ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΠΕΝΗΝΤΑΡΗΔΕΣ

Ο λαός, όταν αναφέρεται σε κάποιον που είχε κάνει έργο και μετά το γκρέμισε, χρησιμοποιεί την παρομοίωση της αγελάδας, που ενώ την αρμέγεις και πιάνει ένα κάδο γάλα, μετά δίνει μια κλωτσιά και το χύνει.
Το ίδιο έχουμε κάνει και εμείς που διανύουμε την δεκαετία των πενήντα.
Εμείς η γενιά του Πολυτεχνείου.
Εμείς που κληρονομήσαμε την προηγούμενη γενιά, γενιά της Εθνικής Αντίστασης, του 1-1-4, των Λαμπράκηδων και κάναμε το μεγάλο ιστορικό επίτευγμα: το χρονικό του Πολυτεχνείου.
Ερχόμαστε στο σήμερα και δηλώνουμε αδυναμία: έχουμε κουραστεί, δεν έχουμε διάθεση, αηδιάζουμε όσον αφορά στη συμμετοχή μας στα κοινά και στους κοινωνικούς αγώνες. Αποθαρρύνουμε και όποιον έχει την διάθεση ν’ ασχοληθεί.
Κάποιο μικρό ποσοστό της γενιάς μας έγιναν μεγάλοι: μεγαλογιατροί, μεγαλομηχανικοί, μεγαλοδικηγόροι και δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με τίποτ’ άλλο πέραν της δουλειάς τους και των φροντίδων που έχουν για τα σπίτια τους, τα εξοχικά τους, τα κότερά τους.
Το υπόλοιπο ποσοστό της γενιάς ακολουθεί κατά τον ίδιο τρόπο, μ’ αυτά που έχει. Περισσότερο τους απασχολεί να φτιάξουν εξοχικό, ν’ αλλάξουν το αυτοκίνητο παρά ν’ ασχοληθούν σε τι σημείο είναι σήμερα η παιδεία, η αξιοκρατία στις προσλήψεις κ.λ.π

Τα παιδιά μας τι θα παραλάβουν από εμάς; Εμείς τα έχουμε κρίνει: «Είναι αδιάφορη γενιά» λέμε. Τι καλύτερο βλέπουν από εμάς;
Για να είμαστε ήσυχοι με την συνείδησή μας ρίχνουμε τις ευθύνες αλλού. Φταίει το σύστημα, λέμε (φταίει κι’ αυτό), φταίνε τα κέντρα αποφάσεων ( φταίνε κι αυτά), περισσότερο απ’ όλους όμως φταίμε εμείς, που βάλαμε μέσα μας τη συντήρηση!
Μην πούμε ότι φταίνε τα χρόνια που έχουμε στη πλάτη μας. Ο Κολοκοτρώνης, πενήντα χρονών μπήκε στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδος μας.
Στράτος Γεωργούλης
Γραμματέας Τ.Ο. ΠΑΣΟΚ Δήμου ΄Eλους