Ὁ Άγιος Νεομάρτυρας Νικήτας ὁ Νίσυρος
Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Νικήτας ὁ Νισύριος (21 Ἰουνίου) ἀνῆκε σὲ μία ἀπὸ τὶς ἐπιφανέστερες οἰκογένειες τοῦ νησιοῦ. Κάποτε ὁ πατέρας του ὁδηγήθηκε στὸ ὀθωμανικὸ δικαστήριο ὡς κατηγορούμενος καὶ φοβούμενος τὴ θανατικὴ καταδίκη ἀλλαξοπίστησε μαζὶ μὲ τὴ σύζυγο καὶ τὰ παιδιά του καὶ ἐγκαταστάθηκε στὴ Ρόδο.
Ὁ Νικήτας μεγάλωσε ὡς μουσουλμάνος, ἔχοντας λησμονήσει τὴ χριστιανική του ἰδιότητα, φέροντας τὸ ὄνομα Μεχμέτ. Σὲ μία φιλονικία μὲ ἄλλα παιδιὰ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὸν ἔβρισε ὡς «γκιαούρη», δηλαδή ἄπιστο. Ρωτώντας τὴ μητέρα του ἔμαθε τὴν ἀλήθεια, ἡ ὁποία κυριολεκτικὰ τὸν συγκλόνισε. Ἐγκατέλειψε τὴν οἰκογένειά του καὶ πῆγε στὴ Χίο, ὅπου κατέφυγε στὴ Νέα Μονή. Ὁ ἡγούμενος τὸν ἔστειλε στὸν Ἅγιο Μακάριο ἐπίσκοπο τῆς Κορίνθου, ὁ ὁποῖος βρισκόταν στὸ νησί. Ἐξομολογήθηκε, ἔλαβε τὸ Ἅγιο Χρίσμα καὶ πνευματικὴ καθοδήγηση ἀπὸ αὐτὸν καὶ ἐπέστρεψε στὴ Νέα Μονή, ὅπου συνέχισε τὴν ἀσκητικὴ ζωή.
Ἔχοντας τὶς εὐχὲς τῶν πατέρων πῆγε στὴν πόλη τῆς Χίου, ὅπου ἀποκαλύφθηκε ἡ μεταστροφή του στὸν Χριστιανισμό. Μετὰ ἀπὸ πολλὰ βασανιστήρια, τὸν μετέφεραν στὴν ἄκρη τῆς πόλεως, κοντὰ στὸ μετόχιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἰβήρων. Ἐκεῖ τὸν θανάτωσαν κόβοντάς του μὲ πολλὰ σιγανὰ χτυπήματα τὸ κεφάλι. Σήμερα ἡ Τιμία Κάρα του φυλλάσσεται στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἰβήρων, ἀποτελώντας πηγὴ ἁγιασμοῦ καὶ θείας χάριτος.
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΗΤΑ ΤΟΥ ΝΙΣΥΡΙΟΥ
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς Νισύρου τόν γόνον καί τῆς Χίου τό καύχημα, τόν φρουρόν Αἰγαίου πελάγους, Νικήταν τόν ἔνδοξον, ὑμνήσωμεν συμφώνως οἱ πιστοί, βοῶντες πρός αὐτόν εἰλικρινῶς. Σαῖς λιταῖς τούς τήν σήν μνήμην ἐπιτελοῦντας, σῶζε καί βοῶντάς σοι. Δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ δωρησαμένῳ σε ἡμῖν πρέσβυν ἀκοίμητον.
_____________________________
Άγιος Νικήτας ο Γότθος ο μεγαλομάρτυρας
Τύπος εορτής:
Σταθερή.
Εορτάζει στις 15 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Νικητας Ο Γοτθος Ο Μεγαλομαρτυρας
Φλέγῃ, Νικῆτα, καὶ γίνῃ νικηφόρος,
Ἤ μᾶλλον εἰπεῖν, πυρφόρος νικηφόρος.
Πέμπτῃ καὶ δεκάτῃ καμίνῳ βλήθη Νικήτας.
Βιογραφία
Ο Άγιος Νικήτας κατάγοταν από το έθνος των Γότθων, που είχαν εγκατασταθεί πέραν του Ίστρου ποταμού (Ίστρος, κατά τον Γεωγράφο Mελέτιο, καλείται ο ποταμός Δούναβις από το σημείο που ενώνετε με τον ποταμό Σαύο μέχρι την Μαύρη Θάλασσα ή κατ' άλλους από την Aξιούπολη και κάτω, μέχρι τις εκβολές του.), στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Από παιδί ο Νικήτας διδάχθηκε την αγία πίστη από το Γότθο επίσκοπο Θεόφιλο, ο όποιος συχνά υπενθύμιζε στο Νικήτα τα λόγια του Απ. Παύλου: «ένε ἐν οἲς ἔμαθες... ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδᾳς, τὰ δυνάμενα σὲ σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Β'πρόςΤιμόθεον, γ' 14-15). Δηλαδή, μένε ακλόνητος σ' εκείνα που έμαθες. Από μικρό παιδί γνωρίζεις τις Άγιες Γραφές, που μπορούν να σου μεταδώσουν την αληθινή σοφία, που οδηγεί στη σωτηρία δια μέσου της πίστεως στον Ιησού Χριστό. Και έτσι έγινε.
Όταν ο ηγεμόνας Αθανάριχος συνέλαβε το Νικήτα και τον απείλησε για να αρνηθεί το Χριστό, αυτός έμεινε αμετακίνητος σ' αυτά που έμαθε από παιδί. Ομολόγησε με θάρρος το Χριστό μπροστά στον ηγεμόνα, ο όποιος όταν τον άκουσε εξαγριώθηκε πολύ. Διέταξε αμέσως και του έσπασαν τα κόκαλα με τον πιο φρικτό τρόπο. Άλλα το μίσος των Βαρβάρων ήταν τόσο, ώστε μετά τον έριξαν στη φωτιά, όπου βρήκε το θάνατο. Η φωτιά, όμως, με τη θεία θέληση σεβάστηκε το λείψανο του. Το πήρε κάποιος ευσεβής χριστιανός και το διαφύλαξε σε θήκη.
__________________________
Άγιος Νικήτας Λευκάδας
Πρώτες αναφορές για το χωριό
Έρευνα στο Αρχειοφυλακείο Λευκάδος έδειξε ότι οι πρώτες αναφορές στο χωριό χρονολογούνται από το 1816, οπότε αναφέρεται σαν μαχαλάς του χωρίου Κάτω Εξανθείας (πρόκειται για το σημερινό χωριό Δρυμώνας). Ευρήματα σε παλιά σπίτια του χωριού, καθώς και η μικρή καμπάνα του Ναού, παραπέμπουν στη δεκαετία του 1830. Η σημερινή εικόνα του Αγίου Νικήτα στο τέμπλο του Ναού φέρει την χρονολογία 1848, ενώ στις εικόνες του Χριστού και της Παναγίας αναγράφεται 1814. Σε εκκλησιαστικό έγγραφο, αναφέρεται ότι το 1841 έγινε χειροτονία του ιερέως Ευσταθίου Κατωπόδη εις το χωρίο Άγιος Νικήτας της περιοχής του χωρίου Εξανθείας.
Οι ιστορικές πηγές, επομένως, δείχνουν ότι ο οικισμός είναι σχετικά πρόσφατος. Εξάλλου, υπήρξε μεγάλη δραστηριότητα των πειρατών στις παραλιακές περιοχές της Λευκάδας κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας (1477-1684 και κυρίως προς το τέλος αυτής. Φαίνεται, όμως, ότι το τοπωνύμιο, άρα και η εκκλησία υπήρξε από παλιότερα με κάποια ίσως διαφορετική μορφή και ανοικοδομήθηκε με την εγκατάσταση των κατοίκων. Για παράδειγμα, υπάρχει σε γκραβούρα ενετικός χάρτης του1687 από το «Isolario» του Ιταλού γεωγράφου Βιτσέντζο Κορονέλι (1650-1718), ο οποίος ονομάζει τη περιοχή «Porto Angius», ενώ σε νεώτερο Ενετικό χάρτη του1757 που σχεδιάστηκε από τον Girolamo Delanges αναφέρεται η σημερινή ονομασία του χωριού, χωρίς όμως να σημειώνεται η ύπαρξη κάποιου οικισμού στη περιοχή.
Σήμερα θεωρείται βέβαιο ότι οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής εγκαταστάθηκαν σταδιακά από το κοντινό χωριό Δρυμώνας στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα. Αντίθετα, είναι άγνωστο πότε και πώς ονομάστηκε η περιοχή Άγιος Νικήτας. Προφανώς σχετίζεται με τη λατρεία του Αγίου στον ομώνυμο ναό, αλλά η ίδρυσή του φαίνεται ότι πάει πολύ πίσω στο χρόνο, πιθανότατα πριν την Ενετική κατάκτηση της Λευκάδας (1684), οπότε τοποθετείται και η ίδρυση του Δρυμώνα
Σχετικά με τον Άγιο Νικήτα και το ναό του χωριού
Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι ο Άγιος είναι άγνωστος στην Ελλαδική Εκκλησία και δεν αναφέρεται πουθενά αλλού η ύπαρξη ναού η εικόνας του. Σύμφωνα με την παράδοση, οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού βρήκαν την εικόνα του Αγίου σε ερημική τοποθεσία χωρίς να γνωρίζουν ποιον ακριβώς απεικονίζει και μετά από επαφές με τις θρησκευτικές αρχές έκτισαν τον ομώνυμο ναό. Πάντως σώζεται μέχρι σήμερα στο ναό εικόνα του Αγίου, πιθανά του 18ου αιώνα, που πρέπει να εξυπηρετούσε τις λατρευτικές ανάγκες των πιστών πριν την ανοικοδόμησή του. Σίγουρα όμως υπάρχει ένα κενό μεταξύ των ανθρώπων που έδωσαν το όνομα στην περιοχή και των νέων του κατοίκων και αυτό ουσιαστικά μας πληροφορεί η παράδοση. Αυτό είναι ένα φαινόμενο που συναντάται συχνά στην ιστορία του νησιού , διότι οι καταστροφικοί σεισμοί κυρίως, αλλά και οι επιδημίες, καθώς και η συχνή εναλλαγή κατακτητών ερήμωναν μεγάλες περιοχές, ακόμη και ολόκληρο το νησί, για να εποικιστεί στη συνέχεια από κατοίκους άλλων περιοχών (π.χ. Θεσπρωτοί, Κρήτες, Χιώτες, Πρεβεζάνοι, Ακαρνάνες κ.ά.).
Τη χρονική αυτή περίοδο, συγκεκριμένα, εκτός από τη μετάβαση από την κυριαρχία των Τούρκων στην κυριαρχία των Ενετών, την οποία επακολούθησε αναδιανομή της γεωργικής γης, καθώς οι τελευταίοι, αφού έδιωξαν τους μουσουλμάνους, παραχώρησαν μεγάλες περιοχές στους δικούς τους συμμάχους, υπήρξε και επιδημίαπανώλης το 1644, που σκότωσε 2000 άτομα, φονικοί σεισμοί κατά τα έτη 1612, 1613, 1625, 1630, 1704, καθώς και άλλες καταστροφές αργότερα, με αποτέλεσμα το1716 το νησί να είναι σχεδόν έρημο. Καταστροφικοί σεισμοί αναφέρονται επίσης και κατά τις ημερομηνίες: 5 Ιουνίου 1722, 22 Φεβρουαρίου 1723, 30 Σεπτεμβρίου1769 και ο καταστροφικότερος ίσως όλων στις 23 Μαρτίου 1783, που έγινε αισθητός στη Βενετία και κατέρρευσαν, εξ αιτίας του, στο νησί 855 σπίτια και 7 εκκλησίες.
Όλοι οι παραπάνω παράγοντες πιθανότατα συνέβαλλαν να εγκαταλειφθεί για κάποιο χρονικό διάστημα η περιοχή και να παραμείνει μόνο η εκκλησία του Αγίου Νικήτα, στην οποία οφείλεται η ονομασία του χωριού. Η ύπαρξη αυτού του κενού στην ιστορία του χωριού αποδεικνύεται εξάλλου από το γεγονός ότι οι κάτοικοί του στα μέσα του 18ου αιώνα φαίνεται πώς δεν γνώριζαν πώς να τιμούν τη μνήμη του Αγίου που τον είχαν ορίσει ως πολιούχο τους και ζήτησαν πληροφορίες από τοΆγιο Όρος. Έτσι, κατόπιν αιτήματος των κατοίκων, ο Αγιορείτης μοναχός Ιάκωβος Μελενδύτης συνέγραψε το έτος 1861 μία ακολουθία του Αγίου, στον πρόλογο της οποίας αναφέρεται: «Χρή τους εγχωρίους Χριστιανούς ψάλλειν ετησίως…».
______________________________
ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ «ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ» ΑΧΕΝΤΡΙΑ
(Συνοπτικά ιστορικά)
Το ιερό προσκύνημα του αγίου Νικήτα στον Αχεντριά αποτελούσε παλαιό ερημητήριο στην περιφέρεια του εν λόγω χωριού, κοντά σε φοινικόδασος. Πρόκειται για σπηλαιώδη ναό, ο οποίος, κατά τον Paul Faure, χρονολογείται από το 17ο αιώνα (≈ 1640 μ.Χ.).
Από τον εικονογραφικό διάκοσμο του ναού σώζονται μονάχα μερικές τοιχογραφίες ενώ αριστερά του ιερού Βήματος, σε μικρότερο σπήλαιο που λειτουργεί ως Διακονικό, εκχέεται αγίασμα από σταλακτίτες.
Ο ιερός αυτός τόπος ήταν ερημητήριο και σκήτη πνευματικής άσκησης κυρίως από τους μοναχούς της Μονής Κουδουμά, οι οποίοι διέμειναν στο ερημητήριο του Αγίου Νικήτα μόνιμα ή κατά περιόδους.
Το χρονικό διάστημα μεταξύ 1948 και 1959 ο άγιος Νικήτας λειτούργησε ως Μονή της επισκοπής Αρκαδίας, όπου υπαγόταν εκκλησιαστικά, με ηγούμενο τον Ιερόθεο Κωστομανωλάκη και μικρή αδελφότητα, κατόπιν αποφάσεως του αειμνήστου Επισκόπου Αρκαδίας, -μετέπειτα Μητροπολίτη Κρήτης-, κυρού Ευγενίου Ψαλιδάκη. Στη συνέχεια λειτουργεί ως μονύδριο με ιερομονάχους που διορίζει ο εκάστοτε αρχιερεύς.
Με την από 27-3-97 απόφαση της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτης (ΦΕΚ, τ. Β΄, 977/5- 11- 1997) –κατόπιν προτάσεως του αειμνήστου Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας κυρού Κυρίλλου Κυπριωτάκη-, το μονύδριο του αγίου Νικήτα χαρακτηρίστηκε ως Προσκύνημα, λαμβάνοντας νομική υπόσταση και διοικούμενο από Επιτροπή.
Από το 2001, οπότε συστάθηκε η Ιερά Μητρόπολη Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου, το Προσκύνημα του αγίου Νικήτα διατήρησε τη νομική υπόστασή του και υπάγεται διοικητικά στη νεοσυσταθείσα Μητρόπολη, υπό τον μητροπολίτη κ. Ανδρέα Νανάκη. Η λειτουργία του καθορίζεται σήμερα βάσει Καταστατικού που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ, τ. Β΄, 938/ 23- 6- 2004).
Με τον Άγιο Νικήτα Αχεντριά συνδέονται τα ακόλουθα ονόματα, οι οποίοι ασκήτευσαν, ηγουμένευσαν ή άσκησαν εποπτεία στο χώρο, κατά τη διάρκεια του 20ουαιώνα:
- Γρηγόριος Καραγιαννάκης (1904-1905)
- Παρθένιος Λυκάκης (1910)
- Ευστάθιος-Ευμένιος Φιλιππάκης (≈ 1940)
- Γεδεών Γοραντωνάκης (≈ 1940)
- Παρθένιος (;) (≈ 1940)
- Νεόφυτος (;) (≈ 1940)
- Αρχιμ. Ιερόθεος Κωστομανωλάκης (1948-1959) [Ηγούμενος]
- Ιερομ. Σωφρόνιος-Ευμένιος Σαριδάκης (1948)
- Ιερομ. Ευμένιος Λυκάκης (1948)
- Ιερομ. Τιμόθεος Καρπουζάκης (1948)
- Ιερομ. Νεόφυτος Μαρκάκης (1960)
- Ιερομ. Αναστάσιος Λεονταρίδης (1992) [Τέλεση Ι. Ακολουθιών]
- π. Στυλιανός Συμιανάκης (1994) [Τέλεση Ι. Ακολουθιών]
Από το 1980, περίπου, και εξής, το ιερό Προσκύνημα του αγίου Νικήτα Αχεντριά υπηρετεί με ευσέβεια και αφοσίωση ο λαϊκός Χατζή-Γιάννης Καπελλάκης.
ΘΑΥΜΑΤΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΗΤΑ ΑΧΕΝΤΡΙΑ
Με τον άγιο Νικήτα και τον ομώνυμο ναό του κοντά στον Αχεντριά συνδέονται αρκετά θαύματα, γνωστά και άγνωστα, τα οποία προβάλλουν τη δόξα του Θεού, καταδεικνύουν τη χάρη του μεγαλομάρτυρα και μαρτυρούν για την ιερότητα του χώρου.
Διά των πρεσβειών του αγίου Νικήτα έχουν συντελεστεί πλήθος θαύματα, όπως ενδεικτικά καταδεικνύουν τα αναθήματα (αφιερώματα) του ιερού ναού στον εν λόγω τόπο. Η αποκατάσταση της πάσχουσας εικόνας του ανθρώπου (θεραπεία ασθενών), η προστασία του περιβάλλοντος χώρου όπου τιμάται η χάρη του αγίου, η εξάλειψη της ατεκνίας και η εκδίωξη δαιμόνων είναι ορισμένα μονάχα από όσα θαυμαστά έχουν λάβει χώρα στο ιερό Προσκύνημα, προς δόξα του Θεού και τιμή του μεγαλομάρτυρα.
Ενδεικτικά μνημονεύουμε τα ακόλουθα θαύματα:
v Η κ. Κ. Π., κάτοικος Αθηνών, αφηγείται ότι μετά από χρόνια εγγάμου βίου δε στάθηκε δυνατόν να αποκτήσει παιδιά. Όταν το 1982 επισκέφτηκε τη μητέρα της στην Κρήτη και η συζήτηση εστιάστηκε στο ζήτημα της ατεκνίας της, πληροφορήθηκε από τους οικείους της για τα θαύματα που επιτελούσε ο άγιος Νικήτας στον Αχεντριά. Επιθυμία της ήταν να πάει να προσκυνήσει στο ναό του.
Κατά τη διάρκεια της πορείας προς το Μονύδριο στάθηκαν με το σύζυγό της να ξαποστάσουν. Με το μάτι προσηλωμένο στη σπηλιά του αγίου διέκρινε ξαφνικά μια λάμψη δυτικά της. Το θαυμαστό αυτό σημείο θεώρησε ως προάγγελο ευχάριστου γεγονότος και με ψυχική ευφορία εκδήλωσε προς το σύζυγό της την πεποίθηση ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα έμενε έγκυος.
Το αγοράκι που έφεραν, σύντομα, στο κόσμο φανέρωσε τη χάρη του αγίου Νικήτα και επιβεβαίωσε την Αγιογραφική ρήση ότι: «τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν.» (Λκ. 18, 27).
v Εργάτες[1] από τις Αρχάνες είχαν μεταβεί στον Αχεντριά, στην περιοχή του ναού του Αγίου Νικήτα, για να σκάψουν αμπέλια και αφηγούνται τα ακόλουθα: Ο υιός του εργοδότη, στον οποίο επρόκειτο να εργαστούν, ετών 15, ήταν για πολλά χρόνια ασθενής. Είχε πληγές στο λαιμό του, οι οποίες αιμορραγούσαν και τον έκαναν να υποφέρει. Οι προσπάθειες των ιατρών, όπου τον πήγαιναν οι γονείς του για θεραπεία, απέβαιναν άκαρπες. Κατά θεία παραχώρηση, οι προσευχές τους για θεραπεία του υιού τους, δεν εισακούονταν. Αυτό τους ώθησε να επικαλεστούν τη βοήθεια του αγίου Νικήτα.
Ένα βράδυ, κατά τα μεσάνυχτα, άκουσαν το παιδί τους να βήχει και να κάνει εμετό. Όταν έτρεξαν κοντά του, είδαν ότι ο χώρος είχε γεμίσει από αίματα και ακαθαρσίες. Το παιδί ανακουφισμένο και γαλήνιο εξήγησε σε αυτούς ότι ο καβαλάρης που το είχε επισκεφθεί, το προέτρεψε να ανοίξει το στόμα του, προκαλώντας του την αιμόπτυση, θεραπεύοντάς το από την ασθένειά του με την πράξη του αυτή.
Όταν οι γονείς του, του έδειξαν εικόνες αγίων που φέρονται καβαλάρηδες, ο υιός τους αναγνώρισε στο πρόσωπο του αγίου Νικήτα το θεραπευτή του. Έκτοτε, όλοι τους επισκέπτονται κάθε χρόνο τη χάρη του, στο Προσκύνημα του Αχεντριά, γνωρίζοντας ότι, διά των πρεσβειών του μεγαλομάρτυρα, ο υιός τους «απολέλυται της ασθένείας του» (Λκ. 13, 12).
v Ο Σ. Μ., κάτοικος της Μεσαράς, αφηγείται το θαύμα που συντελέστηκε στον οκτάχρονο υιό του, από τον άγιο Νικήτα στον Αχεντριά και ενίσχυσε την πίστη της οικογένειάς του.
Το παιδί τους ήταν βουβό, σε αυτή την προχωρημένη ηλικία, και, παρά τις προσπάθειές τους, δε φαινόταν να υπάρχει κάποια θετική εξέλιξη στο πρόβλημα αυτό, γι’ αυτό επικαλέστηκαν τη βοήθεια του αγίου Νικήτα.
Όπως αφηγείται ο πατέρας του παιδιού, εκείνο μίλησε στην ηλικία των οκτώ ετών και η πρώτη φράση που πρόφεραν τα χείλη του ήταν «Να, αυτός είναι ο Νικήτας!».
Το γεγονός αυτό ώθησε την οικογένεια να συνειδητοποιήσει ότι ο υιός τους, ο«βραδύς εις το λαλήσαι» (Ιακ. 1, 19) διακηρύσσει με τη φράση του αυτή ότι εν Κυρίω«νικώνται οι όροι της ανθρώπινης φύσεως».
v Μεταξύ των θαυμάτων που συνδέονται με τον ιερό ναό του αγίου Νικήτα στον Αχεντριά, αναφέρεται[2] και η θεραπεία δαιμονισμένης που συντελέστηκε το 1952, την παραμονή της εορτής της Αγίας Μαρίνας.
Η Μ., μετά από οξεία διαμάχη με συγχωριανό της, για το χρόνο άντλησης νερού από την κοινοτική αντλία, αισθάνεται έντονο πονοκέφαλο και καταλαμβάνεται από δαιμόνιο, όπως γίνεται αργότερα αντιληπτό. Παρά τις προσπάθειες που κατέβαλαν οι δικοί της, αξιοποιώντας ιατρικά και εκκλησιαστικά μέσα, για να την θεραπεύσουν, δεν είχαν κάποιο αποτέλεσμα. Όταν χάνει και τη φωνή της, παρουσιάζεται σε αυτήν ο άγιος Νικήτας, ο οποίος την προτρέπει: «Αν θέλεις να γίνεις καλά, έλα εκεί που είμαι εγώ και θα φροντίσω για σένα». Εγγράφως εκείνη σημείωσε στους δικούς της όσα της αποκαλύφθηκαν κι εκείνοι κατάλαβαν ότι ο άγιος Νικήτας που την επισκέφθηκε, της υποδείκνυε ως τόπο θεραπείας της το ναό του στον Αχεντριά.
Η κατάστασή της ήταν δραματική όταν, φτάνοντας στο ναό του μεγαλομάρτυρα, τίθεται μπροστά στην εικόνα του. Κατά την ώρα που ο αείμνηστος π. Σωφρόνιος- Ευμένιος Σαριδάκης διάβαζε τις σχετικές ευχές της Εκκλησίας, ανεξήγητα φαινόμενα λάμβαναν χώρα εντός και εκτός του ναού.
Η Μ. απαλλάχθηκε, τελικά, από το δαιμόνιο, διά πρεσβειών του αγίου Νικήτα, επιβεβαιώνοντας γι’ ακόμη μία φορά την πραγματικότητα ότι «εν τω ονόματι Κυρίου», «εξελήλυθε το δαιμόνιον εκ της θυγατρός» (Μρ. 7, 29) Αυτού.
Καταλήγοντας, κρίνεται σκόπιμο να σημειωθεί ότι, με αφορμή τα θαύματα που επιτελούνται διαρκώς με τη χάρη του αγίου Νικήτα, οι πιστοί δοξολογούν τον Κύριο, ευχαριστούν τον άγιο, ενισχύονται στον πνευματικό αγώνα τους, ενδυναμώνονται στην πίστη, παραμυθούνται, συνετίζονται και παραδειγματίζονται.
[1] Το εν λόγω θαύμα αποτελεί περίληψη εκείνου που μνημονεύεται στις σελίδες πονήματος σχετικού με το βίο του αειμνήστου Γέροντος Ευμενίου Σαριδάκη. Βλ. Α. Σαριδάκη, Ο Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης, Ηράκλειο 22006, σσ. 40-42.
[2] Επίσης το εν λόγω θαύμα, του οποίου περίληψη καταγράφουμε, αναφέρεται στο βιβλίο του αειμνήστου Γέροντος Ευμενίου Σαριδάκη. Βλ. Α. Σαριδάκη, ό.π., σ. 43-48.
_____________________
ΣΤΟ ΦΡΑΓΚΟΚΑΣΤΕΛΟ ΣΦΑΚΙΩΝ
Το εκκλησάκι του Αγίου Νικήτα
Θρύλοι, παραδόσεις και... πειρατές
Το εκκλησάκι του Αγίου Νικήτα βρίσκεται 150 μ. ανατολικά του Φραγκοκάστελου Σφακίων και κοντά του είναι το Κυράλι -μια πηγή με νερό που έβρεχε και κινούνταν ο μύλος που άλεθε σιτάρι.
Ο παρακάτω είναι ένας θρύλος σχετικά με την περιοχή, για τον Αγιο Νικήτα και το εκκλησάκι του!
Πρι από πολλά χρόνια, τακτικά κατεβαίνανε κοπελιές και έπλεναν ρούχα, κάνανε μπουγάδες. Είχαν κατέβει περίπου 5 – 6 και πλύνανε.
Παιζογελούσαν και κάνανε χάχανα. Οι πειρατές του Μπαρμπαρόσα περνούσαν στη θάλασσα κοντά και άκουσαν τα γέλια και τα χάχανα. Κάνανε απόβαση μακριά, κύκλωσαν την πηγή και τις αιχμαλώτισαν. Την όμορφη Καλλικραθιανή, την ξανθιά, τη Μαρία την πήρε δική του ο αρχιπειρατής.
Η όμορφη ξανθομαλλούσα ήταν αρραβωνιασμένη μ’ ένα παλληκάρι. Αφού έχασε το παλληκάρι την αρραβωνιαστικιά του, αρραβωνιάστηκε άλλη.
Ο πειρατής αγαπούσε τη Μαρία και την πρόσεχε.
Τον άλλο χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου, ο πασάς καθόταν και στα πόδια του είχε την ωραία Μαρία και τον ψείριζε.
Η Μαρία δεν ήταν καλά. Έκλαιγε και ο πασάς ένιωσε στα γένια του τα ζεστά κλάματα της Μαρίας.
Σήκωσε το κεφάλι του και την κοίταξε.
– Τι έχεις Μαρία και κλαίεις;
– Σήμερα είναι του Σταυρού, ταχιά τ’ Αγιού Νικήτα, που γίνεται στον τόπο μου μεγάλο πανηγύρι.
– Αν έχει δύναμη ο Σταυρός και χάρη ο Άγιος Νικήτας, θα ’σαι κι εσύ στον τόπο σου και θα ‘ναι ακόμα νύχτα, της είπε ο πειρατής κι έπειτα την έβαλε στο καράβι του και κατάφερε και την αποβίβασε στον κάμπο.
Λένε ότι ο στρατηγέτης ο Αγιος Νικήτας την κάθισε στο άλογό του και την έφερε κοντά στο εκκλησάκι του Αγίου Νικήτα.
Την άλλη μέρα της εορτής κατεβήκανε, γιατί γιορτάζανε.
Μαζί κατέβηκε και ο αρραβωνιαστικός της Μαρίας με τη νέα του αρραβωνιαστικιά.
Ο παπάς το πρωί που κατέβηκε στο εκκλησάκι, βλέπει μια κοπέλα πρωί – πρωί και έστεκε.
Της λέει: Ποια είσαι εσύ;
Η κοπέλα του απαντά: Εγώ είμαι η Μαρία που κλέψανε πέρυσι οι πειρατές.
Ο παπάς την πήρε αμέσως στο ιερό και της παρήγγειλε να μη μιλήσει μέχρι να τελειώσει η λειτουργία. Κατάλαβε το θαύμα του Άγιου Νικήτα.
Ήρθαν οι πανηγυριώτες και μαζί ο αρραβωνιαστικός με τη νέα αρραβωνιαστικιά, με την καλή φορεσιά και ασημωτό μαχαίρι.
Στο τέλος της λειτουργίας ο παπάς είπε στους χωριανούς ´χρόνια πολλά´ και μοίρασε το αντίδωρο.
Μετά τους λέει το θαύμα του Αγίου:
Την βλέπετε αυτή; Είναι η Μαρία που είχαν κλέψει οι πειρατές πέρυσι.
Ολοι γνωρίσανε την όμορφη Μαρία και σταυροκοπηθήκανε.
Λένε ότι ο πρώην αρραβωνιαστικός της έτρεξε και τη φίλησε. Η νέα του αρραβωνιαστικιά διακριτικά ανεχώρησε.
Το παλαιό χωριό, προ Χριστού, ήταν της θεάς Νίκης και ο Άγιος Νικήτας, μεταγενέστερο εκκλησάκι, καταστράφηκε επί Ενετών και μεταφερθήκανε τα υλικά του το 1.200 και κτίστηκε το μεγάλο φρούριο του Φραγκοκάστελου.
Υπάρχει άλλη ιστορία με το κτίσιμο του Καστελιού. Δεν είναι όμως του παρόντος. Ο Αγιος Νικήτας κάθε χρόνο γιορτάζει και κόσμος πολύς έρχεται να προσκυνήσει. Ακόμη, το παρακάτω ριζίτικο που παραθέτω υπάρχει στο βιβλίο “Ριζίτικα” του λαογράφου, συγγραφέα και φίλου Σταμάτη Αποστολάκη.
«Σαν θες να δεις και να χαρείς όμορφα παλληκάρια
κι αδύνατα και τρομερά ως είναι τα λιοντάρια,
άμε στο Φραγκοκάστελο, να ´ναι τ’ Άγιου Νικήτα,
να πιστευτείς όσ’ άκουσες κι από πολλούς εγροίκας.
Τόσες συντρέχου τα χωριά, τ’ απάνω και τα κάτω,
να δείξου του ευλάβεια και τέχνη των αρμάτω·
κάνου γυμνάσματα φριχτά, π’ άνθρωπος τα τρομάσει,
κι οι τρίχες του σηκώνονται κι ο νους του παραλλάσσει.
Ούλοι τση Κρήτης οι αϊτοί έρχονται για να ιδούσι,
τσι ξακουσμένους Σφακιανούς, μαζί ν’ αγωνιστούσι.
Τέλος, όποιος θέλει να τα δει να επισκεφτεί αυτά τα μέρη τώρα που είναι η γιορτή του Αγίου Νικήτα. Παρακαλώ όποιος πάει ας παρατηρήσει στο εκκλησάκι μέσα που φαίνονται 4 στύλοι που ήταν μαρμάρινοι, ύψους 3 – 4 μ. και εκεί ήταν βωμός που θυσίαζαν τράγους.
______________________
Οι φωτογραφίες είναι από την Εκκλησία του Αγίου Νικήτα στο χωριό Φάνες τις Ρόδου.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Ρουβήμ (ΡΟΔΟΣυλλέκτης)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου