Θάνατοι από τροχαία δυστυχήματα

Τις τελευταίες ημέρες είμαστε αποδέκτες τροχαίων δυστυχημάτων, χάνοντας τη ζωή τους νέοι άνθρωποι. Δεν υπάρχει τίποτα πιο δραματικό και τραγικό μετά από τον ανεπάντεχο χαμό ανθρώπινων ζωών στην άσφαλτο.

Δεν υπάρχουν λόγια για να παρηγορήσεις τις οικογένειες, όταν σε κλάσματα δευτερολέπτου γίνονται αποδέκτες των κακών μαντάτων, όπως χαρακτηριστικά έχει διατυπωθεί “ έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου”, δεν υπάρχει τίποτα πιο δραματικό από το να συνοδεύουν οι γονείς τα λατρευτά τους παιδιά στη τελευταία κατοικία τους, σκηνές αρχαίας τραγωδίας.

Δεν είναι λιγότερος πόνος βέβαια των ορφανών παιδιών που οι γονείς τους χάνονται  έτσι τραγικά στην άσφαλτο που δεν θα τα αγκαλιάσουν ποτέ και δεν θα τα δουν  να μεγαλώνουν χαίροντας   ευτυχισμένες στιγμές.

Αναμφίβολα δεν υπάρχει πρόσωπο θανάτου συμπαθές. Ωστόσο όλοι μας, υποταγμένοι στην πανανθρώπινη μοίρα του θνητού, έχουμε μια μικρή εξοικείωση με το θάνατο από φυσικά αίτια.

Ο αιφνίδιος θάνατος από τροχαίο δυστύχημα, αυτός που έρχεται σαν απροειδοποίητη μαχαιριά, μας λυπεί αφάνταστα και μας σοκάρει οδυνηρά. Στον πόλεμο των δρόμων, ο θάνατος έχει το απεχθέστερο πρόσωπο και μια ιδιαίτερη σκληρότητα καθώς είναι αιφνίδιος και απροσδόκητος, αποτελεί δημόσιο γεγονός, προκαλείται από άλλο πρόσωπο, στο θύμα ασκείται  τρομερή βία που με τη σειρά της προκαλεί τρομερές παραμορφώσεις που συχνά καθιστούν ακόμη και τον ύστατο χαιρετισμό, μια εφιαλτική εμπειρία για τους συγγενείς και φίλους.

Τα τροχαία δυστυχήματα δεν ξεχωρίζουν κανένα και χτυπούν αδιάκριτα όσους κυκλοφορούν στους δρόμους. Αληθινά σενάρια δυστυχημάτων επί ασφάλτου, με πραγματικούς πρωταγωνιστές τα θύματα  που βιώνουν τα φρικτά αυτά Αποτελέσματα  επιπόλαιων, ανόητων και χωρίς συνείδηση λαθών.

Μέσα σε ελάχιστες στιγμές, χωρίς προειδοποίηση , ανεπάντεχα, ξαφνικά και χωρίς λόγο.

Από τη Ζωή στο Θάνατο,

Από την Υγεία στην Αναπηρία,

Από τη Χαρά στη Δυστυχία.

«Δεν θα συμβεί ποτέ σε μας»  θα συμβεί μόνο στους άλλους

Δυστυχώς όμως όλοι είμαστε “ εμείς και οι άλλοι” και αν δεν δείξουμε σεβασμό και φόβο θα λέγαμε, για κάτι που πραγματικά εξοντώνει και καταστρέφει δεκάδες ζωές καθημερινά, είναι σίγουρο ότι το πιο φρικτό, θα χτυπήσει και την δική μας πόρτα, όταν δεν συνειδητοποιήσουμε την τραγικότητα του τροχαίου δυστυχήματος- και -τότε θα είναι πολύ αργά.

Να έχουμε πάντα στο μυαλό μας, ότι υπεύθυνος κατά 100% για τα τροχαία δυστυχήματα, είναι ο άνθρωπος, σαν οδηγός, επιβάτης, σχεδιαστής του οδικού δικτύου, εργολάβος, πρωθυπουργός, υπουργός, βουλευτής, περιφερειάρχης, δήμαρχος, αντιδήμαρχος, πολίτης και γενικά ο Άνθρωπος.

Αν ο άνθρωπος λοιπόν συνειδητοποιήσει ότι το πολυτιμότερο αγαθό που έχει είναι η υγεία του, αυτή η ίδια του η ΖΩΗ των πολιτών του, τότε ίσως και μόνο θα αλλάξει τρόπους σκέψης, συμπεριφοράς  και αντιμετώπισης  του τροχαίου δυστυχήματος.

Το οδικό δίκτυο της πόλης μας είναι αυτό που γνωρίζετε  που  συχνά επισημαίνουμε, μεταφέροντας τους προβληματισμούς μας στους αρμόδιους φορείς, χωρίς  αποτελέσματα όμως..

Εάν θέλουμε να επιβιώσουμε θα πρέπει ή να σταματήσουμε να κυκλοφορούμε πάνω σε αυτό το οδικό δίκτυο ή εφόσον αυτό είναι αδύνατο- θα πρέπει να τηρούμε τον Κ.Ο.Κ  και να καταβάλλουμε τη μέγιστη προσοχή κατά την οδήγηση, ώστε να είμαστε ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να αποφύγουμε τις παγίδες, συνειδητοποιώντας την πικρή αλήθεια ότι οι δρόμοι αυτοί δεν θα συγχωρήσουν ούτε το παραμικρό μας λάθος.

'Έχοντας λοιπόν πλήρη επίγνωση των κινδύνων και δυσκολιών που καραδοκούν στους δρόμους, έχοντας όμως συνειδητοποιήσει, ότι το πιο πολύτιμο αγαθό είναι η ίδια μας η ζωή, η ακεραιότητα των παιδιών μας και ότι όλα κινδυνεύουν να χαθούν σε κλάσματα δευτερολέπτου από τη συμπεριφορά μας κατά την οδήγηση, οφείλουμε να οδηγούμε προσεκτικά και υπεύθυνα.

Την ώρα που οδηγούμε ο δρόμος και το όχημα μας είναι δεδομένα και δεν αλλάζουν.

Η συμπεριφορά μας όμως μπορεί να αλλάξει.

Εμείς κάνουμε τη διαφορά.

Η ανθρώπινη ζωή είναι ανεκτίμητη: Είναι δική μας ευθύνη να το συνειδητοποιήσουμε και να προσαρμόσουμε τη συμπεριφορά μας  στο κώδικα οδικής κυκλοφορίας, στο  κώδικα ζωής, που ρυθμίζει την συνύπαρξη οχημάτων και ανθρώπων στους δρόμους, με σεβασμό προς όλους και καθορίζει πως θα κινούμαστε χωρίς να θέτουμε σε κίνδυνο τη ζωή μας και αυτή των συνανθρώπων μας.

Να θυμόμαστε πάντα: οδηγούμε προσεκτικά και υπεύθυνα, έχοντας τα μάτια μας στο δρόμο, τηρώντας απλούς κανόνες μπορούμε να σώσουμε πολλές ζωές.

Είναι στο χέρι μας, να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή με τα αγαπημένα μας πρόσωπα.