ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥ.

Αποσπάσματα από το βιβλίο της κυρίας Μαρίας Καραγιάννη – Μαρμαροκόπου «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ (ΘΟΛΟΥ) ΡΟΔΟΥ» Το οποίο μας παραχώρησε ο Ιερέας του Ναού.
Το βιβλίο είναι προσφορά της συγγραφέως προς την Εκκλησιαστική Επιτροπή με την παράκληση τα έσοδα από το βιβλίο να διατεθούν για την αγιογράφηση του Ιερού Ναού.
Δεκαετία του 1930… οι Θολοενοί αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα: Η εκκλησία τους είναι μικρή και όταν μαζεύονται όλοι τις Κυριακές, τις γιορτές, στους γάμους και στις κηδείες, δεν χωράνε…
… οι Θολοενοί καλούνται να πάρουν μια δύσκολη απόφαση… να κατεδαφίσουν τη μικρή εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος και στη θέση της να χτίσουν μεγαλύτερη. Είναι φθινόπωρο του 1934…
… Όταν όλα ήταν έτοιμα να αρχίσει η κατεδάφιση της παλιάς μικρής εκκλησίας… μπήκε το δίλημμα. Ποιος θα αναλάβει ν’ αρχίσει την κατεδάφιση..!
Στη συνέχεια του βιβλίου διαβάζουμε.
… Όμως ένα από εκείνα τα φθινοπωρινά βράδια ο Γιώργης ο Πολίτης είδε τον Άγιο Σπυρίδωνα στο ύπνο του και του είπε: «Το σπίτι μου να το χαλάσετε, το δένδρο μου μην αγγίξετε»…
Το όνειρο αυτό ο Πολίτης το διηγήθηκε, μόλις ξημέρωσε, στον παπα-Αυγερινό, στη συνέχεια και σ’ άλλους και, πριν σκοτεινιάσει, όλο το χωριό ήξερε για το όνειρο. Όλοι αισθάνθηκαν ανακούφιση. Όλοι πια ήταν σίγουροι πως ο Άγιος Σπυρίδωνας ήταν σύμφωνος με τις αποφάσεις τους.
Σημείωση: Στις φωτογραφίες που παραθέτουμε βλέπουμε τη Γραμιθιά. Το δένδρο του Αγίου Σπυρίδωνα.
Για να συγκεντρώσουν τα χρήματα που χρειάζονταν για το χτίσιμο της Εκκλησίας, οι Θολοενοί – όπως μας πληροφορεί η κυρία Μαρία Καραγιάννη – έκαναν διάφορες εκδηλώσεις, η έλεγαν τα κάλαντα για να μαζέψουν τα χρήματα, - 80.000 λιρέτες ήταν ο προϋπολογισμός από τα θεμέλια μέχρι το χτίσιμο των τοίχων και τις ταράτσες της σκεπής - .
Όπως διαβάζουμε παρακάτω, η τελική αποπεράτωση του Ναού έγινε το 1953 όταν τελείωσε και το καμπαναριό.
Το βιβλιαράκι της κυρίας Μαρίας Καραγιάννη με τις 52 σελίδες του είναι ένας πραγματικός θησαυρός και ελπίζουμε κάποια στιγμή να μπορέσουμε αν όχι να το ολοκληρώσουμε, τουλάχιστον να μεταφέρουμε σε εσάς περισσότερα από το περιεχόμενο του.
Ευχαριστώ τον Ιερέα του χωριού πατέρα Θεόδωρο Πασπάτη για την παραχώρηση του βιβλίου καθώς επίσης και την κυρία Μαρία Καραγιάννη – Μαρμαροκόπου για τους ανεκτίμητους θησαυρούς που αφήνει με τα βιβλία της.