Σχολιάζοντας την ανάρτηση "ΡΟΔΟΣ ΒΙΝΤΕΟ: 1921 – 1940

Στη φωτογραφία, η μητέρα μου.

Το σχόλιο.
«Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία Ρουβήμ.
Τότε, πριν την άφιξη του ελληνικού πολεμικού ναυτικού στη Ρόδο, που διαδεχόταν την βρετανική συμμαχική διοίκηση το 1947 (που πολλοί μπερδεύουν αυτό το γεγονός με την επίσημη Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα, η οποία έγινε στις 7 Μαρτίου 1948), δεν υπήρχαν ελληνικές σημαίες στη Ρόδο. Έτσι ο Δήμος της Ρόδου είχε μοιράσει άσπρα και γαλάζια σεντόνια για να ράψουν οι γυναίκες ελληνικές σημαίες. Αυτά τα ξέρω από παιδί. Δεν ξέρω εάν εσύ τα είχες ζήσει ή έχεις περισσότερα στοιχεία από αμυδρές παιδικές σου αναμνήσεις. Θα ήταν μια πολύ συγκινητική στιγμή για το νησί μας. Και επαναλαμβάνω ότι είναι πολύ θλιβερό όταν διαπιστώνω ότι η νέα γενιά δεν τα ξέρει αυτά. Αυτές οι μικρές λεπτομέρειες της Ιστορίας είναι πολύ σημαντικό να τις έχουμε στον νου μας, ειδικά σε περιόδους γενικής κατάπτωσης, όπως είναι αυτή που διανύουμε αυτά τα χρόνια».

Φίλε Γαβριήλ.
Από ότι μου έχει πει η μητέρα μου – Βασιλεία Ρουβήμ Αυγουστάκη - Καρασάββα – τα υφάσματα για τις σημαίες, τους τα παραχωρούσαν κάποιοι από την οργάνωση ΕΜΠΑ – αν θυμάμαι καλά αυτό γινόταν πριν την Απελευθέρωση, - γι’ αυτό και είχε συλληφθεί - αν ο Δήμος, μετά την Απελευθέρωση, είχε μοιράσει υφάσματα δεν το γνωρίζω.
Είχα την τύχη να γνωρίσω άλλη μια γυναίκα την Ειρήνη Παπαναστασιου η οποία εντελώς συμπτωματικά, μου μίλησε για κάποιον άλλη γυναίκα η οποία έραβε σημαίες που δεν ήτανε άλλη από τη μητέρα μου!!
Με εκνευρίζει το γεγονός ότι κάθε 7 Μαρτίου, κάποιοι μιλάνε αόριστα για τις χιλιάδες σημαίες που κρατούσε ο κόσμος αλλά και που με αυτές είχε σημαιοστολιστεί το νησί… δεν άκουσα ποτέ να αναφέρονται ονομαστικά σε αυτές!!!
Κάποτε, ο αείμνηστος Δήμαρχος Ρόδου Βενετοκλης, τίμησε αυτές τις γυναίκες – μετά θάνατον – με κάποια πλακέτα νομίζω και τότε μια τοπική εφημερίδα έγραψε πέντε γραμμούλες για το γεγονός…αυτή ήταν ΟΛΗ η τιμή για τις ηρωίδες αυτές!!!
Ένα βιβλίο που έγραψε κάποιος ‘αντιστασιακός’ – επέτρεψε μου τα εισαγωγικά γιατί έχω τον λόγο μου – αναφέρθηκε στο όνομα της μητέρας μου λέγοντας: «Μια από της μοδίστρες, ήτανε η Βασιλεία Αυγουστάκη»!!! 
Αυτό και μόνο, ενώ γνώριζε ότι αυτή η απλή μοδίστρα, βασανίστηκε και φυλακίστηκε για να μπορεί εκείνος να παρουσιάζεται σαν ο ‘Μέγας αντιστασιακός’!!!
Φίλε Γαβριήλ,
Σε ευχαριστώ γιατί με τα σχόλια σου, με γύρισες πίσω πολλά χρόνια αν και όταν μου έρχονται στο νου, θυμάμαι και όλα εκείνα που η μητέρα μου, μου εξιστόρησε για τους δήθεν ‘πατριώτες’ που την είχαν προδώσει!!!