Η σχέση της Ρόδου με τον κινηματογράφο.

Ρόδος και κινηματογράφος: ο Σέρτζιο, η Αλίκη και τα... κανόνια! 

Η σχέση της Ρόδου με τον κινηματογράφο ήταν πάντοτε αγαστή. Ο λόγος προφανής: η φυσική ομορφιά του νησιού όπως και η σπουδαία ιστορία του πρόσφεραν επαρκείς αφορμές στα ξένα στούντιο για μεγάλες παραγωγές αλλά και για πολλές μικρότερου βεληνεκούς -σχετικά άγνωστες- ταινίες. Φυσικά η Ρόδος «φιλοξένησε» και ελληνικές παραγωγές (κυρίως του Φίνου) αλλά αν συζητάμε σήμερα για τη σχέση της με τον κινηματογράφο, η κύρια αιτία είναι τα... κανόνια που ακολουθούν: 

Μία από τις δημοφιλείς πολεμικές περιπέτειες στην ιστορία του κινηματογράφου, τα «Κανόνια του Ναβαρόνε», γυρίστηκε στη Ρόδο- «Τα κανόνια του Ναβαρόνε» (The guns of Navarone), 1961. 

Η συγκεκριμένη επική περιπέτεια διέθετε τους περισσότερους ξένους σταρ που πέρασαν -μέχρι τότε- από την Ελλάδα: Γκρέγκορι Πεκ, Ντέιβιντ Νίβεν, Αντονι Κουίν, Στάνλεϊ Μπέικερ, Τζέιμς Ντάρεν, Αντονι Κουέιλ, Τζία Σκάλα κ.ά. Ο Μαξ Ρόμαν, ένας από τους Ελληνες που έζησαν από κοντά τους σταρ και τα ξένα συνεργεία, λόγω της απασχόλησής του στο κάστινγκ και στη διεύθυνση παραγωγής, αποκάλυψε για την ταινία: «Ο σεναριογράφος Καρλ Φόρμαν έψαχνε να βρει μια "τρανταχτή" ελληνική παρουσία και διαπραγματευόταν τη συμμετοχή της Μαρίας Κάλλας! Επειδή όμως δεν τα "βρήκαν" με τη μεγάλη αοιδό, με ρώτησε αν υπάρχει κάποια άλλη Ελληνίδα που θα μπορούσε να αναλάβει το ρόλο. Του μίλησα για την Ειρήνη Παππά, που είχε επιστρέψει από το Χόλιγουντ, και έτσι εμφανίστηκε εκείνη, αντί της Κάλλας, στην ταινία!». 

Η ταινία βασίστηκε στο μυθιστόρημα του εξπέρ του είδους Αλιστερ Μακ Λιν, γραμμένο 4 χρόνια νωρίτερα. Κομάντο των συμμάχων αποφασίζουν να αποβιβαστούν σε ελληνικό νησί και να ανατινάξουν τα οπλικά συστήματα που το προστατεύουν. Επειτα από πολλές ατυχίες και περιπέτειες, φτάνει το εντυπωσιακό φινάλε. Πολύ μεγάλη επιτυχία κι ένα από τα σημαντικότερα φιλμ της χρονιάς του. Σκηνοθετήθηκε από τον Τζ. Λι Τόμπσον και όλα τα εξωτερικά γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στη Ρόδο, προσελκύοντας τα φώτα της δημοσιότητας από όλο τον κόσμο. Εκτός της Ειρήνης Παπά, συμμετείχε ο Γιώργος Φούντας, καθώς και ντόπιοι σε ρόλους κομπάρσων. Μια από τις πιο ειδυλλιακές παραλίες του νησιού, ανάμεσα στο Φαληράκι και στο Λαδικό, πωλήθηκε τότε στον Αντονι Κουίν, ο οποίος ερωτεύτηκε την περιοχή αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να τη χαρεί αφού αργότερα αντιμετώπισε αξεπέραστα προβλήματα με το ελληνικό Δημόσιο (περίεργο, πώς έτσι;). Πάντως η χήρα του, Κάθριν Κουίν, συνεχίζει να τη διεκδικεί. 

- «Ο Κολοσσός της Ρόδου» (ιταλικός τίτλος «Il Colosso di Rodi», αγγλικός τίτλος «The Colossus of Rhodes»), 1961. 

«Ο Κολοσσός του Ρόδου» το πρώτο φιλμ του Σέρτζιο ΛεόνεΕγχρωμο «σπαθί-σανδάλι» έπος, βασισμένο στην ελληνική Ιστορία. Αξίζει να αναφερθεί και μόνο γιατί υπήρξε η πρώτη σόλο σκηνοθετική προσπάθεια του μετέπειτα φημισμένου για τα σπαγγέτι γουέστερν Σέρτζιο Λεόνε, σε ένα είδος όπου ήδη είχε δουλέψει ως δεύτερος σκηνοθέτης (στις ταινίες «Μπεν Χουρ» και «Quo vadis»). Πάντως, είναι με διαφορά το πιο άγνωστο φιλμ του Λεόνε... 

Η ιστορία είναι γύρω από ένα τεράστιο χάλκινο άγαλμα του Απόλλωνα που κατασκευάστηκε στη Ρόδο, τον Κολοσσό, από το οποίο εκσφενδονίζεται λιωμένο μολύβι στους επιτιθέμενους στο νησί. Ο αρκετά γνωστός (από συμμετοχές του σε Β' movies) Ρόρι Κάλχουν υποδύεται τον...Δαρείο, έναν αξιωματικό του ελληνικού στρατού που πρέπει να ταξιδέψει στη Ρόδο και να καταστρέψει το άγαλμα του Κολοσσού. Ο Δαρείος, κινούμενος μυστικά στο νησί, επιχειρεί να εκτελέσει την αποστολή του ενώ ερωτεύεται την Ντάιλα (Λία Μασάρι), την κόρη του άρχοντα της περιοχής. Ταυτόχρονα συμμαχεί με μια ομάδα ντόπιων εξεγερμένων, η ένταση ανεβαίνει, η πόλη αναστατώνεται και τελικά -με τη «βοήθεια» ενός μεγάλου σεισμού- το χάος ξεσπά. Μια ιταλο-γαλλο-ισπανική παραγωγή, η μόνη ταινία του Σέρτζιο Λεόνε της οποίας τη μουσική δεν έγραψε ο Ενιο Μορικόνε, πιθανότατα ένας από τους λόγους για τους οποίους η ταινία ακολούθησε τη μοίρα του Κολοσσού (πάτωσε...). Τη συνέχεια της καριέρας του Λεόνε όλοι τη γνωρίζουμε: Κλιντ... 

- «Απόδραση στην Αθήνα» (Escape to Athena), 1979. 

Μια πλειάδα ξένων σταρ (Ρότζερ Μουρ, Τέλι Σαβάλας, Ελιοτ Γκουλντ, Κλάουντια Καρντινάλε κ.ά.) πρωταγωνιστούν στην «Απόδραση στην Αθήνα» του Τζορτζ ΚοσμάτοςΚαι πάλι το σκηνικό είναι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Πρόκειται για μια πολεμική περιπέτεια σχετικά με ένα ισχυρό ελληνικό αντιστασιακό κίνημα που έχει τη βάση του σε ένα νησί. Το κίνημα ετοιμάζει την αποβίβαση των συμμάχων και την κατάληψη ενός στρατοπέδου φυλακισμένων που διοικείται από έναν Αυστριακό στρατηγό, τον Ρότζερ Μουρ. Ο στρατηγός λατρεύει τα αρχαία και έχει αναγκάσει τους φυλακισμένους να δουλεύουν σε αρχαιολογικές ανασκαφές, με αντίτιμο μια πιο βολική διαμονή. Εκτός του Ρότζερ Μουρ, στο φιλμ συμμετέχουν οι Τέλι Σαβάλας, Κλάουντια Καρντινάλε, Ντέιβιντ Νίβεν, Ελιοτ Γκουλντ, Στέφανι Πάουερς, Σόνι Μπόνο κ.ά., ενώ τη σκηνοθεσία του έκανε ο ελληνικής καταγωγής Τζορτζ Κοσμάτος. 

- «Ω, Ιερουσαλήμ» (Ο Jerusalem), 2006. 

Η ιστορία της δημιουργίας του κράτους του Ισραήλ με επίκεντρο τη φιλία δύο νέων Αμερικανών φίλων - ενός Εβραίου και ενός Αραβα.

Στο φιλμ παρατίθενται οι προσπάθειες Εβραίων, Αράβων και Βρετανών για τον έλεγχο της Ιερουσαλήμ, και εξετάζονται θέματα όπως πολιτική, κουράγιο, ηθική κ.ά. Από τους δρόμους της Νέας Υόρκης μέχρι τη Μέση Ανατολή, οι ήρωες ρισκάρουν τις ζωές τους και κάνουν απίστευτες θυσίες, ο καθένας για να υπερασπιστεί αυτό που πιστεύει. Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο μπεστ σέλερ, γραμμένο από τους Λάρι Κόλινς και Ντομινίκ Λαπιέ, ενώ η ηχώ των περιγραφόμενων συγκρούσεων φτάνει μέχρι τις ταραγμένες μέρες μας. Στον ρόλο του Μπεν Γκουριόν, πρώτου Ισραηλινού πρωθυπουργού, ο εξαιρετικός Βρετανός ηθοποιός Ιαν Χολμ. Οσο για την τοποθεσία των γυρισμάτων, τα μεσαιωνικά δρομάκια της Ρόδου μετατράπηκαν με θαυμαστή πιστότητα σ' αυτά της παλιάς Ιερουσαλήμ, ενώ συμμετείχαν 2.300 Ροδίτες κομπάρσοι και 34 Ελληνες κινηματογραφιστές που στελέχωσαν το 250μελές κινηματογραφικό συνεργείο. Τα γυρίσματα κράτησαν 14 εβδομάδες και έγιναν σε 54 διαφορετικά σημεία της Ρόδου. 

- «Εχω και κότερο, πάμε μια Ρόδο;». 

Η καλύτερη παρουσίαση της Ρόδου που έγινε ποτέ ήταν στην ελληνική ταινία της

δεκαετίας του '60 «Κορίτσια για φίλημα». Χωρίς πολλά λόγια και περιττές φιοριτούρες, μόλις σε μία ωρίτσα, κατανοούσαμε την ανάγκη για αλλαγή της πολιτικής του ελληνικού τουρισμού, από την παρουσίαση των αρχαίων στην προβολή της θάλασσας και της νύχτας - διά στόματος Ρένας Βλαχοπούλου. Στη συνέχεια θαυμάζαμε την ξενοδοχειακή υποδομή του νησιού -η Ζωή Λάσκαρη κολυμπούσε αποκλειστικά σε πισίνες-, αισθανόμασταν τον κοσμοπολίτικο αέρα των σκαφάτων -λόγω τού «έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;» Κώστα Βουτσά- και ζηλεύαμε την ερωτική ατμόσφαιρα της Παλιάς Πόλης - κυρίως όταν έκανε ερωτική εξομολόγηση ο Ανδρέας Ντούζος. Για την ξενάγηση στα αξιοθέατα του νησιού -είπαμε να προβάλουμε τις θάλασσες, αλλά να μην ξεχάσουμε και την Ιστορία- φρόντιζε η Χλόη Λιάσκου, μετατρέποντας σε αίθουσα χορού όλους τους αρχαιολογικούς χώρους. Γυρίστηκαν κι άλλες ταινίες στη Ρόδο -π.χ. «Το δόλωμα» με έμφαση στο τοπίο της Καλλιθέας- όμως τα «Κορίτσια για φίλημα» δίνουν την πιο ολοκληρωμένη εικόνα, ακόμη και σήμερα. 

Γ.Τ. 

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=70537