Χτες η αγάπη είχε γίνει φως/
που μ' όλα τα τριγύρω στέρια δένει'/
σαν ένα τόπι ο ήλιος αλαφρός/
ανάμεσα ουρανό και οικουμένη./
Χτες ένα σύννεφο ήταν η χαρά/
ολάσπρο, ευτυχία πλημμυρισμένο/
που κράταε στ’ απαλά του τα φτερά/
του δειλινού το ρόδο το ανοιγμένο./
Χτες μία στάλα ήταν η ζωή/
ωσάν αυτές που πέφτουν απ' τα φύλλα/
όταν του κρύου αγέρα η πνοή/
με φρίκη τα δονεί κι ανατριχίλα./
Της ύπαρξής μας χτες το μυστικό/
στα πάνωθέ μας χάη εφανερώθη,/
μας έγνεψε για λίγο θριαμβικό/
και πάλι μας το έκρυψαν οι πόθοι./
Χτες στης αγάπης μου την αγκαλιά/
ο έρως ζωηρός είχε φωλιάσει/
κι από τ' αυθάδη του τα φιλιά/
κοκκίνιζεν εκείνη σαν κεράσι./
Χλωμή εχτές μια μάσκα από κερί/
κρεμόταν απ' του κόσμου το μπαλκόνι'/
κι έβλεπες ένα γέλιο να φορεί/
και κάτω από το γέλιο της να λιώνει./
Γιώργης Χολιαστός
Σημείωση: Καλέ μου φίλε Γιώργο, μπορείς να μου στέλνεις τα ποιήματα σου η ότι άλλο εσύ θες, στο νέο e-mail του ΡΟΔΟΣυλλέκτη r.telxinas@yahoo.gr.
Σε ευχαριστώ πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου