Όλα στη φύση λειτουργούν άψογα… τα λουλούδια ανάμεσα σε καλλιέργειες δίνουν μια άλλη αίσθηση… τα τζιτζίκια είναι στο φουλ της απόδοσης τους… τα σύκα έχουν αρχίσει να στάζουν εκείνο το γλυκό σιροπάκι… τα σταφύλια – επιτραπέζια και κρασοστάφυλα – έτοιμα για τον τρύγο… τα καρύδια λίγο πριν την τελική ωρίμανση τους… και οι φραγκοσυκιές στολισμένες με τους υπέροχους καρπούς τους… Όλα αυτά, θα τα δούμε παρακάτω…
Πατήστε στις εικόνες για μεγέθυνση.
Θα πούμε και λίγα λόγια για:
· Τα αμπέλια την εποχή του τρύγου… (Αμπέλια)
· Τα αμπέλια την εποχή του τρύγου… (Κρασοστάφυλα)
· Τα αμπέλια την εποχή του τρύγου… (Επιτραπέζια)
· Σύκο: Ένα φανταστικό φρούτο!!!
· Φραγκόσυκο: Το φρούτο με τις θαυματουργές ιδιότητες
· Καρύδι: από τα πιο δημοφιλή είδη ξηρών καρπών στη χώρα μας
· Λουλούδια ανάμεσα σε άλλα καλλιεργήσιμα είδη…
· Κολλιτσίδα: Ένα ζιζάνιο που το συναντούμε κοντά σε κήπους…
· Και τα γνωστά μας τζιτζίκια
****************
Τα αμπέλια την εποχή του τρύγου… (Αμπέλια)
Η πιο σημαντική στιγμή του χρόνου για τη δουλειά των αμπελουργών και των οινοποιών είναι αναμφισβήτητα η ωρίμαση και ο τρύγος του σταφυλιού. Το τσαμπί του σταφυλιού συγκρατείται από το βλαστό του φυτού με το κοτσάνι, ενώ οι ρώγες αποτελούνται από το φλοιό, τη σάρκα και τα κουκούτσια. Κάθε ένα από αυτά τα μέρη έχει διαφορετική χημική σύσταση και η διαδικασία της ωρίμασης το επηρεάζει διαφορετικά και με διαφορετικούς ρυθμούς:
• Στο φλοιό περιέχονται χρωματικές και αρωματικές ουσίες, καθώς και ταννίνες.
• Στη σάρκα αποθηκεύεται το νερό, αλλά κυρίως τα σάκχαρα, τα οξέα, τα ανόργανα άλατα και οι βιταμίνες.
• Τα κουκούτσια είναι πλούσια σε μάλλον στυφές ταννίνες και κυρίως πικρά έλαια.
• Το κοτσάνι έχει υψηλή περιεκτικότητα σε ταννίνες, οι οποίες είναι συνήθως έντονα στυφές και ξερές.
Τα σταφύλια όσο ωριμάζουν αποκτούν χρώμα και γλυκύτητα. Η
ώρα της ωρίμασης και του τρύγου του σταφυλιού έχουν φτάσει όταν οι ρώγες αποκτήσουν το επιθυμητό χρώμα και άρωμα, καθώς και την κατάλληλη αναλογία σακχάρων και οξέων. Πρόκειται για την «τεχνολογική ωριμότητα», που αντιστοιχεί στη στιγμή κατά την οποία το σταφύλι μιας ποικιλίας δίνει γλεύκος με κατάλληλη χημική σύσταση, για τον τύπο κρασιού που πρόκειται να παραχθεί. Όλα αυτά διαπιστώνονται από τους ελέγχους που γίνονται σε αντιπροσωπευτικά δείγματα, κατά την περίοδο της ωρίμασης και του τρύγου του σταφυλιού. Όσο ο τρύγος διαρκεί, τα σταφύλια
συλλέγονται προσεκτικά, με τα χέρια (όπως γίνεται σχεδόν παντού στην Ελλάδα) ή μηχανικά και μεταφέρονται στο οινοποιείο χωρίς χρονοτριβή. Πρέπει να φθάσουν όσο το δυνατό συντομότερα και ακαταπόνητα στον τόπο παραλαβής τους, αφού έτσι διασφαλίζεται η ποιότητα του κρασιού που θα παραχθεί.
Διαβάστε περιστέρα εδώ:
*************************
Τα αμπέλια την εποχή του τρύγου… (Κρασοστάφυλα)
Πλησιάζει ο καιρός να τρυγήσουμε, να κάνουμε την καινούργια σοδειά κρασί – άσπρο, μαύρο, γλυκό – και ότι άλλα καλούδια μας δίνει το ευλογημένο αμπέλι. Μετά από μια κοπιαστική προσπάθεια για να τρυγήσουμε γερό και υγιές σταφύλι, πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας και για μια καλή οινοποίηση, ώστε να «πληρωθεί ο κόπος μας». Διότι καλή είναι η παράδοση ως προς την παρασκευή κρασιού, αλλά η ζωή προχωράει και οι απαιτήσεις πολλές, θα πρέπει σιγά-σιγά να εφαρμόσουμε τις νέες αντιλήψεις ως προς την
οινοποίηση, ώστε να πετύχουμε κάθε χρόνο κατά το δυνατόν καλύτερη ποιότητα κρασιού. Οι παπούδες μας, όπως και να’χε το βαρέλι με το κρασί το στράγγιζαν, γιατί τότε μόνο το κρασάκι υπήρχε. Σήμερα όμως το κρασί έχει να ανταγωνιστεί ένα πλήθος αλκοολούχων ποτών και θα πρέπει να είναι ανταγωνιστικό, σύμφωνα με το λεξιλόγιο της κρίσης που βιώνουμε…
Κατ’αρχήν να πούμε δυό λόγια για το ποια είναι η κατάλληλη στιγμή για τρύγο. Δεν τρυγάμε όταν το σταφύλι είναι άγουρο ή υπερώριμο, διότι χάνουμε πολλά αρωματικά συστατικά του
σταφυλιού που μεταφέρονται στο κρασί. Οι μερακλήδες θα μπορούσαν τώρα τον Αύγουστο να κόβουν 100 ρώγες από διάφορα σημεία του αμπελιού και να μετράνε τους βαθμούς Μπομέ (Baume), τα «γράδα» δηλαδή του μούστου κάθε βδομάδα. Και όταν οι μετρήσεις επί μια εβδομάδα δείχνουν τους ίδιους βαθμούς, τότε πρέπει να τρυγήσουμε. Τότε το σταφύλι μπορεί να δώσει το μέγιστο των αρωμάτων του. Πέρα όμως από την επίπονη αυτή διαδικασία, δεν πρέπει να τρυγάμε τα λευκά σταφύλια πριν πιάσουν τους 12 – 12,5 βαθμούς Μπομέ και τα μαύρα τους 13 – 13,5. Τα σταφύλια τα
μεταφέρουμε σε τελάρα, ώστε να μην συμπιέζονται διότι αν σπάνε οι ρώγες, αρχίζει η οξείδωση του μούστου, που οδηγεί σιγά-σιγά στο ξύνισμα (ξύδι).
Ο σύλλογός μας στην προσπάθειά του να ευαισθητοποιήσει τους αμπελουργούς για μια σχετικά καλή οινοποίηση, παραθέτει κάποιες συμβουλές που αποκόμισε από τις επισκέψεις και τα σεμινάρια των γεωπόνων και οινολόγων που προσκαλέσαμε στην Μύκονο στα 11 χρόνια ζωής του ΕΡ.Ο.Σ.
Δεν χρησιμοποιούμε ποτέ σιδερένια σκεύη στην οινοποίηση, διότι
ο σίδηρος είναι εχθρός του κρασιού. Πάντα πλαστικά ή ξύλινα ή ανοξείδωτα σκεύη.
Έχει περάσει πλέον η εποχή του ξύλινου ή του πλαστικού βαρελιού που χρησιμοποιούσαμε για το βράσιμο και την ωρίμανση του κρασιού. Σήμερα χρησιμοποιείται κατά κόρον το ανοξείδωτο δοχείο, που είναι αδρανές υλικό αλλά και εύκολο στο καθάρισμα.
Χωρίς να αποκλείουμε το παραδοσιακό πάτημα με τα πόδια, προτείνουμε δύο συσκευές που βοηθάνε τα μέγιστα και κάνουν την παραγωγή του μούστου διασκέδαση.
Α) Αποραγιστήρας – διαχωριστήρας, συσκευή που χωρίζει τις ρώγες από τα τσάμπουρα και ταυτόχρονα τις σπάει σε ένα πολτό χυμού και φλούδας.
Β) Βίδα – πιεστήριο η οποία συμπιέζει τον πολτό και εξάγει τον καθαρό μούστο. Εδώ εάν χρησιμοποιηθεί και κάποιο «φίλτρο», πχ σακούλα πολύ καθαρή από ζωοτροφές, θα εξαχθεί πολύ καθαρότερος μούστος χωρίς κουκούτσια και υπολείμματα φλούδας.
Διαβάστε περιστέρα εδώ:
*******************
Τα αμπέλια την εποχή του τρύγου… (Επιτραπέζια)
«Παιχνίδι» για γερά νεύρα αποδεικνύεται η καλλιέργεια του επιτραπέζιου σταφυλιού σε όλη τη χώρα. Εκεί που ορισμένοι παραγωγοί – καλλιεργητές ανασαίνουν με ανακούφιση για την ανεβασμένη ποιοτικά και ποσοτικά παραγωγή, μια κακοκαιρία έρχεται και φέρνει τα πάνω κάτω. Την ίδια ώρα, οι τιμές λειτουργούν στη λογική του ασανσέρ, αφού οι διακυμάνσεις από μέρα σε μέρα είναι μεγάλες, ενώ παράλληλα η μειωμένη ζήτηση δημιουργεί έντονο προβληματισμό. Μοναδική ελπίδα αποτελούν οι
εξαγωγές, οι οποίες βρίσκονται σε θετική κατεύθυνση, όμως η περίοδος αναμονής για την απορρόφηση του προϊόντος από τις αγορές του εξωτερικού είναι τέτοια που προβληματίζει.
Διαβάστε περιστέρα εδώ:
*********************
Σύκο: Ένα φανταστικό φρούτο!!!
Το απόλυτο καλοκαιρινό φρούτο που μας συνοδεύει πάντα στα μπάνια μας και τις διακοπές μας, το σύκο, εκτός από γευστικό είναι και άκρως ωφέλιμο για την υγεία μας – όχι ότι χρειαζόμασταν επιπλέον λόγους για να το... καταβροχθίσουμε.
Αν και στους πιο βόρειους λαούς, δεν είναι και τόσο... διάσημα, στη Μεσόγειο τα σύκα κάνουν θραύση και αποτελούν το σήμα κατατεθέν του καλοκαιριού, ενώ οι πραγματικοί λάτρεις τους, τα καταναλώνουν όλη τη χρονιά στην αποξηραμένη τους μορφή.
Λόγω της απαλής τους φλούδας, τον τραγανών σπόρων και της γευστικής σάρκας τους, τα σύκα έχουν πλούσια υφή και γεύση. Περιέχουν θρεπτικά συστατικά, βιταμίνες Α, Β1 και Β2 και μέταλλα όπως ασβέστιο, σίδηρο, φώσφορο, μαγγάνιο, νάτριο, κάλιο κ.ά. Μπορείτε να τα καταναλώσετε σκέτα, αλλά και να τα προσθέσετε στο επιδόρπιο ή τη σαλάτα σας για να της δώσετε έξτρα γεύση, αποκομίζοντας ταυτόχρονα όλα τα οφέλη που οι ειδικοί υπόσχονται ότι μας προσφέρει η κατανάλωσή τους.
Ρίχνουν την αρτηριακή πίεση
Δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν καταναλώνουν φρούτα και λαχανικά – τουλάχιστον όχι τόσα όσα θα έπρεπε – ενώ την ίδια στιγμή ακολουθούν διατροφή υψηλή σε αλάτι και επεξεργασμένες τροφές που δεν περιέχουν επαρκή ποσότητα καλίου. Μια τέτοια διατροφή, όμως, μπορεί να μας οδηγήσει εύκολα στο δρόμο της… υπέρτασης και στα παρελκόμενα αυτής. Τα σύκα έρχονται να σώσουν την κατάσταση, καθώς αποτελούν πλούσιες πληγές καλίου, το οποίο βοηθάει στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Μελέτες, μάλιστα, έχουν δείξει ότι όσοι καταναλώνουν περισσότερο κάλιο έχουν χαμηλότερη πίεση σε σχέση με τους υπόλοιπους…
Διαβάστε περιστέρα εδώ:
***********************
Φραγκόσυκο: Το φρούτο με τις θαυματουργές ιδιότητες
Το φραγκόσυκο είναι ένα άκρως καλοκαιρινό φρούτο, με χυμώδη σάρκα και ιδιαίτερη γεύση. Τη φραγκοσυκιά τη συναντάμε πολύ συχνά τους καλοκαιρινούς μήνες, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Πελοπόννησος και τα νησιά. Η καταγωγή της είναι από την Κεντρική Αμερική και στην Ευρώπη την «έφεραν» Ισπανοί θαλασσοπόροι τον 15ο-16ο αιώνα. Ο κυλινδρικός καρπός της ποικίλλει από κιτρινοπράσινος έως πορτοκαλί (στην ωρίμανση) και τρώγεται ωμός, ψημένος, γίνεται χυμός και μαρμελάδα. Μπορεί η
συγκομιδή του και το καθάρισμά του να απαιτεί χρόνο και τρόπο, όμως η γεύση του και η θρεπτική αξία του αποζημιώνουν τους καταναλωτές.
Ιδιότητες, θρεπτική αξία, βιταμίνες
Τα φραγκόσυκα, όπως όλα τα φρούτα, είναι φτωχά σε θερμίδες. Ένα φλιτζάνι καθαρισμένου φραγκόσυκου (περίπου 150 γραμμάρια) αποδίδει 61 θερμίδες και μας δίνει 14 γραμμάρια υδατανθράκων, ένα γραμμάριο πρωτεΐνης και 0,8 γραμμάρια λιπαρών.
Επίσης, είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, τόσο σε αδιάλυτες, όσο και σε διαλυτές (πηκτίνη). Μία μερίδα φραγκόσυκου καλύπτει το 14% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης φυτικών ινών για τους άνδρες και το 21% για τις γυναίκες. Ως γνωστόν, οι φυτικές ίνες βοηθούν στην καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος και στην καταπολέμηση της δυσκοιλιότητας, καθώς και στην πρόληψη κάποιων χρόνιων νοσημάτων.
Διαβάστε περιστέρα εδώ:
**************************
Καρύδι: από τα πιο δημοφιλή είδη ξηρών καρπών στη χώρα μας
Τα καρύδια αποτελούν ένα από τα πιο δημοφιλή είδη ξηρών καρπών στη χώρα μας. Ξηρός καρπός που χρησιμοποιείτε με πολλούς τρόπους στη διατροφή μας. Τα καρύδια που ως γνωστόν αποτελούν μια αρκετά θερμιδογόνα και παρεξηγημένη τροφή, κρύβουν ένα τεράστιο διατροφικό θησαυρό.
Είναι μια κατά βάση πρωτεϊνική τροφή. Περιέχει ω3 λιπαρά οξέα, ορισμένες βιταμίνες του συμπλέγματος Β, βιταμίνη Ε, φυτικές ίνες, καθώς και μέτρια ποσότητα ασβεστίου, μαγνησίου, σιδήρου και
ψευδαργύρου.
Τα ω3 λιπαρά οξέα τα οποία βρίσκονται μέσα στα καρύδια, σύμφωνα με έρευνες έχει βρεθεί να συμβάλλουν σημαντικά στη βελτίωση των πνευματικών λειτουργιών του εγκεφάλου, όπως μνήμη-συγκέντρωση-ικανότητα μάθησης.
Επιπλέον, έχει βρεθεί να έχουν κάποια θετική επίδραση στη διάθεση του ατόμου σε ό,τι αφορά στον ψυχισμό του, παρεμποδίζοντας την εμφάνιση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης αλλά και άλλων μορφών σοβαρότερων ψυχώσεων όπως της
διπολικής διαταραχής.
Το Ελληνικό καρύδι παράγεται στην Ελλάδα με φυσικούς τρόπους. Η συγκομιδή γίνεται τέλη Σεπτεμβρίου, διαρκεί περίπου 15 ημέρες ακολουθεί μετά τη συγκομιδή η πλύση με καθαρό νερό και η ξήρανση στον ήλιο χωρίς χημικούς τρόπους, και έτσι μένουν όλα τα θρεπτικά συστατικά που μας παρέχει η μάνα γη. Οι καρυδιές ζούνε πάρα πολλά έτη και το ύψος τους ανάλογα με το είδος μπορεί να φτάσει από 30 έως και τα 60 μέτρα σπανιότερα.
Διαβάστε περιστέρα εδώ:
**********************
Λουλούδια ανάμεσα σε άλλα καλλιεργήσιμα είδη…
Ύστερα από αιώνες καλλιέργειας της γης (ιδιαιτέρως των μικρών κήπων), ο κοινός άνθρωπος έχει μάθει τα «χούγια» των φυτών, τις δυνατότητες και τις αδυναμίες τους. Από εμπειρία και μόνο γνωρίζει τις «παρέες» τους, τους «φίλους» και τους «εχθρούς» τους. Από παράδοση ή εμπειρία χρησιμοποιεί ένα όρο της γεωπονικής που, ίσως, δεν γνωρίζει. Τον όρο συγκαλλιέργεια…!
Με τον όρο συγκαλλιέργεια εννοούμε την ταυτόχρονη καλλιέργεια δύο ή περισσότερων διαφορετικών φυτών στον ίδιο χώρο. Είναι
συνήθως φυτά με διαφορετικό ριζικό σύστημα και με διαφορετικές απαιτήσεις σε θρεπτικά στοιχεία.
Η συγκαλλιέργεια είναι μία αρχαία τεχνική. Εφαρμοζόταν και στη χώρα μας εκτεταμένα μέχρι και τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 στα κτηνοτροφικά φυτά, κυρίως στο καλαμπόκι, με κλασικό παράδειγμα τη συγκαλλιέργεια «καλαμπόκι – φασόλι». Το καλαμπόκι χρησίμευε ως φυτό στήριξης για το φασόλι, ενώ εκείνο του παρείχε ατμοσφαιρικό άζωτο που δεσμεύεται στη ρίζα του. Επίσης τόσο η διάρκεια του βιολογικού κύκλου όσο και η εποχή
ανάπτυξης των δύο ειδών σχεδόν ταυτίζονται.
Διαβάστε περιστέρα εδώ:
********************
Κολλιτσίδα: Ένα ζιζάνιο που το συναντούμε κοντά σε κήπους…
...καλό θα είναι, να μην προσπαθήσετε να το αγγίσετε με γυμνά χέρια – ιδικά αυτή την εποχή που έχει ξεραθεί - γιατί θα γεμίσετε μικροσκοπικά αγκάθια που είναι δύσκολο να βγουν από το δέρμα…
Η κολλιτσίδα είναι εγγενές φυτό της Ευρώπης και της Βόρειας Ασίας. Σήμερα όμως είναι ευρέως διαδεδομένη στα περισσότερα μέρη του πλανήτη μας, όπου μεγαλώνει είτε ως ζιζάνιο είτε ως
καλλιεργήσιμο λαχανικό.
Η κολλιτσίδα είναι ένα ισχυρότατο αντικαρκινικό, διουρητικό και αποτοξινωτικό βότανοκαι θεωρείται ως ένα από τα 8 ισχυρότερα βότανα στον κόσμο…
Βοηθά στην αποτοξίνωση και στον καθαρισμό του αίματος είναι ένα από τα ισχυρότερα διουρητικά βότανα το οποίο βοηθά στην αποβολή των άχρηστων συσσωρευμένων υλικών του οργανισμού και ένα από τα ισχυρότερα εφιδρωτικά βότανα. Η κολλιτσίδα είναι το βότανο που αυξάνει την έκκριση χολής ώστε να αφομοιωθούν
καλύτερα τα λιπαρά τρόφιμα. Έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και αιώνες σε μια σειρά από παθήσεις και έχει μια μακρά ιστορία μέσα στο διάβα των αιώνων ενώ κατέχει τη φήμη ενός από τα θρεπτικότερα και ισχυρότερα τονωτικά βότανα του ήπατος, μαζί με το γαϊδουράγκαθο.
Η κολλιτσίδα περιέχει υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, φυτικές στερόλες, ινουλίνη, φλαβονοειδή (και quercetin), λιγνάνες, τανίνες, αιθέρια έλαια, βιταμίνες και μέταλλα. Είναι ισχυρό αντιοξειδωτικό, αντιφλεγμονώδες και ανοσοδιεγερτικό, μπορεί να μειώσει τις μεταλλαγές των κυττάρων καθαρίζοντας και ενισχύοντάς τα. Αντιβακτηριακό, αντιμυκητιακό και αντιικό αυξάνει τις λεμφικές εκκρίσεις.
Διαβάστε περιστέρα εδώ:
************************
Τα γνωστά μας τζιτζίκια
Θα τελειώσουμε με τις σημερινές φωτογραφίες με τα γνωστά μας τζιτζίκια που αυτή την εποχή είναι στο φουλ της τραγουδιστικής τους απόδοσης…
Τζιτζίκι είναι το λαϊκό όνομα διάφορων ειδών εντόμων από την οικογένεια Cicadidae. Στην Κύπρο λέγεται "ζίζιρος". Στην Ευρώπη η οικογένεια αποτελείται από δυο υποοικογένειες με μόνο τρία γένη. Στην Ελλάδα συναντούμε τα είδη Cicada orni, Cicadatra
alhageos, Cicadatra atra, Cicadatra hyalina, Cicadatra hyalinata και Lyristes plebeius.
Το τζιτζίκι ή τζίτζικας ή τέττιξ στα αρχαία ελληνικά, είναι ένα έντομο που ζει συνήθως στα δένδρα και παράγει ένα χαρακτηριστικό ήχο που προδίδει την παρουσία του. Ο τζίτζικας είναι έντομο της οικογένειας των τετιγιδών και υπάρχουν πολλά είδη του. Στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα γνωστό από την ιστορία του Αισώπου, «Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας» (Τέττιξ και μύρμηκες)…
Αν και έχουν αρκετά μεγάλο μέγεθος για έντομα (2-5 εκατοστά)
είναι δύσκολο να τα εντοπίσει κανείς, γιατί το χρώμα τους είναι παρόμοιο με το χρώμα των κορμών των δένδρων. Το σώμα του είναι πεπλατυσμένο, το κεφάλι του κοντό και πλατύ, έχει πέντε μάτια, δύο μεγάλα, κανονικά και τρία μικρότερα, βοηθητικά. Τα φτερά του είναι φτιαγμένα από λεπτή διαφανή μεμβράνη και τα πόδια του λεπτά και μακριά. Το χρώμα του σε γενικές γραμμές είναι μαύρο. Όμως διακρίνουμε σ' αυτόν και διάφορες αποχρώσεις κίτρινου και καφέ.
Τρέφεται με τη λύμφη των βλαστών, τους οποίους τρυπά με μια ειδική προβοσκίδα, που μοιάζει με έμβολο. Η θηλυκή γεννά τα αυγά της μέσα σε τρύπες που κάνει πάνω στους μαλακούς βλαστούς. Αυτό γίνεται κατά τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο. Από τα αυγά βγαίνουν οι προνύμφες, περίπου κατά το τέλος του καλοκαιριού, οι οποίες κατεβαίνουν από τα δέντρα, κάνουν τρύπες μέσα στη γη, κοντά στις ρίζες κι εκεί μπορούν να ζήσουν και τέσσερα χρόνια (αλλού 17 ή 13 χρόνια) μέχρι που να μετατραπούν σε κανονικές νύμφες.
Διαβάστε περιστέρα εδώ:
************************
ΠΗΓΗ Φωτογραφιών: Ρουβήμ (ΡΟΔΟΣυλλέκτης)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου