Κάλαντα του Λαζάρου για το Πάσχα στις Φάνες

Το παραδοσιακό έθιμο των Καλάντων ή του τραγουδιού του Λαζάρου αναβίωσε και εφέτος στην πόλη και τα χωριά της Ρόδου. 

Τα Κάλαντα ψάλλονται από ομάδες παιδιών τά οποία έχουν στολιστεί με γιρλάντες από μαργαρίτες και κρατούν στα χέρια τα «βαΐα», πλεγμένα και στολισμένα 

με τέχνη κλαδιά φοινίκων.

Στις Φάνες, τα κάλαντα έψαλλαν τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου, 

συνοδευόμενα από το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων.

Κάλαντα του Λαζάρου

Σήμερον έρχεται ο Χριστός Ο επουράνιος Θεός
Εν τη πόλει Βηθανία,
Μάρθα κλαίει και Μαρία
Λάζαρον τον αδερφό της
Τον γλυκύ καρδιακό της
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
Και τον μοιρολογούσαν
Την ημέρα την τετάρτην
Κίνησε ο Χριστός για να' ρθει.
Και βγήκε κι η Μαρία έξω
Από τη Βηθανία.
Σκύβει εμπρός γονατιστή και τους
Πόδες του φιλεί.
-Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου,
δεν θα πέθαινε ο αδερφός μου.
Μα κι εγώ τώρα πιστεύω
Και καλότατα εξεύρω
Ότι δύνασαι αν θέλεις
Και νεκρούς να ανασταίνεις.
-Λέγε, πίστευε, Μαρία
άγωμεν εις τα μνημεία
Τότε κι ο Χριστός δακρύζει
Και τον Άδη φοβερίζει:
-Άδη, Τάρταρε και Χάρε
Λάζαρε να μη σε πάρει:
Δεύρο έξω Λάζαρε μου,
Φίλε και αγαπητέ μου
Παρευθύς από τον Άδη
Ως εξαίσιο σημάδι.
Λάζαρος απενεκρώθη,
Ανεστήθη και σηκώθη.
Λάζαρος σαβανωμένος
Και με το κηρί ζωσμένος
-Λάζαρε πες μας τι είδες
εις τον Άδη που επήγες;
-Είδα φόβους, είδα τρόμους
είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι
Να ξεπλύνω το φαρμάκι
Της καρδίας, των χειλέων
Και μη με ρωτάτε πλέον.