Διαβάστε:
1.
Οι
μεγαλύτερες γκάφες της ιστορίας! – Οι πιο “άκυρες” προβλέψεις
2.
Δέκα
γκάφες της CIA, που έμειναν στην ιστορία
3.
Οι
μεγάλες γκάφες της Μοσάντ
4.
10
ιστορικές -οσκαρικές- γκάφες στον αθλητισμό
5.
Οι
ηχηρότερες γκάφες του επιχειρηματικού κόσμου
Οι μεγαλύτερες γκάφες της ιστορίας! – Οι πιο “άκυρες”
προβλέψεις
Ένα βιβλίο για τις μεγάλες
προβλέψεις που έπεσαν… πανηγυρικά έξω! Οι ολοφάνερες γκάφες! Και οι αξέχαστοι
που τις αποτόλμησαν!
«Οι χειρότερες προβλέψεις»
επιγράφεται το βιβλίο που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, γραμμένο
από τον Βρετανό Έρικ Τσαλίν, κοινωνιολόγο του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ.
Οι πλέον σπαρταριστές από τον
χώρο της μουσικής, της επιστήμης, της πολιτικής και γενικά της ιστορίας:
Ο πρόεδρος των Ηνωμένων
Πολιτειών Ράδερφορντ Χέϊς, όταν ακόμη ήταν φέρελπις ρεπουμπλικανός, μετά από
μία επίδειξη του μηχανικού Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ ενός πειραματικού τηλεφώνου
το 1876, αποφάνθηκε ότι η συσκευή αυτή δεν θα έχει καμία χρησιμότητα βασισμένος
σε εσωτερική έκθεση της τηλεγραφικής εταιρείας Western Union που έγραφε ότι
“από τη φύση της η συσκευή δεν έχει ουδεμία αξία».
Άλλο τόσο… «διορατικός» και ο
κορυφαίος παραγωγός του Χόλιγουντ Ντάριλ Ζανούν για την τηλεόραση, όταν το 1946
του έδειξαν μια μικρή ηλεκτρομαγνητική TV που είχε προχωρήσει ο Σκοτσέζος
εφευρέτης Τζον Λόγκι Μπέιρτ: “o κόσμος γρήγορα θα βαρεθεί να χαζεύει μπροστά σε
ένα κουτί από κόντρα πλακέ, κάθε βράδυ”.
Ο μεγάλος Αμερικανός
τραγουδιστής Φρανκ Σινάτρα, όταν πρωτοάκουσε έναν νεαρό να κουνιέται
τραγουδώντας ροκ, τον Έλβις Πρίσλεϊ, είπε: «η μουσική του είναι ελεεινή. Είναι
ένα δύσοσμο αφροδισιακό. Θα προκαλέσει τελείως αρνητικές αντιδράσεις στους
νέους».
Τραγική για την ανθρωπότητα
αποδείχθηκε η πρόγνωση του Βρετανού πρωθυπουργού Νέβιλ Τσάμπερλεϊν, όταν το
1938 περιχαρής, επιστρέφοντας από το Μόναχο, όπου στις 29-30 Σεπτεμβρίου είχε
συνάψει σύμφωνο ειρήνης με τον Χίτλερ, ζήτησε από τους οπαδούς του, που τον
υποδέχθηκαν έξω από την πρωθυπουργική κατοικία στην Ντάουνιγκ Στριτ, να
κοιμούνται ήσυχοι γιατί ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι τον διαβεβαίωσαν ότι δεν θα
κάνουν κανένα πόλεμο.
Ιδού ακόμα μερικές ιστορικές
“προφητείες” που έμειναν στον αέρα:
Νοστράδαμος: Ο λογοκλόπος
προφήτης. Οι υποτιθέμενες προφητείες του διάσημου γιατρού, φαρμακοποιού,
μετεωρολόγου, πνευματιστή και αστρολόγου – που όμως, δεν ήταν δικές του! Και
δεν επαληθεύθηκαν.
Καρλ Μαρξ: Η πρόβλεψη για την
πτώση του καπιταλισμού και τον θρίαμβο του κομμουνισμού που επαληθεύτηκε…
αντιστρόφως.
Η πρόβλεψη του Άλμπερτ
Αινστάιν ότι «η αξιοποίηση της ενέργειας του ατόμου για ειρηνικούς και
πολεμικούς σκοπούς δεν είναι εφικτή».
Οι Beatles δεν έχουν κανένα
μέλλον: Η περίφημη πρόγνωση του Ντικ Ρόου, μουσικού παραγωγού της μεγάλης
δισκογραφικής εταιρείας Decca Records για το μέλλον της παρέας του Λένον και
του Μακάρντεϊ.
Οι άχρηστοι προσωπικοί
υπολογιστές: Η εκτίμηση του Κένεθ Όλσεν, προέδρου της Digital Equipment
Corporation, ότι οι προσωπικοί υπολογιστές (PC) δεν πρόκειται ποτέ να έχουν
εμπορική επιτυχία.
Γκόρντον Μπράουν: Η δήλωση του
πρώην Βρετανού πρωθυπουργού των Εργατικών, το 2007, σύμφωνα με την οποία οι
κύκλοι ανάπτυξης και ύφεσης της οικονομίας ήταν πλέον παρελθόν.
Σε αυτό το έγχρωμο και πλούσια
εικονογραφημένο βιβλίο, οι φωτογραφίες και οι χάρτες ζωντανεύουν τα κεφάλαια,
επιτρέποντας στον αναγνώστη να γνωρίσει τους ανθρώπους που ευθύνονται για
μερικές από τις ανάποδες προβλέψεις της ανθρώπινης ιστορίας σε κάθε πτυχή της
ανθρώπινης ζωής – θρησκεία, πολιτική, επιστήμη, οικονομία, πολιτισμός, πόλεμος.
Δέκα γκάφες της CIA, που
έμειναν στην ιστορία
Η CIA που όχι άδικα
χαρακτηρίζεται σαν μια από τις πιο πετυχημένες υπηρεσίας ασφαλείας του κόσμου
έχει πραγματοποιήσει μερικές επικές γκάφες (Pics)
Η CIA είναι μια απο τις
ισχυρότερες υπηρεσίες ασφαλείας στον κόσμο, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν
έχει κάνει σοβαρά λάθη στις αποστολές της.
Ακολουθούν δέκα περιπτώσεις
αποστολών που θα μείνουν στην ιστορία, καθώς τα αποτελέσματά τους, ήταν
διαφορετικά από τα αναμενόμενα.
10. Ο Εθνικός ύμνος των
Ηνωμένων Πολιτειών
Το 1953, οι ΗΠΑ και η Βρετανία
είχαν απηυδήσει με το Ιράν. Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Μοχάμεντ Mosaddeq, η
χώρα ήταν έτοιμη να προχωρήσει σε εθνικοποίηση της πετρελαϊκής βιομηχανίας, μια
κίνηση που θα μπορούσε να βλάψει τα συμφέροντα της Βρετανίας. Αυτή η απόφαση
οδήγησε τη CIA έπρεπε να εκδιώξει τον Mosaddeq με πραξικόπημα και έφερε στην
εξουσία τον αυταρχικό Shah. Με αυτή τη κίνηση η προσπάθεια να κρατηθεί μυστική
η ανάμειξη της Αμερικής απέτυχε παταγωδώς.
Δεδομένου ότι αυτό ήταν το
πρώτο πραξικόπημα της CIA, η υπηρεσία δεν ήταν τόσο οργανωμένη όσο αργότερα. Ο
άνθρωπος που επελέγη να ηγηθεί της αποστολής ήταν ο Κέρμιτ Ρούζβελτ, που
χαρακτηριζόταν για τη διακριτικότητά του.
Σε διπλωματική συνάντηση
διαδηλωτές αντάλλαξαν πυρά με την αστυνομία έξω από το κτίριο, αυτή ήταν και η στιγμή που αποκαλύφθηκε η
μυστική του δράση, γιατί ενώ όλοι έτρεχαν για αν σωθούν εκείνος συνέχισε
ατάραχος να απολαμβάνει τη σούπα του. Μάλιστα έκανα ακόμη πιο εμφανή την
ανάμειξή τους στο πραξικόπημα όταν σε εκπομπή του ραδιοφώνου θέλοντας να βάλουν
μια πατριωτική μουσική, έβαλαν τον "Εθνικό ύμνο των Ηνωμένων
Πολιτειών".
9. Η αποτυχία της Αλβανίας
Κατά τη διακυβέρνηση του
δικτάτορα Ενβέρ Χότζα, η ζωή στην Αλβανία ήταν σύντομη, σκληρή και βίαιη. Έτσι,
όταν οι δυνάμεις των ΗΠΑ αποφάσισαν να τον καθαιρέσουν το 1949, θέλοντας να
στρέψουν το λαό εναντίων του, κάτι που αποδείχθηκε πιο δύσκολο από όσο
πίστευαν. Η CIA νόμιζε ότι το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να στείλει κάποια
"καλά παιδιά" με όπλα, που θα έστρεφαν τον αλβανικό λαό εναντίον
αυτού του ψυχοπαθή δικτάτορα. Δυστυχώς, οι άνθρωποι που επέλεξε η CIA μόνο
"καλοί" δεν ήταν. Με μια απίστευτη έλλειψη προνοητικότητας, ο
Οργανισμός προσέλαβε πρώην φασίστες και συνεργάτες των Ναζί για να οδηγήσουν
τον αλβανικό λαό στην αντίσταση. Ανάμεσά τους ήταν ο υπουργός που φημίζεται για
την μεταφορά των Εβραίων στους θαλάμους αερίων κατά τη διάρκεια της κατοχής,
που ήταν επίσης ένθερμος υποστηρικτής του βασιλιά Ζογκ.
Το μόνο που κατάφεραν ήταν να
φέρουν το λαό αντιμέτωπο με το δίλημμα του σκληρού κομμουνισμού και του
ναζισμού. Η αποστολή έληξε άδοξα αφού ο λαός παρέδωσε τους άνδρες της μυστικής
υπηρεσίας στις αρχές.
8. Η μυστική συνάντηση
Το 2011, ο Λίβανος έμοιαζε σαν
το επόμενο σημείο ανάφλεξης της Μέσης Ανατολής. Η Χεζμπολάχ είχε μόλις πέσει
από την κυβέρνηση , και τα αντι-αμερικανικά και αντί ισραηλινά αισθήματα κυριαρχούσαν.
Η CIA αποφάσισε να εντείνει τις δράσεις της στον τομέα, αρχής γενομένης με το
δίκτυο των κατασκόπων στη Βηρυτό. Η υπηρεσία έκανε τρεις μεγάλες γκάφες, η πρώτη αφορούσε την απόφαση για μια συνάντηση,
όπου όλα τα δίκτυα της Βηρυτού θα έδιναν το παρών. Η δεύτερη ήταν ότι η
συνάντηση έγινε σε κατάστημα της Pizza Hut. Και τρίτων ότι έδωσαν τον κωδικό
όνομα "Πίτσα" στην τοποθεσία.
Η επιχείρηση απέτυχε, όταν οι
πράκτορες της Χεζμπολάχ, που είχαν ανακαλύψει τα σχέδια, συνέλαβαν τους
πράκτορες. Τα πράγματα χειροτέρεψαν όταν η CIA ανακάλυψε ότι είχαν δοθεί στους
κατασκόπους ανιχνεύσιμα τηλέφωνα, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι από τους
πράκτορες να εξαφανιστούν και να δολοφονηθούν.
7. Η εξαπάτηση του
Γκουαντάναμο
Μέχρι στιγμής γνωρίζουμε για
τις βίαιες τακτικές έχουν χρησιμοποιηθεί στο Γκουαντάναμο αλλά οι αξιωματούχοι
της CIA προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν ένα νέο τέχνασμα για να παγιδεύσουν
τον ύποπτο για τρομοκρατικές επιθέσεις
Slahi . Ωστόσο η αποστολή απέτυχε.
Πεπεισμένοι ότι ο Slahi είχε
κάποιες πληροφορίες που ήθελαν, οι πράκτορες προσπάθησαν να πλαστογραφησούν ένα
γράμμα από τη μητέρα του θέλοντας αποσπάσουν τις πληροφορίες. Παρόλα αυτά
αποδείχθηκε ότι η μητέρα του Slahi δεν μπορούσε να γράψει. Επίσης, οι ίδιοι
έγραψαν λάθος το όνομά του, αφού μπέρδεψαν τα γράμματα, με αποτέλεσμα ο
κρατούμενος να μην απαντήσει ποτέ.
Εξαιτίας της αποτυχίας οι
πράκτορες υπέβαλλαν σε διάφορα βασανιστήρια τον κρατούμενο, που τελικά
αποδείχθηκε ότι δεν γνώριζε καμία πολύτιμη πληροφορία για την υπηρεσία.
6. Ο λάθος άνθρωπος
Τον Δεκέμβριο του 2003, η CIA
επιχείρησε μια τολμηρή αποστολή στη ΠΓΔΜ. Η υπηρεσία στόχευε στον γνωστό
συνεργάτη της Αλ Κάιντα Khaled El-Masri, που κατάφερε να τον σταματήσει στα
σύνορα την ώρα που αναχωρούσε για το Αφγανιστάν.
Οι πράκτορες μετά τη σύλληψη
βασάνισαν άγρια τον El-Masri, προσπαθώντας να του αποσπάσουν πολύτιμες
πληροφορίες για την ασφάλεια των ΗΠΑ.
Παρόλα αυτά, αποδείχθηκε ότι
οι πράκτορες είχαν συλλάβει τον λάθος Khaled El-Μασρί, που στην πραγματικότητα
ήταν ένας αθώος Γερμανός επιχειρηματίας, που έτυχε να έχει το ίδιο όνομα με τον
καταζητούμενο. Όταν ανακάλυψαν το λάθος τους το μόνο που έκανα ήταν να τον
κρατήσουν για ακόμη έναν μήνα.
5. Η CIA και η ηρωίνη
Ο Πόλεμος του Βιετνάμ
θεωρείται ευρέως σαν μια από τις μεγαλύτερες συγκρούσεις στην ιστορία των ΗΠΑ.
Εκτός από την αποστολή περίπου 60.000 στρατιωτών από τις ΗΠΑ και τους θανάτους τους , είχε ως
αποτέλεσμα την ταπεινωτική πτώση της Σαϊγκόν και συνέβαλε στην άνοδο του Πολ
Ποτ . Είχε, επίσης, κάποιες περίεργες συνέπειες, όπως η αύξηση των ποσοστών της
εξάρτησης από την ηρωίνη σε όλο τον κόσμο.
Θέλοντας να αποκτήσουν ένα
πλεονέκτημα στη σύγκρουση, η CIA έκανε τα στραβά μάτια στη διακίνηση του Νοτίου
Βιετνάμ, που προέρχονταν απευθείας από τον Πρόεδρο Nguyen Van Thieu. Αντί να
προσπαθήσει να σταματήσει τη δράση των συμμάχων της προμήθευσε με ένα
εργαστήριο για να παράγουν ακόμη μεγαλύτερη ποσότητα και οι καλύτεροι αγοραστές
ήταν Αμερικανοί.
4. Το λάθος του Μιλάνου
Η έκδοση του Αιγύπτιου
κληρικού Χασάν Μουσταφά Οσάμα Νασρ από την Ιταλία το 2003 μπορεί να μείνει στην
ιστορία ως μια από τις πιο αποτυχημένες αποστολές της υπηρεσίας. Με την
υποστήριξη του Robert Seldon Lady, του πράκτορα της CIA στο Μιλάνο κατάφεραν να
αρπάξουν Nasr και να τον μεταφέρουν έξω από τη χώρα για να τον βασανίσουν.
Ωστόσο, έκαναν το λάθος να
αφήσουν πίσω τους ίχνη που οδήγησαν την αστυνομία στην ερευνά της υπόθεση,
καθώς ήταν σαφές ότι επρόκειτο για απαγωγή. Η αστυνομία ανακάλυψε 12 τηλέφωνα,
όπου είχαν καταχωρηθεί ψεύτικα ονόματα και είχαν χρησιμοποιηθεί στην περιοχή
που βρισκόταν ο Nasr για τελευταία φορά.
Σε αυτά τα τηλέφωνα υπήρχαν κλήσεις από τα κεντρικά γραφεία της CIA στη
Βιρτζίνια.
Όταν οι ιταλικές αρχές
χρησιμοποίησαν τα ευρήματα για να πραγματοποιήσουν έρευνα στο σπίτι του Robert
Seldon Lady ανακάλυψαν φωτογραφίες του αγνοούμενου με αποτέλεσμα η υπηρεσία να
καταδικαστεί από το ιταλικό δικαστήριο για απαγωγή.
3. Η Ιρακινή κρίση
Μερικές από τις αποτυχίες της
CIA είναι πιο σκοτεινές από άλλες, όπως η Ιρακινή κρίση που είχε απρόβλεπτες
συνέπειες. Το 1963, η υπηρεσία ανέτρεψε δικτάτορα του Ιράκ, Αμπντέλ Καρίμ
Κασέμ, του μισητού από το λαό ηγέτη. Η υπηρεσία προχώρησε στη καθαίρεση του
ηγέτη και στη δολοφονία του και αποφάσισε να αναδείξει το ελάχιστα γνωστό Μπάαθ
κόμμα του Σαντάμ Χουσεΐν. Παρόλο που ο Σαντάμ δεν ήταν ηγέτης του κόμματος
βρισκόταν πολύ κοντά στην εξουσία και την κατάλληλη στιγμή προχώρησε στον
σφετερισμό της, όλα αυτά με την ανοχή των ΗΠΑ, που βιώνει μέχρι και σήμερα τις
συνέπειες του λάθους της.
2. Η CIA και περισσότερη ηρωίνη
Το άμεσο επακόλουθο του Β
'Παγκοσμίου Πολέμου ήταν μια επικίνδυνη στιγμή στην γεωπολιτική. Με τη μισή
Ευρώπη να βρίσκεται υπό κατοχή και η υπόλοιπη να αντιμετωπίζει τη σημαντική
πτώση της οικονομίας, η αποστολή των ΗΠΑ ήταν να τη στρέψει κατά της Σοβιετικής
Ένωσης. Συγκεκριμένα, η CIA ανησυχούσαν ότι η Ιταλία και η Σικελία θα έπεφταν
στα χέρια των κομμουνιστών, έτσι έκαναν ότι μπορούσαν για να σταματήσουν μια
τέτοια πιθανότητα.
Η δράση της CIA περιελάμβανε
την παράδοση μετρητών και εξοπλισμού για τη Μαφία, που καλλιεργούσε ναρκωτικά.
Έτσι, γκάνγκστερ από το Σικάγο και τη Νέα Υόρκη στρατολογήθηκαν και στάλθηκαν
στην Σικελία για να κάνουν ό, τι ήθελαν, δηλαδή διακίνηση ναρκωτικών. Η CIA
βοήθησε ακόμη και να εξάγουν τα ναρκωτικά, ώστε να πάρουν τον πλήρη έλεγχο της
Σικελίας, κρατώντας τους κομμουνιστές μακριά από τη χώρα.
1. Έδωσαν στο Ιράν τη βόμβα
Ο ιρακινός πυρηνικός
εξοπλισμός που αποτελεί πονοκέφαλο για τις κυβερνήσεις παγκοσμίως δημιουργήθηκε
χάρη στους Αμερικανούς πράκτορες. Το 2000, η CIA πείστηκε ότι η Τεχεράνη
επρόκειτο να δημιουργήσει μια βόμβα, που ήταν επιτακτική ανάγκη να τη
σταματήσει, αποσπώντας τα σχέδια από τους κατασκευαστές.
Αργότερα, αποφάσισαν να
δώσουν τα σχέδια σε έναν Ρώσο αποστάτη
πυρηνικό επιστήμονα για αν δημιουργήσει τη βόμβα για λογαριασμό των ΗΠΑ, ωστόσο
ο ίδιος που ενδιαφερόταν μόνο για τα χρηματικά κέρδη αποφάσισε να πουλήσει τα
σχέδια στο Ιράν, σε ένα συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στη Βιέννη.
Μάλιστα ο Ρώσος αποστάτης στα
σχέδια ανέφερε αναλυτικά τις οδηγίες για την επίλυση ενός ελαττώματος που είχε
εντοπίσει. Το αποτέλεσμα ήταν η Τεχεράνη
να έχει στα χέρια της τα σχέδια για μια ισχυρή βόμβα, χάρη στην αμερικάνικη
υπηρεσία.
ΠΗΓΗ: http://news247.gr/eidiseis/afieromata/deka-gkafes-ths-cia-poy-emeinan-sthn-istoria.3267017.html
Οι μεγάλες γκάφες της Μοσάντ
Το επεισόδιο στην Κύπρο
αποτελεί τον τελευταίο κρίκο μιας αλυσίδας άκαρπων επιχειρήσεων της ισραηλινής
μυστικής υπηρεσίας
Από τις θρυλικές πρώτες
επιτυχίες της δεκαετίας του 1950 στην αποτυχημένη απόπειρα του Αμμάν και στο
πρόσφατο φιάσκο της Λεμεσού
Η ΜΟΣΑΝΤ, η μυστική υπηρεσία
του Ισραήλ, τροφοδοτεί τα τελευταία 50 χρόνια έναν αστείρευτο κύκλο φημολογίας,
συνωμοσιολογίας και δέους. Από το 1951, οπότε ιδρύθηκε από τον Μπεν Γκουριόν,
ως και πριν από μερικά χρόνια η Μοσάντ παρήγε θρύλους. Τα τελευταία όμως χρόνια
έχει αρχίσει να περνάει μια πρόδηλη κρίση. Η πρόσφατη σύλληψη των δύο
ισραηλινών πρακτόρων στην Κύπρο δεν είναι, π.χ., ένα τυχαίο γεγονός. Αντιθέτως,
αποτελεί ένα ακόμη φιάσκο που έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά θεαματικές
αποτυχίες τής πάλαι ποτέ πανίσχυρης υπηρεσίας.
* Η απαγωγή του Αϊχμαν
Η Μοσάντ ιδρύθηκε την 1η
Απριλίου 1951 και ο τότε πρωθυπουργός της χώρας δήλωσε ότι θα ήταν αφιερωμένη
«στο κράτος μας, το οποίο βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας από τη γέννησή του.
Η συλλογή πληροφοριών θα είναι η πρώτη γραμμή της άμυνάς μας». Ο πρώτος
διάσημος κατάσκοπός της ήταν ο Ελι Κόεν, ο οποίος κατάφερε να διεισδύσει στα
ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια της Συρίας εξασφαλίζοντας πολύτιμες στρατιωτικές
πληροφορίες στην υπηρεσία του. Ο Κόεν ανακαλύφθηκε μετά από διετή δράση και
κρεμάστηκε δημόσια στο κέντρο της Δαμασκού.
Το 1960 η ισραηλινή υπηρεσία
έγινε διάσημη διεθνώς όταν ανακάλυψε και απήγαγε τον Αντολφ Αϊχμαν από την
Αργεντινή για να δικασθεί στο Ισραήλ. Ηταν μια συγκλονιστική επιχείρηση βάσει
της οποίας εδραιώθηκε η αντίληψη ότι η Μοσάντ λειτουργεί με τους δικούς της
όρους όπου θέλει, χωρίς την έγκριση των τοπικών αρχών.
Στις αρχές πάλι της δεκαετίας
του 1960 ένας άλλος πράκτορας της Μοσάντ κατάφερε να διαβρώσει το δίκτυο
γερμανών επιστημόνων οι οποίοι είχαν αναλάβει να κατασκευάσουν πυραύλους για
λογαριασμό της αιγυπτιακής κυβέρνησης. Ο Γούλφανγκ Λοτζ ανακάλυψε πολλά μυστικά
του προγράμματος ενώ με βάση τις πληροφορίες που έδωσε πράκτορες της Μοσάντ
απείλησαν να δολοφονήσουν τους γερμανούς επιστήμονες αναγκάζοντάς τους να
εγκαταλείψουν το εγχείρημα.
Το 1968, μετά τον Πόλεμο των
Εξι Ημερών, ο Ντε Γκωλ επέβαλε απαγόρευση στην πώληση εξοπλισμών στο Ισραήλ. Η
ενέργειά του είχε ως αποτέλεσμα να μπλοκαρισθεί η παράδοση πέντε πυραυλακάτων
οι οποίες είχαν κατασκευασθεί και ήταν σταθμευμένες στο λιμάνι του Σέρμπουργκ.
Αυτό δεν σταμάτησε τη Μοσάντ από το να οργανώσει μια τζεϊμσμποντική επιχείρηση
για την κατάληψή τους. Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1969 μια επίλεκτη
ομάδα ανδρών της Μοσάντ μπήκε στα ναυπηγεία και σε λίγη ώρα βρίσκεται καθ' οδόν
προς τη Χάιφα, όπου τους περίμενε θριαμβευτική υποδοχή. Ο συνδυασμός της
ισραηλινής ευρηματικότητας και της αλαζονείας είχε φέρει για μία ακόμη φορά
αποτελέσματα.
Οι επιτυχίες της Μοσάντ
μεταφράζονταν συχνά και σε ανθρώπινα θύματα. Οι εκτελεστές της υπηρεσίας είχαν
αποκτήσει διεθνώς φήμη αποτελεσματικών αλλά και ψυχρών ρομπότ. Μια απόκρυφη
ιστορία θέλει έναν εξ αυτών να τρώει σάντουιτς ενόσω περίμενε το θύμα του, να
τον εκτελεί έξω από ξενοδοχείο στο Φάληρο και να συνεχίζει κατόπιν το γεύμα
του. Τέτοιου τύπου φήμες για τους άνδρες και τις γυναίκες της Μοσάντ είχαν
κυκλοφορήσει από την ίδια την υπηρεσία σε μια προσπάθεια προβολής της εικόνας
μιας πανίσχυρης και άτρωτης υπηρεσίας. Ενα ειδικό άλλωστε τμήμα της, το λεγόμενο
LΑΠ, ασχολείται ειδικά με τις επιχειρήσεις ψυχολογικού πολέμου. Αλλες πάλι
οφείλονται στους ελάχιστους πράκτορές της οι οποίοι αποφάσισαν να σπάσουν τον
όρκο σιωπής που έχουν δώσει, όπως έκανε ο Βίκτορ Οστρόφσκι, που ζει εδώ και 10
χρόνια στον Καναδά. Ο Οστρόφσκι αποκάλυψε στο βιβλίο που εξέδωσε το 1990 τον
τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η Μοσάντ και ιδιαίτερα ορισμένοι από τους
εκτελεστές της.
Η διεθνής κοινή γνώμη είχε την
ευκαιρία να διαπιστώσει τον Απρίλιο του 1988 το πώς λειτουργεί η ισραηλινή υπηρεσία
όταν θέλει να εκδικηθεί τους θανάσιμους εχθρούς της. Μια ομάδα κομάντος της
αποβιβάστηκε στην Τύνιδα και δολοφόνησε τον υπαρχηγό του Γιάσερ Αραφάτ, τον
Αμπού Τζιχάντ, τον οποίο θεωρούσαν πρωτεργάτη των πλέον πολύνεκρων
τρομοκρατικών ενεργειών. Δύο χρόνια αργότερα οι εκτελεστές της Μοσάντ
δολοφόνησαν στις Βρυξέλλες τον Τζέραλντ Μπουλ, τον καναδό επιστήμονα που είχε
αναλάβει να κατασκευάσει ένα εξαιρετικά σύγχρονο πυροβόλο μεγάλου βεληνεκούς
για τη Βαγδάτη.
* Η δολοφονία του Ράμπιν
Σήμερα η Μοσάντ είναι μια
εντελώς διαφορετική υπηρεσία από εκείνη της δεκαετίας του 1950. Το όνομα του
αρχηγού της ήταν π.χ. κρατικό μυστικό και η δημοσίευσή του από τα μέσα
ενημέρωσης μπορούσε να επιφέρει βαριές ποινές. Η πολιτική αυτή άλλαξε όταν το
1996 ανακοινώθηκε ότι τη θέση του αρχηγού θα ανελάμβανε ο στρατηγός Ντάνι
Γιάτομ. Η βασική όμως αρχή της δεν έχει αλλάξει, ότι δηλαδή «το Ισραήλ θα
χτυπήσει όπου και όποτε θέλει τους εχθρούς του».
Η έδρα της υπηρεσίας βρίσκεται
στο Τελ Αβίβ και, σύμφωνα με δημοσιευμένες πληροφορίες, έχει περί τους
1.200-1.500 εργαζομένους. Τα τελευταία όμως χρόνια, ειδικά μετά τη δολοφονία
του πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν, τον Νοέμβριο του 1995, η Μοσάντ αμαυρώθηκε από
έντονες φήμες για ανάμειξή της στην εσωτερική πολιτική σκηνή. Το ερώτημα κατά
πόσον γνώριζε την ύπαρξη σχεδίου για τη δολοφονία του Ράμπιν ή αν ο δολοφόνος
εργαζόταν για λογαριασμό της στο παρελθόν απασχολεί ακόμη και σήμερα τις στήλες
των μεγάλων ισραηλινών εφημερίδων.
Την ίδια στιγμή βετεράνοι
παρατηρητές των ισραηλινών υποθέσεων αναρωτιούνται κατά πόσον η Μοσάντ περνάει
μια μορφή κρίσης μέσης ηλικίας με έκδηλες επιπτώσεις στην αποτελεσματικότητά
της. Αφορμή για τη φιλολογία αυτή στάθηκε αρχικά η εκ λάθους δολοφονία ενός
αθώου αλγερινού σερβιτόρου στη Νορβηγία το 1973 μπροστά στην έγκυο γυναίκα του
καθώς έβγαιναν από έναν κινηματογράφο. Οι ισραηλινοί πράκτορες νόμιζαν ότι
επρόκειτο για τον Αλί Αχμάντ Σαλαχέμ που εθεωρείτο ο αρχηγός της ομάδας-ελίτ 17
της PLO καθώς και ο εγκέφαλος πίσω από τη δολοφονία των ισραηλινών αθλητών
στους Ολυμπιακούς του Μονάχου δύο χρόνια πριν.
Οι νορβηγικές αρχές συνέλαβαν
τρεις άνδρες της Μοσάντ που φυλακίστηκαν για λίγα χρόνια ενώ πριν από λίγους
μήνες ο εισαγγελέας του Οσλο εξέδωσε ένταλμα σύλληψης για τον αρχηγό της
αποστολής, τον 70χρονο συνταξιούχο πράκτορα Μάικλ Χαράρι. Πρόκειται για έναν
από τους πλέον διάσημους εκτελεστές της Μοσάντ, στενό φίλο του δικτάτορα του
Παναμά Μανουέλ Νοριέγκα και δραστήριο έμπορο όπλων στη Λατινική Αμερική.
Την ίδια χρονιά, το 1973, η
Μοσάντ δεν κατάφερε να προβλέψει έγκαιρα την επίθεση που εξαπέλυσαν η Συρία και
η Αίγυπτος εναντίον του Ισραήλ. Η ευθύνη για εκείνο το φιάσκο επιρρίφθηκε στις
στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών.
* Η υπόθεση Πόλαρντ
Το 1985 η Ουάσιγκτον
συγκλονίστηκε από την αποκάλυψη μιας υπόθεσης ισραηλινής κατασκοπείας εις βάρος
του αμερικανικού Πενταγώνου. Ο Τζόναθαν Πόλαρντ συνελήφθη από το FBI ενώ
επιχειρούσε να μπει στο προαύλιο της ισραηλινής πρεσβείας για να ζητήσει άσυλο.
Ο αμερικανοεβραίος κατάσκοπος είχε δώσει πολύτιμες και άκρως απόρρητες
πληροφορίες στους προϊσταμένους του που τους επέτρεψαν να παρακολουθούν τις
αμερικανικές επικοινωνίες διεθνώς καθώς και να γνωρίζουν όλο το δίκτυο συλλογής
πληροφοριών από τη Σοβιετική Ενωση.
Ο Πόλαρντ καταδικάστηκε σε
ισόβια αλλά ως σήμερα η ισραηλινή κυβέρνηση προσπαθεί με κάθε τρόπο να πετύχει
την απελευθέρωσή του. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου σχεδόν το
κατάφερε πρόσφατα, όταν το έθεσε ως όρο για την υπογραφή της συμφωνίας με τους
Παλαιστινίους. Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες αντέδρασαν όμως έντονα και ο
αρχηγός της CIA Τζορτζ Τένετ έφθασε στο σημείο να απειλήσει με παραίτηση. Η
απελευθέρωση του Πόλαρντ ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή, αν και θεωρείται
βέβαιον ότι οι Ισραηλινοί θα συνεχίσουν να πιέζουν για την απελευθέρωσή του.
Μία από τις βασικές αρχές τους είναι άλλωστε η προστασία των πρακτόρων της
Μοσάντ που έχει παραγάγει και την περίφημη διαπίστωση ότι «κάθε κατάσκοπος
είναι ένας πρίγκιπας για το Ισραήλ».
Το 1991 η Μοσάντ έκανε μία
ακόμη αποτυχημένη επιχείρηση. Τέσσερα στελέχη της συνελήφθησαν από κύπριο
αστυνομικό ενώ προσπαθούσαν να παγιδεύσουν τις τηλεφωνικές γραμμές της ιρανικής
πρεσβείας στη Λευκωσία. Η Κύπρος αποτελεί έναν από τους σημαντικούς σταθμούς
της Μοσάντ και χρησιμεύει συχνά ως πεδίο εκπαίδευσης για τους νέους πράκτορές
της.
Την ίδια περίπου περίοδο ένας
πράκτοράς της διοχέτευε εσκεμμένα λανθασμένες πληροφορίες και εκτιμήσεις για
τις προθέσεις και τα σχέδια της Συρίας έναντι του Ισραήλ. Ο πράκτορας αυτός έπεισε
με τις πληροφορίες του τον πρωθυπουργό Ράμπιν ότι η Δαμασκός ετοίμαζε επίθεση
εναντίον του Ισραήλ ενώ αντιθέτως επεδίωκε την εξεύρεση συμβιβασμού.
Η ανάκριση που διεξήχθη
αργότερα ανακάλυψε ότι ο επικεφαλής του τμήματος αναλύσεων της Μοσάντ (και
κατοπινός σύμβουλος του σημερινού πρωθυπουργού Νετανιάχου) Σαμπτάι Σαβάντ
συμμετείχε στην παραποίηση των αναλύσεων για τη Συρία σε μια προσπάθεια να
σαμποτάρει την προσέγγιση των δύο χωρών. Η υπόθεση αυτή ανέδειξε το σοβαρό
πρόβλημα που έχει δημιουργήσει η μεταφορά του βαθύτατου πολιτικού και
κομματικού διχασμού της χώρας στο εσωτερικό της μυστικής υπηρεσίας. Στην
«τέχνη» των μυστικών υπηρεσιών δεν υπάρχει άλλωστε μεγαλύτερο αμάρτημα από την
παραποίηση εκτιμήσεων με βάση προσωπικά, ιδεολογικά κριτήρια και συμφέροντα.
* Η χειρότερη στιγμή
Τον Σεπτέμβριο του 1997 ήλθε η
χειρότερη ίσως στιγμή στην ιστορία της υπηρεσίας όταν προσπάθησε να δολοφονήσει
στο Αμμάν τον επικεφαλής του πολιτικού τμήματος της οργάνωσης Χαμάς Χαλίντ
Μεσάαλ. Οι εκτελεστές έκαναν μια ένεση με δηλητήριο στον Παλαιστίνιο αλλά για
κακή τους τύχη συνελήφθησαν από ιορδανούς αστυνομικούς. Ο βασιλιάς της
Ιορδανίας Χουσεΐν δεν μπορούσε να συγκρατήσει την οργή του όταν πληροφορήθηκε
την ενέργεια της Μοσάντ που εξελίχθηκε σε πρώτης τάξεως φιάσκο. Ζήτησε από την
ισραηλινή κυβέρνηση να δώσει αμέσως το αντίδοτο που έσωσε τη ζωή του στελέχους
της Χαμάς ενώ διαμαρτυρήθηκε έντονα και στην Ουάσιγκτον για τις δραστηριότητες
των ισραηλινών υπηρεσιών που λειτουργούσαν αποσταθεροποιητικά για το καθεστώς
του, που είναι και το πλέον φιλικό προς τις ΗΠΑ και το Ισραήλ στην ευρύτερη
περιοχή.
Το φιάσκο αυτό έφερε στη
δημοσιότητα τις βαθύτερες διαμάχες που κρύβονταν στους σκοτεινούς διαδρόμους
της υπηρεσίας. Μια σειρά γραφειοκρατικά στελέχη ζήτησαν την άμεση αποπομπή του αρχηγού
της Ντάνι Γιάτομ, ο οποίος αναγκάστηκε τελικά να υποβάλει την παραίτησή του.
Στα γραφεία των ισραηλινών εφημερίδων κυκλοφορούσαν ανώνυμες επιστολές ηγετικών
στελεχών της Μοσάντ που κατηγορούσαν τον Γιάτομ για ερασιτεχνισμό και απίστευτα
λάθη.
Μόλις ολοκληρώθηκε η ανάκριση
για το τι πήγε λάθος με την επιχείρηση αυτή, μια νέα υπόθεση ήλθε να
επιδεινώσει την κρίση αυτοπεποίθησης που κλονίζει τη Μοσάντ. Τον περασμένο
Φεβρουάριο οι ελβετικές αρχές συνέλαβαν πράκτορές της ενώ προσπαθούσαν να
παγιδεύσουν τα τηλέφωνα ενός στελέχους της οργάνωσης Χεζμπολάχ στην κατοικία
του σε προάστιο της Βέρνης. Το νέο φιάσκο στο έδαφος μιας χώρας που έχει
παραδοσιακά στενές σχέσεις με το Ισραήλ έκανε το ποτήρι της δυσφορίας της
κοινής γνώμης να ξεχειλίσει προκαλώντας την παραίτηση του αρχηγού της Μοσάντ
Ντάνι Γιάτομ.
Το ηθικό του προσωπικού της
έχει φθάσει, σύμφωνα με τον βετεράνο αναλυτή Αμίρ Ορεν, στο ναδίρ καθώς η
επιχείρηση του Αμμάν έδειξε ότι οι πράκτορες της Μοσάντ έχουν χάσει την τεχνική
αρτιότητα και ικανότητα να περνούν απαρατήρητοι. Οι αποτυχίες, όπως το φιάσκο
της Λεμεσού, αντανακλούν πιθανότατα τη γενικότερη κρίση που μαστίζει την
ισραηλινή κοινωνία, τον διχασμό γύρω από το Παλαιστινιακό και τα πάθη ανάμεσα
στα υπερθρησκευτικά στοιχεία και στην κοσμοπολίτικη ελίτ.
Οπως και να έχει το πράγμα, η
Μοσάντ κλείνει 47 χρόνια ζωής και τα συμπτώματα της κρίσης της μέσης ηλικίας
είναι κάτι παραπάνω από φανερά. Το μυστικό δίκτυο «Τρίαινα» Οι κίνδυνοι από τη
συνεργασία της Μοσάντ με την τουρκική υπηρεσία πληροφοριών
28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1958. Ενα
αεροσκάφος της ισραηλινής εταιρείας El Al είναι σταθμευμένο στο αεροδρόμιο της
Αγκυρας. Η επίσημη δικαιολογία είναι ότι το αεροσκάφος παρουσίασε τεχνικά
προβλήματα και έκανε αναγκαστική προσγείωση στην Τουρκία. Ο πραγματικός λόγος;
Το αεροπλάνο μετέφερε ανώτατα κρατικά στελέχη του Ισραήλ που είχαν αποστολή την
υπογραφή ενός μυστικού πρωτοκόλλου συνεργασίας ανάμεσα στις μυστικές υπηρεσίες
του Ισραήλ και της Τουρκίας.
Μεταξύ των VIP που
αποβιβάστηκαν μυστικά ήταν ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπεν Γκουριόν, η υπουργός
Εξωτερικών Γκόλντα Μεΐρ, ο σύμβουλος του ισραηλινού ηγέτη για θέματα μυστικών
υπηρεσιών Ρούβεν Σιλόα και ο αρχηγός του ισραηλινού στρατού. Η αντιπροσωπεία
συναντήθηκε με τον τούρκο πρωθυπουργό Αντνάν Μεντερές και διαπραγματεύθηκε μια
άκρως απόρρητη συμφωνία ανάμεσα στη Μοσάντ και στην τουρκική Εθνική Υπηρεσία
Ασφαλείας, όπως ονομαζόταν τότε ακόμη η ΜΙΤ, η υπηρεσία πληροφοριών της
Αγκυρας.
Η συνεργασία των μυστικών
υπηρεσιών Ισραήλ και Τουρκίας δεν είναι, σε καμία περίπτωση, μια καινούργια
υπόθεση. Από το τέλος του 1958 συμμετείχαν σε ένα άκρως απόρρητο δίκτυο με την
ονομασία «Τρίαινα» («Trident»). Ο τρίτος εταίρος ήταν η περιβόητη μυστική
υπηρεσία του Ιράν, η Σαβάκ. Οι αρχηγοί των τριών υπηρεσιών συναντιόνταν κάθε
εξάμηνο και συντόνιζαν τις δραστηριότητές τους. Η Αγκυρα έδινε στο Ισραήλ
πληροφορίες που συνέλεγε από τη Συρία και άλλες αραβικές χώρες, ενώ οι άνδρες
της Μοσάντ εκπαίδευαν τους τούρκους πράκτορες και τα όργανα του Σάχη σε
μεθόδους αντικατασκοπίας και ανακρίσεων. Κοινός στόχος ήταν βεβαίως η συλλογή
πληροφοριών για τις δραστηριότητες των Σοβιετικών στη Μέση Ανατολή.
* Οι σχέσεις με τους Κούρδους
Η «Τρίαινα» ήλθε στη
δημοσιότητα από... ένα λάθος. Οι υπάλληλοι της CIA στην αμερικανική πρεσβεία
της Τεχεράνης δεν πρόλαβαν να κάψουν ή να περάσουν από τα ειδικά μηχανήματα
καταστροφής μυστικά έγγραφα προτού οι φανατικοί ιρανοί ισλαμιστές φοιτητές
καταλάβουν το κτίριο το 1979. Ανάμεσα στα άθικτα έγγραφα που βρήκαν ήταν μια
έκθεση της CIA για τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες η οποία περιέγραφε
λεπτομερώς το δίκτυο «Τρίαινα». Αυτή η άκρως απόρρητη έκθεση τυπώθηκε και
κυκλοφόρησε από τους ιρανούς φοιτητές. Αποτελεί δε σήμερα μια από τις «βίβλους»
για όσους ασχολούνται διεθνώς με θέματα μυστικών υπηρεσιών.
Το δίκτυο Τουρκίας - Ιράν -
Ισραήλ ήταν, εν μέρει, αποτέλεσμα αμερικανικής επιρροής. Η Ουάσιγκτον και το
Λονδίνο έβλεπαν με τρόμο τον Νάσερ να καλλιεργεί έναν παναραβικό εθνικισμό, που
θα μπορούσε να βλάψει σοβαρά τα δυτικά συμφέροντα στην περιοχή. Επεισαν λοιπόν
το Ισραήλ να συνάψει «στρατηγικές» σχέσεις με το Ιράν και την Τουρκία στα
βόρεια σύνορά του καθώς και με την Αιθιοπία στον Νότο.
Η οργάνωση ΡΚΚ κατηγόρησε
πρόσφατα τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες ότι έδωσαν πληροφορίες στην Αγκυρα
για τις κινήσεις του ηγέτη της οργάνωσης Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Εκπρόσωποι του ΡΚΚ
θεωρούν μάλιστα σχεδόν βέβαιο ότι ο εντοπισμός του Οτσαλάν στη Μόσχα οφείλεται
σε μεγάλο βαθμό στη Μοσάντ.
Κανένας δεν μπορεί να
αποδείξει αν η συνεργασία ΜΙΤ και Μοσάντ έχει φθάσει σ' αυτό το σημείο. Η
ιστορική ειρωνεία του πράγματος είναι όμως ότι οι ισραηλινές υπηρεσίες είχαν
συνάψει μια στενή στρατηγική σχέση με τους Κούρδους από τη δεκαετία του '60.
Η σύλληψη της ιδέας ανήκε στον
Ρούβεν Σιλόα, ο οποίος έπαιζε παράλληλα τον ρόλο του συνδέσμου με την Τουρκία.
Ο Σιλόα ήταν ένας πραγματικός θρύλος γιατί ανήκε στο σιωνιστικό δίκτυο
κατασκόπων που λειτουργούσε πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την ίδρυση του
Ισραήλ. Με το πρόσχημα δημοσιογραφικών αποστολών ταξίδευε στο Κουρδιστάν, όπου
γνώρισε καλά τον τοπικό πληθυσμό και τον χρησιμοποιούσε για δικές του
επιχειρήσεις. Μέσα από την εμπειρία του αυτή σχημάτισε τη θεωρία για την ανάγκη
συμμαχίας με όλες τις μη αραβικές μειονότητες στη Μέση Ανατολή.
* Στα βουνά του Ιράκ
Στο βιβλίο «Κάθε κατάσκοπος
και πρίγκιπας» για την ιστορία της Μοσάντ αναφέρεται το πώς ισραηλινοί
στρατιωτικοί εκπαίδευαν κούρδους αντάρτες οι οποίοι έδιναν τη μάχη της
αυτονομίας από το καθεστώς της Βαγδάτης τη δεκαετία του '60. Ο Αρίεβ Λόβα, ένας
ισραηλινός πολιτικός και θρυλικός άνθρωπος των παρασκηνίων στον αγώνα της
ανεξαρτησίας του Ισραήλ, είχε οργώσει τα βουνά στα σύνορα Ιράκ-Τουρκίας για να
βοηθήσει τους κούρδους αντάρτες. Ως αντάλλαγμα οι Κούρδοι βοήθησαν 3.000
περίπου Εβραίους να φύγουν κρυφά από το Ιράκ για να εγκατασταθούν στο Ισραήλ. Οι
μυστικές σχέσεις Κούρδων και Ισραηλινών συνεχίστηκαν ως τη δεκαετία του '80.
Διπλωματικοί παρατηρητές εκτιμούν ότι όλα άλλαξαν από τη στιγμή που το Τελ Αβίβ
αποφάσισε να δώσει μεγάλη σημασία στη σχέση του με την Αγκυρα και τη
σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματός της. «Αυτό που κυρίως ανησυχεί τους
Ισραηλινούς» ανέφερε χαρακτηριστικά αμερικανός αναλυτής «είναι το ενδεχόμενο
αποσταθεροποίησης της Τουρκίας είτε λόγω της ανόδου των ισλαμιστών είτε λόγω
του Κουρδικού προβλήματος. Οι ισραηλινές υπηρεσίες θα κάνουν ό,τι μπορούν
προκειμένου να βοηθήσουν την Αγκυρα να αντιμετωπίσει τα δύο αυτά ζητήματα».
Οι σχέσεις των υπηρεσιών
Ισραήλ και Τουρκίας έχουν ενταθεί από το 1996, οπότε υπεγράφη η συμφωνία
στρατιωτικής συνεργασίας και ανταλλαγής πληροφοριών. Το περιεχόμενο της
συμφωνίας στον τομέα των μυστικών υπηρεσιών δεν είναι γνωστό.
Η καλύτερη έρευνα που έχει ως
τώρα διεξαχθεί από ανοικτές πηγές βρίσκεται στο βιβλίο του βετεράνου αναλυτή
για τα τουρκικά θέματα Μάνου Ηλιάδη με τον τίτλο «Οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες
και η ΜΙΤ». Κατά τον συγγραφέα, ορισμένες από τις επιτυχίες των τουρκικών
ενόπλων δυνάμεων εναντίον του ΡΚΚ την άνοιξη του 1996 οφείλονται σε πληροφορίες
που πήραν από τη Μοσάντ. Δημοσίευμα της έγκυρης ισραηλινής εφημερίδας «Xaaretz»
υποστήριζε ότι επήλθε μια συμφωνία: η Αγκυρα θα επέτρεπε σε ισραηλινές ομάδες
να συλλέξουν πληροφορίες κατά μήκος των συνόρων με το Ιράκ, το Ιράν και τη
Συρία και ως αντάλλαγμα οι Ισραηλινοί θα βοηθούσαν στις τουρκικές επιχειρήσεις
εναντίον κουρδικών οργανώσεων στα τουρκοσυριανά σύνορα.
Ο κ. Ηλιάδης και άλλοι έγκυροι
αναλυτές εκτιμούν ότι το Ισραήλ έδωσε πληροφορίες που συνέλεξε από τον
κατασκοπευτικό δορυφόρο OFEQ-3, o οποίος βρίσκεται σε λειτουργία από το 1995
και μπορεί να συγκεντρώσει εικόνες μεγάλης ευκρινείας στην περιοχή της Μέσης
Ανατολής.
Η πρόσφατη υπόθεση της
σύλληψης των ισραηλινών πρακτόρων στην Κύπρο έχει προβληματίσει τις κυπριακές
και τις ελληνικές αρχές για το πόσο μακριά φθάνει η συνεργασία Μοσάντ και ΜΙΤ
σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Πρόκειται για ένα σημαντικό ερώτημα
καθώς ο τομέας του intelligence, της συλλογής δηλαδή πληροφοριών, μπορεί να
αλλάξει καθοριστικά τη στρατηγική εξίσωση στο Αιγαίο και στην Ανατολική
Μεσόγειο γενικότερα.
10 ιστορικές -οσκαρικές-
γκάφες στον αθλητισμό
1. Οι ΗΠΑ έβαλαν τον ύμνο των
Ναζί στη Χαβάη
Για το Federation Cup στην
Χαβάη αναμετρήθηκαν ΗΠΑ και Γερμανία. Οι γερμανίδες τενίστριες άκουσαν να
παίζει ο ύμνος των Ναζί (!) και Andrea Petkovic Alison Riske, στην οποία
απευθύνθηκε απογοητευμένη λέγοντας "αυτό είναι ντροπή". Η Αμερικανική
Ομοσπονδία Τένις απολογήθηκε δημοσίως για το περιστατικό.
2. Ο τίτλος που γλίστρισε μέσα
από τα χέρια του Roberto de Vicenzo το 1968
Το 1968 ο Tommy Aaron,
παρτενέρ του Roberto de Vicenzo στο γκολφ, τον ενημέρωσε λανθασμένα στην κάρτα
του για το χτύπημα που χρειαζόταν στην 17η τρύπα για να κερδίσει. Ο De Vicenzo
υπέγραψε και όταν το συνηδειτοποίησε ήταν αργά. Αντί για 65 χτυπήματα, είχε
επισήμως 66 και ήταν αδύνατο πλέον να διεκδικήσει τον τίτλο από τον Bob Goalby.
3. Ο πλέον "τρελός"
πανηγυρισμός σε γκολ που ακυρώθηκε
Ο Kerem Bulut, παίκτης των
Western Sydney Wanderers, πανηγύρισε έξαλλα το τέρμα που πέτυχε, τρέχοντας
μέχρι την εξέδρα για να μοιραστεί τον ενθουσιασμό με τους οπαδούς της ομάδας
του. Μόλις ολοκλήρωσε τα πανηγύρια και άρχισε να επιστρέφει στον αγωνιστικό
χώρο, αντιλήφθηκε ότι το γκολ του δεν μέτρησε, αφού η σημαία του επόπτη ήταν
σηκωμένη...
4. Ο μύθος θέλει τον Wim
Esajas να αποκοιμήθηκε
Το Suriname μπορούσε να
ντεμπουτάρει σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 1960, με τον αθλητή Wim Esajas. Όμως μια
αλλαγή της κούρσας των 800μ. το απόγευμα για το επόμενο πρωί, του στέρησε την
συμμετοχή, καθώς ο μύθος θέλει να τον πήρε ο ύπνος. Υπήρξαν πάντως μαρτυρίες
ότι δεν ειδοποιήθηκε ποτέ για την αλλαγή ώρας. Ο αθλητής χλευάστηκε, το έβγαλαν
παρατσούκλι "The sleeper" και ο ίδιος έγινε κηπουρός. Δεν ήθελε να
ξανακούσει για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μετά τον θάνατο του, η κυβέρνηση τον
αναγνώρισε ως τον πρώτο Ολυμπιονίκη μαζί με μια επιστολή απολογίας.
5. Έπνιξε τον πόνο του στο
φαγητό και το πλήρωσε
Ο Thomas Hamilton Brown, ένας
Νοτιοαφρικανός πυγμάχος ελαφρών βαρών, αποφάσισε να πνίξει τον πόνο της ήττας
του από τον Χιλιανό Lillo στο Βερολίνο το 1936, καταναλώνοντας μεγάλες
ποσότητες τροφίμων. Το απόγευμα τον ενημέρωσαν πώς είχε γίνει λάθος και αυτός
ήταν ο νικητής. Δεν είχε όμως χρόνο για να κάψει το φαγητό που είχε
καταναλώσει, ζυγίστηκε υπέρβαρος και αποκλείστηκε...
6. Η Independent Medellin
εμφανίστηκε στην στέψη της Santa Fe
Πρωταθλήτρια Κολομβίας
αναδείχθηκε η Santa Fe το 2014. Όμως στις φωτογραφίες που τραβήχτηκαν με τους
Omar Pérez, Camilo Vargas (αρχηγοί της ομάδα) και César Pastrana (πρόεδρος)
διαπιστώθηκε ότι σκαλισμένο στο τρόπαιο ήταν το όνομα της Independent
Medellin...
7. Ο πατέρας του Massa
πανηγύρισε ένα τίτλο που δεν κατέκτησε ο γιος του
Μικρός χαμός στο box της
Ferrari καθώς άπαντες, συμπεριλαμβανομένου και του πατέρα του Massa,
αγκαλιάστηκαν πανηγυρίζοντας τον τίτλο. Τελικά αντιλήφθηκαν το λάθος τους και
οι εκφράσεις των προσώπων τους είναι όλα τα λεφτά...
8. Λάθος σημαία στη νίκη του
Maldonado το 2012
Ο Maldonado κέρδισε το Grand
Prix της Ισπανίας και η FIA απολογήθηκε που τοποθέτησε μια σημαία της
Βενεζουέλας που δεν αντιστοιχούσε στο επίσημο podium. Σε ανακοίωση της η FIA
εξήγησε ότι το λάθος είχε ήγη γνωστοποιηθεί στον υπεύθυνο της τελετής, ώστε να
μην επαναληφθεί στους επόμενους αγώνες. Η σημαία με τα 7 αστέρια που ανέμιζε
δεν είναι η επίσημη αφού από τον Μάρτιο του 2006 έχει 8 αστέρια.
9. Το διάσημο time out του
Webber
Το 1993 για το αμερικάνιο
κολεγιακό πρωτάθλημα, αναμετρήθηκαν στον τελικό το Michigan με το North
Carolina. Στο τέλος του αγώνα και με το ματς ισόπαλο, ο Webber παίρνει ένα
ριμπάουντ και καλεί time out. Όμως το Michigan δεν είχε δικαίωμα για άλλο time
out, τιμωρήθηκε με τεχνική ποινή στον πάγκο, κάτι που σήμαινε δύο βολές και
κατοχή μπάλας για το North Carolina που πήρε το παιχνίδι με σκορ 77-71.
10. Το νόμισμα έκατσε όρθιο
στο Κολομβία - Παραγουάη
Ο διαιτητής Heber Lopez πέταξε
στον αέρα το νόμισμα πριν την σέντρα στο Κολομβία - Παραγουάη, αλλά τόσο ο
ίδιος όσο και οι αρχηγοί Rodriguez και Villar έμειναν έκπληκτοι με το
αποτέλεσμα!
Οι ηχηρότερες γκάφες του επιχειρηματικού
κόσμου
Όταν οι ειδικοί της οικονομίας
τα κάνουν μαντάρα!
Υπάρχουν κινήσεις και κινήσεις
στις οποίες προβαίνει μια εταιρία για το καλό της, με τα αποτελέσματα να είναι
συνήθως προδιαγραμμένα.
Είναι οι έρευνες αγοράς και τα
τμήματα μάρκετινγκ που εγγυώνται την επιτυχία των αποφάσεων, αν και με το
γούστο του καταναλωτικού κοινού δεν παίζεις εύκολα.
Κι έτσι κάποιες φορές η
διαφαινόμενη επιτυχία μετατρέπεται σε σαρωτική αποτυχία, καθώς η ελεύθερη αγορά
έχει τον τρόπο της να υπερβαίνει πράγματα και καταστάσεις.
Οι γκάφες των επιχειρήσεων
στοιχίζουν και στοιχίζουν πολύ, με τα παρακάτω παραδείγματα να στέκονται
ορόσημο των ξακουστών αστοχιών της οικονομικής ελίτ…
Όταν η Motorola αποκοιμήθηκε
Πριν τα smartphones
κατακλύσουν την αγορά, η Motorola ήταν ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης στην αγορά των
κινητών τηλεφώνων. Όντας λοιπόν κορυφή, αποδείχθηκε πολύ απρόθυμη και αργή στο
λανσάρισμα του πρώτου της έξυπνου κινητού και μέχρι να το κάνει, φίρμες όπως η
Apple και η BlackBerry είχαν ήδη σκοτώσει τον ανταγωνισμό στην κατηγορία. Κι
έτσι από τα 43,7 δισ. δολάρια των εσόδων στον κολοφώνα της ακμής της η Motorola
καταποντίστηκε στα Τάρταρα, με τη μετοχή της να χάνει περισσότερο από το 90%
της αξίας της μέσα σε τρία χρόνια (από τα 107 δολάρια του Οκτωβρίου του 2006
στα μόλις 13 δολάρια τον Μάρτιο του 2009)! Η έλλειψη τόλμης στοίχισε στη
Motorola το τεράστιο μερίδιο που κατείχε στην αγορά, βάζοντάς τη σε μεγάλες
οικονομικές περιπέτειες. Πλέον ανήκει στην Google και ο διαδικτυακός κολοσσός
κάνει τα πάντα για να την ανεβάσει και πάλι στον πάλαι ποτέ θρόνο της…
Η περιπέτεια της Quaker Oats
με τη Snapple
Η απόφαση της Quaker Oats να
κλέψει τη φίρμα χυμών Snapple αποδείχθηκε καταστροφική. Κι αυτό γιατί η Snapple
ήταν ήδη σε ελεύθερη πτώση όταν εξαγοράστηκε από την Quaker έναντι 1,7 δισ.
δολαρίων, περισσότερο από 1 δισ. δολάρια δηλαδή από την τιμή της στην αγορά!
Και σαν να μην έφτανε αυτό, η Quaker απέλυσε το σύνολο του προσωπικού της
Snapple, κάνοντας τόσο τη διαφημιστική δαπάνη να ατροφήσει όσο και τη διανομή
των χυμών να μπει σε μεγάλες περιπέτειες. Μέχρι το 1996, η εταιρία αναγκάστηκε
να μοιράζει δωρεάν μπουκαλάκια της Snapple στους δρόμους, καθώς οι πωλήσεις
καταποντίστηκαν. Κι έτσι η Quaker παραιτήθηκε κάποια στιγμή από την προσπάθεια,
πουλώντας τη φίρμα στην Triarc για 300 εκατ. δολάρια, 1,4 δισ. δολάρια λιγότερο
δηλαδή απ’ όσο την είχε αγοράσει μόλις 28 μήνες πρωτύτερα…
Η Western Union δεν χρειάζεται
τηλέφωνο
Ήταν το 1877 όταν κάποιος…
Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ πρόσφερε την πατέντα του τηλεφώνου του στη Western Union
έναντι 100.000 δολαρίων. Ο πρόεδρος της Western Union, William Orten, αρνήθηκε
φυσικά να αποκτήσει τα αποκλειστικά δικαιώματα χρήσης της νέας εφεύρεσης καθώς
η φίρμα του διέθετε ήδη το μονοπώλιο στα τηλεγραφήματα. Στην επιστολή μάλιστα
που απέστειλε στον Μπελ ισχυρίστηκε ότι το τηλέφωνο δεν φαινόταν να έχει
εμπορικό μέλλον, μην παραλείποντας να προσθέσει ότι το «ηλεκτρικό παιχνίδι» δεν
είχε καμία θέση στην πανίσχυρη Western Union! Μιλάμε για την απόφαση που τον
έκανε αθάνατο, αν και για τους εντελώς λάθος λόγους…
Η νέα φόρμουλα της Coca Cola
Ήταν το 1985, στην επέτειο των
100 χρόνων της φίρμας, όταν ο διευθύνων σύμβουλος της The Coca-Cola Company,
Roberto Goizueta, αποφάσισε να αλλάξει τη γεύση της Coca-Cola, στην πρώτη
μάλιστα απόπειρα τροποποίησης της μαγικής φόρμουλας που γινόταν εδώ και έναν
αιώνα! Την είπανε New Coke και στις πειραματικές δοκιμές ο κόσμος λάτρευε τη
νέα γεύση, που ήταν ελάχιστα παραλλαγμένη από την αυθεντική. Έλα όμως που στον
πραγματικό κόσμο ήταν τόση η συναισθηματική εμπλοκή των ανθρώπων με την
αυθεντική Coca-Cola που όχι μόνο δεν άρεσε η νέα γεύση, αλλά απαιτούσαν την
επαναφορά στα αρχικά πρότυπα. Οι πωλήσεις καταποντίστηκαν κατά 20%, σε κάτι που
λογίζεται ως η μεγαλύτερη γκάφα του σύγχρονου μάρκετινγκ! Η Coca-Cola εισάκουσε
-ευτυχώς- την απαίτηση του κόσμου και επαναλανσάρισε την αυθεντική φόρμουλα
στην αγορά ως Coca-Cola Classic...
Η Fox θέλει κέρδη και τα θέλει
τώρα
Ποιος νοιάζεται για το μέλλον;
Με αυτό το μότο έχασαν για τα καλά τον ύπνο τους τα μέλη του διοικητικού
συμβουλίου της 20th Century Fox! Και να γιατί: όταν ο Τζορτζ Λούκας πρόσφερε
στο χολιγουντιανό στούντιο τη δυνατότητα να περικόψουν την αμοιβή του κατά
20.000 δολάρια με αντάλλαγμα να κρατήσει ο σκηνοθέτης τα αποκλειστικά εμπορικά
δικαιώματα όλου του franchise των «Star Wars» (περιλαμβανομένων και των
sequels), οι υπεύθυνοι του στούντιο πέταξαν από τη χαρά τους, καθώς ο δραστικός
περιορισμός του κόστους παραγωγής της ταινίας ήταν γι’ αυτούς το πρώτο μέλημα.
Από κείνη την αποφράδα μέρα όμως το σύμπαν του «Πολέμου των Άστρων» καθάρισε
περισσότερα από 4 δισ. δολάρια σε δικαιώματα για DVD και VHS, την ίδια στιγμή
που τα προϊόντα με το λογότυπο του «Star Wars» μέτρησαν έσοδα άνω των 12 δισ.
δολαρίων! Το στούντιο έχασε λοιπόν δισεκατομμύρια για να ξεκλέψει 20
ψωροχιλιάρικα από την παραγωγή της πρώτης ταινίας…
Αυτή δεν είναι καλή μουσική!
Πριν γίνουν οι Beatles ένα από
τα κορυφαία συγκροτήματα όλων των εποχών, οι δισκογραφικές συνήθιζαν να τους
απορρίπτουν μαζικά! Μνημειώδες εδώ είναι το περιστατικό με την οντισιόν στην
Decca Records, όταν ο υπεύθυνος ατζέντης της δισκογραφικής διαμαρτυρήθηκε στον
μάνατζερ της μπάντας ότι η μουσική τους δεν ακουγόταν, σχολιάζοντας παράλληλα
ότι η εποχή με τα αγορίστικα συγκροτήματα με τις κιθάρες είχε παρέλθει
ανεπιστρεπτί! Ό,τι ακολούθησε είναι φυσικά Ιστορία, με την Decca να κλαίει
ακόμα γοερά που έχασε τους Beatles, το συγκρότημα που πούλησε πάνω από 2 δισ.
δίσκους και συνεχίζει ακάθεκτο μέχρι και σήμερα…
Η Kodak δεν βιάζεται καθόλου
Την ώρα που κανείς στις μέρες
μας δεν χρησιμοποιεί πια φωτογραφική μηχανή Kodak, σε ένα παράλληλο σύμπαν θα
μπορούσε οι έφηβοι της οικουμένης να ικετεύουν τους γονείς τους να τους
αγοράσουν το νέο smartphone της Kodak ή την καινούρια αχτύπητη ψηφιακή φωτογραφική
Kodak. Το σενάριο αυτό θα μπορούσε πράγματι να ήταν μια καλή πιθανότητα αν
έδειχνε η φίρμα επιχειρηματικά αντανακλαστικά και συνειδητοποιούσε το
κατεπείγον των αλλαγών, όταν ήταν ακόμα στην κορυφή του κόσμου. Κι αυτό γιατί η
Kodak μπορεί να έχει συνδέσει το όνομά της με το φιλμ, ήταν ωστόσο η πρώτη
εταιρία που κατείχε την πατέντα για την ψηφιακή φωτογραφία ήδη από το 1975! Και
τότε τα έκαναν μαντάρα: απρόθυμοι να μετακινηθούν από το υλικό που τους είχε
εκτοξεύσει στον θρόνο της αγοράς, οι υπεύθυνοι της Kodak δεν επιδίωξαν το
ψηφιακό μέλλον παρά μόνο όταν ήταν ήδη πολύ αργά. Η Kodak κατέθεσε αίτηση
χρεοκοπίας τον Ιανουάριο του 2012…
Δεν αγοράζουμε την Google
Η εταιρία Excite κλότσησε
κυριολεκτικά την τύχη της να εξαγοράσει την Google έναντι 1 δισ. δολαρίων πίσω
στο 1999! Και λέμε κλότσησε γιατί οι δύο πιτσιρικάδες ιδρυτές του ιντερνετικού
σήμερα κολοσσού, οι Larry Page και Sergey Brin, ζητούσαν 1 δισ. δολάρια για τη
μηχανή αναζήτησης, με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Excite, George Bell, να μη
θεωρεί κελεπούρι την Google και να προσφέρει ανώτατη προσφορά στα 750.000
δολάρια. Προς υπεράσπισή του βέβαια, η κεφαλαιοποίηση της Google τότε δεν
έπιανε καν 750.000 δολάρια, πόσο μάλλον 1 δισ. Σήμερα η αξία της είναι μια άλλη
ιστορία, καθώς πλέον αποτιμάται στα 170 δισ. δολάρια…
Η Blockbuster απορρίπτει τη
Netflix
Ήταν το 2000 όταν ο συνιδρυτής
της Netflix, Reed Hastings, ζήτησε από τα στελέχη της αλυσίδας βιντεοκλάμπ
Blockbuster να διαφημίσουν τη Netflix στα καταστήματά τους. Σε αντάλλαγμα, η
Netflix θα βοηθούσε την Blockbuster να πουλά τα προϊόντα της online. Τα στελέχη
της φίρμας δεν είδαν την καθαρή ευκαιρία που τους παρουσιάστηκε ανέλπιστα και
έκτοτε μόνο περιπέτειες μέτρησαν! Η Blockbuster μπήκε σε καθεστώς επιτήρησης το
2010. Αν είχαν κάνει την επικερδή συμφωνία με τη Netflix έναντι 50 εκατ.
δολαρίων που ζητούσε ο Hastings, σήμερα η τύχη της θα ήταν σαφώς διαφορετική…
Ο Ross Perrot δεν θέλει τη
Microsoft
Επιστροφή στο 1979, όταν ο
Μπιλ Γκέιτς ήταν ένας 23χρονος νεαρός με όνειρα να πιάσει την καλή, γι’ αυτό
και αποπειράθηκε να πουλήσει τη μικρή του φίρμα Microsoft στον Ross Perot
έναντι 40 εκατ. δολαρίων. Ο Perot θεώρησε φυσικά το ποσό υπερβολικό για μια
εταιρία που είχε μεν τις προοπτικές να φτάσει ψηλά, όπως παραδέχτηκε στον
Γκέιτς, δεν είχε αγγίξει ωστόσο ακόμα την ακμή της. Σήμερα η Microsoft έχει
κεφαλαιοποίηση που φτάνει στα 343 δισ. δολάρια, σύμφωνα με το έγκριτο περιοδικό
Forbes…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου