Καλημέρα εν πανδημία αναγνώστες,
είμαι ο Κώστας Βαξεβάνης, διευθυντής του Documento , καταπιεσμένος και απομονωμένος όπως και όλοι εσείς, με μοναδικό δυσμενές προνόμιο, τη δημοσιογραφική λειτουργία που και αυτή δοκιμάζεται με διάφορους τρόπους, όπως θα σας αναφέρω παρακάτω. Εδώ ισχύει το γνωστό «ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγε και ο γάιδαρος» ή ήταν αναξιόπιστη η ελληνική δημοσιογραφία, έπεσαν και τα εκατομμύρια.
Με χαρά σας ανακοινώνω πως απόψε έχω κλείσει δείπνο με καλούς φίλους. Καλό και προσεγμένο φαϊ, κρασί , κουβεντούλα. Φοβάμαι μόνο μήπως κάνει τίποτα κόλπα το wi-fi και μείνει το δείπνο στη μέση. Ναι , γιατί να έχουμε μόνο διαδικτυακές συσκέψεις και όχι γεύματα; Τα προβλήματα και οι αντιθέσεις είναι λόγος ύπαρξης των πραγμάτων λένε οι φιλόσοφοι. Της εφευρετικότητας ακόμη περισσότερο.
Ο κορονοϊός, όπως αναφέρει η κοινότοπη ανάλυση των ημερών, θα αλλάξει τα πάντα. Τον τρόπο που επικοινωνούμε, που ζούμε, που σκεφτόμαστε. Δεν γνωρίζω τι διαλεκτική κρύβει η συμφορά της πανδημίας, αλλά ο άνθρωπος θα βρει, πρέπει να βρει τον τρόπο να λειτουργήσει διαφορετικά.
Αν και δεν συντάσσομαι με τη συμπαντική ανοησία που επικαλείται τη θετική σκέψη και την καλή προαίρεση για να αλλάξει ο κακός κόσμος, πιστεύω πως έχει σημασία αυτή την περίοδο να μη βουλιάξουμε στη θλίψη. Την ίδια ώρα όμως είναι σημαντικό να βλέπουμε την πραγματικότητα κατάματα.
Άλλο κοινωνία, άλλο επικοινωνία
Η πραγματικότητα λοιπόν είναι διαφορετικό πράγμα από την απάντηση στην ερώτηση για το αν η Ελλάδα ή η κυβέρνηση τα πάει καλά στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Χρήσιμο είναι να μην εγκλωβιζόμαστε στην απαίτηση που υπάρχει επικοινωνιακά να απαντήσουμε στο ψευδές ερώτημα αν πάμε καλύτερα ή χειρότερα από άλλους. Για την κάθε χώρα υπάρχουν ιδιαίτερες συνθήκες που διαμορφώνουν μια κατάσταση. Στην Ιταλία για παράδειγμα, η μεγάλη εξάπλωση του ιού δεν είναι αποτέλεσμα μόνο ελλιπών μέτρων, αλλά οφείλεται στο γεγονός πως εμφανίστηκε και εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα στη Βόρεια Ιταλία με μεγάλες μετακινήσεις Ιταλών και επισκεπτών. Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν δεν είχε πληγεί το Μιλάνο μέσω του οποίου κινούνται εκατομμύρια άνθρωποι.
Προσέξτε τι έχουμε αυτές τις μέρες. Οι επίσημες ανακοινώσεις από το επιτελείο του καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα φεύγουν από το αυστηρά επιστημονικό πλαίσιο και επεκτείνονται σε επικοινωνιακούς τακτικισμούς. Ο κύριος καθηγητής χρησιμοποίησε το άκρως αντιεπιστημονικό επιχείρημα πως θα είχαμε 2.265 νεκρούς αν δεν είχαμε πάρει μέτρα όπως έκανε η Ισπανία. Ποιος αλγόριθμος , με ποια δεδομένα και κυρίως με ποια χρησιμότητα δίνει αυτό το αποτέλεσμα που πρακτικά θέλει να πει πως είμαστε σε καλύτερη κατάσταση από την Ισπανία. Ο κύριος Τσιόδρας οφείλει να μας ενημερώσει για την κατάσταση αντί να γίνεται ζηλωτής της επικοινωνίας και της μαντικής τέχνης. Δεν χρειάζεται το τέχνασμα του Χότζα με τα ζώα στο σπίτι , όταν στο σπίτι μας ζούμε με το φόβο του κορονοϊού.
Περίεργη είναι και η παράθεση των απλών αριθμών της ενημέρωσης για την κατάσταση. Την Πέμπτη ο κύριος Τσιόδρας διαχώρισε τα κρούσματα σε Έλληνες και αλλοδαπούς. Προκάλεσε φυσικά σχόλια, ανάμεσά τους και αυτό της πολύ εύστοχης Έλενας Ακρίτα.
Ο πόλεμος λοιπόν κατά της πανδημίας , πατώντας πάνω σε φόβους και αγωνίες, γίνεται πόλεμος επικοινωνίας, με φόντο πιθανές εκλογές. Αν επικρατήσει πως το ζητούμενο για την κοινωνία είναι αυτό που περιγράφεται ως ανάγκη από τα επικοινωνιακά επιτελεία, τότε και οι απώλειες (μικρές ή μεγάλες) θα δικαιολογηθούν και η κοινωνία θα έχει χειραγωγηθεί. Σας παραθέτω ένα τμήμα από το Editorial του Documento που κυκλοφορεί σήμερα
«Δεν πιστεύω πως πάνε καλά τα πράγματα και αυτό δεν αφορά μόνο την πανδημία αλλά ό,τι θα ακολουθήσει. Υπάρχουν προβλέψεις για απώλεια έως και 35% του εγχώριου ΑΕΠ, ενώ είναι ήδη εμφανείς οι διαθέσεις των κυβερνώντων για το ποιοι θα κληθούν να την πληρώσουν.
Αυτό που συμβαίνει ωστόσο είναι απλό. Τα Μέσα Ενημέρωσης πήραν 11 εκατομμύρια ευρώ, τα κανάλια απαλλάχτηκαν από την καταβολή των χρημάτων για τις άδειες και είναι έτοιμα ως αντίχαρη να φιλοτεχνήσουν και την επιτυχία του Κυριάκου και την ευθύνη του πολίτη που θα χρειαστεί να ανοίξει τρύπες στο ζωνάρι. Η δημοφιλία του Μητσοτάκη σύμφωνα με τα κανάλια είναι τεράστια και το 75% θεωρεί πως πήρε τα σωστά μέτρα.
Από λοιπόν αύριο αν κάποιος λέει για μάσκες που λείπουν, γιατρούς που νοσούν θα του απαντούν 75% του κόσμου είναι με το Μητσοτάκη. Αν συνεχίσει να λέει πως η έλλειψη τεστ βάζει σε καραντίνα όλη τη χώρα και καταστρέφει την παραγωγική διαδικασία θα απαντάνε πως αν δεν ήταν ο Κυριάκος θα είχαμε 10.834 νεκρούς. Απλά πράγματα. Η επικοινωνία βγάζει μπροστά σου το καρότο που πρέπει να κυνηγάς μετατρέποντάς σε, σε φοβισμένο κουνελάκι.
Δεν θα έχει καμιά σημασία αν υπάρχουν νεκροί ή έχει καταστραφεί η χώρα, γιατί αυτοί που θα κάνουν τον απολογισμό για την κοινή γνώμη, οι δημοσιογράφοι θα είναι μπουκωμένοι. Και όπως είναι γνωστό, «όταν τρώνε δεν μιλάνε.»
Μπουκωμένοι και δημοσιογράφοι
Μια μελέτη του Τμήματος Δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, αναλύει πώς αλλάζει η σχέση των πολιτών με τα Μέσα ενημέρωσης μπροστά στην πανδημία. Δείτε αν θέλετε εδώ τα αποτελέσματα της έρευνας.
Φαίνεται πως η κοινωνία επανέρχεται στην επαγγελματική ενημέρωση για να πάρει πληροφορίες. Τα πάντα δυναμικά social media, μάλλον δεν παίζουν το ρόλο της ενημέρωσης αλλά της διαμαρτυρίας. Σημαντικό είναι το εύρημα πως τα επίσημα Μέσα, καταναλώνονται στη δημοσιογραφία της «καταγραφής της εξαίρεσης». Δηλαδή στο ποιοι δεν τηρούν την καραντίνα, ποιοι αποκλείνουν από τα μέτρα κλπ. Ο ρόλος όμως της Ενημέρωσης δεν είναι του ιδιαίτερου καταδότη, αλλά του καταγραφέα του προβλήματος. Ως σήμερα, δεν έχουμε δει κάμερες στραμμένες στους γιατρούς, τα νοσοκομεία, τη μάχη με τον κορονοϊό. Η μάχη αυτή καταγράφεται με τη μορφή των δηλώσεων του επιτελείου του καθηγητή Τσιόδρα. Ωστόσο εκεί έξω υπάρχουν γιατροί και νοσηλευτές που λένε πολλά ακόμη πράγματα. Απουσιάζουν από τα συστημικά Μέσα Ενημέρωσης.
Αφού λοιπόν τα 11 εκατομμύρια που εγκρίθηκαν για «επικοινωνία» άρχισαν να ρέουν προς τα ΜΜΕ, ξεκίνησαν αφενός αγιογραφίες στρατηγών και αφετέρου επιθέσεις σε όποιον τολμήσει να μιλήσει. Για την αφεντιά, μου ήδη Μέσα όπως το The Toc έχουν γράψει λίβελους επειδή εξέφρασα άποψη για τον καθηγητή Τσιόδρα, φυσικά δίπλα σε διπλές και τριπλές διαφημίσεις επιχορήγησης από την καμπάνια του πρωθυπουργικού ανιψιού Γρηγόρη Δημητριάδη
Δεν είμαι ωστόσο το μόνο θύμα. Όποιος εκφράσει άποψη, παράπονο ή στοιχεία για περίεργες συμπεριφορές δέχεται συντονισμένη επίθεση. Ακόμη και αν είναι μάχιμος γιατρός που έχει κάθε δικαίωμα να περιγράφει όσα ζει. Δημοσιογράφοι όπως ο Μανώλης Καψής είναι έτοιμοι να αποδομήσουν όσους δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις.
Η Ελλάδα ουραγός στις δαπάνες
Δίπλα στις δαπάνες για βαριά επικοινωνία, καθημερινά εμφανίζονται δαπάνες για Περιφέρειες, Κέντρα δια Βίου Μάθησης ή Οργανισμούς, που χρηματοδοτούνται μέσα σε ένα ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο . Δηλαδή ουσιαστικά παίρνουν χρήματα όσοι γνωρίζουν από πριν και ετοιμάζουν «φακέλους» μέσα σε μερικές ώρες. Στην κοινωνία ετοιμάζεται η μεγάλη σφαγή. Όπως άφησε να εννοηθεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στέλιος Πέτσας, η Οικονομία θα πάει καλά μετά την πανδημία γιατί θα έχουν ρυθμιστεί ισορροπίες. Την προηγούμενη φορά που κάποιοι χαίρονταν για τις «νέες ισορροπίες» , είχαμε μνημόνια. Είναι ήδη βέβαιο πως πολύ γρήγορα θα ανακοινωθεί η μείωση μισθών και συντάξεων. Ήδη οι δαπάνες προς την κοινωνία είναι απελπιστικά χαμηλές. Χαρακτηριστική είναι η έρευνα μιας κορυφαίας δεξαμενής σκέψεις των Βρυξελλών, του ινστιτούτου Bruegel η οποία δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του.
Από τους πίνακες είναι σαφές ότι η Ελλάδα είναι ουραγός στις δαπάνες για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας. Έχει ξοδέψει μόλις το 3,6% του ΑΕΠ της και βρίσκεται στην προτελευταία θέση του πίνακα μπροστά μόνο από το Βέλγιο. Θύματα είναι και οι της μεσαίας τάξης, που αποτελούσαν το προεκλογικό όπλο του Μητσοτάκη. Διαβάστε εδώ την έρευνα.
Ήδη πάνω από τα θύματα της πανδημίας συγκρούονται δύο πολιτικές επιλογές σε όλη την Ευρώπη. Η Γερμανία και οι δορυφόροι της επιμένουν στην ανάγκη και πάλι ενός μοτίβου δημοσιονομικής ασφυξίας, και ο Νότος με τα πολλά θύματα, προτείνεται και πάλι για φτωχοποίηση. Θα έπρεπε τα συμπεράσματα να είναι διαφορετικά. Μετά από κάθε επιδημία, οι κοινωνίες έστρεφαν τα μάτια στο κράτος και ανακάλυπταν την ανάγκη για δαπάνες φροντίδας του ανθρώπου. Ακόμη και στο Μεσαίωνα. Κι όμως σήμερα η ανάγκη αυτή μπαίνει στη ζυγαριά με τα νούμερα και τις στατιστικές. Διαβάστε αν έχετε χρόνο το κέιμενο της Βασιλικής Λάζου για την πανώλη. Αν είχα το mail της Μέρκελ θα της το έστελνα.
Σας χαιρετώ
Να είσαστε υγιείς , έχοντας ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά.
Μην αφήσετε να γίνει ο κορονοϊός ένας κοροϊδο-ιός
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου