Ο ΒΑΝΑΥΣΟΣ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ.

Νέο καταπληκτικό άρθρο της κυρίας Myriam Krodos!!!
Αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε….
Οι ηλικιωμένοι στις μέρες μας, δέχονται έναν άγριο και βάναυσο ακρωτηριασμό ψυχής. Γιατί ακρωτηριασμό το θεωρώ, όταν διώκονται, εγκαταλείπονται, και περιφρονιούνται από τα ίδια τους τα παιδία.
Η πρόοδος δυστυχώς, άρχισε να μετατρέπει τους ανθρώπους σε μία άμορφη μάζα, δίχως αισθήματα, κατανόηση και σωστή κρίση. Όταν ένα παιδί φτάνει σε σημείο να βλέπει τον γονιό του βάρος, και θέλει να τον ξεφορτωθεί, για μένα παύει να είναι άνθρωπος, είναι ένα ψυχρό και σκληρό πλάσμα.
Αν καθίσουν και αναλογιστούν με πόσο κόπο, αγάπη, στερήσεις, και φροντίδα τους μεγάλωσαν, δεν θα είχαν τον ίδιο τρόπο σκέψης. Όμως δεν βάζουν καθόλου το μυαλό τους να δουλέψει προς αυτή την κατεύθυνση.
Και έτσι βλέπουμε ένα μεγάλο μέρος των ηλικιωμένων, να ζει μόνο του δίχως φροντίδα, παρέα με την μοναξιά, γιατί δυστυχώς και να τους επισκεφτούν αδυνατούν, λέγοντας δεν προλαβαίνω έχω δουλεία, για μένα είναι φτηνές δικαιολογίες. Οι οίκοι Ευγηρίας είναι γεμάτοι από ξεχασμένα γεροντάκια, αν καμία φορά τους κάνουν την τιμή και τους επισκεφτούν, πλημμυρίζουν χαρά, και μιλούν μήνες για αυτή την επίσκεψη. Μιλούν για τα παιδία τους με τον καλύτερο τρόπο και τα καμαρώνουν, στο δικό τους μυαλό είναι τα καμάρια τους τα παιδία τους που τα λατρεύουν, και δεν μπορούν να τους κρατήσουν κακία, πάντα τα δικαιολογούν.
Ο χρόνος περνάει εκεί μέσα με το να διηγούνται ιστορίες από τα παλιά, και μιλούν με θαυμασμό για τα κατορθώματα των παιδιών τους όταν ήταν μικρά.
Γίνομαι έξαλλη, όταν ακούω ή διαβάζω, για κάποιο ατύχημα ηλικιωμένων, που πέθανε αβοήθητος και δεν υπήρχε κανείς να του δώσει ένα χέρι βοήθειας, αυτό παραείναι απάνθρωπο.

Υπήρχε στην γειτονία μου ο κυρ Αλέξης ένας ηλικιωμένος 85 χρονών, ήταν καλοστεκούμενος, λεβεντάνθρωπος, περήφανος και ευγενικός. Αυτός είχε ένα παιδί την μονάκριβη του όπως την έλεγε, την είχε καλοπαντρέψει και τις έδωσε και ένα σπίτι, από πάνω έχτισε ένα άλλο και έμενε με την γυναίκα του, είχε μια καλή σύνταξη και ζούσε αξιοπρεπέστατα με την γυναίκα του, ώσπου μια μέρα πέθανε η κυρά του, και ήταν απαρηγόρητος.
Η μονάκριβη του τότε τον πολιόρκησε στενά και του πιπιλούσε τα μυαλά να της γράψει το σπίτι. Είσαι μεγάλος του έλεγε για να μην πάθεις κάτι γράψε μου το γιατί θα τρέχουμε μετά, πες και πες τον κατάφερε και της το έγραψε, σας πληροφορώ ότι σε ενάμιση μήνα βρέθηκε στο γηροκομείο, εκεί τον πέταξε η μοναχοκόρη του.
Θυμάμαι όταν πήγα να τον δώ την πρώτη φορά μου έκανε του κόσμου την χαρά, μα σε λίγο τον έπιασε το παράπονο και άρχισε να κλαίει σαν μωρό παιδί, κοίτα που κατάντησα μου είπε. Εγώ τα έχασα για λίγο, και μετά προσπάθησα να του δώσω κουράγιο, κυρ Αλέξη θα έρχομαι κάθε μέρα να σε βλέπω μην στενοχωριέσαι, όμως εκείνος ήταν απαρηγόρητος.
Πέρασαν ένας με δύο μήνες, δεν θυμάμαι ακριβώς, και πήγα να του κάνω επίσκεψη, μπαίνω στο δωμάτιο και ακούω κάποιο γεροντάκι να μου λέει, για τον Αλέξη ήρθες? ναι του λέω, αλλά εντωμεταξύ άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια, δεν τα έμαθες μου είπε? ο Αλέξης μας άφησε χρόνους, πάγωσα για λίγο τον κυρ Αλέξη τον αγαπούσα σαν παππού μου.
Ο άνθρωπος πέθανε πιο γρήγορα από το μαράζι, ξέρετε τι είναι να χάνει τον άνθρωπο του, και αμέσως μετά να τρώει το δεύτερο χαστούκι, να τον διώξουν από το σπίτι του? αντί να του δώσουν αγάπη και στοργή?
Γιαυτό σας λέω η πρόοδος μας έκανε αγρίμια, στα παλιά χρόνια οι γέροντες είχαν τον πρώτο λόγο, όλοι τους σεβόντουσαν και έπαιρναν την γνώμη τους. Επειδή ένας γέροντας έχει σπουδάσει την ζωή, μέσα από τα παθήματα και τα λάθη τόσων χρόνων, έχει μάθει και έχει φιλοσοφήσει την ζωή. Ακόμα και στην εκκλησία του Δήμου, ο πρεσβύτερος ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία γιατί ήταν ο σοφότερος. Τώρα πως ανατράπηκαν οι ρόλοι? δεν μπορώ να καταλάβω.
Επομένως για να έχουμε μια υγιή κοινωνία, πρέπει όλα τα μέλη να είναι ενωμένα και όχι τα μισά. Οι νέοι παραπονιούνται, πως δεν έχουν να αφήσουν κάπου τα παιδιά τους, με αποτέλεσμα να τα πάνε σε παιδικούς σταθμούς η σε καμιά νταντά. Έτσι όμως αυτά νοιώθουν ότι τους λείπει η αγάπη, και αργότερα βγαίνουν προβληματικά με ένα σωρό ψυχολογικά προβλήματα.
Τί πιο υγιή να μεγαλώνουν με τον παππού και την γιαγιά, αν βέβαια δεν αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα υγείας. Αυτοί θα τα μεγαλώσουν με αγάπη και φροντίδα, και σίγουρα θα τα συμβουλεύουν, για τους κινδύνους της ζωής. Οι ηλικιωμένοι πρέπει να είναι μαζί μας και να τους δίνουμε μικρούς ρόλους για να μην νοιώθουν άχρηστοι, έτσι θα έχουν αυτοπεποίθηση και αγάπη για την ζωή, και δεν θα κινδυνεύουν από κάποιο ατύχημα
Σας παρακαλώ μην τους σπρώχνετε στην άνοια, την κατάθλιψη, και τον μαρασμό βοηθήστε τους όσο μπορείτε αγκαλιάστε τους, και να σας πω εδω και μια παροιμία που λένε οι παππούδες στους νεότερους, ίσως σας βοηθήσει να δείτε καθαρότερα τα πράγματα.
Εκεί που ήσουν ήμουνα και εδώ που είμαι θα έρθεις, καταλάβατε? αύριο θα είναι η σειρά σας όταν γεράσετε, θα έχετε ίδια αντιμετώπιση από τα δικά σας παιδιά, δείξτε λοιπόν το καλό παράδειγμα , αργότερα θα δείτε και να σας προσέξουν και εκείνα.
Myriam K. Rodos

Σχόλιο:

Γεια σας, προσπάθησα με όσα λιγότερα λόγια μπορούσα, να σας περιγράψω την σκληρή πραγματικότητα. Είναι αδιανόητο να πετάμε τους ηλικιωμένους σαν να είναι κάποιο άχρηστο αντικείμενο, φανταστείτε μόνο ότι αυτοί ποτέ δεν θα έκαναν κάτι τέτοιο σε εσάς. Πολλοί από τους γέροντες είναι αρκετά ταλαιπωρημένοι, γιατί πέρασαν πολέμους, πείνα, δυστυχία ,ακόμα και διωγμούς. Και όμως ποτέ δεν σκέφτηκαν να σας πετάξουν, πάντα σας αγκάλιαζαν και σας έδιναν όλη την αγάπη τους. Πόσοι από εσάς θυμάστε να σας λένε παραμύθια, για να φάτε η να κοιμηθείτε? τώρα εσείς δεν έχετε την υπομονή η τον χρόνο, ούτε στα ίδια σας τα παιδιά να το κάνετε, πόσο μάλλον στους γονείς σας. Τι σας είναι να τους έχετε σε μια γωνία του σπιτιού σας, και να τους φροντίζετε στοργικά? πως τα πάτε καλά με την συνείδηση σας? Ο λαός λέει η ευχή του γονιού είναι πάντα φυλακτό, και σε βοηθά να πας μπροστά στην ζωή σου. Πόσοι έχουν την ευχή των γονιών τους? η δεν σας ενδιαφέρει πια? Χάσαμε τις ηθικές αξίες μου φαίνετε αρχίσαμε να καννιβαλιζουμε, γιατί αν δεν έχεις ανθρωπιά τι είσαι? Σας αφήνω να το σκεφτείτε, και να αποφασίσετε, όσοι έχετε κάνει το λάθος και πετάξατε τους γονείς η τους παππούδες σας. Επανορθώστε όσο είναι ακόμα καιρός, και είναι στην ζωή, αν δεν το κάνετε είμαι σίγουρη ότι κάποια μέρα που θα βρεθείτε εσείς στην θέση τους, θα σκεφτείτε τι κακό τους κάνατε.
Μυριαμ