Ανοιχτή επιστολή των παράνομα απολυμένων της εφημερίδας “ΠΡΟΟΔΟΣ στον Φ. Χατζηδιακο.

«…Η δικαιολογία ότι δεν ασχολείσαι πια μαζί τους, είναι για μικρά παιδιά. Σε εκθέτει  Φώτη μας και σε εμάς αλλά και στους ψηφοφόρους σου…»

Στον Φώτη Χατζηδιάκο

Αχ, Φώτη μας

Συγνώμη για τον ενικό, αλλά γνωριζόμαστε. Γνωριστήκαμε το 2006 στην εφημερίδα Πρόοδος.  Όταν μετά τον θάνατο του εργοδότη μας, ανέλαβες εσύ σαν νομικός σύμβουλος  και σε συνάρτηση με την πολιτική σχέση που είχες με τα υπόλοιπα μέλη του διοικητικού συμβουλίου (Κρεμαστινό Δημήτρη, Νικητιάδη Γιώργο, όπως και με  τον ισόβιο διευθυντή Καλιβούρη Πέτρο), ερχόσουν σε κάθε κοπή της πίτας και μας ζητούσες να βάλουμε «πλάτες» στην εφημερίδα  γιατί θα περνούσε δύσκολα οικονομικά.  Και εμείς βάλαμε «πλάτες» για την εφημερίδα. Το κάναμε γιατί πιστεύαμε στις δυνατότητές της αλλά και γιατί  αισθανόμασταν ηθική υποχρέωση, μετά τα τόσα χρόνια που δουλεύαμε εκεί, είχε γίνει το δεύτερο σπίτι μας.

Εσύ ήρθες ξαφνικά… Σε διόρισε κάποιος; Σε κληροδότησε;  Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε και δεν μας ενδιαφέρει… Όταν σε πρωτοείδαμε, δεν σου κρύβουμε ότι χαρήκαμε. Είπαμε, ένας άνθρωπος που ασχολείται με τα κοινά… Ενας δικός μας άνθρωπος. Η αγωνία για το καλό του τόπου μας κοινή. Το ενδιαφέρον για τον κάθε συνάνθρωπό μας κοινό. Η εφαρμογή των νόμων απαράβατο καθήκον του.

Πέρασαν έτσι τέσσερα χρόνια. Τέσσερα δύσκολα χρόνια (για μας Φώτη μας, όχι για σένα)… Η οικονομική κρίση ήρθε στην Ελλάδα το 2010 εμείς την ζούμε από το 2006. Τέσσερα χρόνια χωρίς ούτε ένα σεντ αύξηση στο μισθό (ενώ διορίζονταν  προκλητικότατα παρατρεχάμενοι πολιτικών, εξ Αθηνών, (σύμβουλους τους ονόμαζαν) με υπέρογκους μισθούς). Τέσσερα χρόνια από τα οποία τον τελευταίο μας οφειλόταν και μήνες ολόκληροι. Σκέφτηκες Φώτη μας, πως τα βγάζαμε πέρα; Σκέφτηκες ποτέ αν είχαμε να πληρώσουμε άλλοι το ενοίκιο, άλλοι το δάνειό μας, άλλοι το φροντιστήριο των παιδιών μας και άλλοι αν είχαμε τον άρτον τον επιούσιον;  Όχι Φώτη μας, γιατί εσύ δεν ασχολείσαι με αυτά τα μικροπράγματα. Εσύ τα έχεις άφθονα στο σπίτι σου. Πώς να καταλάβεις και εμάς;

Και πέρασαν έτσι δύσκολα τα χρόνια - για εμάς μόνο - Φώτη μας, και μας φέρνεις μία μέρα, έναν νέο επενδυτή… (Όχι μόνος σου Φώτη μας. Μην σε αδικούμε).   Ετσι τον ονόμασες… Το όνομα αυτού Μανώλης Μαργιέλος. Εκατό χιλιάδες ευρώ μάθαμε ότι ήταν τα αργύρια… Και υποσχέσεις. Υποσχέσεις ότι όλα θα πάνε καλά. Μέχρι τότε δεν ξέραμε ούτε καν ότι υπήρχε… Ρωτήσαμε. Μάθαμε… Ενας επιχειρηματίας νυχτερινών κέντρων γίνεται εκδότης εφημερίδας. Ο συνειρμός όχι και τόσο καλός. Αλλά ας μην είμαστε προπέτες, σκεφτήκαμε…

Πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, όμως, επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι  που είχαμε κρύψει βαθιά στην άκρη του μυαλού μας.  Ο νέος επενδυτής, έφερε και νέες μεθόδους εργασιακών συμβάσεων… Θύμιζαν άλλους τόπους, άλλες εποχές.  Καταστρατήγησε όλους τους νόμους, γιατί έτσι ήθελε, γιατί  νόμιζε ότι είχε να κάνει με γαλέρα και όχι με εφημερίδα. Και εσύ ήσουν εκεί Φώτη μας, ήσουν νομικός σύμβουλος, δεν τον συμβούλεψες  να τηρεί τους νόμους, αλλά να τους καταστρατηγεί… Εδιωξε τόσους ανθρώπους (ναι Φώτη μας για ανθρώπους μιλάμε) χωρίς αποζημίωση. Ενας αιρετός  που ζητάει τη ψήφο μας έχει υποχρέωση ηθική να είναι δίπλα στον απλό πολίτη, στον συνταξιούχο, στον εργαζόμενο. Όχι να πηγαίνει στην Εισαγγελέα και να φωνάζει «να πάνε στο δικαστήριο να βρουν το δίκιο τους»!!!  Και πάλι όμως, εμείς, ακολουθήσαμε τη συμβουλή σου Φώτη μας. Γιατί ακόμη θέλουμε να πιστεύουμε στη Δικαιοσύνη. Πήγαμε στο δικαστήριο για να βρούμε το δίκιο μας. Και σε βρήκαμε απέναντί μας Φώτη μας. Όχι φανερά, γιατί δεν ταίριαζε με το  κοινωνικό προφίλ  που χτίζεις… Βρήκαμε το νομικό σου γραφείο με το επιτελείο του.  Περάσαμε δύσκολα έχουμε να σου πούμε. Ξοδέψαμε από τα λεφτά που δεν είχαμε… Ισως εκεί ευελπιστούσες τόσο εσύ όσο και οι υπόλοιποι. Να τα παρατήσουμε εξαιτίας της οικονομικής ανέχειας που μας φτάσατε. Όμως η αδικία που νιώσαμε είναι ανώτερη όλων των χρημάτων της γης. Και παλέψαμε. Μας στήριξαν συγγενείς μας, φίλοι μας.  Παλέψατε και εσείς… Μέσω άλλων οδών. Όμως, ξέρεις κάτι Φώτη μας, τα καταφέραμε. Γιατί  μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι  που επικρατεί στη χώρα μας υπάρχουν φάροι που φωτίζουν και μας δίνουν ελπίδα. Ελπίδα νιώσαμε και εμείς όταν μάθαμε την  απόφαση από την αγωγή μας… Μας δικαίωσε πλήρως… Για μια ακόμα φορά… Η τρίτη θετική απόφαση για μας με τα ασφαλιστικά μέτρα που δεν μας αφήσατε να ολοκληρώσουμε… Ευχαριστούμε τους φάρους αυτούς που είναι στο Δικαστήριό μας. Να συνεχίσουν έτσι. Τους χρειαζόμαστε.

 Έδώ θέλουμε να πούμε και ένα μεγάλο ευχαριστώ  στους δικηγόρους μας. Τον Ηλία Ζωγραφίδη και τον Βασίλη Μπέη. Δεν ήταν μόνο δικηγόροι αλλά συνοδοιπόροι μας και συμμέτοχοι σε αυτή τη δύσκολη οικονομικά  και ψυχολογικά περίοδο που περάσαμε και περνάμε.

Ελπίζουμε λοιπόν Φώτη μας, έστω και τώρα να σεβαστείτε  αυτή την απόφαση του Δικαστηρίου. Να μην ταλαιπωρήσετε και άλλο τους  συμπολίτες  σας. Να δώσεις τις νομικές σου συμβουλές στον νέο επενδυτή να σεβαστεί το νόμο… Περιμένουμε με αγωνία Φώτη μας, μιας και μαθαίνουμε ότι είσαι έτοιμος να πάρεις και χρίσμα στην Περιφέρεια για να συνεχίσεις να εκπροσωπείς με τόσο ζήλο και αυταπάρνηση τα συμφέροντά μας, τα συμφέροντα του απλού πολίτη…

Υ.Γ.  Α, ξέχασα…  Η δικαιολογία ότι δεν ασχολείσαι πια μαζί τους, είναι για μικρά παιδιά. Σε εκθέτει  Φώτη μας και σε εμάς αλλά και στους ψηφοφόρους σου και δεν το θέλουμε.

Υ.Γ 1: Τις επιταγές τις στείλαμε. Ελπίζουμε, Φώτη μας,  να σεβαστείτε  την απόφαση του Δικαστηρίου και με την αγαστή συνεργασία σου  να μην χρειαστεί πάλι να καταφύγουμε σε δικαστικούς επιμελητές  και νομικίστικα τερτίπια.

Ευχαριστούμε εκ των προτέρων για τη συνεργασία σου

            Οι παράνομα απολυμένοι

         της  Εφημερίδας «ΠΡΟΟΔΟΣ»