Αγαπητέ Ρουβήμ,
Να σημειώσω ότι έχω
καταγωγή από τη Κω την οποία επισκεπτόμουν κάθε καλοκαίρι στο παρελθόν και όπως
καταλαβαίνεις με συγκινεί ιδιαίτερα η προσπάθεια που κάνεις για τη προώθηση των
εθίμων και των τοπικών δραστηριοτήτων. Σε ευχαριστώ επίσης θερμά για το βήμα
που μας δίνεις.
Σου παραθέτουμε το άρθρο
(φωτογραφίες επισυνάπτω):
“Σε μια περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης, η Ελλάδα σπαταλάει κάθε χρόνο δεκάδες
δισεκατομμύρια σε εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου, σε επιδοτήσεις στα ορυκτά
καύσιμα, καθώς και στην αντιμετώπιση των πολύ σοβαρών επιπτώσεων της ρύπανσης. Στόχος είναι αυτά τα χρήματα να
απεμπλακούν από τη μαύρη τρύπα που τα πετάμε σήμερα και ναεπενδυθούν στην
ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας.
Στην παραγωγή καθαρής ενέργειας, σε μέτρα εξοικονόμησης ενέργειας, στην
ανάπτυξη των συλλογικών μεταφορών, σε κοινωνικές παροχές κα, που δημιουργούν περισσότερο εισόδημα και θέσεις
εργασίας, προστατεύοντας παράλληλα το περιβάλλον και την υγεία μας. (Πηγή Greenpeace)
Οι αποδόσεις των συστημάτων
ΑΠΕ έχουν πιστοποιηθεί στο παρελθόν και έχουν αποδειχθεί στην πράξη κυρίως σε
ευρωπαϊκό επίπεδο. Είναι λοιπόν τεκμηριωμένη η άποψη ότι τα συστήματα ΑΠΕ είναι
αξιόπιστα όσον αφορά την ενεργειακή τους απόδοση, που είναι προς το παρόν και
το μόνο μέγεθος που τιμολογείται. Η βιωσιμότητα όμως της επένδυσης βασίζεται
στην τιμή αγοράς της παραγόμενης ενέργειας η οποία καθορίζεται από κρατικούς
φορείς.
Και
σε αυτο το σημείο, πυροδοτείται η ανασφάλεια του μεγαλύτερου ποσοστού
επενδυτών. Αξίζει να επενδύσω σε έναν τομέα που το μέλλον του εξαρτάται από
κρατικές αποφάσεις, σε μία χώρα που το σύνολο των αποφάσεων αυτών δεν ενισχύουν
την ιδιωτική πρωτοβουλία αλλά υπαγορεύονται από ασαφείς προθέσεις και κίνητρα;
Όσο και αν προσπαθήσει κανείς να ωραιοποιήσει την κατάσταση, δεν μπορεί να
ξεφύγει από τα υπαρκτά προβλήματα, ειδικά όταν είναι σε διαρκή επαφή με την
αγορά και γίνεται δέκτης και πομπός αυτών των ανησυχιών. Παρ’ όλα αυτά, και
επειδή η άγνοια ενισχύει τον φόβο, θα θέλαμε να παραθέσουμε τους λόγους για
τους οποίους η επένδυση στον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, είναι από
τις ελάχιστες κινήσεις που σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς φαίνεται να έχουν
νόημα, όχι μόνο για το σήμερα αλλά και μακροπρόθεσμα, οδηγώντας σε σταθερή και
ουσιαστική ανάπτυξη:
· Τελείωσε
η περίοδος που μπορούσαμε να σκεφτόμαστε μόνο το προσωπικό μας άμεσο συμφέρον.
Οι επιπτώσεις αυτής της πρακτικής, ατομικής και κυβερνητικής, είναι πλέον τόσο
συντριπτικές, ώστε να αναδύεται η ανάγκη της κοινωνικής
συνείδησης σαν βασική έννοια
της μελλοντικής μας δράσης. Και για να προλάβουμε τους πραγματιστές, το καλό
του συνόλου δεν διασφαλίζεται μόνο με τον εθελοντισμό και τη φιλανθρωπία, ούτε
αφαιρώντας την έννοια του προσωπικού - ιδιωτικού συμφέροντος απο την επιχειρηματική
δράση. Αντιθέτως, μία κοινωνία που λειτουργεί προς το κοινωνικό-περιβαλλοντικό
όφελος, τείνει να αναπτυχθεί οικονομικά, αφού θα δωθεί η δυνατότητα επενδύσεων
σε μικρούς, μεσαίους και μεγάλους επενδυτές, οι οποίοι με τη σειρά τους,
ενισχύοντας τον τομέα, θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και εύφορο έδαφος για
την επειχειρηματική δράση επιστημόνων και ερευνητών, γεγονός το οποίο θα
βελτιώσει το προφίλ του εμπορικού χώρου και θα ενισχύσει την παραγωγή προϊόντων
και υπηρεσιών.
· Το
ενεργειακό ζήτημα είναι ίσως το σημαντικότερο για την ανάπτυξη μιας χώρας και
αυτό φαίνεται από τις κινήσεις όλων των μεγάλων παικτών της αγοράς. Η Γερμανία,
η Ιταλία, η Ισπανία, η Αγγλία, η Κίνα, η Ιαπωνία και τώρα η Ρωσία έχουν
επενδύσει έντονα στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας μέσα στη τελευταία
δεκαετία. Η ένταξη τους δεν έγινε μόνο από την πλευρά του εμπορίου και της
προμήθειας προϊόντων (φωτοβολταϊκών πλαισίων, ανεμογεννητριών, αντιστροφέων κα)
αλλά και στον πρωτογενή τομέα, με εργοστάσια παραγωγής εξοπλισμού και ανάπτυξη
τεχνογνωσίας για την κατασκευή, την βελτίωση της λειτουργίας, τον έλεγχο και
την συναρμολόγηση των σταθμών παραγωγής. Ας μην δώσουμε σαν απλή εξήγηση μόνο
το γεγονός της κρατικής υποστήριξης, αλλά να δούμε και τη διαφορά στη νοοτροπία
και τους στόχους. Και αυτό γιατί παράλληλα με την επιχειρηματική δράση
δημιουργήθηκε και μία αγορά σε κάθε μια απο αυτές τις χώρες, πολιτών που ήθελαν
να επενδύσουν στις ανανεώσιμες πηγές γιατί απλά είναι φιλικές προς το
περιβάλλον, μειώνουν τα λειτουργικά έξοδα της κατοικίας ή της επιχείρησής τους
και απεμπλέκουν την καθημερινότητα τους από τα ορυκτά καύσιμα, με ότι αυτό
συνεπάγεται για την κατανομή του πλούτου εθνικά και παγκοσμίως.
Ο
στόχος της ενεργειακής αυτονομίας δεν είναι μόνο οικονομικός αλλά βαθειά
κοινωνικοπολιτικός. “Κάθε καταναλωτής να παράγει την ενέργεια που καταναλώνει
με Ανανεώσιμες Πηγές”, στόχος ουτοπικός για πολλούς, ρεαλιστικός τεχνικά και
οικονομικά για όσους γνωρίζουν τον τομέα. Όμως παρ’ όλα αυτά, δεν προωθείται
αυτή η δράση, γιατί η εξάρτηση από το πετρέλαιο και όλα τα ορυκτά καύσιμα έχει
δημιουργήσει χρόνια τώρα ένα κατεστημένο πολιτικών εξαρτήσεων και διαχείρισης,
έναν μοχλό πολιτικής και κοινωνικής πίεσης. Το ερώτημα λοιπόν που αναδύεται δεν
είναι λιγνίτης ή πετρέλαιο, ΑΠΕ ή υδροηλεκτρικά. Το ερώτημα είναι ανεξαρτησία ή όχι. Θέλουμε να
απολαμβάνουμε τα θετικά της χώρας μας όντας υποτελείς στα συμφέροντα κάποιων, ή
να διεκδικήσουμε ξανά από την αρχή αυτό για το οποίο είμαστε φημισμένοι και
δώσαμε το παράδειγμα ήδη, την ελευθερία μας και τη δημοκρατία που απορρέει από
αυτήν;
Σήμερα,
που οι συνθήκες το απαιτούν όσο ποτέ, χρειάζεται να δώσουμε μια απάντηση.
Απάντηση σε όλους όσους θέλουν να μας ελέγξουν, σε όσους θέλουν να μας
χειραγωγήσουν, σε όσους θέλουν να μας υποτάξουν όπως ποτέ δεν μπόρεσαν. Πως θα
μείνουμε ανεξάρτητοι, θα μείνουμε αυτόνομοι, δεν θα εισχωρήσουν στην κοινωνία
μας, όπως το σχεδιάζουν. Η απάντηση είναι ελευθερία. Θα χτίσουμε την κοινωνία
μας έτσι ώστε να παραμείνει ανεξάρτητη. Να γιατί διαλέγουμε τις Ανανεώσιμες
Πηγές Ενέργειας. Γιατί σε όποιες συνθήκες, με όποιο τρόπο, θα μπορούμε να
συντηρηθούμε παραμένοντας ελεύθεροι. Γιατί η διεσπαρμένη παραγωγή δίνει
δυνατότητες σε όλους.
Εμείς
επιλέγουμε να μείνουμε στη χώρα μας, εμείς επιλέγουμε να παλέψουμε ο καθένας
από τη θέση που του αναλογεί. Επιλέγουμε να κάνουμε την ενεργειακή μας
επανάσταση. Μείνε μαζί μας στην προσπάθεια,
Ευσταθία
Κολεντίνη & Εύα Παρασκευαδάκη
Μηχανικοί
και Υποψ. Διδάκτορες ΕΜΠ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου