ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΕΧΟΥΝ ΑΝΤΙΔΟΤΟ, ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ!

Δεκαετίες πριν, που ήμασταν εμείς έφηβοι , δεν είχαμε ιδέα για τα ναρκωτικά. Πέραν απο ένα χασίς που ακούγαμε ότι κυκλοφορούσε, δεν γνωρίζαμε τίποτα άλλο.
Σήμερα που πέρασαν τα χρόνια και γίναμε γονείς, ένας φόβος μας κυριαρχεί: «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΜΗ ΜΠΛΕΞΟΥΝ ΣΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ».
Παντού καραδοκεί ο κίνδυνος. Ακούμε καθε τόσο για μέτρα που παίρνει η πολιτεία, αλλά ο κίνδυνος αντί να μικρύνει, μεγαλώνει.
Άραγε δεν υπάρχει ένα μέτρο, ένας τρόπος αντιμετώπισης, να μειώσει έστω τον κίνδυνο αυτό;
Κάθε σοβαρό πρόβλημα, θέλει και σοβαρή αντιμετώπιση.
Πρέπει το κίνητρό μας να είναι η αγάπη μας για τον συνάθρωπό μας, η αγάπη μας για την κοινωνία! ΄Οχι για τα μάτια του κόσμου και κινήσεις φαντασμαγορικές, γιατί δεν θα γίνει τίποτα ουσιαστικό.
Να λάβουμε υπόψη μας κατ’ αρχάς, ότι αυτό το προϊόν (το κάθε ναρκωτικό) δεν διαφημίζεται, δεν το βλέπουμε σε διαφημιστικά σποτάκια, ούτε σε αφίσσες να προβάλλεται. Όμως αυτό εξαπλώνεται με μεγάλη ταχύτητα, μεγαλύτερη απ’ αυτή που κατορθώνει η διαφήμιση.
Εναν άλλο παράγοντα που πρέπει να λάβουμε υπ’όψη μας είναι οι χρήστες. Αυτοί που έχουν κυριευτεί από τα ναρκωτικά, που έχουν γίνει δούλοι τους. Είναι τα πραγματικά θύματα, αρρωστημένα πλέον άτομα, που στις περισσότερες περιπτώσεις, με τις συνθήκες που ζουν, δεν υπάρχει ελπίδα θεραπείας. Δεν ρωτήσαμε ποτέ, τι τους έκανε να γίνουν χρήστες, και βέβαια τους αντιμετωπίζουμε ως παραβάτες και όχι σαν άτομα που έχουν ανάγκη θεραπείας. Είναι όμως άτομα που τους έλειψε η αγάπη , η στοργή και κάποια στιγμή, παρηγοριά τους ήταν το ναρκωτικό.
Το χειρότερο και τραγικότερο βέβαια είναι ότι οι «έμποροι θανάτου» εκμεταλλεύονται την εξάρτησή τους απο τα ναρκωτικά και τους χρησιμοποιούν για την διακίνηση.
Τα τραγικά αυτά πρόσωπα (οι χρήστες) είναι γεγονός , ότι λόγω της εμπειρίας τους και του μπλεξίματός τους στα ναρκωτικά, έχουν τον τρόπο να μπορούν να <<πασάρουν>> το εμπόρευμα στα κατάλληλα πρόσωπα. Γνωρίζουν στέκια, πρόσωπα που έχουν ανάγκη από τη «δόση». Οι χρήστες, όπως προείπαμε, είναι αρρωστημένα άτομα. Την στιγμή εκείνη, η θέλησή τους δεν μπορεί να επιβληθεί και να μη κάνουν αυτό το κακό, να διακινούν δηλαδή ναρκωτικά.
Αν όμως Πολιτεία, οργανώσεις και φορείς βάλουν στόχο τους να θεραπεύσουν αυτά τ’ άτομα και δεν λάβουν υπόψη τους το χρηματικό ποσό που χρειάζεται γι’ αυτό το σκοπό, το σίγουρο είναι ότι θα έχουν βοηθήσει το μέγιστο, τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών.
Η θεραπεία αυτή να μη αφεθεί μόνο σε κάποιες κοινότητες, που δεν έχουν και μεγάλη δυνατότητα να προσφέρουν σε όλους που έχουν ανάγκη. Πρέπει η ίδια η Πολιτεία να βγεί πρωτοπόρος και να ν’ αναλάβει τον αγώνα.
Ο αγώνας αυτός ν’ αρχίσει από κάθε μέρος που θα βρεί αυτούς τους «αρρώστους»: δρόμους, πάρκα , πλατείες , ερειπωμένα σπίτια, φυλακές και σχολεία ακόμη.
Να είναι σίγουρη η Πολιτεία, ότι όσα χρήματα και να χρειασθεί αυτός ο αγώνας, το αποτέλεσμα που θα έρθει θα είναι μεγάλο και καλό.
Η πατρίδα μας θα έχει υγιή νεολαία και ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών θα έχει κάνει νικηφόρα βήματα, γιατί θα έχει στερήσει από τον «εχθρό» τους στρατιώτες του.
Τελειώνοντας, παραθέτω και τους παρακάτω στίχους μου, για την βοήθεια που πρέπει να δώσουμε.
Βοήθησε αυτό το παιδί, που βρίσκεται στο δρόμο
και έχει φοβηθεί το κράτος και το νόμο.
Βοήθησε αυτό το παιδί, που ποτέ δεν χαμογελάει,
που τ’ ανθρώπινο βλέμμα έχει σιχαθεί, καθως το κοιτάει.
Βοήθησε αυτο το παιδί, την αγκαλιά του ν’ ανοίξει,
τον αέρα να χαρεί, την θωριά του να δείξει.-
Στράτος Γεωργούλης
Γραμματέας Τ.Ο. ΠΑΣΟΚ
Δήμου Έλους Λακωνίας
Το άρθρο δημοσίευσε ο κύριος Στράτος Γεωργούλης στην Λακωνική εφημερίδα «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ» το Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008 και είχε την ευγενική καλοσύνη να μας το στείλει για να το δημοσιεύσουμε στον ΡΟΔΟΣυλλέκτη.