Θα υπάρξει στη Ρόδο “κοινωνικό συμβόλαιο” ή πολύ σύντομα θα βιώσουμε και εδώ τον “κοινωνικό κανιβαλισμό”;

Άρθρο του Δημήτρη Κούκουλα.

(Με αφορμή και το νέο θόρυβο γύρω από τη λειτουργία της ΑΣΤΕΡ, που δείχνει γιατί ως τόπος φτάσαμε σήμερα εδώ).

Με πολύ μεγάλη περιέργεια παρακολουθώ τα τελευταία χρόνια την ιστορία της ΑΣΤΕΡ. Μια πρωτοπόρα σχολή που από το 1956 που πρωτοιδρύθηκε στη Ρόδο, καταξιώθηκε στο χώρο των τουριστικών σπουδών όχι μόνο της Ελλάδας και απετέλεσε το φυτώριο διευθυντικών στελεχών των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων του συνόλου της χώρας. Όμως είχα πάντα μια διάχυτη δυσπιστία για όλα αυτά που ακούγονταν σχετικά με την λειτουργία και το μέλλον της. Γιατί ποτέ δεν εισέπραττα από πουθενά και από κανένα από όσους εμπλέκονται στην ιστορία αυτή, την πραγματική αγωνία των ανθρώπων που θέλουν να παλέψουν για να δρομολογηθούν οι όποιες βιώσιμες και με προοπτική για την αναβάθμιση και λειτουργία της λύσεις. Από πολύ παλιά, όταν η σχολή φυλλορροούσε στελεχιακά και υποβαθμιζόταν λειτουργικά, μεταγενέστερα όταν άρχισαν να ιδρύονται καινούργιες αντίστοιχες σχολές και κάπου αλλού

Γιατί άραγε είχα την αίσθηση αυτή; Και γιατί σήμερα αυτό έγινε πλέον βεβαιότητα για εμένα;, τα τελευταία χρόνια όταν σε μια κομβική στιγμή για την λειτουργία της, αντί να επιδιωχθεί με κάθε τρόπο και μέσο η ανωτατοποίηση των σπουδών που παρέχει, άρχισαν τα ταξίδια των δικών μας στην Ελβετία για την ίδρυση νέας σχολής τουρισμού και σχετικά πρόσφατα πριν λίγους μήνες, όταν και πάλι κάτι ακουγότανε για το οικοτροφείο της, ποτέ δεν ένοιωσα ότι κάποιοι δικοί μας που είχαν την τύχη της στα χέρια τους, αγωνιζόταν πραγματικά για το μέλλον της και την παρουσία της στο νησί. Κοινοβουλευτικοί, αυτοδιοικητικοί, διοικούντες τη σχολή αλλά και ξενοδόχοι, λες και σιωπηλά συνηγορούσαν να φύγει η σχολή από εδώ. Λες και ένα νησί που απασχολείται με την μονοκαλλιέργεια στο τουρισμό, δεν την χρειάζεται. Λες και δεν είναι ένα μαθησιακό εργαλείο για την ποιοτική βελτίωση των παρεχομένων στους επισκέπτες υπηρεσιών. Λες τέλος και η λειτουργία της ήταν ένα βάρος, που αν έφευγε από επάνω τους, όλοι θα νιώθανε καλύτερα και απελευθερωμένοι από αυτό.

Στη προσπάθεια μου να βρω μια πειστική απάντηση γιατί συνέβαιναν όλα αυτά περί την ΑΣΤΕΡ, δεν μπορούσα να μην μπω στο πειρασμό να παρακολουθώ και την εξέλιξη της “βιομηχανίας” των αλλοδαπών σπουδαστών που τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί στο νησί. Την απασχόληση στα ξενοδοχεία με τον μανδύα της πρακτικής εξάσκησης, χιλιάδων “σπουδαστών” σχολών του εξωτερικού, κυρίως από τις χώρες της πρώην ανατολικής Ευρώπης. Πόσοι ακριβώς είναι αυτοί που κάθε χρόνο έρχονται στο νησί, ποιοι είναι οι ατζέντηδες που τους διακινούν, πόσο πληρώνονται και οι μεν και οι δε και πόσο εν τέλει κοστίζουν συνολικά στη κάθε ξενοδοχειακή επιχείρηση (αποζημίωση απασχόλησης, αμοιβή ατζέντη, αεροπορικά εισιτήρια, διαμονή, διατροφή κα) δεν γνωρίζω. Σίγουρα όμως το ποσό αυτό είναι μια δαπάνη των επιχειρήσεων που ως εισόδημα αυτών που το αποκτούν, δεν μένει στο νησί. Το αποταμιεύουν και το παίρνουν μαζί τους στη χώρα τους, όταν φεύγουν από εδώ.

Παρακολουθώντας λοιπόν “εξ αποστάσεως” όλα αυτά, είχα τη δυνατότητα να βλέπω πως ταυτόχρονα μεγάλωναν και οι ουρές των άνεργων παιδιών, που μαζεύονταν καθημερινά στα σκαλιά του ΟΑΕΔ της Ρόδου. Για να γραφτούν στα μητρώα ανέργων του οργανισμού, τα πιο τυχερά από αυτά να πάρουν αν υπήρχε κάποιο επίδομα ανεργίας, καταθέτοντας μαζί τα όνειρα και τις προσδοκίες τους, για τη ζωή και το μέλλον. Και οι γονείς τους, -όλοι εμείς- να μπαινοβγαίνουν από τα πολιτικά γραφεία των βουλευτών, εκλιπαρώντας για μια θεσούλα κάπου, οπουδήποτε , “για το παιδί”. Συντηρώντας και διαιωνίζοντας τον ομφάλιο λώρο της εξάρτησης από τον πολιτικό μας νταβατζή.

Αυτή είναι η Ρόδος των 150 χιλιάδων ξενοδοχειακών κλινών και των κοινωνικών παντοπωλείων του 2012. Της Ελλάδας των στρατιών ανέργων και των ήδη τεσσάρων εκατομμυρίων φτωχών. Της Ευρωπαϊκής Ένωσης των λαών που μόνο τα τελευταία χρόνια έστειλε περισσότερο από 1 δις ευρώ κοινοτικές ενισχύσεις στο νησί μας.

Υπάρχουν ακόμα κάποιοι –από αυτούς που έχουν τα γένια και τα χτένια- που νομίζουν πως τα παραπάνω δεν παγιδεύουν σε ένα παιγνίδι πολέμου των κοινωνικών τάξεων και «κοινωνικού αυτοματισμού»; Πως αυτή η τακτική δεν οδηγεί σε μια λογική κοινωνικής αποσυσπείρωσης και “κοινωνικού κανιβαλισμού”;

Είναι αυτό που θέλουν για αυτό το νησί, αντί από ένα “κοινωνικό συμβόλαιο” απασχόλησης και επιβίωσης όλων;

Ως επίλογο.

Το παραπάνω σχόλιο θέλω να το απευθύνω στους:

 Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου της περιοχής

 Διοίκηση της Ένωσης Ξενοδοχείων Ρόδου

 Διοίκηση του ΕΒΕΔ

Αν αποφασίσουν να βρουν και να δώσουν απαντήσεις, μπορούμε ως ΑΜΚΕ «Ecomuseum Rhodes», να συμμετάσχουμε στην συνδιαμόρφωση της υλοποίησης τους.

Του Δημήτρη Κούκουλα

Μέλους της ΑΜΚΕ “ECOMUSEUM RHODES”

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ.

Manolis Sarris Το υπουργείο Παιδείας λείπει από τους ερωτώμενους (αφορά και τις άλλες Σχολές που υπολειτουργούν) κι έχει πολύ ζουμί το γιατί να λείπει.

Rena Mantikou Η ΣΧΟΛΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ!!!!!!!!

Manolis Sarris Οι Σχολές περιφέρονταν σαν βεδουίνοι από υπουργείο σε υπουργείο από το 1974 που έφυγαν από την εποπτεία του... ΕΟΤ!!!

Manolis Sarris Μόλις βρω χρόνο...

Dimitris Koukoulas Βαρέθηκα και κουραστικά Μανόλη να απευθύνομαι στο πολιτικό σύστημα. Δεν έχω άλλο χρόνο για χάσιμο, ούτε και θέλω να νιώθω άσχημα και με τον εαυτόν μου. Εγώ έβαλα πλέον κάποιες άλλες κοινωνικές παραμέτρους, σε τοπικό επίπεδο. Και σαφή ερωτήματα. Ή θα αποφασίσουμε ότι πρέπει να επιβιώσουμε όλοι μαζί σε αυτό το νησί , ή εμού θανόντος….

Dimitris Koukoulas Και αναδεικνύω την αλληλεπίδραση στην κατάσταση μεταξύ των χιλιάδων δικών μας άνεργων παιδιών, της εκπαίδευσης για απασχόληση στα τουριστικά επαγγέλματα, των Ευρωπαϊκών ενισχύσεων που έχουν εισρεύσει στο νησί και την μπιζινα που έχει στηθεί τα τελευταία χρόνια με την απασχόληση των “μαθητών” εκ του εξωτερικού.

Με πρώτο αποδεκτή των ερωτημάτων μου το Εργατικό Κέντρο Ρόδου

Manolis Sarris Να απευθύνεσαι Δημήτρη γιατί για τις ΣΤΕ υπάρχουν ένοχοι σε ένα έγκλημα διαρκείας, που διαιώνιζαν οι εκάστοτε με φερετζέδες για να δείξουν πως τάχα επιτελούσαν έργο. Θα επανέλθω.

δ.μ. Φούρλα Προσπαθώ να φανταστώ ποιος δεν έχει συμφέροντα ( ο καθένας για διαφορετικούς λόγους...) από όσους ρωτάς Δημήτρη και θα σου απαντήσει. Και δυστυχώς έχει δίκιο ο Μανώλης. Οι πολιτικοί βρίσκονται πίσω από κάθε έγκλημα.Τα πάντα είναι προεκτασή τους.' Ισως μόνο τα ψάρια ανήκουν μόνο στο Αιγαίο και όχι σε συμφέροντα που κινούν τα νήματα πολιτικών.

δ.μ. Φούρλα Θέλω να πω για να μην τα μασσάω ότι οι εκάστοτε υπεύθυνοι τοπικών θεσμών εξυπηρετούσαν συμφέροντα του κόμματος που ήταν στην εξουσία, ( και κομμάτων γενικότερα...) χωρίς ποτέ να διεκδικούν να αντιδρούν να επαναστατούν μπαίνοντας μπροστά με τους συμπολίτες τους υποστηρικτές από πίσω ότι αποφασιζόταν από την κεντρική εξουσία και δεν ήταν προς συμφέρον του τόπου τους.