«Το σπίτι μου το άφησα
τη μάνα μου παράτησα
και ήρθα δω ν’ αγωνιστώ
για τη παιδεία που αγαπώ»
«Αυτό το νομοσχέδιο θα γίνει πατσαβούρι,
να πάμε να το τρίψουμε στου υπουργού τη μούρη».
Τέτοιες μέρες, στο τέλος των διακοπών των Χριστουγέννων, πριν 18 χρόνια, κυβέρνηση ήταν η Νέα Δημοκρατία με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Με κεντρικό σύνθημα τις “νέες ιδέες” –όπως σήμερα τις “μεταρρυθμίσεις- προχωρούσε σε μια σκληρή νεοφιλελεύθερη και αντεργατική πολιτική. Στα σχολεία, αλλά και στην κοινωνία ολόκληρη επικρατούσε αναβρασμός. Είχαν προηγηθεί οι αγώνες και οι καταλήψεις εργοστασίων, στις λεγόμενες τότε “προβληματικές” επιχειρήσεις, τις οποίες οδηγούσαν σε ιδιωτικοποίηση και κλείσιμο. Στην Πάτρα, το εργοστάσιο της “Πειραϊκής-Πατραϊκής” είχε γίνει από την άνοιξη του 1990 κέντρο αντίστασης και αγώνα ενάντια στη πολιτική της ΝΔ. Από το Σεπτέμβριο ήταν σε κατάληψη για να μην απολυθούν 950 εργαζόμενοι και στην πύλη του εργοστασίου υπήρχε πανό που έγραφε “Ή όλοι ή κανένας”.
Είχε οργανωθεί περιφρούρηση της κατάληψης
Ταυτόχρονα, από το Νοέμβριο είχε ξεσπάσει το μαθητικό κίνημα με 1.500 καταλήψεις λυκείων και γυμνασίων. Ακολούθησε το φοιτητικό κίνημα στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Ο λόγος; Η αντιδραστική εκπαιδευτική “μεταρρύθμιση” που προωθούσε ο τότε υπουργός Παιδείας του Μητσοτάκη, Βασ. Κοντογιαννόπουλος (σημερινός βουλευτής του ΠΑΣΟΚ). Το Δεκέμβρη τα περισσότερα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας, όπως και τα σχολεία, ήταν κλειστά. Σε κάθε χωριό, κωμόπολη και μεγάλη πόλη υπήρχαν καταλήψεις. Πανελλαδικά συλλαλητήρια στις 14 και 18 Δεκέμβρη είχαν τεράστια μαζικότητα και ζωντάνια. Κεντρικό σύνθημα ήταν “Δεν θα περάσει” (το πολυνομοσχέδιο) και “Ποτέ-ποτέ”.ηψης, απεργιακό ταμείο και ραδιοφωνικός σταθμός (με το όνομα “Αλληλεγγύη”), ο οποίος ενημέρωνε συνεχώς το λαό της Πάτρας για οτιδήποτε κινηματικό συνέβαινε σε όλη την Ελλάδα. Όταν η κυβέρνηση αποφάσισε να επέμβει, παράταξε τα ΜΑΤ όλης της Πελοποννήσου και της Στεραιάς Ελλάδας έξω από το εργοστάσιο. Το άμεσο κάλεσμα για συμπαράσταση από το ραδιοφωνικό σταθμό είχε σαν αποτέλεσμα να μαζευτούν σε ελάχιστο χρόνο έξω από το εργοστάσιο 20.000 κόσμος! Τότε ο πρόεδρος του σωματείου… έδωσε διορία 10’ στα ΜΑΤ για να αποσυρθούν. Και η κυβέρνηση τα απέσυρε!!
Η κυβέρνηση έλπιζε στις διακοπές των Χριστουγέννων να εκτονωθεί η κατάσταση. Όμως, αρκετές καταλήψεις σε σχολές και σε λύκεια δεν έκλεισαν τα Χριστούγεννα! Τότε η κυβέρνηση αποφάσισε την καταστολή.
Ανακατάληψη
Ιανουάριος 1991. Η ΝΔ στέλνει μήνυμα σε όλες τις οργανώσεις της: «Ανακαταλάβετε τα σχολεία με κάθε μέσο». Επιστρατεύονται τραμπούκοι για να σπάσουν τις καταλήψεις. Στην Πάτρα, ο νομάρχης Αχαΐας Τάγαρης, σε συνεργασία με το μηχανισμό της Νέας Δημοκρατίας, κινητοποιεί ομάδες τραμπούκων της ΟΝΝΕΔ - τους λεγόμενους «Κένταυρους», που ήταν ομάδες κρούσης της ΟΝΝΕΔ επί προεδρίας Μεϊμαράκη και Βουλγαράκη. Επικεφαλής των τραμπούκων ο τότε πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και δημοτικός σύμβουλος Γιάννης Καλαμπόκας, τα γνωστά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και της ΟΝΝΕΔ Πάτρας, Μαραγκός, Σπίνος, Γραμμάτικας κ.ά. Στις 7 Ιανουαρίου τα επεισόδια παίρνουν έκταση σε τουλάχιστον 5 σχολικά συγκροτήματα της πόλης. Στις 8 Γενάρη το σχέδιο καταστολής βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη: απουσίες στα πεζοδρόμια, «αγανακτισμένοι πολίτες» οι οποίοι κυνηγούν μαθητές και χειροδικούν, διευθυντές σχολείων που απειλούν. Το απόγευμα, η ΟΝΝΕΔ Πάτρας ξεκινάει δήθεν “ομαδική αφισοκόλληση” από το κέντρο της πόλης με στόχο την ανακατάληψη όσων σχολείων γίνεται. Η εντολή είναι να εκδιωχθούν οι καταληψίες μαθητές και να παραδοθούν τα σχολεία στους διευθυντές, ώστε να ανοίξουν την επόμενη μέρα.
Οι τραμπούκοι της ΟΝΝΕΔ πραγματοποιούν βίαιες επιθέσεις σε μια σειρά από σχολεία. Προχωρούν προς το 3ο Γυμνάσιο-Λύκειο στα Ψηλά Αλώνια. Χωρίς πολλά λόγια επιτίθενται και δέρνουν τους μαθητές. Φτάνουν στο χώρο φοιτητές, δάσκαλοι και σπουδαστές. Δέχονται και αυτοί επίθεση, με ιδιαίτερη βιαιότητα. Κλιμάκιο της ΕΛΜΕ αποφασίζει να μεταβεί στο σχολικό συγκρότημα. Μόλις φτάνει, αντικρίζει τραυματισμένους μαθητές και το σχολείο κατειλημμένο από την ομάδα τραμπούκων της ΟΝΝΕΔ. Προσπαθούν να μπουν στο σχολείο για να προστατέψουν τους καταληψίες μαθητές.
Τότε δέχονται τη λυσσαλέα επίθεση των ΟΝΝΕΔιτών. Ένας καθηγητής αιμόφυρτος στο έδαφος, δύο σοβαρά τραυματισμένοι. Ο 38χρονος Νίκος Τεμπονέρας, μαθηματικός και μέλος της οργάνωσης της Επαναστατικής Αριστεράς ΕΑΜ (Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο), είναι κλινικά νεκρός. Χιλιάδες κόσμος μαζεύεται έξω από το νοσοκομείο «Άγ. Ανδρέας». Οι δολοφόνοι διαφεύγουν από την πίσω πλευρά του σχολείου και εξαφανίζονται. Στις 12 το βράδυ μια σιωπηλή πορεία χιλιάδων ανθρώπων κατεβαίνει από το νοσοκομείο προς τη Νομαρχία Αχαΐας. Το ανακοινωθέν του νοσοκομείου επιβεβαιώνει τα χειρότερα: ο Τεμπονέρας είναι νεκρός. Είναι δολοφονημένος με λοστό, από τον Γιάννη Καλαμπόκα.
Η κηδεία του μετατράπηκε σε πορεία-καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής, με πάνω από 50.000 άτομα, που κάλυπταν απόσταση 5 με 6 χιλιόμετρα στην Πάτρα.
Τις επόμενες μέρες από τη δολοφονία είχαμε μάχες στους δρόμους της Πάτρας, της Αθήνας και άλλων πόλεων. Μεγάλα συλλαλητήρια στην Αθήνα στις 9, 10 και 11 Γενάρη του 1991. Δεκάδες χιλιάδες κόσμος διαδήλωνε. Μάχες στο κατηλειμμένο ΕΜΠ, στην Ομόνοια και όλο το κέντρο της Αθήνας. Στις 10/1 (μέρα κηδείας του Τεμπονέρα) σε μια διαδήλωση 100.000 είχαμε τη μεγαλύτερη επίθεση των ΜΑΤ –της μέχρι τότε 20ετίας. Ρίχτηκαν 4.000 δακρυγόνα. Από αυτά πήρε φωτιά το κτήριο του “Κ.Μαρούση” και απανθρακώθηκαν 4 άνθρωποι μέσα στο κτήριο.
Στα μέσα Γενάρη εξαπολύεται ο πρώτος πόλεμος των ΗΠΑ στο Ιράκ (επί μπαμπά Μπους). Οι καταλήψεις συνεχίζονται μέχρι αρχές Φεβρουαρίου και ενσωματώνουν και αντιπολεμικά αιτήματα. Και νικούν.
Το αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο αποσύρεται, ενώ ο υπουργός παιδείας, Κοντογιαννόπουλος, έχει ήδη παραιτηθεί από τις 9/1/91.
Ήταν μια πρώτη μεγάλη νίκη του νεολαιίστικου κινήματος, πριν ακόμα κλείσει ένα χρόνο η ΝΔ στην κυβέρνηση.
Ακολούθησαν εργατικές κινητοποιήσεις με κορυφαία την “άγρια απεργία” της ΕΑΣ (εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες) που ιδιωτικοποίησε ο Μητσοτάκης. Συγκρούσεις και οδοφράγματα στα αμαξοστάσια, καθημερινές πορείες για 3 μήνες στην Αθήνα, συμπαράσταση απ’ όλο τον κόσμο.
Η ΝΔ έπεσε μέσα σε γενική κατακραυγή, πριν ολοκληρώσει την τετραετία…
Υ.Γ. Ο Γιάννης Καλαμπόκας σήμερα, παρά την καταδίκη του, είναι ελεύθερος. Από την υπόλοιπη ομάδα των ΟΝΝΕΔιτών, οι περισσότεροι «τιμωρήθηκαν» με μικρές ποινές κάποιων μηνών φυλάκισης. Όλοι κυκλοφορούν ελεύθεροι και οι περισσότεροι έχουν βολευτεί σε δημόσιες υπηρεσίες ως «γαλάζια παιδιά».
Πηγη:http://da.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1582&Itemid=42
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου