Νέα της παράσταση από την Θεατρική Ομάδα του Πολιτιστικού και Λαογραφικού Συλλόγου Σορωνής Ρόδου «Το Αμπερνάλλι»,

Πολιτιστικός και Λαογραφικός Σύλλογος Σορωνής Ρόδου «Το Αμπερνάλλι»

www.ampernalli.gr

www.youtube.com/ampernalli

www.facebook.com/ampernalli

ampernalli@gmail.com

fax: 22410-41170                                      

       Δευτέρα, 14 Ιανουαρίου 2013

Η Θεατρική Ομάδα του Πολιτιστικού και Λαογραφικού Συλλόγου Σορωνής Ρόδου «Το Αμπερνάλλι», προετοιμάζει τη νέα της παράσταση.

Η υπεύθυνη, φιλόλογος κ. Δασκαλάκη Θεοδοσία και όλη η θεατρική ομάδα, θυμούνται: Στην αρχή δάκρυσε ο μαέστρος μπροστά στα παιδιά του.
Ύστερα οι τρελοί γνωστίκεψαν και ανέβηκαν στο σανίδι.
Πέρσυ το αλητάκι βρήκε ποια ήταν η πατρίδα του,
και τα πιο όμορφα όνειρα τα είδαμε ξύπνιοι στο Άλσος του Αγίου Σουλά.
Φέτος… Η θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού και Λαογραφικού Συλλόγου Σορωνής Ρόδου «Το Αμπερνάλλι» ξαναχτυπά.
«Πολλά γεννούν το δέος, το μέγα δέος ο άνθρωπος γεννά».
Ετούτο δω το χορικό της Αντιγόνης του Σοφοκλή μετουσιώνει σε λόγο θεατρικό ο Αλέκος Σακελλάριος στο έργο «Ο θάνατός σου, η ζωή μου». Ο άνθρωπος γίνεται κοράκι. Πετά γυρεύοντας σάρκες. Κρώζει μυρίζοντας ανθρώπινο κρέας. Μια κωμωδία του 1956 που μας αφορά. Λόγος διαχρονικός, καίριος, φιλοσοφικός μα και ανθρώπινος. Λόγος θεατρικός. Λόγος πραγματικός. Ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται τον άνθρωπο. Ο ένας άνθρωπος πατεί τον άλλο ζωντανό, ενίοτε πατεί και το πτώμα του.
Το χρήμα τόσο λαμπερό τυφλώνει ψυχές. Γίνεται αυτοσκοπός. Φθείρει ανθρώπινες σχέσεις. Διαφθείρει κοινωνίες. Γίνεται νόμος. Κάνει το μαύρο- άσπρο, το άσχημο- ωραίο, τ’ άδικο- δίκαιο, το χυδαίο- ευγενικό, τη δειλία- ανδρειά. Τούτος ο κίτρινος δούλος δένει και λύνει νόμους, όπως έγραφε ο Σαίξπηρ. Ευλογάει καταραμένους…
Μια παράσταση σε άσπρο, μαύρο, μωβ.

«Στην αρχή δάκρυσε ο μαέστρος  μπροστά στα παιδιά του.

Ύστερα οι τρελοί γνωστίκεψαν και ανέβηκαν στο σανίδι.

Πέρσι το αλητάκι βρήκε ποια ήταν η πατρίδα του,

και τα πιο όμορφα όνειρα τα είδαμε ξύπνιοι στο Άλσος του Αγίου Σουλά.

Φέτος… Η θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού και Λαογραφικού Συλλόγου Σορωνής Ρόδου «Το Αμπερνάλλι» ξαναχτυπά.

 «Πολλά γεννούν το δέος, το μέγα δέος ο άνθρωπος γεννά».

Ετούτο δω το χορικό της Αντιγόνης του Σοφοκλή μετουσιώνει σε λόγο θεατρικό ο Αλέκος Σακελάριος στο έργο «Ο θάνατός σου, η ζωή μου». 

Ο άνθρωπος γίνεται κοράκι. Πετά γυρεύοντας σάρκες. Κρώζει μυρίζοντας ανθρώπινο κρέας.

Μια κωμωδία του 1956 που μας αφορά. Λόγος διαχρονικός, καίριος, φιλοσοφικός μα και ανθρώπινος. Λόγος  θεατρικός. Λόγος πραγματικός.  Ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται τον άνθρωπο. Ο ένας άνθρωπος πατεί τον άλλο ζωντανό, ενίοτε πατεί και το πτώμα του.

Το χρήμα τόσο λαμπερό τυφλώνει ψυχές. Γίνεται αυτοσκοπός. Φθείρει ανθρώπινες σχέσεις. Διαφθείρει κοινωνίες. Γίνεται νόμος. Κάνει το μαύρο- άσπρο, το άσχημο- ωραίο, τ’ άδικο- δίκαιο,  το χυδαίο- ευγενικό, τη δειλία- ανδρειά. Τούτος ο κίτρινος δούλος δένει και λύνει νόμους, όπως έγραφε ο Σαίξπηρ. Ευλογάει καταραμένους…

Μια κωμωδία, σε άσπρο, μαύρο, μωβ»: Ο θάνατός σου, η ζωή μου, τα Σαββατοκύριακα 16-17 Φεβρουαρίου στο θεατράκι του Γυμνασίου Σορωνής και 23-24 Φεβρουαρίου στο Δημοτικό Θέατρο Ρόδου.

Μπορείτε να βρείτε όλες τις θεατρικές παραστάσεις μας στο youtube.com/ampernalli, καθώς και στις ιστοσελίδες μας ampernalli.gr, facebook.com/ampernalli2.

Στην αρχή δάκρυσε ο μαέστρος μπροστά στα παιδιά του.
Ύστερα οι τρελοί γνωστίκεψαν και ανέβηκαν στο σανίδι.
Πέρσυ το αλητάκι βρήκε ποια ήταν η πατρίδα του,
και τα πιο όμορφα όνειρα τα είδαμε ξύπνιοι στο Άλσος του Αγίου Σουλά.
Φέτος… Η θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού και Λαογραφικού Συλλόγου Σορωνής Ρόδου «Το Αμπερνάλλι» ξαναχτυπά.
«Πολλά γεννούν το δέος, το μέγα δέος ο άνθρωπος γεννά».
Ετούτο δω το χορικό της Αντιγόνης του Σοφοκλή μετουσιώνει σε λόγο θεατρικό ο Αλέκος Σακελλάριος στο έργο «Ο θάνατός σου, η ζωή μου». Ο άνθρωπος γίνεται κοράκι. Πετά γυρεύοντας σάρκες. Κρώζει μυρίζοντας ανθρώπινο κρέας. Μια κωμωδία του 1956 που μας αφορά. Λόγος διαχρονικός, καίριος, φιλοσοφικός μα και ανθρώπινος. Λόγος θεατρικός. Λόγος πραγματικός. Ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται τον άνθρωπο. Ο ένας άνθρωπος πατεί τον άλλο ζωντανό, ενίοτε πατεί και το πτώμα του.
Το χρήμα τόσο λαμπερό τυφλώνει ψυχές. Γίνεται αυτοσκοπός. Φθείρει ανθρώπινες σχέσεις. Διαφθείρει κοινωνίες. Γίνεται νόμος. Κάνει το μαύρο- άσπρο, το άσχημο- ωραίο, τ’ άδικο- δίκαιο, το χυδαίο- ευγενικό, τη δειλία- ανδρειά. Τούτος ο κίτρινος δούλος δένει και λύνει νόμους, όπως έγραφε ο Σαίξπηρ. Ευλογάει καταραμένους…
Μια παράσταση σε άσπρο, μαύρο, μωβ.          Εκ του ΔΣ