Αγριαγκινάρα (Cynara cardunculus)
Ανήκει στην οικογένεια Asteraceae. Άλλες ονομασίες της είναι αγριαντζινάρα ή τρουμπελίνα. Η αγριαγκινάρα ήταν από τα αγαπημένα εδέσματα των Αρχαίων Ελλήνων και των Ρωμαίων. Ο Θεόφραστος αναφέρει ότι την έφεραν οι Έλληνες από τη Σικελία.
Είναι πολυετής θάμνος, που μπορεί να φτάσει τα 2 μέτρα ύψος. Η ρίζα της είναι εύρωστη και βαθιά, τα στελέχη όρθια, χοντρά με αυλακώσεις. Τα φύλλα έχουν λευκο-πράσινο χρώμα, είναι αντίθετα, λογχοειδή, σύνθετα, με ισχυρό κεντρικό νεύρο, βαθιά διαιρεμένα, με αγκάθια. Οι ανθοφόροι βλαστοί βγαίνουν από τις μασχάλες των φύλλων και καταλήγουν σε ωοειδείς ταξιανθίες, που η βάση τους καλύπτεται από λεία, βράκτια φύλλα, που επικαλύπτονται, σχηματίζοντας μια σαρκώδη ανθοδόχη τα εξωτερικά και τα μεσαία καταλήγουν σε αγκάθι. Τα βράκτια φύλλα της είναι μικρά, σε αντίθεση με τα βράκτια της καλλιεργούμενης αγκινάρας, που είναι μεγαλύτερα και χωρίς αγκάθια. Τα ανθίδια είναι πολλά (300-400), σωληνοειδή, ερμαφρόδιτα, με πέταλα πορφυρά ή μοβ. Τα άνθη της αγκινάρας είναι από τα αγαπημένα των μελισσών Η γονιμοποίηση γίνεται μόνον από τα έντομα. Οι καρποί περιέχουν πολλούς σπόρους, που έχουν στην κορυφή τους αρκετά μακριά τριχίδια, που διευκολύνουν τη διασπορά τους με τον αέρα και τη διάδοση έτσι του φυτού. Οι ανθοκεφαλές εμφανίζονται νωρίς την άνοιξη, αλλά το φυτό ανθίζει όψιμα, από το Μάιο.
Θα συναντήσουμε την αγριαγκινάρα κυρίως στην Πελοπόννησο και στα νησιά του Νότιου Αιγαίου, σε ακαλλιέργητα και πετρώδη εδάφη. Στη Μάνη φυτρώνει σε μέρη άγρια και ορεινά.
Το στέλεχος από τις τρουμπελίνες, όπως αποκαλούνται οι αγριαγκινάρες στην Έξω Μάνη, τρώγεται ωμό κι έχει γλυκιά γεύση. Οι τρυφεροί βλαστοί, τα κοτσάνια των φύλλων και τα φύλλα της τρώγονται, αφού καθαριστούν από τ' αγκάθια και βραστούν. Τα φύλλα της μαγειρεύονται με κατσικίσιο κρέας ή μόνα τους, «αλά πολίτα», όπως ακριβώς και οι ανθοκεφαλές της, πριν όμως ανθίσουν. Οι ανθοκεφαλές της ψήνονται ακόμα και στα κάρβουνα, με χοντροκομμένο αλάτι και λάδι. Η στυφή τους γεύση ταιριάζει με κόκκινο κρασί. Μπορούν επίσης να προστεθούν σε ομελέτα, ενώ οι μικρές ανθοκεφαλές γίνονται τουρσί.
Πολύ νόστιμες θεωρούνται αυτές που φυτρώνουν στην τοποθεσία «Αγία Παρασκευή» στους πρόποδες του Χαλασμένου βουνού, που δύσκολα όμως βρίσκει κανείς αφού απαιτούνται πολλές ώρες πεζοπορίας για να φτάσεις στη περιοχή. Πιο εύκολη είναι η πρόσβαση στο βουνό του Αγίου Νίκωνα, πάνω από το ομώνυμο Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Λεύκτρου, όπου βρίσκουμε νόστιμες τρουμπελίνες, τις οποίες πρόσφατα απολαύσαμε στο πύργο του φίλου Δημήτρη Παπαστάθη στη Σαϊδόνα.
Σε μερικές χώρες της Ευρώπης καλλιεργούνται πολυάριθμες ποικιλίες αγριαγκινάρας, την οποία θεωρούν άριστο χειμωνιάτικο λαχανικό. Περιέχει βιταμίνες Α, Β, Ο, ασβέστιο και φώσφορο. Τα συστατικά της είναι χολαγωγά και διουρητικά. Έχουν ακόμα την εξαίρετη ιδιότητα να απομακρύνουν τη χοληστερίνη από το αίμα. Ειδικότερα θεωρείται φάρμακο του συκωτιού. Ενεργεί ακόμα κατά των κνησμών του δέρματος, των ρευματισμών και κατά του τεταρταίου πυρετού.
**********************
Αγριαγκινάρα φυτό
Η αγριαγκινάρα (Cynara cardunculus) είναι ένα C3 πολυετές φυτό που ανήκει στην οικογένεια Compositae. Είναι φυτό ιθαγενές της Μεσογειακής ζώνης αλλά βρίσκεται αυτοφυόμενο επίσης σε πολλές χώρες όπως πχ. στη Βόρεια και Νότια Αμερική, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Στη χώρα μας είναι ευρύτατα διαδεδομένο ως πολυετές ζιζάνιο με διάρκεια ζωής από 8-12 χρόνια. Η αγριαγκινάρα είναι κατάλληλη για χρήση ως λαχανικό (άνθος, φύλλα), ως ζωοτροφή (φύλλα) λόγω του υψηλού συντελεστή πεπτικότητας και της υψηλής θερμιδικής της αξίας, καθώς και ως θεραπευτικό φυτό λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε κυναρίνη, η οποία επιδρά θετικά στην λειτουργία της χολής και του ήπατος. Επίσης, το φυτό χρησιμοποιείται ως καλλωπιστικό, καθώς και για την παραγωγή χαρτοπολτού και φωτοδραστικών ουσιών με μυκητοκτόνες ιδιότητες (στέλεχος), την παρασκευή υλών βαφής και την εξαγωγή ελαίου (σπόροι). Εξαιτίας της υψηλής παραγωγής της σε βιομάζα, η αγριαγκινάρα είναι ένα υποσχόμενο ενεργειακό φυτό για παραγωγή στερεών κυρίως βιοκαυσίμων για ηλεκτρική ενέργεια και θερμότητα. Η καλλιέργειά της μπορεί να αξιοποιήσει φτωχά και ξηρά εδάφη και να προστατεύσει από τη διάβρωση και τη νιτρορύπανση.
