Ο Κυριάκος αφέθηκε, μόνος να αντιπαλέψει τα τεράστια πανιά των ανεμόμυλων.... έφυγε με αξιοπρέπεια…

Λες καλημέρα και νομίζεις ότι ο κόσμος είναι όμορφος… έρχονται όμως κάποια πράγματα και σε συγκλονίζουν… πριν πέντε λεπτά έλαβα ένα μήνυμα συγκλονιστικό… Μιλάει για έναν συνάνθρωπο μας που “έφυγε” με τον δικό του τρόπο γιατί….; γιατί χρωστούσε ένα ενοίκιο… γιατί ζούσε σε έναν κόσμο παράλογο… παραδόπιστο… βρόμικο και τρις άθλιο…

Διαβάστε την επιστολή της Ίριδας Μαυράκη…  

Στη φωτογραφία ο Κυριάκος με την Ευρυδίκη Κοβάνη που εκδίδει το περιοδικό “ΛΩΤΟΣ”

Iris Mavraki

Ρουβήμ καλημέρα... το παρακάτω είναι για τον φίλο μου έφυγε χθες ,με τραγικο τροπο,,, η σπιτονοικοκυρά του εκοψε το ρευμα ,της χρωστουσε μονο 1 ενοικιο ,,,,, αν μπορεις ανεβασε το ,,, πολλα φιλια 

12 Μαίου 2013.

Είχε το άγγιγμα του Μίδα. 

Ο Κυριάκος, ό τι άγγιζε το μεταμόρφωνε σε έργο Τέχνης. Είχε το θεϊκό εκείνο δώρο να μπορεί να πλάθει ακόμα και τις πέτρες, να σμιλεύει το ξύλο και να κάνει ένα τρεχαντήρι και μια σκούνα να γεννιέται από το τίποτα.. Να αναδύει από τον πηλό μορφές από ναυτάκια αλλά και γοργόνες.

Μα περισσότερο τα χρώματα και οι πίνακες, τα πινέλα του, οι μουσαμάδες, οι γραμμές, τα θέματα. Από τους πολύ σημαντικούς για μένα Έλληνες ζωγράφους 
Είχε όμως παράλληλα και την καταστροφική εκείνη ευαισθησία που ταλανίζει τον απόλυτο και αληθινό καλλιτέχνη και δημιουργό. Την ευγένεια και την σοφία συνάμα που στολίζουν την ανθρώπινη και υπερβατική φύση αυτών των εκλεκτών λιγοστών υπάρξεων.
Εσωστρεφής και λιγομίλητος τα τελευταία χρόνια υπέμενε το οικονομικό του αδιέξοδο και προσπαθούσε μάταια να βρεί ένα ξέφωτο, μη όντας μέρος του συστήματος και μακριά από λαμπερά σαλόνια και έντονα φώτα ή τίτλους και επιγραφές, μόνος ανηφόριζε ή κατηφόριζε ψάχνοντας να βρεί διέξοδο στην δημιουργική καθημερινή του έκφραση και στα λιγοστά του έξοδα επιβίωσης. Ήθελε μόνο να ζωγραφίζει...... Φύλαγε σαν φρούριο και κάστρο τελευταίο, την αξιοπρέπεια του, τα πινέλα, το καβαλέτο, τα χρώματα την αξιοπρέπεια. 

Όμως ποιός εκεί έξω μας είπε πως μέσα στην κρίση έχουμε γίνει πιό ανθρώπινοι ? πιό ευαίσθητοι ? πιο αλληλέγγυοι?

Η πιο μαύρη φύση, η πιό σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου ξετυλίγεται πιο αδηφάγα όταν ο άλλος οσμιστεί πώς μπορεί να σε συνθλίψει και να σε εξοντώσει μέσα από την αδυναμία σου να αντισταθείς..

Κι όσο κι αν ακούγεται αντιφατικό, όσο κι αν ακούμε για φιλανθρωπίες, ευεργετήματα, συμπόνοια, είναι μάλλον επίφαση και πρόφαση για να έχουν ήσυχη την συνείδηση το βράδι πολλοί....Κι ασθένεια της αδιαφορίας είναι πιο μεταδοτική από ποτέ.

Ο Κυριάκος αφέθηκε, μόνος να αντιπαλέψει τα τεράστια πανιά των ανεμόμυλων.... 
Και δεν άντεξε.

Στην αρχή του έκοψε το νερό ,,,,, μετά του έκοψε το ρεύμα.

Ο Κυριάκος στην αρχή τα υπέμενε. Θύμωσε , τον επνιξε το άδικο. 

Τον κράτησαν στο κρατητήριο για κάποια χρέη μια νύχτα.

Όταν πήγε σπίτι δεν υπήρχε ακόμα το ρεύμα, ήταν κομμένο παρακαλώ ακόμα εκείνος ήξερε ποιός το έκανε.

Κι εκείνος με την ευγένεια που τον χαρακτήριζε πέρασε στην τελευταία πράξη, ανέβηκε στην καρέκλα πέρασε την θηλειά και αφέθηκε. 

Πήγε να του ζητήσει το ένα ενοίκιο που χρωστούσε και τον βρήκε.

Εκείνος είχε χάσει το τελευταίο κομμάτι που του απέμεινε

Την αξιοπρέπεια. Άφησε και ένα τελευταίο σημείωμα.....

Το έγραψε, δεν το ζωγράφισε.

Εξ άλλου καιρό τώρα είχε ζωγραφίσει με έντονα χρώματα στο πρόσωπό του την ζωή του που έφευγε, περνούσε από πάνω του και δεν μπορούσε πια δεν είχε την δύναμη να την κρατήσει άλλο.

Καλό σου ταξίδι αξέχαστε φίλε, αξέχαστε ζωγράφε..

Είμαι βαθειά συντετριμένη που γνώρισες την απόλυτη κατάντια της ανθρώπινης φύσης, 
Θα ήθελα μόνο να κρατήσω στην αγκαλιά μου την παλέτα και το καβαλέτο σου μήπως και μπορέσω να βρώ τα χρώματα που εσύ χρησιμοποιούσες πάντα.
Δεν έχω λόγια να εκφράσω τον ανείπωτο θυμό μου και τον απέραντο πόνο μου..
Η φίλη σου για πάντα 

Ίρις Μαυράκη.

Συγχωρέστε με που είμαι ακόμα τόσο ευαίσθητη..μάλλον αυτό είναι δυστύχημα τελικά..