Η μαγκιά και το … φιλότιμο στήν Ελλάδα

Η μαγκιά και το φιλότιμο “πλάθονται” αργά, παράλληλα με το χαρακτήρα του ανθρώπου και παίρνουν διαφορετική υφή και έκφραση ανάλογα με το κοινωνικό στάτους της κάθε εποχής. Ξεκίνησαν σαν έννοιες που αναφέρονται κυρίως στον άντρα αλλά η Ελληνική πραγματικότητα που δεν έχει μπούργκες ,ούτε και τίτλους ευγενείας στο κοινωνικό ιστό της, παραδέχτηκε από πολύ νωρίς και γυναίκες – μαγκάκια που τα κατάφερναν αξιοπρεπώς με τις δυσκολίες της ζωής τους.Οπωσδήποτε ζούμε σε καιρούς που η ιδέα αυτής της επιφανειακής μαγκιάς που φέρνει τα πάνω κάτω, κυρίως σε ατομικό επίπεδο, πολύ γρήγορα, με τον τρόπο που κάποιος τραβάει ένα τυχερό λαχνό , επισκιάζει την αληθινή έννοια αυτών των δύο ακρογωνιαίων λίθων του ψυχισμού του Έλληνα.Κατ’ αρχάς να πούμε ότι από μόνη της η κάθε μία δεν έχει τη δύναμη που έχουν όταν υπάρχουν και οι δύο μαζί στον ίδιο άνθρωπο. Η μαγκιά μόνη της θεωρείται έπαρση και το φιλότιμο μόνο του θεωρείται δειλία. Όταν όμως ο μάγκας είναι και φιλότιμος τότε είναι ο ιδανικός άντραςΚάπου εδώ κινδυνεύουμε να δημιουργήσουμε μία αίσθηση ότι το φιλότιμο είναι διακοσμητικό στοιχείο της μαγκιάς , ότι δηλαδή κάποιος «βαρύμαγκας», (με την καλή έννοια) που έχει κατακτήσει δικαίως τον τίτλο, απαιτείται να έχει και λίγο φιλότιμο ώστε να αποδεικνύει τις καλές του προθέσεις όσον αφορά τα κίνητρα της επιτυχίας του. Το φιλότιμο είναι αυτή η διάθεση για αρμονική συνύπαρξη και αλληλοσεβασμό με τους ανθρώπους γύρω σου ,χωρίς να υπάρχει απαραίτητα το στοιχείο της προσφοράς ή της ανατολίτικης ελεημοσύνης. Το φιλότιμο αποδεικνύει τις καλές προθέσεις του ατόμου προς το κοινωνικό του περίγυρο. Αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να προκύπτει από μια πνευματικότητα ή και από την εμπειρία και την αυτοπεποίθηση που έχει το άτομο για τον εαυτό του και τη σχέση του με τους άλλους. Φυσικά δεν γίνεται να παραλείψουμε και τις θρησκευτικές επιρροές που με το ηθικό τους υπόβαθρο μπορούν να δώσουν μία ισχυρότερη βάση στο ψυχισμό ανθρώπου ώστε πάνω της να αναπτυχθούν τόσο πολύτιμες ιδέες.Τα άλλα στοιχεία του φιλότιμου που είναι η ευθιξία και η διακριτικότητα δείχνουν ότι το άτομο διαθέτει πράγματι τη διάθεση να λειτουργήσει με αυτό το καταλυτικό τρόπο που τόσο ανάγκη έχουν οι κοινωνίες, χωρίς να περιμένει οποιοδήποτε αντάλλαγμα ή επιβράβευση για τις πράξεις του ή να χρησιμοποιήσει για ιδιοτελείς σκοπούς την οιαδήποτε προσφορά του. Κάτω από τις συνθήκες του ανταγωνισμού που υπάρχουν σε κάθε κοινωνικό μοντέλο, το φιλότιμο δέχεται ισχυρά χτυπήματα και οι άνθρωποι με φιλότιμο κινδυνεύουν αν πάσα στιγμή να χαρακτηριστούν κορόιδα, θύματα και μάλιστα να τύχουν και ως αντικείμενα εκμετάλλευσης όταν οι άλλοι καταλάβουν τις καλές τους προθέσεις.Εδώ η διακριτικότητα έρχεται να προφυλάξει τον φιλότιμο άνθρωπο από τέτοιες παγίδες αφού δεν φαίνεται η προέλευση και η διαδικασία της εκάστοτε προσφοράς. Όμως τελικά πίσω από αυτή τη πράγματι ευγενική πράξη προσφοράς κρύβεται μία διαρκής μοναξιά του ανθρώπου που ασκεί τη φιλοτιμία. Μπορεί όμως κανείς να είναι μόνο φιλότιμος; Φαίνεται ότι η επίμονη άσκηση σε τόσο λεπτές πτυχές της ανώτερης σφαίρας της διάνοιας καταφέρνει να δώσει στο άτομο- που θέλει να μη χάσει το φιλότιμό του - τη μαγκιά για να πετύχει εν τέλει αυτό του το στόχο. Όλα αυτά τα στοιχεία έρχονται να σκιαγραφήσουν καλύτερα την έννοια του φιλότιμου ώστε να μη πέφτουμε στη παγίδα να θεωρούμε το φιλότιμο ως συγκαλυμμένη δουλοπρέπεια.
Ζήλια ….!!!
Γιατί ένα άτομο ζηλεύει; Έχετε ποτέ αναρωτηθεί ; Η ζήλια είναι αποτέλεσμα της κακής γνώμης που μπορεί να έχει κάποιος για τον εαυτό του αλλά και αποτέλεσμα της συνεχούς αρνητικής αυτοκριτικής. Η συνεχής κριτική προς τον εαυτό μας που συνεχώς τον βρίσκει ανεπαρκή ως προς τις επιδόσεις του, την εμφάνιση του, την προσωπικότητα και τα αποκτήματα του μας οδηγεί σταθερά προς την ζήλια και την αυτοκαταστροφική συμπεριφορά.Δυστυχώς στηρίζουμε την αυτοεκτίμηση μας στα λάθος πράγματα. Συνήθως η αυτοεκτίμηση μας στηρίζεται στο αν πήραμε προαγωγή στην δουλειά μας, αν βγάζουμε πολλά λεφτά, αν είμαστε πιο όμορφοι ή πιο πετυχημένοι από τους γύρω μας. Η πραγματική αυτοεκτίμηση δεν στηρίζεται σε υλικά αγαθά αλλά στην δύναμη που πηγάζει από μέσα μας, στο ξεκαθάρισμα του ποιοι πραγματικά είμαστε σαν άνθρωποι, στο πόσο πραγματικά τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας και στο πόσο η ζωή μας βασίζεται πάνω σε προσωπικές αξίες και αρχές. Συνήθως η επίκριση προς τον εαυτό μας είναι αποτέλεσμα σύγκρισης μας με τους γύρω μας. Με την αυτοεπίκριση επιτειθόμαστε στον εαυτό μας βρίσκοντας τον κατώτερο από τους γύρω μας, πράγμα που με την πάροδο του χρόνου δημιουργεί σύμπλεγμα κατωτερότητας το οποίο και σιγά-σιγά γίνεται ένα μόνιμο συναίσθημα που μας οδηγεί στην ζήλια και στο αίσθημα της ανεπάρκειας και στις προσωπικές μας σχέσεις.

Αδικία.....!!!
Όταν κάποιος μας αδικήσει, ή τουλάχιστον όταν θεωρήσουμε εμείς ότι κάποιος μας έχει αδικήσει, η πρώτη μας αντίδραση είναι συνήθως να θυμώσουμε. Μερικοί άνθρωποι εκφράζουν και εξωτερικά το θυμό τους, άλλοι όμως “τα κρατούν μέσα τους” και πικραίνονται σιωπηλά.Αυτό που χρειάζεται να μάθουμε είναι ότι με το να εμμένουμε στην πικρία, διπλασιάζουμε την αδικία που παθαίνουμε. Από την μια είναι η αδικία που μας κάνει ο άλλος – με έκοψε αντί να με περάσει, με παραπλάνησε αντί να με καθοδηγήσει σωστά – από την άλλη είναι η αδικία που κάνουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας: Διότι με το να πικραθούμε και να κρατήσουμε μέσα μας κακία εναντίον αυτού που μας αδίκησε, δηλητηριάζουμε τελικά οι ίδιοι τον εαυτό μας και γινόμαστε ανίκανοι να βιώσουμε τη χαρά.Είναι λοιπόν καλύτερα – για εμάς τους ίδιους – να μην φέρνουμε στο νου μας αυτόν που μας αδίκησε. Ας τον αφήσουμε να φύγει από μέσα μας, ώστε να προχωρήσουμε στη ζωή μας ελεύθεροι από πάθη και μνησικακίες. Αρκεί μόνο να μαθαίνουμε το μάθημά μας, ώστε να μην είμαστε ευάλωτοι στο ίδιο πάθημα όταν προκύψουν ξανά παρόμοιες περιστάσεις.Στη ζωή, άλλοι άνθρωποι θα έλθουν για να μας ευεργετήσουν και άλλοι για να μας αδικήσουν. Αυτή είναι η πραγματικότητα του κόσμου. Αν σήμερα κάποιος με αδίκησε, αύριο θα έλθει κάποιος για να με ευεργετήσει και να επαναφέρει έτσι την ισορροπία.Αν τώρα εμείς μάθουμε, κάποια μέρα, να αγαπάμε και τους μεν και τους δε, τότε κανένας δεν θα μπορεί πια να μας διαταράξει και η ζωή θα έχει ήδη γίνει για μας παράδεισος.
"ΕΝΩΣΗ ΚΑΛΥΜΝΙΩΝ ΡΟΔΟΥ"