Βοτανικά χαρακτηριστικά
Το ριζικό σύστημα της αγριαγκινάρας είναι πασσαλώδες και σε πλήρη ανάπτυξη φθάνει έως και τα 2m[1]. Τα φύλλα της βάσης της ροζέτας είναι πολύ μεγάλα (50x35cm), έμμισχα, έντονα έλλοβα, ανοιχτοπράσινα. Τα τμήματα των φύλλων είναι επιμήκη και καταλήγουν σε ισχυρές κίτρινες μικρές άκανθες, μήκους 15‐35mm. Το χαρακτηριστικό αυτό διαφοροποιείται έντονα ανάμεσα στις διάφορες ποικιλίες. Τα φύλλα του βλαστού φύονται κατ’ εναλλαγή και είναι άμισχα. Τα εδώδιμα μέρη των φυτών, είναι οι μίσχοι φύλλων (ζεματισμένοι), οι οποίοι θεωρούνται ως μεγάλη λιχουδιά σε πολλά μέρη της μεσογειακής περιοχής. Τα άνθη βρίσκονται συγκεντρωμένα σε μεγάλες σφαιρικές ανθοδόχες, με τη διάταξη των ανθέων σε κεφαλή, και τον ειδικό τύπο καρπού που η διάταξη αυτή παράγει, το αχαίνιο (cypsela). Tα βράκτια φύλλα που περιβάλλουν την ανθοδόχη, που μερικές φορές ξεπερνά τα 8cm σε διάμετρο, έχουν οβάλ ως κυκλικό σχήμα, ενώ στην κορυφή τους γίνονται στενά και επιμήκη και καταλήγουν επίσης σε άκανθες. Τα φύλλα, και κατ’ επέκταση ολόκληρη η ανθική κεφαλή, έχουν χρώμα κυανοπράσινο ως μωβ. Η στεφάνη των ανθιδίων είναι μπλε, ή λευκή. Τα αχαίνια έχουν μέγεθος 6‐8 x 3‐4mm, είναι λεία και φέρουν καφέ κηλίδες. Το φυτό μπορεί να φτάσει σε ύψος μέχρι και 2m.
Η βλάστηση κάθε χρόνο ξεκινά, με τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές, από υπόγειους οφθαλμούς των ριζών και στη συνέχεια παράγεται η χαρακτηριστική ροζέτα με την οποία και το φυτό διαχειμάζει. Την άνοιξη, το στέλεχος αναπτύσσεται και στην αρχή του καλοκαιριού, εμφανίζεται η ταξιανθία. Κατά την διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου το στέλεχος ξηραίνεται και συγκομίζεται. Εάν δεν συγκομισθεί, οι σπόροι διασπείρονται με φυσικό τρόπο τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο. Ο καλλιεργητικός κύκλος της αγριαγκινάρας συνεπώς διαρκεί από τον Οκτώβριο έως τον Ιούνιο-Ιούλιο.
Κλιματικές συνθήκες
Η αγριαγκινάρα είναι από τα χαρακτηριστικά φυτικά είδη της μεσογειακής κλιματικής ζώνης. Είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στον παγετό, στο στάδιο του σπορόφυτου. Το χειμερινό ψύχος είναι δυνατόν να επιδράσει δραστικά στην κατάσταση των φύλλων της ροζέτας, τόσο στο πρώτο έτος της εγκατάστασης της καλλιέργειας, όσο και στα επόμενα. Μπορεί να προκαλέσει σχισίματα στα φύλλα, με αποτέλεσμα το θάνατό τους, το φυτό όμως παραμένει ζωντανό, και επανέρχεται μόλις περάσει η περίοδος ψύχους. Η αγριαγκινάρα, λόγω της ιδιαίτερης διαμόρφωσης των φύλλων (βαθιές εγκολπώσεις), παρουσιάζει μεγάλη αντοχή στους ισχυρούς ανέμους. Οι βροχές κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου, χειμώνα και της άνοιξης είναι αρκετές για την ανάπτυξη του φυτού, για περιοχές με ετήσιο ύψος βροχόπτωσης τουλάχιστον 350‐400mm. Αν το ύψος βροχόπτωσης είναι μικρότερο, παρατηρείται έντονη μείωση στην ποσότητα της παραγόμενης βιομάζας.
Εδαφικές συνθήκες
Η αγριαγκινάρα παρουσιάζει ευρεία προσαρμοστικότητα σε πληθώρα εδαφικών τύπων, που περιλαμβάνει αμμώδη, αμμοπηλώδη, πετρώδη και αργιλώδη εδάφη. Παρότι αναπτύσσεται σε φτωχά και άγονα εδάφη, τόσο όξινης όσο και αλκαλικής αντίδρασης, αποδίδει καλύτερα σε βαθιά αργιλώδη εδάφη.
Ποικιλίες
Ο περισσότερο διαδεδομένες ποικιλίες-πληθυσμοί της αγριαγκινάρας είναι η Plein Blanc Inerme και η Large Smooth, με στελέχη ύψους 1,2 και 1,8m, αντίστοιχα. Επίσης, αρκετά διαδεδομένη είναι η ποικιλία Gigante d'Ingegnoli που χαρακτηρίζεται από λεπτά και χωρίς αγκάθια στελέχη, καθώς και ανθεκτικότητα στην ξηρασία.
Ασθένειες
Η αγριαγκινάρα προσβάλλεται από ασθένειες όπως τον περονόσπορο, την Ramularia cynarae, το ωΐδιο και την ίωση. Αναλυτικά οι ασθένειες της αγριαγκινάρας καθώς και οι τρόποι καταπολέμησής τους αναγράφονται στον παρακάτω σύνδεσμο:
Ασθένειες αγριαγκινάρας
Εχθροί
Η αγριαγκινάρα προσβάλλεται από εχθρούς όπως τις αφίδες, τα σαλιγκάρια, την κασσίδα και την πυραμείς.
Βοτανικά χαρακτηριστικά αγριαγκινάρας
Το ριζικό σύστημα της αγριαγκινάρας είναι πασσαλώδες και σε πλήρη ανάπτυξη φθάνει έως και τα 2m. Τα φύλλα της βάσης της ροζέτας είναι πολύ μεγάλα (50x35cm), έμμισχα, έντονα έλλοβα, ανοιχτοπράσινα. Τα τμήματα των φύλλων είναι επιμήκη και καταλήγουν σε ισχυρές κίτρινες μικρές άκανθες, μήκους 15‐35mm. Το χαρακτηριστικό αυτό διαφοροποιείται έντονα ανάμεσα στις διάφορες ποικιλίες. Τα φύλλα του βλαστού φύονται κατ’ εναλλαγή και είναι άμισχα. Τα εδώδιμα μέρη των φυτών, είναι οι μίσχοι φύλλων (ζεματισμένοι), οι οποίοι θεωρούνται ως μεγάλη λιχουδιά σε πολλά μέρη της μεσογειακής περιοχής. Τα άνθη βρίσκονται συγκεντρωμένα σε μεγάλες σφαιρικές ανθοδόχες, με τη διάταξη των ανθέων σε κεφαλή, και τον ειδικό τύπο καρπού που η διάταξη αυτή παράγει, το αχαίνιο (cypsela). Tα βράκτια φύλλα που περιβάλλουν την ανθοδόχη, που μερικές φορές ξεπερνά τα 8cm σε διάμετρο, έχουν οβάλ ως κυκλικό σχήμα, ενώ στην κορυφή τους γίνονται στενά και επιμήκη και καταλήγουν επίσης σε άκανθες. Τα φύλλα, και κατ’ επέκταση ολόκληρη η ανθική κεφαλή, έχουν χρώμα κυανοπράσινο ως μωβ. Η στεφάνη των ανθιδίων είναι μπλε, ή λευκή. Τα αχαίνια έχουν μέγεθος 6‐8 x 3‐4mm, είναι λεία και φέρουν καφέ κηλίδες. Το φυτό μπορεί να φτάσει σε ύψος μέχρι και 2m.
Η βλάστηση κάθε χρόνο ξεκινά, με τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές, από υπόγειους οφθαλμούς των ριζών και στη συνέχεια παράγεται η χαρακτηριστική ροζέτα με την οποία και το φυτό διαχειμάζει. Την άνοιξη, το στέλεχος αναπτύσσεται και στην αρχή του καλοκαιριού, εμφανίζεται η ταξιανθία. Κατά την διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου το στέλεχος ξηραίνεται και συγκομίζεται. Εάν δεν συγκομισθεί, οι σπόροι διασπείρονται με φυσικό τρόπο τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο. Ο καλλιεργητικός κύκλος της αγριαγκινάρας συνεπώς διαρκεί από τον Οκτώβριο έως τον Ιούνιο-Ιούλιο.
Διαβάστε περισσότερα εδώ: http://www.gaiapedia.gr/gaiapedia/index.php/%CE%91%CE%B3%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B1_%CF%86%CF%85%CF%84%CF%8C
****************
Αγριαγκινάρα: Μη την πιείτε… κάψτε την!
Γνωστό και ως γαϊδουράγκαθο, η αγριαγκινάρα αναπτύσσεται κυρίως στην μεσόγειο, αλλά ευδοκιμεί και στις ξηροθερμικές συνθήκες της νότιας Ευρώπης.
Γράφει η γεωπόνος, Αναστασία Γραμματέα
Η αγριαγκινάρα είναι ένα φυτό πολλαπλών χρήσεων, αφού μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή πέλλετ, αλλά και ως υγρό ή στερεό βιοκαύσιμο στον τομέα της βιοενέργειας.
Το φυτό ωστόσο, διακρίνεται για την εκχύλιση διάφορων φαρμακευτικών ενεργών συστατικών, γεγονός που την καθιστά καλλιέργεια με ακόμα περισσότερες προοπτικές.
Τρία σημαντικά συστατικά υπάρχουν στις ρίζες της αγριοαγκινάρας, η κυναρίνη, η σιλυμαρίνη και η ινουλίνη, οι δύο πρώτες ουσίες είναι πικρές και υπάρχουν και στα φύλλα του φυτού. Οι ουσίες αυτές, πιστεύεται ότι βελτιώνουν την λειτουργία του συκωτιού, ενώ μειώνουν και την χοληστέρολη στο αίμα.
Η ανάπτυξη της αγριαγκινάρας αρχίζει με τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου και συνεχίζεται κατά τη διάρκεια του χειμώνα και της άνοιξης, για να σταματήσει αρχές καλοκαιριού, όταν και το υπέργειο τμήμα ξηραίνεται με τις πρώτες ξηρασίες και την μείωση της υγρασίας του εδάφους.
Η συγκομιδή του φυτού τους καλοκαιρινούς μήνες γίνεται κυρίως τον τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.
Αυτό που πραγματικά αξίζει να σημειωθεί είναι ότι την τελευταία δεκαετία πολλές έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα, δείχνουν ότι η καλλιέργεια αγριαγκινάρας θα μπορούσε να αποτελέσει ενεργειακό πλεονέκτημα για την πατρίδα μας.
Μορφολογία του φυτού και εδαφοκλιματικές απαιτήσεις.
Πρόκειται για ένα φυτό πολυετές με ετήσια ανάπτυξη και κάθετο ριζικό σύστημα.
Τα φύλλα στη βάση του φυτού είναι πολύ μεγάλα και ανοιχτοπράσινα και καταλήγουν σε ισχυρές κίτρινες άκανθες. Οι αγριαγκινάρες φύονται κατά εναλλαγή και είναι άμισχα.
Τα άνθη τους βρίσκονται σε μικρές σφαιρικές ανθοδόχες με την διάταξη των ανθέων σε κεφαλή και τον ειδικό τύπο καρπού , το αχαίνιο.
Τα βράκτια φύλλα που περιβάλλουν την ανθοδόχη (η οποία μερικές φορές ξεπερνά τα 8 εκατοστά σε διάμετρο) έχουν οβάλ σχήμα, ενώ τα φύλλα στην κορυφή γίνονται στενά και καταλήγουν σε άκανθες. Τα φύλλα και κατ᾽επέκταση ολόκληρη η ανθική κεφαλή έχει χρώμα κυανοπράσινο ως μοβ, ενώ υπάρχει περίπτωση το φυτό να αναπτύξει περισσότερες από μία κεφαλές.
Το αχαίνιο της αγριοαγκιναρας είναι ωοειδές και οι καρποί έχουν 20% πρωτεΐνες και 25% έλαια. Η σύνθεση του ελαίου είναι 10% παλμιτικό οξύ, 3% στεατικό οξύ, 25% ολεικό οξύ, 60% λινολεικό οξύ κτλ. Αξίζει να σημειώσουμε ότι αντιοξειδωτικοί παράγοντες έχουν επίσης βρεθεί και στους σπόρους.
Κλίμα
Το φυτό, όπως προείπαμε, είναι ιθαγενές της Μεσογείου και αντέχει σε ξηροθερμικές συνθήκες, ενώ είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στο ψύχος. Όσον αφορά τις βροχοπτώσεις, θεωρείται ότι για μία ικανοποιητική παραγωγή, είναι απαραίτητη βροχόπτωση ύψους 450 χιλιοστών.
Έδαφος
Η αγριαγκινάρα, απαιτεί χώμα ελαφρύ αμμοπηλώδες, ενώ ανέχεται την αλατότητα. Η ύπαρξη πετρών ίσως να μην επηρεάσει την ανάπτυξη του φυτού, ενδεχομένως όμως να επηρεάσει την μηχανοποίηση της καλλιέργειας.
Η βλάστηση του φυτού κάθε χρόνο ξεκινά με τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές από υπόγειους οφθαλμούς των ριζών και στην συνέχεια παράγεται η χαρακτηριστική ροζέτα με την οποία το φυτό διαχειμάζει. Κατά την άνοιξη, το στέλεχος αναπτύσσεται και στην αρχή του καλοκαιριού εμφανίζεται η ταξιανθία. Ενώ κατά την διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου, το στέλεχος ξηραίνεται και συγκομίζεται. Εάν δεν συγκομιστεί, οι σπόροι διασπείρονται με φυσικό τρόπο τον Αύγουστο.
Παραγωγή βιοντίζελ από τους σπόρους
Το βιοντίζελ είναι βιοκαύσιμο και η χρήση του συμβάλλει στην μείωση του άνθρακα. Το βιοντίζελ παρουσιάζει ισχυρή απορρυπαντική δράση στους κινητήρες, ενώ η προσθήκη του στο πετρελαϊκό ντίζελ ακόμα και σε μικρό ποσοστό, έχει ως αποτέλεσμα την ανάκτηση των λιπαντικών ιδιοτήτων του πετρελαίου κίνησης. Τα αχαίνια της αγριαγκινάρας, έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε έλαια. Τα λιπαρά οξέα που περιέχονται εκεί, είναι της ίδιας περίπου αναλογίας με αυτά του ηλίανθου. Το βιοντίζελ εκχυλίζεται από το έλαιο της αγριοαγκινάρας μέσω μίας διαδικασίας που λέγεται μετεστεροποίηση και διενεργείται, είτε με αιθανόλη είτε με μεθανόλη παρουσία καταλύτη. Το βιοντίζελ που παράγεται μέσω αιθανόλης αξιολογείται καλύτερα από το αντίστοιχο που παράγεται με μεθανόλη. Τα έλαια της αγριαγκινάρας μαζί με την μεθανόλη και την παρουσία καταλύτη, υφίστανται την διαδικασία της μετεστεροποίησης εντός αντιδραστήρα. Το προϊόν της μετεστεροποίησης διαχωρίζεται και προκύπτουν ως τελικά προϊόντα, το βιοντίζελ και η γλυκερίνη. Σήμερα η περιεκτικότητα του βιοντίζελ στο ντίζελ κίνησης ανέρχεται στο 20%. Σε αυτή την αναλογία, δεν έχει παρατηρηθεί επίπτωση, σε οποιοδήποτε τμήμα των κινητήρων ντίζελ. Επειδή όμως, θεωρείται ισχυρό διαλυτικό πλαστικών εξαρτημάτων, η χρήση του, σε μεγαλύτερα ποσοστά ή αυτούσιο, θα πρέπει να γίνεται με προσοχή στους κινητήρες διότι ενδεχομένως να χρειαστεί μερική αντικατάσταση ορισμένων πλαστικών εξαρτημάτων. Τα τελευταία χρόνια, οι κινητήρες ντίζελ νέας τεχνολογίας σχεδιάζονται για χρήση βιοντίζελ 100%. Είναι δε αρκετά διαδεδομένη σε Γερμανία και Αυστρία.
Αποδόσεις. Η αγριαγκινάρα παράγει γύρω στα 100 με 150 κιλά ανά στρέμμα με αποδόσεις σε βιοκαύσιμα γύρω στα 28 με 41 λίτρα ανά στρέμμα.
*******************
Αγριαγκινάρα, το... ελληνικό πετρέλαιο
Προσαρμόζεται στις κλιματικές συνθήκες της Ελλάδας
Η απόδοση σε κάθε στρέμμα είναι 1,5 τόνος, ενώ αν τα φυτά ποτιστούν, μπορούν να δώσουν και 2 τόνους
Tη χαρακτηρίζουν «πετρέλαιο της Ελλάδας» και μπορεί να αποτελέσει τη μελλοντική ελληνική απάντηση στην παγκόσμια αγορά των βιοκαυσίμων. Ο λόγος για την αγριαγκινάρα, ένα ενεργειακό φυτό που καλλιεργείται ακόμη και σε άγονα εδάφη και μπορεί να αποτελέσει στερεό καύσιμο (βιομάζα) σε μορφή πελέτας με σκοπό την παραγωγή θερμικής ενέργειας για βιομηχανική και οικιακή χρήση και την αντικατάσταση του πετρελαίου θέρμανσης.
Η καλλιέργεια της αγριαγκινάρας παρουσιάζει σημαντικές ευκαιρίες για τους Ελληνες παραγωγούς με ελκυστικά περιθώρια κέρδους, καθώς έχει μηδαμινές ανάγκες άρδευσης. Οπως επισημαίνει στις «Επαγγελματικές Ευκαιρίες» ο διευθυντής του Εργαστηρίου Γεωργίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, καθηγητής Νίκος Δαναλάτος, που πρωτοστάτησε στα εν Ελλάδι πειράματα στα λεγόμενα ενεργειακά φυτά, η αγριαγκινάρα είναι στην ουσία ένα ζιζάνιο το οποίο καλλιεργείται, χωρίς, ωστόσο, να έχει ανάγκη νερού, λίπανσης και φυτοφαρμάκων, γεγονός που μεταφράζεται σε εκμηδενισμένο κόστος παραγωγής. Αυτό πρακτικά συνεπάγεται τεράστια πλεονεκτήματα σε περιοχές όπως η Θεσσαλία, όπου πιθανή αντικατάσταση 1 εκ. στρεμμάτων θα έφερνε εξοικονόμηση 400 εκ. κυβικών μέτρων νερού.
Η αγριαγκινάρα είναι ένα πολυετές φυτό μεσογειακής προέλευσης, καλά προσαρμοσμένο στις ξηροθερμικές συνθήκες της Ν. Ευρώπης, που χρησιμοποιείται για την παραγωγή βιομάζας.
Λόγω του γεγονότος ότι η αγριαγκινάρα είναι η ίδια ισχυρό ζιζάνιο (εισβολέας), δεν επιτρέπει την ανάπτυξη άλλων ζιζανίων, ενώ σε μακροχρόνια πειράματα δεν εμφανίστηκαν ασθένειες και εχθροί του φυτού, κι έτσι η καλλιέργειά της μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τη χρήση φυτοφαρμάκων. Επίσης, η αγριαγκινάρα λόγω του πλούσιου ριζικού της συστήματος, που εκμεταλλεύεται άριστα τους εδαφικούς πόρους, χρειάζεται λιγότερο άζωτο.
Η αγριαγκινάρα εκμεταλλεύεται άριστα τις χειμερινές βροχές και δίνει υψηλές αποδόσεις χωρίς άρδευση. Είναι φυτό προσαρμοσμένο στις κλιματικές συνθήκες της χώρας μας και το κυριότερο πλεονέκτημά της είναι ότι αναπτύσσεται από τον Οκτώβριο έως τον Ιούνιο και συνεπώς αναπτύσσεται με το νερό των βροχοπτώσεων. Η αποξηραμένη ύλη της αγριαγκινάρας μπορεί να γίνει εύκολα τυποποιημένο βιοκαύσιμο (τα λεγόμενα pellets) και να χρησιμοποιηθεί στην ηλεκτροπαραγωγή. Σύμφωνα με το Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, οι συμβατικοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής παρουσιάζουν στην καύση βιομάζας βαθμό απόδοσης 15-40%, ενώ στα συστήματα συμπαραγωγής ο βαθμός απόδοσης φθάνει μέχρι και 75-85%.
Λόγω του γεγονότος ότι η αγριαγκινάρα είναι η ίδια ισχυρό ζιζάνιο, δεν επιτρέπει την ανάπτυξη άλλων ζιζανίων, ενώ σε μακροχρόνια πειράματα δεν εμφανίστηκαν ασθένειες και εχθροί του φυτού
Η απόδοση σε ξηρή ουσία κυμαίνεται από 1.200 έως 1.600 κιλά σε μη αρδευόμενα χωράφια, ενώ με 2-3 αρδεύσεις από τα μέσα Απριλίου μέχρι το τέλος Μαΐου (στην περίοδο αυτή η διαθεσιμότητα νερού είναι υψηλή σε πολλές περιοχές) οι αποδόσεις φθάνουν έως και 2.500 κιλά ξηρής ουσίας ανά στρέμμα. Πρέπει να σημειωθεί ότι σε αντίθεση με άλλες καλλιέργειες, η καλλιέργεια της αγριαγκινάρας έχει πολύ μικρό κόστος.
Η εγκατάσταση της καλλιέργειας της αγριαγκινάρας συμβάλλει στη μείωση της χρήσης των ορυκτών καυσίμων και την κάλυψη των συνεχώς αυξανόμενων ενεργειακών αναγκών από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ασφαλείς και συμβατές με το περιβάλλον και κυρίως όσον αφορά τον περιορισμό του φαινόμενου του θερμοκηπίου και τον περιορισμό των όξινων βροχών. Η αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων με βιομάζα είναι ουδέτερη σε εκπομπές CO2, καθώς η ποσότητα που ελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα μετά την καύση της αφομοιώνεται από το φυτό κατά τη φωτοσύνθεση, ενώ από την άλλη πλευρά με την καύση βιομάζας σχεδόν μηδενίζεται η απελευθέρωση θείου στην ατμόσφαιρα.
Κύρια βάση για την καύσιμη ύλη πελέτες
Tεράστια περιθώρια ανάπτυξης εμφανίζει η καλλιέργεια αγριαγκινάρας στη χώρα μας που μπορεί να αντικαταστήσει το πετρέλαιο θέρμανσης, καθώς πέραν της έντονης ζήτησης για πελέτες από χώρες της Ευρώπης σε ελκυστικές για τους παραγωγούς τιμές, σε τροχιά υλοποίησης μπαίνουν μονάδες παραγωγής ενέργειας από βιομάζα και στην Ελλάδα.
Ηδη η ΕΛΠΕ Ανανεώσιμες, 100% θυγατρική εταιρεία των ΕΛΠΕ, έλαβε το πράσινο φως από τη ΡΑΕ για την πραγματοποίηση επένδυσης στην παραγωγή ενέργειας από βιομάζα.
Η άδεια αφορά σε μονάδα ισχύος 4,68 μεγαβάτ που θα λειτουργεί στην κοινότητα Τυχερού του νομού Εβρου. Η επένδυση ανέρχεται σε 12,4 εκατ. ευρώ, ενώ για την εγκατάσταση της μονάδας και ως καυσίμου θα αξιοποιείται βιομάζα και από αγριαγκινάρα.
Η αγριαγκινάρα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρώτη ύλη παραγωγής pellets. Τα pellets ή πελέτες είναι μικρά κυλινδρικά τεμάχια από συμπιεσμένο ξύλο ή άλλες μορφές βιομάζας καλλιεργούμενων φυτών, όπως η αγριαγκινάρα, ή υπολειμμάτων γεωργικών ή δασικών, διαφόρων μεγεθών, που μπορούν εύκολα να συσκευαστούν, να μεταφερθούν με βυτιοφόρα και να τοποθετηθούν στους αποθηκευτικούς χώρους, από όπου μεταφέρονται αυτόματα για την καύση τους σε σύγχρονους καυστήρες (π.χ. ενεργοποίηση με χρήση κινητού τηλεφώνου) με την επιθυμητή ροή. Οι πελέτες έχουν υγρασία περί το 8% (ειδικό βάρος περί τα 650 κιλά ανά κυβικό μέτρο) και θερμική αξία περί τα 19-21 MJ/κιλό, δηλαδή 2 κιλά ισοδυναμούν με περίπου 1 λίτρο πετρελαίου.
Η αντικατάσταση 2 εκατομμυρίων στρεμμάτων σιταριού (από τα περίπου 10.000.000 στρέμματα σιτηρών ή το 5% της ελληνικής γεωργικής γης) με αγριαγκινάρα, πράγμα που θεωρείται εφικτό, θα απέδιδε παραγωγή περί τους 1.000.000 τόνους ισοδύναμου πετρελαίου θέρμανσης.
Η παραγωγή αυτή είναι τουλάχιστον 6πλάσια της σημερινής υποχρέωσης της Ελλάδας σε βιοκαύσιμο (το οποίο εισάγεται σχεδόν εξ ολοκλήρου), με τεράστιο οικονομικό όφελος για τον Ελληνα καταναλωτή, που σύμφωνα με τις πρώτες μας εκτιμήσεις μπορεί να ξεπεράσει το ένα τρίτο της αξίας του πετρελαίου.
Καλλιεργητικές φροντίδες: Επειδή η καλλιέργεια είναι πολυετής, η προετοιμασία και η σπορά του αγρού θα γίνει μία φορά στα επτά με δώδεκα χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, απαιτείται προσοχή, καθώς λάθη κατά την προετοιμασία και τη σπορά είναι μη αναστρέψιμα.
Λίπανση: Ως πολυετής καλλιέργεια, καλό είναι να ενσωματώνεται βασική λίπανση φωσφορούχου λιπάσματος (25 κιλά/στρ.) και επιφανειακή λίπανση 8 μονάδες αζώτου (17 κιλά/στρ.).
Προετοιμασία: Απαιτείται καλή προετοιμασία εδάφους (ψιλοχωμάτισμα) κατά τη σπορά, που γίνεται Οκτώβριο για ξερικά χωράφια είτε Φεβρουάριο ή Μάρτιο για ποτιστικά χωράφια.
Σπορά: Γίνεται με μηχανές σε αποστάσεις 75 εκατοστών μεταξύ των γραμμών και 1 7 εκατοστών επί των γραμμών, με απαιτούμενη ποσότητα σπόρου 400 γρ./στρ.
Συμφέρουσα η αντικατάσταση καλλιεργειών
Iδιαίτερα συμφέρουσα θεωρείται η αντικατάσταση καλλιεργειών σιτηρών, βαμβακιού και άλλων ετήσιων εκτατικών καλλιεργειών με παραγωγή αγριαγκινάρας. Σύμφωνα με τον πανεπιστημιακό καθηγητή κ. Δαναλάτο, οι πρώτες εκτιμήσεις της τιμής βιομάζας για τον παραγωγό, με τη σύμφωνη γνώμη των βιομηχάνων, μπορεί να κυμανθεί γύρω στα 6 λεπτά/κιλό. Αυτό σημαίνει ότι ο παραγωγός σταριού που κερδίζει σήμερα κάτω από 10 ευρώ ανά στρέμμα θα κερδίζει 60-90 ευρώ ανά στρέμμα, και ο βαμβακοπαραγωγός που κερδίζει 120 ευρώ ανά στρέμμα θα κερδίζει 200 ευρώ ανά στρέμμα. Βέβαια την τελική τιμή θα τη διαμορφώσει η αγορά, και οι μελλοντικές τιμές του πετρελαίου.
Η μελέτη χρόνων έχει δείξει ότι πρόκειται για μια πολύ συμφέρουσα καλλιέργεια, αφού το κόστος είναι μόλις 2,5 ευρώ ανά στρέμμα για τον πρώτο χρόνο και μηδενικό για όλα τα υπόλοιπα (ζει 8-12 χρόνια), όταν για τα άλλα ενεργειακά φυτά είναι πολύ υψηλότερο. Οι παραγωγοί χρειάζεται μόνο να αγοράσουν τον σπόρο της αγριαγκινάρας, που κοστίζει 12 ευρώ το κιλό, με κάθε κιλό να φτάνει για 4-5 στρέμματα. Φυτεύεται τον Οκτώβριο και μεγαλώνει με τις βροχές του χειμώνα. Τον Ιούλιο, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο μαζεύεται από το χωράφι με τις μηχανές σε μπάλες και μεταφέρεται σε μονάδες επεξεργασίας. Η απόδοση σε κάθε στρέμμα είναι 1,5 τόνος, ενώ αν τα φυτά ποτιστούν, μπορούν να δώσουν και 2 τόνους.
Με οικολογικά χαρίσματα
Ενα από τα σημαντικά πλεονεκτήματα της χρήσης της αγριαγκινάρας είναι ότι η καλλιέργειά της απορροφά τα αέρια του θερμοκηπίου που εκπέμπονται κατά την καύση της, δηλαδή επί της ουσίας επιτυγχάνεται ο λεγόμενος κλειστός κύκλος μηδενικών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Επίσης στην καύση της δεν παράγεται διοξείδιο του θείου. Βεβαίως, αντικίνητρο για τη χρήση της θεωρείται το υψηλότερο κόστος, το οποίο όμως μπορεί να ισοσκελιστεί είτε σε περίπτωση που επαναληφθούν οι υψηλές τιμές των καυσίμων, είτε εάν υπάρξει καλύτερη οργάνωση σε επίπεδο συλλογής και μεταφοράς της βιομάζας.
ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΕΥΘΥΝΩ
Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Τμήμα Γεωπονίας/Εργαστήριο Γεωργίας
Καθηγητής Νίκος Γ. Δαναλάτος
Τηλέφωνο γραμματείας 24210 93155 - 93014.
Κώστας Νάνος
******************
Γαϊδουράγκαθο, ένα βότανο που αποτοξινώνει το συκώτι, κάνει καλό στις δίαιτες, στην μείωση του σακχάρου, αλλά και ως αντίδοτο σε δηλητηριάσεις
της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακή βιολόγος, medlabnews.gr
Το γαϊδουράγκαθο (Silybum marianum) ανήκει στην οικογένεια των αστεροειδών και πήρε την ονομασία του από τα αγκαθωτά φύλλα του.
Το γαϊδουράγκαθο, βρίσκεται παντού στον κόσμο. Είναι θα έλεγε κανείς ένα κοινό βότανο. Αγαπάει όμως ιδιαίτερα τα μεσογειακά εύκρατα κλίματα και το συναντάμε σε μορφή θάμνου. Είναι ανθοφόρα μονοετή, διετή ή πολυετή φυτά που ανήκουν στην οικογένεια των μαργαρίτων (Asteraceae ή παλαιότερα Compositae). Χαρακτηρίζονται από φύλλα και βλαστούς που φέρουν αγκάθια. Λέγεται ότι αυτά τα αγκάθια είναι μια προσαρμογή που προστατεύει το φυτό από τα φυτοφάγα ζώα. Τα κεφάλια των λουλουδιών τους, ακτινικά συμμετρικά, βρίσκονται στα άκρα των βλαστών και έχουν χρώμα συνήθως μωβ, ροζ τριανταφυλλί, κίτρινο ή λευκό. Οι σπόροι τους, αγαπημένο έδεσμα για τις καρδερίνες και άλλα μικρά πουλιά, είναι πολυάριθμοι, έχουν πάππους στα περισσότερα είδη, ή τούφες με μικροσκοπικά τριχίδια που θα τους βοηθήσουν να εγκατασταθούν μακρύτερα (σπόροι με πτητικά εξαρτήματα) δημιουργώντας νέα εποίκιση με νεαρά φυτά.
Στη βοτανοθεραπευτική χρησιμοποιούνται κυρίως οι σπόροι από τα άνθη του, που μαζεύονται προς το τέλος του καλοκαιριού όταν ξεραθούν πλήρως. Και τα άλλα μέρη του φυτού χρησιμοποιούνται φαρμακευτικά αλλά έχουν χαμηλότερες περιεκτικότητες σε δραστικές ουσίες.
Ονομασίες με τις οποίες μπορείτε να βρείτε το γαιδουράγκαθο: κουφάγκαθο, γαλακταγκάθι, γυμαράγκαθο, κάρδος, αγκάθι, αγιάγκαθο, αγκάβατος και Σίλυβο κατά την αρχαιότητα (ξενόγλωσσα ως Milk Thistle, Mary's thistle, Blessed milk thistle, Holy thistle, Lady's thistle, Silybe de Marie, και Chardon Marie).
Το γαϊδουράγκαθο χρησιμοποιήθηκε ήδη από τα ελληνορωμαϊκά χρόνια, ιδιαίτερα για την υποστήριξη του ήπατος και την αποτοξίνωση του αίματος. Από το 1890 περίπου, τα φαρμακεία στις ΗΠΑ χορηγούσαν το εκχύλισμα για τη θεραπεία της συμφόρησης των πεπτικών οργάνων με λιπώδη διήθηση. Η γερμανική φαρμακοποιία αναγνωρίζει τους σπόρους και τα τιτλοδοτημένα εκχυλίσματα του γαϊδουράγκαθου ως θεραπευτικά των πεπτικών διαταραχών και των οργανικών βλαβών από δηλητήρια και τοξίνες και ως υποστηρικτική θεραπεία σε χρόνιες φλεγμονώδεις παθήσεις και σε κίρρωση του ήπατος. Το γαϊδουράγκαθο, είναι το εθνικό έβλημα της Σκωτίας και βρίσκεται σε πολλά σύμβολά της, ενώ το ‘’Τάγμα του Γαϊδουράγκαθου’’ είναι το αρχαιότερο και ευγενέστερο τάγμα ιπποτών της. Σύμφωνα με την παράδοση σε μία από τις εισβολές Νορβηγών στρατιωτών στη Σκωτία (στη μάχη τουLargs), ένας ξυπόλυτος στρατιώτης από τους ανιχνευτές τους είχε την ατυχία ναπατήσει ένα γαϊδουράγκαθο (εικάζεται ότι ήταν το Circium vulgare που είναι αυτόχθονο στη Σκωτία ή το Onopordum acanthium λόγω της επιβλητικής εμφάνισής του) και από τον πόνο που του προξενήθηκε έκλεγε γοερά, και έτσι προειδοποιήθηκαν οι Σκωτσέζοι για την επικείμενη εισβολή, αποκρούοντάς τους. Επίσης το γαϊδουράγκαθο, είναι ένα αρχαίο Κελτικό σύμβολο, όπως και η αγριάδα, που χαρακτήριζε την τότε αριστοκρατία.
Η δραστική ουσία του γαϊδουράγκαθου είναι η σιλυμαρίνη (σιλυβίνη, σιλυδιανίνη και σιλυκριστίνη) . Αυτό το φλαβονοειδές είναι αντιοξειδωτικό. Βοηθά στην αναγέννηση των κατεστραμμένων ηπατικών κυττάρων και μεγάλων τμημάτων ιστών, ενεργοποιώντας την πρωτεϊνική σύνθεση στα ηπατικά κύτταρα με την αύξηση της δραστηριότητας του γενετικού υλικού (DNA-RNA). Παράλληλα προστατεύει τα ηπατικά κύτταρα, εμποδίζοντας τις τοξίνες να εισχωρήσουν σ ’αυτά και εξουδετερώνοντας τις τοξίνες που έχουν ήδη εισχωρήσει.
Στη σύγχρονη βοτανοθεραπευτική, το γαϊδουράγκαθο είναι το κύριο γιατρικό που χρησιμοποιείται στη προστασία του συκωτιού από λοιμώξεις, κατανάλωση αλκοόλ ή χημειοθεραπείες. Μπορεί να βοηθήσει στο να περιοριστούν οι βλάβες στο συκώτι αλλά και στην ανανέωση των κυττάρων του.
Το συκώτι σας είναι υπεύθυνο για την επεξεργασία των τοξινών στο σώμα.
Η διατροφή ή ο τρόπος ζωής μπορεί να καθιστούν αναγκαίο το συκώτι να καθαρίσει άμεσα. Τα ενεργά συστατικά του γαϊδουράγκαθου προστατεύουν το ήπαρ και εμποδίζουν και απομακρύνουν τις βλαβερές ουσίες από τα ζωτικά όργανα. Η χρήση του φυτού βελτιώνει τη λειτουργία των οργάνων σε ασθενείς με κίρρωση του ήπατος. Το φυτό είναι αποτελεσματικό στη θεραπεία της χρόνιας ηπατίτιδας που οφείλεται σε ιούς ή στη χρήση αλκοόλ. Το φυτό είναι αποτελεσματικό στην πρωτοπαθή ή μεταστατική νόσο στο συκώτι.
Χρησιμοποιείται ακόμα στη θεραπεία της ηπατίτιδας, του ίκτερου και της κύρωσης του ήπατος. Χορηγείται σε όλα τα προβλήματα της χοληδόχου κύστης καθώς αυξάνει την έκκριση και την ροή της χολής από το ήπαρ και της χοληδόχου κύστης. Είναι αντίδοτο σε δηλητηριάσεις από μύκητες του γένους Amanita καθώς και από άλλες τοξίνες του περιβάλλοντος. Χρησιμοποιείτε ακόμα σαν δυναμωτικό του εγκεφάλου και της μνήμης, σαν καταπραϋντικό στη καταρροή και στη πλευρίτιδα, αλλά και στη ψωρίαση. Πρόσφατα ανακαλύφθηκε η αντικαρκινική, η νευροπροστατευτική αλλά και η καρδιοπροστατευτική του δράση λόγο της μείωση της χοληστερόλης που προκαλεί.
Σύμφωνα με πολλές τυφλές, ελεγχόμενες δοκιμές και κλινικές μελέτες, το γαϊδουράγκαθο βοηθά σημαντικά στη μείωση των οργανικών βλαβών από αλκοόλ, ενώ η μακρόχρονη χρήση του φαίνεται να αυξάνει τo προσδόκιμο επιβίωσης σε ασθενείς με ηπατικές βλάβες. Επίσης μεταβάλλει ευνοϊκά τα επίπεδα των ηπατικών ένζυμων (τρανσαμινάσες) σε ασθενείς με κίρρωση, ιογενή ηπατίτιδα και λιπώδη διήθηση, βελτιώνει τα συμπτώματα της προκληθείσας τοξικής βλάβης σε όργανα (ναυτία, αδυναμία, απώλεια όρεξης, κόπωση και πόνος), ενώ βοηθά στην αποτροπή βλαβών από χημικά φάρμακα. Επιπρόσθετα, αυξάνει τη ροή των γαστρικών υγρών που ανακουφίζουν τη δυσπεψία και τους πονοκέφαλους που συνδέονται με τη συμφόρηση των οργάνων αποτοξίνωσης.
Απώλεια βάρους
Το συκώτι μας παράγει χολή την οποία το πεπτικό σύστημα μας χρησιμοποιεί για να διασπάσει το λίπος. Και αφού ο καθαρισμός του ήπατος προάγει την παραγωγή της χολής, η αποτοξίνωση του ήπατος μπορεί να σας βοηθήσει αν θέλετε να χάσετε βάρος. Το σώμα είναι συνεχώς κάτω από την επίθεση τοξινών, από τον αέρα που αναπνέουμε, τα τρόφιμα που καταναλώνετε ή από διάφορες ασθένεια. Όταν το σώμα σας δεν μπορεί να αφαιρέσει σωστά τις τοξίνες, δημιουργούνται διαταράξεις τις μεταβολικές λειτουργίες, όπως την πέψη και το μεταβολισμό. Για παράδειγμα, οι τοξίνες μπορεί να μειώσουν την ικανότητα του σώματός για καύση λίπους έως και κατά 20 τοις εκατό, σημειώνει η Watson.
Ενισχύοντας την απομάκρυνση τοξινών μέσω της αποτοξίνωσης, βότανα όπως το γαϊδουράγκαθο, μπορεί να βοηθήσουν στην αποκατάσταση του μεταβολισμού και στην αύξηση της απώλεια λίπους.
Ελεγχος των επιπέδων γλυκόζης
Το γαϊδουράγκαθο μπορεί επίσης να βοηθήσει να μειώσει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Phytotherapy Research” το 2006. Με τη μείωση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα, το silymarin μπορεί επίσης να κρατήσει τα επίπεδα ινσουλίνης πιο σταθερά. Τα υψηλά επίπεδα ινσουλίνης μπορεί να ενθαρρύνουν την αποθήκευση λίπους στο σώμα σας. Τα φλαβονοειδή βοηθούν επίσης να μειωθούν τα επίπεδα χοληστερόλης και των τριγλυκεριδίων, τα οποία είναι συχνά αυξημένα σε άτομα που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα. Τα υψηλά επίπεδα αυτών των ουσιών στο αίμα μπορεί επίσης να αυξήσουν τον κίνδυνο των καρδιακών παθήσεων.
Με τον καθαρισμό του ήπατος, το συκώτι αποκαθίσταται και έχει μέγιστη αποδοτικότητα Η μείωση της συσσώρευσης των τοξικών ουσιών, θα κάνει το δέρμα σας να φαίνεται πιο λαμπερό και πιο υγιεινό. Και δεδομένου ότι η προώθηση της παραγωγής χολής βοηθά στην κατανομή του λίπους, το σώμα σας θα τονωθεί και αυτό θα σας κάνει να νιώθετε νεώτεροι.
Πως Τρώγεται
H ρίζα και τα φρέσκα νέα φύλλα του τρώγονται ωμά ή μαγειρεμένα αλλά πρέπει πρώτα να αφαιρεθούν οι αιχμηρές άκρες τους, το οποίο είναι αρκετά χρονοβόρο. Τα φύλλα είναι αρκετά παχιά και έχουν ήπια γεύση όταν είναι νέα, αλλά γίνονται πιο πικρά το καλοκαίρι με τη ζέστη. Μαγειρεμένα έχουν γεύση σπανακιού. Τα κεφάλια του μπορούν να φαγωθούν όπως οι αγκινάρες πριν ανθίσουν, αλλά είναι πολύ πιο μικρά. Οι ξεφλουδισμένοι μίσχοι του τρώγονται ωμοί ή μαγειρεμένοι, είναι εύγευστοι και θρεπτικοί και μπορούν να χρησιμοποιηθούν όπως το σπαράγγι ή το ρεβέντι ή να προστεθούν σε σαλάτες. Τρώγονται καλύτερα την άνοιξη όταν είναι νέοι πριν σκληρύνουν. Οι ψημένοι σπόροι του είναι υποκατάστατο του καφέ.
ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ
Ρίχνουμε 1-2 κουταλάκια του τσαγιού σε ένα φλιτζάνι ζεστό νερό για 7-10 λεπτά, το στραγγίζουμε και το πίνουμε. Το ρόφημα το πίνουμε 2-3 φορές την ημέρα.
ΠΡΟΣΟΧΗ
Αποφύγετε το βότανο εάν είστε έγκυες και μην το δίνεται σε παιδιά.
Το γαϊδουράγκαθο, δεν παρουσιάζει τοξικότητα. Σε υψηλές και μακροχρόνιες δόσεις ίσως χρειαστεί συμπληρωματικά κάποιο σκεύασμα πλούσιο σε φυτικές ίνες, γιατί λόγω της χολαιρετικής δράσης του φυτού, μπορεί να ερεθιστεί ο εντερικός βλεννογόνος και να προκληθεί μικρή μάζα κοπράνων. Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα ή φυσικά σκευάσματα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού ιατρού και ποτέ μόνοι σας με δική σας πρωτοβουλία.
Πηγές
The Detox Strategy”; Brenda Watson, C.N.C. et al.; 2008
“Phytotherapy Research”; The Efficacy of Silybum Marianum (L.) Gaertn. (Silymarin) in the Treatment of Type II Diabetes: A Randomized, Double-Blind, Placebo-Controlled, Clinical Trial; H.F. Huseini; Dec. 2006
****************
Αγριαγκινάρα - Γαϊδουράγκαθο, Το θαυματουργό ξερόχορτο
Η αγριαγκινάρα ήταν γνωστή για θεραπευτικούς σκοπούς ήδη από την
αρχαιότητα, αφού χρησιμοποιούνταν για τη θεραπεία παθήσεων του ήπατος ή ακόμη και σαν αντίδοτο για δηλητηριάσεις. « Έρχονται άνθρωποι και μου τη ζητάνε συνεχώς,και φυσικά ξανάρχονται » λέει ο Γιάννης Ισκούδης (παραγωγός αγριαγκινάρας), για τον οποίο η αγριαγκινάρα ως βιοκαύσιμο αποτελεί μικρό μόνο μέρος της δραστηριότητάς του. « Είναι ένα πραγματικά θαυματουργό προϊόν. Πέρα από τα φαρμακευτικά σκευάσματα που δίνω στον κοινωνικό μου περίγυρο, μπορεί να φτιάξει κανείς κρέμες που κάνουν πολύ καλό στο δέρμα, ακόμα και ποτά. Μάλιστα αυτό για το οποίο είμαι πιο πολύ περήφανος είναι η δημιουργία τυροποιητικής πυτιάς, την οποία πωλώ σε τυροκομεία του εξωτερικού. Η απόδοσή της είναι πολύ ανώτερη από τη ζωική. Φανταστείτε ότι με 3 λίτρα γάλακτος, χρησιμοποιώντας ζωικής προέλευσης ένζυμα παίρνεις περίπου 700 γρ. λευκό τυρί ενώ με τα φυτικής προέλευσης, από την αγριαγκινάρα, περίπου τη διπλάσια ποσότητα » καταλήγει.
Δείτε ακόμη:
*********************
Πηγή φωτογραφιών: Ρουβήμ (ΡΟΔΟΣυλλέκτης)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου