Από τον Σεραφείμ Αθανασίου, Προς τον Υπουργό Δημόσιας τάξης κ. Μιχάλη Χρυσοχοϊδη

Γράφει ο Σεραφείμ Αθανασίου (*) 

«ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΑΞΕΩΣ ΘΕΛΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ, ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ»

Κύριε Υπουργέ Δημόσιας Τάξης, κ .Χρυσοχοίδη, καλή σας ημέρα.

Αυτοσυστήνομαι: Ονομάζομαι Σεραφείμ Αθανασίου και εδώ σαράντα τόσα χρόνια ( περισσότερα από τα όσα υπηρέτησα) είμαι συνταξιούχος της Χωροφυλακής και άμε γύρευε πόσες «κατάρες», ως συνταξιούχος του Δημοσίου θα έχω και εγώ πάρει, όπως και άλλοι της ίδιας μοίρας, από τους εκάστοτε Υπουργούς των οικονομικών οι οποίοι προσεύχονται στον Θεό, τον οποίο εκείνοι πιστεύουν, προκειμένου να εισακουστούν οι προσευχές τους και να αδειάσουμε τη γωνιά του Γ.Λ.του Κράτους ίνα, έστω και με τον τρόπο αυτό, πάρει ανάσα ο γενικός προϋπολογισμός.

Και το λέω αυτό επειδή κάποτε άκουσα από υπάλληλο νομίζω του Υπουργείου Οικονομικών που έλεγε σε μια «τηλεπερσόνα» πως σε λίγα χρόνια «θα αρχίσει», έλεγε, να ανασαίνει ο προϋπολογισμός επειδή πολλοί συνταξιούχοι βρίσκονται-έλεγε-πάνω από τα 75 τους χρόνια οπότε σιγά σιγά θα αρχίσουν «να φεύγουν» και το Κράτος-έλεγε-θα πάρει οικονομική ανάσα.

Προεξοφλούσε ο κύριος εκείνος στο ποιος θα φύγει πρώτος και ποιος δεύτερος λέτε και ήταν ο μεγάλος Κριτής και καθόριζε την ηλικιακή αναχώρηση ζώντων ανθρωπίνων υπάρξεων.

Και επειδή ανάμεσα σε αυτές τις ζωντανές υπάρξεις κινείται και η αφεντιά μου δίδεται η ευκαιρία να απαντήσω /σε εκείνον τον κύριο που περιμένει να του αδειάσουν τη γωνιά οι πάνω από τα 75 τους χρόνια συνταξιούχοι του Ελλαδικού χώρου/ ότι εγώ, παρά τα 95 μου χρόνια που σέρνω στους ώμους μου, δεν πρόκειται να του κάνω το χατίρι και να φύγω προς άγνωστη κατεύθυνση.

Με εκείνον μπορεί κατά το παρελθόν «μαζί» να τα « φάγαμε» τώρα όμως τη δική μου, έστω «κουτσουρεμένη», σύνταξη , και λόγω κρίσης , με τα εγγόνια μου τη μοιράζομαι.

Κύριε Υπουργέ σαν Έλληνας νομοταγής πολίτης και ως παλιός συνταξιούχος της Χωροφυλακής σας καλωσορίζω στην επιστροφή σας στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης. 

Πιστέψτε με ότι πολλοί εν ενεργεία και αποστρατεία δικοί μου συνάδελφοι χάρηκαν για την επανάληψη των γνωστών σε σας πολιτικών αστυνομικών καθηκόντων με τα όσα προβλήματα συχνά πυκνά παρουσιάζει η αστυνομία μας τα οποία επί των δικών σας τώρα ημερών ‘ίσως μερικά εξ αυτών βρουν την λύση τους.

Και χαρήκαμε κ. Υπουργέ επειδή γνωρίζουμε την παλιά σας προσφορά στο Σώμα της Αστυνομίας αλλά και τον πόνο που και εσείς προσωπικά νιώσατε όταν ο καλύτερός σας συνεργάτης, και δίπλα στο δικό σας γραφείο, ο Συνταγματάρχης Γιώργος Βασιλάκης, την 24 Ιουνίου 2010 και μπροστά στα μάτια σας διαμελίστηκε από ένα φάκελο που αντί εγγράφων ωρολογιακό μηχανισμό ,περιείχε. 

Και δεν είναι μόνο ο Βασιλάκης που επί των δικών σας ημερών χάθηκε είναι τόσα τα παιδιά της αστυνομικής οικογένειας που έχουν χαθεί και χάνονται για τα οποία και εσείς πολύ πονέσατε και πολύ κλάψατε και αυτό το έχει εκτιμήσει η Ελληνική Αστυνομία αλλά και οι νομοταγείς πολίτες. 

Και το λέω αυτό για σας επειδή και προηγούμενα και τώρα έχετε ένα καλό λόγο να πείτε για το χωροφύλακα, τον Πυροσβέστη ή τον όποιον Αξιωματικό αυτού του Σώματος που κάθε μέρα όλοι τους στην ίδια θράκα ψήνονται είτε από φωτιά είτε από βόλια κακοποιών στοιχείων. 

Και παλαιότερα κινδύνευαν κ. Υπουργέ όμως οι πολιτικοί αυτών προϊστάμενοι (όχι βέβαια όλοι τους) αντί του Μάνα ,ένα δηλαδή καλό λόγο που μπορούσαν γι’ αυτούς να πουν, χολή τους πότιζαν. 

Το λέω αυτό επειδή και επί των δικών μου ημερών στο Σώμα της Χωροφυλακής μέρος αυτού του ποσού της χολής και εγώ δοκίμασα.

Σε ερώτηση βουλευτού μέσα στη Βουλή των Ελλήνων γιατί δεν μεριμνά ο Υπουργός μας να εντάξει στις βαριές κατηγορίες επαγγελμάτων και το Σώμα της Χωροφυλακής απάντησε πως « ποτέ δεν θα το κάνει αυτό» επειδή οι χωροφύλακες «είναι ανειδίκευτοι εργάτες». 

Σεβαστό το επάγγελμα του οδοκαθαριστή αλλά δεν νομίζω ότι περιέχει τους ίδιους κινδύνους με εκείνο του χωροφύλακα. Και όμως έτσι σκεπτόταν ο πολιτικός μας-τότε- προϊστάμενος και χολή μας πότιζε. 

Άλλος πάλι πολιτικός προϊστάμενος, μάλιστα προτού γίνει ήταν και Στρατηγός, επειδή σε μια εκδήλωση στη Λάρισα ο εν υπηρεσία ευρισκόμενος Ενωμοτάρχης της Τροχαίας συνέστησε στον οδηγό του να τοποθετήσει το υπουργικό αυτοκίνητο πιο πέρα επειδή εμπόδιζε την κυκλοφορία των οχημάτων εκεί που το είχε παρκάρει αυτή τη σύσταση την άκουσε ο κ. Υπουργός. 

Και αντί να διατάξει τον οδηγό του να το πάρει αμέσως, νευριασμένος πήγε κοντά στον Ενωμοτάρχη και δυνατά τον χαστούκισε και την άλλη μέρα, από τη Λάρισα, με Φύλλο Πορείας για τη Χάλκη της Δωδεκανήσου έφυγε ,επειδή εκεί τον μετέθεσε.

Ωραία η Χάλκη και ο συνάδελφος πολύ καλά εκεί πέρασε. Το άδικο όμως χαστούκι δεν ξεχνιέται εύκολα και αν ήμουνα τότε εγώ στη θέση του συναδέλφου Ενωμοτάρχου, ίσως ο Στρατηγός - Υπουργός-μετά το χαστούκι - να γινόταν πετούμενο περιστέρι και εγώ Κουφοντίνας, Παλαιοκώστας ή όπως αλλιώς θα με βάπτιζαν. 

Κύριε Υπουργέ παρά τα χρόνια μου μπορώ να καταλάβω τον φόρτο της εργασίας σας και τις ευθύνες που έχετε επωμιστεί αλλά και τα τόσα προβλήματα που ,από σας, ζητούν λύσεις. 

Παρά λοιπόν τα όποια προβλήματα για τα οποία προσπαθείτε να δώσετε λύσεις θέλω να μου επιτρέψετε να σας αναθέσω και εγώ ένα-δύο τέτοια προβλήματα που έχουν υποπέσει και στη δική μου αντίληψη. Και μόνο εσείς με την καλή σας θέληση και την δραστηριότητα που σας διακρίνει / και αυτό που γράφω δεν είναι σχήμα λόγου αλλά το πιστεύουμε πολλοί απόστρατοι και εν ενεργεία συνάδελφοί μου/ θα μπορέσετε να τα φέρετε εις πέρας για να ανασάνουν όxι μόνο οι νεώτεροι συνάδελφοι που τόσο αγαπώ αλλά και πολύς κόσμος, πολλοί παππούδες και γιαγιές της όποιας γειτονιάς θα νιώσουν ασφαλείς. 

Και έρχομαι κ. Υπουργέ στο θέμα που θέλω να σας απασχολήσω . 

Εδώ στο Βόλο και στην πλευρά του Νοτίου Πηλίου υπάρχει μόνο ένα Αστυνομικό Τμήμα των Μηλεών και αυτή η υπηρεσία αστυνομεύει ένα σωρό χωριά που φτάνουν, όπως και σεις θα δείτε στη φωτογραφία που σας επισυνάπτω μέχρι το Τρίκερι ή Κατηγιώργη και από την άλλη πλευρά μέχρι τα Κάτω Λεχώνια , Άγιο Λαυρέντιο, Καλά Νερά κ.λ.π. 

Αν δεν κάνω λάθος ο Άγιος Λαυρέντιος από τις Μηλιές απέχει κάπου 30 χιλιόμετρα και το Τρίκερι από τις Μηλιές επίσης 60 χιλιόμετρα. 

Προσέξτε τώρα: Το Αστυνομικό Τμήμα Μηλεών έχει ένα αυτοκίνητο. Σε περίπτωση που εγώ για παράδειγμα βρεθώ στο Τρίκερι και χρειαστώ κάποια αστυνομική βοήθεια και πάρω τηλέφωνο στις Μηλιές τα Αστυνομικά όργανα που θα διαταχθούν να έρθουν να μου παράσχουν βοήθεια πρέπει να διανύσουν χιλιομετρική απόσταση 60 χιλιομέτρων. 

Και αν εγώ έχω «μπλέξει» με κανένα ληστή ή πρεζόνι, ή μεθυσμένο ή οποιονδήποτε κακούργο που δεν υπολογίζει ζωές, μέχρις ότου έρθει το αστυνομικό Αυτοκίνητο θα με έχει πετσοκόψει για να μου στείλουν στη συνέχεια οι συνάδελφοι- μια που είμαι και απόστρατος-στεφάνι θλίψης μετά πολλών δακρύων. 

Και αν την ώρα που ζητώ από το Τρίκερι βοήθεια και από το ίδιο αστυνομικό τμήμα Μηλεών- δεν υπάρχει πιο κοντινό-εγώ ο παππούς, η γιαγιά, το μικρό παιδάκι, ή ο όποιος τέλος πάντων νομοταγής πολίτης και από το ίδιο όπως είπα σημείο, το Τρίκερι, επειδή εκεί έγινε το κακό συναπάντημα νομοταγών πολιτών και κακοποιών στοιχείων και το αυτοκίνητο βρίσκεται στην αντίθετη από το τμήμα πλευρά πρέπει από τον Άγιο Λαυρέντιο ή Κάτω Λεχώνια, απόσταση 30 χιλιόμετρα να φύγει για Τρίκερι, Προμύρι ή Πλατανιά η απόσταση των οποίων από τις Μηλιές, έδρα του αστυνομικού τμήματος , είναι περίπου 60 χιλιόμετρα. 

30 από Μηλιές ο Άγιος Λαυρέντιος και 60 από Μηλιές επίσης το Προμύρι, Κατηγιώργης ή Τρίκερι, σύνολον 90 χιλιόμετρα. 

Και όταν, με το όποιο πράγματι φιλότιμο των αστυνομικών μας οργάνων φτάσουν εκεί που τους κάλεσαν αντί να «χαιρετούν τον πλάτανο» και τον διασωθέντα από τους όποιους κινδύνους θα αναφωνούν την λαϊκή παροιμία «κλάψτα Χαράλαμπε».

Προσέξτε τώρα:… Τότε, επί των δικών μου ημερών που δεν δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα είχαμε όμως κάποια ησυχία εν συγκρίσει με σήμερα που όλα τα σκιάζει η φοβέρα.

Τότε λοιπόν επί των δικών μου ημερών την διετία 1965 και 1966 ήμουνα Αστυνόμος στην Αργαλαστή Πηλίου. Λίγο πιο πέρα από μένα, στο Λαύκο, ήταν άλλος Αστυνόμος και πιο πέρα ,στο Τρίκερι, άλλος Και μάλιστα τότε το Τρίκερι δεν επικοινωνούσε οδικώς αλλά μόνο για θαλάσσης. 

Στις Μηλιές είχε Υποδιοίκηση Χωροφυλακής και Αστυνομικό Σταθμό, στα Καλά Νερά Φυλάκιο Χωροφυλακής, στο Νιοχώρι Φυλάκιο .στα Κάτω Λεχώνια Σταθμό και σε ιδιόκτητο μάλιστα ωραίο κτίριο, στην Αγριά επίσης Σταθμό . 

Και για να μη σας κουράζω κ. Υπουργέ με λεπτομέρειες σας λέγω ότι γύρω από την πόλη του Βόλου σε όλο το Πήλιο και κεφαλοχώρια Νομού Μαγνησίας υπήρχαν Σταθμοί και σε πολλά από τα μικρότερα χωριά φυλάκια με δύναμη ακόμη με ένα υπαξιωματικό και ένα χωροφύλακα. 

Και όμως αυτοί οι δύο ήταν οι φύλακες άγγελοι των κατοίκων της κάθε γειτονιάς και η γιαγιά, η όποια γιαγιά, δεν φοβόταν να κοιμηθεί ακόμη και στο κατώφλι της πόρτας του σπιτιού της ενώ τώρα, που δεν υπάρχει δυστυχώς ο άγγελος, τρέμει το φυλλοκάρδι της και μέσα από τις σιδεριές. 

Και μια πού έχω υπηρετήσει και στη Ρόδο το ίδιο και εκεί ήταν τότε ένα σωρό Σταθμοί Χωροφυλακής και φυλάκια. 

Κοσκινού,Αφάντου,Αρχάγγελος, Λίνδος, Λόρδος, Γεννάδι, Καταβιά, Σαλακος,Λάερμα, Σορωνή, Παραδείσι Κρεμαστή, Παστίδα, Αεροδρόμιο Μαριτσιών, Τριάντα (Ιαλυσός) Κρητικά.

Και στα οποία κεφαλοχώρια και μικρότερα χωριά ο κόσμος έβλεπε μπροστά του τον αστυνόμο ή τον χωροφύλακα και αισθανόταν όμορφα και χωρίς χτυποκάρδια.

Τώρα κ. Υπουργέ τους έχετε (όχι βέβαια προσωπικά εσείς) «μαντρώσει» μέσα στα αστυνομικά μέγαρα της Χωροφυλακής και από εκεί εξορμούν και εκεί επιστρέφουν.

Όλες οι Αστυνομικές υπηρεσίες σε ένα χώρο βρίσκονται και μακριά από χωριά και γειτονιές.

Και για μια ακόμη θεώρηση γνησίου υπογραφής πρέπει ο παππούς να πάει από τη μια στην άλλη άκρη της πόλης επειδή εκεί βρίσκονται όλες μαζί οι υπηρεσίες. Και ακόμη το ίδιο γίνεται και στο απέραντο Πήλιο. 

Ο κάτοικος Τρίκερι πρέπει να πάει 60 χιλιόμετρα μακριά, στις Μηλιές και από τα νεύρα του ανεβάζει την πίεσή του . 

Δεν ξέρω αλλά αν ήμουνα εγώ Υπουργός που δεν πρόκειται ποτέ να γίνω όχι γιατί δεν θέλω-ποιος στραβός δεν θέλει τα μάτια του- αλλά δεν κάνω εγώ για τέτοια μεγαλεία.

Αν όμως ήμουνα Υπουργός έστω και για λίγο διάστημα αφού έπαιρνα την έγκριση του Πρωθυπουργού μου και μάλιστα τώρα που είναι και η αρχή της εκλογικής νίκης, όπως θα ερχόντουσαν οι 1500 άνδρες που τώρα θα πάρετε στην Αστυνομία και μετά την εκπαίδευσή τους θα τους μοίραζα σε αστυνομικά τμήματα και κοντά σε έμπειρους συναδέλφους τους για να μάθουν καλά τη δουλειά του αστυνομικού. Όμως, ισόποσους έμπειρους θα τους κατένειμα σε κάπου 200 νέο ιδρυθέντες Σταθμούς και φυλάκια χωροφυλακής με δύναμη δι΄ έκαστον εξ αυτών 7 ή 8 άνδρες.

Αν δεν κάνω λάθος 50 είναι οι Αστυνομικές Διευθύνσεις της Χώρας πλέον Αθήνα και Θεσσαλονίκη. 

Θα γέμιζαν κ. Υπουργέ τα κεφαλοχώρια Σταθμούς χωροφυλακής και με την παρουσία τους εκεί θα άλλαζε η ψυχολογία όχι μόνο των παππούδων ή γιαγιάδων αλλά και νέων ακόμη και μικρών παιδιών. 

Ο φόβος, λένε στο χωριό μου, « φυλάει τα έρμα» και ο κλέφτης, ο διαρρήκτης, ο όποιος τέλος πάντων παλιάνθρωπος θα φοβόταν να διαπράξει κάποια κλοπή ή να δείρει γιαγιούλα που δεν είχε να του δώσει χαρτζιλίκι. Και θα είχε το φόβο ο κλέφτης μήπως και από κανένα στενό σοκάκι χωριού παρουσιαστεί το αστυνομικό όργανο που τώρα βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά. 

Τελειώνοντας κάτι θέλω ακόμη να πω. 

Στα Κάτω Λεχώνια υπάρχει ένα κλειστό ωραίο ιδιόκτητο αστυνομικό κτίριο γιατί δεν μεταφέρετε το αστυνομικό τμήμα Μηλεών σε αυτό το κτίριο για να το φτάνουν όλοι οι κάτοικοι του Νοτίου Πηλίου μια που είναι στο δρόμο τους για την πόλη του Βόλου και να μη ανεβοκατεβαίνουν στις Μηλιές με τόσες στροφές και τόσες ώρες.

Και ένα τελευταίο. Στη Νέα Ιωνία Βόλου υπάρχει ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο που για πολλά χρόνια από το 1922 έτσι λένε με την Μικρασιατική Καταστροφή λειτουργούσε ως Αστυνομικό Τμήμα Νέας Ιωνίας Βόλου. 

Αυτό το κτίριο αν μίλαγε θα είχε πολλές δυσάρεστες ή ευχάριστες ιστορίες να μας πει οι οποίες ίσως έφερναν και δάκρυα στα μάτια εκείνων που καλά θυμούνται το κτίσμα και συνεχίζουν να το αγαπούν. 

Τώρα ( έχει περιέλθει στο Δήμο)σκέπτονται να το κατεδαφίσουν αλλά γιατί να χαθεί μια ιστορία 100 χρόνων και να μη μεριμνήσει το Υπουργείο με τον εδώ Δήμο και να βρεθεί ένας τρόπος να επισκευαστεί το κτίσμα και να λειτουργήσει ως αστυνομικό τμήμα οι άνδρες του οποίου σήμερα στριμώχνονται στους χώρους του πράγματι ωραίου αστυνομικού Μεγάρου της Αστυνομικής Διεύθυνσης Μαγνησίας.

Όμως, άλλο στρίμωγμα και άλλο άπλα με βεράντες και αυλές που καθόντουσαν μέχρι πρότινος και τα δικά μας παιδιά να ξεκουραστούν και εννοώ τους αστυνομικούς μας που και αυτοί παιδιά δικά μας είναι . 

Και σε περίπτωση κ. Υπουργέ αποφασίσετε (μακάρι να γίνει αυτό) και ιδρύσετε Σταθμούς Χωροφυλακής μη ξεχάσετε να συμπεριλάβετε τις Αλυκές Βόλου και την Κρεμαστή Ρόδου επειδή και εκεί τώρα πολλές εκατοντάδες οικογένειες επί μονίμου βάσεως κατοικούν χώρια που τα καλοκαίρια χιλιάδες είναι οι επισκέψεις τους.

Εν κατακλείδι θέλω ειλικρινά κ. Υπουργέ να σας ευχαριστήσω που και εσείς αγαπάτε τους δικούς μου εν ενεργεία συναδέλφους μου όπως συμβαίνει και με εμάς τους αποστράτους και ίσως η δική μας αγάπη νε είναι μεγαλύτερη της δικής σας και τούτο γιατί γνωρίζουμε εκ των ένδον τους κινδύνους που ανά πάσα στιγμή διατρέχουν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. 

Το γράμμα μου πιστεύω να φιλοξενηθεί στις εφημερίδες «Ταχυδρόμο» και «Ροδιακή» θα μεριμνήσω όμως να φτάσει και στα δικά σας χέρια το συντομότερο δυνατόν. 

Βόλος 13 Αυγούστου 2013. 

Με τιμή 

Σεραφείμ Αθανασίου/ www.serathan.gr.

Την 15 Αυγούστου 2019 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ροδιακή» και επίκειται η δημοσίευση στον « Ταχυδρόμο». 

‎(*) Σεραφείμ Αθανασίου 

Βιογραφικό Σημείωμα 

Φίλες και φίλοι, 

Σε σάς που την ώρα τούτη διαβάζετε αυτό το κείμενο, νοερά, έρχομαι κοντά σας για να με γνωρίσετε καλλύτερα: 

Σεραφείμ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ του Χρήστου και της Μαρίας τα στοιχεία μου. Προ πολλών 10ετιών (25-4-1925) και από φτωχούς αγρότες γονείς, γεννήθηκα στο χωριό Κόμνηνα Λοκρίδας του Νομού Φθιώτιδος, γι’ αυτό και έχω βιώσει βαθειά στο πετσί μου τη στέρηση και την ανέχεια με ό,τι αυτές συνεπάγονται, ακόμα και στις δια βίου μνήμες... Το Νοέμβριο του έτους 1945 κατατάχτηκα στη Χωροφυλακή με ένα απολυτήριο Δημοτικού σχολείου, όπως τότε έγινε - λόγω εμπολέμου καταστάσεως και… φτώχειας - με πολλά αγροτόπαιδα της ηλικίας μου.