10 εκατ. παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα
Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΣΩΤΗΡΧΟΥ
8.855:οι εξακριβωμένοι νεκροί μετανάστες στα έτη 1993-2007. Από αυτή τη λίστα θανάτου στην Ευρώπη-φρούριο -παρουσιάζεται τούτες τις μέρες στην πρώτη Μπιενάλε της Αθήνας- απουσιάζουν οι πνιγμένοι στη Μεσόγειο θάλασσα, που τους πρώτους εννιά μήνες του χρόνου έφτασαν τους 500, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ή τους 1.000 σύμφωνα με τις οργανώσεις. Για να καταλάβουμε την απόκλιση αλλά και τη δραματική αύξηση των πνιγμών, αρκεί να δούμε πόσοι χάθηκαν στα νερά των ελληνικών νησιών: το 2005 ξεβράστηκαν 10 νεκροί και 16 ήταν αγνοούμενοι, το 2006 βρέθηκαν 9 νεκροί και αγνοούνταν 10, ενώ το πρώτο εννιάμηνο φέτος ανασύρθηκαν 44 νεκροί και 54 είναι αγνοούμενοι.
Οι φτωχοί στην Ευρώπη ξεπερνούν τα 70 εκατ.
Ηλίας Κικίλιας - κύριος ερευνητής, Ινστιτούτο Κοινωνικής Πολιτικής, ΕΚΚΕ
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 μέχρι σήμερα, ο πλούτος στην Ευρώπη -το πραγματικό ΑΕΠ- αυξήθηκε κατά 80%-90%, ενώ ο πληθυσμός μόλις κατά 15%. Στις ΗΠΑ κατά 150%, ενώ ο πληθυσμός κατά 32%. Στην Ελλάδα το ΑΕΠ από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 αυξήθηκε κατά 85%, ενώ ο πληθυσμός κατά 13%. Τι έγινε όλος αυτός ο πρόσθετος πλούτος; Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα των ΗΠΑ, από το 95% του πρόσθετου πλούτου συγκεντρώθηκε στο 10% του πληθυσμού. Στην Ευρώπη και στην Ελλάδα τα πράγματα δεν είναι τόσο ακραία, αλλά οι εισοδηματικές ανισότητες δεν είναι και εντυπωσιακά διαφορετικές. Παρ' όλα αυτά σήμερα -σύμφωνα με τους επίσημους στατιστικούς ορισμούς- οι άνεργοι στην Ευρώπη είναι σχεδόν 20 εκατομμύρια, οι φτωχοί ξεπερνούν τα 70 εκατομμύρια και οι άστεγοι, σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις, κινούνται μεταξύ 5-7 εκατομμυρίων. Στη χώρα μας οι φτωχοί υπερβαίνουν τους 2,2 εκατ. και οι «στατιστικά» άνεργοι φτάνουν τους 500 χιλιάδες, αριθμός ο οποίος διογκώνεται σημαντικά αν συνυπολογίσουμε τους αποθαρρημένους και κυρίως τους υποαπασχολούμενους.
Σ' αυτή τη διάσταση της οικονομικής μεγέθυνσης καλό είναι να προσθέσουμε και την εξής εικόνα: στη Γερμανία ενώ τα κέρδη των επιχειρήσεων αυξήθηκαν από το 1980 κατά 90%, περίπου όσο και ο πλούτος, οι πραγματικές αμοιβές αυξήθηκαν κατά 6%. Η εικόνα γίνεται ακόμη πιο ευκρινής από το γεγονός ότι τα δημόσια έσοδα από τη φορολογία των μισθών διπλασιάστηκαν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, αλλά τα έσοδα από τη φορολογία των κερδών μειώθηκαν στο μισό ή και περισσότερο αν πάμε ακόμη πιο πίσω: από 35% των συνολικών εσόδων το 1960, σε 25% το 1980 και σε 13% στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Ποια είναι η κόκκινη γραμμή που συνδέει αυτούς τους νεκρούς στην απελπισμένη προσπάθειά τους για μια καλύτερη ζωή, με τα 18 εκατομμύρια που αφανίζει κάθε χρόνο η πείνα; Η καταγωγή τους, αφού προέρχονται από τις αναπτυσσόμενες χώρες, μα κυρίως η φτώχεια. Αυτή που σκοτώνει κάθε τρία δευτερόλεπτα που περνούν ένα παιδί. Υπολογίστε πόσα παιδιά έχουν πεθάνει από την πείνα και τις αρρώστιες που αυτή συνεπάγεται μέχρι να διαβάσετε τούτες τις γραμμές. Σοκαριστικό;
Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη τρομοκρατία από την απόλυτη ένδεια, το γεγονός ότι απόψε θα κοιμηθούν νηστικοί 854 εκατομμύρια άνθρωποι, από αυτήν την πραγματικότητα που σκοτώνει ετησίως 10 εκατομμύρια παιδιά; Υπάρχει άραγε πιο επείγον θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης αυτή τη στιγμή στον πλανήτη από το να σωθούν οι ζωές αυτών των παράπλευρων θυμάτων ενός ακήρυχτου πολέμου;
Και όμως λύσεις υπάρχουν, αρκεί να απαιτήσουμε την εφαρμογή τους: αν θέλουμε να μειωθεί ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα έως το 2015, πρέπει να διαγραφούν όλα τα χρέη των φτωχότερων χωρών, καθώς με τα υπέρογκα ποσά που οι αναπτυσσόμενες χώρες πληρώνουν για την εξυπηρέτηση των δανείων στερούνται αναγκαίων πόρων για να επενδύσουν στη βελτίωση της εκπαίδευσης, της υγείας και της ανάπτυξης. Από τα 10 εκατομμύρια παιδιά που πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα, τα 7 εκατομμύρια πεθαίνουν ως αποτέλεσμα της κρίσης που προκαλεί το χρέος. Την ίδια στιγμή το παγκόσμιο εμπόριο κλέβει από τις φτωχές χώρες 1,3 δισ. δολάρια την ημέρα, 14 φορές το ποσό που λαμβάνουν σε βοήθεια.
Για τα μεγέθη και τα χαρακτηριστικά της εισοδηματικής φτώχειας -προσοχή, όπως αυτή η έννοια προσεγγίζεται από στατιστική άποψη- έχουν γραφεί επανειλημμένως πολλά: 20% του πληθυσμού, μεγαλύτερη ένταση μεταξύ ανέργων, συνταξιούχων, οικογενειών με παιδιά ιδιαίτερα αυτών με ένα γονέα, πάνω από τις μισές φτωχές οικογένειες είναι οικογένειες με παιδιά, ο 1 στους 3 φτωχούς είναι εργαζόμενος και η 1 στις 3 οικογένειες με παιδιά και τουλάχιστον ένα εργαζόμενο (δηλ. μια «μέση» κατά το κοινό αίσθημα οικογένεια) είναι φτωχή. Ολα αυτά τα ποσοστά και οι δείκτες προκύπτουν από ένα στατιστικό όριο φτώχειας που φτάνει ετησίως τα 11.800 ευρώ για μια οικογένεια δύο ενηλίκων με δύο παιδιά, ποσό που αντιστοιχεί σε 14 μηνιαίους μισθούς των 850 ευρώ . Την ίδια στιγμή οι στατιστικά «μη φτωχοί» δηλώνουν ότι το μέσο ελάχιστο μηνιαίο καθαρό εισόδημα για την αντιμετώπιση των αναγκών τους ανέρχεται σε 2.100 ευρώ , ενώ οι στατιστικά «φτωχοί» σε 1.340 ευρώ , ποσά διπλάσια και τριπλάσια όχι μόνο από τους βασικούς μισθούς αλλά και από τα στατιστικά όρια της φτώχειας: αξιοσημείωτο είναι ότι σύμφωνα με τη ΓΣΕΕ, το 80% των μισθωτών στον ιδιωτικό τομέα (σχεδόν 2 εκατ. άτομα) αμείβονται με λιγότερα από 1.000 ευρώ το μήνα, το 10% του συνόλου των εργαζομένων αμείβονται με τους βασικούς μισθούς (600 ευρώ - 800 ευρώ ), ενώ το 20% (σχεδόν 1 εκατ. άτομα) αναγκάζονται να κάνουν και δεύτερη δουλειά.
Oι δείκτες σχετικά με την ένταση και την έκταση της στατιστικής εισοδηματικής φτώχειας
*Το 41% του πληθυσμού και το 61% των φτωχών δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν έκτακτες αλλά αναγκαίες δαπάνες.
*Το 51% του πληθυσμού και το 75% των φτωχών αντιμετωπίζουν αρκετή ή μεγάλη δυσκολία να ανταποκριθούν στις συνήθεις ανάγκες τους με το συνολικό μηνιαίο ή εβδομαδιαίο εισόδημά τους.
*Το 27% του πληθυσμού και το 46% των φτωχών αντιμετωπίζουν αρκετή ή μεγάλη δυσκολία να ανταποκριθούν στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών.
*Το 48% του πληθυσμού και το 80% των φτωχών αδυνατούν να ανταποκριθούν στις δαπάνες για μια εβδομάδα διακοπών.
http://syriza-vyrona.pblogs.gr/2007/09/122766.html
Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΣΩΤΗΡΧΟΥ
8.855:οι εξακριβωμένοι νεκροί μετανάστες στα έτη 1993-2007. Από αυτή τη λίστα θανάτου στην Ευρώπη-φρούριο -παρουσιάζεται τούτες τις μέρες στην πρώτη Μπιενάλε της Αθήνας- απουσιάζουν οι πνιγμένοι στη Μεσόγειο θάλασσα, που τους πρώτους εννιά μήνες του χρόνου έφτασαν τους 500, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ή τους 1.000 σύμφωνα με τις οργανώσεις. Για να καταλάβουμε την απόκλιση αλλά και τη δραματική αύξηση των πνιγμών, αρκεί να δούμε πόσοι χάθηκαν στα νερά των ελληνικών νησιών: το 2005 ξεβράστηκαν 10 νεκροί και 16 ήταν αγνοούμενοι, το 2006 βρέθηκαν 9 νεκροί και αγνοούνταν 10, ενώ το πρώτο εννιάμηνο φέτος ανασύρθηκαν 44 νεκροί και 54 είναι αγνοούμενοι.
Οι φτωχοί στην Ευρώπη ξεπερνούν τα 70 εκατ.
Ηλίας Κικίλιας - κύριος ερευνητής, Ινστιτούτο Κοινωνικής Πολιτικής, ΕΚΚΕ
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 μέχρι σήμερα, ο πλούτος στην Ευρώπη -το πραγματικό ΑΕΠ- αυξήθηκε κατά 80%-90%, ενώ ο πληθυσμός μόλις κατά 15%. Στις ΗΠΑ κατά 150%, ενώ ο πληθυσμός κατά 32%. Στην Ελλάδα το ΑΕΠ από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 αυξήθηκε κατά 85%, ενώ ο πληθυσμός κατά 13%. Τι έγινε όλος αυτός ο πρόσθετος πλούτος; Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα των ΗΠΑ, από το 95% του πρόσθετου πλούτου συγκεντρώθηκε στο 10% του πληθυσμού. Στην Ευρώπη και στην Ελλάδα τα πράγματα δεν είναι τόσο ακραία, αλλά οι εισοδηματικές ανισότητες δεν είναι και εντυπωσιακά διαφορετικές. Παρ' όλα αυτά σήμερα -σύμφωνα με τους επίσημους στατιστικούς ορισμούς- οι άνεργοι στην Ευρώπη είναι σχεδόν 20 εκατομμύρια, οι φτωχοί ξεπερνούν τα 70 εκατομμύρια και οι άστεγοι, σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις, κινούνται μεταξύ 5-7 εκατομμυρίων. Στη χώρα μας οι φτωχοί υπερβαίνουν τους 2,2 εκατ. και οι «στατιστικά» άνεργοι φτάνουν τους 500 χιλιάδες, αριθμός ο οποίος διογκώνεται σημαντικά αν συνυπολογίσουμε τους αποθαρρημένους και κυρίως τους υποαπασχολούμενους.
Σ' αυτή τη διάσταση της οικονομικής μεγέθυνσης καλό είναι να προσθέσουμε και την εξής εικόνα: στη Γερμανία ενώ τα κέρδη των επιχειρήσεων αυξήθηκαν από το 1980 κατά 90%, περίπου όσο και ο πλούτος, οι πραγματικές αμοιβές αυξήθηκαν κατά 6%. Η εικόνα γίνεται ακόμη πιο ευκρινής από το γεγονός ότι τα δημόσια έσοδα από τη φορολογία των μισθών διπλασιάστηκαν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, αλλά τα έσοδα από τη φορολογία των κερδών μειώθηκαν στο μισό ή και περισσότερο αν πάμε ακόμη πιο πίσω: από 35% των συνολικών εσόδων το 1960, σε 25% το 1980 και σε 13% στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Ποια είναι η κόκκινη γραμμή που συνδέει αυτούς τους νεκρούς στην απελπισμένη προσπάθειά τους για μια καλύτερη ζωή, με τα 18 εκατομμύρια που αφανίζει κάθε χρόνο η πείνα; Η καταγωγή τους, αφού προέρχονται από τις αναπτυσσόμενες χώρες, μα κυρίως η φτώχεια. Αυτή που σκοτώνει κάθε τρία δευτερόλεπτα που περνούν ένα παιδί. Υπολογίστε πόσα παιδιά έχουν πεθάνει από την πείνα και τις αρρώστιες που αυτή συνεπάγεται μέχρι να διαβάσετε τούτες τις γραμμές. Σοκαριστικό;
Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη τρομοκρατία από την απόλυτη ένδεια, το γεγονός ότι απόψε θα κοιμηθούν νηστικοί 854 εκατομμύρια άνθρωποι, από αυτήν την πραγματικότητα που σκοτώνει ετησίως 10 εκατομμύρια παιδιά; Υπάρχει άραγε πιο επείγον θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης αυτή τη στιγμή στον πλανήτη από το να σωθούν οι ζωές αυτών των παράπλευρων θυμάτων ενός ακήρυχτου πολέμου;
Και όμως λύσεις υπάρχουν, αρκεί να απαιτήσουμε την εφαρμογή τους: αν θέλουμε να μειωθεί ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα έως το 2015, πρέπει να διαγραφούν όλα τα χρέη των φτωχότερων χωρών, καθώς με τα υπέρογκα ποσά που οι αναπτυσσόμενες χώρες πληρώνουν για την εξυπηρέτηση των δανείων στερούνται αναγκαίων πόρων για να επενδύσουν στη βελτίωση της εκπαίδευσης, της υγείας και της ανάπτυξης. Από τα 10 εκατομμύρια παιδιά που πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα, τα 7 εκατομμύρια πεθαίνουν ως αποτέλεσμα της κρίσης που προκαλεί το χρέος. Την ίδια στιγμή το παγκόσμιο εμπόριο κλέβει από τις φτωχές χώρες 1,3 δισ. δολάρια την ημέρα, 14 φορές το ποσό που λαμβάνουν σε βοήθεια.
Για τα μεγέθη και τα χαρακτηριστικά της εισοδηματικής φτώχειας -προσοχή, όπως αυτή η έννοια προσεγγίζεται από στατιστική άποψη- έχουν γραφεί επανειλημμένως πολλά: 20% του πληθυσμού, μεγαλύτερη ένταση μεταξύ ανέργων, συνταξιούχων, οικογενειών με παιδιά ιδιαίτερα αυτών με ένα γονέα, πάνω από τις μισές φτωχές οικογένειες είναι οικογένειες με παιδιά, ο 1 στους 3 φτωχούς είναι εργαζόμενος και η 1 στις 3 οικογένειες με παιδιά και τουλάχιστον ένα εργαζόμενο (δηλ. μια «μέση» κατά το κοινό αίσθημα οικογένεια) είναι φτωχή. Ολα αυτά τα ποσοστά και οι δείκτες προκύπτουν από ένα στατιστικό όριο φτώχειας που φτάνει ετησίως τα 11.800 ευρώ για μια οικογένεια δύο ενηλίκων με δύο παιδιά, ποσό που αντιστοιχεί σε 14 μηνιαίους μισθούς των 850 ευρώ . Την ίδια στιγμή οι στατιστικά «μη φτωχοί» δηλώνουν ότι το μέσο ελάχιστο μηνιαίο καθαρό εισόδημα για την αντιμετώπιση των αναγκών τους ανέρχεται σε 2.100 ευρώ , ενώ οι στατιστικά «φτωχοί» σε 1.340 ευρώ , ποσά διπλάσια και τριπλάσια όχι μόνο από τους βασικούς μισθούς αλλά και από τα στατιστικά όρια της φτώχειας: αξιοσημείωτο είναι ότι σύμφωνα με τη ΓΣΕΕ, το 80% των μισθωτών στον ιδιωτικό τομέα (σχεδόν 2 εκατ. άτομα) αμείβονται με λιγότερα από 1.000 ευρώ το μήνα, το 10% του συνόλου των εργαζομένων αμείβονται με τους βασικούς μισθούς (600 ευρώ - 800 ευρώ ), ενώ το 20% (σχεδόν 1 εκατ. άτομα) αναγκάζονται να κάνουν και δεύτερη δουλειά.
Oι δείκτες σχετικά με την ένταση και την έκταση της στατιστικής εισοδηματικής φτώχειας
*Το 41% του πληθυσμού και το 61% των φτωχών δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν έκτακτες αλλά αναγκαίες δαπάνες.
*Το 51% του πληθυσμού και το 75% των φτωχών αντιμετωπίζουν αρκετή ή μεγάλη δυσκολία να ανταποκριθούν στις συνήθεις ανάγκες τους με το συνολικό μηνιαίο ή εβδομαδιαίο εισόδημά τους.
*Το 27% του πληθυσμού και το 46% των φτωχών αντιμετωπίζουν αρκετή ή μεγάλη δυσκολία να ανταποκριθούν στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών.
*Το 48% του πληθυσμού και το 80% των φτωχών αδυνατούν να ανταποκριθούν στις δαπάνες για μια εβδομάδα διακοπών.
http://syriza-vyrona.pblogs.gr/2007/09/122766.html
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου