκεται στο εσωτερικό της Ίου.
Ιστορία
Η Ίος πήρε το όνομά της στην αρχαιότητα από την λέξη Ία, τα λουλούδια δηλαδή που φύτρωναν άφθονα στο νησί. Κατ' άλλους το όνομά της η Ίος το χρωστάει στην φοινικική λέξη Ίος, που σημαίνει σωρός από πέτρες.
Αρχικά η Ίος φαίνεται πως κατοικήθηκε από τους Κάρες και αργότερα από τους Μινωίτες, τους Αχαιούς και τους Φοίνικες, οι οποίοι όμως αποχώρησαν από το νησί. Μάλιστα η Ίος ήταν γνωστή ως Φοινίκη. Τον 10ο π.Χ. αιώνα οι Ίωνες καταλαμβάνουν το νησί. Κατά τον Ηρόδοτο στην Ίο, την πατρίδα της μητέρας του, θάφτηκε ο Όμηρος.
Αργότερα η Ίος προσχώρησε στην Αθηναϊκή συμμαχία και έπειτα πέρασε στην κυριαρχία των Μακεδόνων και των διαδόχων τους.
Κατά την επικυριαρχία της Ρώμης και του Βυζαντίου το νησί περνά στην αφάνεια και μαστίζεται από πειρατικές επιδρομές. Το 1207 η Ίος περνάει στην επικυριαρχία του Μάρκου Σανούδου και το 1269 επανέρχεται στους Βυζαντινούς για να ακολουθήσει νέα περίοδος Ενετοκρατίας από το 1296 έως το 1537 οπότε και κατελήφθη από τους Τούρκους. Στις αρχές του 15ου αιώνα ο Μάρκος Κρίσπος εποίκησε το νησί με Αλβανούς λόγω έλλειψης εργατικού δυναμικού. Τα χρόνια της Τουρκοκρατίας η Ίος ήταν άντρο Γάλλων πειρατών, οι οποίοι μάλιστα το 1668 στην θαλάσσια περιοχή Μπουρλότο νίκησαν τον τουρκικό στόλο. Ο Τουρνεφόρ αναφέρει το 1700 πως στο νησί κατοικούσαν εκτός των Ελλήνων αρκετοί Αλβανοί ή Αρβανίτες (απόγονοι εποίκων του 1579) και ξένοι πειρατές.
Κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 συμμετείχε ενεργά και η Ίος, η οποία μάλιστα ήταν πατρίδα του Φιλικού Σπύρου Βαλέτα.
Εκκλησιαστικά
Σήμερα η Ίος υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Θήρας Αμοργού και Νήσων και ειδικότερα στην αρχιερατική περιφέρεια Θήρας. Το νησί είναι γνωστό για τις πολυάριθμες εκκλησίες του. Λέγεται μάλιστα ότι έχει 365 εκκλησίες και εκκλησάκια. Η πιο γνωστή είναι η Παναγία η Γκρεμιώτισσα, η οποία δεσπόζει στο πιο ψηλό σημείο της Χώρας.
Πολιτισμός
Στον Μυλοπότα βρίσκεται το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Ίου και στεγάζεται από το 1993 στο αρχοντικό του Γάλλου πρώην διευθυντή της γαλλικής ραδιοτηλεόρασης Jean Marie Drot, ενώ στην περιοχή Τσουκαλαριά υπάρχει από το 1997 ανοιχτό θέατρο, χωρητικότητας 1000 θέσεων, με την ονομασία του νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη.
Εκπαίδευση
Σήμερα στην Ίο λειτουργούν τα εξής εκπαιδευτικά ιδρύματα: Νηπιαγωγείο Ίου, Δημοτικό Σχολείο Ίου, Βαλέτειο Γυμνάσιο Ίου με Λυκειακές Τάξεις, ΕΠΑ.Λ. Ίου.Το Δημοτικό σχολείο αριθμεί περισσότερα από 100 παιδιά και στεγάζεται σ΄ένα κλασικού τύπου κτήριο στο κέντρο σχεδόν της Χώρας.
Νιώτικο Ιδίωμα
Το γλωσσικό ιδίωμα της Ίου βρίσκεται σήμερα σε συρρίκνωση και συναντάται μόνο μεταξύ των ηλικιωμένων κατοίκων. Ανήκει κατά την κλασική διάκριση των νεοελληνικών ιδιωμάτων του Γ. Χατζιδάκι στα νότια ιδιώματα και μάλιστα εκείνα που εμφανίζουν πολλά κοινά στοιχεία με την κρητική διάλεκτο.
Αξιοθέατα
Ο πετρόκτιστος Φάρος της Ίου, πρόσφατα ανακαινισμένος, δεσπόζει στην είσοδο του λιμανιού. Ο Φάρος είναι επισκέψιμος ακολουθώντας μία διαδρομή από την περιοχή "Κουμπάρα" της Ίου.
Το Θέατρο "Οδυσσέας Ελύτης" της Ίου είναι ένα ανοικτό θέατρο αρχαιοελληνικού τύπου σχεδιασμένο από τον Γερμανό αρχιτέκτονα και λάτρη της Ίου Peter Haupt. Το θέατρο "Οδυσσέας Ελύτης" μπορεί να φιλοξενήσει στις μαρμάρινες κερκίδες του 1100 θεατές και ο προσανατολισμός του προσφέρει μια εκπληκτική θέα στο Αιγαίο.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου