Η πόλη της Ρόδου προδόθηκε και παραδόθηκε, αλλά δεν κατακτήθηκε ποτέ.
Πάντα το ελληνικό και χριστιανικό στοιχείο ήταν κυρίαρχο και έτσι άντεξε εκατοντάδες χρόνια, μέχρι που ενσωματώθηκε στην Ελλάδα, το 1948.
Ο Σουλεϊμάν κατακτά τη Ρόδο από τους Ιωαννίτες ιππότες που ηττήθηκαν με προδοσία και συνθηκολόγησαν. Περιπλανήθηκαν στη Μεσόγειο και τελικά εγκαταστάθηκαν στη Μάλτα...
 |
Μετά από πέντε μήνες
πολιορκίας της Ρόδου,
οι Ιωαννίτες
Ιππότες δεν ήθελαν ούτε να ακούσουν
περί συνθηκολόγησης με τον Σουλεϊμάν τον
Μεγαλοπρεπή... |
Μετά από πέντε μήνες πολιορκίας της Ρόδου, οι Ιωαννίτες Ιππότες δεν ήθελαν ούτε να ακούσουν περί συνθηκολόγησης με τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή, που είχε τάμα από τον πατέρα του να αλώσει το νησί των ιπποτών. Ήταν σαν αγκάθι στην πλάτη της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οι σκληροτράχηλοι πολεμιστές, αν και είχαν εξαντληθεί από τις ατελείωτες μάχες, δεν σκόπευαν να παραδώσουν τα όπλα τους...
Ο λαός όμως, που έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην άμυνα, τους πίεζε, καθώς είχε ήδη βοηθήσει σε όλα τα οχυρωματικά έργα και είχε υποφέρει πολύ από τους καθημερινούς βομβαρδισμούς και την πείνα. Τελικά, ενώ ο Σουλεϊμάν ήταν έτοιμος να λύσει την πολιορκία, μια προδοσία τον βοήθησε να πιέσει ασφυκτικά τους πολιορκημένους, που έβλεπαν ότι πια είχαν εξαντλήσει τις αμυντικές τους δυνατότητες. Όμως δεν ηττήθηκαν κατά κράτος, αλλά διαπραγματεύθηκαν την αποχώρηση τους.
 |
Ο Σουλεϊμάν ήταν
έτοιμος να λύσει την πολιορκία,
μια προδοσία όμως
τον βοήθησε
να πιέσει ασφυκτικά τους πολιορκημένους. |
Στις 22 Δεκεμβρίου του 1522, μετά από διαπραγματεύσεις με τον Σουλεϊμάν, αποφασίζουν να συνθηκολογήσουν και να αποδεχτούν τους όρους παράδοσης της πόλης, αλλά και της διαφυγής τους.
Οι όροι ήταν οι εξής: Οι Ιωαννίτες μπορούσαν να αποχωρήσουν, παίρνοντας μαζί τα όπλα και τα υπάρχοντά τους. Συγχρόνως, μπορούσαν να φύγουν κι όσοι το επιθυμούσαν, σε διάστημα τριών χρόνων. Οι εκκλησίες δεν θα βεβηλώνονταν και θα υπήρχε ανεξιθρησκία. Ο Σουλτάνος θα χορηγούσε φοροαπαλλαγή για 5 χρόνια και δεν θα γινόταν παιδομάζωμα.
Οι όροι δεν ήταν επαχθείς και ειδικά για το λαό ήταν αρκετά θετικοί, γιατί ο Σουλεϊμάν ήθελε το νησί με εμπορική δράση και ζωντάνια και όχι ένα νεκροταφείο ανθρώπων και ψυχών. Η ανατροπή Και ενώ ο Μέγας Μάγιστρος Ντελ Ιλ αλ Ντάμ και ο Σουλεϊμάν είχαν συνθηκολογήσει, ορισμένα τμήματα του οθωμανικού στρατού παραβίασαν τη συνθήκη και λεηλάτησαν την πόλη. Επιτέθηκαν με αγριότητα στους κατοίκους, βεβήλωσαν ναούς, αλλά και τάφους Μεγάλων Μαγίστρων.
 |
| Παναγία της Φιλερήμου |
Την 1η Ιανουαρίου του 1523, οι λιγοστοί ιππότες που επιβίωσαν από την πεντάμηνη πολιορκία, επιβιβάστηκαν στις γαλέρες έφυγαν από το νησί χωρίς να έχουν βρει που θα μεταφέρουν την έδρα του Τάγματος. Μαζί τους, ο μητροπολίτης Κλήμης, περίπου 5 χιλιάδες Ροδίτες και η εικόνα της Παναγίας της Φιλερήμου...
Μια τρικυμία τους έβγαλε στη Κρήτη πρώτα και μετά στα Κύθηρα. Η Βενετία δεν ήταν πρόθυμη να τους δώσει καταφύγιο και πήγαν στη Νάπολη και από κει στο Βιτέρμπο το 1524. Ταυτόχρονα προσπαθούσαν να κινήσουν επανάσταση στη Ρόδο για να επέμβουν και να διώξουν τους Τούρκους, αλλά η προσπάθεια εξαιτίας των πολλών αναβολών μαθεύτηκε και το 1529 εγκαταλείφθηκε η ιδέα.
Το 1530, μετά την αποτυχημένη τους προσπάθεια να καταλάβουν τη Μεθώνη, ο Κάρολος Ε΄ της Ισπανίας, τους παραχώρησε τη Μάλτα και από τότε μέχρι σήμερα είναι γνωστοί ως οι Ιππότες της Μάλτας...
Την πρωτοχρονιά του 1523, ο Σουλεϊμάν έγινε ο πρώτος σουλτάνος της οθωμανικής δυναστείας, που πέρασε ως κατακτητής την πύλη του Αγίου Αθανασίου. Η διαταγή του ήταν να κλείσει η πύλη του Αγίου και να μην πατήσει ποτέ κανένας πάνω στα βήματα του μεγάλου κατακτητή.
Μία έπαρση την είχαν οι ηγέτες αυτού του επιπέδου και όχι μόνο του μουσουλμανικού κόσμου.
 |
Την 1η Ιανουαρίου
του 1523, οι λιγοστοί ιππότες
που επιβίωσαν από
την πεντάμηνη πολιορκία,
επιβιβάστηκαν στις
γαλέρες έφυγαν από το νησί
χωρίς να έχουν βρει που θα μεταφέρουν την έδρα του Τάγματος. |
Η πόλη της Ρόδου προδόθηκε και παραδόθηκε, αλλά δεν κατακτήθηκε ποτέ.
Πάντα το ελληνικό και χριστιανικό στοιχείο ήταν κυρίαρχο και έτσι άντεξε εκατοντάδες χρόνια, μέχρι που ενσωματώθηκε στην Ελλάδα, το 1948.
Σκίτσο: Ευάγγελος Παυλίδης...
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου