Γερμανία, Γερμανικό κατεστημένο, Γερμανικός λαός

Γράφει ο Απόστολος Κυριατσούλης (*) 

Το «Κατεστημένο» (establishment,statusquo, dasSystem), τι είναι, πως κατευθύνει και υποδουλώνει τους λαούς, σαν παραδείγματα τον γερμανικό και ελληνικό λαό. 

Τι είναι το Κατεστημένο, προσπάθεια ορισμού και συνωνύμων, στον λεγόμενο «δυτικό κόσμο», από λεξικά: Το κυρίαρχο καθεστώς και όσοι το υπηρετούν. Σύστημα ισχυρών ομάδων συμφερόντων που ελέγχουν σε βαθμό να εξουσιάζουν καίριους τομείς της πολιτικής, οικονομικήςκαι αθλητικής ζωής και που αντιδρούν σε κάθε ανανέωση η οποία θα

μπορούσε να απειλήσει την κυριαρχία τους. Συνώνυμα: η άρχουσα τάξη, ο ανώτερος κλήρος, η κυρίαρχη τάξη, μεγάλα συμφέροντα το σύστημα, τα κέντρα αποφάσεων. Πότε παρουσιάστηκε αυτή η λέξη στην Ελλάδα και από ποιον, θα το αναφέρω στην επόμενη ανάρτηση μου. 

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι οι πολιτικοί δεν ανήκουν στο πρώτο και βασικό επίπεδο του κατεστημένου (Ιερατείο), αλλά στο δεύτερο, είναι εντολοδόχοι του κατεστημένου. 

Η βασική ερώτηση είναι: πως κατευθύνει το κατεστημένο ένα λαό, που στην ουσία τον

υποδουλώνει, όχι απλώς χωρίς να το καταλάβει η πλειοψηφία αυτού του λαού, αλλά το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων να επικροτούν τις επιλογές του; 

Η απάντηση για μένα είναι απλή (χωρίς να είμαι ψυχολόγος η φιλόλογος) και κρύβεται στους μύθους του Αισώπου, τον «Αιθίοπα» και τον Φιλάργυρο (και όχι μόνο!).Δύσκολα αλλάζει ουσιαστικά ο χαρακτήρας του ανθρώπου, η νοοτροπία ενός λαού. 

Αυτή είναι η στρατηγική του Ιερατείου, εφαρμόζοντας κάθε δυνατή μέθοδο της ψυχολογίας! 

Η επιχειρηματολογία του κατεστημένου

αντιστοιχεί πάντα στην νοοτροπία του λαού. Σε αυτούς που επανειλημμένα δεν υπακούουν πέφτει «βούρδουλας», με διάφορους τρόπους, που μεταξύ άλλων είναι και για παραδειγματισμό. 

Παράδειγμα πρώτο: Γερμανία, γερμανικός λαός 

Το γερμανικό κατεστημένο είναι πολύ ομοιογενές και αποτελείται από τις βιομηχανίες: αυτοκινήτου, εξοπλιστικών, ενέργειας, μετάλλου, χημείας,φαρμάκου, μηχανολογικών κατασκευών, τις τράπεζες και από μια «ελίτ». Η ελίτ είναι άτομα, συνήθως με εθνικιστικές τάσεις και προσφέρουν σοβαρές υπηρεσίας από άποψη στρατηγικής, ψυχολογίας και νομικής στο κατεστημένο.

Η νοοτροπία του γερμανικού λαού: η συλλογική σκέψη, το καλό του συνόλου, λογική σκέψη (κατά συνέπεια λιγότερο ή καθόλου συναίσθημα), αρμονία, αποταμίευση (σκέπτεται περισσότερο το μέλλον και το γήρας), υπακοή, πειθαρχεία και εργατικότητα. 

Το γερμανικό κατεστημένο, επειδή έχει την απόλυτη υπεροχή απέναντι της συντριπτικής πλειοψηφίας του γερμανικού λαού, του δίνει αρκετές ελευθερίες και τα δύο τρίτα του λαού κερδίζουν αρκετά χρήματα … για να καταναλώσουν ασφαλώς. 

Τέσσερα βασικά παραδείγματα από τις δεκάδες (αν όχι εκατοντάδες), που θα μπορούσα να διηγηθώ, που ίσως είναι ενδιαφέρον εάν τα ξέρετε:

- ο καγκελάριος GerhardSchröder «θυσίασε» την καγκελαρία του, το κόμμα του SPD (σοσιαλδημοκράτες)και άλλα, με την Agenda 2010, για να ικανοποίηση την απαίτηση του κατεστημένου, που λόγω της παγκοσμιοποίηση χρειαζόταν μια στρατιά εργαζομένων με πολύ χαμηλό μισθό. Ο ποιο απάνθρωπος τρόπος εργασίας ήταν για μένα, ότι ένα μέρος (μικρό βέβαια) των λεγομένων Leiharbeiter(«ενοικιαζομένων» εργατών/εργαζομένων) από διάφορες μικρές εταιρείες περίμεναν στο σπίτι τους στο τηλέφωνο 4 ή 8 ώρες με την ελπίδα να τους τηλεφωνήσειμια εταιρεία και να τους ζητήσει να πάνε για

δουλεία.. Εάν αυτό όλη την μέρα δεν γινόταν δεν πληρώνονταν γι αυτή την ημέρα! Με τον χρόνο τα συνδικάτα, οι εκκλησίες αλλά και όλα τα μεγάλα κόμματα δεχτήκαν αυτόν τον απάνθρωπο τρόπο δουλειάς. 

- Η άνοδος και ηπτώση του προέδρου της SPD (σοσιαλδημοκράτες) MartinSchulz (πέρα από τα προσωπικά του λάθη): 

Όταν η SPD με τον Martin Schulz ξεπέρασε κατά μια ή και δυο μονάδες στις δημοσκοπήσεις το κόμμα της καγκελαρίου Merkel και φαινόταν πλέον ότι ηSPD θα μπορούσε να κάνει κυβέρνηση με τους πράσινους και το κόμμα των

αριστερών (DieLinke) και οMartin Schulz να γίνει καγκελάριος, αντέδρασε άμεσα το κατεστημένο. Εγώ προσωπικά δεν πίστεψα ποτέ, ότι το κατεστημένο θα επέτρεπε μια τέτοια κυβέρνηση. Τα ΜΜΕ άρχισαν να γράφουν για οικονομικά σκάνδαλα του Martin Schulz, όταν ήταν πρόεδρος του ΕΣ, τα οποία ποτέ δεν αποδείχτηκαν ή δεν είχαν την εμβέλεια που τους έδιναν. Μέρος των βουλευτών και στελεχών της SPD δήλωσαν δημόσια, ότι είναι εναντίον της συνεργασίας με το κόμμα των αριστερών(DieLinke). Δίχως αυτούς όμως δεν μπορούσε να γίνει κυβέρνηση, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις!

Γελάσαμεόλοι μας (μπροστά στους δείκτες των τηλεοράσεων), όταν ξαφνικά οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι (εγώ θα έλεγα εχθροί), οι πρόεδροι των δύο χριστιανικών αδελφών κομμάτων (CDUκαι CSU), που και τα δύο ήταν στην κυβέρνηση, η καγκελάριοςMerkel και ο πρωθυπουργός της Βαυαρίας Seehofer, τα βρήκαν, έγιναν φίλοι και συμφώνησαν σχεδόν παντού! Πριν μερικές εβδομάδες ο πρωθυπουργόςτης Βαυαρίας Seehofer επέμενε να σύρει την καγκελάριο στο συνταγματικό δικαστήριο για να δικαστεί, λόγω της πολιτική που εφάρμοσε η Merkel στο θέμα των μεταναστών! 

Το κατεστημένο φοβόταν μια κυβέρνηση τηςSPD με τους πράσινους και τους αριστερούς, γιατί αυτοί θα μπορούσαν να πάρουν μια σειρά από τους νόμους της Agenda 2010 του καγκελάριουGerhardSchröder πίσω, θα αύξαναν τον κατώτατο μισθό και τις συντάξεις, θα έδιναν περισσότερα χρήματα για κοινωνικούς και πολιτιστικούς σκοπούς και θα έλεγχαν πολύ περισσότερο των εξαγωγή όπλων ειδικά στην Τουρκία και την Σαουδική Αραβία. 

-Γιατί δεν έγινε κυβέρνηση με τα τέσσερα κόμματα, CDU(Merkel), CSU(Seehofer), FDP (φιλελεύθεροι) και πράσινοι. Στην αρχή ήμουν της γνώμης, ότι το κατεστημένο είχε δώσει τη συγκατάθεση του για μια τέτοια κυβέρνηση, όμως με το χρόνο διαπίστωσα, ότι ηMerkel ήταν σχεδόν αμέτοχη στις συνομιλίες για την δημιουργία κυβέρνησης. Οι πράσινοι είχαν μια έξυπνη στρατηγική και σιγά σιγά ήταν πλέον σίγουρο ότι ο γερμανός πρόεδρος των πρασίνων τουρκικής καταγωγής, Cem Özdemir, θα γινόταν αντικαγκελάριος και υπουργός εξωτερικών. 

OCem Özdemirήταν ο μεγάλος αντίπαλος του τούρκου προέδρου, θα απαγόρευε την πώληση όπλων στην Τουρκία και θα έκοβε, όσο μπορούσε την κυβερνητική χρηματοδότηση στη Τουρκία. OErdoğanτον είχε ονομάσει τρομοκράτη και ίσως να τον συλλάβαινε, εάν ποτέ πήγαινε σαν υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας στην Τουρκία, γιατί ο Özdemir έχει γερμανική υπηκοότητα αλλά τουρκική ιθαγένεια. Εκτός αυτού οι πράσινοι ήταν κάθετοι στα σκάνδαλα της αυτοκινητοβιομηχανίας με το «πετρέλαιο», Diesel, αλλά και με αυτά της βιομηχανίας χημείας με τα φυτοφάρμακα και είχαν σοβαρές απαιτήσεις. Έτσι μια ωραία βραδιά το πρόεδρος της FDP (φιλελεύθεροι) εγκατέλειψε τις διαπραγματεύσεις, χωρίς μέχρι σήμερα να αναφέρει ένα σοβαρό λόγο! Το κατεστημένο αντέδρασε, δεν επέτρεψε αυτή την κυβέρνηση. 

-Δεν υπάρχει καμιά χώρα φίλη και σύμμαχος της Γερμανίας, που ο πρόεδρος της, ο πρωθυπουργός της και ο υπουργός εξωτερικών να αποκαλέσουν επανειλημμένος τώρα τη Γερμανία ναζιστική χώρα, την καγκελάριο και τους πολιτικούς της (Γερμανίας) ναζιστές!!! Δεν ξανάγινε! Όταν έγινε προσπάθεια να εκτονωθούν οι δύσκολες σχέσεις Γερμανίας-Τουρκίας κανείς από γερμανικής πλευρά (καγκελάριος, κυβέρνηση, πολιτικοί, κόμματα, διανόηση) δεν απαίτησε από την τουρκική ηγεσία να ζητήσει δημόσια συγνώμη για προηγούμενες ύβρεις της εναντίον της Γερμανίας (ναζιστές κλπ.)!!! Αυτό το θέμα το συζήτησα με στενούς φίλους και καλούς γνωστούς μου (γερμανούς) ή γενική απάντηση ήταν ότι δεν ο περίμεναν καν, γιατί όρος «τιμή» (Ehre) γι αυτούςδεν έχει την αξία, που εμείς του δίνουμε. Είναι ένας όρος περισσότερο συναισθηματικός, παρά λογικός. 

Έγινε γνωστό ότι στο διάστημα που η Γερμανία και η Τουρκία είχαν – προς τα έξω τουλάχιστον «σοβαρά» προβλήματα μεταξύ τους, η γερμανική κυβέρνηση ανέβασε την πιστοληπτική γραμμή της Τουρκίας από 1,2 σε 1,5 δισεκατομμύρια Ευρώ! Γιατί; Τα σχόλια δικά σας! 

Στην επόμενη ανάρτηση μου θα αναφερθώ στο ελληνικό κατεστημένο και την νοοτροπία των Ελλήνων, την δικιά μας δηλαδή! 

(*) Ο Απόστολος Π. Κυριατσούλης είναι συνταξιούχος,. 

Τα τελευταία 46 χρόνια ζει στη Γερμανία και ασχολείται με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, από το 1992 πολύ πιο συστηματικά. 

Είναι ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου για την Μελέτη και Διάδοση της Ελληνικής Ιστορίας το 1994 και Πρόεδρος του.