Αλλαγή πλεύσης του Ιστολογίου “ΡΟΔΟΣυλλέκτης”

Το Ιστολόγιο του ΡΟΔΟΣυλλέκτη, απευθύνεται σε όσους αγαπούν τον τόπο τους… εδώ είναι λοιπόν και περιμένει τα δελτία για τις εκδηλώσεις και τις δράσεις των Πολιτιστικών Συλλόγων αλλά και ότι αφορά τον τόπο μας – ακόμα και την πολιτική… Το Email μας είναι: r.telxinas@yahoo.gr

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

ΡΟΔΟΣ: Ένας αξιαγάπητος τόπος!!!

Νομαρχιακό Μέγαρο 
ΡΟΔΟΣ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ – ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ. Περιήγηση με μια ματιά Παλιά Πόλη
Η καρδιά της Ρόδου χτυπάει στη μοναδική μεσαιωνική πόλη. Μέσα στα τείχη της θα ζήσετε τις πιο όμορφες μέρες και νύχτες σας στο νησί. Χιλιάδες επισκέπτες περνούν καθημερινά τις πύλες της για ατέλειωτες βόλτες στα σοκάκια, χάζι στο πολύχρωμο «παζάρι» της Σωκράτους, επίσκεψη στο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου και στα μουσεία, ψαροφαγία επιπέδου σε εστιατόρια με ιστορία και μπαρότσαρκες μέχρι τελικής πτώσεως στη Μιλτιάδου. Το βράδυ όλα σχεδόν τα σοκάκια γεμίζουν με τραπεζάκια και σκαμπό όπου βλέπεις όλες τις φυλές της γης να διασκεδάζουν στα μπαράκια με κάθε είδους μουσική ελληνική, latin, jazz, house και να γίνονται όλοι μια παρέα. Κι όσοι θέλουν να απολαύσουν την ομορφότερη ανατολή γραμμή για την παραλία του Ενυδρείου.
Νομαρχιακό Μέγαρο 
Νέα Πόλη
Στη νέα πόλη θα κάνετε βόλτες στο Μαντράκι με τις καφετέριες και τα επιβλητικά κτίρια της Ιταλοκρατίας, χάζι στις βιτρίνες της Νέας Αγοράς και δεν πρέπει να χάσετε μια επίσκεψη στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης στις Εκατό Χουρμαδιές. Για όσους θέλουν να προκαλέσουν την τύχη τους τζόγος με στυλ στο καζίνο που στεγάζεται στο παλιό Ξενοδοχείο των Ρόδων. Απαραίτητη μια επίσκεψη στο Μόντε Σμιθ, όπου η ακρόπολη της Ρόδου και ένας περίπατος στο καταπράσινο πάρκο του Ροδινιού.
Εκτός πόλεως
Ξεκινώντας από την πόλη πρώτος σταθμός από την ανατολική πλευρά η Καλλιθέα με τα θαυμάσια ιαματικά λουτρά, τα Ιταλικά κτίρια ανακαινίστηκαν με σεβασμό στην παράδοση και στο περιβάλλον και η θέα είναι καταπληκτική.
Ακολουθεί μια επίσκεψη στον Αρχάγγελο, ένα γραφικό χωριό με φιλόξενους κατοίκους. Ένα ουζάκι στην πλατεία του χωριού θα σας ξεκουράσει και θα εντυπωσιαστείτε από το Αρχαγγελίτικο γλωσσικό ιδίωμα που θυμίζει Κύπρο.
Το Χαράκι είναι μια υπέροχη βοτσαλωτή παραλία ανάμεσα Αρχάγγελο και Λίνδο. Εκεί θα βρείτε φρέσκα ψάρια στα ουζερί δίπλα στο κύμα.
Ιαματικά λουτρά Καλλιθέας  
Και φτάνουμε στην Λίνδο. Το φημισμένο χωριό με την περίφημη Ακρόπολη και τα ερείπια του ναού της Λινδίας Αθηνάς. Βόλτες στα γραφικά στενά με τα κάθε λογής μαγαζιά και μετά μπάνιο στην πολυσύχναστη παραλία της. Το ταξί της Λίνδου – τα γαϊδουράκια – μπορούν να σας πάνε πιο μακρινές βόλτες. Πανέμορφο το λαογραφικό μουσείο όπου μπορείτε να δείτε τα κεραμεικά αλλά και τα κεντήματα του τόπου. Δίπλα στους Πεύκους θα βρείτε ωραία εστιατόρια αλλά και εκεί μια βουτιά στην υπέροχη παραλία θα σας ευχαριστήσει.
Στην Δυτική πλευρά η κοιλάδα των Πεταλούδων, 25 χλμ από την πόλη της Ρόδου. Είναι μια μικρή κοιλάδα γεμάτη δέντρα – πλατάνια, πεύκα – ρυάκια να τρέχουν γάργαρο νερό και χιλιάδες πολύχρωμες πεταλούδες που ή ξεκουράζονται στους κορμούς των δέντρων ή πετάνε όλες μαζί σε μια πανδαισία χρωμάτων που κάνει τον επισκέπτη να νομίζει ότι βρίσκεται στον παράδεισο. Γεφυράκια και μικρά μονοπάτια διευκολύνουν την περιήγηση. Υπάρχει ακόμα μουσείο, αναψυκτήριο, εστιατόριο.
Αξίζει να επισκεφτείτε και την Αρχαία Κάμειρο, όπου θα δείτε αρχαιολογικά ευρήματα από τους ναούς, την αγορά και την ακρόπολη της αρχαίας πόλης
Πάρκο Ροδίνι 
Στο νοτιότερο άκρο του νησιού το Πρασονήσι, εκεί όπου το χειμώνα οι θάλασσες σμίγουν καλύπτοντας την στεριά και το καλοκαίρι τα νερά τραβιούνται σχηματίζοντας δυο υπέροχες παραλίες. Οι windsyrfers το θεωρούν παράδεισο για το άθλημα τους. Υπάρχουν καφετέριες και εστιατόρια με παραδοσιακούς μεζέδες.
ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ
Ακούγοντας τις λέξεις Μεσαιωνική Πόλη ή Καστροπολιτεία στο μυαλό μας έρχονται αυτομάτως εικόνες ερειπίων ενώ όταν βρεθούμε εκεί, αυτόπτες μάρτυρες, χρειάζεται να κλείσουμε τα μάτια προκειμένου να «μυρίσουμε» το παλιό άρωμα και να μπορέσουμε να δώσουμε «ζωή» στα φαντάσματα που παίζουν κρυφτό στις επάλξεις και στις πολεμίστρες. Όλα αυτά όμως συμβαίνουν αλλού, όχι στη Ρόδο, το Νησί των Ιπποτών…
Εδώ υπάρχει μια ολοζώντανη Μεσαιωνική Πόλη, που μέσα από τα τείχη της αναπνέουν, κατοικούν και εργάζονται περισσότεροι από 6.000 άνθρωποι, χωρίς να υπολογίσουμε τους χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Ένα μεσαιωνικό μνημείο, δυτικοευρωπαϊκού υστερογοτθικού ρυθμού –με πολλά στοιχεία της ιταλικής αναγεννησιάκης τεχνοτροπίας να εμφανίζονται στα τέλη του 15ου αιώνα καθώς και στοιχεία ντόπιας αρχιτεκτονικής- από τα ελάχιστα που υπάρχουν πλέον στην Ευρώπη, αναπόσπαστο πλέον μέρος της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, που προστατεύεται από την UNESCO.
 Παναγία του Μούργκου 
Περπατώντας στα λιθόστρωτα δρομάκια της οι μόνοι που μπορούν να σε κρατήσουν ίσως στο παρόν είναι οι υπόλοιποι επισκέπτες που την περιδιαβαίνουν δίπλα σου ή μπροστά σου. Λίγο αν ονειροπολήσεις και ξεχαστείς σίγουρα θα σκεφτείς για ποιο λόγο δεν φορούν λαμπερές πανοπλίες και γιατί δεν ακούς τις οπλές των αλόγων, να βροντοχτυπούν.
Η Πόλη της Ρόδου ιδρύθηκε το 408 π.Χ. στην «Πανός άκρα», στη βόρεια μύτη του νησιού και ρυμοτομείται με το καλύτερο πολεοδομικό σύστημα όλων των εποχών, το Ιπποδάμειο. Η Παλιά Πόλη περιβάλλεται από πολύ καλοδιατηρημένα μεσαιωνικά αμυντικά τείχη του 14ου και 15ου αιώνα, μήκους περίπου πέντε χιλιομέτρων και πλάτους περίπου 12 μέτρων, με επάλξεις και πυργίσκους καθώς και τάφρο, πλάτους περίπου 30 μέτρων, με γέφυρες στις Πύλες. Διαθέτει 11 Πύλες από τις οποίες ξεχωρίζουν η Πύλη Ντ’ Αμπουάζ και η Θαλασσινή Πύλη ή Πύλη του Λιμανιού. Οι υπόλοιπες είναι: Πύλη Μουσείου, Πύλη Αρνάλδου, Πύλη Ταρσανά, Πύλη Ελευθερίας, Πύλη Αγίου Αθανασίου, Πύλη Ακάντιας, Πύλη Παναγίας ,Πύλη της Αγίας Αικατερίνης και Πύλη Αγίου Ιωάννη ή Κοσκινού. Η τελευταία ονομάζεται και Κόκκινη Πόρτα, καθώς, όπως λέει η παράδοση στην Πύλη αυτοί σφαγιάστηκαν πολλοί χριστιανοί κατά τη διάρκεια της Άλωσης της πόλης το 1522 από τους Τούρκους.
Η Παλιά Πόλη κτίστηκε από τους Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη ή απλά Ιωαννίτες Ιππότες, που έφτασαν στη Ρόδο το 13ο αιώνα, μετά την εκδίωξη τους από τους Αγίους Τόπους, όταν πια η Ιερουσαλήμ έπεσε στα χέρια του Σαλαντίν. Οι Ιωαννίτες αφού κατάφεραν να αποσπάσουν την έγκριση του Πάπα κατέλαβαν τη Ρόδο, ενώ νωρίτερα είχαν κάνει ένα μικρό πέρασμα από την Κύπρο, όπου ο βασιλιάς τους είχε παραχωρήσει τη Λεμεσό. Οι Ιωαννίτες της Ρόδου ήταν οργανωμένοι σε επτά διαφορετικές «Γλώσσες» -Langues ή Tongues-, αυτές της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Προβηγκίας, της Ωβέρνης, της Ιταλίας, Ισπανίας και της Αγγλίας ενώ το έμβλημα τους ήταν ο «σταυρός της Αμάλφης», ο οποίος αργότερα μετονομάστηκε σε «σταυρό της Μάλτας», όταν οι Ιωαννίτες κατέφυγαν σ’ αυτό το νησί της Μεσογείου, μετά την κατάκτηση της Ρόδου από τους Οθωμανούς, το 16ο αιώνα..
Το εντυπωσιακό Κάστρο των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη ή Ιπποτών της Ρόδου πλέον βρίσκεται στη ΒΔ πλευρά του κάστρου της Παλιάς Μεσαιωνικής Πόλης, το επονομαζόμενο, κατά τα χρόνια της Ιπποτοκρατίας (1309-1522), Κολλάκιο ή Chateu. Το Κολλάκιο περιελάμβανε τα Καταλύματα των Γλωσσών, δηλαδή τα καταλύματα των διαφορετικών εθνών ή εθνοτήτων, το νοσοκομείο, τις κατοικίες των ιπποτών, την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη και το παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου. Χωριζόταν από το πολύ μεγαλύτερο νότιο τμήμα, τη Χώρα ή Μπούργκο με ένα εσωτερικό τείχος ενώ τα δύο μέρη ένωνε μία πύλη. Στη Χώρα διέμενε και εργαζόταν ο ντόπιος πληθυσμός, δηλ. οι Έλληνες, οι εβραίοι και οι Λατίνοι.
Η περιπλάνηση σας στα σοκάκια της Παλιάς Πόλης θα σας φέρει μπροστά στην Οδό των Ιπποτών, που είναι χτισμένη πάνω σε δρόμο της αρχαίας πόλης. Πρόκειται για την κεντρική οδό της Παλιάς Πόλης, πλάτους 6 μέτρων, όπου θα συναντήσετε και τα περισσότερα μεσαιωνικά κτίρια. Εδώ βρίσκονται και τα καταλύματα των διαφόρων εθνοτήτων του τάγματος ή «Γλωσσών», με πιο εντυπωσιακό το Γαλλικό Κατάλυμα, την πρόσοψη του οποίου κοσμεί ο θυρεός του Μεγάλου Μάγιστρου.
Παλιά Πόλη 
Το 1522 μετά από αρκετές αποτυχημένες απόπειρες τελικά η Πόλη της Ρόδου πέφτει στα χέρια των Οθωμανών και ξεκινά η περίοδος της Τουρκοκρατίας (1522-1912). Δεν θα χαρακτηρίζαμε αυτή την περίοδο από τις πιο λαμπρές για την πόλη αλλά μάλλον το αντίθετο. Οι μεν οχυρώσεις αλλά και τα περισσότερα μεσαιωνικά κτίσματα συντηρούνται αλλά οι μετατροπές στις χρήσεις είναι σημαντικές. Το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου μετατρέπεται σε φυλακή, το Νοσοκομείο των Ιπποτών σε στρατώνα, ενώ την ίδια ώρα κτίζονται πολλά τζαμιά, με εντυπωσιακούς μιναρέδες αλλά και λουτρά. Οι Έλληνες δεν είχαν πλέον το δικαίωμα να κατοικούν εντός των τειχών. Όσοι διατηρούσαν καταστήματα και γενικά όσοι εργάζονταν μέσα σ’ αυτήν έπρεπε να την εγκαταλείψουν το ηλιοβασίλεμα.
Το 1912 ξεκινά μια νέα περίοδος για τη Ρόδο, όταν καταλαμβάνεται από τους Ιταλούς. Η περίοδος της Ιταλοκρατίας (1912-1948) είναι μια περίοδος ανάπτυξης αλλά και μεταμόρφωσης της πόλης. Οι Ιταλοί κατασκευάζονται καλαίσθητα κτίρια, αναδεικνύουν τους αρχαιολογικούς τόπους, διαμορφώνουν τους ελεύθερους χώρους, εντάσσουν νέες χρήσεις σε αναστηλωμένα μεσαιωνικά κτίσματα και κηρύσσουν περιμετρικά του τειχισμένου οικισμού, γύρω από τις οχυρώσεις και την τάφρο, μια μνημειακή ζώνη πρασίνου, συνολικής έκτασης 150 στρεμμάτων ενώ ξανακτίζουν το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, που είχε καταστραφεί σε μια έκρηξη πυριτιδαποθήκης, που βρισκόταν στα υπόγεια γειτονικής εκκλησίας, το 1856. Το έργο της αναστύλωσης, που ξεκίνησε το 1937 και ολοκληρώθηκε το 1940, στηρίχτηκε στα αρχικά σχέδια των Ιπποτών και παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετές αλλοιώσεις παρόλα αυτά δεν παύει να είναι ένα συγκλονιστικό μνημείο..
ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΝΤΡΙΒΑΝΙ 
Άλλα σημαντικά αξιοθέατα της Παλιάς Πόλης η οποία εκτός από μεσαιωνικά μνημεία, φιλοξενεί ένα ολόκληρο μωσαϊκό αρχαίων, βυζαντινών, οθωμανικών αλλά ιταλικών μνημείων είναι ο Ναός της Αφροδίτης, το Νοσοκομείο των Ιπποτών, όπου στεγάζεται το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Βυζαντινό Μουσείο, η Οπλοθήκη, το Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών, το Τζαμί του Σουλεϊμάν και το Μέγαρο της Καστελλανίας.
Η Παλιά Πόλη δεν προσφέρετε ωστόσο μόνο για ρομαντικούς περιπάτους. Πρόκειται όπως είπαμε για μια ολοζώντανη Πολιτεία, που κατακλύζεται -πάντα με σεβασμό στην παράδοση, καθώς απαγορεύεται οποιαδήποτε ρημοτομική επέμβαση- από κάθε είδους εμπορικά μαγαζιά, εστιατόρια, ταβέρνες ενώ η νυχτερινή της ζωή είναι παροιμιώδης.
ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΜΑΓΙΣΤΡΩΝ Η ΚΑΣΤΕΛΟ
Στο ψηλότερο σημείο του Κάστρου των Ιπποτών βρίσκεται το εντυπωσιακό Παλάτι των Μεγάλων Μαγίστρων, ο επιβλητικός όγκος του οποίου, καθώς δεσπόζει πάνω στην Παλιά Πόλη της Ρόδου μαγνητίζει τα βλέμματα απ΄ όποιο σημείο κι αν το κοιτάξεις.
Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου
Το Παλάτι των Μεγάλων Μαγίστρων ή Καστέλο βρίσκεται στη ΒΔ πλευρά του κάστρου, στο τέλος της Οδού των Ιπποτών, που αποτελεί τον πιο σημαντικό δρόμο της Παλιάς Πόλης αλλά και τον πλέον καλοδιατηρημένο λιθόστρωτο μεσαιωνικό δρόμο στην Ευρώπη, με μήκος 200 μέτρα και πλάτος έξι, ο οποίος έχει χαραχτεί πάνω στην αρχαία οδό που οδηγούσε στην Ακρόπολη του Κάστρου.
Το Καστέλο θεμελιώθηκε στα τέλη του 7ου αιώνα μ.Χ. από τους Βυζαντινούς και αποτελούσε την Ακρόπολη του Φρουρίου. Ο θρύλος θέλει να έχει χτιστεί πάνω στα θεμέλια του ναού του θεού Ήλιου
Οι Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη ή Ιωαννίτες Ιππότες μετά την κατάληψη της Ρόδου το 1309 το ανακατασκεύασαν προκειμένου να γίνει η επίσημη κατοικία του εκάστοτε Μεγάλου Μάγιστρου του τάγματος τους. Εκτός όμως από ανάκτορο αποτελούσε και διοικητικό κέντρο του ιπποτικού κράτους αλλά και φρούριο, καθώς η ισχυρή του οχύρωση πρόσφερε πολλές φορές την προστασία του στον ντόπιο πληθυσμό κατά τη διάρκεια των αλλεπάλληλων εισβολών από τους πολυάριθμους εχθρούς, που επιβουλεύονταν τη Ρόδο. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στην πολιορκία των Τούρκων το 1522, όταν πλέον αλώθηκε η Ρόδος, παρέμεινε σχεδόν ανέπαφο χάρη στην εξαιρετική του κατασκευή.
Το Παλάτι των Μεγάλων Μαγίστρων είναι ένα ορθογώνιο επιβλητικό κτίριο βγαλμένο θαρρείς από τις ζωγραφιές των παιδικών παραμυθιών. Οι διαστάσεις του είναι 80Χ75 μ. και είναι χτισμένο γύρω από μια μεγάλη εσωτερική αυλή με διαστάσεις 50Χ40 μ. Στο ισόγειο υπήρχαν οι βοηθητικοί χώροι, οι κουζίνες, οι αποθήκες και οι στάβλοι ενώ στον πάνω όροφο υπήρχαν οι επίσημες αίθουσες, η μεγάλη αίθουσα του Συμβουλίου, η τραπεζαρία και τα ιδιαίτερα διαμερίσματα του Μεγάλου Μαγίστρου, γνωστά με την ονομασία «Μαργαρίτες». Η είσοδος του Παλατιού είναι εντυπωσιακή και την κοσμούν δύο επιβλητικοί ημικυκλικοί πύργοι με επάλξεις καθώς και ο θυρεός του Μεγάλου Μαγίστρου.
Το Παλάτι των Μεγάλων Μαγίστρων άντεξε σχεδόν σ’ όλες τι επιθέσεις των εχθρών αλλά έπεσε σε μαρασμό κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας (1522-1912), όταν οι κατακτητές το μετέτρεψαν σε φυλακή κι αργότερα το άφησαν να ρημάξει.
Η ιστορία όμως του επεφύλασσε ακόμη χειρότερη μοίρα. Το έτος 1865 καταστράφηκε σχεδόν συθέμελα όταν ανατινάχτηκε μια πυριτιδαποθήκη, που βρισκόταν στα υπόγεια του διπλανού ναού του Αγίου Ιωάννη. Όρθιοι έμειναν μόνο οι πύργοι της εισόδου.
Το Παλάτι γνώρισε νέες δόξες όταν κατά τη διάρκεια της Ιταλοκρατίας στα Δωδεκάνησα (1912-1948) ο Ιταλός διοικητής Ντε Βέτσι (De Vecci) αποφάσισε να το ανακατασκευάσει με βάσει τα αρχικά σχέδια που κατάφεραν να ανακαλύψουν και να το μετατρέψουν σε επίσημη κατοικία του εκάστοτε Ιταλού Διοικητή αλλά και θερινό ανάκτορο για τον Ιταλό βασιλιά Βιτόριο Εμανουέλε τον Γ΄ και αργότερα τον Μπενίτο Μουσολίνι.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα μωσαϊκά πατώματά του που είναι στρωμένα με ψηφιδωτά, αρχαίας, ρωμαϊκής και βυζαντινής τεχνοτροπίας, τα οποία έφεραν οι Ιταλοί από την Κω καθώς και η συλλογή επίπλων δυτικής τεχνοτροπίας του 16ου και 17ου αιώνα. Την εσωτερική αυλή κοσμούν πολλά αγάλματα της ελληνιστικής και ρωμαϊκής περιόδου ενώ ξεχωρίζουν οι αίθουσες αναμονής, υποδοχής, μουσικής, χορού και η αίθουσα του ψηφιδωτού της Μέδουσας.
Στις αίθουσες του ισογείου παρουσιάζονται σήμερα μόνιμες εκθέσεις. Η μία βρίσκεται σε αίθουσα της βορινής πλευράς του παλατιού και η δεύτερη σε αίθουσα της νοτιοδυτικής πλευράς και τα θέματά τους είναι παρμένα από την πόλη της Ρόδου από την ίδρυσή της έως και το 1522.
Στη θέση που βρίσκεται το παλάτι, σύμφωνα με τις ενδείξεις που υπάρχουν ήταν κτισμένο το αρχαίο ιερό του Ήλιου. Επίσης στο ίδιο σημείο βρισκόταν και η «Κάτω Ακρόπολη» της αρχαίας Ρόδου.
ΤΟ ΕΝΥΔΡΕΙΟ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥΣτο βορειότερο σημείο του νησιού της Ρόδου, στην ευρύτερη περιοχή του Νιοχωρίου, κτισμένο σε μια αμμουδερή γλώσσα, που εκτείνεται προκλητικά μέσα στα βαθυγάλανα νερά, βρίσκεται το Ενυδρείο, όπου μπορεί κάποιος να θαυμάσει σπάνια είδη ψαριών και άλλα είδη της θαλάσσιας πανίδας. Πρόκειται για τον Πρώτο Υδροβιολογικό Σταθμό της Ρόδου και ανήκει στο Εθνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών.
Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1934, κατά τη διάρκεια της ιταλικής κατοχή στα Δωδεκάνησα (1912-1948), ως «Reale Istituto di Ricerche Biologiche di Rodi» (Βασιλικό Iνστιτούτο Θαλάσσιας Βιολογίας Ρόδου) και ολοκληρώθηκε το 1935. Άρχισε να λειτουργεί το 1937 ως ερευνητική μονάδα ενώ όταν τα Δωδεκάνησα ενώθηκαν με την Ελλάδα περιήλθε στο ελληνικό κράτος και λειτούργησε υπό την εποπτεία της Ακαδημίας Αθηνών ως Ελληνικό Υδροβιολογικό Ινστιτούτο. Από το 1963 λειτουργεί ως Ενυδρείο - Μουσείο με την ονομασία Υδροβιολογικός Σταθμός Ρόδου και λειτουργεί ως πρότυπη ερευνητική μονάδα στη Μεσόγειο, καθώς διεξάγει ερευνητικά προγράμματα καλύπτοντας όλο το φάσμα της Ωκεανογραφίας στην ευρύτερη περιοχή της Δωδεκανήσου.
Το κτίριο του Ενυδρείου έχει χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, διακεκριμένο δείγμα αρχιτεκτονικής του «Διεθνούς Στυλ».
Ενυδρείο
Εκτός όμως από ερευνητική μονάδα το Ενυδρείο λειτουργεί και ως εκθετήριο καθώς στους σκοπούς του περιλαμβάνονται η διατήρηση και προβολή ταριχευμένων και ζωντανών εκθεμάτων του θαλάσσιου μεσογειακού χώρου. Οι περίπου 200.000 επισκέπτες το χρόνο μπορούν να θαυμάσουν, στο υπόγειο του κτιρίου, όλο τον πλούτο της θαλάσσιας ζωής, και γενικότερα, το θαλάσσιο οικοσύστημα της περιοχής. Στις ειδικά διαμορφωμένες δεξαμενές, που είναι γεμάτες με θαλασσινό νερό και οι οποίες έχουν άριστη σήμανση, μπορεί να δει κανείς ανθόζωα, μαλάκια, γαστερόποδα, καβούρια, αχινούς, κεφαλόποδα καθώς και θαλάσσιες χελώνες, ενώ εξαιρετική είναι η ατμόσφαιρα που δημιουργούν ο εσωτερικός διάκοσμος, οι πέτρινοι τοίχοι και ο χαμηλός φωτισμός. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και η συλλογή που φιλοξενείται στο ισόγειο του Ενυδρείου και περιλαμβάνει ταριχευμένα θαλάσσια θηλαστικά και μεγάλα ψάρια, όστρακα, κοράλλια, καθώς και ωκεανογραφικά όργανα.
Το Ενυδρείο της Ρόδου είναι ανοιχτό καθημερινά από 1η Απριλίου – 31 Οκτωβρίου: 9:00-20:30 και από 1η Νοεμβρίου – 31η Μαρτίου: 9:00-16:30
Οδός Κω / Cos street, 85100 Ρόδος / Rhodes, Greece
Τηλ./Tel.: +30 22410 27308
Φαξ/Fax: +30 22410 78321
ΥΔΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΡΟΔΟΥΜία βόλτα στον παραλιακό πεζόδρομο της πόλης, οδηγεί στο βορειότερο άκρο της Ρόδου στον Υδροβιολογικό Σταθμό Ρόδου / Ενυδρείο, κτίριο ιστορικό με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική που αποτελεί χώρο επαφής και γνωριμίας με το θαλάσσιο πλούτο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.
Το Ενυδρείο αναπαριστά μια υποθαλάσσια σπηλιά με διαδρόμους που είναι φτιαγμένοι από πωρόλιθο, διακοσμημένοι με φυσικά κοχύλια και δίνει την εντύπωση στον επισκέπτη ότι βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
ΕΡΕΥΝΑ – ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΓΝΩΣΗ - ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑ
Ο Υ.Σ.Ρ έχει ως στόχο την εξέλιξη και διάδοση της επιστημονικής γνώσης για το θαλάσσιο περιβάλλον και την προστασία αυτού.
Έρευνα που καλύπτει ολόκληρο το φάσμα της ωκεανογραφικής επιστήμης στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο Θάλασσα.
Μελέτη απειλούμενων ειδών, όπως θαλάσσιων χελωνών, θαλάσσιων θηλαστικών και ορισμένων ενδημικών ψαριών των γλυκών νερών.
Συνεργασία με ερευνητικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα. Ελλάδας & Εξωτερικού.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο Υδροβιολογικός Σταθμός Ρόδου κατασκευάσθηκε στο Ακρωτήριο των Μύλων κατά τη χρονική περίοδο 1934-1936. Σχεδιασμένο από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Armando Bernabiti, το Ινστιτούτο άρχισε να λειτουργεί το 1937 ως ερευνητική μονάδα και από το 1963 με την ονομασία «Υδροβιολογικός Σταθμός Ρόδου» λειτουργεί ως Ενυδρείο - Μουσείο και ερευνητική μoνάδα τoυ Ελληνικoύ Κέντρoυ Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε.).. Το Υπουργείο Πολιτισμού έχει χαρακτηρίσει το κτίριο του Υ.Σ.Ρ. ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ –ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ - ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ - ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
O Υ.Σ. Ρόδου δραστηριοποιείται ενεργά: Στη περισυλλογή, περίθαλψη και επανένταξη στο φυσικό περιβάλλον υδρόβιων ζώων που κινδυνεύουν.
Στην εκπαίδευση για την ορθολογική διαχείριση του θαλάσσιου περιβάλλοντος.
Στην εξειδικευμένη εκπαίδευση μεταπτυχιακών φοιτητών από παν/μια εξωτερικού.
Στην αφύπνιση της περιβαλλοντικής συνείδησης των μαθητών.
Στην ευαισθητοποίηση του κοινού στα θέματα προστασίας της θάλασσας και των οργανισμών της.
Υδροβιολογικός Σταθμός Ρόδου
Ώρες λειτουργίας καθημερινά:
1η Απριλίου – 31 Οκτωβρίου: 9:00-20:30
1η Νοεμβρίου – 31η Μαρτίου: 9:00-16:30
Οδός Κω 85100 Ρόδος Τηλ./Tel.: +30 22410 27308 Φαξ/Fax: +30 22410 78321
Το Αρχαιο θέατρο 
Ο ΛΟΦΟΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕ ΣΜΙΘ (Λόφος του Αγίου Στεφάνου)
Ο Λόφος του Μόντε Σμιθ δεσπόζει πάνω από την πόλη της Ρόδου, η οποία είναι αμφιθεατρικά χτισμένη στα πόδια του. Η παλιά ονομασία του είναι Λόφος του Αγίου Στεφάνου κι εδώ βρισκόταν η Άνω Ακρόπολη της αρχαίας Ρόδου. Η Κάτω Ακρόπολη βρισκόταν στη θέση που ορθώνεται σήμερα το Παλάτι των Μεγάλων Μαγίστρων των Ιωαννιτών Ιπποτών ή Καστέλο.
Ο Λόφος πήρε το όνομα με το οποίο είναι γνωστός σήμερα από τον Άγγλο ναύαρχο Σίντεϊ Σμιθ, που είχε στήσει εδώ το παρατηρητήριο του το 1802 προκειμένου να παρακολουθεί τις κινήσεις του στόλου του Ναπολέοντα στη θάλασσα κατά τη διάρκεια του πολέμου του με τους Τούρκους. Και η αλήθεια είναι ότι ο Άγγλος ναύαρχος είχε προχωρήσει σε μια εξαιρετικά επιτυχημένη στρατηγικά κίνηση, καθώς η θέα από τη κορυφή του λόφου είναι συγκλονιστική, τόσο προς την παλιά και νέα πόλη της Ρόδου, από την οποία απέχει 3 χλμ., όσο και προς τη θάλασσα, τα κοντινά νησιά και τα μικρασιατικά παράλια.
Για όσους είναι εραστές των αρχαιολατρικών περιπάτων μια βόλτα στο Μόντε Σμιθ θα αποτελέσει σίγουρα μια καταληκτική εμπειρία, καθώς στην κορυφή του λόφου δεσπόζουν τα ερείπια της αρχαίας Ακρόπολης της Ρόδου ενώ στη νότια πλευρά του σώζονται τα λείψανα σημαντικών αρχαιοτήτων, μέσα σ’ ένα πανέμορφο και κατάφυτο αρχαιολογικό πάρκο.
 Ακρόπολη της Ρόδου 
Στο αρχαιολογικό πάρκο, που «φιλοξενείται» μέσα σ’ ένα φυσικό βαθούλωμα, διασώζεται το Στάδιο, που είναι γνωστό κι ως Στάδιο του Διαγόρα, ένα έργο της ελληνιστικής περιόδου του 3ου ή 2ου αι. π.Χ., όπου διεξάγονταν οι αθλητικοί αγώνες των Αλίων, της μεγάλης γιορτής των αρχαίων Ροδίων προς τιμήν του θεού Ήλιου. Το Στάδιο, που έχει ανοικοδομηθεί σε μεγάλο ποσοστό, έχει μήκος 200 μ. και πλάτος 35 μ.
Δίπλα ακριβώς στο Στάδιο σώζεται το μικρό μαρμάρινο υπαίθριο Θέατρο όπου δίνονται και σήμερα μουσικές παραστάσεις, όπως και στην αρχαιότητα. Κάποιοι βέβαια πιστεύουν ότι το Θέατρο αποτελούσε τμήμα της περίφημης Ρητορικής Σχολής του Αισχίνη, όπου μαθήτευσαν κορυφαίοι ρήτορες της εποχής όπως ο Ιούλιος Καίσαρας και ο Κικέρωνας παρά ότι χρησίμευε για μουσικές ή θεατρικές παραστάσεις. Τα ελάχιστα αρχαία σπάργανα επέτρεψαν να ανασυσταθεί το σχέδιο του Θεάτρου και να αναστηλωθεί πλήρως με την χρήση λευκού μαρμάρου.
Στην κορυφή του Λόφου, όπου δεσπόζει η Άνω Ακρόπολη της αρχαίας πόλης της Ρόδου διασώζονται ερείπια, όπως τρεις κίονες, από το ναό του Πυθίου Απόλλωνα, προστάτη της πόλης ενώ σώζονται επίσης τμήματα από τους ναούς της Πολιάδας Αθηνάς και του Δία.
Η καλύτερη ώρα για να ανέβει κάποιος στο Λόφο είναι το απόγευμα. Η θέα τόσο προς τη θάλασσα όσο και προς την πόλη είναι μαγευτική ενώ οι ρομαντικοί θα απολαύσουν ένα ανεπανάληπτο ηλιοβασίλεμα.
Κατηφορίζοντας θα συναντήσετε πολλούς Ροδίτες που ανεβαίνουν στο Λόφο του Μόντε Σμιθ, που αποτελεί τα τελευταία χρόνια η πιο μοδάτη συνοικία της πόλης, για τζόκιγκ αμέσως μετά τη δουλειά.
ΡΟΔΟΣ ΠΑΡΚΟ ΡΟΔΙΝΙΠάρκο Ροδίνι της Ρόδου
Κατά μήκος του δρόμου για τη Λίνδο, τρία μόλις χιλιόμετρα από την Πόλη της Ρόδου, βρίσκεται ένας επίγειος παράδεισος, το Πάρκο Ροδίνι. Πρόκειται ίσως για το αρχαιότερο πάρκο στον κόσμο, μια μικρή κοιλάδα γεμάτη ροδοδάφνες, σκιερά πλατάνια, τρεχούμενα νερά και δροσερές καταπράσινες λιμνούλες γεμάτες νούφαρα, τις οποίες διασχίζουν γεφυράκια.
Το ειδυλλιακό σκηνικό -το οποίο μπορούμε μεν να διασχίσουμε και με αυτοκίνητο αλλά σαφώς και είναι προτιμότερος ο περίπατος στα υπέροχα μονοπάτια του- συμπληρώνουν ένας κήπος με τριαντάφυλλα, καθώς κι ένας μικρός ζωολογικός κήπος, όπου ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τα περίφημα ελάφια της Ρόδου. Εξάλλου τα παγώνια, που κινούνται ελεύθερα μέσα στην έκταση του Πάρκου Ροδίνι δίνουν μια εντυπωσιακή όσο και εξωτική νότα.
Σύμφωνα με το θρύλο στο Πάρκο Ροδίνι είχε στην αρχαιότητα τη Σχολή Ρητορικής του ο Αισχίνης, στην οποία μαθήτευσαν σπουδαίοι ρήτορες της Αρχαιότητας, μεταξύ των οποίων ο Κικέρωνας και ο Ιούλιος Καίσαρας.
Στην εποχή της Ιπποτοκρατίας στο Πάρκο Ροδίνι βρισκόταν η έπαυλη των Μεγάλων Μαγίστρων των Ιωαννιτών Ιπποτών της Ρόδου, ενώ η κοιλάδα ήταν Πάρκο και επί Τουρκοκρατίας.
Στο Πάρκο Ροδίνι μπορούμε να δούμε κι ένα τμήμα από το σύστημα υδροδότησης της αρχαίας πόλης της Ρόδου ενώ πάνω από το Πάρκο, στη θέση Πευκάκια, θα συναντήσουμε κομμάτια της αρχαίας νεκρόπολης (4ος-3ος π.Χ. αιώνας), που φτάνει έως τη Φανερωμένη και το Καρακόνερο. Στην αρχαία νεκρόπολη θα συναντήσουμε ατμοσφαιρικά φωτισμένους, λαξευτούς στους βράχους, τάφους ή τούμπες της ελληνιστικής περιόδου με χαραγμένες διονυσιακές παραστάσεις καθώς κι έναν εντυπωσιακό σε μέγεθος τύμβο λαξευμένο στο βράχο με πλευρά μήκους 27,80 μέτρων, που ονομάζεται Τάφος των Πτολεμαίων και σύμφωνα με το θρύλο ήταν αφιερωμένος στο Πτολεμαίο των Α’. Την κάθε πλευρά του κοσμούν 21 ημιστήλια δωρικού ρυθμού. Ο Τάφος των Πτολεμαίων αναστηλώθηκε το 1924 κατά τη διάρκεια της Ιταλοκρατίας.
Μέσα στο Πάρκο ο Δήμος της Ρόδου λειτουργεί και αναψυκτήριο ενώ τα έργα ανάπλασης, που βρίσκονται σε εξέλιξη έχουν σκοπό να του προσδώσουν την αρχική του μορφή ως πάρκου ψυχαγωγίας και αναψυχής..
Κείμενο: http://www.rodosislandinfo.gr/rodosisland/rodosislandsights/index.html
Ο ΚΟΛΟΣΣΟΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥΟ Κολοσσός υπήρξε ένα γιγάντιο άγαλμα στημένο στο λιμάνι της Ρόδου. Κατά την αρχαιότητα οι Ρόδιοι επιδίωκαν μόνιμα να διαφυλάσσουν την ανεξαρτησία τους, να ασκούν το εμπόριο και να μη συμμετέχουν στους πολέμους των άλλων ελληνικών πόλεων. Παρόλα αυτά κατακτήθηκαν αρκετές φορές.
Ο ΘΕΟΣ ΗΛΙΟΣΚατά τα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα σι Ρόδιοι γιόρτασαν μια μεγάλη νίκη. Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, αφού πολιόρκησε επί ένα χρόνο την πόλη τους, τελικά αναγκάστηκε να φύγει και να αφήσει πίσω του ένα μεγάλο μέρος από τον εξοπλισμό του. Οι Ρόδιοι αποφάσισαν να πουλήσουν τον εξοπλισμό του Δημήτριου και με τα χρήματα να στήσουν ένα υπέροχο άγαλμα προς τιμή του θεού Ήλιου που τους προστάτευε.
ΤΟ ΟΡΕΙΧΑΛΚΙΝΟ ΑΓΑΛΜΑ
Δεν γνωρίζουμε πώς ακριβώς ήταν το άγαλμα ούτε σε ποιο σημείο το έστησαν. Ξέρουμε πάντως ότι κατασκευάστηκε από ορείχαλκο και είχε ύψος 33 μέτρα. Το σχεδίασε ο Αρχιτέκτονας Χάρης και χρειάστηκε 12 ολόκληρα χρόνια για την ολοκλήρωσή του.
ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Το ορειχάλκινο περίβλημα στερεώθηκε επάνω σε ένα σιδερένιο σκελετό. Το άγαλμα ήταν κούφιο στο εσωτερικό και καθώς προχωρούσε η κατασκευή του οι εργάτες γέμιζαν τα κενά με βαριές πέτρες προκειμένου να διασφαλίσουν τη σταθερότητά του. Ο Κολοσσός ολοκληρώθηκε γύρω στο 280 π.Χ. Για πολλούς αιώνες, οι άνθρωποι ακούγοντας για τον Κολοσσό, νόμιζαν πως στεκόταν επάνω από την είσοδο του λιμανιού της Ρόδου με τα πόδια ανοιχτά, όπως στην απέναντι ζωγραφιά. Όμως πρακτικά αυτό ήταν αδύνατο, διότι η είσοδος του λιμανιού της Ρόδου είχε πλάτος κάπου 400 μέτρα και ο Κολοσσός δεν ήταν τόσο... κολοσσιαίος! Τα κείμενα μας επιτρέπουν να υποθέσουμε ότι βρισκόταν μάλλον στο κέντρο της πόλης και κοιτούσε προς τη θάλασσα και το λιμάνι.
Η ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΑ ΣΥΝΤΡΙΒΗ
Γύρω στο 226 π.Χ., δηλαδή λιγότερο από πενήντα χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του, ο Κολοσσός έπεσε. Τον συγκλόνισε ένας σεισμός και τον έκοψε από τα γόνατα. Ένας χρησμός συμβούλεψε τους Ρόδιους να μην τον ξαναστήσουν κι έτσι τον άφησαν πεσμένο στο έδαφος Παρέμεινε στη θέση αυτή για 900 χρόνια και πολλοί επισκέπτες είδαν το πεσμένο άγαλμα του θεού Ήλιου. Το 654 μ.Χ. ένας Σύρος πρίγκιπας κατέλαβε τη Ρόδο και απογύμνωσε το άγαλμα από τις ορειχάλκινες πλάκες. Λέγεται ότι τις μετέφερε στη Συρία χρησιμοποιώντας 900 καμήλες. Ο ορείχαλκος πουλήθηκε στους εμπόρους που μάλλον τον έλιωσαν και τον έκοψαν σε νομίσματα.
1.2 Η πόλη της Ρόδου γεννήθηκε στο ΒΑ του νησιού το έτος 408 π.Χ. από την ένωση των τριών πόλεων του νησιού, την Ιαλυσό, την Κάμιρο και την Λίνδο.
Στην αρχαία Ρόδο – την κάλλιστην των ελληνίδων πόλεων- όπως την αποκαλούν οι ιστορικοί, υπήρχαν Πρυτανεία, Αγορές, Στοές, Νεώρια, Στάδια, Ωδεία, Φιλοσοφικές και Ρητορικές σχολές, πέντε μεγάλα λιμάνια και τουλάχιστον 3.000 αγάλματα.
Το αριστούργημα όμως όλων ήταν ο Κολοσσός. Φιλοτεχνήθηκε γύρω στα 293 από τον Λίνδιο Χάρη, μαθητή του Λυσίππου. Ηταν ένα τεράστιο χάλκινο άγαλμα του πολιούχου θεού Ηλίου, ψηλό 70 πήχες (31μ. περίπου). Οι Ρόδιοι πούλησαν (300 τάλαντα) τις πολιορκητικές μηχανές του Δημητρίου όταν έπαψε την πολιορκία και έφυγε ηττημένος και έκαμαν το άγαλμα που η κατασκευή του κράτησε 12 χρόνια. Για το άγαλμα μιλούν αρχαίοι αλλά και μεσαιωνικοί συγγραφείς. Έμεινε στη θέση του μόνο 66 χρόνια και έπεσε στο σεισμό του 227 δεν το ξαναέστησαν όμως φοβούμενοι κάποιο χρησμό μας λέει ο Στράβωνας. Εννιά αιώνες έμεινε πεσμένος ο κολοσσός ώσπου το 653 μ.Χ τον πήρε ο χαλίφης Αράβων Μωαβίας, και το πούλησε για χαλκό σ’ έναν Εβραίο από την Έδεσσα που χρειάστηκε 900 καμήλες για να τον μεταφέρει.
Το πρόβλημα που απασχολεί τους σημερινούς ερευνητές είναι πού ήταν στημένος ο κολοσσός. Παρεξηγώντας μια φράση του επιγράμματος, που ήταν χαραγμένο στη βάση του κολοσσού, κι έλεγα ότι τον τοποθέτησαν «όχι μόνο πάνω από το πέλαγος αλλά και στη ξηρά» φαντάστηκαν ότι στεκόταν στην είσοδο του λιμανιού με ανοιχτά τα σκέλη πατώντας με το ένα πόδι στο ένα άκρο του λιμανιού και με το άλλο στο απέναντι, ενώ ψηλά με σηκωμένο χέρι κρατούσε φως σαν φάρος για τα καράβια που περνούσαν να μπουν στο λιμάνι. Από τον 16ο αιώνα παρουσιάστηκε μια τέτοια γκραβούρα που έχει επικρατήσει ως σήμερα
Νεώτεροι μελετητές όμως θεωρούν αδύνατο να βρισκόταν κοντά στη θάλασσα και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το μόνο σημείο που θα μπορούσε να στηθεί είναι ο περίβολος ενός ναού, και το πιο πιθανό στο Ιερό του Θεού Ήλιου όπου σήμερα βρίσκεται το παλάτι του μεγάλου Μαγίστρου των Ιπποτών. Εκεί κοντά άλλωστε βρέθηκε ένα ωραίο κεφάλι του Ηλίου, μαρμάρινο, με σπασμένες ακτίνες που σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο της Ρόδου. Επίσης με τον τρόπο που τον περιγράφει ο Στράβωνας φαίνεται καθαρά ότι τον είδε στη στεριά: «βρίσκεται δε τώρα σπασμένος από τα γόνατα κι έπεσε από σεισμό». Αν ήταν στη θάλασσα θα χανόταν εντελώς ή θα φαινόταν μόνο ένα μέρος, πράγμα που θα ανέφερε ο συγγραφέας.
Ο κολοσσός της Ρόδου ήταν ένας ύμνος στη Τέχνη και στην Ελευθερία.
http://rokar-rokar.blogspot.com/2011/10/blog-post_8259.html
Γράμματα και τέχνες στην αρχαία ΡόδοΤην μακραίωνη οικονομική και πολιτική ακμή της Ρόδου συνοδεύει η άνθηση των γραμμάτων και των τεχνών. Από τον Ζ΄ προχριστιανικό και μέχρι τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες η Ρόδος αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα πνευματικά κέντρα του ελληνισμού. Έχει ονομαστά σχολεία και σχολές και δαπανά μεγάλα ποσά για τη μόρφωση των νέων. Αναδεικνύει εξαίρετους ποιητές, λογίους, επιστήμονες και καλλιτέχνες, ενώ δεν είναι λίγοι οι ξένοι που έρχονται είτε να σπουδάσουν είτε να διδάξουν και να δημιουργήσουν στη Ρόδο.
Κλεόβουλος, τύραννος της Λίνδου 
Από τα τέλη του Ζ΄ αιώνα π.Χ. αναφέρονται οι επικοί ποιητές Πισίνους ή Πεισίνος από τη Λίνδο και Πείσανδρος από την Κάμειρο. Τον ΣΤ΄ αιώνα π.Χ. ακμάζει ο Κλεόβουλος, τύραννος της Λίνδου, που συναριθμείται στους εφτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας. Ποιήτρια ήταν και η κόρη του Κλεοβούλου Κλεοβουλίνη. Άλλοι ποιητές είναι ο Τιμοκρέων από την Ιαλυσό, ο Ανθέας ο Λίνδιος, ο Αναξανδρίδης από την Κάμειρο, ο Αντιφάνης, ο Ανταγόρας, ο Σιμίας, ο Δωσιάδας κ.ά. ενώ ο Απολλώνιος ο Ρόδιος, καταγόμενος από την Ναύκρατι της Αιγύπτου υπήρξε ονομαστός ποιητής, φιλόλογος και ρήτορας του Γ΄ αιώνα π.Χ. και έγραψε το έπος «Αργοναυτικά».
Σημαντική θέση στα ροδιακά γράμματα κατέχουν οι φιλόλογοι κι οι γραμματικοί, όπως ο Καλλίξενος, ο Τιμαχίδας, ο Αγνοκλής, ο Αριστοκλής κ.ά.
Από τους ιστορικούς συγγραφείς ξεχωρίζουν ο Εργίας, ο Σωσικράτης, ο Κάστωρ, ο Σωκράτης ο Ρόδιος, ο Ευαγόρας ο Λίνδιος, ο Διονύσιος, ο Διοκλής, ο Ζήνων, ο Σωσικλής κ. ά.
Κατά τον Δ΄ αιώνα π.Χ. βρέθηκε στη Ρόδο εξόριστος ο ρήτορας Αισχίνης, που ίδρυσε έξω από την πόλη, σε κατάφυτο μέρος, σχολή στην οποία δίδασκε τη ρητορική τέχνη. Η σχολή απέκτησε μεγάλη φήμη συνέχισε τη λειτουργία της και στους μεταχριστιανικούς χρόνους και σπούδαζαν σ’ αυτήν όχι μόνο Έλληνες αλλά και Ρωμαίοι και Ασιάτες.
Αλλά και η φιλοσοφία άκμασε στη Ρόδο. Ο Εύδημος ο Ρόδιος, μαθητής του Αριστοτέλη, δίδαξε στη Ρόδο την «περιπατητική φιλοσοφία». Στα ελληνιστικά χρόνια εμφανίζεται ο μεγάλος φιλόσοφος Παναίτιος ο Ρόδιος (185-110 π.Χ.), θεμελιωτής της Μέσης Στοάς, οι μαθητές του Εκάτων ο Ρόδιος και Ποσειδώνιος από την Απάμεια (135-51 π.Χ.), ο Ανδρόνικος ο Ρόδιος κ.ά.
Στη Ρόδο καλλιεργήθηκαν και οι θετικές επιστήμες, η αστρονομία, η γεωγραφία, η φυσική, τα μαθηματικά, η ιατρική. Ο Ίππαρχος από τη Νίκαια έζησε πολλά χρόνια στη Ρόδο. Ο Γέμινος, Ρόδιος, στωικός, υπήρξε σπουδαίος μαθηματικός κι ο Τιμοσθένης έγγραψε συγγράμματα για τα φυσικά φαινόμενα και τη γεωγραφία.
Επιφανείς Ρωμαίοι είχαν έλθει στη Ρόδο για ανώτερη μόρφωση και πνευματική συναναστροφή, κι ανάμεσά τους ο Τιβέριος Γράκχος, ο Σκιπίων Αμιλιανός, ο Κικέρων, ο Ιούλιος Καίσαρ, ο Πομπήιος, ο Λουκρήτιος, ο Βρούτος, ο Κάσσιος, ο Κάτων ο νεότερος κλπ. Αλλά και Έλληνες συγγραφείς της εποχής επισκέπτονται τη Ρόδο και γράφουν γι’ αυτήν με θαυμασμό, όπως ο Στράβων, ο Δίων Χρυσόστομος, ο Λουκιανός, ο Αίλιος Αριστείδης κ. ά.
Ανάλογη υπήρξε και η ανάπτυξη των τεχνών. Πλήθος από αγγεία μυκηναϊκά, γεωμετρικά, ανατολίζοντα κλπ. μαρτυρούν την ανάπτυξη της κεραμικής και αγγειοπλαστικής τέχνης από τους αρχαιότατους χρόνους, ενώ κατά τον Ζ΄ αιώνα π.Χ. δημιουργείται ροδιακός ρυθμός αγγείων, που διαδόθηκε και σε άλλους τόπους.
Ακρόπολη της Λίνδου 
Το πλήθος των αγαλμάτων, που όπως μαρτυρούν οι συγγραφείς, κοσμούσαν τη Ρόδο, μαρτυρεί την μεγάλη παράδοση γλυπτικής τέχνης και σώζονται σπουδαία δείγματα υψηλής τέχνης. Το ονομαστότερο από τα αγάλματα ήταν ο χάλκινος Κολοσσός, άγαλμα του θεού Ήλιου, ένα από τα επτά «θαύματα» του αρχαίου κόσμου. Είχε ύψος 31 περίπου μέτρα. Ο Κολοσσός έπεσε με το σεισμό του 227/26 π.Χ. και στα 653 μ.Χ., όταν κατέλαβε τη Ρόδο ο Μωαβίας, πούλησε το άγαλμα για χαλκό.
Στα ελληνιστικά χρόνια η γλυπτική τέχνη στη Ρόδο φτάνει στη μέγιστη ακμή της με εξαιρετικά δείγματά της τον Φαρνέσιο Ταύρο και το περίφημο σύμπλεγμα του Λαοκόοντα, που φιλοτέχνησαν οι Ρόδιοι γλύπτες Αγήσανδρος, Αθηνόδωρος και Πολύδωρος.
Αξιόλογη υπήρξε και η ανάπτυξη της ζωγραφικής, και της αγγειογραφίας.
http://rokar-rokar.blogspot.com/2010/11/blog-post_6208.html
Φωτογραφίες: ΡΟΔΟΣυλλέκτης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η Ρόδος στην Ιταλοκρατία 1ο μέρος.

Η Ρόδος στην Ιταλοκρατία 2ο μέρος.

Η Ρόδος στην Ιταλοκρατία 3ο μέρος.

Η Ρόδος επί Ιταλοκρατίας 1920 – 1940

Εγω σωπαίνω....Φτύνω!!!

Μου μιλούν για δικαιοσύνη....οι δικαστές, Μου μιλούν για ηθική...οι αγύρτες, Μου μιλούν για ζωή...οι δολοφόνοι, Μου μιλούν για όνειρα...οι έμποροι, Μου μιλούν για ισότητα...τα αφεντικά, Μου μιλούν για φαντασία...οι υπάλληλοι, Μου μιλούν για ανθρωπιά...οι στρατοκράτες, Εγω σωπάινω....Φτύνω.


ΡΟΔΟΣυλλέκτης: e-mail r.telxinas@yahoo.gr
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στον ΝΕΟ ΡΟΔΟΣυλλέκτη: http://rouvim.blogspot.com

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΙΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: http://rouvim.blogspot.com/
ΚΡΗΤΗΝΙΑ: http://www.kritinia.gr/
ΙΣΤΡΙΟΣ: http://istrio.blogspot.com/
ΣΟΡΩΝΗ: http://www.ampernalli.gr/
Dj news: http://fanenos.blogspot.com/
ΠΑΛΜΟΣ: http://www.palmos-fm.gr/
ΕΚΟΦΙΛΜ: http://www.ecofilms.gr/
ΡΑΔΙΟ1: http://www.radio1.gr/
http://www.ksipnistere.blogspot.com/
ΣΦΕΝΤΟΝΑ: http://gipas.blogspot.com/
ΡΟΔΟΣυλλέκτης: http://www.rodosillektis.com/
Η Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Ρόδου: http://opsrodou.gr/
ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ: http://www.hamogelo.gr
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ – ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ: http://rodosillektis.blogspot.gr/
Ιστοσελίδα του ΡΟΔΟΣυλλέκτη: http://www.rodosillektis.com/
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ: http://www.pnai.gov.gr
ΔΗΜΟΣ ΡΟΔΟΥ: http://www.rodos.gr/el/

Αρχειοθήκη ιστολογίου