Πυρκαγιά κοντά στον Πυρηνικό σταθμό του Τσερνόμπυλ.

Δελτίο Τύπου:

Mediterranean Anti-Nuclear Watch

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, φωτιά ξέσπασε την περασμένη Κυριακή (26/4/2014) σε δασώδη περιοχή, σε απόσταση 15-20 χιλιομέτρων  από τον πυρηνικό σταθμό του Τσερνόμπυλ. Ο Ουκρανός υπουργός Εσωτερικών είπε ότι περίπου 400 εκτάρια (4000 στρέμματα) δάσους καίγονται  στη ζώνη αποκλεισμού γύρω από τις εγκαταστάσεις. Σύμφωνα με άλλον Ουκρανό αξιωματούχο οι  φλόγες  είχαν αργότερα τεθεί υπό «πλήρη» έλεγχο, από 200 πυροσβέστες, αεροπλάνα και οχήματα. Η υπεύθυνη Τύπου του Πυρηνικού Σταθμού ανέφερε ότι η φωτιά δεν αποτελεί κίνδυνο για τον εξαιρετικά μολυσμένο πρώην Πυρηνικό Σταθμό.

Οι ουκρανικές αρχές υποψιάζονται ότι πρόκειται για εμπρησμό και έχουν ενισχύσει τα μέτρα ασφαλείας γύρω από την απαγορευμένη ζώνη που έχει ακτίνα 30 χιλιομέτρων. Αναφέρθηκε επίσης ότι τα επίπεδα ραδιενέργειας γύρω από τον ανενεργό πυρηνικό σταθμό δεν έχουν αυξηθεί από τότε που ξέσπασε η πυρκαγιά.

Το νέο επεισόδιο στο Τσερνόμπυλ υπενθυμίζει ότι η φωτιά είναι μία ακόμη ενδεχόμενη απειλή για τους ενεργειακούς πυρηνικούς σταθμούς. Μια φωτιά μπορεί να προέλθει από φυσικά φαινόμενα (κεραυνό, σεισμό κτλ.) αλλά και από πράξη δολιοφθοράς.  Ο πρόσφατος ισχυρός σεισμός στο Νεπάλ θα ήταν μια σχεδόν παγκόσμια τραγωδία αν υπήρχαν στη χώρα αυτή πυρηνικοί σταθμοί. Πυρκαγιά ή τσουνάμι είναι συνηθισμένα επακόλουθα ενός σεισμού.

Σ’ εκείνους που νομίζουν ότι υπάρχουν «αποστάσεις ασφαλείας» για τα πυρηνικά δυστυχήματα, θυμίζουμε ότι η Τουρκία ξεκίνησε την κατασκευή του πρώτου από τους τρεις προβλεπόμενους ενεργειακούς πυρηνικούς σταθμούς σε σεισμοπαθή περιοχή σε απόσταση 800 χιλιομέτρων από τα σύνορα με τη χώρα μας και 250 χιλιόμετρα από τα φλεγόμενα Τουρκο-συριακά σύνορα. Λίγο ενδιαφέρει αν το δυστύχημα στον πυρηνικό σταθμό θα οφείλεται σε  φυσική καταστροφή ή  πολεμική  δραστηριότητα. Οι επιπτώσεις όπως έχουν δείξει τα δυστυχήματα στο Τσερνόμπυλ και τη Φουκουσίμα είναι παγκόσμιας κλίμακας και εκτός ελέγχου.

Οι λαοί είναι τα θύματα σε περίπτωση πυρηνικού δυστυχήματος, γι’ αυτό μόνον οι αγώνες τους, σταθεροί και σε διεθνή κλίμακα, μπορούν να σταματήσουν τις πολυεθνικές του πυρηνικού κλάδου να κερδοσκοπούν με τις ζωές τους και τη ζωή του πλανήτη. Η εγρήγορση όλων πρέπει είναι υποχρέωση και όχι χόμπυ!