Αποκλεισμένες πολιτικολογίες

30/03/20

Καλημέρα και καλή εβδομάδα να έχουμε αγαπητοί αναγνώστες και αναγνώστριες, 

Σε μια εβδομάδα έχουμε ξεπεράσει τους 5.000 συνδρομητές στο newsletter και για ακόμη μία φορά σας ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη. Στις δύσκολες στιγμές που περνάει η χώρα αλλά και η εφημερίδα αν θεωρείτε πως η δουλειά μας αξίζει κάντε το newsletter forward σε φίλους, συγγενείς και συνεργάτες και προσκαλέστε τους να γίνουν συνδρομητές. Σιγά σιγά χτίζουμε μια πολύ άμεση δίοδο επικοινωνίας και θέλουμε συνεχώς περισσότερους στην κοινότητά μας. Για άλλη μία φορά, σας προσκαλούμε να στέλνετε στο info@documentonews.gr με τίτλο: ΓΙΑ ΤΟ NEWSLETTER, ό,τι κρίνετε ότι μπορεί να μας βελτιώσει: παρατηρήσεις, διορθώσεις, επισημάνσεις, προτάσεις. Εδώ μπορείτε να βρείτε και τα προηγούμενα newsletter μας. 

Είναι πολλά τα 11 εκατ. ευρώ για την ενημέρωση των πολιτών για τον άτιμο τον κορονοϊό; Ναι, είναι πολλά τα λεφτά, Άρη… Αν σκεφτεί κανείς ότι ποσό αυτό θα μπορούσε να διατεθεί για τις ανάγκες του ΕΣΥ σε αναπνευστήρες, ειδικές φόρμες και μάσκες –για να μην αναφέρουμε τις προσλήψεις– από τη στιγμή που η συγκεκριμένη ενημέρωση είναι δωρεάν εκ των πραγμάτων για το δημόσιο συμφέρον. Ποιος θα μπορούσε να αρνηθεί και να απαιτήσει αμοιβή; Εντούτοις διακινήθηκαν εν μια νυκτί με εντολή Μαξίμου και μέσω μιας διαφημιστικής εταιρείας. Ο εντολέας –διότι η διαφημιστική δεν παίρνει μόνη της αποφάσεις– έκοψε από αυτό το κονδύλι το Documento και τα ιντερνετικά ενημερωτικά documentonews,gr και koutipandoras.gr. Από τη στιγμή που δόθηκαν τα χρήματα, γιατί αυτά να μπουν στην καραντίνα; Γιατί να εξαιρεθούν μέσα σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία; Δεν είναι η πρώτη φορά και ο στόχος είναι η φίμωση ενός Μέσου που ενοχλεί. Να κλείσει πρώτα και μετά να δοθούν τα μέτρα σε αυτούς που θα μείνουν, στους πολλούς που θα ενημερώνουν για την εξαιρετική δουλειά του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης. Και η ενημέρωση; Κι αν υπάρχει κάπου λάθος; Γενικευμένη μούγκα και χειροκρότημα; Γιατί άραγε απαξιώθηκε από τους κυβερνώντες η ερώτηση της Αντιγόνης Μιχοπούλου; Είμαστε οι μόνοι που έχουμε την απορία γιατί δεν γίνονται τεστ;

Ο ΠΟΥ; Και οι Γερμανοί που κάνουν κάθε εβδομάδα 500.000, όπως λέει και o καθηγητής Ντρόστεν (ο αντίστοιχος Τσιόδρας) στο ρεπορτάζ της Deutsche Welle; Σπέρνουν πανικό;

Μήπως είναι πολιτικολογία όπως κουνάνε το δάχτυλο οι πλουμιστοί παπαγάλοι και τα τρολ; Σταμάτησε η σκέψη και ο προβληματισμός; Είναι θεοί ο Τσιόδρας και ο Κυριάκος και ο Τσίπρας και ο Πολάκης; Δεν το καταλάβαμε να αρχίσουμε να προσκυνάμε σε είδωλα… 

Ένας Έλληνας εξηγεί για τα τεστ στη Γουχάν 

Ακούμε για τα μέτρα που έλαβε η Κίνα, η Νότια Κορέα και άλλες χώρες για τον περιορισμό της διάδοσης του κορονοϊού. Ο Άγγελος Προβολισιάνος εντόπισε τον Αλέξανδρο Κοντογεωργό, ο οποίος εργάζεται εδώ και πέντε χρόνια στην Κίνα και ζει στο επίκεντρο της πανδημίας, τη Γουχάν, και ένα μια συζήτηση του προκειμένου να καταγραφεί μια βιωματική άποψη σε σχέση με την πρακτική που ακολουθείται στις χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας. «Καθημερινά το αρμόδιο προσωπικό και εθελοντές περνούσαν πόρτα πόρτα από τα σπίτια και έκαναν καταγραφή. Μετρούσαν τη θερμοκρασία των πολιτών και βοηθούσαν στην αντιμετώπιση των αναγκών. Το εντυπωσιακό ήταν ότι αυτό γινόταν σε όλη τη χώρα» αφηγείται και συμπληρώνει ότι αν κάποιος πολίτης εμφάνιζε συμπτώματα, αυτομάτως μετέβαινε στο νοσοκομείο. «Αν επιβεβαιωνόταν ότι ήταν φορέας, ξεκινούσε η ιχνηλάτηση για να τεθούν σε καραντίνα όσοι είχαν έρθει σε επαφή μαζί του» σημειώνει, προσθέτοντας ότι τα τεστ ήταν δωρεάν και γίνονταν στα ιατρικά κέντρα. 

Τα τεστ διάγνωσης της Covid-19 

Και μιας και μιλάμε τεστ, ποια είναι αυτά; Ο Ηλίας Μόσιαλος πάντως ζήτησε να αγοραστούν όλες οι πατέντες ταχείας διάγνωσης από τις κυβερνήσεις τονίζοντας την αξία της δημόσιας υγείας. Ψάξαμε λοιπόν και μάθαμε για σας και το γράψαμε στο Documento της Κυριακής. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

PCR τεστ (polymerase chain reaction – αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης)

Λαμβάνεται δείγμα από τον λάρυγγα, τη μύτη ή/και τον πνεύμονα και προστίθεται το ένζυμο πολυμεράση, το οποίο οδηγεί στον πολλαπλασιασμό του DNA του ιού. Ο έλεγχος των δειγμάτων απαιτεί τουλάχιστον πέντε ώρες. Η Bosch έχει επεξεργαστεί PCR τεστ το οποίο θα είναι διαθέσιμο για νοσοκομεία και γιατρούς από τον Απρίλιο. Το αποτελέσματά του βγαίνουν σε μόλις δύο ώρες, ενώ το PCR τεστ της Roche, το οποίο εγκρίθηκε πριν από λίγες μέρες από τις αρχές των ΗΠΑ, παράγει αποτελέσματα σε τέσσερις ώρες από τη λήψη του δείγματος.

Τεστ αντισωμάτων ELISA (enzyme-linked immunosorbent assay)

Για το συγκεκριμένο τεστ ελέγχεται το αίμα και αναζητούνται αντισώματα στον οργανισμό. Η ύπαρξη αντισωμάτων στο αίμα σημαίνει ότι υπήρξε λοίμωξη η οποία καταπολεμήθηκε από το ανοσοποιητικό. Τα αποτελέσματα είναι διαθέσιμα σε περίπου δέκα λεπτά.

Τεστ αντιγόνων

Το συγκεκριμένο τεστ μετράει την ύπαρξη αντιγόνου, δηλαδή του ενζύμου που παράγει αντισώματα. Ο εντοπισμός του στο αίμα σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα έχει αρχίσει να αντιδρά στον ιό. Η εξέταση του δείγματος απαιτεί περίπου 15 λεπτά της ώρας. 

Η κοινωνία του ράσου 

Η συνάδελφος Αφροδίτη Ερμίδη απέστειλε επιστολή σε πρακτορείο εκκλησιαστικών ειδήσεων (romfea.gr) ρωτώντας εάν έχουν πληροφόρηση σχετικά με επικείμενη δωρεά ή βοήθεια της Εκκλησίας προς τους δοκιμαζόμενους γιατρούς και νοσηλευτές του ΕΣΥ. Η απάντηση που έλαβε ήταν: «Ασφαλώς και υπάρχουν πολλές από τοπικές Μητροπόλεις, αλλά και η Διαρκής Ιερά Σύνοδος έχει ήδη αποφασίσει (16/3/20) και ενεργεί την σε πρώτη φάση επιχορήγηση με 50.000 για τις ανάγκες σε υγειονομικό υλικό του στρατού και της αστυνομίας, ύστερα από σχετικό αίτημά τους. Επίσης απ’ όσο γνωρίζουμε η Εκκλησία παραμένει πρόθυμη σε ό,τι της ζητηθεί επισήμως». Δεξιούς ψάλτες ζητούν…

Δευτέρα, ημέρα σχολείου 

Από μικρός η Δευτέρα για μένα σήμαινε σχολείο. Σήμερα τα παιδιά, οι μαθητές, αν κρίνω από τα δικά μου, δεν νοιάζονται. Εννοώ ότι τα σχολεία είναι πλέον κλειστά λόγω Covid-19 και το υπουργείο προσπαθεί να κάνει μαθήματα τηλεκπαίδευσης, σύγχρονης (σε πραγματικό χρόνο η τάξη με τους μαθητές) και ασύγχρονης (βίντεο με παράδοση, ασκήσεις κ.λπ.). Οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται μπροστά σε καλώδια, κάμερες και ένα νέο περιβάλλον. Δεν είναι λίγα τα προβλήματα που συναντούν. Πέφτουν οι πλατφόρμες, το σχολικό δίκτυο, το myschool κ.ά. Δικούς τους τρόπους επικοινωνίας, με άλλες πλατφόρμες ή οτιδήποτε άλλο. Μιλώντας μαζί τους αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα προβλήματα είναι πολλά και ότι αυτό που θέλει να παρουσιάσει το υπουργείο ως επιτυχία μόνο τέτοια δεν είναι. Μιλούν για διαφορετικές πλατφόρμες τηλεδιάσκεψης σε κάθε ίδρυμα, σχολείο, φροντιστήριο (ΠΣΔ, skype, zoom. WebEx, email κ.ά.), τα 17χρονα και τα 18χρονα δεν θέλουν να ακούν για σχολείο καθώς έχουν πέσει με τα μούτρα στο φροντιστήριο, το δίκτυο είναι πολύ αργό (όλοι δουλεύουν από το σπίτι πια, κι ο μπαμπάς, η μαμά, τα παιδιά…), άλλοι δεν έχουν υπολογιστές, αλλά μόνο τάμπλετ και έξυπνα τηλέφωνα.

Ένας από τους πλέον έμπειρους στον τομέα της τηλεκπαίδευσης είναι το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και πρόσωπα που το υπηρέτησαν σχολίασαν ότι αυτές οι προσπάθειες είναι εξ αποστάσεως κι όχι τηλεκπαίδευση, είναι εξ ανάγκης και όχι σχεδιασμένες. Και δεν είναι μακριά ο φόβος ότι το παραγόμενο μέσο και το υλικό θα μείνει και θα έχει παρουσιαστεί ως ευκαιρία.

Αυτό δείχνει η μέχρι στιγμής ενημέρωση από εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων. Παντού α-συγχρονίες, άλλοι ανεβάζουν όπως μπορούν για να βοηθήσουν τους μαθητές τους, άλλοι δυσκολεύονται, κάποιοι προσπαθούν χωρίς ιδιαίτερη εξοικείωση· μαθητές δεν εγγράφονται παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις, η οθόνη δεν χωράει όλους τους φοιτητές και δεν ξέρεις αν κάποιος πήγε για καφέ, στο σπίτι με δύο εκπαιδευτικούς και δύο μαθητές χρειάζεσαι τέσσερις υπολογιστές κ.ά. πολλά ευτράπελα και κωμικοτραγικά. Γενικώς η κανονική τάξη λείπει πολύ και η χρονιά μοιάζει χαμένη (ελπίζουμε, ειλικρινά, να μην είναι). 

Αγαπημένο μου ημερολόγιο 

Και μιας και μιλήσαμε για εξ αποστάσεως εκπαίδευση, ας μεταφέρουμε ένα κείμενο που κυκλοφορεί για να σκάσει λίγο το χειλάκι μας σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση που ζούμε. Τιτλοφορείται ως πρώτη εμπειρία «τηλεκπαίδευσης» οκτάχρονου εν είδει ημερολογιακής καταγραφής (μπράβο σε αυτόν που την… υπέκλεψε): 

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, 25/3/2020

Πέρασα δέκα υπέροχες μέρες χωρίς σχολείο αλλά τίποτε ωραίο δεν κρατάει για πάντα. Εχτές η δασκάλα μου, η κυρία Μέλπω, έστειλε mail στην μαμά μου πως ξεκινάμε μαθήματα «τηλεκπαίδευσης», κι εγώ στραβομουτσούνιασα, γιατί δεν ήξερα τι σημαίνει ακριβώς αυτό αλλά σίγουρα δεν θα ήταν κάτι καλό, αφού είχε μέσα την λέξη «εκπαίδευση». Όμως έκανα λάθος, γιατί τελικά η «τηλεκπαίδευση» είναι κάτι το πολύ διασκεδαστικό και αστείο, κι έχει και αγωνία, σαν τον λαβύρινθο με τους καθρέφτες στο λούνα-παρκ, που δεν ξέρεις ποτέ αν έχεις βρει τον σωστό δρόμο και βλέπεις τους άλλους (χωρίς να τους ακούς) ή τους ακούς (χωρίς να τους βλέπεις) κάπου κοντά σου, το ίδιο χαμένους με σένα.

Η κυρία Μέλπω βγήκε στην οθόνη του υπολογιστή της μαμάς και σε μικρά παραθυράκια βγήκε ο Μπάμπης, η Χρυσούλα, ο Κωστάκης κι εγώ. Τα άλλα παιδιά δεν τα κατάφεραν, μάλλον γιατί τα περισσότερα δεν έχουν ούτε υπολογιστή ούτε κάμερα ούτε καλό Internet στο σπίτι τους ούτε και συμπαθούν πολύ την κυρία Μέλπω. Στην αρχή η κυρία χαμογελούσε και ανοιγόκλεινε το στόμα της και κούναγε τα χέρια της αγχωμένη αλλά εμείς δεν την ακούγαμε. Ήταν όμως πολύ αστεία, σαν εκείνη την κυρία που βγαίνει στην τηλεόραση στις «ειδήσεις στη νοηματική» και κουνάει πολύ γρήγορα τα χέρια και τα χείλη της χωρίς να λέει τίποτα. Τότε ο κολλητός μου, ο Μπάμπης, έκανε ομαδική κλήση σε μένα και τον Κωστάκη στο messenger, βάλαμε τα κινητά μας πιο κάτω από την κάμερα, να μην τα βλέπει η κυρία (δεν μας αφήνει να έχουμε κινητά ούτε και κουλούρια μέσα στην τάξη) κι αρχίσαμε να κάνουμε κρυφά ό,τι έκανε εκείνη αλλά εμείς κάναμε και άλλες, πιο αστείες χειρονομίες, όπως αυτή με το μεσαίο δάχτυλο, που πολύ μας αρέσει. Κι έτσι πέρασαν τα 10 πρώτα λεπτά μαθήματος.

Μετά η κυρία Μέλπω μας έγραψε στο chat της «τηλεκπαίδευσης» πως «αντιμετωπίζει προβλήματα με το μικρόφωνο, αλλά «γρήγορα θα το φτιάξει» κι εγώ της απάντησα «δεν πιράζει κυρία» αλλά εκείνη μου έγραψε «με –ει το πειράζει» κι εγώ σπάστηκα και δεν της ξαναέγραψα τίποτα στο chat, γιατί δεν είχε και ορθογραφικό έλεγχο αλλά έδειχνε ό,τι παπαριά γράφαμε χωρίς να την κοκκινίζει. Μετά έγραψε ότι φτιάχτηκε ο ήχος της κι ακούσαμε την τσιριχτή της φωνή, αλλά ήταν παραμορφωμένη, κάπως αντρική και πολύ αργή, σαν την φωνή του μικρού κοριτσιού από τον «Εξορκιστή», κι εμείς τρομάξαμε και σταματήσαμε να κάνουμε χειρονομίες κάτω από το γραφείο. Μετά το παραθυράκι της Χρυσούλας έμεινε άδειο και η Χρυσούλα ξαναμπήκε δύο λεπτά πριν τελειώσει τα μάθημα, γιατί την είχε «πετάξει το Internet έξω», η δασκάλα της είπε ότι δεν πειράζει κι εγώ θύμωσα που δεν το είχα σκεφτεί να το πω νωρίτερα και να γλιτώσω το μάθημα. Τελικά τα κορίτσια είναι πιο ώριμα για την ηλικία τους.

Μετά η κυρία Μέλπω άρχισε να μιλάει κανονικά και μας έλεγε για τις χώρες της Ευρώπης και τις πρωτεύουσές τους, αλλά εγώ τις ήξερα όλες από τις ειδήσεις, και μάλιστα ήξερα και πόσοι ακριβώς πέθαναν εχτές σε κάθε χώρα από τον Κωλοροϊό Covid, και μόλις της είπα ότι άκουσα και όσα είπε εκείνος με τα γουρλωτά, τρομαχτικά μάτια που μας κυβερνά, η δασκάλα στράβωσε το στόμα της κι έμεινε έτσι για πολλή ώρα. Ούτε κουνιόταν, ούτε μιλούσε. Κι εγώ ήλπισα ότι είχε πάθει εγκεφαλικό σαν τον παππού του Κωστάκη, αλλά δυστυχώς μετά από 10 λεπτά η κυρία επανήλθε χωρίς στραβό στόμα και μας είπε ότι δεν είχε κι εκείνη Internet για λίγο. Και μετά μπήκε στην παρέα και η Αφρούλα, αλλά μόνο για λίγο, γιατί παιδευόταν, είπε, όλο το πρωί να βρει την σωστή ψηφιακή τάξη στο Internet αλλά μάλλον είχε χαθεί και μόλις είδε ότι κάναμε μάθημα εξαφανίστηκε και πάλι κι εγώ θαύμασα ξανά πόσο ώριμα είναι τα κορίτσια για την ηλικία τους.

Τα τελευταία 10 λεπτά του μαθήματος ήταν και τα πιο ωραία, γιατί όσο μίλαγε μόνη της η κυρία, εμείς με τον Μπάμπη και τον Κωστάκη παίζαμε ομαδικό στα κινητά μας κάτω από τα γραφεία, και η μαμά μου έφερε και σάντουιτς με πορτοκαλάδα, γιατί ήταν πολύ χαρούμενη που με έβλεπε επιτέλους να κάνω μάθημα. Και μόλις τελείωσε το μάθημα, χαιρετήσαμε την κυρία Μέλπω, που τώρα φαινόταν πολύ κουρασμένη και δεν είχε πια την φωνή του κοριτσιού από τον «Εξορκιστή» αλλά είχε πάρει σίγουρα την φάτσα της, και δώσαμε ραντεβού «τηλεκπαίδευσης» για μεθαύριο. Και μετά η μαμά ήρθε μέσα, με φίλησε και μου είπε ότι τώρα μπορώ να ξεκουραστώ και να παίξω Fortnite με τους φίλους μου για όση ώρα θέλω. Μακάρι να καταργηθούν τα σχολεία και μετά τον κωλοροϊό Corvid και να κάνουμε μόνο «τηλεκπαίδευση»! Είναι απίθανο το σχολείο του μέλλοντος!!! 

«Συµµορφούµενοι προς τας κρατικάς υποδείξεις...» 

Τελευταίο πάλι, αλλά όχι έσχατο, ένα ένα κείμενο του Μάνου Σαββάκη, μόνιμου επίκουρου καθηγητή της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Αιγαίου, για τον homo antisepticus, αυτήν τη νέα αναδυόµενη φιγούρα των φαρµακείων και των σουπερµάρκετ, που δημοσιεύτηκε στο Docville του Documento της προηγούμενης Κυριακής:

«...ακριβώς σε αυτές τις καταστάσεις εξαίρεσης ελλοχεύει ο κίνδυνος αφενός η πολιτική εξουσία να δοκιµάσει να συγκεντρώσει –χωρίς µαζικές αντιστάσεις, αντιδράσεις και αποδοκιµασίες– εξουσίες που αργότερα ενδεχοµένως δεν θα απεµπολήσει πολύ εύκολα, διατηρώντας σε ισχύ –έστω και σε πιο ήπια µορφή– ένα διαρκές, σχεδόν µόνιµο καθεστώς εξαίρεσης. Αφετέρου δηµιουργείται ένα νέο υγειονοµικό πρότυπο, αυτό του homo antisepticus, που µε γνώµονα την ατοµική ευθύνη ανέχεται, επικυρώνει, επικροτεί και προσυπογράφει αυτό το καθεστώς εξαίρεσης, επαυξάνοντας τη διείσδυση και την εγκαθίδρυσή του ακόµη και στις πιο ιδιαίτερες και ιδιωτικές του στιγµές. Συγκροτησιακό στοιχείο πλέον αυτού του σύγχρονου, υπεύθυνου ατόµου σε αυτό το καθεστώς εξαίρεσης µε αβέβαιη ηµεροµηνία λήξης δεν είναι η κοινωνική του τάξη, το φύλο του, το πολιτισµικό του κεφάλαιο, η επαγγελµατική του καταξίωση...».

Μην ξεχνάτε ότι μπορείτε να μας στείλει ό,τι θέλετε στο info@documentonews.gr

Σας περιμένουμε. 

Αυτά για σήμερα,

στην υγεία μας!

Θανάσης

ΠΗΓΗ: https://www.documentonews.gr/