Μια φορά και ένα καιρό, ήταν οι Ναζί… τώρα;

Όταν ήμασταν παιδιά, ψάχναμε για πατρίδα… τώρα πήραμε την πατρίδα άλλων παιδιών που και αυτά με τη σειρά τους ψάχνουν για πατρίδα!!!

ΤΟ Π Ε Ρ Ι Σ Τ Ε Ρ Ι
Τωρα που οι κρότοι μας λιγοψυχούν,και αίμα αθώων στα ερείπια μένει,
τα κλάματα μας μελαγχολούν.
Ο φόβος στη μοναξιά, μας δένει,η ελπίδα μονάχη την καταιγίδα καρτερεί,
την αγάπη νιώθουμε ξένη.
Στήθηκε ένα τοπίο θολό,που και στον ουρανό η ερημιά διαβαίνει,ακούμε
τ’ ανθρώπινο βογγητό.
Αρκεί ένα περιστέρι να πετάξει,τον ουρανό με χάρη να διασχίσει, και το τοπίο
με μιάς ν’αλλάξει.
Μήνυμα ειρήνης ν’ αφήσει,η καταιγίδα στην ελπίδα δεν θα φθάσει,ο φόβος
Κοντά μας δεν θα γυρίσει.

Στράτος Γεωργούλης