Ημερίδα με τίτλο: Σεξουαλική διαφορετικότητα. Υπό διωγμό;

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Τηλ. 2310 997158, e-mail: louizou@ad.auth.gr

Κτίριο Διοίκησης «Κ. Καραθεοδωρή» Α.Π.Θ., Τ.Κ. 541 24, Θεσσαλονίκη

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

«Σεξουαλική διαφορετικότητα. Υπό διωγμό;»

Θεσσαλονίκη, 21/5/2015

 «Σεξουαλική διαφορετικότητα. Υπό διωγμό;» είναι ο τίτλος της Ημερίδας που διοργανώνεται από την Επιτροπή Φύλου και Ισότητας του ΑΠΘ, σε συνεργασία με την Επιτροπή Φύλου και Ισότητας της Παιδαγωγικής Σχολής και θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 26 Μαΐου 2015 και ώρα 9.30, στο 10ο όροφο του Πύργου της Παιδαγωγικής Σχολής.

Σκοπός της Ημερίδας είναι η ανάδειξη του φαινομένου της βίας, του εκφοβισμού και διακρίσεων κατά των νέων, με βάση την ταυτότητα/ έκφραση φύλου, ή/και τον σεξουαλικό προσανατολισμό στην Ελλάδα, η καταπολέμηση του στίγματος μέσω της ευαισθητοποίησης σε θέματα που έχουν σχέση με τη σεξουαλική διαφορετικότητα και η προαγωγή ενός ουσιαστικού διαλόγου μεταξύ εκπρόσωπων της κοινωνίας των πολιτών και της Πολιτείας, για την αντιμετώπιση των διακρίσεων κατά των LGBTQI ανθρώπων, με έμφαση στους νέους και στις νέες.

 «Στόχος της ενότητας για τον ’Ομοφοβικό και Τρανσφοβικό Εκφοβισμό στην Εκπαίδευση’’ είναι να ανοίξει ένας γόνιμος διάλογος για το  θέμα της ομοφοβίας και της τρανφοβίας στην εκπαίδευση έτσι ώστε να συμπεριληφθεί στη συζήτηση και στις πολιτικές καταπολέμησης του εκφοβισμού και αυτή που προέρχεται από την ομοφοβία και την τρανσφοβία. Το σχολείο οφείλει να διασφαλίσει ότι κανένα παιδί δεν θα παρενοχληθεί ή εκφοβισθεί με βάση το φερόμενο σεξουαλικό προσανατολισμό, ή την ταυτότητα και έκφραση φύλου του, ή επειδή δεν πληροί τα κριτήρια των έμφυλων στερεοτύπων, αλλά και να διαπαιδαγωγήσει τους μαθητές και τις μαθήτριες στον σεβασμό όλων των έμφυλων υποκειμενικοτήτων. Η σεξουαλική αγωγή χρειάζεται να περιληφθεί στα σχολεία έτσι ώστε από νωρίς να διαμορφώνονται συνειδήσεις και πρακτικές που προωθούν την ισονομία και δεν επιτρέπουν διακρίσεις και αποκλεισμούς ανάμεσα σε παιδιά και εφήβους» υποστηρίζει η Πρόεδρος της Επιτροπής Φύλου και Ισότητας του ΑΠΘ, Καθηγήτρια Δήμητρα Κογκίδου.

Στόχος της ενότητας ‘’Διεμφυλικότητα και θέματα υγείας’’ επισημαίνει η κ. Κογκίδου είναι  «η ανάδειξη των πολλαπλών διακρίσεων  που υφίστανται  στην εργασία, στην εκπαίδευση και στη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας οι διεμφυλικοί (τρανς) άνθρωποι. Απαιτείται η θέσπιση εύκολα προσβάσιμων διαδικασιών αλλαγής των στοιχείων αστυνομικής ταυτότητας και λοιπών εγγράφων ταυτοποίησής τους χωρίς ψυχιατρικοποίηση της τρανς κατάστασης (όπως πρόσφατα ζήτησε και  η ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Διάσκεψης του Συμβουλίου της Ευρώπης με το ψήφισμα της 22ας Απριλίου 2015 και ο Συνήγορος του Πολίτη στην Ελλάδα με την ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας κατά της ομοφοβίας και της τρανσφοβίας, στις 17 Μαΐου)». Τέλος, μεταφέρονται  εμπειρίες των τρανς ανθρώπων στον χώρο της υγείας

και καταγράφονται οι ανάγκες τους σε σχέση με τη μετάβαση και τις διαδικασίες επαναπροσδιορισμού / επανακαθορισμού του φύλου τους.’’

Ηµερίδα

Σεξουαλική διαφορετικότητα. Υπό διωγµό;

Τρίτη 26 Μαΐου 2015, ώρα 9:30 στον Πύργο της Παιδαγωγικής, ΑΠΘ (10Ος όροφος)

Περιλήψεις εισηγήσεων

1. Στρογγυλό τραπέζι: Διεµφυλικότητα και θέµατα υγείας

Συντονισµός: Ευτυχία Κουνουγέρη -Μανωλεδάκη, Οµότιµη Καθηγήτρια Νοµικής, ΑΠΘ.

• Στέργιος Καπρίνης, Επικ. Καθηγητής Ψυχιατρικής, ΑΠΘ

Είναι η ταυτότητα φύλου ψυχική νόσος; -Ηθικοί και ψυχιατρικοί προβληµατισµοί. Είναι πάγιο αίτηµα της κοινότητας των τρανς ανθρώπων να απαλειφθούν οι όροι που σχετίζονται µε αυτούς από τα συστήµατα ταξινόµησης ψυχιατρικών ασθενειών χωρίς να πρέπει να περνούν υποχρεωτικά από τη βάσανο της ψυχιατρικοποίησης. Η ψυχιατρική κοινότητα είναι διχασµένη ως προς την απάντηση που πρέπει να δοθεί σε αυτό το αίτηµα, και εδώ γεννάται ένα σηµαντικό ερώτηµα, όσον αφορά τον ρόλο της ψυχιατρικής. Είναι η ψυχιατρική µια ιατρική ειδικότητα, µια επιστήµη, η οποία έχει κανόνες και µέθοδο, ή υπόκειται σε πιέσεις από τον ένα ή τον άλλο όµιλο ακτιβιστών; Αντικείµενο της ψυχιατρικής είναι οι ψυχικές λειτουργίες, όπως το συναίσθηµα, η σκέψη, η βούληση, η µνήµη, η κρίση, η προσοχή, ο προσανατολισµός, οι εκτελεστικές ικανότητες, ο λόγος, και η παθολογία όλων αυτών. Δεν είναι ο ρόλος της ψυχιατρικής να ηθικολογεί και να ελέγχει τους ανθρώπους, να κατηγοριοποιεί και να ιεραρχεί τους ανθρώπους µε βάση τη συµπεριφορά τους ή την ταυτότητά τους. Στην οµιλία θα αναπτυχθούν ψυχιατρικά και δεοντολογικά επιχειρήµατα που υποστηρίζουν πως οι τρανς άνθρωποι θα πρέπει να µπορούν να επαναπροσδιορίζουν το φύλο τους χωρίς ψυχιατρικοποίηση της τρανς κατάστασης.

• Σταύρος Μπουφίδης, Ψυχίατρος Ταυτότητα και έκφραση φύλου -Το δικαίωµα στον αυτοπροσδιορισµό

Η επικρατούσα δυαδική ετεροκανονική σεξιστική αντίληψη της κοινωνίας κατά την οποία υπάρχει το "πρώτο" κυρίαρχο φύλο (αρσενικό) και το "υποδεέστερο" δεύτερο φύλο (θηλυκό) οδηγεί σε λαθεµένες αντιλήψεις και στερεότυπα όπως ότι η βιολογία είναι αυτή που καθορίζει τους ανθρώπους και ότι οι τρανς ανθρώποι πηγαίνουν "κόντρα" στη φύση ή ότι είναι ένα "λάθος" της φύσης. Η τρανς υπόσταση δεν συνδέεται µε το βιολογικό φύλο ( sex) , η σύνδεση της είναι µε το κοινωνικό φύλο ( gender) και γι΄αυτό το λόγο δεν χρησιµοποιείται από τους σύγχρονους ταξινοµητικούς καταλόγους ψυχικών διαταραχών ο όρος τρανσεξουαλισµός και τρανσβεστισµός άλλα ο όρος δυσφορία φύλου. Οι δύο παραπάνω όροι πέρα από το ότι είναι λαθεµένοι , δεν προάγουν τον ορθό επιστηµονικό λόγο και συντελούν στην ενίσχυση της τρανσφοβίας και στη δηµιουργία άκαµπτων πεποιθήσεων και αντιλήψεων εντός της ίδιας της ιατρικής κοινότητας. Ο όρος τρανς η διεµφυλικος/η είναι όροι αποδεκτοί για τους ανθρώπους που η ταυτότητα ή έκφραση φύλου τους διαφοροποιείται από το ανατοµικό φύλο. Η κοινωνική ταυτότητα φύλου (gender identity) είναι ο εσωτερικός και ατοµικός τρόπος αντίληψης του φύλου που µπορεί να συµπίπτει ή και να µη συµπίπτει µε το βιολογικό φύλο και δεν έχει καµία σχέση µε το σεξουαλικό προσανατολισµό του ανθρώπου. Οι τρανς άνθρωποι έχουν είτε ετερόφυλη, είτε οµόφυλη είτε και αµφιφυλόφιλη σεξουαλική συµπεριφορά όπως όλοι οι άνθρωποι, τρανς ή µη. Η έννοια του αυτοπροσδιορισµoύ έχει ιδιαίτερη σηµασία αφού κανείς δεν έχει το δικαίωµα να ετεροπροσδιορίσει έναν τρανς άνθρωπο, ο κάθε άνθρωπος ως αυτόνοµο σώµα είναι ελεύθερος-η να κατατάξει και να αυτοπροσδιορίσει τον εαυτό του όπως νοµίζει. Παρόλο που δεν υπάρχουν επαρκείς επιστηµονικές αποδείξεις η τρανς κατάσταση ορίζεται ως ψυχική διαταραχή στα δύο διεθνή συστήµατα κατηγοριοποίησης των ψυχικών διαταραχών. Στη Διεθνή Ταξινόµηση Διαταραχών (ICD 10) αναφέρεται ως διαταραχή ταυτότητας φύλου και περιλαµβάνεται στις διαταραχές συµπεριφοράς. Στο δε Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών της Αµερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας ( DSM- V) ο όρος" διαταραχής ταυτότητας φύλου" που υπήρχε στο DSM- IV αντικαταστάθηκε από τον όρο "δυσφορία γένους" . Αξίζει να υπογραµµιστεί ότι λόγω αυτών των ταξινοµήσεων οι τρανς άνθρωποι θεωρούνται ψυχικά άρρωστοι. Για την αλλαγή της ταυτότητας φύλου στη χώρα µας είναι απαραίτητη η ψυχιατρική γνωµάτευση και η επέµβαση επαναπροσδιορισµού δηµιουργείται µεγάλο θέµα. Οι τρανς άνθρωποι ταλαιπωρούνται σε µία µακρόχρονη ψυχιατρική παρακολούθηση χωρίς αξία και υποχρεούνται να λάβουν ορµονοθεραπεία και να υποστούν χειρουργικές επεµβάσεις τις οποίες όλοι/ες δεν επιθυµούν για να µπορέσουν να αλλάξουν τα στοιχεία στην ταυτότητα τους. Γι΄αυτό ολοένα και περισσότεροι επαγγελµατίες στο χώρο της ψυχικής υγείας αµφισβητούν αυτού του είδους τις ταξινοµήσεις οι οποίες περιθωριοποιούν και στιγµατίζουν τους τρανς ανθρώπους. Αν ο τρανς άνθρωπος το επιθυµεί τότε η θεραπεία θα έπρεπε να αρχίζει µε τις φυσικές επεµβάσεις ώστε το σώµα να έρθει σε αρµονία µε την πνευµατική αίσθηση (ψυχολογική -συναισθηµατική) της ταυτότητας φύλου , παρά τ' αντίστροφο. Οι τρανς άνθρωποι δεν είναι ψυχικά άρρωστοι .Οι τρανς είναι µία κοινωνικά αποκλεισµένη οµάδα ανθρώπων που υφίστανται πολλαπλές διακρίσεις στην εργασία, στην εκπαίδευση και στη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας. Οι Ψυχίατροι και Ψυχολόγοι έχουµε καθήκον να αντιµετωπίζουµε τον τρανς άνθρωπο ως ξεχωριστή προσωπικότητα, ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ιστορία έτσι και οι τρανς άνθρωποι , δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους µη τρανς ανθρώπους και επίσης η "θεραπεία" τους θα πρέπει να είναι προσαρµοσµένη στις ανάγκες του κάθε ανθρώπου ώστε να έχει επιτυχία και τα επιθυµητά αποτελέσµατα.

• Μαρίνα Γαλανού, Πρόεδρος του Σωµατείου Υποστήριξης Διεµφυλικών Εµπειρίες, διακρίσεις και ανάγκες των τρανς ανθρώπων στον χώρο της Υγείας.

Στην εισήγησή της η Μαρίνα Γαλανού, εκ µέρους του Σωµατείου Υποστήριξης Διεµφυλικών, θα µεταφέρει εµπειρίες των τρανς ανθρώπων στον χώρο της υγείας, τις διακρίσεις που αντιµετωπίζουν, την πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και τους αποκλεισµούς, τις ανάγκες σε σχέση µε τη µετάβαση και τις διαδικασίες επαναπροσδιορισµού / επανακαθορισµού του φύλου τους, ενώ θα αναλύσει τις καλές πρακτικές από την ευρωπαϊκή εµπειρία, καθώς και την αναγκαιότητα της αποπαθολογικοποίησης της ταυτότητας φύλου.

2. Στρογγυλό τραπέζι: Οµοφοβικός και Τρανσφοβικός Εκφοβισµός στην Εκπαίδευση

Συντονισµός: Γιώργος Τσιάκαλος, Οµότιµος Καθηγητής Παιδαγωγικής, ΑΠΘ

• Γιώργος Μόσχος, Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη για τα Δικαιώµατα του Παιδιού Προκαταλήψεις, διακρίσεις και εκφοβισµοί σε βάρος διαφορετικών µαθητών: Τι κάνει το σχολείο;

Το σχολείο, σύµφωνα µε τις αρχές της σύγχρονης παιδαγωγικής αλλά και του δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωµάτων, οφείλει, όχι µόνο να προστατέψει µε κάθε τρόπο τα παιδιά που γίνονται θύµατα κοροϊδίας, παρενόχλησης και εκφοβισµού, λόγω της διαφορετικότητάς τους, αλλά και να διαπαιδαγωγήσει τους µαθητές και τις µαθήτριες από µικρή ηλικία στον σεβασµό του άλλου, στην ενσυναίσθηση, στην µη χρήση στερεοτύπων για την καταδίκη και τον διαχωρισµό των ανθρώπων µε βάση τον διαφορετικό σεξουαλικό τους προσανατολισµό ή την ταυτότητα φύλου. Η σεξουαλική αγωγή χρειάζεται να περιληφθεί στο υποχρεωτικό πρόγραµµα των σχολείων µε κατάλληλα βοηθήµατα και επιµόρφωση των εκπαιδευτικών, ιδίως της πρωτοβάθµιας, ώστε από νωρίς να διαµορφώνονται συνειδήσεις και πρακτικές που προωθούν την ισονοµία και δεν επιτρέπουν οποιεσδήποτε προκαταλήψεις, διακρίσεις και αποκλεισµούς ανάµεσα σε παιδιά και εφήβους.

• Δήµητρα Κογκίδου, Καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τµήµα Δηµοτικής Εκπαίδευσης, ΑΠΘ

Από την αποσιώπηση στη δράση κατά της οµοφοβίας και τρανσφοβίας στην εκπαίδευση

Το φαινόµενο του οµοφοβικού και τρανσφοβικού εκφοβισµού είναι ένα παραµεληµένο ζήτηµα στην εκπαιδευτική ατζέντα που µέχρι τώρα καλυπτόταν από σιωπή και αµηχανία -αν και σύµφωνα µε τα δεδοµένα ερευνών τα σχολεία µπορούν να συµπεριληφθούν µεταξύ των πιο οµοφοβικών κοινωνικών χώρων. Σύµφωνα µε αρκετές διεθνείς µελέτες οι νέοι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να υποστούν οµοφοβικό εκφοβισµό στο σχολείο από ό, τι στο σπίτι ή σε κάποιο άλλο δηµόσιο χώρο. Δυστυχώς στην Ελλάδα τα περισσότερα περιστατικά στην εκπαίδευση συχνά δεν γίνονται αντιληπτά ως τέτοια –πλην ακραίων περιπτώσεων –και έτσι δεν δίνεται η δυνατότητα για σχεδιασµό συστηµατικής δράσης τόσο στο επίπεδο της πρόληψης, όσο και της αντιµετώπισης. Ο οµοφοβικός εκφοβισµός δεν αφορά µόνο LGBTQI µαθητές/τριες. Αποδέκτες οµοφοβικού εκφοβισµού µπορεί να είναι, για παράδειγµα, όσα αγόρια δεν πληρούν τα κριτήρια του ηγεµονικού ανδρισµού, δηλαδή µπορεί να έχουν «κοριτσίστικες» ασχολίες και ενδιαφέροντα, να επιλέγουν διαφορετικά χρώµατα για τα ρούχα, να παίζουν µε παιχνίδια ‘’για κορίτσια’’ ή µε κορίτσια. Όσον αφορά τη φύση και την έκταση του οµοφοβικού εκφοβισµού στα εκπαιδευτικά ιδρύµατα, αυτή µπορεί να πάρει πολλές µορφές, όπως πειράγµατα, δηµόσια γελοιοποίηση, διάδοση φηµών, ταπείνωση, σπρωξίµατα και χτυπήµατα, κλοπές ή καταστροφές αντικειµένων, κοινωνική αποµόνωση, ηλεκτρονικό εκφοβισµό κ.ά. Οµοφοβικός εκφοβισµός συνήθως γίνεται από συµµαθητές/τριες αλλά, σε ορισµένες περιπτώσεις και από καθηγητές/τριες και το λοιπό προσωπικό. Όσον αφορά τις εκπαιδευτικές συνέπειες του οµοφοβικού εκφοβισµού, υπονοµεύεται η εκπαιδευτική επιτυχία και οι ευκαιρίες µάθησης. Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις από έρευνες σε πολλές χώρες ότι ο οµοφοβικός εκφοβισµός µπορεί να οδηγήσει σε µειωµένη σχολική φοίτηση, πρόωρη εγκατάλειψη του σχολείου και χαµηλή εκπαιδευτική επιτυχία. Τα διεµφυλικά άτοµα συναντούν ιδιαίτερες δυσκολίες πρόσβασης στο σχολείο εξαιτίας της πολιτικής του σχολείου σχετικά µε το ντύσιµο και τις εγκαταστάσεις υγιεινής που είναι για αγόρια ή για κορίτσια. Ο οµοφοβικός εκφοβισµός µπορεί να επηρεάσει αρνητικά και τη ψυχική υγεία των νέων. Στην περίπτωση του οµοφοβικού και τρανσφοβικού εκφοβισµού µπορεί τα παιδιά να µην αισθάνονται άνετα να µιλήσουν ή/και να ζητήσουν βοήθεια εξαιτίας του στίγµατος που σχετίζεται µε τον σεξουαλικό προσανατολισµό και την ταυτότητα φύλου και εξαιτίας της ιδιαιτερότητας ότι οι θύτες µπορεί να είναι και µέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας ή της οικογένειάς τους. Η εκπαίδευση θα πρέπει να αντιµετωπίσει τον οµοφοβικό εκφοβισµό γιατί έχει επίδραση στα άτοµα που τον υφίστανται, στα άτοµα που το διαπράττουν, στους παρατηρητές /τριες και συνολικά το σχολείο. Ο οµοφοβικός εκφοβισµός είναι ένα εκπαιδευτικό πρόβληµα που πρέπει να αντιµετωπιστεί γιατί παρεµποδίζει το δικαίωµα στην εκπαίδευση και την Εκπαίδευση για Όλα τα Παιδιά, είναι µια µορφή διάκρισης και αποκλεισµού και παραβιάζει την αρχή για ασφαλή σχολεία. Υπάρχει αναγκαιότητα να ανοίξει ένας γόνιµος διάλογος για το θέµα της οµοφοβίας και της τρανφοβίας στην εκπαίδευση έτσι ώστε να συµπεριληφθεί στη συζήτηση και στις πολιτικές καταπολέµησης του εκφοβισµού στην εκπαίδευση και αυτή που προέρχεται από το φερόµενο σεξουαλικό προσανατολισµό, την ταυτότητα και έκφραση φύλου. Επιπλέον, κρίνεται απαραίτητο να συµπεριληφθούν τα ζητήµατα των έµφυλων ταυτοτήτων και της σεξουαλικότητας στην κατάρτιση και επιµόρφωση των εκπαιδευτικών όλων των βαθµίδων, να ενηµερωθούν υπεύθυνα οι Σύλλογοι Γονέων και να εισαχθεί επιτέλους η Σεξουαλική Αγωγή στην εκπαίδευση. Επισηµαίνεται η αναγκαιότητα χάραξης συνολικής στρατηγικής και ανάληψης συστηµατικών και πολυεπίπεδων δράσεων για τη δηµιουργία ενός κλίµατος ασφάλειας για όλα τα µέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας. Π.χ. να υπάρχουν κατευθυντήριες οδηγίες στο σχολικό κανονισµό, να δηµιουργηθεί δίκτυο εξειδικευµένων/ πιστοποιηµένων φορέων για την κάλυψη των αναγκών.

• Πέτρος Σαπουντζάκης, εκπαιδευτικός, Οµάδα "Οµοφοβία και Τρανσφοβία στην Εκπαίδευση"

Η ανάγκη προετοιµασίας µιας συµπεριληπτικής σχολικής κοινότητας: LGBTQI άτοµα και ασφαλές σχολικό περιβάλλον.

Σε ένα σχολείο που επιβραβεύει τα προνόµια, που αναπαράγει τον διαχωρισµό µε βάση τα κοινωνικά στερεότυπα, την κυριαρχία και τον σεξισµό, ο εκφοβισµός και η απαξίωση όσων παιδιών στιγµατίζονται είναι φυσική συνθήκη. Με την καταγραφή 600 περιστατικών οµοφοβικού και τρανσφοβικού εκφοβισµού από τη σχολική ζωή η οµάδα "Οµοφοβία και Τρανσφοβία στην Εκπαίδευση" προσπαθεί να σκιαγραφήσει το εύρος και τις επιπτώσεις που έχει αυτό το βίωµα στα παιδιά, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. "Ήµουν πάντα αυτός που όλοι έλεγαν γκέι.", "Η βρωµολεσβία! Θέλει ένα καλό *** για να µάθει". Μπορεί να γίνει το σχολείο ένας χώρος ασφάλειας, κοινωνικότητας και φροντίδας για όλους και όλες, εκπληρώνοντας τους εκπαιδευτικούς και κοινωνικούς του στόχους; Ένα στοίχηµα που θα αποδείξει ότι η συµπερίληψη είναι πρώτα από όλα µια διαδικασία που εµπλουτίζει τη σχολική κοινότητα σε σχέση µε τις καινούργιες κάθε φορά πραγµατικότητες, µια συνθήκη που τόσο ανάγκη έχει το εκπαιδευτικό σύστηµα, εµείς οι εκπαιδευτικοί, οι µαθητές και µαθήτριες και οι γονείς.

• Λίλιαν Αθανασοπούλου, παιδοψυχίατρος, υπεύθυνη Ιατροπαιδαγωγικού Κέντρου Γ.Ν. 'Γ.Παπανικολάου'

Οµοφοβία και τρανσφοβία στο σχολείο: απόψεις και εµπειρίες παιδιών και εφήβων

• Good as You(th) -Κοινότητα LGBTIQ νέων στη Θεσσαλονίκη

Κριτική ανάλυση οµοφοβικών/τρανσφοβικών περιστατικών στην εκπαίδευση

Στην εισήγηση αυτή θα ασχοληθούµε µε παραδείγµατα οµοφοβικών και τρασφοβικών περιστατικών σε όλες τις βαθµίδες της εκπαίδευσης, προσπαθώντας παράλληλα να αναλύσουµε τα αίτια ύπαρξης τέτοιων περιστατικών