Ο Παναίτιος, με τη
μορφή λογίου του Μεσαίωνα
από το Χρονικό της
Νυρεμβέργης
|
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Παναίτιος (Ελληνικά)
Γέννηση
185 π.Χ. (περίπου)
Θάνατος
110 π.Χ. και 112 π.Χ.
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα
σχολάρχης της Στωϊκής σχολής (129 π.Χ.–110 π.Χ.)
Βίος Ο Παναίτιος γεννήθηκε γύρω
στα 185 π.Χ.
Ο πατέρας του, ο Νικαγόρας, ήταν ιερέας της Αθηνάς στη Λίνδο, τόπο κατοικίας της οικογένειάς του. Ο ίδιος ο Παναίτιος
έγινε αργότερα ιερέας του Ποσειδώνα. Μεταξύ των προγόνων του
συγκαταλέγονταν άρχοντες αλλά και αθλητές. Θα μεταβεί στην Πέργαμο όπου θα μαθητεύσει κοντά στον Κράτητα τον Μαλλώτη,
στωϊκό γραμματικό.[1] Έπειτα
θα πάει στην Αθήνα όπου θα γίνει μαθητής του Διογένη του Σελεύκιου ή
αλλιώς Βαβυλωνίου, καθώς και του Αντίπατρου του Ταρσέως, πριν φύγει για
τη Ρώμη.[2] Στην
πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας θα συνδεθεί με τον Σκιπίωνα τον Αφρικανό.[2] Πρώτος
αυτός θα εισάγει συστηματικά τη στωϊκή φιλοσοφία στην Ρώμη.[3]Μετά
τον θάνατο του Σκιπίωνος
Αιμιλιανού το 129 π.Χ., επέστρεψε στην στωική σχολή της Αθήνας, της
οποίας και υπήρξε ο τελευταίος αδιαφιλονίκητος σχόλαρχος. Με τον Παναίτιο, ο
στωϊκισμός έγινε πολύ πιο εκλεκτικιστικός.[4]
Φιλοσοφικές απόψεις
Για τον Παναίτιο ο κόσμος δεν
είναι ζωντανός οργανισμός, αλλά είναι αιώνιος. Ο θεός βρίσκεται
στον αιθέρα, δηλαδή στην σφαίρα των απλανών. Η Ψυχή είναι
ζωντανός οργανισμός και διακρίνεται σε έξι μέρη. Από αυτά το σπερματικόν ανήκει
στη φύση ενώ η φωνή είναι το ίδιο το ηγεμονικόν στην πράξη. Ως προς
την ηθική ορίζει το «τέλος» της ζωής ως ζην «κατά τας
δεδομένας ημίν εκ φύσεως αφορμάς», ζητά δηλαδή την πλήρη ανάπτυξη των φυσικών
δυνατοτήτων του ανθρώπου, σύμφωνα με τους γενικούς κανόνες της ανθρώπινης
φύσεως αλλά και τον ανθρώπινο χαρακτήρα.[5]
Συγγραφικό έργο
Το πιο περίφημο έργο του ήταν το «Περί
Καθηκόντων», η οποία χρησιμοποιήθηκε ως κύρια πηγή από τον Κικέρωνα για το έργο του με τον ίδιο
τίτλο, (De officiis). Επίσης έγραψε το «Περί Σωκράτους και των Σωκρατικών»,όλα
γραμμένα στη Ρώμη.
ΠΗΓΗ: Από τη Βικιπαίδεια, την
ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8D%CE%BB%CE%B7:%CE%9A%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B1
Παναίτιος ο Ρόδιος.
Με τον Παναίτιο τον Ρόδιο
(γεννήθηκε γύρω στα 185 π.Χ), τον ιδρυτή της μέσης Στοάς, η ελληνική φιλοσοφία
άρχισε να προσανατολίζεται προς την αυτοκρατορική ρωμαϊκή σκέψη. Μετά την Αθήνα
επισκέφθηκε την Ρώμη όπου και συνδέθηκε με τον Σκιπίωνα τον Αφρικανό. Μετά τον
θάνατο του το 129 π.Χ., επέστρεψε στην στωική σχολή της Αθήνας, της οποίας και
υπήρξε ο τελευταίος αδιαφιλονίκητος σχόλαρχος.
O Παναίτιος δεν ενδιαφερόταν
τόσο για τη διαλεκτική και τη φυσική, όπου είχαν εστιάσει το ενδιαφέρον τους οι
προκάτοχοι του, όσο για τα προβλήματα ηθικής, και συγκεκριμένα για
την πραγματιστική και την πολιτική πλευρά της. Απέρριψε την αυστηρά
ασκητική ηθική του προηγούμενου Στωικισμού, με την καταπίεση των φυσικών
ενστίκτων, και διαμόρφωσε μια θετική κρίση για την ηδονή και την απόκτηση
εξωτερικών αγαθών. Σε αντίθεση με το ιδεώδες του αδιάφορου για τα εγκόσμια
στωικού σοφού, που επικρατούσε έως τότε, ανέπτυξε μια πρακτική θεωρία πολιτικού
καθήκοντος, που ταίριαζε απόλυτα στην πολιτική και πνευματική ελίτ της Ρώμης
(Κικέρων, Σκιπίων).
ΠΗΓΗ: https://sciencearchives.wordpress.com/2013/12/30/h-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE%CF%82/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου