12 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
Την Δευτέρα 23 Ιουνίου συμπληρώνονται 12 χρόνια από το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου και ο ΡΟΔΟΣυλλέκτης κάνει ένα μικρό αφιέρωμα στον μεγάλο Έλληνα πολιτικό.
Την περίοδο 1993 – 1996 ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε εκλεγεί βουλευτής Δωδεκανήσου.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι από το Ίδρυμα ‘Ανδρέας Παπανδρέου’ ΙΣΤΑΜΕ και δείχνει την πορεία του μεγάλου Έλληνα πολιτικού και ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ
Ο Αντρέας Παπανδρέου υπήρξε εξέχων πολιτικός ηγέτης, ο οποίος επί μία σειρά ετών πρωταγωνίστησε στην πολιτική ζωή του τόπου και προσέφερε. Από τη δεκαετία του '60 και τα χρόνια που ακολούθησαν ο Ανδρέας Παπανδρέου διατύπωσε και συγκεκριμενοποίησε οράματα όπως : "Η Ελλάδα στους Έλληνες". Εξαιτίας του, η Αριστερά, η Κεντροαριστερά, οι προοδευτικές δυνάμεις μπόρεσαν να εκφρασθούν, να καθορίσουν τις εξελίξεις, να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Σ' αυτόν οφείλεται η σημερινή μορφή της οργάνωσης των κομμάτων. Πλησίασε το λαό, είχε τη δυνατότητα να επικοινωνεί με το λαό, αλλά και με τον πολίτη. Είχε μεγάλα πολιτικά χαρίσματα. Είχε στρατηγική σύλληψη των γεγονότων και μπορούσε να δει με διορατικότητα τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η πατρίδα μας. Με την ισχυρή και χαρισματική του προσωπικότητα σφράγισε ένα σημαντικό κεφάλαιο της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας
Βιογραφία
21 Απριλίου 2005 - Γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1919, στη Χίο. Γιος του αείμνηστου Γεωργίου Παπανδρέου και της Σοφίας Μινέικο.
1941: Μετά την αποφυλάκιση του από την Ασφάλεια όπου κρατήθηκε και βασανίστηκε κατά το διάστημα της δικτατορίας του Μεταξά, τριτοετής τότε της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναχωρεί για τις Η.Π.Α. και ακολουθεί πανεπιστημιακή σταδιοδρομία.
1943-44: Kατετάγη εθελοντής στον Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ
1943: Ανακηρύσσεται Διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Η πανεπιστημιακή του εξέλιξη:
1942-43: Βοηθός Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ
1943-47: Υφηγητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ
1946-47: Υφηγητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ
1947-50: Ομότιμος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότας
1950-51: Ομότιμος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νορθγουέστερν
1951-55: Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότας
1955-63: Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας (Μπέρκλεϊ)
1956-59: Κοσμήτωρ της Οικονομικής Σχολής του ίδιου Πανεπιστημίου.
Το 1959 επιστρέφει για ένα χρόνο στην Ελλάδα, στα πλαίσια ερευνητικής αναπτυξιακής οικονομικής αποστολής.
Τον επόμενο χρόνο 1961 , διορίζεται Πρόεδρος του Δ.Σ.και Γενικός Επιστημονικός Διευθυντής του Κέντρου Οικονομικών Ερευνών και ταυτόχρονα σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδας (1961-62).
Η πολιτική του σταδιοδρομία αρχίζει το Φεβρουάριο του 1964 , με την εκλογή του ως Βουλευτή Αχαΐας του Κόμματος της Ένωσης Κέντρου, της οποίας ηγείτο ο Γεώργιος Παπανδρέου στις εκλογές της 16.2.1964 .
Μετά την νίκη της Ένωσης Κέντρου, διορίζεται αρχικά Υπουργός Προεδρίας της Κυβέρνησης και τον ίδιο χρόνο Αναπληρωτής Υπουργός Συντονισμού ( 1964-65 ). Συνοδεύει τον πατέρα του στο δύσκολο ταξίδι στις ΗΠΑ, όπου ο πρόεδρος Τζόνσον προσπάθησε να επιβάλει διμερείς ελληνοτουρκικές συνομιλίες για το Κυπριακό με στόχο την κατοχύρωση των τουρκικών συμφερόντων.
Όταν κηρύσσεται η δικτατορία των συνταγματαρχών, τον Απρίλιο του 1967 , συλλαμβάνεται και τον επόμενο χρόνο αποφυλακίζεται και πηγαίνει στο εξωτερικό.
Στις 15 Ιανουαρίου του 1968 αναχωρεί για το Παρίσι και έπειτα εγκαθίσταται στη Σουηδία και μετά στον Καναδά.
Τον Φεβρουάριου του 1968 ιδρύει το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα ( ΠΑΚ ), του οποίου γίνεται αρχηγός και το οποίο αναπτύσσει σημαντική δράση μέχρι την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος, τον Ιούλιο του 1974.
Το 1968-69 είναι Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και από το 1969 μέχρι το 1974 Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Γιορκ (Υork) στο Τορόντο.
Το 1970-71 διδάσκει και στο Πανεπιστήμιο του Michigan, σαν επισκέπτης, έως ότου πολιτική πίεση από την Αμερικανική κυβέρνηση αναγκάζει το πανεπιστήμιο να αθετήσει το συμβόλαιο της με τον Ανδρέα Παπανδρέου
Μόλις αποκαθίσταται η Δημοκρατία στην Ελλάδα, επιστρέφει από την εξορία και στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974 , ιδρύει το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ., του οποίου γίνεται και Πρόεδρος.
Στις πρώτες εκλογές μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, που διενεργούνται το Νοέμβριο του 1974 , το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εκπροσωπείται με λίγους Βουλευτές (15 έδρες, 13,5% των ψήφων).
Στις επόμενες εκλογές (Νοέμβριος 1977 ), το ΠΑ.ΣΟ.Κ.κάνει ένα πρώτο σημαντικό άλμα, αφού διπλασιάζει τη δύναμή του (από 13,5% σε 25%) και γίνεται το πρώτο κόμμα της Αντιπολίτευσης με 93 Βουλευτές και ο Πρόεδρος του, Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981 , το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατεβαίνει με το σύνθημα της Αλλαγής, και γνωρίζει ένα πραγματικό θρίαμβο, αναδεικνύοντας 173 Βουλευτές (48%).
Ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σχηματίζει Κυβέρνηση η οποία ορκίζεται στις 21 Οκτωβρίου 1981. Στην Κυβέρνηση αυτή, ο Ανδρέας Παπανδρέου αναλαμβάνει, εκτός από Πρωθυπουργός και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Στις εκλογές του 1985 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εκλέγεται και πάλι πρώτο κόμμα αναδεικνύοντας 161 Βουλευτές (45,82%).
Στις εκλογές του 18 Ιουνίου του 1989 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. παίρνει 39.15% (125 έδρες) στις εκλογές.
Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1989 παραπέμπεται στο Ειδικό δικαστήριο (ΝΔ-ΣΥΝ) για υποκλοπές της ΕΥΠ, και στις 28 Σεπτεμβρίου παραπέμπεται στο Ειδικό δικαστήριο κατηγορούμενος για το σκάνδαλο Κοσκωτά.
Στις επαναληπτικές εκλογές της 5 Νοεμβρίου το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ανεβάζει το ποσοστό του στα 40.7% με 128 έδρες. Στις εθνικές εκλογές στις 8 Απριλίου του 1990 παίρνει 38.6% με 123 έδρες. Ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. γίνεται Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Στις 11 Μαρτίου του 1990 αρχίζει η δίκη Κοσκωτά-Τράπεζας Κρήτης και στις 17 Ιανουαρίου 1991 ο Ανδρέας Παπανδρέου αθωώνεται από το Ειδικό Δικαστήριο.
Στις 11 Οκτωβρίου του 1993 το ΠΑΣΟΚ έρχεται και πάλι στην εξουσία, με 48% και 170 έδρες.
Στις 23 Απριλίου του 1994 επισκέπτεται τον Λευκό Οίκο για πρώτη φορά ως πρωθυπουργός, προσκεκλημένος από τον πρόεδρο Κλίντον.
Στις 20 Νοεμβρίου του 1995 εισάγεται στο Ωνάσειο και στις 15 Ιανουαρίου του 1996 υπογράφει την επιστολή παραίτησης.
Στις 23 Ιουνίου 1996 ο Ανδρέας Παπανδρέου χάνει τη μάχη με το θάνατο, μετά από οξύ ισχαιμικό επεισόδιο στο σπίτι του στην Εκάλη. Η σωρός του μεταφέρεται στη Μητρόπολη Αθηνών και εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα. Κηδεύεται στις 26 Ιουνίου 1996 μέσα σε κοσμοπλημμύρα με τιμές αρχηγού κράτους.
********
Ο Ανδρέας Παπανδρέου έχει επικριθεί ποικιλοτρόπως από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Τον έχουν αποκαλέσει δημαγωγό, λαϊκιστή, λαοπλάνο, καιροσκόπο και πολλά άλλα…
Λένε ότι η ιστορία κρίνει του πάντες. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν αποτελεί εξαίρεση. Ειδικά για τους πολιτικούς, εκτός από το έργο τους, κληρονομιά για τις μετέπειτα γενιές αποτελούν οι ομιλίες τους. Είναι τα «ντοκουμέντα» εκείνα από τα οποία αξιολογείται το μεγαλείο ή η μετριότητα του κάθε πολιτικού προσώπου. Scripta manent, κατά τους Λατίνους.
Αν και ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ προτιμούσε να μιλά από στήθους, μισώντας τα προκατασκευασμένα κείμενα των λογογράφων, διατηρείται ώς σήμερα πλούσιο υλικό από δημόσιες παρεμβάσεις του.
Ένα τέτοιο κείμενο, σχεδόν προφητικό και εντυπωσιακά επίκαιρο, παρά το ότι χρονολογείται το 1992, είναι η ομιλία του στη Βουλή (28 Ιουλίου) με θέμα τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Με αφορμή τη συμπλήρωση -αυτές τις ημέρες- 25 ετών από την υπογραφή της ιστορικής αυτής συνθήκης για την ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η «Εφημερίδα των Συντακτών» αναζήτησε και παρουσιάζει τον λόγο του Ανδρέα Παπανδρέου, με τον οποίο εξηγούσε τις προκλήσεις, τις αβεβαιότητες και τους κινδύνους που εγκυμονεί το εγχείρημα της Ενωμένης Ευρώπης.
Για τη Γερμανία
Με μεγάλη ακρίβεια και διορατικότητα προέβλεπε μεταξύ άλλων ότι η Γερμανία θα επιχειρήσει να ράψει το ευρωπαϊκό κουστούμι στα δικά της μέτρα και σταθμά, η σύγκρουση Βορρά- Νότου θα είναι σκληρή όσο απουσιάζει η ουσιαστική πολιτική σύγκλιση στην ΕΕ και οι χώρες του Νότου θα πρέπει να συνεργαστούν για να γλιτώσουν μια αδιέξοδη πορεία. Επίσης, εκτιμούσε ότι η δείκτες-στόχοι της ΟΝΕ συνιστούν το όραμα ενός «Ευρωπαίου τραπεζίτη» και κατά κύριο λόγο εκφράζουν τις συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις. Από την άλλη πλευρά σημείωνε πως η Ελλάδα είναι ένα «αναπόσπαστο τμήμα» της «νέας Ευρώπης» που γεννιέται και στην ευρωπαϊκή πρόκληση δεν χωρά παρά μόνο μια σθεναρή και θετική απάντηση, «ναι, θα συμμετάσχουμε ενεργά και ισότιμα».
Σύμφωνα με τον Παπανδρέου, η Συνθήκη του Μάαστριχτ αποτελούσε ένα «εισιτήριο» σε έναν «δύσκολο και άνισο αγώνα», αφού εξέφραζε «σχεδόν απόλυτα τα συμφέροντα και την οπτική γωνία του πλούσιου Βορρά».
Πίστευε όμως ακράδαντα ότι το «κλειδί» για τη δικαίωση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος και μιας πραγματικά ομόσπονδης Ευρώπης το κρατούν στα χέρια τους τα προοδευτικά κόμματα, τα οποία με ευρύτατες κοινωνικές συναινέσεις θα είναι ικανά να μετατρέψουν το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης «σε χειροπιαστή πραγματικότητα».
Τα υπόλοιπα αποσπάσματα που ακολουθούν προέρχονται από το απομαγνητοφωνημένο κείμενο της ομιλίας στη Βουλή, προσαρμοσμένο όμως σε δομή γραπτή λόγου, με τη φροντίδα του Κώστα Λαλιώτη, επί σειρά ετών στενού συνεργάτη του Ανδρέα. Οι όποιες προσθήκες υπήρχαν στο αρχικό κείμενο δεν αλλάζουν το περιεχόμενο του, απλώς είχαν περικοπεί από τον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου για να δώσει έμφαση στον προφορικό λόγο, κυρίως όμως για να συντομεύσει τον χρόνο της ομιλίας του.
«Παραμένει πάντα το ερώτημα αν πορευόμαστε προς μια “ευρωπαϊκή Γερμανία” ή προς μία “γερμανική Ευρώπη”. Ας δώσουμε ένα παράδειγμα. Πρόσφατα η Γερμανία αύξησε το επιτόκιο, την ώρα που όλοι στην Ευρώπη και στην Αμερική ζητούσαν να μην το κάνουν, διότι η πορεία προς την ύφεση είναι σαφής. Εύλογα διερωτάται κανείς σε ποιο μέτρο μπορεί να στηρίζεται η Ευρώπη στη γερμανική αλληλεγγύη».
«Στο πλαίσιο της ΕΟΚ σοβεί πάντα η σύγκρουση Βορρά και Νότου. Και αυτό γιατί η ενιαία αγορά, όταν απουσιάζει κάθε άλλη ουσιαστική πολιτική σύγκλισης και συνοχής πολύ υψηλότερου επιπέδου, οξύνει τις αντιθέσεις. Εάν δεν υπάρξουν κάποια ουσιαστικά μέτρα, κάποιες αποτελεσματικές παρεμβάσεις θα μεγαλώσουν οι αποστάσεις και οι αποκλίσεις ανάπτυξης ανάμεσα στις πλούσιες και τις φτωχές περιφέρειες».
«Το ΠΑΣΟΚ θα ψηφίσει την κύρωση της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Εχουμε χρέος να περιγράψουμε και να προβάλουμε ορισμένες κρίσιμες πτυχές της. Το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να πει στον λαό μόνο τα αναμενόμενα οφέλη, ούτε να ωραιοποιήσει την εικόνα. Αντίθετα πρέπει να τονίσει με ειλικρίνεια το κόστος αυτής της προσαρμογής».
«Για μένα είναι σαφέστατο. Σημαίνουν ότι ήδη προβλέπονται, έστω και αν δεν ομολογούνται, δύο ταχύτητες στην Ενωμένη Ευρώπη. Ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη μας το τεράστιο κοινωνικό κόστος και τις εκρηκτικές κοινωνικές καταστάσεις τις οποίες θα αντιμετωπίζουμε σε αυτή την πορεία τουλάχιστον για τις χώρες του Νότου».
«Η απάντηση της Νέας Δημοκρατίας είναι ναι στη συνεχιζόμενη μονόπλευρη λιτότητα. Ναι στη βίαιη ταξική επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους, ναι, τελικά, στην αποτυχία. Η απάντηση του ΠΑΣΟΚ είναι όχι. Υπάρχουν και άλλοι δρόμοι, που θα οδηγήσουν στην προσέγγιση των ονομαστικών στόχων του Μάαστριχτ, με δίκαιη επιμέτρηση του κόστους της προσαρμογής. Δρόμοι, που οδηγούν ακόμα στην επίτευξη των στόχων, εφόσον όμως πληρωθούν ορισμένες προϋποθέσεις. Κάτι τέτοιο απαιτεί συνεχιζόμενη διεκδίκηση την πορεία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Απαιτεί, επίσης, μια άλλη οικονομική πολιτική, διότι για τη Νέα Δημοκρατία, η ΕΟΚ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο ΟΟΣΑ αποτελούν το άλλοθι για να συνεχίζει τη δική της αντιφατική, μυωπική πολιτική».
«Εδώ, ήθελα να φέρω ένα παράδειγμα: Όταν υπάρχει ενοποίηση του νομίσματος σε πέρα από μία χώρα, σε δύο, σε τρεις, σε πέντε χώρες, αυτό λειτουργεί κατά τρόπο αρνητικό για όλες τις καθυστερήσεις ή ασθενέστερες χώρες ή περιοχές. Θα δώσω το απλό παράδειγμα των δύο Γερμανιών. Μόλις έγινε το ενιαίο νόμισμα, εμφανίστηκαν αμέσως τα τραγικά προβλήματα της Ανατολικής Γερμανίας. Η Δυτική Γερμανία αναγκάζεται, τώρα, να κάνει μεταφορές πόρων, πραγματικά αστρονομικών διαστάσεων στην τέως Ανατολική Γερμανία, γιατί έχει την ευθύνη και μπορεί να ασκήσει δημοσιονομική πολιτική».
«Είναι απαραίτητο και κλειδί να ολοκληρωθεί ο ομοσπονδιακός χαρακτήρας της Ευρώπης, έτσι ώστε η ευθύνη να είναι εκεί όπου υπάρχουν τα μέσα. Τα μέσα θα τα έχουν οι Βρυξέλλες μετά την Ένωση. Δεν θα τα έχουν τα κράτη-μέλη. Και εκεί υπάρχει η ευθύνη, η οποία βεβαίως πρέπει και να ελέγχεται δημοκρατικά. Μόνο με μια πολιτική ένωση θα αναληφθούν αυτές οι ευθύνες»
«Δεν αρκεί η ενιαία αγορά και το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, για να αντιμετωπίσει η Ευρώπη τις προκλήσεις του μέλλοντος. Απαιτείται η διαμόρφωση μιας αναπτυξιακής ευρωπαϊκής πολιτικής».
«Το πεδίο της δράσης ανάμεσα στις συντηρητικές και τις προοδευτικές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις μεταφέρεται τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και σε μεγάλο βαθμό στο ευρωπαϊκό επίπεδο».
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
http://www.matrix24.gr/2017/02/andreas-papandreou-i-germania-tha-dichasi-tin-evropi-se-vora-ke-noto/#sthash.yhHIRDhh.vS3qDAmO.dpuf
Ο Αντρέας Παπανδρέου υπήρξε εξέχων πολιτικός ηγέτης, ο οποίος επί μία σειρά ετών πρωταγωνίστησε στην πολιτική ζωή του τόπου και προσέφερε. Από τη δεκαετία του '60 και τα χρόνια που ακολούθησαν ο Ανδρέας Παπανδρέου διατύπωσε και συγκεκριμενοποίησε οράματα όπως : "Η Ελλάδα στους Έλληνες". Εξαιτίας του, η Αριστερά, η Κεντροαριστερά, οι προοδευτικές δυνάμεις μπόρεσαν να εκφρασθούν, να καθορίσουν τις εξελίξεις, να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Σ' αυτόν οφείλεται η σημερινή μορφή της οργάνωσης των κομμάτων. Πλησίασε το λαό, είχε τη δυνατότητα να επικοινωνεί με το λαό, αλλά και με τον πολίτη. Είχε μεγάλα πολιτικά χαρίσματα. Είχε στρατηγική σύλληψη των γεγονότων και μπορούσε να δει με διορατικότητα τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η πατρίδα μας. Με την ισχυρή και χαρισματική του προσωπικότητα σφράγισε ένα σημαντικό κεφάλαιο της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας
Βιογραφία
21 Απριλίου 2005 - Γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1919, στη Χίο. Γιος του αείμνηστου Γεωργίου Παπανδρέου και της Σοφίας Μινέικο.
1941: Μετά την αποφυλάκιση του από την Ασφάλεια όπου κρατήθηκε και βασανίστηκε κατά το διάστημα της δικτατορίας του Μεταξά, τριτοετής τότε της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναχωρεί για τις Η.Π.Α. και ακολουθεί πανεπιστημιακή σταδιοδρομία.
1943-44: Kατετάγη εθελοντής στον Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ
1943: Ανακηρύσσεται Διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Η πανεπιστημιακή του εξέλιξη:
1942-43: Βοηθός Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ
1943-47: Υφηγητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ
1946-47: Υφηγητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ
1947-50: Ομότιμος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότας
1950-51: Ομότιμος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νορθγουέστερν
1951-55: Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότας
1955-63: Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας (Μπέρκλεϊ)
1956-59: Κοσμήτωρ της Οικονομικής Σχολής του ίδιου Πανεπιστημίου.
Το 1959 επιστρέφει για ένα χρόνο στην Ελλάδα, στα πλαίσια ερευνητικής αναπτυξιακής οικονομικής αποστολής.
Τον επόμενο χρόνο 1961 , διορίζεται Πρόεδρος του Δ.Σ.και Γενικός Επιστημονικός Διευθυντής του Κέντρου Οικονομικών Ερευνών και ταυτόχρονα σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδας (1961-62).
Η πολιτική του σταδιοδρομία αρχίζει το Φεβρουάριο του 1964 , με την εκλογή του ως Βουλευτή Αχαΐας του Κόμματος της Ένωσης Κέντρου, της οποίας ηγείτο ο Γεώργιος Παπανδρέου στις εκλογές της 16.2.1964 .
Μετά την νίκη της Ένωσης Κέντρου, διορίζεται αρχικά Υπουργός Προεδρίας της Κυβέρνησης και τον ίδιο χρόνο Αναπληρωτής Υπουργός Συντονισμού ( 1964-65 ). Συνοδεύει τον πατέρα του στο δύσκολο ταξίδι στις ΗΠΑ, όπου ο πρόεδρος Τζόνσον προσπάθησε να επιβάλει διμερείς ελληνοτουρκικές συνομιλίες για το Κυπριακό με στόχο την κατοχύρωση των τουρκικών συμφερόντων.
Όταν κηρύσσεται η δικτατορία των συνταγματαρχών, τον Απρίλιο του 1967 , συλλαμβάνεται και τον επόμενο χρόνο αποφυλακίζεται και πηγαίνει στο εξωτερικό.
Στις 15 Ιανουαρίου του 1968 αναχωρεί για το Παρίσι και έπειτα εγκαθίσταται στη Σουηδία και μετά στον Καναδά.
Τον Φεβρουάριου του 1968 ιδρύει το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα ( ΠΑΚ ), του οποίου γίνεται αρχηγός και το οποίο αναπτύσσει σημαντική δράση μέχρι την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος, τον Ιούλιο του 1974.
Το 1968-69 είναι Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και από το 1969 μέχρι το 1974 Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Γιορκ (Υork) στο Τορόντο.
Το 1970-71 διδάσκει και στο Πανεπιστήμιο του Michigan, σαν επισκέπτης, έως ότου πολιτική πίεση από την Αμερικανική κυβέρνηση αναγκάζει το πανεπιστήμιο να αθετήσει το συμβόλαιο της με τον Ανδρέα Παπανδρέου
Μόλις αποκαθίσταται η Δημοκρατία στην Ελλάδα, επιστρέφει από την εξορία και στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974 , ιδρύει το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ., του οποίου γίνεται και Πρόεδρος.
Στις πρώτες εκλογές μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, που διενεργούνται το Νοέμβριο του 1974 , το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εκπροσωπείται με λίγους Βουλευτές (15 έδρες, 13,5% των ψήφων).
Στις επόμενες εκλογές (Νοέμβριος 1977 ), το ΠΑ.ΣΟ.Κ.κάνει ένα πρώτο σημαντικό άλμα, αφού διπλασιάζει τη δύναμή του (από 13,5% σε 25%) και γίνεται το πρώτο κόμμα της Αντιπολίτευσης με 93 Βουλευτές και ο Πρόεδρος του, Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σχηματίζει Κυβέρνηση η οποία ορκίζεται στις 21 Οκτωβρίου 1981. Στην Κυβέρνηση αυτή, ο Ανδρέας Παπανδρέου αναλαμβάνει, εκτός από Πρωθυπουργός και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Στις εκλογές του 1985 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εκλέγεται και πάλι πρώτο κόμμα αναδεικνύοντας 161 Βουλευτές (45,82%).
Στις εκλογές του 18 Ιουνίου του 1989 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. παίρνει 39.15% (125 έδρες) στις εκλογές.
Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1989 παραπέμπεται στο Ειδικό δικαστήριο (ΝΔ-ΣΥΝ) για υποκλοπές της ΕΥΠ, και στις 28 Σεπτεμβρίου παραπέμπεται στο Ειδικό δικαστήριο κατηγορούμενος για το σκάνδαλο Κοσκωτά.
Στις επαναληπτικές εκλογές της 5 Νοεμβρίου το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ανεβάζει το ποσοστό του στα 40.7% με 128 έδρες. Στις εθνικές εκλογές στις 8 Απριλίου του 1990 παίρνει 38.6% με 123 έδρες. Ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. γίνεται Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Στις 11 Μαρτίου του 1990 αρχίζει η δίκη Κοσκωτά-Τράπεζας Κρήτης και στις 17 Ιανουαρίου 1991 ο Ανδρέας Παπανδρέου αθωώνεται από το Ειδικό Δικαστήριο.
Στις 11 Οκτωβρίου του 1993 το ΠΑΣΟΚ έρχεται και πάλι στην εξουσία, με 48% και 170 έδρες.
Στις 23 Απριλίου του 1994 επισκέπτεται τον Λευκό Οίκο για πρώτη φορά ως πρωθυπουργός, προσκεκλημένος από τον πρόεδρο Κλίντον.
Στις 20 Νοεμβρίου του 1995 εισάγεται στο Ωνάσειο και στις 15 Ιανουαρίου του 1996 υπογράφει την επιστολή παραίτησης.
Στις 23 Ιουνίου 1996 ο Ανδρέας Παπανδρέου χάνει τη μάχη με το θάνατο, μετά από οξύ ισχαιμικό επεισόδιο στο σπίτι του στην Εκάλη. Η σωρός του μεταφέρεται στη Μητρόπολη Αθηνών και εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα. Κηδεύεται στις 26 Ιουνίου 1996 μέσα σε κοσμοπλημμύρα με τιμές αρχηγού κράτους.
********
Το παρακάτω κείμενο προστέθηκε στην αρχική ανάρτηση, στις 14/3/2017.
Ανδρέας Παπανδρέου: Η Γερμανία θα διχάσει την Ευρώπη
σε Βορά και Νότο
Ο Ανδρέας Παπανδρέου έχει επικριθεί ποικιλοτρόπως από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Τον έχουν αποκαλέσει δημαγωγό, λαϊκιστή, λαοπλάνο, καιροσκόπο και πολλά άλλα…
Λένε ότι η ιστορία κρίνει του πάντες. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν αποτελεί εξαίρεση. Ειδικά για τους πολιτικούς, εκτός από το έργο τους, κληρονομιά για τις μετέπειτα γενιές αποτελούν οι ομιλίες τους. Είναι τα «ντοκουμέντα» εκείνα από τα οποία αξιολογείται το μεγαλείο ή η μετριότητα του κάθε πολιτικού προσώπου. Scripta manent, κατά τους Λατίνους.
Αν και ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ προτιμούσε να μιλά από στήθους, μισώντας τα προκατασκευασμένα κείμενα των λογογράφων, διατηρείται ώς σήμερα πλούσιο υλικό από δημόσιες παρεμβάσεις του.
Ένα τέτοιο κείμενο, σχεδόν προφητικό και εντυπωσιακά επίκαιρο, παρά το ότι χρονολογείται το 1992, είναι η ομιλία του στη Βουλή (28 Ιουλίου) με θέμα τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Με αφορμή τη συμπλήρωση -αυτές τις ημέρες- 25 ετών από την υπογραφή της ιστορικής αυτής συνθήκης για την ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η «Εφημερίδα των Συντακτών» αναζήτησε και παρουσιάζει τον λόγο του Ανδρέα Παπανδρέου, με τον οποίο εξηγούσε τις προκλήσεις, τις αβεβαιότητες και τους κινδύνους που εγκυμονεί το εγχείρημα της Ενωμένης Ευρώπης.
Για τη Γερμανία
Με μεγάλη ακρίβεια και διορατικότητα προέβλεπε μεταξύ άλλων ότι η Γερμανία θα επιχειρήσει να ράψει το ευρωπαϊκό κουστούμι στα δικά της μέτρα και σταθμά, η σύγκρουση Βορρά- Νότου θα είναι σκληρή όσο απουσιάζει η ουσιαστική πολιτική σύγκλιση στην ΕΕ και οι χώρες του Νότου θα πρέπει να συνεργαστούν για να γλιτώσουν μια αδιέξοδη πορεία. Επίσης, εκτιμούσε ότι η δείκτες-στόχοι της ΟΝΕ συνιστούν το όραμα ενός «Ευρωπαίου τραπεζίτη» και κατά κύριο λόγο εκφράζουν τις συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις. Από την άλλη πλευρά σημείωνε πως η Ελλάδα είναι ένα «αναπόσπαστο τμήμα» της «νέας Ευρώπης» που γεννιέται και στην ευρωπαϊκή πρόκληση δεν χωρά παρά μόνο μια σθεναρή και θετική απάντηση, «ναι, θα συμμετάσχουμε ενεργά και ισότιμα».
Σύμφωνα με τον Παπανδρέου, η Συνθήκη του Μάαστριχτ αποτελούσε ένα «εισιτήριο» σε έναν «δύσκολο και άνισο αγώνα», αφού εξέφραζε «σχεδόν απόλυτα τα συμφέροντα και την οπτική γωνία του πλούσιου Βορρά».
Πίστευε όμως ακράδαντα ότι το «κλειδί» για τη δικαίωση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος και μιας πραγματικά ομόσπονδης Ευρώπης το κρατούν στα χέρια τους τα προοδευτικά κόμματα, τα οποία με ευρύτατες κοινωνικές συναινέσεις θα είναι ικανά να μετατρέψουν το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης «σε χειροπιαστή πραγματικότητα».
Τα υπόλοιπα αποσπάσματα που ακολουθούν προέρχονται από το απομαγνητοφωνημένο κείμενο της ομιλίας στη Βουλή, προσαρμοσμένο όμως σε δομή γραπτή λόγου, με τη φροντίδα του Κώστα Λαλιώτη, επί σειρά ετών στενού συνεργάτη του Ανδρέα. Οι όποιες προσθήκες υπήρχαν στο αρχικό κείμενο δεν αλλάζουν το περιεχόμενο του, απλώς είχαν περικοπεί από τον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου για να δώσει έμφαση στον προφορικό λόγο, κυρίως όμως για να συντομεύσει τον χρόνο της ομιλίας του.
«Παραμένει πάντα το ερώτημα αν πορευόμαστε προς μια “ευρωπαϊκή Γερμανία” ή προς μία “γερμανική Ευρώπη”. Ας δώσουμε ένα παράδειγμα. Πρόσφατα η Γερμανία αύξησε το επιτόκιο, την ώρα που όλοι στην Ευρώπη και στην Αμερική ζητούσαν να μην το κάνουν, διότι η πορεία προς την ύφεση είναι σαφής. Εύλογα διερωτάται κανείς σε ποιο μέτρο μπορεί να στηρίζεται η Ευρώπη στη γερμανική αλληλεγγύη».
«Στο πλαίσιο της ΕΟΚ σοβεί πάντα η σύγκρουση Βορρά και Νότου. Και αυτό γιατί η ενιαία αγορά, όταν απουσιάζει κάθε άλλη ουσιαστική πολιτική σύγκλισης και συνοχής πολύ υψηλότερου επιπέδου, οξύνει τις αντιθέσεις. Εάν δεν υπάρξουν κάποια ουσιαστικά μέτρα, κάποιες αποτελεσματικές παρεμβάσεις θα μεγαλώσουν οι αποστάσεις και οι αποκλίσεις ανάπτυξης ανάμεσα στις πλούσιες και τις φτωχές περιφέρειες».
«Το ΠΑΣΟΚ θα ψηφίσει την κύρωση της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Εχουμε χρέος να περιγράψουμε και να προβάλουμε ορισμένες κρίσιμες πτυχές της. Το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να πει στον λαό μόνο τα αναμενόμενα οφέλη, ούτε να ωραιοποιήσει την εικόνα. Αντίθετα πρέπει να τονίσει με ειλικρίνεια το κόστος αυτής της προσαρμογής».
«Για μένα είναι σαφέστατο. Σημαίνουν ότι ήδη προβλέπονται, έστω και αν δεν ομολογούνται, δύο ταχύτητες στην Ενωμένη Ευρώπη. Ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη μας το τεράστιο κοινωνικό κόστος και τις εκρηκτικές κοινωνικές καταστάσεις τις οποίες θα αντιμετωπίζουμε σε αυτή την πορεία τουλάχιστον για τις χώρες του Νότου».
«Η απάντηση της Νέας Δημοκρατίας είναι ναι στη συνεχιζόμενη μονόπλευρη λιτότητα. Ναι στη βίαιη ταξική επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους, ναι, τελικά, στην αποτυχία. Η απάντηση του ΠΑΣΟΚ είναι όχι. Υπάρχουν και άλλοι δρόμοι, που θα οδηγήσουν στην προσέγγιση των ονομαστικών στόχων του Μάαστριχτ, με δίκαιη επιμέτρηση του κόστους της προσαρμογής. Δρόμοι, που οδηγούν ακόμα στην επίτευξη των στόχων, εφόσον όμως πληρωθούν ορισμένες προϋποθέσεις. Κάτι τέτοιο απαιτεί συνεχιζόμενη διεκδίκηση την πορεία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Απαιτεί, επίσης, μια άλλη οικονομική πολιτική, διότι για τη Νέα Δημοκρατία, η ΕΟΚ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο ΟΟΣΑ αποτελούν το άλλοθι για να συνεχίζει τη δική της αντιφατική, μυωπική πολιτική».
«Εδώ, ήθελα να φέρω ένα παράδειγμα: Όταν υπάρχει ενοποίηση του νομίσματος σε πέρα από μία χώρα, σε δύο, σε τρεις, σε πέντε χώρες, αυτό λειτουργεί κατά τρόπο αρνητικό για όλες τις καθυστερήσεις ή ασθενέστερες χώρες ή περιοχές. Θα δώσω το απλό παράδειγμα των δύο Γερμανιών. Μόλις έγινε το ενιαίο νόμισμα, εμφανίστηκαν αμέσως τα τραγικά προβλήματα της Ανατολικής Γερμανίας. Η Δυτική Γερμανία αναγκάζεται, τώρα, να κάνει μεταφορές πόρων, πραγματικά αστρονομικών διαστάσεων στην τέως Ανατολική Γερμανία, γιατί έχει την ευθύνη και μπορεί να ασκήσει δημοσιονομική πολιτική».
«Είναι απαραίτητο και κλειδί να ολοκληρωθεί ο ομοσπονδιακός χαρακτήρας της Ευρώπης, έτσι ώστε η ευθύνη να είναι εκεί όπου υπάρχουν τα μέσα. Τα μέσα θα τα έχουν οι Βρυξέλλες μετά την Ένωση. Δεν θα τα έχουν τα κράτη-μέλη. Και εκεί υπάρχει η ευθύνη, η οποία βεβαίως πρέπει και να ελέγχεται δημοκρατικά. Μόνο με μια πολιτική ένωση θα αναληφθούν αυτές οι ευθύνες»
«Δεν αρκεί η ενιαία αγορά και το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, για να αντιμετωπίσει η Ευρώπη τις προκλήσεις του μέλλοντος. Απαιτείται η διαμόρφωση μιας αναπτυξιακής ευρωπαϊκής πολιτικής».
«Το πεδίο της δράσης ανάμεσα στις συντηρητικές και τις προοδευτικές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις μεταφέρεται τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και σε μεγάλο βαθμό στο ευρωπαϊκό επίπεδο».
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
http://www.matrix24.gr/2017/02/andreas-papandreou-i-germania-tha-dichasi-tin-evropi-se-vora-ke-noto/#sthash.yhHIRDhh.vS3qDAmO.dpuf
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου